[OS] #dmbjdaily (Ride) The Bitter Sweet Moment [ผิงเสีย]

[sup-pak]

[OS] #dmbjdaily (Ride) The Bitter Sweet Moment [ผิงเสีย]


[*ตอนนี้น่าจะเป็นช่วงประมาณเล่มหกก่อนไปตามหาความทรงจำของเสี่ยวเกอนะคะ*]



ก่อนที่เราสามคนจะออกเดินทางเพื่อตามหาความทรงจำของเมินโหยวผิง  ไหนๆ ก็ไหนๆ เลยขอดื่มกินให้เต็มคราบก่อน พอดื่มกันได้หลายชั่วโมงผมกับนายอ้วนก็เริ่มเมา ตอนนั้นเองที่เขาพูดเรื่องนี้ขึ้นมา



“ นายว่ารูปร่าง แบบน้องเสี่ยวเกอจะสามารถแบกฉันได้ไหม” นายอ้วนที่หน้าแดงก่ำถาม



ผมหันไปมองบุคคลอีกคนในห้องซึ่งกำลังนั่งอยู่หน้าหน้าต่าง มองออกไปข้างนอกไม่สนใจสักนิด ผมรู้ดีว่าเมินโหยวผิงรูปร่างผอมแบบนั้นแต่จริงๆ แล้วแข็งแรงมาก
ก็ไม่แน่ ผมคิด แต่ตอบนายอ้วนว่า



“ ไม่มีทาง ไขมันนายเยอะขนาดนี้เสี่ยวเกอจะแบกนายไหวได้ไง” ผมหัวเราะ



นายอ้วนฉุน “ อย่าดูถูกไขมันนะ เสี่ยอ้วนจะบอกให้ว่านี่แหละดึงดูดพวกผู้หญิง  มันสามารถให้ความอบอุ่นได้ อีกอย่างมันทำให้ดูน่ารัก”



ยิ่งฟังยิ่งขำ



“อะไรไม่คิดว่าคนอ้วนน่ารักหรือไง”



“น่ารัก” ผมยังไม่หยุด ตอนนั้นเหมือนรู้สึกว่ามีใครบางคนจ้อง หันไปก็เจอเมินโหยวผิงกำลังมองมา ไม่รู้ทำไม ผมหันกลับมาคุยกับนายอ้วนต่อ “ แต่ไม่ใช่นาย”



คุยกันอีกครู่หนึ่งก็วนกลับมาประเด็นเดิมได้ไงผมก็ไม่รู้




“แล้วนายคิดว่าเขาแบกนายได้ไหม”



ผมครุ่นคิด ผมเองก็ตัวไม่ได้เบาด้วย ถึงจะไม่ขนาดนายอ้วนก็เถอะ  สุดท้ายผมก็ยักไหล่บอกว่าต้องพิสูจน์ดู ไม่คิดว่าพอพูดแล้วนายอ้วนจะตะโกนกวักมือเรียกคนที่เหม่อไม่สนใจจริงๆ ผมรีบตะครุบปิดปากไอ้อ้วน โบกมือบอกว่าไม่มีอะไร



“ ห่า จะทำให้ฉันถูกหักคอหรือไง”



“ ก็แค่ขี่หลัง ไม่เห็นเป็นไรเลย”



“นายก็ขอขี่หลังเสี่ยวเกอเองสิ”



ไอ้อ้วนลุกขึ้นจะเดินไปหาเมินโหยวผิง ผมรีบคว้าแขน บอกให้ดื่มไปสงบๆ เลย



“ นายก็ไม่มั่นใจว่าเสี่ยวเกอจะแบกนายได้ใช่ไหมล่ะ นายก็อ้วนเหมือนกัน”



“ ฉันไม่อ้วน นายสิอ้วน”



“นายอ้วน!”



ไอ้ห่าอ้วนนี่!



