[OS] #dmbjdaily (Pink) Story About Pink [ผิงเสีย]

[sup-pak]

ฟิคสั้นก่อนหน้านี้


Short Fic :


- ที่รัก

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (1)

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (2)

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (3)

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (4)

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (5)

- ความโชคร้ายของนายอ้วนหวัง





#dmbjdaily


หัวข้อ Ride : The Bittersweet Moment
หัวข้อ Sexy : The  Most Sexiest Person
หัวข้อ แป้ง : Happy Birthday
หัวข้อ Help : สิ่งที่อยากให้ช่วย
หัวข้อ Free : My Time
หัวข้อ Tissue : Can you remember me?







[OS] #dmbjdaily (Pink) Story About Pink [ผิงเสีย]

By: ซุปผัก





ชิบหาย!



ถ้ามีกระจกผมคงจะเห็นหน้าตาตกใจของตัวเองแน่ แต่จะไม่ให้ผมทำหน้าแบบนี้ได้ไงในเมื่อผมได้ทำเรื่องผิดพลาดแบบไม่น่าให้อภัยลงไป



ผมก้มมองเจ้าของที่อยู่ในมือของผม




เสื้อฮู้ดที่เดิมเคยเป็นสีน้ำเงิน…เคยเป็น เพราะตอนนี้มันกลายเป็นสีชมพูไปแล้ว




ใครจะไปคิดล่ะว่าเจ้าเสื้อยืดสีชมพูตัวใหม่ของผมจะสีตก ตกใส่เสื้อของผมตัวอื่นยังพออภัย แต่นี่ตกใส่เสื้อของเมินโหยวผิง




แล้วทำไมเสื้อของเขาถึงมาอยู่ในตะกร้าซักของผมได้น่ะเหรอ




ก็ผมเองนี่แหละที่เป็นผู้มีน้ำใจสุดประเสริฐอาสาจะซักให้เขา คิดว่าแค่เอาลงเครื่องเช่นทุกครั้งก็จบแต่เผลอใส่เสื้อตัวใหม่ลงในเครื่องด้วยผลเลยเป็นอย่างนี้ แถมมันยังมีประสิทธิภาพดีมากนะ ย้อมเสื้อสีน้ำเงินให้กลายเป็นสีชมพูได้เกือบสมบูรณ์เลย





สงสัยผมจะได้เสียทรัพย์ซื้อเสื้อมาชดใช้ให้เมินโหยวผิงทั้งที่บัญชีติดตัวแดงซะแล้ว




“ เชี่ย!”




ผมอุทานเสียงดังเมื่อหันหลังกลับแล้วเจอหน้าของผู้เสียหายในระยะใกล้ มือเอาเสื้อตัวนั้นหลบไว้ด้านหลังโดยสัญชาตญาณ




“ สะ เสี่ยวเกอมาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย” ผมถาม เขาเงียบ หรือว่าเขาจะเห็นหลักฐานความผิดของผมแล้ว ผมคิดว่าใช่เลยไม่มีทางเลือกนอกจากเอาเสื้อนั้นให้เขาดู พร้อมกับบอก “ ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ไว้เดี๋ยวฉันซื้อเสื้อแบบนี้ให้ใหม่ละกัน แต่ถ้านายอยากได้เสื้อแบบอื่นหรืออะไรก็บอกมาเลยนะ”





เมินโหยวผิงเอื้อมมือมา ผมสะดุ้งนึกว่าเขาจะใช้สองนิ้วนั่นทำร้ายผมโทษฐานทำเสื้อเขาเสียหาย แต่เขาเพียงคว้าของในมือผม ดูอย่างสงบนิ่ง จากนั้นก็หมุนตัวเดินออกไปพร้อมเสื้อ




เดี๋ยวนะ?




นี่ผมทำให้เขาโกรธเหรอ?








