[OS ] วงน้ำชา [จางฉี่ซาน&อู๋เหลาโก่ว]

[MinMin]

วงน้ำชา





เอ้อร์เย่ว์หงมองคู่สนทนาตรงหน้า การปรากฏตัวของคนคนนี้สร้างความประหลาดใจเหลือเกิน แต่สิ่งที่ทำให้ประหลาดใจยิ่งกว่ากลับเป็นการกระทำ

ทันทีที่จางฉี่ซานเดินเข้ามา วงน้ำชาขนาดเล็กก็ถูกขัดจังหวะ เขาเงยหน้ามองคนที่เดินมาแตะไหล่ของตน บอกว่ามีธุระด่วน ขอคุยเป็นการส่วนตัว แต่เมื่อเดินออกมาด้านนอกในที่ที่ไม่ค่อยมีคน จางฉี่ซานกลับเอาแต่นิ่งเงียบ

"ท่านอยากดื่มน้ำชาก่อนสักถ้วยไหม" เอ้อร์เย่ว์หงเอ่ยชวน "เผื่อว่าคำพูดที่ติดอยู่ในคอของท่านจะไหลลื่นออกมาบ้าง"

จางฉี่ซานส่ายหน้า สายตาจับจ้องไปอีกทาง เห็นได้ชัดว่าความสนใจไม่ได้อยู่ตรงนี้เลยแม้แต่น้อย

เอ้อร์เย่ว์หงมองตามทิศที่จางฉี่ซานมอง ลอดผ่านช่องหน้าต่าง เห็นโต๊ะน้ำชาที่เขานั่งอยู่จนเมื่อสักครู่ อู๋เหลาโก่วนั่งเล่นกับหมาทิเบตันสเปเนียลระหว่างรอผู้ร่วมโต๊ะน้ำชากลับมา

เอ้อร์เย่ว์หงไม่ใช่คนที่ความรู้สึกช้า จางฉี่ซานอาจจะเป็นคนที่มองออกยาก ในบางทีก็ไม่รู้จริงๆว่าคิดอะไรอยู่...แต่บางครั้งก็ดูออกง่ายเสียเหลือเกิน

"ท่านไม่เข้าไปทักทายโก่วอู๋หน่อยหรือ" เขาถาม "ท่านน่าจะรู้จักราชาสุนัขดี ใสซื่อและบริสุทธิ์ ท่านทำอะไรอ้อมค้อมแบบนี้เขาตามท่านไม่ทันหรอก"

จางฉี่ซานหันมามองเขาครั้งหนึ่งก่อนจะหันกลับไปมองคนด้านในอีกครั้ง

เอ้อร์เย่ว์หงถอนหายใจ ทั้งที่ยามปกติเป็นคนเด็ดขาดทำอะไรตรงๆ แต่กับบางเรื่องช่างอ้อมโลกเสียจนวนหาจุดหมายไม่เจอ ยิ่งนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเดือนที่แล้วยิ่งรู้สึกว่าพ่อพระใหญ่จางช่างทำอะไรอ้อมค้อมเสียเหลือเกิน อีกฝ่ายใสซื่อถึงเพียงนี้ คาดว่าหากไม่จับเข้าห้องแล้วพูดตรงๆกรอกหูสักสิบที ชาตินี้ก็คงไม่มีหวัง

"หรือท่านยังรู้สึกผิดจากเรื่องครั้งก่อน"
เขาแกล้งถามเล่นๆ แต่ดูจะปักแทงใจดำคนฟังเต็มๆ

"เรื่องนั้นข้าไม่รู้จริงๆ" จางฉี่ซานถอนหายใจ "ใครๆก็รู้ว่าเขาไปคว่ำกรวย ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะกลับมาทันงานประมูล"

"โก่วอู๋คว่ำกรวยครั้งนั้นเพื่อหาเงินมาประมูล น่าเสียดายที่ท่านจุดโคมฟ้าไปเสียแล้ว" เอ้อร์เย่ว์หงยังจำการปรากฏตัวกะทันหันของอู๋เหลาโก่วได้ดี มาทั้งสภาพเพิ่งขึ้นจากกรวยแต่ท่าทางร่าเริงแบบเด็กที่เพิ่งได้เงินจากผู้ปกครองเพื่อนำมาซื้อของเล่น หากหมาห้ามีหางมีหูเหมือนหมาจริงๆก็คงจะเห็นภาพหมากระดิกหางวิ่งระริกระรี้เข้ามาในงาน...ก่อนจะหูลู่หางตกสลดออกจากงานเมื่อพบว่าของที่ตนอยากได้ถูกคนอื่นตีตราจองไปเสียแล้ว

