[TRANS] อาจารย์เฮยเสียจื่อ ชีวิตของอู๋เสียบนเกาะร้าง 8 (ตอนจบ)

[BleuOnMine]

อาจารย์เฮยเสียจื่อ ชีวิตของอู๋เสียบนเกาะร้าง 8 [ตอนจบ]

-------

เหตุการณ์ที่ลำบากที่สุดในชีวิตคือการกินอ้วกนกใช่ไหม? บางที สิ่งที่ลำบากที่สุดคือการกินอ้วกนกให้หมดในครั้งเดียว

เหตุการณ์ที่ผมพบเจอนกตัวหนึ่ง แรกสุดผมแน่วแน่มาก ผมหวังจะได้กินนกย่างในแบบตะวันตก ด้วยโคลนและขี้เถ้าของที่นี่ ผมสามารถเนรมิตบาร์บีคิวที่หอมหวนและเอร็ดอร่อยได้อย่างไม่น่าเชื่อ แต่หลังจากนกตัวนั้นขย้อนปลาออกมา ก็บินหนีและพยายามนำปลากลับไปด้วย

ปลาตัวนั้นยังคงไม่ตาย ยังสามารถกระโดดดิ้นไปมาได้หลายครั้ง ผมรู้สึกสับสน เคลื่อนตัวในทันที นกตัวนี้พยายามจะคว้าปลาไป มันบินอยู่บนส่วนหน้าของปลา นกขายาวตัวนั้นคงมองผมเหมือนเป็นสัตว์ประหลาดตัวใหญ่อะไรประมาณนั้น แล้วมันก็บินหนีไป

ผมนั่งลง สมองยังคงไม่กระจ่างชัดว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อมองเห็นปลาเปื้อนโคลน ในหัวก็เกิดเป็นภาพปลาต้มที่แสนอร่อย

ผมมองนกที่บินหนีไป เห็นมันบินช้าและไม่มั่นคง ทันใดนั้นผมก็คิดได้ บางทีมันอาจจะกินมากไป มันกินจนเต็มพุง เลยบินไม่ไหว ตกลงมาบนพื้น แล้วก็หาของกินใหม่

จริงๆแล้วนี่เป็นนกที่มีน้ำใจงามและเทคนิคดี เป็นนกที่เรียกได้ว่าเพอร์เฟ็กต์ ถ้าเมื่อครู่ผมจับมันได้ ในพุงของมันอาจจะมีปลาอยู่อีกสัก 4-5 ตัว นั่นคือผมจะมีทั้งนกทั้งปลากินฉลอง

ผมไม่มีมีด มีเพียงฟันที่ได้จากหนังจระเข้ที่คมพอ ใช้ฟันกรีดลงไปบนตัวปลา เครื่องในของมันไหลออกมาจากท้อง มันอยู่ในทะเลสาบแสดงว่ามันก็สะอาดอยู่แล้ว ผมจึงนำมันมาปิ้งบนเตาเลย

ผมไม่มีเครื่องปรุงมันเลยคาวมาก แม้แต่ในสถานการณ์ที่ผมหิวขนาดนี้ ผมก็ยังรู้สึกว่ามันไม่อร่อยเลย เป็นปลาที่กินยากมาก แถมกินแล้วยังไม่อิ่มเต็มท้อง แต่อย่างน้อยก็รู้สึกดีขึ้น

ผมนำเครื่องในปลาไปที่ริมฝั่งทะเลสาบ ขุดหลุมเล็กๆหลุมหนึ่ง นำเครื่องในปลาหย่อนลงไปแล้วใช้หินกดหนักๆ วางเศษหินรอบๆบริเวณผิวน้ำเหมือนเขื่อน เหลือเพียงรูให้ปูเข้ามา

