[OS] ความโชคร้ายของนายอ้วนหวัง [Implied ผิงเสีย]

[sup-pak]

ฟิคสั้นก่อนหน้านี้


Short Fic :


- ที่รัก

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (1)

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (2)

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (3)

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (4)





#dmbjdaily


หัวข้อ Ride : The Bittersweet Moment
หัวข้อ Sexy : The  Most Sexiest Person
หัวข้อ แป้ง : Happy Birthday
หัวข้อ Help : สิ่งที่อยากให้ช่วย


………………………………..………………………………..







[OS] ความโชคร้ายของนายอ้วนหวัง [Implied ผิงเสีย]


By: ซุปผัก





สิบปีผ่านไปใครๆ ต่างก็เรียกเขาว่าเป็นเถ้าแก่อู๋ไม่ก็เถ้าแก่สาม แลดูมีอำนาจและน่ากลัวแต่เสี่ยอ้วนน่ะรู้ดี ภายในตัวเถ้าแก่ที่พวกลูกน้องกลัวมันยังเป็นเทียนเจินอู๋เสียคนเก่าโดยเฉพาะ…ด้านความรัก







เมื่อคืนมีงานฉลองที่สหายอู๋เสียสามารถขยายถิ่นฐานในฉางซาได้เพิ่ม พอกินดื่มเรียบร้อยก็ต้องนอนใช่ไหมล่ะ แต่จะให้เสี่ยอ้วนนอนกลิ้งเกลือกกับพวกผู้ชายตัวโตๆ หน้าเหี้ยมๆ ล่ะก็ฝันไปเถอะ เพราะเสี่ยอ้วนเลยจะขึ้นไปนอนห้องด้านบน




“ มีแค่ห้องนอนฉันเท่านั้น” อู๋เสี่ยบอก




ห่านี่! รวยแถมมีอิทธิพลแต่ไม่รู้จักขยายบ้าน ไม่ได้เรื่องเลย




“ ไปคว่ำกรวยก็นอนด้วยกันตั้งหลายครั้ง งั้นนอนมันห้องเดียวกันเนี่ยแหละอย่าเรื่องมาก” เสี่ยอ้วนบอก เจ้าของห้องก็ไม่ขัดอะไร แต่พอปิดเข้าไป…




“ อ้าว? ” ปรากฏว่าน้องเสี่ยวเกอยึดเตียงของอู๋เสียอยู่ ที่ไม่เห็นข้างล่างที่แท้ก็แอบขึ้นมาหลบนอนอยู่นี่เอง แต่เดี๋ยวนะ…เสี่ยวเกอนอนชิดไปด้านหนึ่ง เว้นอีกข้างไว้ แถมยังมีหมอนสองชุด




“ อย่ามองฉันแบบนั้นนะ” อู๋เสียว่าเสียงต่ำลอดไรฟัน




เสือกรู้ทัน กำลังจะถามเลยว่าพวกนายไหว้ฟ้าดินกันแต่ไม่เชิญเสี่ยอ้วนมากินน้ำชาเหรอ เสียแรงที่คบกัน มานาน เห็นเสี่ยวเกอลืมตาแวบหนึ่งแต่พอเห็นเป็นเสี่ยกับอู๋เสียก็หลับต่อ




“ แล้วจะให้ฉันนอนตรงไหน” เสี่ยอ้วนถาม




“ฉันมีฟูกกับหมอน ผ้าห่มสำรอง เดี๋ยวนายปูนอนที่พื้นละกัน”




“ราตรีสวัสดิ์” อู๋เสียบอกพร้อมกดปิดไฟ



“ เออ อย่าเล่นผีผ้าห่มกันนะ”




“ผีเชี่ยไรล่ะ!”




