[Drabble] #dmbjdaily (กระดิ่ง) นัยแห่งการครอบครอง [15 - จางฉี่ซาน x อู๋เหลาโก่ว]

[sinnerdarker]

[237 Days Left][Drabble] #dmbjdaily (กระดิ่ง) นัยแห่งการครอบครอง [15 - จางฉี่ซาน x อู๋เหลาโก่ว]


อยู่ในเซ็ท “ปลดเปลื้องเปลือกพันธนา” นะคะ ความจริงฟิคนี้ท่านจางหลุดคาแรกเตอร์ไปหน่อย แต่ความจริงก็พอถูไถได้ 5555

อีกอย่างคือฟีลใกล้เคียงกับของคุณมินเกินไป ต้องกราบขออภัยด้วย ;;x;;//



เซ็ท 15 [จางฉี่ซาน x อู๋เหลาโก่ว] ~ปลดเปลื้องเปลือกพันธนา~


[OS] #dmbjdaily (เครื่องแบบ) ปลดเปลื้องเปลือกพันธนา [15 – จางฉี่ซาน x อู๋เหลาโก่ว]
https://dmbjth.thai-forum.net/t341-topic

[OS] #dmbjdaily (หมา) สัญชาตญาณของสุนัข [15 – จางฉี่ซาน x อู๋เหลาโก่ว]
https://dmbjth.thai-forum.net/t416-topic

[OS] สถานที่พักใจ [15 - จางฉี่ซาน x อู๋เหลาโก่ว ]
https://dmbjth.thai-forum.net/t615-topic

[Drabble] #dmbjdaily (ขืน) อาย [15 - จางฉี่ซาน x อู๋เหลาโก่ว]
https://dmbjth.thai-forum.net/t742-topic

+++++++++++++++++++++

“เจ้าควรจะใส่ไว้”


พ่อพระใหญ่จางเอ่ยพลางยัดของอย่างหนึ่งในมือของราชาหมาห้า อู๋เหลาโก่วก้มหน้าลงมองว่าได้รับอะไรมา ปรากฏว่าสิ่งนั้นเป็นสร้อยคอหนังถักสีน้ำตาลที่มีกระดิ่งแขวนอยู่กึ่งกลาง


"…ท่านเอาอะไรมาให้ข้า! แล้วทำไมมีกระดิ่ง" ชายหนุ่มหนุ่มสันทดกล่าวพลางเหลือกตามองคนที่ตัวสูงกว่า ทว่าชายที่ตีสีหน้าเคร่งขรึมกลับกล่าวราวกับเป็นเรื่องจริงจัง "เวลาเจ้าหายไปไหนข้าจะได้รู้ ได้ยินว่าเจ้าก็สวมให้พวกสุนัขเล็กๆ ของเจ้า"


"..ถึงข้าเป็นราชาหมาก็ไม่ใช่หมานะพ่อพระ!" อู๋เหล่าโก่วร้องลั่นแล้วยัดสร้อยหนังคืนนายพลจางไป ก็จะเดินกระฟัดฟระเฟียดจากไปโดยไม่สนใจหันกลับมาหาผู้ที่มอบของให้ตน


วันนี้เป็นวันนัดรวมตัวของเก้าสกุล แน่นอนว่าทุกคนย่อมไม่ตรงเวลามากมายนัก และส่วนใหญ่ไม่เคยมาครบทั้งเก้าคน บ้างก็ติดภารกิจ บ้างก็ลืมเวลานัด อย่างวันนี้เองสุดท้ายก็ปรากฏกันมาแค่สี่คน มีพ่อพระใหญ่จาง ราชาหมาห้า เอ้อร์เย่วหง และเซี่ยจิ่วเย๋ ความจริงฮั่วซเซียกู่ควรจะมาด้วย แต่ดูเหมือนนางจะติดภารกิจส่วนตัว สุดท้ายจึงไม่ได้ปรากฏตัวที่นี่ตามเวลานัด และส่งจดหมายขอโทษพ่อพระใหญ่จางอย่างเป็นทางการ