ผมยังเชื่อว่าที่นี่มีปู เพียงแต่เหยื่อก่อนหน้านี้ดีไม่พอ

ช่วงเที่ยง เป็นเวลาที่พิสูจน์ให้เห็นว่าความเชื่อของผมถูก ที่นี่ไม่ได้มีเพียงแต่นกที่บินเข้ามาโดยบังเอิญอีกต่อไป ผมจับปูขนาดต่างๆได้ 6-7 ตัว ผมขุดรูข้างๆเนินดิน นำโคลนเปียกๆใส่ แล้วใส่ปูลงไปข้างใน ส่วนเขื่อนตรงนั้นก็ยังทำให้ปูไหลเข้ามาตามกระแสน้ำอยู่เหมือนเดิม ผมไปที่ทะเลสาบ ซักกางเกงไปมาราวๆ 30 ครั้ง กลิ่นคาวปลาจางลงแล้ว

อาหารว่างยามกลางวัน ตอนบ่าย 2 ผมย่างปู 3 ตัว กินมันอย่างบ้าคลั่งจนหมด รู้สึกอิ่มเต็มท้อง

ยามบ่าย ผมพยายามใช้เครื่องในปูไปตกปูให้ได้มากขึ้น แต่ก็ไม่ได้ใช้ เหมือนว่าผมจะต้องไปหาปลาสักตัว ผมมีเปลือกปูมากมายไว้ใช้ทำอุปกรณ์ แถมยังมีก้างปลา ผมเชื่อว่ามันไม่ยาก

สุดท้ายผมก็ฉีกหนังจระเข้ออก ข้างในมีสิ่งที่คล้ายๆฟองน้ำ ผมคิดจะเผามันเพื่อให้อากาศรอบๆตัวอุ่นขึ้น แล้วผมก็จะสามารถหลับลึกๆได้ การงีบหลับยามบ่ายเป็นอะไรที่สบายและสดชื่น แสงแดดอุ่นๆ ผมหลับไป 4 ชั่วโมง สัมผัสได้ว่าพลังงานกลับมาแล้วเกินครึ่ง เมื่อตื่นขึ้นมาพระอาทิตย์คล้อยไปทางทิศตะวันตกแล้ว ในใจของผมเข้าใจความหมายของสิ่งที่เฮยเสียจื่อเคยกล่าวไว้อย่างกระจ่างชัด

เมื่ออยู่ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ผมควรจะพักผ่อนในเวลากลางวัน แล้วมาทำกิจกรรมต่างๆในตอนกลางคืน ยามดึกไม่มีจระเข้ แถมยังนอนไม่สบายด้วย มันไม่ดีเท่าการนอนกลางวัน เวลานอนตอนกลางคืนต้องทนกับความหนาวเย็นและความชื้น

ผมมาที่เกาะแห่งนี้เพื่อฝึกการตัดสินใจ ความสามารถนี้เป็นความสามารถที่จะต้องจัดการเองในแต่ละบุคคล

ผมหันมองไปรอบๆ มองเห็นสิ่งต่างๆ จระเข้ตัวรับใช้อยู่ริมทะเลสาบ เหลือเพียงมันตัวเดียว สัมผัสได้ว่าโทมัสหัวรถจักรตัวรับใช้คงจะรู้สึกโดดเดี่ยว ด้วยนิสัยของมันสิ่งนี้เป็นอะไรที่ยากจะเปลี่ยนแปลง

ยัยหนูคนนั้นไม่รู้จะมาอีกมั้ย แต่ผมเป็นคนที่พูดจริงทำจริง ผมหมุนแขน ตัดสินใจจะใช้วิถีทางของเฮยเสียจื่อในการจัดการจับจระเข้ตัวนี้



จบ.
.

.

.

ฮะ? จบ?

.

.

.


