[OS] ความโชคร้ายของนายอ้วนหวัง (2) [ผิงเสีย]

by **sup-pak** Tue 28 Apr 2015, 20:35

ฟิคสั้นก่อนหน้านี้

Short Fic :

- ที่รัก

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (1)

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (2)

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (3)

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (4)

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (5)

- ความโชคร้ายของนายอ้วนหวัง (1)

#dmbjdaily

หัวข้อ Ride : The Bittersweet Moment
หัวข้อ Sexy : The Most Sexiest Person
หัวข้อ แป้ง : Happy Birthday
หัวข้อ Help : สิ่งที่อยากให้ช่วย
หัวข้อ Free : My Time
หัวข้อ Tissue : Can you remember me?
หัวข้อ Pink : Story About Pink
หัวข้อ Pink : Story About Pink (Again)
หัวข้อ Blue : Blue Hood
หัวข้อ Blue : When I'm Feeling Blue

[OS] ความโชคร้ายของนายอ้วนหวัง (2) [ผิงเสีย]

By: ซุปผัก

ก่อนหน้านี้เสี่ยอ้วนเคยพูดใช่ไหมว่าแม้อู๋เสียคนนั้นจะกลายเป็นเถ้าแก่สามแล้วแต่ลึกๆ ก็ยังคงเป็นเทียนเจินอู๋เสีย แต่ตอนนี้เสี่ยอ้วนดันเกิดความคิดที่จะเปลี่ยนคำเรียกเทียนเจินอู๋เสียเป็นอย่างอื่นแทน

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อวาน อู๋เสียกับน้องเสี่ยวเกอมาเยี่ยมที่ปักกิ่ง หลังพาเที่ยวทั้งวัน ตอนกลางคืนเสี่ยเลยลงมือทำอาหารเลี้ยง อู๋เสียมาช่วยด้วย แล้วตอนที่อีกฝ่ายเอี้ยวตัวหยิบผักกาด เขาก็สังเกตเห็นบางอย่างบนหลังคอเพื่อน

แม้จะจางแต่ก็เห็นชัดว่าเป็นรอยกัด!

แน่นอนว่าคงไม่ใช่ฝีมือบ๊ะจ่างหรือผีแม่ย่าตัวไหน เพราะองค์รักษ์ส่วนตัวไม่มีทางปล่อยให้อะไรมาทำเถ้าแก่อู๋แน่ จะมีก็แต่ไอ้องครักษ์หน้านิ่งนั่นแหละที่ทำอะไรซะเอง (?)

เห็นน้องเสี่ยวเกอแบบนั้นแต่จริงๆ ร้ายไม่ใช่เล่น อย่างนี้เสี่ยวอู๋ก็ไม่เทียนเจินแล้วสิ ควรเรียกอย่างอื่นดีไหม

“ นายอ้วน!”

“เรียกทำไม” ไม่เห็นหรือว่าเสี่ยกำลังใช้ความคิดน่ะ

“ เหม่ออะไรของนาย ปลาจะเปื่อยหมดแล้วนะ” อู๋เสียโวยวาย ชี้ที่หม้อ เสี่ยเลยหันมาตำหนิอีกฝ่ายที่ไม่ยอมบอกแต่แรก

“ ฉันบอกนานแล้วเถอะ” อู๋เสียแหกปาก บ่นอีกยาว จากนั้นก็ทำท่ายังกับงอน นี่เสี่ยอ้วนนะ ไม่ใช่น้องเสี่ยวเกอ ไม่มีง้อหรอก

เขายกหม้อออกไปตั้งที่โต๊ะ อู๋เสียช่วยยกชามใบจิ๋วกับหม้อข้าวมา จากนั้นหมอนี่ก็เดินไปเรียนอีกคนที่อยู่ในบ้าน พวกเขานั่งกินกันไปก็คุยกัน (กินมีสาม แต่คุยมีสอง) เสี่ยนั่งหรี่ตามองอู๋เสียที่ตักชิ้นปลาใส่ชามของเสี่ยวเกอเป็นครั้งที่สาม นั่นปลาเสี่ยอ้วนนะเฮ้! มันควรจะตักให้เจ้าบ้านไม่ใช่เหรอ

“ นายทำตัวยังกับเป็นแม่ของเสี่ยวเกอ” เสี่ยแขวะใส่

“ ใครแม่วะ” ยังไม่รู้ตัวอีก แต่เทียนเจินเป็นแม่ไม่ได้หรอก ต้องเป็น…

เสี่ยอ้วนยิ้มกว้าง ตบโต๊ะปัง นึกออกแล้ว

“ อะไรของนายเนี่ย” อู๋เสียตกใจ

“ เสี่ยอ้วนรู้แล้วว่าจะเรียกนายว่าอะไร”

หมอนี่เลิกคิ้ว “ เรียกอะไรของนาย จะเรียกก็เรียกชื่อจริงสิวะ”

“ ไม่ๆ แล้วจากนี้เสี่ยอ้วนก็จะไม่เรียกว่าเทียนเจินอู๋เสียแล้วด้วย”

“ ฉันควรดีใจไหม” อู๋เสียไม่แน่ใจ

เสี่ยอ้วนยักไหล่ บอกแล้วแต่ อีกฝ่ายถามเขาว่าจะเรียกอะไรล่ะ เถ้าแก่สาม เถ้าแก่อู๋หรือว่าอะไร

“ คุณนายจาง!”

เป็นไงล่ะ!

“อย่าอายไปเลยเสี่ยวอู๋ ตระกูลจางเองก็เป็นตระกูลใหญ่ มีชื่อเสียง เป็นที่รู้จัก เสี่ยวเกอเองตั้งแต่รู้จักกันมานาน ถึงจะชอบแวบไปแวบมา หายตัวไปบ้างแต่ก็นิสัยดี ชอบช่วยเหลือผู้ที่เดือดร้อน โดยเฉพาะผู้ชายที่ชื่ออู๋เสีย จนนายชดใช้ไม่หมดแล้วในชาตินี้ เสี่ยยืนยันเลยว่าเสี่ยวเกอจะเป็นสามีที่ดี ไม่มีวอกแวก นายควรยืดอกยอมรับตำแหน่ง ป่าวประกาศให้คนอื่นๆ รู้ จากนั้นก็ปรนนิบัติรับใช้เสี่ยวเกอไปตลอดชีวิตซะ คุณ-นาย-จาง ”

ความคิดเสี่ยสุดยอดสุดๆ พิสูจน์ได้จากการที่น้องเสี่ยวเกอยังหลุดหัวเราะ แต่คุณนายจางนี่ลุกพรวด แทบจะคว่ำหม้อปลาใส่เสี่ยอ้วน