[TRANS] กลางสายฝน

[reiin019]

เจอกันอีกแล้ว U v U
ครั้งก่อนๆขออภัยที่ไม่ได้บอกไว้นะคะ ทุกเรื่องที่เราเอามาแปลเป็นเรื่องสั้นที่คุณหนานไพ่แต่งเอาไว้ค่ะ
บางเรื่องเหมือนฟิคมาก แต่คุณหนานไพ่แต่งนะคะ (ย้ำทำไม 5555)
เว็บนี้ http://www.zanghaihua.org/ รวบรวมไว้ เราก็ขุดๆมาแหละเนอะ

----------------------------------------------------------

: 雨中::กลางสายฝน :


　　เซี่ยจิ่วเดินอยู่ท่ามกลางสายฝน ปล่อยให้ฝนตกใส่ตนเอง เสื้อผ้าของเขาเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ ยิ่งเปียกมากเสื้อผ้าก็ยิ่งหนัก เขาไม่รู้สึกตัวเลยแม้แต่น้อย


　　กี่ปีมาแล้วนะที่เขาใช้ชีวิตอย่างละเอียดรอบคอบมาโดยตลอด ทุกๆฝีเท้าที่ย่ำลงไป แม้แต่ฝุ่นที่ปลิวไปก็เป็นไปตามการคำนวณของเขา แต่ในตอนนี้ เขาเพียงแค่อยากให้ฝนชโลมบนขมับที่เดือดสุดๆของเขา


　　เขาหวนคิดถึงตอนที่ฉีเหล่าปาดูดวงให้พ่อพระใหญ่ครั้งนั้น รู้สึกเหมือนตนเองนั้นสามารถรับมือกับจางฉี่ซานผู้แข็งแกร่งราวกับภูเขาคนนี้ได้ เขาเพียงคนเดียวถูกปล่อยไว้ข้างหลังภายในบ้านหลังนั้น เผชิญหน้ากับชีวิตอันแสนสมบูรณ์แบบเพียงลำพัง


　　เขาเดินตัวสั่น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะต้องพบกับอนาคตอันน่าหวาดกลัวหรือความหนาวยะเยือกกันแน่


　　แต่เขาบอกกับตัวเองให้สงบใจลง เขามองไปยังเมืองเก่าของฉางซา มองไปยังถนนปูด้วยก้อนหินที่คุ้นเคยและผู้คนที่หลบฝนใต้ชายคาบ้าน เขาบอกตัวเองว่ายังไงก็ต้องสงบจิตใจไว้


　　ในวันนั้นเขาเดินอยู่ในตัวเมืองฉางซาเป็นเวลาหลายสิบชั่วโมง เดินตั้งแต่ฝนตกปรอยๆจนกลายเป็นตกหนัก ตั้งแต่ท้องฟ้ามืดจนสว่าง เขาเดินผ่านทั้งที่ที่คุ้นเคยและไม่คุ้นเคย และเหมือนว่าจะเห็นเรื่องราวบางอย่าง


　　ข้างในมีเสียงบางอย่างเล็ดลอดออกมา บางทีอาจจะเป็นเพราะฝนทำให้เขาเข้าใจผิด หรือบางทีเขาอาจจะได้ยินจริงๆ เซี่ยจิ่วเข้าใจแล้ว คนข้างในไม่ได้รู้เลยจริงๆ ว่ามันกำลังจะเกิดพายุและไปถึงจุดจบ เทียบกับสิ่งที่พวกเขาคิดเอาไว้ ต่างก็มีอะไรที่ไม่เหมือนกัน


　　สุดท้ายแล้ว เขาก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าเฮยเป้ยเหล่าลิ่ว


　　ลิ่วเหย่นั่งอยู่ตรงตีนกำแพงใต้ชายคาเรือน ข้างหลังของเขาเป็นห้องพักแห่งหนึ่ง ได้ยินเสียงคนเล่นไพ่นกกระจอกจากข้างใน แม่นางไป๋แม้จะไม่ใช่ผู้หญิงที่ฉลาดหลักแหลมนัก แต่เธอก็เข้าใจอะไรมากกว่าเฮยเป้ยเหล่าลิ่ว เงินพวกนี้ควรจะใช้ยังไง เสื้อผ้าบนตัวเฮยเป้ยเหล่าลิ่วนั้นสะอาดเรียบร้อย ผมและหนวดก็ถูกตัดออก แม้จะไม่ได้เรียบร้อยนัก แต่ก็ดูเหมือนคนปกติทั่วไปแล้ว


