[OS] #dmbjdaily (Sleeping Beauty) How to Help Menyouping? [ผิงเสีย]

[sup-pak]

ฟิคสั้นก่อนหน้านี้



Short Fic :


- ที่รัก

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (1)

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (2)

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (3)

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (4)

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (5)

-สาเหตุที่ผิงเสีย is real (6)

- ความโชคร้ายของนายอ้วนหวัง (1)

- ความโชคร้ายของนายอ้วนหวัง (2)

- ความหนักใจของนายอ้วน

- ความหนักใจของนายอ้วน (อีกแล้ว)

- อีกด้านที่ปาหน่าย

- ความเหมือนในความต่าง

-วันหนึ่งของอู๋เสีย



FIC

-ครอบครัวของผม The Series (1)



#dmbjdaily


หัวข้อ Ride : The Bittersweet Moment
หัวข้อ Sexy : The  Most Sexiest Person
หัวข้อ แป้ง : Happy Birthday
หัวข้อ Help : สิ่งที่อยากให้ช่วย
หัวข้อ Free : My Time
หัวข้อ Tissue : Can you remember me?
หัวข้อ Pink : Story About Pink
หัวข้อ Pink : Story About Pink (Again)
หัวข้อ Blue : Blue Hood
หัวข้อ Blue : When I'm Feeling Blue
หัวข้อ Red : ด้ายแดง
หัวข้อ สลับเพศ : ความคิดไร้สาระ





[OS] #dmbjdaily (Sleeping Beauty) How to Help Menyouping? [ผิงเสีย]


By: ซุปผัก





ผมควรทำยังไงดี?




ผมเดินทางมาคว่ำกรวย เจอบ๊ะจ่างพันปีเข้า วิ่งหนี โดนกลไกเล่นงาน เมินโหยวผิงพุ่งเข้ามาช่วยและตอนนี้ผมกับเขาก็อยู่ที่ไหนไม่รู้ แย่ยิ่งกว่าคือเมินโหยวผิงที่นอนนิ่งไม่ขยับ ไม่ว่าผมจะตะโกนเรียกจะตบแก้มเขาหรือเขย่ายังไงก็ไม่ตื่น ผมนึกว่าเขาบาดเจ็บแต่เท่าที่สำรวจตามร่างกายก็ไม่มีแผล มีความเป็นไปได้ว่าเขาจะโดนพิษบางอย่างระหว่างที่กลไกทำงาน





ตอนที่โดนกลไกกระเป๋าเป้ผมหล่นหายไปแล้ว ของเมินโหยวผิงก็ไม่รู้ไปไหน พวกยาที่อยู่ด้านในก็เลยพลอยหายไปด้วย ผมตะโกนเรียกนายอ้วนกับคนอื่นแต่ไม่มีเสียงใดตอบกลับ เรียกจนเสียงแหบก็ถอดใจ หันกลับมามองเมินโหยวผิง เขายังนิ่งไม่ไหวติง




ผมสำรวจรอบๆ เผื่อว่าจะเจอสาเหตุของอาการของเมินโหยวผิง ดีกว่าถ้าเจอยาแก้พิษ แต่ผมรู้ดีว่ามันเป็นอะไรที่ยากมาก โอกาสมีแค่หนึ่งในล้าน คงต้องอาศัยปาฏิหาริย์





ผมเดินหาอยู่หลายนาทีก็ย้อนกลับมาดูเมินโหยวผิงเพราะกลัวอาการเขาจะหนักขึ้น คุกเข่าลงข้างๆ เอามือแตะหน้าผาก ตัวเขาไม่ร้อน แต่ลมหายใจแผ่วจนผมนึกกลัว





“เสี่ยวเกอ”




เงียบ





ผมขยับศีรษะของเขาให้ขึ้นมาอยู่บนตักของผม ใช้แทนหมอนหนุน จุดประสงค์เพื่อให้เขาหายใจได้สะดวกขึ้น





