[Drabble] พรใดในฝันก็ไม่เท่าความจริง [ผิงเสีย]

[sinnerdarker]

Prequel : [Drabble] #dmbjdaily (Santa) เพียงสิ่งเดียวที่ปรารถนา [ผิงเสีย]

+++++++++++++++++++++++++++++

ผมฝันอีกแล้ว เหมือนกับคำสาปที่เกิดขึ้นทุกค่ำคืนวันคริสต์มาสต์

ฝันเห็นลุงเคราขาวในชุดสีแดงสดใส ถามผมด้วยรอยยิ้มว่าอยากได้อะไร

ผมไม่ได้ตอบ





เมื่อผมไม่ตอบ เขาก็เสนอสิ่งของมากมายให้ ตั้งแต่ของเล่นเด็กไร้ราคา ไปจนถึงสิ่งเลิศหรูที่ชีวิตนี้ได้แต่ฝันถึง

แต่ผมส่ายหน้าให้เขา

"งั้นเธออยากได้อะไร" เขาถามผมอย่างอ่อนใจ และผมบอกความปรารภนาหนึ่งเดียวของตนไปทุกครั้ง




" "




แต่เขาก็เพียงยิ้มเศร้า บอกว่าให้ผมไม่ได้

แต่ผมก็บอกไปเหมือนกัน ว่านอกเหนือจากความปรารถนานั้น ผมก็ไม่ต้องการอะไร

ขอเพียงแค่ความปรารถนาข้อเดียวที่ใครก็ให้ไม่ได้





แต่ว่ามันไม่เคยสมหวัง

ผมฝันเห็นมันหลายครั้ง ขอสิ่งเดียวกันไปทุกครั้ง แตก็ถูกปฏิเสธทุกครั้ง

ทำไมแม้แต่ในความฝันผมก็สมหวังไม่ได้?

ทำไมล่ะ แค่ความฝันผมก็ไม่สิทธิ์ได้เขากลับมาหรือ รึนี่จะเป็นลางเตือนว่าผมจะไม่มีวันได้เขากลับมา จะต้องอยู่กับความหวังลมๆ แล้งๆ ต่อไป





"ผมเป็นเด็กไม่ดี เลยขอสิ่งที่หวังไม่ได้หรือ" ผมถามซานต้า

"ไม่ใช่หรอก" และเขาส่ายหัว "สิ่งที่ได้ในความฝันอย่างไรก็ไม่เท่าความจริง ใช่ไหม"





ผมไม่เข้าใจสิ่งทีซานต้าคนนั้นพูด แต่เมื่อตื่นขึ้นมา ก็รู้สึกถึงฝ่ามือเย็นเฉียบที่แตะแก้มของตนอยู่

"อู๋เสีย"

ยามได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ผมก็ลุกขึ้นจากที่นอน มองใบหน้าของคนที่แตะมือเย็นเฉียบราวน้ำแข็งบนใบหน้าผม

"นายร้องไห้"

"ฉะ..ฉัน." ผมพึมพำเสียงสั่น มองเมินโหยวผิงและแตะลงบนใบหน้าเขา สัมผัสของชีวิต

ผมพาเขากลับมาแล้ว หรือไม่ใช่

ผมได้เขากลับคืนมาตั้งนานแล้ว

นี่เป็นความฝันที่ซ้อนอยู่ในความฝันหรือเปล่า หรือว่าเป็นความจริง ความทรงจำที่ดั้นด้นไปพาเขากลับมา ทั้งหมดไม่ใช่สิ่งหลอกลวงใช่ไหม ผมกลัวเหลือเกิน

แต่ไม่ว่านี่จะเป็นความฝันหรือความจริง ก็เป็นครั้งแรกที่ได้พบเขา นี่เป็นพรของซานต้าหรือไม่ผมไม่สนอีกต่อไป

ผมได้พบเขาแล้ว




ผมไม่ยอมให้เขาถามไถ่ แต่โผกอดร่างที่อยู่ตรงหน้าตน ร่างของเขาเย็นเฉียบเหมือนน้ำแข็ง แต่ยามที่ผมขยับไปโอบกอด ก็คล้ายเราถ่ายเทไออุ่นให้กัน ไม่นานนัก ผมก็รู้สึกถึงไออุ่นของชีวิต รู้สึกถึงเสียงหายใจและเสียงหัวใจเต้น ..นี่คือตัวจริงใช่ไหม ผมพาเขากลับมาแล้วจริงๆ ใช่ไหม

ความปรารถนาชั่วชีวิตของผมเป็นจริงเสียทีแล้วใช่ไหม




"อู๋เสีย นายเป็นอะไรไป?" เขากล่าวถามผม ดูเหมือนจะสงสัย ทว่าก็โอบอ้อมแขนกอดตอบ มอบไออุ่นกลับคืนมาให้

ผมส่ายหัวไม่ยอมพูดอะไร เพียงแค่กอดเขาไว้..กอดเอาไว้เนิ่นนาน เพื่อซึบซับช่วงเวลานี้ไว้ไม่ว่าจะเป็นความฝันหรือความจริง เพื่อเกาะเกี่ยวหลักยึดนี้เอาไว้ให้นานที่สุด รู้สึกถึงความอบอุ่นและกลิ่นอายนี้ให้นานที่สุด

เพื่อให้ผมรู้สึกถึงมันให้สมกับที่รอมาแสนนาน



ผมเรียกชื่อของเขา เรียกซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาเองก็ครางในคอตอบรับทุกครั้งเช่นกัน

ผมร้องไห้ออกมา ร้องจนกลัวว่าน้ำตาจะแห้งเหือด แต่ก็ยังร้อง ร้องไปพลางเรียกเขาไปพลาง เหมือนกับเด็กที่ฝันร้ายจนต้องให้พ่อแม่ปลอบ




.