　　เพียงแต่เขาก็ยังนั่งอยู่ตรงตีนกำแพง ฟังเสียงผู้หญิงของตนเองนั่งเล่นไพ่นกกระจอกอยู่ข้างใน บางทีความรู้สึกสนุกสนานของเขานั้นช่างล้ำลึกนึก หรือไม่ก็ชีวิตของเขานั้นเรียบง่ายเกินไป เรียบง่ายจนทุกอย่างไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลง


　　กี่ปีมาแล้วนะ ลิ่วเหย่พาผู้หญิงคนนี้มาที่ฉางซากี่ปีแล้ว?


　　เขาเองก็จำได้ไม่ชัดเจนนัก แต่เขายังจดจำภาพรอยเท้าที่เปื้อนเลือด ที่เดินไปเรื่อยๆอย่างไม่สิ้นสุดนั่นได้ดี รองเท้าบางๆ ทำให้เท้าของเขาเป็นแผลและชาไปหมด ตามพื้นหิมะมีรอยเลือดยาวเป็นทาง


　　หลังจากนั้นมา ก็ไม่มีใครเรียกเขาว่าเฟิงจื่อลิ่ว อาจเพราะไม่เคยเห็นตัวจริงของเขา เมื่อถึงคราวพูดถึงเขา ก็จะพยายามเลี่ยงไปใช้ชื่ออื่นอย่างลิ่วเหย่แทน หากมีใครพูดถึงเขาแย่ๆล่ะก็ จะมีผู้หญิงมาดีดกะโหลกของคนคนนั้นแล้วด่าว่า “เฟิงจื่อลิ่วอะไรกันล่ะ สิ่งที่เฟิงจื่อลิ่วทำ พวกแกมีปัญญาทำบ้างไหม!”


　　แม่นางไป๋ชีวิตช่วงหลังๆก็ไปได้สวย เพราะใครๆต่างก็รู้ว่า ถ้าเอาของของลิ่วเหย่ไป จุดจบจะเป็นอย่างไร เมืองฉางซาไม่มีตำนานรักมานานแล้ว จะมีก็แต่เรื่องของเฮยเป้ยเหล่าลิ่วนี่แหละที่ยังคงอยู่ถึงตอนนี้


　　อย่างไรก็ตาม มันก็ต้องจบลง


　　เซี่ยจิ่วถอนหายใจ


　　ในใจของเขานั้นเข้าใจดี พ่อพระใหญ่ให้เขาได้รู้เรื่องนั้น ไม่ใช่เพราะต้องการคำแนะนำของเขา พ่อพระใหญ่เป็นคนยังไง มันเป็นความจริงที่ง่ายมากๆ  พ่อพระใหญ่ไม่มีทางไม่เข้าใจหรอก


　　พ่อพระใหญ่ต้องการให้เขาทำอะไร ตอนนี้ ก็มีเพียงเขาที่ทำเรื่องนั้นได้แล้ว


　　ต้องสงบจิตใจให้มากกว่านี้


　　เซี่ยจิ่วเดินต่อไป เขาไม่เดินช้าๆแล้ว เขาเริ่มวิ่งกลับไปที่ตรอกของตน หัวสมองของเขาถูกน้ำฝนชโลมจนเย็นไปหมดแล้วแต่มันก็ยังไม่พอ เขาต้องการใจเย็นแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน



---------------------------------------------

source : http://www.zanghaihua.org/355.html

เรื่องนี้มีต่อนะคะ 55555 เป็นเหตุการณ์ก่อนที่ปู่เซี่ยจะมาเดินถ่ายเอ็มวี(?)กลางสายฝน
แอบตลกชีวิตสุดเป๊ะของปู่เซี่ย แต่มันก็โมเอะะะะ แงงง U v U

เฟิงจื่อลิ่ว 疯子六 มันแปลว่า ไอ้บ้าหกค่ะ แต่เราใช้ทับศัพท์ไปเลย 55555

[zerin]

ปู่เฮยมีบทแล้วววว ดีใจแปบค่ะ 555 ชอบปู่เฮยกับฮูหยินมากๆเลย น่ารักจัง //// ปู่เซี่ยมายืนทำMVเดี๋ยวไม่สบายเอานะ555 แอบรู้สึกฟิค(?)นี้19เบาๆ ///-///