"ท่านทำให้โก่วอู๋คอตกกลับบ้านเลยทีเดียว"

"ข้าตั้งใจจะประมูลมาเพื่อเขา" ไม่บ่อยนักที่จางฉี่ซานจะพูดตรงๆในเรื่องนี้ "ไม่คิดว่าเขาจะมาประมูลเอง ข้านำไปให้เขาภายหลัง เขาก็ไม่รับ"

"ของหลายสิ่งมีค่าเพราะเราได้มาด้วยตัวเอง ไม่ใช่เพราะผู้อื่น"

"ข้าเข้าใจ"

จางฉี่ซานเงียบลงอีกครั้ง แต่สายตายังคงจับจ้องมองคนด้านในที่สนใจแต่หมา ไม่มีความเดือดเนื้อร้อนใจอะไรทั้งนั้น

"หากท่านให้ข้ายืนตรงนี้นานกว่านี้ ข้าจะแต่งเพลงงิ้วแทนความในใจของท่านไปร้องให้โก่วอู๋ฟังแล้วนะ"

"เหลาอู่คงชมว่าเจ้าแต่งเพลงดีร้องเพลงได้ไพเราะ โดยไม่รู้ว่าเพลงนั้นเจ้าร้องเพื่ออะไร"

เอ้อร์เย่ว์หงยิ้ม "ท่านก็รู้ดีนี่นา เช่นนั้นเชิญเข้าไปร่วมโต๊ะด้านในเถิด เพราะต่อให้ท่านรั้งข้าไว้กับท่านตรงนี้ โก่วอู๋ก็ไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น"

จางฉี่ซานยังคงนิ่งอีกประมาณดื่มน้ำชาหนึ่งกา มองว่าคนด้านในไม่เลิกเล่นกับหมาเสียที จึงยอมเดินเข้าไปด้านใน

เอ้อร์เย่ว์หงตามเข้าไป เมื่ออู๋เหลาโก่วเห็นพวกเขา ก็จับเจ้าหมาตัวจิ๋วอุ้มขึ้น ขยับขาหน้าของเจ้าหมาทักทายด้วยท่าทางน่ารักน่าเอ็นดู

เขาเห็นจางฉี่ซานยิ้มแล้วส่ายหน้า เหมือนผู้ใหญ่เอือมระอาต่อการกระทำของเด็กๆแต่ก็ไม่ได้รังเกียจ...ออกจะชอบเสียด้วยซ้ำ

อู๋เหลาโก่วจับหมาตัวจิ๋วซุกเข้าไปในแขนเสื้อ หลังจากทักทายพอเป็นพิธี จางฉี่ซานไม่พูดอะไรอีก อู๋เหลาโก่วก็ไม่มีทีท่าว่าจะติดใจสงสัยเลยแม้แต่น้อยว่าทำไมพวกเขาต้องหลบไปคุยกันสองต่อสองเป็นเวลานานสองนาน

...ข้าบอกแล้วว่าท่านอ้อมค้อมเกินไป

เอ้อร์เย่ว์หงถอนหายใจ ก่อนจะเอ่ยว่า
"พ่อพระ ท่านเดินทางมาไกล คงจะกระหายน้ำ สาวน้อยใหญ่ในร้านน้ำชานี้ก็ไม่มีใครยกถ้วยยกชามาให้ท่านบ้างเลย"

จางฉี่ซานสบตากับเขา...เข้าใจตรงกันว่าต้องการอะไร

"ข้าหิวน้ำ"

"หากท่านไม่ถือ ท่านดื่มน้ำชาจากถ้วยของข้าก็ได้" อู๋เหลาโก่วดันถ้วยชาของตนมาทางจางฉี่ซาน

"แล้วเจ้าไม่ถือหรือ" จางฉี่ซานถามแต่มือหยิบถ้วยขึ้นมาแล้ว ซดชาไปได้หนึ่งอึกเมื่อตอนที่อู๋เหลาโก่วตอบว่า

"ข้าดื่มน้ำร่วมถ้วยกับหมาประจำ แม้แต่หมาข้ายังไม่คิดอะไร กับคนด้วยกันข้ายิ่งไม่คิดอะไรทั้งนั้น"

เขาแทบจะสำลักชาด้วยความกระอักในคำตอบที่ได้ยิน...ในสายตาของราชาสุนัข พ่อพระใหญ่จางมีตำแหน่งเทียบเท่าหมาสกุลอู๋...