“พิสูจน์สิ” เขาท้า ไอ้ผมที่ดื่มเหล้าจนสติหายไปเกินครึ่งพอได้ฟังก็ฉุนบ้าง กระดกเหล้าเข้าไปรวดเดียวทั้งแก้ว วางกระแทกโต๊ะแรงๆ ลุกขึ้นเดินไปหาคนที่นั่งตรงหน้าต่าง หยุดตรงหน้าเขา



“มีอะไร” เมินโหยวผิงเงยหน้าขึ้นมอง



“แบกฉัน” ผมออกคำสั่ง



“…”



“แบกฉัน” ย้ำอีกครั้ง “ หันหลังมาก็ได้ ฉันจะได้ขี่หลังนาย”



“…”



เชี่ยนี่ฟังไม่รู้เรื่องหรือไง!



ผมเลยเดินอ้อมไปด้านหลังเขา จากนั้นทิ้งตัว (หนักๆ ) ของผมบนตัวเขา ดีนะที่เขาไม่หลบ ไม่งั้นหน้าหล่อๆ (?) ของผมคงจะกระแทกพื้นจนเสียหาย



ผมได้ยินนายอ้วนหัวเราะร่า ท่าทางของพวกผมตอนนี้น่าขันมาก ผมเหมือนผีแม่ย่าหรืออะไรก็ไม่รู้ที่พยายามจะยึดเกาะหลังของเมินโหยวผิง



เขาเหลือบมองข้ามไหล่ ผมเริ่มหวั่นนิดๆ ว่าเขาจะหันมาจับผมทุ่มหรือผลักผมออกไหม แต่เขาเปล่า



“ ปล่อยก่อน” เมินโหยวผิงพูดด้วยน้ำเสียงปกติแบบฉบับเขา



“ ไม่” เวลานี้ผมไม่ฟัง “ ฉันจะขี่หลังนาย”



พอผมไม่ยอมเขาก็ไม่พูดอะไรต่อ แต่เลือกขยับเอง แวบเดียวผมก็ถูกเขาแบกไว้บนหลัง ถ้าเป็นเวลาปกติผมคงจะอายจนต้องขอลงแต่ตอนนี้ผมไม่ค่อยมีสติดังนั้นจึงสั่งให้เมินโหยวผิงแบกผมไปใกล้ๆ ที่นายอ้วนนั่ง



“ เดินไปหาไอ้อ้วน” ผมสั่ง



เมินโหยวผิงเหลือบมองหน้าผมอีกครั้ง ก่อนเดินเข้าไปใกล้นายอ้วน ผมโชว์ให้เขาเห็นว่า ไงล่ะๆ เห็นไหมว่าผมไม่ได้อ้วนหรือหนักขนาดนั้นสักหน่อย



“ เรื่องนี้ไม่ได้พิสูจน์ว่าเทียนเจินไม่อ้วนแต่พิสูจน์ว่าเสี่ยวเกอแข็งแรงต่างหาก” นายอ้วนหัวเราะ



ผมด่าเขาไปยกหนึ่ง คิดว่าด่านานเกือบนาทีเลยล่ะ แต่คนที่แบกผมยังยืนนิ่ง ไม่สั่น ไม่บ่น ไม่สักนิด ไอ้ผมก็ได้ใจบอกเขาว่าผมง่วงแล้วให้แบกผมไปที่ห้องนอน



“ วีดวิ้ว จะพาเข้าห้องนอนกันแล้วเหรอ อย่างนี้ต่อไปเสี่ยอ้วนก็เรียกเทียนเจินไม่ได้แล้วสิเนี่ย” นายอ้วนล้อเลียน



“ วีดวิ้วพ่อง!”



“ เสี่ยอ้วนว่าอุ้มท่าเจ้าหญิงดีกว่านะเสี่ยวเกอ” แนะนำอะไรวะนั่น!