เมินโหยวผิงนั่งนิ่งเป็นก้อนหินตรงที่ประจำข้างหน้าต่าง แต่สิ่งที่ต่างออกไปคือเขาใส่เสื้อฮู้ดสีชมพู  แลดูน่ารักหวานแหวว แต่แปลกดีที่มันดันเข้าท่า นี่แหละที่เขาว่าคนหน้าตาดีใส่อะไรก็ดูดี ถึงอย่างนั้นผมก็ยังอดขำไม่ได้ ก็มันเล่นขัดกับบุคลิกสุดๆ เลยนี่




บางทีผมอาจจะคิดมากเกินไป นอกจากเขาจะไม่ว่าอะไรผมเลยสักคำแล้วยังเล่นสวมเสื้อนั้นโดยไม่พูดอะไร ผมที่รู้จักเขามานานพอจะเข้าใจได้ว่าเขาคงไม่สนใจเรื่องสีเสื้ออยู่แล้ว ต่อให้เป็นสีรุ้งก็คงจะใส่อยู่ดี ขนาดกางเกงในลายลูกเจี๊ยบยังเคยใส่มาแล้วเลย




ผมที่สบายใจขึ้นจึงเดินไปนั่งข้างเขา ชวนคุยเช่นปกติ เขาก็ตอบรับเพียงสั้นๆ เช่นเคย




“ …แล้วนายอ้วนก็…” พูดแล้วผมก็ต้องเหลือบมองเสื้อของเขาเป็นระยะแบบอดไม่ได้ พลันเกิดคำถามบางอย่างแวบขึ้นมา ผมโพล่งออกไปทันที “ นายอยากได้เสื้อตัวใหม่ไหม”




เมินโหยวผิงหันมามองหน้าผมเป็นครั้งแรกตั้งแต่เริ่มบทสนทนา




“ไม่” เขาว่า




“ แต่เสื้อตัวนี้มันกลายเป็นแบบนี้ไปแล้วนะ” หรือว่าจริงๆ เขาจะชอบเสื้อสีนี้และพึ่งรู้ตัว




“ แค่ตัวนี้”





“ หืม?”





“ เสื้อตัวนี้สำคัญ”





ผมไม่เข้าใจเลยถามเขาว่ามันสำคัญยังไง เขาก็ตอบผมแบบตรงไปตรงมา




“ นายให้ฉัน”





ผมตาโต ผมนึกออกแล้ว พอเข้าใจก็รู้สึกว่าหน้าร้อนฉ่า ผมเข้าใจผิด เมินโหยวผิงไม่ได้ใสใจเรื่องสีก็จริง แต่เขาสนใจที่ว่าใครเป็นคนให้ จู่ๆ ผมก็เกิดเข้าใจในตอนนี้ว่าบางทีการที่เขายอมสวมกางเกงในลายลูกเจี๊ยบทั้งที่มันดูตลกมากอาจเป็นเพราะนายอ้วนเป็นคนซื้อให้เขาก็ได้ เมินโหยวผิงมีคนและสิ่งของที่เขาจะให้ความสำคัญอยู่ไม่เยอะ แต่เมื่อให้ความสำคัญแล้วก็จะให้ถึงที่สุด





ผมบังเกิดความรู้สึกผิด นอกจากจะทำของสำคัญของเขาเสียหายแล้วยังลืมอีกว่าผมเป็นคนให้เสื้อเขาเอง




“ ฉันขอโทษเรื่องเสื้อ” ผมสำนึกผิด




“ ไม่เป็นไร” เขาว่า และคงหมายความเช่นนั้นจริงๆ แต่นั่นทำเอาผมเจ็บจนจุก





“ เราไปห้างกันเถอะ” ผมบอกเขาพลางลุกขึ้น จับมือของเขาแล้วดึงเบาๆ





เมินโหยวผิงมองผมเป็นเชิงถามว่าไปทำไม




“ ไปซื้อเสื้อฮู้ดสีน้ำเงินตัวใหม่ให้นาย” ผมตอบ เขานิ่งไปเลย ผมรีบพูดต่อ “ แต่ไม่ได้แปลว่าให้โยนเสื้อตัวนี้ทิ้งนะ ถ้าสำคัญนายก็เก็บเอาไว้ ส่วนที่ฉันจะซื้อให้ใหม่ก็ถือซะว่าฉันอยากไถ่โทษแล้วก็อยากให้อะไรกับนายมากกว่านี้ อีกอย่าง…ฉันก็คิดว่าสีน้ำเงินน่ะเหมาะกับนายมากกว่า”





