[Drabble] ‪#‎dmbjdaily‬ (ร้าว) ก้อนหินก้อนนั้น [ผิงเสีย]

[sinnerdarker]

[Drabble] ‪#‎dmbjdaily‬ (ร้าว) ก้อนหินก้อนนั้น [ผิงเสีย]

ฟิคนี้อาร์ตไป...ขออภัยจริงๆ จู่ๆ ก็อยากเขียนค่ะ อาจจะเข้าใจยากไป(ไม่)นิดนะคะ o]=[

จะยังไม่อธิบายอะไร คิดว่าน่าจะเข้าใจ ถ้าไม่เข้าใจจะอธิบายนะคะ

+++++++++++++

ผมเจอก้อนหินก้อนหนึ่ง

ก้อนหินก้อนนั้นเป็นก้อนหินธรรมดา น่าเบื่อ ไม่มีอะไร แต่ไม่รู้ทำไม ผมก็หยิบมันขึ้นมา คงเพราะก้อนหินก้อนนั้นโดดเด่นขึ้นมาท่ามกลางกองอัญมณีหลากสีสัน..เป็นสิ่งผิดแผกแปลกไปจากรอบเคียง

ผมจ้องมองก้อนหินก้อนนั้น มันธรรมดาจริงๆ พอลองทุบดูก็ร้องโอ๊ย เจ็บจนสะบัดมือเร่าๆ และก้อนหินไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนใดใด

แน่ล่ะ ก้อนหินย่อมไม่รู้สึกอะไร ไม่ได้รับผลกระทบใด มีแต่ผมที่เจ็บเพราะยุ่งกับมัน

แต่ทั้งอย่างนั้น ผมก็ยังถูกมันดึงดูดไว้ สุดท้ายจึงหยิบขึ้นมา พกเอาไว้ติดตัว

ว่ากันตามจริงก็ไม่ได้สนใจมันมากมาย บางครั้งก็ลืมว่าตนพกติดตัวเอาไว้ แต่เมื่อใดที่มันหายไปจากข้างกาย ผมจะรู้ และกระวนกระวาย ออกตามหาจนกว่าจะเจอ

แปลกดี ทั้งที่เป็นแค่ก้อนหิน แต่ผมก็จำได้ว่าก้อนไหนคือของผม ก้อนไหนคือก้อนหินที่หยิบมาวันนั้น จำได้จริงๆ ทะนุถนอมจริงๆ

ชอบมากจริงๆ





หลังจากนั้นอีกแสนนาน ยามเอาขึ้นมาดูตามปกติ ก็เห็นรอยร้าวบนนั้น

ผมใจหายวาบ กลัวว่าก้อนหินจะแตก แต่ครั้นมองดูดีๆ ก็คล้ายเห็นบางสิ่งอยู่ข้างในนั้น เป็นวัตถุอีกแบบที่ไม่ใช่ก้อนหิน

พอเห็นแบบนั้นก็รู้สึกตกใจ พลันรู้ว่านี่ไม่ใช่ก้อนหิน แต่เป็นอะไรบางอย่างที่ถูกชั้นหินห่อหุ้มไว้...เคลื่อนไหว

และอาจมีชีวิต

เพราะแบบนั้น จึงพยายามกระเทาะหินออก เริ่มจากรอยร้าวอันนั้น แต่ผิวของก้อนหินแข็งมาก แข็งจนผมกระเทาะกระทั่งมือชา ก้อนหินก็แตกร่วงออกมาเพียงฝุ่นผง

แต่ผมไม่คิดท้อถอย...ยามรู้ว่าเบื้องใต้ก้อนหินมีบางสิ่งซ่อนอยู่ภายใน ผมก็ไม่อาจมองมันว่าเป็นเพียงก้อนหินได้อีกต่อไป แต่เป็นบางสิ่งที่มีความหมายมากกว่านั้น

มีคุณค่ามากกว่านั้น






ผมเพียรพยายาม กระเทาะเปลือกหินจนมือช้ำ บางครั้งก็เลือดออก บางคราก็ถึงขั้นใช้มือไม่ได้เป็นวันๆ ...สาหัสจนผมต้องถามตัวเองว่าทำอะไรอยู่? ที่ทำอยู่นี้มีค่าหรือ? สิ่งที่อยู่ภายในอาจจะเป็นเพียงซากที่ไร้ความหมายก็ได้?

..อาจจะตายไปแล้วก็ได้

แต่ถึงจะคิดแบบนั้น ผมก็ยังหยิบก้อนหินที่มีรอยร้าวขึ้นมา กระเทาะเปลือกอันแข็งกร้าวนั้นต่อไป ต่อไป ไม่ยอมหยุดแม้มือของตนจะเต็มไปด้วยบาดแผล


ทำทั้งที่อาจไม่มีความหมายอะไร








วันหนึ่ง ระหว่างที่กระเทาะมัน เปลือกก็หลุดออกมาเป็นครั้งแรก

ผมตกใจมาก หยุดมือแทบไม่ทัน มองแผ่นเปลือกนั้น ทั้งดีใจทั้งฉิวที่ความพยายามนี้สัมฤทธิ์ผลบ้างเสียที

ความจริงแล้ว แผ่นเปลือกหินไม่ได้ใหญ่โตมากมาย แต่กว้างพอให้เห็นสิ่งที่อยู่ภายใน ผมคล้ายรู้สึกว่าในนั้นมีของขยับไหว คล้ายได้ยินเสียงหายใจเชื่องช้า สงบ สม่ำเสมอ

