Countdown
We've been
togerther for

ค้นหา
 
 

Display results as :
 


Rechercher Advanced Search


[Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC

5 posters

Go down

[Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC Empty [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC

ตั้งหัวข้อ by natsume Wed 15 Jul 2015, 14:40


Title : สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก
Fandom : 盗墓笔记 [บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน]
Pairing : เมินโหยวผิง x อู๋เสีย [ผิงเสีย] (เมนคู่นี้ แต่เสี่ยวเกอนี่โผล่มาแค่ชื่อจริงๆ)
Rate : PG
Timeline : หลังเล่มสิบ และภาคธิเบต (นายน้อยไปตามหาอดีตเสี่ยวเกอมาแล้วค่ะ)


ตอนก่อนหน้า
[Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก ตอนแรก
[Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก ตอน2
[Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก ตอน3
[Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก ตอน4

**Spoiler Warning**

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[5]

เบื้องหน้าผมคือภูเขาฉางไป๋ซาที่คุ้นหน้าคุ้นตาดี เพราะแอบหนีเสี่ยวเหลียนน้อยมาเห็นอยู่ทุกปี แต่สำหรับยัยหนู สถานที่แห่งนี้คือที่ๆเธอเพิ่งจะมาเป็นครั้งแรก แต่ทำไมถึงได้เดินดุ่มๆไปอย่างกับรู้ทางเสียอย่างนั้น

“ล...เหลียนเอ๋อร์รอลุงอ้วนด้วย!” นายอ้วนที่หลังๆร่างกายชักฝืดเพราะไม่ได้ลงกรวยเสียนานตามหลังหลานไม่ทันเอาแต่ร้องโอดครวญ อย่าว่าแต่เขาเลย ผมก็ตามลูกสาวตัวเองแทบไม่ทันเหมือนกัน เหมือนจะมีแค่เสี่ยวฮัวกับนายแว่นดำเท่านั้นที่ตามเด็กหญิงตัวน้อยทันแบบไม่มีอาการหอบ

“แหม...สมแล้วที่ได้เลือดคนใบ้จางมาเยอะ แรงดีไม่มีตกเลยนะแม่หนู” เฮยเสียจื่อชื่นชมแล้วยกนิ้วโป้งให้ แล้วในวินาทีต่อมาก็โดนคุณชายเชิ้ตชมพูถีบเสียหน้าทิ่ม

“เหอะ...ก็แค่ธรรมดา ตอนฉันเด็กๆยังทำได้มากกว่านี้อีก” ได้ข่าวว่าตอนเด็กนายแต่งหญิงเล่นงิ้ว? อีกอย่างจะอวดเบ่งกับเด็กไปเพื่ออะไรไม่ทราบครับคุณชายเก้า ฉีเหลียนไม่ต่อปากต่อคำกับผู้ใหญ่ที่นิสัยเด็ก แต่เดินกลับมาคว้าเป้ของผมได้ทันก่อนที่ตัวผมจะร่วงจากสะพานไม้ที่ยืนอยู่

“หวา! ขอบใจนะเสี่ยวเหลียน”

“อาป๊าระวังตัวหน่อย” พอผ่านสะพานไม้ไป ยัยหนูก็กอดเอวผมเอาไว้แล้วส่งมือให้เสี่ยอ้วนที่อยู่ด้านหลังดึงตัวเองขึ้นมาได้สำเร็จ ยิ่งโตเสี่ยวเหลียนก็ยิ่งนิสัยเหมือนเสี่ยวเกอ โดยเฉพาะสายตาที่ช่างสังเกตอะไรได้ฉับไวและรับมือกับสถานการณ์ได้ดีมากๆ จนผมที่เป็นพ่อยังอดน้อยใจไม่ได้

เพราะโตแล้วหนูน้อยแทบไม่พึ่งพาผมเลย

แต่กับรูปร่างหน้าตา ยิ่งโตเธอก็ยิ่งน่ารัก ผมสีน้ำตาลที่เคยยาวถึงกลางหลังตอนนี้เจ้าตัวไปตัดมันจนเหลือสั้นแค่เพียงประบ่า ผมเกือบทะเลาะกับเธอจนบ้านแตกเพราะเสียดายที่ได้ถักเปียให้เธอไปโรงเรียนทุกเช้า ตอนนี้เสี่ยวเหลียนสิบขวบแล้ว แต่ในสายตาคนเป็นพ่อเธอก็ยังเด็กอยู่ดี