พวกเขาประชุมเรื่องราวเล็กน้อย เกี่ยวกับสถานการณ์ในฉางซาขณะนี้ และสิ่งที่พวกเขาพอจะทำได้ พูดคุยกันเสร็จ ก็เปลี่ยนเป็นพูดคุยสัพพเหระ ไต่ถามสารทุกข์สุขดิบกันไป กระทั่งเซี่ยจิ่วเย๋สังเหกเห็นสิ่งผิดปกติที่ลำคอของราชาหมาห้า


"อู๋เหลาโก่ว ที่คอเจ้ามีของแปลกๆ ด้วย"


"หืม ท่านว่าไงนะเสี่ยวจิ่วจิ--”อู๋เหลาโก่วยกมือขึ้นแตะลำคอตน ก่อนจะแข็งเกร็ง เขาไล่นิ้วไปถามลวดลายถักของเส้นหนัง กระทั่งมาถึงกระดิ่งที่ด้านหน้า ก่อนจะตัวสั่นเพราะความโกรธแล้วหันไปตวาดใส่คนร้ายที่นำมาใส่ให้เขา“ ....พ่อพระใหญ่ ข้าบอกแล้วว่าไม่เอา!!"


"กระดิ่งออกจะเหมาะกับเจ้า เป็นราชาสุนัขไม่ใช่หรือ?" พ่อพระใหญ่จางที่กำลังจิบชาอยู่ร่วมโต๊ะกล่าวเสียงเรียบ ทำเอา ‘ราชาสุนัข’ ถึงกับต้องตวาดเสียงลั่น “ข้าบอกแล้ว เป็นราชาสุนัขก็ใช่ว่าจะเป็นสุนัขเสียหน่อย!”


“เถอะน่า เจ้าก็แค่ถอดมันออก” เซี่ยจิ่วเย๋เอ่ยกลั้วหัวเราะพลางตบไหล่สหาย อู๋เหลาโก่วตวัดสายตามองนายพลจางทีหนึ่งแล้วพรูลมหายใจ ก่อนจะพึมพำพลางหารอยต่อของเส้นหนัง ทว่าแม้เจอปมก็แกะเองไม่ได้ สุดท้ายจึงต้องขอแรงเซี่ยจิ่วจิ่ว แต่ดูเหมือนเจ้าบ้านเก้าเองก็หาทางแก้ปมที่ว่าไม่เจอเหมือนกัน ทำให้อู๋เหลาโก่วถึงกับรู้สึกหัวเสียทันที


“ข้าว่า…มันก็เหมาะกับเจ้าดี ไม่ต้องถอดซะก็แล้วกัน” เจ้าบ้านเก้าตบหลังสหาย ก่อนจะเอ่ยถามอย่างสงสัย “ว่าแต่เหตุใดเจ้าจึงไม่รู้สึกตัวว่าถูกสวมสร้อยหนัง"


อู๋เหลาโก่วเลิกคิ้ว เพราะมัวแต่โมโหที่ถูกใส่จนได้จึงลืมคิดไป "ข้าก็สงสัย"


"ข้าอาศัยเคล็ดวิชาตระกูลจางใส่ให้โดยเจ้าไม่รู้ตัว" คนร้ายว่าหน้าตาเฉย


"ท่านอย่าเอาเคล็ดลับวิชามาใช้กับเรื่องพรรค์นี้ได้ไหม.." ผู้ที่ถูกใช้เคล็ดวิชาด้วยเพราะเหตุผลประหลาดกล่าวงึมงำ

+++++++++++++++++

"ถ้าไม่มีกระดิ่ง ท่านกลัวอู๋เหลาโก่วจะหนีไปหรือ?" เอ้อร์เย่วหงกล่าวขึ้น ยกชาร้อนขึ้นจิบ ในขณะที่เจ้าบ้านห้าและเจ้าบ้านเก้านั่งห่างออกไป กำลังสาละวนกับสายหนังกระดิ่งที่ไม่มีทีท่าว่าจะแกะออก


