Countdown
We've been
togerther for

ค้นหา
 
 

Display results as :
 


Rechercher Advanced Search


[OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว]

+8
sha
kame_kazuha
Vi-o-let
meanato
fay_13
zerin
Ak_Zokyo
sinnerdarker
12 posters

Go down

[OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว] Empty [OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว]

ตั้งหัวข้อ by sinnerdarker Sat 06 Dec 2014, 02:14

~บันทึกของเสี่ยวหลิง~ : รักอันไร้เงื่อนไข

เรื่องราวนี้เกิดขึ้นใน Universe ของเสี่ยวหลิงนะคะ(Original Character เป็นลูกของอู๋เสียนะคะ ) 'v'// ใครไม่รู้จัก..เอ่อ..

ตามลิงค์แล้วกันค่ะ!


https://dmbjth.thai-forum.net/t472-topic



+++++++++++++++++

ความผิดพลาดที่สุดในชีวิตของเซี่ยอวี่ฮัวเริ่มต้นที่ใดไม่ทราบ ทว่าผลของมันกำลังยืนอยู่ตรงหน้าเขา ไม่สิ

ถูกอุ้มเด่นเป็นสง่าต่อหน้าเขา

"คุณเซี่ยอวี่ฮัว" หญิงสาวตรงหน้ากล่าวขึ้น ในอ้อมแขนของเธอโอบกอดทารกน้อยเอาไว้ ร่างเล็กไร้เดียงสานั่นหลับหายใจอย่างสม่ำเสมอ ในขณะที่คนอุ้มดูคล้ายจะไม่สงบเช่นนั้น ดวงตาของเธอแดงก่ำ ก่อนจะเอ่ยเสียงเกรี้ยวกราด "นี่ลูกของคุณ ช่วยรับผิดชอบด้วยเถอะ!"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชายหนุ่มก็ได้แต่ยืนนิ่งอึ้ง ไม่เคลื่อนไหว ได้สติอีกครั้งตอนที่เด็กชายร่างเล็กกระตุกขากางเกง มองด้วยสายตาที่แฝงความห่วงใยและความงุนงง

“..อาฮัว” เสียงเล็กๆ พึมพำเรียกเขา ใบหน้านั้นไม่แสดงอารมณ์เท่าใดนัก แต่ดวงตาและมือที่กำขากางเกงเขาแน่นบอกชัดว่าเป็นกังวล เห็นเช่นนั้นเขาจึงย่อกายลง ลูบศีรษะของอู๋ซานหลิง และเอ่ยปลอบแผ่วเบา "ไม่มีอะไร เสี่ยวหลิง แต่วันนี้คงให้อยู่เล่นไม่ได้ ฉันจะให้คนส่งกลับบ้านนะ"

อู๋ซานหลิงคล้ายจะคัดค้าน แต่ก็ผงกหัว เดินไปหาลูกน้องของเขาที่ยืนรอรับตัวอยู่

ชายหนุ่มมองตามร่างของเด็กชายไป ก่อนจะพรูลมหายใจยาว เสยผมตัวเองขึ้นเล็กน้อยอย่างหงุดหงิดใจ

..ทำไมต้องมาวันที่หลานมาเที่ยวบ้านนะ

เขาคาดโทษเจ้าหล่อนไว้ในใจ สูดลมหายใจลึก ขยับสูท และหันสายตาคมปราดไปหาหญิงสาว

เจ้าหล่อนดูชะงักไป โอบกอดทารกน้อยไว้ในอ้อมแขน ทว่ายังทำใจดีสู้เสือ ยืนตัวสั่นจดจ้องเขา  ข้างฝ่ายเซี่ยอวี่ฮัวก็แย้มรอยยิ้ม กล่าวด้วยน้ำเสียงถ้อยทีปราศรัย

"ท่าทางเรามีเรื่องต้องคุยกัน คุณผู้หญิง"



+++++++++++++




เซี่ยอวี่ฮัวยอมรับ เขาไม่ใช่ผู้ชายไร้เดียงสาอย่างอู๋เสีย ชีวิตยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมาใช่ว่าไม่เคยนอนกับผู้หญิง อยู่ในวงการอุปรากรจะเรียกว่าคร่ำหวอดก็คงไม่เกินไปนัก ทว่าไม่เคยนึกคิดว่าตนจะพลาดทำให้ผู้หญิงท้องจนต้องมาร้องขอให้เลี้ยงดู

จะว่าไป ก็จำไม่ได้จริงๆ ว่าเคยพลาดไปเมื่อไร..

