[TRANS] อาจารย์เฮยเสียจื่อ ชีวิตของอู๋เสียบนเกาะร้าง 3

[BleuOnMine]

อาจารย์เฮยเสียจื่อ ชีวิตของอู๋เสียบนเกาะร้าง 3

-----

ชื่อของผมคืออู๋เสีย ตอนนี้ผมกำลังอยู่บนเกาะแห่งหนึ่งในไท่หู ตอนนี้เป็นเวลา 7 โมงเช้า พระอาทิตย์ขึ้นมาจากผิวน้ำแล้ว เหนือทะเลสาบมีหมอกบางๆ แสงอาทิตย์ส่องผ่านหมอก ออกมาเป็นแสงสีอุ่นๆ เหนือทะเลสาบไกลๆสะท้อนแสงสีส้มทอง

ผมแต่งตัว ริมฝีปากกลายเป็นสีม่วง ตลอดทั้งคืนที่ผ่านมา ผมอยู่ที่เหนือเนินดิน ผมคิดว่ามันเป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุดในการหลบ และผมพบว่าตลอดคืน ผมไม่สามารถทำอะไรได้เลย

สั้นๆว่า ผมคิดว่าสถานการณ์ไม่เหมือนเดิม

ที่นี่ไม่มีทั้งต้นไม้ใหญ่และพุ่มไม้ มีเพียงแต่ต้นวัชพืชหลากหลายชนิด อย่างน้อยที่สุด ที่ที่ผมอยู่ตอนนี้ก็สูงกว่าที่ที่จระเข้อยู่ แต่ทว่า จระเข้เดินเข้าพงหญ้าไป ทำให้จากที่ที่ผมอยู่ไม่สามารถมองเห็นมันได้

ผมคิดว่าวัชพืชพวกนี้เฮยเสียจื่อไม่ใช่คนปลูกมันหรอก

วิธีที่ดีที่สุด คืออยู่ให้ห่างจากต้นกกริมฝั่งทะเลสาบ เมื่อวานทั้งวันจระเข้นอนอาบแดดอย่างสบายๆ เวลาที่จระเข้ตัวเล็กๆนอนอาบแดด มันก็เหมือนกับตัวอ่อนโง่ๆ แต่ตัวผมไม่มีอาวุธ ดังนั้นอย่าเข้าใกล้เลยจะดีที่สุด

หลังจากพระอาทิตย์ตก จระเข้อาจจะลงไปในน้ำ แต่ผมยังไม่ได้เตรียมไฟ ตอนนี้ผมอยากได้ไฟสักหน่อย ตอนไม่มีพระอาทิตย์ก็ไม่มีอะไรทำให้ของแห้ง กองไฟตอนเที่ยงคืนก็ดับแล้ว

เวลาเที่ยงคืนจะได้ไม่หนาว ผมกินมันเทศหัวสุดท้ายที่ผมมี ตอนนี้ผมอยู่บนเนินดิน ไม่รู้สึกถึงอุณหภูมิร่างกาย เหนื่อย ง่วง ขาดพลังกาย แต่ผมก็บอกตัวเองให้สู้ต่อไป ผมหิวมาก สองตาเบลอ รู้สึกแบบนี้แต่เช้าผมกลัวว่ามันจะเพิ่มขึ้นต่อไปเรื่อยๆ

ผมกลัวสถานการณ์แบบนี้ที่สุด และควรจะเลิกคิดถึงมัน

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ ผมที่ในใจปรารถนาที่จะผ่านการทดสอบนี้ไปให้ได้เปลี่ยนไปเป็นในแบบที่เฮยเสียจื่อปรารถนาให้เป็น

ไม่ ควรจะพูดว่าแต่แรกผมมาทำแบบทดสอบแบบไม่ได้คิดอะไร สุดท้ายผมก็ตามเขามาที่เกาะแห่งนี้

“นายควรคิดตัดสินใจให้ถูกต้อง นายจะเอาชีวิตรอดได้สักกี่วัน จะมีพลังเหลือรอดสักกี่วัน” เสียงของเฮยเสียจื่อเหมือนกับอยู่ข้างหูของผม