ถ้วยชาในมือของเอ้อร์เย่ว์หงถึงกับสั่น...เขากำลังกลั้นหัวเราะอย่างสุดความสามารถ เห็นใจพ่อพระเสียเหลือเกิน

"โก่วอู๋ เจ้ารักหมาถึงเพียงนี้ ไม่คิดจะเผื่อใจไว้รักคนบ้างหรือ" เอ้อร์เย่ว์หงเอ่ยถามหลังจากสะกดการหัวเราะไว้ได้ เห็นแก่ความสัมพันธ์อันดีระหว่างกัน เขาจะพยายามช่วยอย่างเต็มที่

"ถ้าให้ตอบตามจริง ข้าเชื่อใจหมามากกว่าคน แน่นอนว่าข้าย่อมรักหมามากกว่าคน หากหาเมียไม่ได้ข้าก็ยินดีจะอยู่กับหมาของข้าไปตลอดชีวิต"

คำตอบชัดถ้อยชัดคำ เขาหันไปมองจางฉี่ซาน...คู่แข่งที่น่ากลัวที่สุดของพ่อพระคือหมา หาใช่สาวน้อยหญิงงามที่ไหน

"ถึงจะอิจฉาท่านกับฮูหยินอยู่บ้าง แต่ข้าก็มีความสุขดีกับชีวิตตอนนี้...ท่านส่ายหน้าทำไมหรือ ข้าพูดอะไรผิดหรือเปล่า"

"ข้าแค่กลุ้มใจแทนใครบางคน" เอ้อร์เย่ว์หงบอก พลางคิดว่าคราวหน้าหากไปเยือนบ้านสกุลจาง เขาจะเปลี่ยนจากวงน้ำชาเป็นวงสุรา...ร่ำให้กับความพยายามอันยาวนานและเส้นทางอีกยาวไกลที่พ่อพระใหญ่จางต้องแข่งกับหมาสกุลอู๋

...และน่าเศร้ายิ่งนักที่อู๋เหลาโก่วยังคงยิ้มซื่อๆโดยไม่รับรู้ถึงเรื่องราวเหล่านี้แม้แต่น้อย...

[Naitear]

แงงงงงงงง ปู่อู๋ซื่อมากค่ะ ใสมากๆ เทียนเจินมากๆ 55555555555555 /นี่ตื่นมาจากนอนกลางวันก็เจอฟิคคุณมินดาเมจทันที O<--< อั่ก

ที่บอกว่าปู่จางคุยกับปู่เอ้อร์ได้ทุกเรื่องก็อย่างนี้นี่เองสินะคะ ปู่เอ้อร์ผู้คอยเป็นพ่อสื่อพ่อชักให้คนซื่อ(บื้อ)ทั้งสองคน คนหนึ่งพยายามเข้าหาพยายามจีบ ส่วนอีกคนที่โดนเขามาจีบก็ใสซะจนไม่รู้ว่าเขาจีบ ; v ; ไม่รู้ว่าควรจะสงสารคนไหนก่อนดี 5555555555 แต่แนวโน้มชวนให้สงสารปู่จางมากค่ะ คนอะไรสู้หมาปู่อู๋ไม่ได้ แงงงงงง 5555555555 #น้ำตาไหลย์

ตรงที่ซื้อของประมูลมาให้ปู่อู๋ทำไมก็ไม่รู้อ่านแล้วเขินค่ะ ///// v ////// วรั้ย เหมือนกับมาซื้อของหมั้นที่แฟนชอบมาเซอร์ไพรส์เบย (แต่สุดท้ายก็ไม่เอาอ่ะแวว) 5555555555 แต่ก็ตามที่ปู่เอ้อร์บอกอ่ะเนอะ ปู่อู๋คงจะอยากได้จากน้ำพักน้ำแรงตัวเองมากกว่า ปู่จางก็.....สนใจไปล้างแห้วกับเสี่ยวฮัวมั้ยคะ U v U,, ก๊ากกกกกก #ดาบที่เอวปู่จางฟาดเข้าให้