บัดนี้ชายหนุ่มนั่งอยู่ในห้องรับแขกห้องหนึ่งของบ้านเซี่ย ภายในเต็มไปด้วยเครื่องเรือนมากราคา ที่ตรงกลางมีตะไม้แกะสลักทรงกลมวางอยู่ตัวหนึ่ง ทและที่ตรงนั้นมีบุคคลนั่งอยู่เพียงสอง หนึ่งคือเขา และหนึ่งคือหญิงสาวคนต้นเหตุที่นั่งอยู่ตรงกันข้าม

เจ้าหล่อนโยกเด็กทารกในอ้อมแขนตนไปมา ฮัมเสียงบางเบคล้ายจะให้เด็กหลับ ระหว่างเขาและหญิงสาวมีเพียงความเงียบ ห้องนี้เป็นห้องปิด ไม่มีหน้าต่าง ทวีความอึดอัดขึ้นเป็นทวีคูณ

เซี่ยอวี่ฮัวขยับกาย และหญิงสาวสะดุ้งเฮือก

ร่างสูงโปร่งแย้มรอยยิ้มบาง ขยับปลายนิ้วแตะชาน้ำกา รินของเหลวสีเข้มลงบนถ้วยกระเบื้องและดันไปให้เจ้าหล่อน

“คุณชื่ออะไร”

หญิงสาวลังเลเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยพึมพำ“มะ…เหม่ยจิง...”

“งั้น..คุณเหม่ยจิง คุณต้องการอะไร” คุณชายเก้ากล่าวด้วยรอยยิ้ม พิงหลังกับเก้าอี้ด้วยท่าทีสบายๆ ราวกับไม่ได้คุยเรื่องคอขาดบาดตาย ทว่าดวงตาที่ปราดมองหญิงสาวเย็นเยียบกดดัน  

เหม่ยจิงกัดริมฝีปาก โอบกอดเด็กน้อยในอ้อมแขนไว้ และกล่าวขึ้นทั้งที่ตัวสั่นสะท้าน “..ฉันต้องการให้คุณรับผิดชอบพวกเรา”

“รับผิดชอบ?” เซี่ยอวี่ฮัวหัวเราะแผ่วเบา “รับผิดชอบอะไรหรือครับ? ให้เงินเลี้ยงดูหรือ?”

“ไม่ใช่!” หญิงสาวส่ายหัวบอกปัด “ฉันต้องการให้คุณรับเขาเป็นลูก และรับฉันเป็นภรรยา…!”

“ออกจะเป็นข้อเรียกร้องที่มากเกินไปหน่อยไหม?” ชายหนุ่มกล่าวเสียงนุ่ม ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อย บรรยากาศเย็นเฉียบที่คล้ายโปรยปรายลงมาจนอุณหภูมิในห้องลดต่ำลง “ ..ผมจะรู้ได้ยังไงว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกผมจริงๆ ผมจำไม่ได้ว่าเคยนอนกับคุณ ผมจำชื่อคุณไม่ได้ด้วยซ้ำ อ้อ หน้าก็เหมือนจะจำไม่ได้ด้วยนั่นล่ะ เราเคยเจอกันที่ไหนหรือครับ? บางทีอาจจะหลังจากงานเลี้ยงร่ำสุราที่ไหนหรือเปล่า?”

ได้ยินเช่นนั้น หญิงสาวพลันหน้าชาด้วยความอับอาย หล่อนตัวสั่นเทิ้มด้วยความโกรธ ทว่ายังกล่าวต่อไป “ถะ..ถึงคุณจะจำไม่ได้ แต่เด็กคนนี้เป็นลูกของคุณจริงๆ! คุณจะตรวจ DNA ของเด็กคนนี้ก็ได้! เขาเกิดจากเลือดเนื้อเชื้อไขของคุณ!”

“ผมคงเชื่อไม่ได้ถ้ายังไม่ได้หลักฐานมา” คุณชายเซี่ยประสานมือทั้งสองไว้ด้วยกัน “จะตรวจก็ได้ แล้วแต่คุณ แต่ถึงตรงก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะรับเป็นพ่อของเขา และรับคุณเป็นภรรยา”

“…ฉัน..ฉันไม่นึกว่าคุณจะเป็นแบบนี้” เหม่ยจิงเอ่ยเสียงสั่นเครือ ดวงตามองชายตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตาตน “คุณที่ฉันรู้จักอ่อนโยนมาก..ใจดีกับผู้หญิงและให้เกียรติมากแท้ๆ…แล้วทำไม…”

“คุณจะให้ผมต้อนรับและให้เกียรติผู้หญิงที่จู่ๆ ก็อุ้มเด็กมาตะโกนหน้าบ้านว่า ‘นี่ลูกคุณ’ ว่ายังไงล่ะ?”ชายหนุ่มกล่าวเสียงหวาน ใบหน้ายังคงประดับรอยยิ้ม “ผมอ่อนโยนกับสุภาพสตรีที่คู่ควร และผมเกรงว่าคุณจะไม่ใช่”

“แต่…คุณควรต้องรับผิดชอบฉัน….กับลูก” เหม่ยจิงกล่าวด้วยน้ำเสียงสับสน “..ฉัน..ฉันคิดว่าคุณจะ…”

“ก่อนหน้านั้นคุณคงต้องไปเช็คมาให้ดีก่อนว่าเป็นลูกของผมจริงไหม?” เขากล่าวพลางกัดปลายนิ้วจนเลือดออก เช็ดมันด้วยผ้าเช็ดหน้าสลักลวดลายมังกรและมอบให้หญิงสาว “เชิญครับ คุณผู้หญิง”