เอ่อ... จบจริงๆค่ะ จบบริบูรณ์สำหรับภาคอาจารย์เฮยเสียจื่อ
นายน้อยหาของกินได้ก็ถือว่าจบแล้วค่ะ
ขอบคุณมากๆนะคะที่ติดตามมาจนถึงขนาดนี้ ถ้าที่ผ่านมาทั้งหมดมีผิดพลาดประการใดก็ขอโทษจากใจจริงค่ะ แล้วก็ขออภัยที่แปลบ้างดองบ้างค่ะ T v T
ใจจริงอยากรู้ว่าทุกคนสัมผัสสาระอะไรได้จากภาคนี้ แต่ก็... เอ่อ... คงไม่มี(?) เอาเป็นว่าอ่านคลายเครียดนะคะ! หรือทุกคนจะเครียดกว่าเดิม
ก็จบกันสักทีกับ 12 ตอน ซึ่งแบ่งเป็นบทนำ 1 นายน้อยโดนด่า 3 และทริปนายน้อยหาของกินอีก 8
สุดท้ายนี้ก็ขอขอบคุณทุกคนอีกรอบค่ะ รักทุกๆคนเลย X3

[Naitear]

กร๊าสสสสสสส จบซะทีเนอะคะ!! ขอบคุณคนแปลมากๆเหมือนกันนะคะที่แปลมาให้อ่าน ถึงตอนนี้เริ่มรู้สึกว่านายน้อยเป็นผู้เป็นคนขึ้น #เอ๊ะ คิดว่าถ้าอยู่เกาะนี้ไปสักพักคงจะอ้วนขึ้นมากกว่าผอมลงแล้วแน่ค่ะ หาอาหารเองได้แล้ว #ฮาาาา

ได้สาระมากๆคือเฮยเสียค่ะ!! (?) รู้สึกถึงฟีลเตอร์ศิษย์อาจารย์มากๆ(?) #กร๊าาา

รักคนแปลเหมือนกันค่ะ!! X3

[ziaziany]

ขอบคุณมากๆเลยนะคะที่แปลมาให้อ่านจนจบ
แต่รู้สึกเหมือนกันเลยค่ะว่า หะะ อะไรนะ จบแล้ว นี่จบ? 555555
ก็จบแบบว่า อืม นายน้อยคงอยู่รอดได้ แล้วก็ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างจริงๆแหละ แต่เราก็ยังมีเรื่องที่อยากรู้อีกหลายอย่างเหมือนกัน 5555

เป็นภาคพิเศษที่ตลก พิลึก เกินความคาดหมาย และหลายๆครั้งก็มึนไปกับนายน้อยจริงๆค่ะ ฮาา
ขอเข้าข้างว่าสุดท้ายนายน้อยคงจะจัดการกับโทมัสตัวรับใช้ได้ก็แล้วกันนะคะ แล้วไปอยู่กับเพื่อนๆนะ....
(แต่นายน้อยนี่ถึงขนาดมโนว่าจระเข้จะเหงาด้วย แงง ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว 555 แต่ก๋รักนายน้อยนะคะ <3)

ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่แปลแล้วมาแบ่งปันน

[kuramajoy]

ขอบคุณมากๆคะที่แปลให้จนจบ
ตอนอ่านๆมานี้ แบบนายน้อย กินแบบบ้าคลั่งขนาดนั้นเดี๋ยวก็อ้วนอีกหรอ เฮยบอกห้ามน้ำหนักเพิ่มไม่ใช่หรอไง
พอเลื่อนลงมาอีก ..จบ
อ้าวจบ
ความรู้สึกเงิบเลยคะ
กับจระเข้นี่ก็จะกินใช่ไหม

[28016]

ดีค่ะดี กินอิ่มนอนหลับแล้วก็จบ ท่านประมุขต้องการอะไรคะ 5555
ว่าแต่อะไรคือวิธีจับจระเข้ตามวิถีทางของอ.เฮย?
แล้วปูนั่นอีก ทำไมนายน้อยถึงยึดมั่นขนาดนั้นคะ ชอบกินหรือมันจับง่าย ฟฟฟฟ

[ballo0ns]