ผมมายืนอยู่หน้าประตูสำริดด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยายออกมาเป็นคำพูด มันมีหลากหลายอารมณ์ผสมปนเปกันไปหมด แต่ที่แน่ๆถ้าหมอนั่นออกมาขอซัดก่อนซักทีแล้วอย่างอื่นค่อยว่ากันทีหลัง
ก่อนที่ผมจะคว้าลัญจกรผี หลักฐานเพียงหนึ่งเดียวเกี่ยวกับตัวตนของเมินโหยวผิงที่เขาทิ้งไว้ให้ไปยืนหน้าประตู นายอ้วนก็คว้ามือผมไว้แล้วยัดลัญจกรอันนั้นใส่มือลูกสาวผมแทน

“เหลียนเอ๋อร์ ไปยืนหน้าประตูนะลูก แล้วใครออกมาก็กระโดดชกทีหนึ่งก่อนแก้แค้นให้อาป๊าหนู” ผมเข้าใจสิ่งที่เขาบอกในทันที เลยดันหลังยัยหนูให้ออกไปส่วนตัวเองซุ่มรออยู่กับพรรคพวกที่เหลือ แม้จะทำหน้างงใส่ แต่เด็กหญิงก็ยอมเดินไปอยู่หน้าประตูทั้งที่ประคองก้อนหยกน้ำหนักมากเอาไว้ในมือแต่โดยดี




เบื้องหน้าของเด็กน้อยคือชายหนุ่มแปลกหน้าที่ไม่รู้จัก ใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยกับดวงตาแบบเดียวกัน กำลังจ้องมาทางนี้ ก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในมือของเธอ

“ไปเอามาจากไห-“ ก่อนจะพูดได้จบประโยคยัยหนูที่ดูไปดูมาคุ้นหน้าอยู่หน่อยๆก็กำหมัดชกเข้ามาครึ่งปากครึ่งจมูก แม้จะหลบทันแต่ก็มีดอกที่สอง สาม สี่ ตามมาไม่ลดละ จนกระทั่ง...

“เสี่ยวเหลียน! หยุดได้แล้วลูก!” สุดท้ายนายน้อยสามที่ลุ้นใจจะขาดอยู่หลังโขดหิน ก็ทนไม่ไหวเพราะกลัวพ่อเรือพ่วงจะรำคาญหักคอลูกสาวเหมือนคอบ๊ะจ่างเข้ารีบวิ่งออกมาห้าม แล้วฝ่ามืองามๆก็ซัดเข้าที่หน้าพ่อเมินใหญ่เสียเอง

ผัวะ!

“เอาคืนเรื่องเมื่อสิบปีก่อนที่นายซัดฉันสลบอยู่ที่นี่” เหล่าผู้ชมอ้าปากค้าง เพราะเจอเหตุการณ์ไม่คาดฝัน มีเพียงคุณชายเก้าเท่านั้นที่ระเบิดเสียงหัวเราะลั่นราวกับสะใจ

“อาป๊า...หมอนี่ทำร้ายอาป๊าหรอ?” ยัยหนูหันขวับกลับมาจะเอาเรื่อง ก่อนจะชะงักไปเมื่อสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง อู๋เสียที่กอดเธออยู่กำลังสั่นสะท้านเพราะความรู้สึกมากมายที่พรั่งพรูออกมา ร่างสูงย่อตัวลงมายังนายน้อยสามที่กำลังนั่งคุกเข่า ก่อนจะยื่นมือไปแตะใบหน้าอย่างแผ่วเบา

“ขอโทษ” คำเดียวสั้นๆ แต่ทำให้ทำนบที่แข็งแกร่งมาตลอดสิบปีของชายหนุ่มพังทลายภายในพริบตา อู๋เสียโถมร่างใส่อ้อมกอดแข็งแรงที่รวบเอาทั้งเขาและเด็กน้อยที่กำลังเบิกตาโตเหมือนไม่เข้าใจสถานการณ์เข้าไปด้วย

“ยินดีต้อนรับกลับนะ เสี่ยวเกอ...”

“ฉันกลับมาแล้ว อู๋เสีย...”