เหม่ยจิงมองผ้าเช็ดหน้าผืนนั่นด้วยสายตารังเกียจ ทว่าก็ดึงมันออกมามือของเซี่ยอวี่ฮัว และลุกพรวดขึ้นอย่างรวดเร็ว

“..ฉัน..ฉันจะพาลูกไปตรวจ DNA แล้วพากลับมาอีกครั้ง! คราวนี้จะไม่ยอมให้คุณปฏิเสธเขาเป็นอันขาด!” เหม่ยจิงกล่าวพร้อมเดินปึงปังปืที่ประตูห้อง เซี่ยอวี่ฮัวก้าวไปไม่กี่ก้าวก็ถึงประตูก่อนหล่อน เปิดออกและโค้งเชิญให้ออกไปอย่างสุภาพ “หวังว่าพรุ่งนี้จะได้พบคุณ คุณผู้หญิง คุณชื่ออะไรนะ?”

“...ดิฉันชื่อเหม่ยจิง!”

ปัง!

หญิงสาวเดินปึงปังออกจากห้องไป เซี่ยอวี่ฮัวปิดหูเล็กน้อยเพราะเวียงประตุที่ปิดลงอย่างรุนแรง ชายหนุ่มเปิดประตูออกไปอีกครั้ง สั่งลูกน้องให้หาคนออกไปส่งหญิงสาวและลูกของเธอกลับบ้าน

ลูกน้องชุดดำของเขาพยักหน้ารับ แตะวิทยุสื่อสารติดต่อไปทางพรรคพวกที่อยู่บริเวณหน้าบ้าน และพยักหน้าเพื่อให้เจ้าตระกูลเซี่ยรับรู้ความเรียบร้อย

เขาผงกหัวรับคำ ก่อนจะปิดประตู เดินกลับเข้าไปในห้องรับแขก ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้และพรูลมหายใจยาว

“ฉันรู้ว่านายอยู่ ออกมา เฮยเสียจื่อ”

“……นึกว่าคุณชายจะไม่รู้เสียอีก” เสียงทุ้มต่ำดังออกมาจากหลังผ้าม่าน ไม่นานนัก ชายหนุ่มร่างสูงใหย่จึงปรากฏกายขึ้น บนใบหน้าของเขาสวมแว่นสีดำเอาไว้ รอยยิ้มกวนประสาทที่ไม่ว่าเห็นเมื่อไหร่ก็ชวนให้หงุดหงิดร่ำไป “เป็นยังไงบ้างครับ ประสบการณ์เร้าใจครั้งหนึ่งในชีวิต”

“ห่วยแตก” คุณชายเก้ากล่าวโดยไม่ต้องคิด เสนเส้นผมของตนอย่างลวกๆ

“พูดจาตรงไปตรงมามากครับ” นายบอดดำกล่าวกลั้วหัวเราะ เดินมาท้าวแขนกับเก้าอี้ ก้มมองใบหน้าของชาหยนุ่มร่างโปร่งบางจากด้านบน “แล้ว่าไงครับ มั่นใจไหมว่าเด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกคุณ”

“ยิ่งกว่ามั่นใจ” เขากล่าวเสียงเรียบ คล้ายไม่ใส่ใจหญิงสาวคนดังกล่าวเท่าไหร่ “ฉันไม่ได้นอนกับผู้หญิงคนไหนมาสามปีกว่าแล้ว ทารกคนนั้นดูยังไงก็ไม่เกินขวบ เผลอๆ จะเพิ่งคลอดได้ไม่กี่เดือน เก่งแค่ไหนฉันคงส่งกระแสจิตไปให้ผู้หญิงท้องไม่ได้”

“หืม? งั้นคงต้องบอกว่าเธอกล้ามาสินะครับที่บุกมาหาคุณชายถึงนี่”

“ก็อยากดูว่าจะกล้าได้ถึงเท่าไหร่” คุณชายเก้าแค่นเสียงหัวเราะ ยอมรับว่าตกใจหนักครั้งแรกที่ได้ยิน ทว่าเมื่อคิดไตร่ตรองเขาก็ได้แต่ส่ายหัวกับความกล้าของเจ้าหล่อน ชายหนุ่มไม่เคยพลาดทำใครท้อง ไม่เคยลืมป้องกัน ไม่เคยปล่อยให้ขาดสติยามอยู่กับผู้หญิงคนไหน ยิ่งเป็นคุณชายสกุลเซี่ย ยิ่งเป็นตัวนางอันดับหนึ่งของวงการ เขาย่อมต้องรู้..ว่ามีผู้หญิงมากมายเพียงใดอยากแต่งเข้าเป็นฮูหยินตระกูลเซี่ย

แม้วันหนึ่งจะต้องแต่งสาวเข้าตระกูล ทว่าความจริงเซี่ยอวี่ฮัวไม่เคยคิดอยากมีครอบครัวเป็นหลักแหล่งเลยซักครั้ง หากวันใดวันหนึ่งจะต้องกลายเป็นสามี..เป็นพ่อคน เขาต้องแน่ใจว่าผู้หญิงคนนั้นจะนำประโยชน์และดอกผลมาให้กับเขาและบ้านสกุลเซี่ย