ผมไม่แน่ใจว่าเขาจะเข้าใจไหมแต่เขาก็พยักหน้ารับโดยดี ผมขอไปเปลี่ยนเสื้อเพราะตอนนี้ใส่แค่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น





“ไปกัน” ผมเดินออกจากบ้าน เห็นเมินโหยวผิงจ้องผม ผมถามว่ามีอะไรเหรอ




เมินโหยวผิงตอบว่า “ ฉันคิดว่าสีนี้เหมาะกับนาย”




สีนี้?




ผมก้มมอง เสื้อที่ผมใส่อยู่คือสีชมพู เละผมเชื่อว่าตอนนี้แก้มของผมก็เป็นสีเดียวกับสีเสื้อ







แถมท้ายนิดๆ




ระหว่างที่เดินอยู่ในห้างผมรู้สึกเหมือนคนอื่นจะมองพวกผม ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม แต่ผมก็ทำเป็นไม่สนใจเดินต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งผ่านร้านเสื้อผ้าร้านหนึ่ง มันมีติดป้ายว่าเสื้อคู่รัก เป็นเสื้อสีและลายแบบเดียวกัน แต่ที่ผมมองน่ะไม่ใช่ป้ายหรือเสื้อนั่น




ที่ผมมองคือตัวผมกับเมินโหยวผิงที่สะท้อนในกระจกต่างหาก




ผมใส่เสื้อสีชมพู เขาก็ใส่ฮู้ดสีชมพู และพวกเราก็เดินชิดกันมาก




ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมคนอื่นถึงมองพวกผม!



114 day(s) left



TalK : หัวข้อ Pink ก็นึกถึงเสี่ยวเกอก่อนเลย (แปลกมะ) นึกถึงสีของฮู้ด เลยสงสัยว่าจะเป็นยังไงนะถ้าเปลี่ยนเป็นสีชมพู (หัวเราะ) แต่ความจริงหัวข้อนี้ควรจะเกี่ยวกับคุณชายฮัวมากกว่าเพราะฉะนั้นเราจัดให้ค่ะ ถ้าวันนี้ทำงานเสร็จเร็วจะมาลงหัวข้อ Pink กับคุณชายให้นะคะ ^____^

[carrotkun]

ฮุ่ม เราตามมาจากในทวิตค่ะ ฟังไม่ผิดหรอกค่ะตามจากในทวิตจริงๆแง(เห็นคนกรีดร้องฟิคคุณซุปผักพอสมควรแล้วก็แปะวาร์ปเราเลยได้เข้ามาอ่านง่ายหน่อย

เรื่องนี้น่ารักมากๆๆๆเลยค่ะ ฮือ ขึ้นเรื่องมาก็ชิบหายแล้ว๕๕๕สมเป็นนายน้อยจริงๆ ชอบทั้งจุดที่นายน้อยคิดว่าเสี่ยวเกอใส่ได้ไม่สนใจอะไรขนาดกกน.เจี๊ยบยังใส่มาแล้วเลย๕๕๕

แล้วสุดท้ายนั่น โอ๊ย เสื้อคู่รักกกกกกก /กัดผ้าแบบอิจฉาเสี่ยวเกอเลยค่ะ

[hnee]

น่ารักจริงๆคู่นี้ น่าเขินมากมายอ่ะไอ้ไปเดินห้างด้วยเสื้อชมพูคู่กัน หุหุๆๆๆ

[Rozenkreuz]

พลานุภาพเสื้อยืดสีชมพูตัวใหม่ของนายน้อยนี่เกินคำบรรยาย 5555
ได้มาจากคุณชายหรือไงกันเทียนเจิน