[Dreamy]

แงงงงงงงงงงงงงง ปู่เฮยโมเอร้ อยู่กับฮูหยินแล้วดูเป็นผู้ชายน่ารักมากเลย ;3;
ปู่เซี่ยเล่นmvระวังเป็นนะคะ ฟฟฟฟฟฟ

[ziaziany]

ตามมาอ่านเหตุการณ์ถัดจากเรื่องพูดคุย
จริงๆแล้วบางทีก็นึกอยากเดินตากฝน อะไรงี้บ้างเหมือนกันนะคะ คงจะรู้สึกว่าได้รับการชำระล้างดี
หลังจากอ่านความเครียดของปู่จางในตอนก่อนหน้า ก็ได้อ่านความเครียด(? /อาจจะไม่เชิงแต่คงรู้สึกตึงๆ/กดดันมากแน่ๆเลยค่ะ)ของปู่เซี่ยบ้าง ถึงจะไม่ได้พูดอะไรเยอะแต่จริงๆปู่เซี่ยก็คงเก็บอะไรหลายอย่างมาคิดแล้วหาทางทำอะไรสักอย่างอยู่เหมือนกัน

เรื่องที่ว่าทำให้อากงเครียดๆกันนี่คงเป็นเรื่องเกี่ยวกับปฏิบัติการหอบ้านสกุลจางรึเปล่านะคะเนี่ย

ว่าไปแล้ว มีความรู้สึกว่า ปู่ๆเก้าสกุลนี่ สื่อสารกันน้อย แต่เข้าใจกันเยอะนะคะเนี่ย
แบบว่า มักจะไม่ได้พูดอะไรละเอียดมากมาย ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกออกมา แต่ว่าหลายๆครั้งบรรดาอากงก็ดูเข้าใจกันดี รู้ดีว่าคนๆนี้คิดอะไรยังไง

[Mill]

ปู่เซี่ยถึงกับเดินตากฝน รู้สึกได้ถึงความซีเรียสของเรื่องนั้นเลยค่ะ
เหมือนต้องนั่งมองเรื่องราวเหล่านั้นจบลงโดยที่ช่วยอะไรไม่ได้ยังไงก็ไม่รู้

เรื่องของปู่เฮยกับฮูหยินก็น่าสนใจมาก
อยากให้มีเขียนภาคแยกของทุกคนจริงๆ

[hnee]

การที่ทำให้เซี่ยจิ่วต้องใช้น้ำฝนในการทำให้ใจเย็นนั้นแสดงว่าเรื่องใหญ่โตเกินกว่าจะระงับได้ และคนที่ทำให้เซี่ยจิ่วต้องเป็นแบบนั้นอย่างพ่อพระใหญ่นั้นช่างน่ากลัวและอันตรายซะเหลือเกิน ณ จุดๆนี้ขออยู่ข้างเซี่ยจิ่วใจขาด

[Yuwadee Wana]

ขอบคุณที่แปลมาให้อ่านนะคะ
แอบดีใจที่กับปู่เฮยที่มีที่พักใจ ฮูหยินปู่เฮยช่างดีงาม

ปู่เซี่ยคะมาเดินทำ MV กลางสายฝนระหว่างป่วยนะคะ อิอิ

[arshura09]

เพราะเป็นคนละเอียดรอบคอบ คิดใคร่ครวญอย่างดีแล้วจึงลงมือทำ
การที่ได้รับรู้บางอย่างที่สำคัญ ย่อมปั่นป่วนใจปู่เก้าอย่างที่สุดแน่แท้

แม้จะสับสน แต่การได้ทบทวนถึงชีวิตเรียบง่ายของปู่หก
มันคงทำให้ปู่เก้าได้เห็นอะไร

ในคนที่ดูเรียบง่าย
กลับเคลื่อนไหวเพื่อสิ่งสำคัญ

ดังนั้นสุดท้ายของความ"ปั่นป่วน"นั้นก็ย่อมมี"จุดจบ"
และ"จุดจบ"นั้นจะเป็นไปอย่างไร
ก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของปู่เก้าผู้นี้
ที่ได้รับฝาก"เรื่องราว"จากพ่อพระใหญ่มาไว้บนบ่า

เขาซึ่งเป็นเจ้าความคิดที่สุดในเก้าสกุล
จะเปลี่ยนพายุให้สร่างซาไปในทิศทางใดกันนะ