..ไม่ใช่ความรัก

ยามคิดถึงจุดนี้ เขาก็หลับตาลงและนิ่งไป ก่อนจะเงยหน้ามองเฮยเสียจื่อ กระชากคอเสื้ออีกฝ่ายจนใบหน้าลงมากใกล้กัน

เฮยเสียจื่อแย้มรอยยิ้ม ทำหน้าตาเหมือนไม่เข้าใจ แต่เขารู้ หมอนี่กำลังนึกสนุก

“…ฉันกำลังหงุดหงิด ต้องการ ‘เล่น’ สนุก” เซี่ยอวี่ฮัวกล่าวเสียงเบา แลบลิ้นเลียริมฝีปากของอีกฝ่ายอย่างหยอกยั่ว

“คุณชาย….เคยเครียดเป็นกับเขาไหมครับ?” เฮยเสียจื่อหัวเราะแผ่ว ก้มลงแนบริมฝีปากกับอีกฝ่าย ขยับสัมผัสบดเบียด ฝ่ามือขยับเชยคางอีกฝ่ายให้จูมได้ถนัดขึ้น ไม่ต่างจากคนที่นั่งอยู่ซึ่งกระชับใบหน้าเขาไว้แล้ว

ไม่นานนัก ความร้อนก็แผ่ขยายจากจุดที่สัมผัสกัน ลามเลียไปทั่วร่าง

แล้วเกมก็เริ่มขึ้น





++++++++++++++++++++




เซี่ยอวี่ฮัวไม่ได้กอดผู้หญิงมาสามปีกว่าแล้ว นั่นเป็นความจริง เขาคล้ายกับจู่ๆ ก็เกิดเบื่อหน่ายขึ้นมา ไม่ต้องการจะเล่นสนุกกับใคร อาจจะเพราะอายุมากขึ้น เหนื่อยหน่ายกับการเล่นสนุกเต็มที

…นอกจากนี้ เขาก็มีภาระหน้าที่มากมายที่ต้องแบกรับ หลายปีที่ผ่านมานับแต่เจ้าตระกูลฮั่วคนก่อนสิ้นไป โครงสร้างภายในก็สั่นคลอน แม้ว่าซิ่วซิ่วจะยืนหยัดต่อสู้ได้ ทว่าเด็กสาวยังไร้เดียงสานัก ไม่อาจต่อสู้ได้เพียงลำพัง ทั้งหลังจากสหายเก่าแก่อย่างอู๋เสียจู่ๆ ก็อุ้มลูกมาแนะนำตัว เขาก็พลันรู้สึกกลัวเหตุการณ์ที่จู่ๆ จะกลายเป็นพ่อคนตั้งแต่เพิ่งขึ้นเลขสามขึ้นมา

..หรือไม่ ทั้งหมดก็เป็นเพียงข้ออ้าง และแท้จริงแล้วเป็นเพราะมีใครซักคนมาป้วนเปี้ยนอยู่รอบตัว และสุดท้ายการ ‘เล่น’ กับใครบางคนที่ว่าก็สนุกกว่า เที่ยวเล่นกับสาวที่ไหน รู้สึกตัวอีกที ชายหนุ่มก็นอนกับคนเพียงคนเดียวมาได้สามปีกว่าแล้ว

เขานั่งหัวเราะแผ่วเบากับตัวเอง นั่งจิบเหล้าอยู่ในห้องส่วนตัวของตน ภายนอกหน้าต่างบัดนี้วามราตรีโรยราคลี่คลุมประดับแสงดาว และคนที่ร่วมเกมหฤหรรษ์จากไปนานแล้ว เหลือเพียงเจ้าของบ้านอย่างเขาที่นั่งพักผ่อนหลังทุกอย่างเสร็จสิ้นลง

ไม่นานนักเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เมื่อเห็นชื่อที่อยู่บนหน้าจอ ก็อดพ่นลมพรืดไม่ได้

“ว่าไง? นายน้อยสามไปได้ข่าวอะไรมา”

‘ลูกฉันบอกว่านายโดนผู้หญิงขอให้รับผิดชอบลูกกับตัวเอง นี่นายไปไข่ทิ้งไว้ตอนไหน?’ เสียงที่กรอกผ่านมาดูร้อนรน ทว่ากึ่งขันกึ่งห่วงใย เซี่ยอวี่ฮัวหัวเราะขัน ก่นอจะตอบกลับไป

“ไม่ได้ไปไข่ทิ้งไว้ไหน และฉันมั่นใจว่าเด็กนั่นไม่ใช่ลูกฉัน” ชายหนุ่มกล่าวบอกปลายสาย “อีกอย่าง ฉันไม่อยากถูกผู้ชายที่อุ้มลูกมาแนะนำทั้งที่ไม่พูดถึงแม่เด็กพูดประโยคเมื่อกี้ให้ฟัง”

‘อุก…’ อู๋เสียสะดุ้งกึกไป ดูท่าทางจะแทงใจดำ ก่อนจะกล่าวต่อ ‘แต่นายควรต้องคิดเผื่อไว้ หากเขาเป็นลูกนายจริงขึ้นมาจะทำยังไง?’

