[OS] #dmbjdaily 'ตัวสำรอง' (พานซันเหลียน :: พานจื่อ,อู๋ซันเสิ่ง,เซี่ยเหลียนหวน)

[velvetronica]

[OS] #dmbjdaily 'ตัวสำรอง' (พานซันเหลียน :: พานจื่อxอู๋ซันเสิ่งxเซี่ยเหลียนหวน)


*สำหรับใครที่ยังไม่เคยอ่านซีรี่ส์สามพีนี้ของเรา แนะนำให้ลองอ่านก่อนนะคะ*
'หมา' https://dmbjth.thai-forum.net/t415-topic
'แผลเป็น' https://dmbjth.thai-forum.net/t477-topic
'บาป' https://dmbjth.thai-forum.net/t1172-topic




พานจื่อเห็นหญิงสาวคนงามเปิดรอยยิ้มยั่วเย้า เขามองว่าเธอเป็นสิ่งงดงามอย่างที่ผู้ชายทุกคนเห็น เสน่ห์ของผู้หญิงอย่างหยาเจ่ไม่ใช่เพราะเธอสวยเพียงอย่างเดียว แต่มันคือความฉลาดที่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรให้ตนเป็นที่ชื่นชมไม่ใช่เพียงชื่นชอบ

ชายหนุ่มไม่ใช่คนฉลาด...แต่เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่โง่ พี่สามเกลียดผู้หญิงโง่ เพราะพวกหล่อนมักจะน่ารำคาญ ไม่เหมือนผู้หญิงฉลาดที่จะรู้จังหวะว่าเมื่อไรตนจะเป็นที่ต้องการ

แต่วันนี้ไม่ใช่วันของหยาเจ่...

เขาเหลือบมองคนที่นั่งอยู่เบื้องหน้า แผ่นหลังเหยียดตรงกับสีหน้าหงุดหงิดทำให้ไม่มีใครกล้าพูดอะไร

ทุกคนต่างเดากันไปต่างๆ นานาว่าพี่สามกำลังคิดวางแผนอะไรอยู่ และกำลังหงุดหงิดมากที่สุด...มากกว่าแบบที่จะลุกขึ้นมาทำลายข้าวของเสียอีก

ทว่าพานจื่อรู้ดี... 'พี่สาม' วันนี้ใจเย็นกว่ามาก...และโหดร้ายน่ากลัวได้ไม่แพ้กัน

เมื่อเสร็จสิ้นธุระ พี่สามของทุกคนก็ลุกเดินออกไปโดยไม่สนใจใครสักนิด แม้แต่หยาเจ่เองก็ไม่ได้แม้แต่จะหันไปมองหน้า พานจื่อมองท่าทางนั้นแล้วก็ได้ก้าวตามไป

'พี่สาม' คนนี้จะไม่ไปไหนต่อ...เขาจะกลับห้อง และขังตัวเองอยู่ในนั้น


เมื่อก้าวขึ้นรถก็ดึงบุหรี่ขึ้นมาคาบเอาไว้ แล้วพานจื่อก็เสิร์ฟไฟให้อย่างรู้จังหวะ จากนั้นบุหรี่ทั้งซองที่เหลือก็ถูกโยนมาให้

อีกหนึ่งเหตุผลที่เขาไม่ได้ซื้อบุหรี่เองอีก...



พานจื่อสั่งคนขับรถให้ไปส่งที่บ้าน พอถึงจุดหมาย...เจ้าของบ้านก็เหวี่ยงประตูเปิดเดินเข้าบ้านไปไม่สนใจใคร เขาจัดการความเรียบร้อยกับลูกน้องคนอื่นอีกเล็กน้อยก็ก้าวตามขึ้นบ้านไปอย่างถือวิสาสะเป็นปกติ

เสียงโครมครามดังขึ้นจากด้านในห้องนอน พานจื่อลังเลอยู่ชั่ววินาทีก็ตะโกนเข้าไป

"พี่สาม?"
"...ไม่มีอะไร จะไปไหนก็ไปได้เลย"

