[OS] 'แผลเป็น' (พานจื่อ,เซี่ยเหลียนหวน,อู๋ซันเสิ่ง //PG-15?)

[velvetronica]

[OS] 'แผลเป็น' (พานจื่อ,เซี่ยเหลียนหวน,อู๋ซันเสิ่ง //PG-15?)
* ใครยังไม่เคยอ่านเรื่อง 'หมา' แนะนำให้อ่านก่อนนะคะ เพื่อความอิน 555555 >>> https://dmbjth.thai-forum.net/t415-topic *


ได้ยินมาบ้างเหมือนกัน...ว่าการแพทย์สมัยใหม่เคยบุกเบิกการผ่าตัดปลูกถ่ายใบหน้าให้คนที่เสียโฉมจากอุบัติเหตุ
แต่วิธีนี้ก็ถูกเก็บลงใส่ไว้เพียงแต่ในประวัติศาสตร์

เพราะท้ายที่สุด...ผู้รับใบหน้าของคนอื่นจะรับไม่ได้ที่สูญเสียตัวตนและรู้สึกผิดที่แย่งชิงตัวตนของผู้อื่น



สัมผัสร้อนลากผ่านแผ่นอกอย่างจาบจ้วงก่อนเลื่อนลงต่ำจนถึงจุดรวมความรู้สึก เสียงลมหายใจสั่นกระเส่าตามน้ำหนักที่ถูกกดย้ำลงมา
ร่างกำยำเคลื่อนตัวด้วยจังหวะที่ชวนขาดใจ แขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อยันตัวไว้ไม่ให้ทาบทับลงที่คนข้างล่างโดยตรง อุณหภูมิที่ไต่ขึ้นสูงไปพร้อมกับความต้องการที่ถูกเติมเต็มจนล้นทะลัก
ชายหนุ่มครางเสียงต่ำในลำคออย่างพอใจในที่สุด ก่อนจะผลักไหล่อีกฝ่ายให้ขยับออกไปแล้วพลิกตัวนอนตะแคง

"...ไปอาบน้ำก่อนไหมครับ"

แม้คนคนนี้จะนอนเฉยๆ ให้อีกฝ่ายบริการ แต่เม็ดเหงื่อและคราบไคลต่างๆ ก็ดูแล้วไม่ชวนให้สบายตัวสักนิด
พานจื่อมองคนที่นอนนิ่งไม่ตอบคำถามอย่างจนใจแล้วจึงลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้ามาใส่ลวกๆ ก่อนจะเดินออกไปโดยไม่ลืมกดล็อคประตูให้

เมื่อเสียงลั่นกลอนดังและเสียงฝีเท้าห่างออกไป ร่างที่นิ่งราวกับคนหลับจึงขยับตัวมานอนหงายเหม่อมองเพดานห้องที่ทั้งเก่าทั้งเหลืองไม่น่าดูสักนิด
ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจช้าๆ ในฐานะของอู๋ซันเสิ่งเขาไม่สามารถทำสีหน้าผ่อนคลายแบบที่เซี่ยเหลียนหวนชอบทำได้ แม้แต่ในยามหลับ...เขาก็ชินแล้วกับการเป็นพี่สาม

ลมเย็นๆ พัดเข้ามาทางหน้าต่างห้องที่ถูกเปิดทิ้งไว้...บางทีเซี่ยเหลียนหวนก็คิดว่ามันบ้าบอมาก แต่ก็เป็นตัวเขาเองที่จงใจเปิดมันทิ้งเอาไว้
...เพื่อบังคับให้อีกฝ่ายซึ่งกำลังซ่อนตัวในเมืองผีรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น

อู๋ซันเสิ่งจะรู้สึกอย่างไรกับเรื่องนี้...ที่เขาเอาตัวตนของหมอนั่นกับหมาตัวโปรดมาใช้

คำตอบคือ...ไม่รู้สึกอะไรเลย

อู๋ซันเสิ่งไม่รู้สึกอะไรเลย...แต่กลับเป็นตัวเขาเองที่แทบบ้าตอนที่พานจื่อเรียกเขาในจังหวะนั้นว่า 'พี่สาม'
...บ้าจนง้างมือฟาดหน้าอีกฝ่ายจนเลือดกลบปาก

ทั้งๆ ที่เอาตัวตนของอู๋ซันเสิ่งมาใช้ และฉวยโอกาสจากความภักดียิ่งกว่าชีวิตของพานจื่อ
ทั้งๆ ที่บอกตนเองนับล้านครั้ง...ว่าเราเป็นคนคนเดียวกัน แต่สุดท้ายเมื่อ'เซี่ยเหลียนหวน'กำลังจะเลือนหายไปจากคนคนนี้...เขากลับรับไม่ได้