มีชีวิต

เพียงแค่นั้น ผมก็พลันรู้สึกเต็มตื้นขึ้นมา การกระทำของตนได้ดอกผลจริงๆ คุ้มที่ลองจริงๆ

มีค่า มีความหมายจริงๆ

ดังนั้น ผมจึงตั้งหน้าตั้งตากระเทาะมันต่อไป แม้ว่าจะเจ็บจนร้องไห้ แม้ว่าจะท้อจนอยากถอย

เพื่อที่ซักวันหนึ่ง...สิ่งที่อยู่ภายในจะเป็นอิสระ เป็นตัวของมันเองตามเดิม

เจ้าสิ่งที่อยู่ในก้อนหินก้อนนั้น

END

[Duke_of_Florence]

เป็นกำลังใจให้นะคะ เห็นใจมาก กว่าจะกะเทาะก้อนหินนั้นให้แตกออกได้ จะต้องเจ็บตัวเลือดไหลแค่ไหน

ไม่อยากบังคับเลย อยู่ที่ตัวอู๋เสียเองแล้วล่ะ ว่าจะยอมแพ้ ปล่อยมือจากมันหรือพยายามต่อไป แต่ดูเหมือนอู๋เสียจะเลือกพยายามต่อไปสินะ เลือกที่จะเปลี่ยนหินก้อนนั้นให้กลายเป็นอย่างอื่น ไม่ผิดหวังในตัวนายจริงๆ สักวันหนึ่งเมื่อก้อนหินนั้นแตกออกแล้ว ขอให้สิ่งที่อยู่ข้างใน สิ่งที่จะได้รับจากมัน คุ้มค่าและคู่ควรกับความพยายามของนายนะ อู๋เสีย ^-^

[Charmkao]

อะ อาร์ตแต่ชอบมากเลยค่ะ!!!
บางครั้งการเปรียบเทียบกับของบางสิ่งมันสร้างภาพให้เห็นได้อย่างชัดเจนจริงๆ
ชอบแนวนี้ พี่ซินเขียนอีกเยอะๆนะคะ น้ำตาจะไหล TwT

[Naitear]

เข้าใจยากอะไรกันคะ ไม่เห็นจะยากเลย อ่านไปเข้าไปความรู้สึกของอู๋เสียไป บรรยายความรู้สึกออกมาดีมากค่ะ

ถ้าให้เดา สิ่งที่อยู่ภายในก้อนหินก้อนนั้นคือ'หัวใจ'รึเปล่าคะ? เป็นสิ่งที่ถูกเก็บซ่อนไว้ภายใน ไม่แสดงตัวออกมา ล้อมรอบไปด้วยเปลือกแข็งมากมาย รอให้ใครสักคน คนที่เหมือนกับนายน้อย เดินมาหาแล้วก็กะเทาะมันออก แต่สุดท้ายแล้ว เมื่อกะเทาะมันออกหมด ก็ยังไม่รู้ว่าจะเป็นเช่นไร

คำถามคือระหว่างที่กะเทาะนั่น เกิดอะไรขึ้นบ้าง ความรู้สึกของหินเป็นยังไง ความรู้สึกของคนกะเทาะเป็นยังไง

...เกิดความรักขึ้นหรือเปล่า?

มาถึงตรงนี้ขอสารภาพว่าเราก็แอบเป็นคนอาร์ตค่ะ /////// ชอบฟิคอาร์ตๆแบบนี้เผลอๆจะมากกว่าฟิคธรรมดาด้วยซ้ำ ตั้งแต่คราวราชากับอัศวินเสี่ยวฮัวแล้ว แฮ่ คุณซินอย่าเพิ่งกังวลไปนะคะ เขียนมาเลยค่ะเราพร้อมอ่าน #บีบนวด

[Mill]

ไม่เห็นจะอาร์ตเกินไปเลยนะคะ เข้าใจง่ายและสื่อฟีลลิ่งได้ดีเลยด้วย

นายน้อยที่ให้ความสนใจกับก้อนหินก้อนหนึ่ง จะว่าไปก็อาจดูแปลกในสายตาคนอื่น
แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่ทำให้เขาแตกต่างจากคนทั่วไป จะเรียกว่าความละเอียดอ่อน และความอ่อนโยนก็ได้
อีกสิ่งนั้นคือความพยายาม มุ่งมั่นไม่ยอมแพ้ (หรือเรียกอีกอย่างว่าดื้อ! 555)
ก็สมเป็นคนที่ควักหัวใจให้ทุกคนจริงๆล่ะค่ะ แม้ร่องรอยเพียงน้อยนิดก็ไม่ยอมปล่อยไป
สู้ต่อไปนะอู๋เสีย ถึงนายจะเจ็บตัว แต่ขั้นตอนเหล่านั้นมันจะทำให้นายแข็งแกร่งขึ้นนะ!

/ปรากฎว่าเม้นนี่อาร์ตกว่าฟิคอีกค่ะ...พิมพ์เองอ่านไม่รู้เรื่องเอง...

[Rozenkreuz]

นั่นสิครับ เข้าใจง่าย แต่ลึกซึ้งนะ
อย่าหยุดพยายามแม้แต่วินาทีเดียวนะนายน้อย
ด้วงทุกตัวจะส่งยาไปให้รักษาแผลนะครับ ถถถ