สิบนาทีแล้วแต่ยังไม่มีใครมาช่วยพวกเรา ผมพยายามใช้สมองจนปวดตุบๆ แต่ก็ยังนึกไม่ออกว่าควรจะทำยังไงจึงจะออกจากสถานการณ์นี้ได้ ลองคิดที่จะแบกเขาแต่พอเห็นว่าอาการของเมินโหยวผิงคงที่ ก็กลัวว่าการเคลื่อนไหวจะทำให้พิษที่ผมไม่รู้กระจายในร่างกายเพิ่มแล้วดันทำให้ทุกอย่างแย่ลง





คิดสิอู๋เสีย คิดๆ





เขาว่ากันว่าเวลาที่เราใช้ความคิดมากๆ สติก็จะแตกได้ง่ายๆ เวลานี้สิ่งนั้นกำลังเกิดขึ้นกับผม ผมคิดอะไรไม่ออก พอเห็นสภาพเมินโหยวผิงนิ่งเหมือนนอนหลับผมก็เกิดนึกถึงเจ้าหญิงนิทรา





นี่ผมกำลังคิดบ้าอะไรอยู่เนี่ย! ผมสะบัดศีรษะ พยายามสลัดความคิดบ้าๆ นี้แต่มันไม่ยอมออกไป ยิ่งเหลือบเห็นใบหน้าสงบกับริมฝีปากเรียวได้รูปนั่นแล้ว




ผมแทบจะเอาหน้าผากโขกกับพื้นแข็งๆ บางทีถ้าเลือดออกความคิดเชี่ยๆ พวกนี้อาจจะหายไปก็ได้ แต่แทนที่จะโขกกับพื้นผมก็ลืมนึกไปว่าเมินโหยวผิงใช้ตักผมแทนหมอนอยู่ พอก้มลงมันยังไม่ถึงพื้นแต่ใกล้หน้าเขาแทน




ฉิบหาย!




วินาทีต่อมาผมก็รู้สึกเหมือนมีแรงดึงดูดประหลาดกว่าจะรู้ตัวก็เผลอประทับริมฝีปากบนริมฝีปากเมินโหยวผิงแล้ว ผมดีดตัวออกอย่างรวดเร็ว





นี่ผมทำเชี่ยอะไรลงไป!!! ไม่ต้องให้ใครบอกก็รู้ตัวได้เองว่าผมพึ่งจะจูบเมินโหยวผิง!





ผมกุมศีรษะ อยากจะร้องไห้ จูบแรกแทนที่จะเป็นหญิงสาวก็เสียให้ผีแม่ย่า จูบต่อมาก็เสียให้กับนายเรือพ่วง อยากร้องโวยวายแต่ไม่มีเวลาได้ทำ เพราะผมรู้สึกได้ว่านิ้วยาวๆ ของเมินโหยวผิงกระตุก





ผมคิดว่าตาฝาดแต่นิ้วนั้นกระตุกอีกครั้ง





หรือว่าจูบเมื่อกี้จะได้ผล?





นี่มันพิษบ้าอะไรกันมีการแก้ได้ด้วยจูบ?





แต่จะสนแม่งทำไม ถ้ามันช่วยเขาได้ ให้ผมจูบเขาไปตลอดชีวิตก็ยอม! คิดแล้วผมก็เม้มริมฝีปาก ก้มลงประทับบนริมฝีปากเรียวนั่นไวๆ อีกรอบ





เมินโหยวผิงยังไม่ขยับ





ผมลองอีกครั้ง อีกครั้ง อีกครั้ง…และอีกครั้ง





ครั้งสุดท้ายที่ทำลองประทับริมฝีปากไว้แบบนั้นนานอยู่หลายวินาทีจึงถอนออก ผมเห็นเขาขมวดคิ้วแต่ยังไม่ลืมตา ตอนนี้มือเขาเริ่มขยับได้แล้ว