ผ่านไปนานกว่าห้านาทีผมถึงสงบใจลงได้บ้าง และยอมนั่งลงผิงไฟแต่โดยดี บนตักมีเสี่ยวเหลียนน้อยที่แม้จะทำหน้าตายเหมือนเมินรุ่นใหญ่ข้างๆแต่แววตาก็ฉายชัดว่าสงสัย

เมื่อกี้น่าอายชะมัด! นี่ผมหลุดอะไรออกไปบ้างเนี่ย

แต่สัมผัสของมือที่กุมกันอยู่ของคนข้างๆทำให้รับรู้ได้ว่านี่ไม่ใช่ความฝัน ไม่ใช่ภาพหลอนที่ผมสร้างขึ้น เพราะมีทั้งนายอ้วนที่ตบไหล่เขาบอกว่าไม่ได้เจอกันเสียนาน หรือนายแว่นดำอาจารย์ของผมที่กำลังยกนิ้วโป้งส่งให้ แม้กระทั่งเสี่ยวฮัวที่นั่งหน้าบูดอยู่อีกข้างของผม ทุกคนกำลังยืนยันกับผมว่ามันคือความจริง เราตกลงพักกันที่หน้าประตูหนึ่งคืนก่อนจะเดินทางกลับในวันพรุ่งนี้เช้า

“อาป๊า?” ยัยหนูน้อยดึงเสื้อผมแล้วเงยหน้าเหมือนมีอะไรจะถาม แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว กลายเป็นเสี่ยอ้วนเสียอีกที่ทนเงียบไม่ไหวพูดออกมาเสียมากมาย

“น้องเสี่ยวเกอ รู้มั้ยเทียนเจินมีลูกแล้วนะ ยัยหนูนั่นอายุสิบขวบแล้วด้วย เพราะนายออกมาช้านั่นแหละ” ผมทำหน้ายู่ใส่คำพูดนั้น หมอนี่ก็รู้ๆกันอยู่ถึงเหตุผลยังจะไปแกล้งเสี่ยวเกออีก

“ลูก?... แต่งงานแล้ว?”

“ฮ่าๆ” นายอ้วนหวังหัวเราะลั่น แม้กระทั่งเสี่ยวฮัวกับเฮยเสียจื่อยังปิดปากกลั้นขำกันอย่างเอาเป็นเอาตาย เพราะอะไรน่ะหรอ? เพราะเมินโหยวผิงขมวดคิ้วแน่นแล้วทำหน้าเหมือนอยากไปฆ่าใครสักคนเลยน่ะสิ

“น้องเสี่ยวเกอไม่คุ้นๆกับเด็กคนนี้มั่งเลยหรอ?” เขาลูบหัวลูกสาวผมแล้วดันตัวไปอยู่หน้าคนผมดำ เสี่ยวเกอจ้องลูกผมอยู่นานก่อนจะยกมือขึ้นลูบหัวยัยตัวเล็กบ้าง

“คลอดออกมาอย่างปลอดภัยสินะ...ฉี่เหลียน”

“นายเป็นคนตั้งชื่อเธอจริงๆด้วย” ผมพึมพำ เท่านี้ก็รู้แน่ชัดแล้วว่าหมอนี่เป็นคนจัดการทุกอย่างมาตั้งแต่ต้นจริงๆ

“เขาเป็นใครหรออาป๊า?” เป็นคำถามที่ทำให้เกือบทุกคนชะงักไปในเสี้ยววินาที เพราะไม่รู้จะตอบเด็กอย่างไร

“เอ่อ...” เพราะเอาแต่อ้ำอึ้ง เด็กน้อยเลยจัดการพิสูจน์เองเสีย ด้วยการปีนขึ้นตักเมินใหญ่ไปนั่งจ้องหน้า

เงียบ...

เงียบใส่กันทั้งเมินใหญ่เมินน้อย ราวกับกำลังคุยกันด้วยสายตา นานกว่าห้านาทีที่ทุกคนลุ้นกันใจหายใจคว่ำว่าคนโตกว่าจะตอบยัยหนูว่าอย่างไร จนกระทั่งเมินโหยวผิงยกมือขึ้นลูบศีรษะเด็กหญิงพร้อมกับกระตุกมุมปากเป็นรอยยิ้มน้อยๆ เล่นเอาช็อคกันยกก๊ก

เสี่ยวเกอยิ้ม!!!

“ขอบใจที่ปกป้องแทนนะ”

“ขอบคุณที่ให้มารับเหมือนกันนะเตี่ย” เดี๋ยว! เหมือนได้ยินอะไรอัปมงคล...

“เสี่ยวเหลียน...ตะกี้หนูเรียกคุณน้าคนนั้นว่ายังไงนะลูก?”