“ก็ไม่ทำไง....ฉันยังไม่พร้อมเป็นพ่อเด็ก อย่างมากก็เอาเงินปิดปาก” เซี่ยอวี่ฮัวกล่าว ยักไหล่ให้ปลายสายแม้อีกฝ่ายจะมองไม่เห็น “ฉันไม่พร้อมมีครอบครัว …หรือเป็นสามีของใคร”

เขายังไม่พร้อมจะมอบความรักให้ใคร..ในขณะที่มอบมันให้คนอื่นไปหมดแล้ว

..หรือไม่ ก็ไม่มีตั้งแต่แรก

บางครั้ง ก็รู้สึกเหมือนตระกูลเขาต้องคำสาป ทุกผู้คนล้วนทุ่มเทให้เป้าหมาย ใช้ทุกสิ่งต่างตัวหมาก สิ่งสำคัญมีเพียงได้และไม่ได้ ไม่มีรักหรือไม่รัก

..บางที เขาอาจหลุดพ้นมาบ้างกระมัง อย่างน้อยก็เคยรักใครซักคน ทุ่มเทให้แม้จะไร้ดอกผล เป็นความรักที่โง่เขลาและคุ้มค่า

..แต่สุดท้ายกับคนอื่น เขาก็ยังไม่เห็นค่าอะไรนอกจากการเป็นตัวหมาก

แม้จะทำท่าทีสบาย แต่ชายหนุ่มหวาดกลัว หากมีครอบครัวขึ้นมา เขาจะทอดทิ้งมันไปเหมือนพ่อและปู่ของเขาไหม? ใช้เลือดเนื้อเชื้อไขของตนต่างหมากบนกระดานเพื่อให้ตระกูลอยู่รอด เพื่อให้บรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่ของตนไหม?

กับผู้หญิงที่คิดจะแต่งเข้าตระกูลอย่างจริงจัง เขายังห่วงว่าตนจะไม่รักลูก แล้วกับผู้หญิงที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้น อ้างสิทธิ์ความเป็ฯภรรยา เขาจะไปรักลงได้อย่างไร

…เขาไม่ได้มีหัวใจที่เปี่ยมล้นความรักอย่างอู๋เสีย

ชายหนุ่มหลับตาลง สูดลมหายใจลึก และพรูออก

“อู๋เสีย” คุณชายฮัวเอ่ยพึมพำ “ตอนที่นายรู้ว่ามีเสี่ยวหลิง นายรู้สึกยังไง”

‘อืม…ทำไม นายกำลังอยากได้ตัวอย่างความรู้สึกของการเป็นพ่อคนหรือไง’

“ตอบมาเหอะน่า”

‘ดีใจ’ อู๋เสียตอบมาสั้นๆ เว้นช่วงไปนิด และว่าต่อ ‘..ดีใจ มากจริงๆ ถึงจะพูดถึงแม่เด็กไม่ได้ แต่ฉันดีใจมากที่ได้เสี่ยวหลิงมา เขาเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจของฉัน ฉันกล้าพูดว่าถ้าไม่มีเขาอยู่ ฉันคงไม่เป็นแบบที่เป็นตอนนี้..เสี่ยวหลิง เตี่ยคุยกับอาฮัวอยู่ รอแป๊บนะ เดี๋ยวจะพาเข้านอนแล้ว’

น้ำเสียงที่หันไปคุยกับเสี่ยวหลิงทำให้เขานิ่วหน้าเล็กน้อย น้ำเสียงอ่อนโยน ปลอบขวัญ นุ่มนวล…

“ท่าทางจะได้เวลานอนของพ่อลูกอ่อนแล้ว ฉันวางสายเลยแล้วกัน”

‘เดี๋ยว! เสี่ยวฮัว เรายังคุยกันไม่จ—‘

แกร่ก!

เขาวางสายลงทันที หลุบตาลง พิงหลังกับเก้าอี้แล้วพรูลมหายใจ

หวังว่าเหตุการณ์งี่เง่านี้จะผ่านไปโดยเร็ว



+++++++++++++++++++





..แต่ชีวิตไม่เคยง่ายดายถึงเพียงนั้น

เซี่ยอวี่ฮัวมองผลตรวจ DNA ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะวางมันลงกับโต๊ะ พิงหลังลงกับเก้าอี้อย่างอ่อนล้า

“คุณชายดูอารมณ์ไม่ดี” เสียงทุ้มดังขึ้นจากข้างกาย ชายหนุ่มกรอกนัยน์ตามองร่างสีดำของอีกฝ่าย …เจ้าแมวเวรของเขาโผล่มาได้จังหวะตลอดเวลา

เอาเถอะ ความตรงจังหวะนั้นก็ทำให้ทนอยู่ข้างกายมาได้สามปี

“…นายก็ดูเอาแล้วกัน” เขาชี้ไปทางกระดาษผลตรวจแผ่นบางเฉียบที่บัดนี้ดูหนักอึ้งอย่างยิ่งในสายตาของเขา เฮยเสียจื่อหยิบมันขึ้นมาดู ก่อนจะชังกนิ่งไปนาน

“…คุณชาย เกรงว่าผมจะอ่านผลตรวจนี่ไม่เป็น”