จางฉี่ซานไม่ได้กล่าวสิ่งใด เขาเพียงปรายตามองตัวนางชื่อดังแห่งวงการอุปรากร ทว่าเพียงแค่นั้น ผู้ที่ได้ชื่อว่าคุยกับเขาได้ทุกเรื่องก็ถึงกับแสร้งอุทานเบาๆ อย่างประหลาดใจ "โฮ่ ไม่นึกว่าพ่อพระใหญ่จางจะกลัวกับเรื่องแค่นี้"


"บางครั้งก็มีสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้ หรือไม่ใช่" พ่อพระใหญ่จางกล่าวตอบ


"เขาเป็นสิ่งที่ควบคุมไม่ได้ แล้วท่านคิดว่ากระดิ่งจะหยุดเขาได้หรือ?" เอ้อร์เย่วหงพิงหลังกับเก้าอี้ สนทนาราวกับเป็นเรื่องสนุก ในขณะที่จางฉี่ซานหรี่ตาลง พึมพำแผ่วเบา


"..อย่างน้อยข้าจะรู้ว่าเขาไปที่ใด"


ชายหนุ่มร่างระหงปรายตามองร่างสูงใหญญ่ที่นั่งนิ่งสงบข้างกาย ก่อนจะพรูลมหายใจ มองไปทางราชาหมาห้าที่กำลังแตะด้านหลังสายหนัง พยายามจะแกะปมออก "พ่อพระ ท่านรู้ไหม หากว่าไปไกลเกินสายตา มีกระดิ่งหรือไม่ก็ไร้ความหมาย ท่านไม่มีวันได้ยินเสียงกระดิ่งของเขาหรอก ..สุดท้ายของนั่นก็เป็นเพียงสัญลักษณ์หรือไม่ใช่?"


"ข้าอยากให้เขาเข้าใจความนัย แต่เหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้น"


"ท่านจะให้ราชาสุนัขที่วันๆ สนใจแต่เรื่องหมามาเข้าใจความนัยหรือ ท่านเอาหัวจุ่มน้ำให้สมองกระจ่างซักหน่อยดีไหม?" เอ้อร์เย่วหงกล่าวบอกคนข้างกายตนอย่างนึกขำ ไม่นึกว่านายพลจางผู้เคร่งขรึมเองก็ทำอะไรเช่นนี้ได้ “แล้วจะเอาอย่างไร ดูเหมือนเขาไม่อยากกลายเป็นของท่านเท่าไหร่”


“เขามีอิสระเป็นของตน ข้ารู้ดี ก็แค่อยากลองทำตามใจ” จางฉี่ซานกล่าวพร้อมลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินไปหาคนที่ใกล้จะกระชากสร้อยออกเต็มแก่ แน่นอนว่าสายหนังเหนียวเกินไป ก่อนจะดึงออกก็ถูกับคอจนแดง ปลายนิ้วใต้ถุงมือทหารแตะลงบนปม ขยับเพียงไม่กี่วิสายหนังถักก็หลุดออกจากคอของอู๋เหลาโก่ว ทิ้งรอยแดงไว้จางๆ


“ข้านึกว่าท่านจะไม่ยอมมาถอดให้แล้ว” ราชาหมาห้ากล่าวพึมพำ ลูบลำคอที่แดงถลอกของตน ก่อนจะเงยหน้ามองจางฉี่ซานที่พับสายหนังลงกระเป๋าเสื้อตน “แกล้งข้าสนุกนักหรือ”


“ที่ใส่ให้ ไม่ได้จงใจแกล้ง” เจ้าของสายหนังกล่าวเสียงเรียบ ก่อนจะกระชับเสื้อคลุมแล้วว่าขึ้น “ข้าควรไปเสียที เรื่องค่าอาหารข้าคุยกับเถ้าแก่แล้ว รีบแยกย้ายกลับไป”