เหตุการณ์ตอนนี้มันชวนให้คิดถึงสิ่งที่นายพูดก่อนหน้านี้จริงๆ

ผมรู้สึกเหนื่อย ผมไปอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ตลอดทั้งคืนทุกๆวันในตอนที่ผมยังเด็กๆอยู่ ตอนเช้าก็ไปกินข้าวเช้า ไปโรงเรียนก็นั่งหลังห้อง เตรียมตัวหลับ ผมรู้ว่าถ้าผมได้กิน ถึงแม้จะไม่ได้หลับพักผ่อน ผมก็ยังเหลือพลังงาน 80% ถึงตอนเย็นวันรุ่งขึ้น

การที่ไม่ได้กิน ส่งผลกระทบต่อผมมาก

ผมไม่มีทางเลือก แต่ตอนนี้ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของผมไม่ใช่การกิน ผมหิวน้ำมาก

พระอาทิตย์เคลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆ ถ้าหากวันนี้ฝนตก ผมจะร้องไห้ดังๆ โชคดีที่พระเจ้ายังคงสงสารผมบ้าง

ร่างกายผมเริ่มอุ่นขึ้นเรื่อยๆ ค่อยๆยืนขึ้นช้าๆ เริ่มขยับตัว รู้สึกปวดข้อ กล้ามเนื้อชา นั่นทำให้ร่างกายของผมวูบลง วิงเวียนศีรษะ อาจจะเป็นผลมาจากน้ำตาลในเลือดต่ำ
ค่อยๆฟื้นขึ้นมาอย่างช้าๆ ผมเดินไปหักต้นกก หายใจเข้าลึกๆมากกว่าสิบครั้ง รู้สึกอาการกระหายน้ำบรรเทาขึ้น คิดว่าอาจเป็นเพราะหายใจเข้าเอาอากาศชื้นๆเข้าไปทางปากด้วย ราวกับอภินิหารของหลวี่ต้งปิน แล้วผมก็รู้สึกว่าตัวเองงี่เง่า เหมือนว่าภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำจะทำให้ความสามารถผมตกลง

ผมเริ่มดึงหญ้า บริเวณเนินดินไม่มีลมพัดผ่าน ผมดึงมันเป็นพื้นที่รูปครึ่งวงกลม ถือลำต้นกกถอนหญ้ามาตากเป็นฟางแห้ง แล้วก็ไปเก็บหินที่ริมทะเลสาบ

ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเกษตรกร รอบข้างเหมือนกับภาพวาดสีเทียนในบทกวีชนบท ผมไม่รู้ว่าที่ผมเห็นอยู่คือภาพลวงตาหรือเปล่า

ผมใช้เวลากว่าครึ่งวันในการเรียงหิน ตากแห้งแล้วก็เกลี่ย สุดท้ายผมก็ได้พื้นที่ครึ่งวงกลม จากนั้นผมก็เดินเข้าไปตรงกลาง จุดไฟเผาวัชพืช จนได้ชั้นของขี้เถ้า ทับด้วยชั้นของหิน ใส่หญ้าและใบกก

ตอนบ่ายโมง ผมก็ทำที่นอนนุ่มๆเสร็จ แต่ที่นอนเปิดโล่งแบบนี้ตอนกลางคืนจะชื้นมาก ผมต้องการกองไฟที่ใหญ่พอ ที่นี่ไม่มีไม้ ต้นกกเผาแล้วอยู่ได้นานเท่าไหร่กัน ผมต้องการฟืนที่ให้ความร้อนได้นานพอ ผมต้องการน้ำและดิน

ผมกลับไปที่ฝั่ง เจอกับจระเข้อีกครั้ง เป็นตัวเล็กนั่นไม่ผิดแน่ ครั้งแรกผมเห็นอยู่สามตัว อีกรอบผมเห็นอีกอย่างน้อย 2 ตัว ในพวกมัน 2 ตัวมีตัวหนึ่งตัวเล็กกว่า

“เฮ้ย นี่มันไท่หูจริงๆใช่มั้ย? ไม่ใช่แม่น้ำไนล์” ผมพูดในใจ เป็นอะไรในใจที่เลวร้าย

---------

แปลผิดขออภัยเช่นเคยนะคะ ; w ; ช่วงนี้ติดภารกิจปั่นโหวตหยางหยางค่ะ เลยเมาๆ #เดี๋ยวนะเธอ…?