“มันไม่ได้ต้องอ่านเอง ผลตรวจก็บอกไว้ชัดเจน” เซี่ยอวี่ฮัวพรูลมหายใจ ใบหน้าพลันเคร่งเครียดขึ้น “…เด็กคนนั้นเป็นลูกของฉันจริงๆ”

เพียงเท่านั้น บรรยากาศเย็นเยียบก็ร่วงโรยลงมา

“..บางทีหล่อนอาจเอาเลือดของใครซักคนไปตรวจแทนเลือดของคุณ” เฮยเสียจื่อลองเสนอหนทางด้วยรอยยิ้ม ทว่าเซี่ยอวี่ฮัวส่ายหัว

“ฉันส่งลูกน้องไปรับผลตรวจนี้ เทียบแถบ DNA บนผลตรวจของหล่อนกับของที่ฉันมี มันตรงกัน ..และแน่นอนว่าตรงกับเด็กทารกคนนั้น”

กล่าวจบ ความเงียบก็ครอบคลุม คล้ายได้ยินเสียงฝีเท้า พร้อมกับเสียงมือที่แตะงบนพนักพิง

เขาเงยหน้าขึ้น มองร่างของคนข้างกาย ทว่ากลับมองไม่เห็นใบหน้า มีเพียงเสี้ยวใบหน้าและลำตัวด้านข้างที่มองเห็น

ทำให้ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

“..แล้วคุณชายจะเอายังไงครับ? รับเธอมาเป็นภรรยา?” เสียงทุ้มนุ่มกล่าวราบเรียบ ไม่อาจจับความรู้สึกได้

“ฉันยังไม่รู้” คุณชายเซี่ยกล่าวพึมพำ ทว่ารู้ดีแก่ใจหากปล่อยไว้นานจนกลายเปนข่าวฉาวโฉ่ บ้านสกุลเซี่ยจะต้องรับผลกระทบใหญ่หลวง ทว่าดูจากท่าทีของหล่อนแล้ว เขาไม่แน่ใจว่าแค่รับผิดชอบเด็กหรือส่งเงินให้แล้วเธอคนนั้นจะพอใจ “..ถ้าจำเป็นก็คงต้องแต่ง”

“..งั้นหรือครับ?”เฮยเสียจื่อพึมพำตอบรับ และเขาสองคนยังคงสนทนากันโดยไม่มองหน้า

“..แล้วนายล่ะ พอใจจะให้ฉันดูแลสองแม่ลูกนั่น แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาหรือไง”

เฮยเสียจื่อนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะหันมามองเขาเป็นครั้งแรก แย้มยิ้มอ่อนบาง “ผมเคารพในการตัดสินใจของคุณชาย”

“..นี่น่ะเหรอคำพูดของคนที่บอกว่ารักฉัน!?”

โครม!!

ชายหนุ่มตะโกนลั่น ลุกขึ้นกระชากคอของเฮยเสียจื่อมา นึกอยากตะบันหน้าคนที่แย้มยิ้มใส่เขาเหลือจะกล่าว

นี่หรือคำพูดของผู้ชายที่บอกว่าอยากอยู่เคียงข้างเขา รักเขา

พอใจ…ให้เขาหาคนมาแทนที่ตัวเอง อย่างนั้นหรือ

..น้ำหนักคำพูดที่ชายคนนี้พูดมา มีน้ำหนักเพียงแค่นี้หรือ?

“…แล้วคุณชายคาดหวังอะไรจากผม” รอยยิ้มหายไปจากใบหน้าของเฮยเสียจื่อ แทนที่ด้วยใบหน้าเคร่งขรึมและน้ำเสียงจริงจัง “จะให้ผมฆ่าเธอกับลูกหรือ? หรือว่าทำงอนง้อใส่คุณ? ทำตัวเป็นสาวน้อยหนีหายไป ผมไม่ได้อ่อนแอและงี่เง่าถึงปานนั้น หากว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่คุณชายเลือก ผมย่อมไม่ขัดข้อง

อีกอย่าง..ความรู้สึกนี้ก็ใช่ว่าคุณชายจะไม่เข้าใจ ไม่ใช่หรือ?”

ชายหนุ่มแนบมือตนลงบนอกของเขา ดวงตาใต้แว่นกันแดดสีดำจดจ้องราวกับจะมองทะลุเข้าไปภายใน

..ใช่ เขาเข้าใจเฮยเสียจื่อ

เพราะเขาเองก็เคยผ่านจุดนั้นมา

.

.