แต่เราเชื่อว่าปู่จางจีบติดแน่นอนค่ะ! ตามที่ออกเจไปวันนี---- #ค่อกแค่กค่อกแค่ก เสร็จงานต้องทับรางวัลให้ปู่เอ้อร์เยอะๆเลยนะคะ ,, v ,, ฮีทำดีมากกกก 55555555

มาสครีมอะไรไร้สาระอีกแล้ว แว ขอบคุณสำหรับฟิคมากค่ะมินมินซัง

[ผ้าแพรผืนใหญ่ๆ]

เดาว่าปู่เอ้อร์คงอยู่ในภาวะ "ถ้วยน้ำชาในผมนี่สั่นเลยครับ" โถถถถ

[ri0bik]

55555555555555555555555555555555555555555555ถึงกับเปลี่ยนจากชาเป็นสุราเบยยยยย5555555555555555555จะน่ารักไปไหน สู้ต่อไปปู่จาง เค้ารัก15จริงๅ

[Tang_An-An]

ปู่อู๋เทียนเจินจริง ๆ สงสัยว่าความเทียนเจินของนายน้อยนี่มาจากท่านปู่จริง ๆ
ส่วนปู่จางหนทางอีกยาวไกล สู้ ๆ นะเจ้าคะ5555

[iarladiel]

ให้4คำ
เทียน เจิน ตัว พ่อ!!!!
แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[kame_kazuha]

นี่สิ ต้นกำเนิดเทียนเจิน

[ryu77]

ตระกูลอู๋นี่ เทียนเจินมันฝังเข้าสู่สายเลือดสินะคะ จากรุ่นปู่สู่รุ่นหลานกันเลยทีเดียว

ส่วนฝ่ายตระกูลจาง คงเป็นเรื่องปากหนัก ชอบทำอะไรอ้อมค้อมตลอด

[fay_13]

55555555555555555555555555555555555555555555555555555

นั่งขำอย่างเดียวเลย ปู่อู๋ช่างโหดร้าย... ปู่จางไปต่อไม่เป็นเลย ปู่เอ้อร์คะ... นี่ช่วยเต็มที่แล้วใช่มั้ยคะ คือขำตายอย่างเดียวเลย

ปู่ยังต้องพยายามอีกเยอะเลยค่ะปู่.... / ตบบ่าปู่จาง

[YuHua]

ท่านจางมีค่าน้อยกว่าหมา ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ปู่อู๋นี่ดับฝันคนหวังแอ้มจริงๆ

[ennewiis]

โอ้ยยย ขำปู๋อู๋สงสารปู๋จางเข้าใจปู่เออร์ค่ะ 55555555555555
ทำไมปู่อู๋ถึงเทียบแบบนั้นล่ะ เห็นใจคนอ้อมค้อมที่หวังอะไรบางอย่างจริงๆ ปู๋อู๋ก็ช่างใสซื่อ ไม่ได้รู้อะไรกับเขาเอาเสียเลย
ตระกูลอู๋เขาเทียนเจินกันทั้งตระกูลจริงๆ ค่ะ ( ´ ▽ ` )

[gustoon]

ปู๋อู๋กับอู๋เสียนี่เทียนเจินพอกันเลยเห็นใจหนุ่มสกุลจางเหลือเกิน

[wayamin]

555+ สงสารปู่จาง ปู่อู๋เทียนเจินเกินไปนะคะ อ้อมไปอ้อมมาแบบนี้ทั้งชาติคงจีบไม่ติด ปู่เออร์ควรแนะให้ปู่จางรุกตรงๆ ไปเลยดีกว่าค่ะ

ป.ล. น้องหมาเป็นคู่แข่งที่น่ากลัว ถถถถถ

[FunnyLee]

555555555 แหม่ๆๆๆ ปู่อู่ท่านเทียนเจินเกินไปแล้วนะ มิน่าหล่ะ อู่เสียถึงได้เทียนเจินขนาดนี้

[Zeth]

สงสารปู่จางเหลือเกิน 555