ประตูห้องนั้นไม่ได้ล็อค แต่ชายหนุ่มกลับมองมันอย่างไร้ความลังเลก่อนจะหันหลังพิงประตูเอาไว้...อย่างที่ทำเสมอมา

ที่ของเขา...คิดดูอย่างไรก็มีแต่ 'ตรงนี้' เท่านั้น





"บอกไปสิว่าให้เข้ามา"

เสียงกระซิบแผ่วเบาขึ้นก่อนที่จูบร้อนจะแนบลงมาตามแนวซอกคอไล่ลงไปถึงแอ่งไหปลาร้า

"นายอยากพิสูจน์ความซื่อสัตย์ของหมาไม่ใช่หรือไง...ให้มันเข้ามาสิ"

เซี่ยเหลียนหวนเกลียดน้ำเสียงแบบนี้ของอู๋ซันเสิ่ง
เสียงเยาะเย้ยถากถางอย่างคนที่กุมอำนาจเหนือกว่า

"หุบปาก...จะทำอะไรก็ทำเงียบๆ"

ตอบกลับไปอย่างราบเรียบที่สุด

"เย็นชาจังเลยนะเสี่ยวเหลียน"

ชายหนุ่มกัดฟันกรอด...แต่ก็ไม่ได้ต่อต้านสัมผัสที่รุกล้ำเข้ามาเรื่อยๆ อย่างถือสิทธิ์ ปลายจมูกไซร้ไปตามเนื้อตัวของเขาโดยที่ไม่อาจปฏิเสธออกมาได้

"ไม่มีกลิ่นน้ำหอมเลย...หยาเจ่คงเสียใจสินะ"
"...เธอเป็นคนของนายฉันไม่ยุ่ง"

อู๋ซันเสิ่งชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะหัวเราะขำออกมา

"คนของฉันสินะ"

เลื่อนใบหน้าขึ้นไปงับเบาๆ ตรงริมฝีปากล่างของอีกฝ่าย

"ไม่นับ 'หมา' สินะ"

เซี่ยเหลียนหวนเบิกตาขึ้นเล็กน้อยก่อนจะหลับตาลงเพื่อปฏิเสธคงามหมายในแววตาของคนตรงหน้า

"เสี่ยวเหลียนคนซื่อ...อะไรที่เป็นของฉันมันก็เป็นของนายด้วยทั้งนั้นนั่นแหละ"

แล้วบทสนทนาก็จบลงเหลือเพียงเสียงที่เกิดจากอารมณ์ความรู้สึก


อู๋ซันเสิ่งพยายามทำลายกำแพงที่เขาตั้งเอาไว้เพื่อแบ่งตัวตนของเราออกจากกันไปทีละนิด
คนคนนี้ไม่ได้ฉลาดเฉลียว...แต่มุ่งมั่นเอาแต่ใจอย่างยิ่ง สิ่งใดที่เขาหมายมั่น อย่างไรก็ต้องได้มา

สุดท้ายแล้ว...แม้แต่จะเป็นของตัวเอง เซี่ยหลวนหวนก็เป็นไม่ได้ เขาเป็นได้แค่ตัวสำรองของอู๋ซันเสิ่งเท่านั้น

ไม่สิ...
แม้แต่ตัวสำรองยังเป็นไม่ได้ด้วยซ้ำไป



พานจื่อไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนรู้เพียงแต่พระจันทร์ขึ้นสูงถึงกลางฟ้า เขาเพียงนั่งรออย่างเงียบเชียบอยู่ตรงนั้นไม่ได้ขยับไปไหน

"พานจื่อ"

เสียงนั้นดังอยู่ติดกับประตูไม้ พานจื่อเพียงพูดกลับไปธรรมดาอีกฝ่ายก็ย่อมได้ยิน

"พี่สามจะกินบนห้องเลยมั๊ย"
"เออ ยกขึ้นมาเลย"

ฟังดังนั้นเขาก็ขยับลุกขึ้นเดินลงไปทำอะไรง่ายๆ ขึ้นมาให้เจ้านายกิน...และทำเยอะไปหน่อยก็คงไม่เป็นไร