วันที่อู๋เสียพาเสี่ยวหลิงมาแนะนำ สิ่งแรกที่เขาอยากทำคือฆ่าผู้หญิงที่ให้กำเนิดลูกของชายหนุ่มผู้ไร้เดียงสาคนนั้น แล้วจากนั้นก็อาจจะฆ่าเด็กคนนั้นตามไปด้วย

ใครกันที่อู๋เสียผูกพันด้วย ใครกันที่ให้กำเนิดเด็กคนนั้น …ใครกันที่เป็นสายเลือดอีกครึ่งหนึ่งในร่างของเด็กคนนั้น คนที่ผูกพันกับชายหนุ่มผู้ไร้เดียงสาจนออกดอกผล เกิดเป็นเด็กชายตัวน้อยคนนั้นออกมา

ใคร

ความอิจฉาริษยาแผดเผาอยู่ภายใน ทว่าวินาทีที่เห็นสายตาของอู๋เสียที่มองลูกชายของตัวเองอย่างรักใคร่หวงแหนเขาก็รู้..ความเจ็บปวดนี้ไม่มีวันออกดอลผล

จะให้ฆ่าเด็กคนนั้น ให้อู๋เสียเจ็บปวดหรือยังไง

…เขาทำไม่ได้หรอก

แน่นอน อารมณ์ที่ผุดวูบขึ้นมาไว้ในใจนั้นถูกเก็บงำไว้ ไม่ได้บอกใคร

แต่ที่น่าแปลกใจ..คือไม่มีใครรู้ว่าแม่ของอู๋ซานหลิงเป็นใคร อู๋เสียไม่เคยพูดถึง ไม่เคยพาดพิงถึง และอันที่จริง ไม่มีใครรู้เลยว่าเขาไปสนิทสนมกับผู้หญิงคนใด เมื่อไร ตอนไหน เมื่อปรากฏตัวขึ้น อีกฝ่ายก็อุ้มลูกชายวัยสี่ห้าขวบมาแนะนำเสียแล้ว

หลังจากนั้น..เมื่อยิ่งมองเสี่ยวหลิง เขายิ่งเห็นบางสิ่งในนั้น อีกครึ่งในตัวของเด็กคนนั้นที่ไม่ใช่จากอู๋เสีย มาจากใครอีกคนที่เขาเองรู้จัก

เซี่ยอวี่ฮัวไม่คิดอยากคาดเดา และการคาดเดานั้นแปลกประหลาดเกินไป เขาจึงหยุดคิดมัน ปล่อยทุกอย่างให้เป็นไป

…..แล้วตอนนี้เล่า เขาควรทำเช่นไรกับตัวเอง มีลูกทั้งที่จำไม่ได้ว่านอนกับผู้หญิงคนนั้น  แย่เสียยิ่งกว่าอู๋เสียอีกกระมัง

“อีกอย่าง ผมรู้สึกสงสัย”

“หืม?”

เขาหลุดจากห้วงภวังค์ของตน มองใบหน้าของคนที่ตนกระชากคอเสื้อไว้แนบชิด “อะไร?”

เฮยเสียจื่อทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ก่อนจะถอนหายใจเฮือก ก่อนหลุดปากบอกในที่สุด “ผมสารภาพก็ได้ ผมตามสตอล์คคุณชายมาตลอด รับรู้ว่านอกจากผมก็ไม่ได้ไปนอนกับใครที่ไหน ตอนนี้เลยกำลังสงสัยว่าเจ้าหล่อนไปได้น้ำเชื้อของคุณมาจากไหน”

น้ำเชื้อ...

มีลูกไม่จำเป็นต้องเกิดจากเซ็กซ์

เซี่ยอวี่ฮัวพลันนึกอะไรขึ้นมาได้ เขาปล่อยมือจากคออีกฝ่ายแล้วรีบคว้ามือถือขึ้นมา เลื่อนหาเบอร์ที่อยู่ในใจทันที

“คุณชา—“

“หุบปาก” เขารีบสั่งคนตรงหน้า ดวงตาจ้องหน้าจอมือถือและกวาดสายตารัวเร็ว “แล้วฉันจะจัดการเรื่องที่นายตามสตอล์คฉันทีหลัง”

“อุย! ..ไม่น่าพูดออกไปเล้ย..” เฮยเสียจื่อยกมือปิดปากพึมพำอย่างหมดแรง ว่าชายหนุ่มยังไม่คิดสนใจในตอนนี้ ต่อสายได้ครู่นึ่งปลายสายก็ดังขึ้นมา

‘สวัสดีค่ะ ที่นี่…..’

“สวัสดีครับ” เซี่ยอวี้ฮัวกรอกเสียงลงไปก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดจบ “ผมมีเรื่องอยากจะสอบถามหน่อย”


แก้ไขล่าสุดโดย sinnerdarker เมื่อ Sat 06 Dec 2014, 02:15, ทั้งหมด 1 ครั้ง
sinnerdarker
sinnerdarker
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 343
Points : 4015
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : บ้านสกุลหวัง

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว] Empty Re: [OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว]

ตั้งหัวข้อ by sinnerdarker Sat 06 Dec 2014, 02:14

+++++++++++++++++++++++++




“คราวนี้….คงจะยอมรับแล้วนะคะ” เหม่ยจิงกล่าวอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง เลื่อนผลตรวจ DNA ไปให้คุณชายเซี่ยดู ในอ้อมแขนของเธอคือลูกชายตัวน้อยที่วันนี้ดูจะตื่นเต็มตา “ถ้าคุณไม่รับผิดชอบฉันกับลูก ฉันจะบอกเรื่องนี้กับสื่อมวลชน และคุณจะต้องอับอายอย่างคาดไม่ถึงแน่นอน”

คุณชายเซี่ยยังคงนั่งนิ่ง พลิกมองผลตรวจ DNA เล็กน้อย ก่อนจะส่งคืนไป “ใครกันแน่ คุณผู้หญิง..ที่จะต้องอับอาย”

“..คุณหมายความว่ายังไง?”