“เตี่ยไงอาป๊า... ก็เขาเป็นเตี่ยหนูใช่มั้ยล่ะ?” ใครเป่าหูลูกผม! นายเรอะเมินโหยวผิง ผมจ้องคนตัวสูงอย่างกินเลือดกินเนื้อ บังอาจมาแย่งลูกสาวสุดที่รักของผมไปได้ไง ตัวเองทิ้งเขาไว้แท้ๆ

“เขาก็เรียกถูกแล้วไง ส่วนนายก็เป็นม๊-“

“ฉันเป็นพ่อเสี่ยวเหลียน ไอ้ขี้ตู่ ทิ้งเขาไว้แล้วมายอมรับว่าเป็นพ่อตอนนี้มันแย่ไปหน่อยมั้ย?”

“เอาจริงๆคือเขาเป็นลูกของฉันกับนา-“

“หุบปากไป๊!” ผมเห็นแว้บๆว่านายอ้วนอุ้มเสี่ยวเหลียนน้อยออกไปนั่งผิงไฟรวมกับพวกเสี่ยวฮัวเรียบร้อย ทิ้งเราสองคนเอาไว้กับบรรยากาศน่ากระอั่กกระอ่วน ผมไม่รู้จะพูดอะไรกับเขาดี ส่วนเขาก็เงียบเก่งเป็นปกติอยู่แล้ว

“ไม่เหงาใช่มั้ย?” เพราะคำถามนั้น ทำให้ผมได้แต่ก้มหน้างุดๆ แล้วตอบเสียงเบา

“มีเสี่ยวเหลียนอยู่”

“เขาน่ารักใช่มั้ย”

“อือ...” ดูเหมือนวันนี้นายเรือพ่วงจะพูดมากผิดปกติ แต่เพราะอยากได้ยินเสียงเขามานานหลายต่อหลายปี ผมจะทำเป็นไม่เห็นเรื่องที่เขาพูดมากละกัน





ไกลออกมาอีกหน่อย นายอ้วนที่อุ้มหลานออกมานั่งผิงไฟรวมกับคุณชายเก้าและนายแว่นดำกำลังพยายามกล่อมยัยหนูให้หลับ แต่เด็กน้อยวันนี้ก็ตาแข็งเสียเหลือเกิน หรือเพราะว่าเขาไม่ได้เอาหมอนลูกเจี๊ยบติดมาด้วย?

“ไม่ง่วงหรอยัยหนู?”

“ไม่ค่ะ... ลุงอ้วนรู้มั้ยคะว่าเตี่ยอยู่ในนั้นทำไมตั้งสิบปี?”

“แต่ลุงอยากรู้มากกว่าว่าทำไมเหลียนเอ๋อร์ถึงเรียกเขาว่าเตี่ยล่ะ? เพิ่งเจอหน้ากันครั้งแรกไม่ใช่หรอ?” ไม่ใช่ไม่อยากตอบนะ แต่เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเสี่ยวเกอเข้าไปทำอะไรหลังประตูสำริด รู้แค่ว่าเข้าไปแทนเทียนเจินเท่านั้นเอง

“เหมือนจะจำได้น่ะค่ะ”

“เอ๋!” แม้กระทั่งพ่อเชิ้ตชมพูที่ทีแรกไม่คิดจะฟังกับนายแว่นดำที่เอาแต่แหย่อีกคนเล่นก็ยังหันมาตั้งใจฟังอย่างสนใจ เด็กน้อยก้มหน้าลงนิดหน่อย ก่อนจะพูดเสียงเบาเหมือนไม่แน่ใจ

“เขาบอกว่าจะมีคนมารับ... จะรักและดูแลอย่างแน่นอน จนกว่าจะถึงวันที่เจอกัน ช่วย...ปกป้องให้ด้วย” หากนี่เป็นประโยคที่พูดให้คนอื่นฟัง ไม่มีทางที่จะเข้าใจได้แน่ เพียงแต่คนที่นั่งฟังอยู่ทั้งหมดตอนนี้เป็นบุคคลที่เกี่ยวข้องกับ ‘เทียนเจินอู๋เสีย’ คนนั้น การพูดฝากฝังในลักษณะนี้จึงสามารถรู้ได้ทันทีว่ามีเพียงคนเดียว

“เขาเป็นห่วงอาเฮียมากสินะ... แต่หมอนั่นไม่ใช่เตี่ยหนูหรอกนะเสี่ยวเหลียน มันเป็นมารร้ายที่มาแย่งอาเฮียของฉันไปต่างหาก!” เสี่ยวฮัวพูดพร้อมกับทำไม้ทำมือ ดูท่าจะยังโกรธไม่หาย

“อย่าหลอกเด็กสิครับคุณชาย พรากพ่อพรากลูกมันบาปนะครับ”

“ยุ่ง!”