ผมเอามือปิดหูของเมินโหยวผิงโดยอัตโนมัติ “ อย่าไปฟังนะคำยั่วยุของตือโป๊ยก่ายนะเสี่ยวเกอเดี๋ยวตกนรก” ไม่สนว่านายอ้วนจะบ่นอะไรอีก รีบเร่งให้เมินโหยวผิงแบกผมไปส่งที่ห้องนอน ระยะทางจากโต๊ะไปถึงห้องนอนผมไม่ได้ไกล แต่ผมก็ใช้เวลาน้อยนิดนั้นสำรวจด้านหลังของคนที่แบกผม แผ่นหลังของคนที่ผมคิดว่าบอบบางมันกว้างกว่าที่ผมคิดไว้ และเหมือนแบกรับบางสิ่งบางอย่างที่หนักมากไว้ (ไม่ใช่ผม!)




ตอนแรกผมก็คิดว่าพอถึงจะเลิกเล่นแล้วปล่อยเขาไปแต่ไม่รู้อะไรดลใจ ตอนที่เมินโหยวผิงกำลังจะวางผมลง ผมกลับเอาแขนกอดรอบคอเขา เอาขารัดเอวแน่น ดึงเขาให้ล้มลงมานอนบนเตียงด้วย เขาคงไม่คิดว่าผมจะทำแบบนี้จึงไม่ระวังตัว อันที่จริงอาจไม่ใช่ไม่ระวัง แค่ไม่อยากตอบโต้ ซัดผมหน้าหงาย



เมินโหยวผิงไม่พูดอะไรทั้งนั้น นิ่งแบบที่เขาทำเป็นปกติ และให้ผมกอดไว้อย่างนั้น ดูๆ ไปสภาพนี้คงจะเหมือนแพนด้ากอดยางรถยนต์ที่ผมเคยเห็นแอนิมอลแพนเน็ต
ผมเงียบ เขาก็เงียบ ยังกับจะแข่งกันเงียบ สุดท้ายผมก็ทนไม่ได้ต้องเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน




“ถ้าทำแบบนี้นายจะได้ไม่หายไป…ไม่สิ…ถ้านายหายไปฉันจะได้รู้” ผมรู้ว่าถ้าเขาคิดจะไปก็คงรั้งไม่อยู่ แต่อย่างน้อยผมจะรู้ เมินโหยวผิงคงจำสิ่งที่ผมพูดไม่ได้แต่นี่เป็นความจริงที่ผมอยากจะย้ำอีกครั้ง



“ ฉันกับนายอ้วนจะช่วยนายตามหาความทรงจำ เพราะงั้น…”  ผมเอื้อมมือมาลูบผมเขา ไม่ระแวงเลยว่าอาจโดนจับหักนิ้วได้ “ อย่าหายไปไหน”



เมินโหยวผิงเงียบ ตอนที่ผมเกือบจะหลับไปแล้วนั้นเองที่ผมพลันได้ยินบางอย่าง นึกว่าฉิบหายผีแม่ย่ากระซิบ แต่คิดไปคิดมามีเสี่ยวเกออยู่ผีคงไม่กล้าเข้ามา พยายามฟังดีๆ จึงรู้ว่ามันมาจากยางรถยนต์ (?) ที่ผมใช้กอดอยู่



“นายว่าอะไรนะ” ผมถาม



“ …ตอนนี้ฉันอยู่ตรงนี้” เขาพูด



ฟังเสร็จผมก็ยิ้มออกมา ใช้โอกาสที่ผมกำลังเมาสติไม่ครบเนี่ยแหละ โน้มลงไปจูบที่กลุ่มผมสีดำ พูดเสียงเบาว่า “ ราตรีสวัสดิ์นะเสี่ยวเกอ”



แล้วไม่รู้ยังไง เหมือนในความจำเลือนรางผมจะได้ยินเมินโหยวผิงพึมพำตอบว่า



“ราตรีสวัสดิ์ อู๋เสีย”



129 day(s) left
……………………………




สวัสดีค่ะ พึ่งจะอ่านเรื่องนี้จบ (ช้าเนอะ) ผลก็คือกลายเป็นด้วง 555 เลยขอประเดิมด้วยฟิคนี้ แต่เราเขียน POV 1 ไม่ถนัดค่ะ อีกอย่างเป็นเรื่องแรก พึ่งเริ่มเล่น dmbjdaily หากมั่วๆ มึนๆ ไม่ถูกก็ขออภัยด้วย