เขากล่าวสลายการพบปะครั้งนี้ ก่อนจะเดินออกไปที่ประตู ปรากฏว่าเดินไปไม่เท่าไหร่ก็ถูกรั้งไว้ เมื่อหันกลับมาก็พบว่าเป็นอู๋เหลาโก่ว กำลังเงยมองเขาด้วยดวงตากระจ่างใสที่คุ้นเคย


“…พ่อพระ ท่านรู้ไหม” ชายหนุ่มเริ่มเอื้อนเอ่ย กล่าวบอกเขา “สุนัขจะนอบน้อมต่อใครไม่ใช่เพราะได้รับการสวมปลอกคอ แต่เพราะปรารถนาจะเคารพรัก และได้ความเชื่อใจตอบกลับมาจริงๆ สิ่งสำคัญไม่ใช่ของนามธรรมแบบปลอกคอ แต่เป็นหัวใจ”


“..แล้วเจ้ามาบอกเรื่องนี้ทำไม? เหลาอู่” จางฉี่ซานพึมพำถามกลับ แม้ว่าเกือบจะรู้ความหมายอยู่แก่ใจ ดูเหมือนเอ้อร์เย่วหงมองผิดไป …หมาห้าไม่ได้วันๆ สนใจแต่สุนัขหรอก


ภายใต้สิ่งที่ใสกระจ่างอยู่แล้ว กลับคล้ายกับแสงที่หักเหลงผิวน้ำ บิดเบือนสิ่งที่อยู่ใต้ความกระจ่างให้ส่องสะท้อนกลับมาต่างไปจากความเป็นจริง


“…ข้าก็แค่อยากบอก ข้าจะรีบกลับไปดูหมา ไปแล้ว ขอให้ท่านโชคดี” เหลาอู่กล่าวพร้อมปล่อยแขนเขา เดินลิ่วนำหน้าไป แต่ในขระที่จางฉี่ซานจะเดินไปยังที่หมายของตนบ้าง เขากลับได้ยินเสียงกระดิ่งบางเบา


กระดิ่งนั่นที่จริงแล้วเป็นกระดิ่งพิเศษ มันเป็นกระดิ่งที่แม้อยู่ไกลเท่าใดหูของเขาก็ยังได้ยิน ทว่าเสียงที่ได้ยินแม้ใกล้ก็ยังไกลเกินกว่าในกระเป๋าเขา ยามหันไป จึงเห็นว่าข้อมือของคนที่บิดขี้เกียจเดินห่างออกไป มีสายหนังที่ติดกระดิ่งไว้ผูกที่ข้อมือ และในกระเป๋าเสื้อของเขาที่ใส่ไว้แต่แรกก็เหลือเพียงความว่างเปล่า


จางฉี่ซานเบิกตากว้าง เกืบอจะเสียศูนย์ ก่อนที่เขาจะยิ้มแล้วหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลัง จนเจ้าบ้านเก้ากับเจ้าบ้านสองที่ตามออกมาภายหลังสะดุ้ง ตกใจว่าเขาเป็นอะไร


“ไม่มีอะไร แค่..ขำอะไรนิดหน่อย” เอายกมือห้ามทั้งสองคน บอกว่าไม่ต้องเป็นกังวล


..ร้ายจริงๆ อู๋เหลาโก่ว ปฏิเสธไม่ใส่สร้อยข้อมือของเขา แต่สุดท้ายกลับขโมยไปเองอย่างนั้นหรือ…


ตกลงแล้วเจ้าปฏิเสธจะให้ข้าเป้นเจ้าของ หรือยินยอมรับมันไว้กันแน่


..เขาคงไม่อาจคาดหมายเจตนา


ราชาสุนัขเอ๋ย.. ภายใต้ความเบิกบานใสกระจ่างนั่น เจ้ายังซ่อนอะไรไว้อีก มีอะไรที่เรายังต่างไม่เห็นความลับของกันและกันอีก?