ในที่สุดนายน้อยก็ได้กินอิ่มนอนอุ่น เย้! แล้วก็ตัดจบไป T v T
ขอบคุณที่แปลมาให้อ่านกันนะคะ นี่เหมือนน้ำเลี้ยงใจด้วงที่กำลังแห้งเหือดได้อย่างดีมากๆเลยค่ะ
สู้เข้านะนายน้อย เพื่ออีกสิบปีนะ!! ><

[Tang_An-An]

เออะ ดูนายน้อยคงจะชินกับการใช้ชีวิตแบบนี้แล้วล่ะนะ555

[Starsong]

เดี๋ยวก่อนนะคะ... นายน้อยกินอิ่มนอนหลับก็เลยจบได้แล้ว!!!??? @___@a
อืม.. ยังไงๆก็ดูเหมือนอู๋เสียจะพอจับเคล็ดในการเอาตัวรอดได้ขึ้นมาจางๆแล้วนี่เนอะ ถือว่าพัฒนาขึ้นมาแล้วอีกขั้นนึง(รึเปล่าน้า ;v;)

ขอบคุณอีกทีที่แปลมาให้ได้อ่านค่า~ XD

[Yuwadee Wana]

ขอบคุณที่แปลมาให้อ่านนะคะ
แอบเงิบเหมือนกันที่จู่ ๆ ก็จบ
ตกลงนี่คือ ทัวร์จับปูหาของกิน ปิกนิคสบาย ๆ ของนายน้อยสินะคะ กร๊ากกกกก

[muiko]

ค่อยๆกระเตาะกระแตะมาอ่าน ขอบคุณมากๆเลยค่ะที่แปลให้อ่าน จะเรียกว่าเป็นด้านมารที่ออกมาเพราะความหิวของนายน้อยสินะคะ 555+

[nimosyne]

เรื่องนายน้อยค้นพบการสลับเวลาทำกิจกรรมนีเหมือนพบสัจธรรมชีวิต
จบได้ชัดเจนมาก ตัดฉับเลยอ่ะ ยังไม่สะใจกับการฝึก กรี๊ดดดดดด
สนุกดีนะคะ จบแล้วอาจารย์ยังไม่โผล่มารับเลย ฮือออ 5555555

ขอบคุณสำหรับทรานส์ค่ะ

[hnee]

น่ามากค่ะคุณผู้แปล ขอบคุณมากๆเลย ทำให้เราได้เห็นอาเสียเรียนรู้อะไรต่อมิอะไรอย่างชื่นมื่น

อาเสียเป็นคนที่มีความสามารถในการเรียนรู้ที่ดี และรู้สิ่งที่ตัวเองต้องการดีมาก เรื่องความตั้งใจมุ่งมั่นไม่ต้องพูดถึง อาเสียมีเกินร้อยไปเยอะยินดีกับอาเสียที่สามารถใช้ความสามารถหาของกินได้แล้ว เรียนรู้ที่จะปรับตัวเพื่ออยู่รอดได้ด้วย น่ารักจริงๆเลย o><o

[arshura09]

ลำบากลำบนอยู่หลายวัน
ในที่สุดก็เข้าถึงการฝึกของจริงสินะคะนายน้อย
การปรับตัวเข้ากับความยากลำบาก
การเปลี่ยนแปลงเพื่อทำให้ตัวเองอิ่มท้องและแข็งแรงขึ้นในสภาพที่ไม่คุ้นเคย
มันช่างยากและเหนื่อยล้ามากมาย
แต่บทเรียนที่ได้ช่างล้ำค่าและจะติดตัวไปจนวันที่ได้ใช้อีกครั้ง

เพราะหากยังคงทื่อเหมือนจระเข้ที่เอาแต่ทำอะไรเหมือนเดิม
สุดท้ายก็คงต้องตายเพราะถูกจับไปกินแน่นอน

ขอบคุณสำหรับคำแปลค่ะ
อาจารย์เฮยฝึกหนักแต่ได้ผลชะงัดมาก