ก่อนจะได้มีฉากฆาตกรรมเรทสิบแปดบวกให้เด็กเห็น นายอ้วนหวังก็ตัดสินใจพาหนูน้อยเข้าไปนอนในเต้นท์ของตนเอง คืนนี้ไม่ปล่อยไปนอนกับเหล่าบุพการีแน่ๆ ไม่ใช่ไม่อยากให้ไปแต่ไม่ไปจะดีกว่า คงมีเคลียร์กันยาว อยู่กับลุงอ้วนไปก่อนแล้วกันนะยัยหนูน้อย

ไว้กลับบ้านป๊าหนูเมื่อไหร่เสี่ยจะเรียกเก็บค่าเลี้ยงดูช่วงนี้ยาวๆเลย...

----------------------------------------------------------
ตอนนี้มาสั้นๆแก้ความคิดถึง 55555555 //อู้งานมาแต่งฟิค เจ้านายรู้โดนหักเงินเดือนแน่ๆ Orz... เพราะงั้น จุ๊ๆนะ
natsume
natsume
ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา

จำนวนข้อความ : 97
Points : 3481
Join date : 08/01/2015
ที่อยู่ : บนหลังกิเลน

ขึ้นไปข้างบน Go down

[Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC Empty Re: [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC

ตั้งหัวข้อ by schneewittchen Wed 15 Jul 2015, 19:29

โอ๊ยๆๆๆๆๆ! พ่อลูกคู่นี้จะเหมือนกันไปไหน
เสี่ยวเหลียน หนูเชื่อฟังเสี่ยอ้วนดีเกินไปนะคะ เจอหน้าถึงกับซัดกันเลยทีเดียว
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!! ดีใจจังที่มาต่อให้ค่ะ อยากอ่านอีกๆ
schneewittchen
schneewittchen
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา

จำนวนข้อความ : 110
Points : 3396
Join date : 18/04/2015
Age : 27
ที่อยู่ : รังตะขาบของคิงว่านหนู

http://my.dek-d.com/sayurahime/

ขึ้นไปข้างบน Go down

[Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC Empty Re: [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC

ตั้งหัวข้อ by Rozenkreuz Wed 15 Jul 2015, 19:50

มาต่อแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
หายไปนาน สู้ๆครับ หาเงินเยอะๆมาเซ่นอาเฮีย ฮ่าๆ

ฉี่เหลียนน้อยยยยย ความทรงจำสมัยไหนนั่น จำได้ยังไง Recall ตอนอยู่ในท้องแม่ได้เหรอครับ
เจ๋งอ่ะ

เคลียกันบนเตียงให้เรียบร้อยนะ ฮ่าๆ ไหนๆก็ไหนๆ ขอตอนเข้าพิธีอย่างเป็นทางการด้วยครับ //โดดหลบพลองเสี่ยวฮัว
Rozenkreuz
Rozenkreuz
ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่

จำนวนข้อความ : 625
Points : 3809
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด

ขึ้นไปข้างบน Go down

[Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC Empty Re: [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC

ตั้งหัวข้อ by The_Dark_Lady Wed 15 Jul 2015, 21:09

=v= นั่ลลลลั๊กกกกกกกก //วิบัติเพื่อเสียง
ลูกสาวก็น่ารัก คุณพ่อก็น่ารัก อาเตี่ยก็น่ารัก...
มาอีกนะคะ นะคะ
The_Dark_Lady
The_Dark_Lady
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 301
Points : 3595
Join date : 21/06/2015
Age : 28
ที่อยู่ : On the Land, Below the sky

ขึ้นไปข้างบน Go down

[Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC Empty Re: [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC

ตั้งหัวข้อ by iyok Sun 02 Aug 2015, 22:03

นั่ลล้ากกกก จะมีต่ออีกหรือเปล่าคะ

iyok
ด้วงฝึกหัด
ด้วงฝึกหัด

จำนวนข้อความ : 9
Points : 3439
Join date : 28/10/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

[Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC Empty Re: [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC

ตั้งหัวข้อ by natsume Tue 01 Aug 2017, 12:30

มีอีกค่ะแต่ขอรื้อพล็อตก่อนนะ คาดว่าอีกประมาณ2-3ตอนจะจบได้ค่ะ
natsume
natsume
ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา

จำนวนข้อความ : 97
Points : 3481
Join date : 08/01/2015
ที่อยู่ : บนหลังกิเลน

ขึ้นไปข้างบน Go down

ขึ้นไปข้างบน

- Similar topics

 
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