ซักวันข้าจะต้องรู้ให้ได้


และหวังให้เจ้ามองเห็นสิ่งที่ข้าซ่อนไว้เช่นกัน

END

[ryu77]

ท่านนายพลหัวเราะหลุดคาร์ฯเลย ฮ่าๆๆ
ปู่อู๋ก็รู้ตัว ตอนแรกปฏิเสธเพราะเหมือนเป็นการบังคับสินะ ปู่อู๋ไม่ชอบโดนบังคับ ตอนหลังคือการยอมรับสินะ
ปู่จางนี่ก็ คิดอ้อมไปอ้อมมาอย่างเคยเลย กลัวว่าปู่อู๋จะหนีไปด้วย เลยให้กระดิ่งเอาไว้ให้ตัวเองตามได้ มีนัยอีกอย่างคือการตีตราจอง แสดงความเป็นเจ้าของ

หน้ากากของทั้งคู่ก็ยังเปิดเผยกันไม่หมดดีสินะ รออ่านต่อนะคะ

[Snake_Blind]

โอ๊ย น่ารัก 55555555555555555555555

ชอบที่ปู๋อู๋กะปู๋เซี่ยพยายามแกะงุ้งงิ้งๆ เห้นภาพเป็นเด็ก2คนวุ่นวายกับปลอกคอ ส่วนผู้ใหญ่2คนดันนั่งจิบชาไม่สนใจใครซะงั้น

ตอนจบก็น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ปู่อู๋ที่เอาปลอกคอไปใส่เป้นกำไลข้อมือโมเอ้ ฟหกดเาสวง

[ri0bik]

เขินเบย//////^\\\\\\\อะไรจะน่ารักขนาดนี้

[ri0bik]

เขินเบย//////^\\\\\\\อะไรจะน่ารักขนาดนี้

[fay_13]

โอยยยยยย น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกก

ปู่อู๋น่ารักรัวๆๆๆๆ โดนปู่ดาเมจตายดับ

ปู่จางคงต้องใช้เวลาอีกเยอะถ้าจะเข้าใจคนอย่างปู่อู๋ 55555+

[SilverCloud]

แหมๆๆ ปู่อู๋ขา ทีเค้าใส่ให้ล่ะขัดขืน แต่พอเค้าจะเอากลับก็แย่งเอามาเองซะเลยนะคะ ไม่ยอมให้ปู่จางเป็นเจ้าของ หรือที่จริงแค่ซึนกันแน่ค้า ฟฟฟฟฟ ว่าแต่ปู่จางคิดได้ไงคะ สร้อยห้อยกระดิ่งเนี่ย ถถถถ

[Shiaeri]

ปู่อู๋ร้ายกาจมากค่ะ โอ้ย ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

“สุนัขจะนอบน้อมต่อใครไม่ใช่เพราะได้รับการสวมปลอกคอ แต่เพราะปรารถนาจะเคารพรัก และได้ความเชื่อใจตอบกลับมาจริงๆ สิ่งสำคัญไม่ใช่ของนามธรรมแบบปลอกคอ แต่เป็นหัวใจ”

อะไรคือการบอกเค้าแบบนี้ แล้วก็ไปเอาปลอกคอที่เค้าบังคับใส่ มาใส่ข้อมือตัวเอง โอ้ย ฟหก่าสดก้ด่าหก้ดห
ปู่อู๋บ้า! ร้ายกาจที่สุด!! ;////////;

ชอบบบบบบบบบบบบบมากค่ะ ฟฟฟฟฟฟฟฟฟ /วิ่งมาสครีมอย่างบ้าคลั่ง

[kame_kazuha]

เดี๋ยว ปู่จาไปแอบใส่ปลอกคอให้ปู่อู๋เมื่อไหร่กัน สงสัยสุดๆๆๆๆ

แล้วปู๋อู๋ นีาเขาเรียกว่ายั่วนะ ร้ายกาจ เห็นซื่อๆนี่ ร้ายนะ อิอิ

[Ak_Zokyo]