พานจื่อไม่ใช่คนฉลาด เขาคิดได้แต่อะไรง่ายๆ ไม่ซับซ้อนและใช้ความรู้สึกสัญชาตญาณตัดสินใจ

ไม่ว่าจะเป็น 'พี่สาม' คนนี้หรือคนเมื่อเช้า...สำหรับเขา 'พี่สาม' ก็คือ 'พี่สาม'
...ไม่แตกต่างกันเลย


108 days left #dmbjdaily


::talk::

ทำไมหัวข้อเดลี่ต้องทำร้ายก่อนสอบ #ร้องไห้หนักมาก

คุณปอยิ้มทำให้เราหยุดมโนไม่ได้ ขอซักฟิคแล้วหนูจะตั้งใจอ่านหนังสือสอบ ฮือออออออออออ

จริงๆอยากวนมาเขียนพาร์ทของอาเหลียนหวนอยู่แล้ว เจอหัวข้อกระแทกหน้าไป ต้องจัดจริงๆค่ะ ฮือออออออออออ

ในความรู้สึกเรา เซี่ยเหลียนหวนคงอยู่ในความสับสนมากๆ แบบ...อยากปฏิเสธแต่ก็ไม่อยาก อยากสร้างกำแพงกั้นตัวเอง แต่สุดท้ายก็เป็นคนที่ไขว่คว้าหาสัมผัสคนอื่น สุดท้ายก็ไม่รอด หาข้ออ้างให้ตัวเองยังไงก็ติดหล่มความรู้สึกของตัวเองอยู่ดี...

หวังว่าจะถูกใจกับขอนสามพีนี้นะคะ ขอบคุณค่าาา เจอกันอีกครั้งเมื่อฟีลลิ่งมา~

ปล.รีบเขียนมาก ยังไม่ได้ทวนคำผิดเลยค่ะ ขออนุญาตมาตามแก้ทีหลังนะคะ ;; - ;;

[netsunokaze]

พี่สามมม อาสามควบสองงงง #กรีดร้อง
สงสารอาเหลียนตงิดๆเลย่ะ 5555

[carrotkun]

อ๊ากกกกกกกกกกก บ้าจริงงงงงงงงงงงงงง อาสามข่นบ้า แงๆๆๆๆๆ อยากจะจับตีให้ตูดลายฮือออ
บ้าจริงงงง ทำไมนิสัยเสียงี้ แง;;/////;; ทำร้าย(?)อาเซี่ยไม่พอ ทำร้ายพี่พานด้วยอะค่ะ ฮือ
อ่านแล้วฟินเหลือเกิน อาเซี่ยก็เจ็บ พี่พานก็เจ็บ (เรานี่นั่งอ่านเจ็บตามแต่ก็ฟินละเกินค่ะคุณเวลลลลลลล)

ตอนแรกที่ไล่ๆอ่านมาช่วงแรกถึงตรงที่บอกว่าวันนี้ไม่ใช่วันของหยาเจ่(อยู่ๆเราก็คิดถึงในทวิตที่มีคนแซวว่าอาสามชอบสีแดง หยาเจ่ปากแดง พานจื่อจึงทาลิปนั่นเลยค่ะแง๕๕๕ ขอโทษค่ะ  อารมณ์ดราม่าหายไปแวบนึง)

แต่เราชอบตอนจบมากๆเลยนะคะ ที่แบบก็บอกน่ะค่ะว่าพานจื่อรู้นะว่ามีพี่สามสองคน แต่จะคนไหนก็คือพี่สามที่รัก อะโฮวววววววววววว
พี่พ๊านนนนนนนนนนนนแงงงงงงงงงงง
คืออ่านมารับรู้ถึงความซื่อใสๆ และความซื่อสัตย์ของพี่พานมากค่ะ โฮ บ้าเจ๊งงงงงงงงง
มาให้ตีสักทีสิคะอาสาม แงงงงงงงงงงงงงง /ฟาดรัวๆ