เสี่ยอ้วนหัวเราะชอบใจ ไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน









ตอนที่ผมลืมตา มันยังเช้าเกินไป ผมไม่อยากลุกหนีจากความอบอุ่นตรงนี้ คิดแล้วผมก็เบียดเข้าหาร่างข้างๆ เมินโหยวผิงยังหลับอยู่ ผมพึ่งสังเกตว่าขนตาของเขายาวมาก แปลกดีที่ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยรู้ อาจเป็นเพราะปกติเจอกันแค่ตอนคว่ำกรวย แทบเอาชีวิตไม่รอด คงไม่มีเวลานั่งสังเกตว่าขนตาเป็นยังไง อีกอย่างเขาชอบหายตัวไปบ่อยๆ ด้วย




คิดแล้วผมก็เอื้อมไปจับมือของเขา ใช้นิ้วโป้งลูบนิ้วที่ยาวเป็นพิเศษของเขาเบาๆ ก่อนจะก้มไปจูบแผ่วๆ ผมต้องการความมั่นใจว่าเขายังอยู่ตรงนี้



เมินโหยวผิงยังอยู่ตรงนี้จริงๆ



และ…



นายอ้วนก็อยู่ด้วย…




เชี่ยแม่มผมลืม!










โอเค…



เสี่ยอ้วนไม่ตั้งใจจะได้ดูฉากสดตรงหน้าหรอกนะ แค่ตื่นมาเพราะปวดฉี่ จะลุกไปห้องน้ำ แต่ดันมาเจอภาพนี้ก็ไม่กล้าลุกเลย…




“ ตามสบายเลย ถือซะว่าเสี่ยอ้วนไม่อยู่ในห้องนี้ละกัน” เสี่ยอ้วนใจดีและมีน้ำใจ เพื่อความสุขของสหายจะยอมกลั้นฉี่ นอนเล่นสักพักละกัน




เดี๋ยวสิ เสี่ยอ้วนหันหลังแค่แป๊บเดียวก็ได้ยินเสียงผ้าห่ม นี่กะทำอะไรจริงๆ เหรอ เกรงใจเสี่ย…




“ คิดอะไรลามกอยู่ใช่ไหม” ทำไมเสียงของอู๋เสียมันใกล้จัง เขาพลิกตัวก็เห็นยืนอยู่ข้างๆ เจ้าตัวบอกว่าจะไปดูอาหารเช้ากับไล่พวกลูกน้องก่อน ปากก็ว่างั้นแต่เสี่ยอ้วนแอบเห็นนะว่าใบหูนายแดงน่ะเทียนเจินเอ๊ย




อาการปวดท้องฉี่แล่นกลับมาอีกเห็นทีเสี่ยอ้วนต้องไปเข้าห้องน้ำซะแล้ว คิดแล้วก็ลุกขึ้นเดินไปถึงประตู เขาหันกลับมามองที่อีกคนในห้อง



“เสี่ยวเกอ…” ลองเรียกดู “ หลับอยู่หรือเปล่า”




คนถูกเรียกลืมตาทันที





เสี่ยว่าแล้วเชียว คนที่ความรู้สึกไวอย่างเสี่ยวเกอน่ะคงจะตื่นตั้งแต่ตอนอู๋เสียพลิกตัวแล้วมั้ง ไอ้เรื่องโรแมนติกระดับเทียนเจินหลังจากนั้นไม่ต้องพูดถึง ตื่นอยู่แน่นอน เรื่องนี้สอนให้เสี่ยรู้ว่าสหายอู๋เสียยังเป็นเทียนเจินเช่นเดิม และน้องเสี่ยวเกอก็ร้ายกว่าที่คิด







Talk : เชื่อว่าเสี่ยอ้วนยังโชคร้ายอีกเยอะ






ปล. ขอบคุณคุณ Eli ค่ะสำหรับสปอยค่า ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงก็รู้สึกดีอยู่ดีเพราะชอบโมเมนต์ของสามเหลี่ยมเหล็ก แล้วก็เห็นด้วยค่ะคนหน้านิ่งนี่พูดอะไรแต่ละทีทำเอาเขินเลย ฉันอยู่ข้างนายงี้ นายเป็นสิ่งเชื่อมโยงงี้ คนเขียนจงใจใช่ไหมมมมมม