ขอพูดถึงตอนนี้…จะว่าไปเท่าที่อ่านนี่รู้สึกว่าเทียนเจินจะตัวหนัก 80-90 เลยนี่นา ระวังเสี่ยวเกอจะไหล่ทรุดนะคะ (โดนมองตาขวาง)




ขอบคุณค่ะ



ซุปผัก




สามารถตามได้ที่นี่ด้วยนะคะ>>> http://sup-pak-j.exteen.com/ (อาจจะมีฟิคยาว ถ้าว่าง 555)

[Cathareen]

ชอบตรงนี้จังค่ะ55555 เสี่ยอ้วนน่ารักนะก๊ะ
เสี่ยวเกอนิ่งๆ แต่ทำตามหมดนี่มันน่ารักจริงๆๆๆๆ
ยินดีต้อนรับสู่ดินแดนด้วงนะคะ 5555

[Eli-kun]

อู๊ย คือเพิ่งได้มาอ่าน ชอบมากเลยค่า
โถนายน้อย โปรดเห็นแก่สวัสดิภาพหลังของเสี่ยวเกอเค้าหน่อย ที่เห็นเค้านิ่งๆไม่สั่น บางทีอาจจะแค่แกล้งทำแมนต่อหน้าคุณอยู่ก็ได้ ถถถ

นายน้อยกอดเสี่ยวเกอเหมือนแพนด้ากอดยางรถยนต์ มโนภาพตามแล้วรู้สึกมันน่าเอ็นดูอะ
ฟิคน่าร้ากน่ารัก ยินดีต้อนรับเข้าสู่แฟนด้อมสุสานค่า

คือเราก็ลองคิดเล่นๆนะถ้าเสี่ยวเกอแบกนายน้อยไหว บางทีก็คงแบกนายอ้วนได้สบายๆเหมือนกัน
*กรี๊ด* วิ่งหนีฝ่ามือนายน้อย

[Tang_An-An]

นายน้อยไม่อ้วนหรอก หรือถึงจะอ้วนเสี่ยวเกอก็ยังรักนะ55555

[kangaroow]

อ่านมาเรื่อย ๆ บิดม้วนเขินอายมุ้งมิ้งนุ้งนิ้งมาตั้งแต่ย่อหน้าแรก
มาโดนยิงตายตอนจูบผม แงงงงงงงงงงงงงงงงง ชอบ
นายน้อยอ้อยหนักมาก ขออีก ขออีกค่ะ แงงงงงงง //งอแงเอาแต่ใจแบบนายน้อยตอนเมา

ยินดีต้อนรับสู่แดนด้วงค่ะ XD

[Dreamy]

อ้อยมากค่ะนายนือย ฟฟฟฟฟฟ
คือนี่เถียงกันว่าไม่อ้วนใช่ไหมคะ นายน้อยอ้วนขนาดไหนเสี่ยวเกอก็แบกไหวค่ะ
แต่แอบขำตอนเสี่ยวอ้วนแซวว่าแบกเจ้าสาวเจ้าหอมาก ฟฟฟ คือใช่มากเลยค่ะ

[hnee]

โอ้ววววว มายก็อด อาเสียเวลาโดนท้าบวกเมาเนี่ยใจกล้าหน้าด้านไม่เลว อิอิๆๆ กับอาเสียน่ะเสี่ยวเกอยอมให้อยู่แล้ว อยากให้แบก อยากให้อุ้ม ขอแค่บอกเสี่ยวเกอจัดให้ได้หมด แค่น้ำหนักอาเสียเนี่ยไม่ครณามือเสี่ยวเกอหรอก ^^

[Rozenkreuz]

แผ่นหลังที่ดูเหมือนบอบบางนั้นได้แบกรับบางสิ่งที่หนักมากเอาไว้
//เหล่ตามองหมีแพนด้าบางตัว //หลบตีน