คนเราหนอคนเรา เอาเคล็ดวิชามาเต๊าะเด็กหยั่งงี้เหรอคะพ่อพระะ 5555555 /โดนดักเก็บ

แงงงงง ชอบ ปู่อู๋ดูเป็นเด็กเคี้ยวยากนิดๆ กรุบกริบๆน่ารักกำลังเพลิน อิอิ ช็อตปู่อู๋ปู่เซี่ยแก้ปมงุ้งงิ้งแล้วอีกสองปู่(?)นินทาห่างๆนี่รู้สึกโมเอะจริงๆด้วยค่ะ เด็กสองคนวุ่นวายกะปลอกคอส่วนผู้ใหญ่นั่งเต๊ะจิบชา

แหมมม ราชาสุนัขขข พูดงั้นพูดงี้แล้วเอาไปใส่ข้อมือเองแปลว่ายแมสินะคะ ฮุ ชอบที่ปู่จางอยากเอาปต่ใจนิดหน่อยแต่สุดท้ายก็ปล่อยให้เด็กทำตามใจนี่แหละ น่ารักค่ะ แอๆ

[faliona01]

ปู่!! หนูว่าปู่อู๋เขารู้อยู่แล้วนะคะ!!!
แต่ปู่อู๋ไม่ใช่คนโง่นะคะ!!! เขาเป็นถึงผู้นำ 5 เลยนะคะ!!!
ปู่จางคิดว่าปู่อู๋จะซื่อขนาดนั้นเลยหรือคะ (หัวเราะ)

ปู่คะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำไหมพวกปู่ดีงามอย่างนี้กันคะ (โหยหวนไม่เป็นภาษา)

ไม่ต้องเอาปลอกคอมาคล้องก็ได้คะ แค่นี้ก็ดิ้นกันแทบไม่หลุดเเล้ว
ปู่จางก็เจ้าเล่ห์ ปู่อู๋ยิ่งเจ้าเล่ห์กว่า (เขิน........)

V//////////V

[MinMin]

ปู่จางพยายามแสดงความเป็นเจ้าของเต็มที่เลยนะคะ 55+

ชอบจังเลย ปู่อู๋คุณซินดูฉลาดและตามทันปู่จางมากๆ สมเป็นเจ้าบ้านสกุลห้าเลยค่ะ ถึงจะเป็นหมาใสซื่อแต่ก็ไม่ยอมใครง่ายๆ ปู่จางคงต้องพยายามอีก...นิดๆนะคะ เพราะดูท่าทางตอนนี้ราชาสุนัขจะยอมให้ลูบหัวลูบคอ(?)แล้ว

ชอบปู่จางที่กังวลโน่นนี่นั่นมากๆเลยค่ะ มีปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้แบบนี้ก็ลำบากนะคะ แถมเจ้าตัวก็ไม่ค่อยระวังตัวเองเสียด้วย แบบนี้ยังไงก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ปู่จางคะ...ถ้าห่วงมากหวงมากก็จับแต่งเข้าสกุลจางเลยค่ะ ไม่มีใครกล้าขัดขวางหรอกค่ะ!! //ปู่จางอย่ายิงหนู

[meanato]

ปิดหน้าาาา/////ไม่ไหวแล้วยิ้มจนจะกลายเป็นบ้าแล้ว

[meirong2810]

โอยยยย ปู่อู๋น่ารัก ปู่อู๋น่าฟัดดดดดดด

[Yuwadee Wana]

แหมมมม ปู่จางก็ ไอ้ทีแรกมันบังคับกันนี่นา
ปู่อู๋เขาก็แค่อยากบอกว่า ไม่ต้องบังคับใส่เขาก็รักปู่จางอยู่แล้ว บอกกันดี ๆ ก็ได้ อิอิ