[Kip2532]

ขอบคุณที่แปลนะคะ

[faliona01]

ตาเเว่น!!!!!!!!!!! ไอเเว่นดำ ไอบ้า!!!!!!!!!!

นายน้อยฉันน่าสงสารขนาดนี้ โฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ไม่เป็นไรเสี่ยวอู๋ แค่จระเข้เอ๊ง!!! (ร้องเสียงสูง)

[28016]

นายน้อย จับจระเข้มากินเลย! //โดนเตะ
ทั้งเกาะดูรกร้างอ้างว้างมาก สู้นะนายน้อย..

[kuramajoy]

เฮยจริงๆแล้วนายแอบแค้นนายน้อยเปล่าเนี่ย

[SilverCloud]

เหตุผลหนึ่งที่นายน้อยอ้วนเพราะเห็นเรื่องกินสำคัญนี่เองสินะคะ

[fasai777]

ทำไมต้องโหดร้ายกับนายน้อยขนาดนี้ โอ้ยสงสารจับใจนางจะอยู่รอดถึงสามวันมั้ยเนีย ฮรือออ
ขอบคุณนะคะ อ่านไปก็อินอยากกระโดดตบหัวนายเฮยซักป๊าบ

[Starsong]

สิ่งแรกที่คิดคือเรื่องกิน.... สิ่งแรกที่ลงมือทำคือทำเตียงนอน //นายน้อยคะ!!! ความเทียนเจินจงเจริญ ไชโย \TwT/
คือรู้สึกเหมือนนายน้อยกำลังพยายามคิดเรื่องนู่นนี่หนีความจริงเรื่องจระเข้ตรงหน้าอยู่ยังไงไม่รู้อ่า ;;v;;

[Yuwadee Wana]

นายน้อยยยยยย สงสารนายน้อย แต่เพื่อเลเวลอัพ นายน้อยต้องอดทนนะคะ สู้ ๆ ค่ะแม่ยกเอาใจช่วย
อยากจะทะลุเข้าไปช่วยนายน้อยล่าจระเข้ อะฮึก อะฮึก แกร๊ๆๆๆๆ ไอ้บ้าเฮยเสียจื่อ ถ้านายน้อยฉันเป็นไรไป แกตายยยยยย

[hnee]

อาเสียพยายามเข้า มารจรเข้เข้ามาเป็นครูฝึก มีมายิ่งเยอะในแต่ละวัน ลูบหัวอาเสียให้กำลังใจแปบ....

[nimosyne]

ประโยคสุดท้ายของแต่ละตอนนี่ฮาเสมอ 5555555555
คิดถึงสารคดีสำรวจโลกที่จระเข้นอนอ้าปากอาบแดดริมฝั่งน้ำ
ตอนแรกนึกว่ามีจระเข้ตัวเดียว นี่มีเป็นฝูงเลยเหรอ โหดร้าย
ลำบากเหลือเกิน ขาดน้ำนี่เรื่องใหญ่นะเนี่ย สงสาร...

ขอบคุณสำหรับทรานส์ค่ะ

[arshura09]

ลีลาการปรับตัวของนายน้อยไม่เบาเลย
ดูเหมือนความลำบากจะเปลี่ยนนายน้อยให้เริ่มเอาตัวรอดเป็นมากขึ้น
ตัดเรื่องจุกจิกทั้งมวลออกไป
คิดแค่ว่าวันนี้จะทำอะไร และไปต่อยังไงไม่ให้เหนื่อยหมดแรงไปเสียก่อน
ว่าแต่ชวนนายน้อยไปซื้อของกินมากมาย
แต่ให้มันเทศแค่ 2 หัวไว้กินนี่คิดยังไงคะอาจารย์เฮย
คงไม่ใช่ส่งจระเข้มาให้นายน้อยกินหรอกใช่ไหม

ได้ที่นอนแล้ว ต่อไปก็หาที่ปลอดภัย อยอุ่น อาหารและน้ำและเจ้าค่ะนายน้อย สู้ๆ