.

หลังจากนั้น ก็คล้ายกับผมหลับไป

ไม่แน่ใจว่าเมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้ง จะพบว่าเขายืนอยู่ข้างกาย หรือว่าหายไป และสุดท้ายทุกอย่างเป็นเพียงภาพฝัน

แต่ผมก็เหมือนจะรู้ ทำไมซานต้าจึงไม่ให้พรนี้กับผม และค่อนข้างมั่นใจ ว่าจะตื่นมาพบกับเขาอีกครั้ง




'พรใดในฝันก็ไม่เท่าความจริง'




บางทีซานต้าอาจจะรู้ก็ได้...ว่าสุดท้ายแล้ว ผมจะได้เขากลับมา พรในความความฝันจึงไม่จำเป็น และลุงเคราขาวนั่นไม่คิดจะให้

ด้วยเหตุนี้ ผมจึงได้แต่คาดหวัง ยามที่ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง จะได้พบใบหน้าของเขา

และยืนยันว่าเราจะไม่พรากจากกันอีกต่อไป

END

แงงงงง ซ้ำกับฟิคของเวล(velvetronica)กับของดาว(Shiareii) เต็มๆไปเลยค่ะ ฮืออออออ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ คือทำใจแกล้งอู๋เสียไม่ได้ คริสต์มาสทั้งที เลยเขียนตอนต่อ แงงงง

[MinMin]

พรใดในฝันไม่เท่าความจริง

มันใช่มากๆเลยค่ะ!!! ฟิคนี้เหมือนจะดราม่าแต่เราอ่านแล้วสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นยังไงไม่รู้

อู๋เสียมีคำขอเพียงอย่างเดียว และในที่สุดก็เป็นจริงโดยที่ไม่ต้องให้ซานต้าช่วย เขาตื่นจากฝันและพาเสี่ยวเกอกลับมาเอง แต่ทั้งอย่างนั้น กลับไม่มั่นใจว่านี่เป็นความจริง...

เป็นหน้าที่ของเสี่ยวเกอแล้วค่ะที่จะทำให้นายน้อยรู้ว่าไม่ได้ฝันไปค่ะ!!!

[felis_d]

อันนี้ไม่ดราม่าเท่ามะกี้ อย่างน้อยอู๋เสียก็ยังมีความหวัง.... อดทนนะนายน้อยย ด้วงจิอดทนนั่งรอเป็นเพื่อนน
^ให้เสี่ยวเกอทำไงดีคะ? ถึงจะรู้ว่าไม่ได้ฝัน\ปาดน้ำลาย......

[Narakas]

โอ๊ยยยยย ดีงามค่ะะะะ ฟิคอบอุ่น ตอนแรกแอบหวั่นๆ แต่สุดท้ายแฮปปี้ ปริ่มค่ะะะะ TvT

พล็อตซ้ำไม่เป็นไรหรอกค่า ขึ้นอยู่กับการเขียนและสิ่งที่ต้องการสื่อน้าาาา

[ryu77]

สุดยอดค่ะ T_Tb
ในที่สุดนายน้อยก็สมหวังสักที แน่นอนว่าพรที่ได้ในโลกความจริง ย่อมดีกว่าความฝัน
ปลื้มปริ่มมากๆเลยค่ะ พี่ซิน

[SilverCloud]

พรที่สมปรารถนาในความฝันก็ไม่เท่าสมหวังในความเป็นจริงสินะคะ ความฝันที่คอยหลอกหลอนมาตลอดในที่สุดก็ได้อยู่ด้วยกันจริงๆแล้วนะคะนายน้อย ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องสะดุ้งตื่นทั้งน้ำตาอีกแล้ว

[28016]

หลังจากทนรอมานาน ในที่สุดก็มีคนคอยเช็ดน้ำตาอยู่ข้างๆสักทีนะคะนายน้อย
ไม่ต้องทนนอนฝันร้ายคนเดียวแล้วนะ ;w;

[Yuwadee Wana]

ดีงามมาก ๆ ค่ะ
ตอนอ่าน "เพียงสิ่งเดียวที่ปรารถนา" นี่แบบชอกช้ำมาก

พอได้อ่าน "พรใดในฝันไม่เท่าความจริง" ถึงได้รู้ว่า ซานต้าแสนดี รู้ว่าของจริงดีกว่าความฝันล้านเท่า เลยไม่ยอมให้

แอบสงสารนายน้อย ที่พอตื่นมาแล้วเจอฉี่หลิงยังอดกลัวไม่ได้ว่า นี่จะเป็นฝันซ้อนฝันหรือเปล่านะ จนร้องไห้จนหลับไป

เสี่ยวเกอ จากนี้นายห้ามไปไหนนะ เข้าใจไหมหา