“เสี่ยวเกอ” ผมลองเรียก





เขาอ้าปาก ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมา ยกมือขึ้นแตะแขนผม ผมดีใจมากที่เห็นเขาไม่เป็นอะไร ลืมไอ้เรื่องวิธีน่าอายที่ช่วยเขาจนหมด หลังจากนั้นพวกนายอ้วนก็ตามหาพวกผมเจอ เมินโหยวผิงลืมตาแล้ว ไม่พูดไม่จาอะไรเช่นเคย





“เสี่ยวเกอน่าจะโดนพิษ” ผมบอกคนอื่น





“น่าจะเป็นพิษเดียวกับที่พวกนี้โดน” นายอ้วนบอกว่าพวกลูกน้องไปแตะต้องกลไกสุสานเข้า มันปล่อยควันพิษออกมาพอโดนเข้าไปทำให้เกิดอาการชาขยับไม่ได้แต่ยังมีความรู้สึกครบถ้วน “ แต่พวกนี้ไม่ร้ายแรงทิ้งไว้สักพักก็จะเป็นปกติเอง”





ผมรู้สึกหนังหัวชาวาบ นายอ้วนว่าอะไรนะ ขยับไม่ได้แต่ความรู้สึกครบถ้วน?




แล้วเมื่อกี้ ผม…กับเมินโหยวผิง?





ผมหันกลับไปมองเขา






“ทำหน้าเหมือนเห็นผีเป็นอะไรไปน่ะ” นายอ้วนไม่รู้เรื่อง ตบหลังผมสองสามที บอกให้ไปกันต่อ เมินโหยวผิงพยักหน้า เดินผ่านตัวผม แต่แล้วเขาก็หันกลับมาเผชิญหน้ากับผม





“ เก้าครั้ง”






ตามด้วยยกยิ้มมุมปากนิดๆ






ตอนนั้นสมองผมยังไม่แล่นเลยคิดไม่ออกแต่พอเข้าใจความหมายเท่านั้นแหละ





เชี่ยแม่มมมมมมมมม!




93 days left




Talk : รู้กันเนอะว่าเก้าครั้งคืออะไร (ยิ้มเจ้าเล่ห์) จริงๆ งานนี้นายน้อยกำไรนะคะ ไม่ใช่ขาดทุน//โดดหลบเท้านายน้อย ยิ่งเขียนยิ่งเมาเข้าปายยยยยย

[Evan_tear]

อร๊ายยยยย เขินตัวแตก นายน้อยยยยยย ทำไม่เป็นคนแบบนี้

[yakusoku]

เสี่ยวเกอคนบร้า นายมันเจ้าเล่ห์ที่สุดด

[Cathareen]

กรี๊สสสสสสสส 55555555555555
แงงง 5555555555 นายน้อยยยยยยยยยย
จะว่าเสี่ยวเกอก็ไม่ได้ เขาโดนพิษอยู่ 555555
///q/// แฮกกกกก อย่างนี้ต้องเอาคืนเก้าครั้งด้วยนะ--

[Eli-kun]

กะ เก้าครั้ง OMG!!!
งานนี้กำไรเห็นๆเลยค่ะนายน้อย
เขินไปเลยไหมล่ะ ขยับไม่ได้แต่ความรู้สึกยังครบถ้วนเนี่ย ว้ายยยยย >///<
ระวังโดนเอาคืนนะพร้อมดอกเบี้ยนะคะ เจ้าตัวเค้านับถี่ถ้วนขนาดนั้น 5555555

[hnee]

ฮิฮิๆ เขินเลยอาเสีย หุหุๆๆ เสี่ยวเกอนับไว้ด้วยน๊าาาาาาา

[Rozenkreuz]

ถถถถถถถ
เก้าครั้ง พรุนแล้วนายน้อยพรุนนนน //โดนตบกระเด็น

[The_Dark_Lady]

เก้าครั้งอะไร ตัวเองกำไรแล้วชัดๆ ยังจะเอาอีกเรอะ
หมั่นไส้เสี่ยวเกอแรง...

[poypoy]

โธ่ๆ กำไรเลยสินะ เอ๊ะ หรือว่าเสียเปรียบ แบบนี้อู๋เสียต้องรับผิดชอบไหม ถถถถ