[Eli-kun]

ฮิฮิ ขำ อ่านเรื่องจากมุมมองของเสี่ยแล้วตลกดี เสี่ยนี่เจอช็อตเด็ดประจำอะ

เอาน่าเสี่ยขา ได้เป็นประจักษ์พยานรักของผิงเสียในระยะประชิดต้องถือว่าโชคดีมากๆต่างหาก นู๋ยังแอบอิจฉาเสี่ยเลย

ใช้นิ้วโป้งลูบนิ้วที่ยาวเป็นพิเศษของเขาเบาๆ ก่อนจะก้มไปจูบแผ่วๆ ผมต้องการความมั่นใจว่าเขายังอยู่ตรงนี้

ตรงนี้โรแมนติกมากๆเลยค่ะ ฮรือ

เค้าชอบอู๋เสียแบบนี้ สิบปีผ่านไปกลายเป็นเถ้าแก่ไปแล้วแต่ก็เป็นอย่างที่เสี่ยว่านั่นละ ลึกๆแล้วก็ยังเทียนเจินอยู่
ลองนึกภาพเถ้าแก่วัยใกล้จะสี่สิบเขินจนหูแดงสิ น่ารักดีออก -’_’-

ส่วนเสี่ยวเกอตอนนี้แอบเนียนนะคะ แต่เค้าชอบ เสี่ยวเกอเนียนๆแบบนี้เค้าชอบ *ดีดดิ้นไปมา* ถ้าเถ้าแก่อู๋รู้ว่าท่านพี่ตื่นอยู่สงสัยไม่จบแค่หูแดงแน่ๆ นายน้อยเขิน นายอ้วนกระอักกระอ่วน ส่วนนายหน้านิ่งนอนเฉยๆให้เขาจุ๊บๆ ร้ายจริงนะเรา

[28016]

นายน้อยน่ารักก ฮือออ อ่านฟิคคุณซุปผักกี่เรื่องก็ชอบจริงๆค่ะ เขียนสามเหลี่ยมเหล็กได้เจ๋งมาก

เสี่ยก็แซะได้สมเป็นเสี่ยมาก ถ้านายน้อยเล่นผีผ้าห่มจริงๆเสี่ยจะยังอยู่ในห้องต่อเหรอคะ พราก

เถ้าแก่สามก็เทียนเจินจริงๆ มีเขินหูแดงด้วย แต่เซียนคว่ำกรวยอย่างเสี่ยวเกอนี่ถ้าโดนอยางนั้นแล้วไม่ตื่นก็ไม่ไหวนะคะ 555

ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะะ

[Rozenkreuz]

และ
นายอ้วนก็อยู่ด้วย
55555555555555555555
ขำว้อย อารมณ์เปลี่ยนภายในบรรทัดเดียว ถถถถถ

[The_Dark_Lady]

ตราบเท่าที่ยังอยู่กับสองผั---แค่ก สองคนนี่
เสี่ยอ้วนก็จะเจอโมเม้นท์แบบนี้เรื่อยแหละค่ะ

นายน้อยสบถได้น่ารักเหลือเกิน แงงงงง ชอบ /อีบ้านี่
ตาเสี่ยวกอร้ายกาจนัก นอนนิ่งๆนี่แอบฟินอยู่ใช่ไหม ตอบบบ!

[ด้วงผิงเสีย]

เรื่องนี้สอนให้เสี่ยรู้ว่าสหายอู๋เสียยังเป็นเทียนเจินเช่นเดิม และน้องเสี่ยวเกอก็ร้ายกว่าที่คิด............เสี่ยวเกอ..นายมันร้ายกาจ