เพราะพานจื่อรับรู้การมีอยู่ของเขา

แม้จะเป็น 'พี่สาม' เหมือนกัน เขาก็ยังแตกต่างกันอยู่ พี่สามของอู๋ซันเสิ่งเป็นคนดุร้าย ลงมือลงไม้ใส่ผู้อื่นแบบไม่มีออมแรงแม้กระทั่งพานจื่อ
ไม่เหมือนเซี่ยเหลียนหวนซึ่งเป็นพี่สามที่มีความคิดการอ่านลึกซึ้งกว่า ใจเย็นกว่า และมีวิธีที่น่ากลัวกว่าการใช้กำลัง

จุดต่างนี้ในสายตาคนทั่วไปคงไม่มีใครสังเกต และพวกเขาก็สับเปลี่ยนตัวตนกันบ่อยจนทุกคนคุ้นชินกับอารมณ์ไม่คงที่ของพี่สาม
แต่ไม่ใช่กับพานจื่อ...

เขาแน่ใจด้วยซ้ำว่าพานจื่อรู้นานแล้วว่าพี่สามมีสองคน

แต่ที่ทำให้แน่ใจจริงๆ คือครั้งแรกที่ลิ้นสากลากผ่านรอยแผลเป็นตรงหน้าท้อง

ใบหน้าท่าทางและทุกอย่างของเขากับอู๋ซันเสิ่งลอกเลียนกันมาทั้งหมดไม่แตกต่าง...แต่ร่องรอยตามตัวที่ได้จากการคว่ำกรวยแต่ละครั้งมันเลียนแบบกันไม่ได้ ทั้งคู่เลยได้แต่ระวังตัวที่จะเปลือยกายต่อหน้าผู้อื่น

เมื่อแรกสุดเขาคิดว่าตัวเองพลาดพลั้งครั้งยิ่งใหญ่ให้กับคนใกล้ตัว จนชั่ววูบของความคิดเกือบจะฆ่าอีกฝ่ายทิ้งเพื่อแผนการที่ต้องเป็นความลับ
แต่สิ่งที่หยุดทุกอย่างไว้คือแววตาของพานจื่อซึ่งเงยขึ้นมาสบโดยไม่หลบเลี่ยง ความซื่อสัตย์ที่ไร้เงื่อนไขไร้ข้อกังขาคือสิ่งที่หมาตัวนี้มอบให้กับเจ้าของ

เซี่ยเหลียนหวนปล่อยให้อีกฝ่ายเล็มเลียทุกรอยแผลเป็น เขาเข้าใจทุกอย่างอย่างชัดเจนจริงๆ เป็นครั้งแรก

หมาตัวนี้...ต่อให้เขาไม่ใช่เจ้านาย มันก็จะนอนหมอบต่อหน้าของเขาอย่างราบคาบเพื่อเจ้านายของมัน




เพื่ออู๋ซันเสิ่ง...เจ้านายของมัน




ชายหนุ่มหัวเราะเยาะเย้ยตนเอง

'ฉันแค่สงสัย...ว่าใครกันแน่ที่ล่ามมันเอาไว้'

อู๋ซันเสิ่งถามเขาในวันที่เห็นรอยช้ำจากน้ำมือเขาบนใบหน้าของหมาตัวโปรด

เขาตอบไม่ได้...
แต่ก็ปล่อยมือที่ยึดโซ่ล่ามนี้ไม่ได้จริงๆ

พานจื่ออาจจะเป็นคนเกือบสุดท้ายบนโลกใบนี้ที่รู้ว่ามีเขาอยู่ แม้จะหมาโง่ตัวนี้จะไม่รู้จักเซี่ยเหลียนหวน แต่ทุกสัมผัสที่ลากผ่านบ่งบอกว่ามันจำได้ทุกรอยแผลเป็น

นี่คือสิ่งสุดท้ายที่เหนี่ยวรั้งตัวตนของเขาเอาไว้

ต่อให้พานจื่อทำทุกอย่างเพื่ออู๋ซันเสิ่ง...แต่เขาก็มีสิทธิ์ที่จะฉวยโอกาสอันน้อยนิดนั้นเพื่อตนเองเช่นกัน





ในยามราตรีอันเงียบงัน ชายหนุ่มพิงหลังแนบกับประตูที่ตัวเองเป็นคนล็อค แล้วเงี่ยหูฟังว่าคนในห้องนอนหลับได้อย่างสงบหรือไม่

พี่สามคนนี้ต้องการการดูแลมากกว่า...ถึงจะแทบไม่เปิดช่องเลยก็ตาม

พานจื่อใช้เวลามากกว่าครึ่งชีวิตในการเอาชีวิตรอด เขาจึงไม่มีสมองส่วนคิดวิเคราะห์อะไรอย่างลึกซึ้งแบบนายน้อยอู๋เสีย...สิ่งที่เขามีคือตรรกะง่ายๆ กับสัญชาตญาณ

"จะคุณคนไหน...สำหรับผม คุณก็คือพี่สาม"

เพราะชีวิตนี้...เป็นของ'คุณ'





::talk::

สามพีนี้แซ่บยิ่งนัก //เดี๋ยวๆๆ
เราเป็นทีมนายเซี่ยค่ะ 5555555555 แงงงงงงงง รักดอกจึงรังแก รักดอกจึงแกล้งให้เจ็บช้ำ //เลิกรักกูเถอะ...เซี่ยเหลียนหวนกล่าว
ฮรือ ความสัมพันธ์ของสามคนนี้มันน่าล้วงลึกมากค่ะ อฟช.ไม่ระบุก็ขอมโนเองแล้วกัน แอร้
หวังว่าทุกคนจะได้สัมผัสความแซ่บของสามคนนี้นะคะ ขอบคุณค่าาาาา

(ว่าแต่...มันเรทเท่าไหร่ดีล่ะเนี่ย คือมันไม่มีอะไรเลยนะเนี่ย คือ ใสมาก 5555)


Edit :: กรี๊ซซซ เพิ่งเห็น ขอบคุณคุณmageนะคะ เราตกคำว่า ลืม ไปอ่ะค่ะะะะ จริงๆคือเป็น ไม่ลืมกดล็อค อุแง้ ขอบคุณนะคะะะ ขออภัยในความผิดพลาดค่ะ //ปิดหน้า

[SilverCloud]

เลียแผล... เดี๋ยวนะคะ นี่อาเซี่ยกับเฮียพานมีความสัมพันธ์กันแบบนี้เองเรอะเนี่ย กรี๊ดดดดด

"จะคุณคนไหน...สำหรับผม คุณก็คือพี่สาม" << ชอบประโยคนี้มากเลยค่ะ มันแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกที่ยิ่งกว่าซื่อสัตย์ของเฮียพานและความรู้สึกที่ไม่ใช่มีให้แค่อู๋ซันเสิ่งแต่รวมถึงเซี่ยเหลียนหวนด้วย ทำให้รู้สึกว่าอย่างน้อยถึงคนอื่นจะคิดว่าตายไปแล้ว แต่ก็ยังมีคนรับรู้ถึงตัวตนของอาเซี่ยอยู่อีกคน

[mage]

อ่านจบแล้วนี่แบกขอนไม้ไปช่วยต่อแพสามพีเลยค่ะ ////
ตอนที่อ่าน"หมา" ประโยค 'ฉันแค่สงสัย...ว่าใครกันแน่ที่ล่ามมันเอาไว้'
ตอนแรกเราเข้าใจว่าอาสามจะบอกว่าเป็นพานจื่อต่างหากที่ล่ามตัวเองไว้ แต่จริงๆแล้วคือแบบนี่สินะคะ *q*

พี่สามคนนี้ต้องการการดูแลมากกว่า...ถึงจะแทบไม่เปิดช่องเลยก็ตาม << ชอบประโยคนี้มากเลยค่ะ อ่านแล้วกร๊าววว >///< เขินนนน เรามีความรู้สึกว่าเหลียนหวนต้องพยายามคนเดียวมาตลอดเพราะแทบไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นอาสามอีกคน และอาสามก็คงไม่เอาใจช่วยอะไรแน่ๆ (ฮา) เพราะงั้นพอเห็นพานจื่อคิดแบบนี้แล้วชอบมากเลยค่ะ

ส่วนอันนี้ขอทักนิดนึงค่ะ รู้สึกว่ามันขัดกัน ;//; ขอโทษนะคะ
>>

Spoiler:

[Tang_An-An]

ฮือออออ ปวดใจมาตั้งแต่เรื่องน้องหมาแล้วค่ะ
แต่ก็ชอบ ฟิน...สามพี5555
เฮียพานคือที่สุด ทำไมถึงได้ภักดีขนาดนี้น้าา
ส่วนเซี่ยก็น่าสงสาร ถูกทุกคนมองว่าไม่มีตัวตน
รู้สึกอาสามจะไร้หัวใจสุดแล้วมั้ง
รอต่อไป..เผื่อจะมีของอาสาม อิอิ

[Feran.FS]

โอ๊ยยยยยยยยยย เฮียพานขราาาาาาาาาาา เฮียพานขราาาาาาาาาาาาาาาาาา//ดีดดิ้น

สามพีโอจี้คือล้ำค่าาาา

[aiwendil]

lfkajdfsjfoawrjweiof
กรี๊ดร้องไม่เป็นภาษาแย้ว!!!

สงสารอาเซี่ยเหมือนกันน้า เอาเถอะให้เฮียพานทะนุถนอมดูแลไปแล้วกัน

ชอบคร่า!!!