“ผมควรพูดยังไงดี หลิวเหม่ยจิง อายุสามสิบเอ็ดปี อดีตพนักงานของธนาคารอสุจิประจำเซี่ยงไฮ้” เสียงทุ้มหวานนุ่มกล่าวเรียบง่าย ก่อนจะหยิบเอกสารอีกชุดหนึ่งขึ้นมา เลื่อนไปให้หญิงสาว บนนั้นเป็นเอกสารส่วนบุคคลสมัยที่หล่อนยังทำงานให้ธนาคารอสุจิ “ใครจะไปนึกว่าคุณจะกล้าขโมยหลอดน้ำเชื้อไป แล้วนำไปฉีดเข้ามดลูกตัวเองได้….เป็นการกระทำที่บ้าบิ่นจริงๆ ผมยอมรับในความกล้าของคุณ”

หลิวเหม่ยจิงทำหน้าเลิกลั่ก มองเอกสารด้วยอย่างกล้าๆ กลัวๆ ก่อนใบหน้าจะซีดเผือดยามเห็นใบหน้าแย้มยิ้มของตนบนนั้น “..ทะ..ทำไมคุณถึง..”

“ผมพลาดเอง ที่ลืมไปว่าตนเคยบริจาคอสุจิไว้ที่นั่น เมื่อเช้าผมโทรไปถามทางนั้น ขอให้ตรวจเช็คว่ามีการใช้อสุจิของผมที่เก็บรักษาไว้ไหม ปรากฏว่าน้ำเชื้อของผมหายไป…เลยโกลาหลยกใหญ่ ผมก็เลยถือโอกาสหาข้อมูลเล็กน้อย ได้ความว่าเกือบสองปีก่อนก่อนคุณลาออกไป อย่างไม่มีเหตุผล ข่าวลือหลังจากนั้นบอกว่าคุณตั้งครรภ์โดยไม่ทราบว่าบิดาเป็นใคร …และเป็นที่น่ายินดีที่ลูกน้องผมมีความสามารถ จึงค้นหาภาพวงจรปิดตอนนั้นไว้ได้”

ชายหนุ่มหยิบภาพใบหนึ่งออกมา บนนั้นเป็นภาพหญิงสาวที่กำลังเดินออกจากห้องเก็บรักษาน้ำเชื้อพร้อมกล่องสำหรับเก็บรักษาขนาดเล็ก “…ถึงจะเป็นแค่น้ำเชื้อ โทษฐานขโมยก็ยังมีความผิดนะครับ

….และโทษฐานที่หนักกว่านั้น คือการหลอกลวงเซี่ยอวี่ฮัวคนนี้”

น้ำเสียงเย็นเยียบในตอนท้ายทำให้หญิงสาวตัวสั่นงันงก ดวงตาเย็นเยียบหรี่กดดัน รอยิ้มที่ประดับพราวบนใบหน้าพลันเลือนหาย เหลือเพียงใบหน้าจริงจังดังพญาเสือ

...เธอหลงใหลเขา ชอบใบหน้าเขา และอยากจะสบายเสียที จึงได้เกิดความคิดชั่ววูบ นำน้ำเชื้อของชายหนุ่มมาทำกิฟท์และเพราะบังเอิญว่าตั้งครรภ์ได้ จึงคิดว่าเขาจะแย้มรอยยิ้ม ต้อนรับเธออย่างยินดี

แต่เธอคิดผิด

ที่อยู่ตรงหน้าเธอไม่ใช่ชายผู้อ่อนโยน หากเป็นพญามาร และการกระทำของเธอไร้ค่า!!

แม้กระนั้น ช่วงเวลาอันเหน็ดเหนื่อยที่ต้องอุ้มท้องเด็กคนนี้มาก็ยังทำให้เธอสู้ต่อ

“..แต่..เด็กคนนี้ก็เป็นลูกคุณจริงๆ! เกิดจากเลือดเนื้อของคุณจริงๆ เงินเก็บของฉันหมดแล้ว!! ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว คุณจะปล่อยให้แม่ของลูกคุณกับลูกคุณต้องอดอยากตายหรือ!?”

หล่อนร้องลั่น ลูกในอ้อมแขนพลันร้องไห้งอแงขึ้นมา..ร้องอะไรเอาตอนนี้!!

“ผมไม่อยากได้ยินคำพูดน่าสะอิดสะเอียนจากขโมยอย่างคุณ! รีบหายหน้าไปจากผมก่อนที่จะเรียกตำรวจมาจับ..หรือไม่..”เซี่ยอวี่ฮัวแย้มรอยยิ้ม เอียงคอเล็กน้อย “รู้สึกตัวอีกที คุณอาจจะนอนตายอยู่ข้างถนน”

“….ฉะ..ฉะ..ฉัน…..” หญิงสาวเอ่ยเสียงสั่น ใบหน้าซีดเผือด เด็กในอ้อมแขนยังคงร้องไห้จ้า ทว่าหลิวเหม่ยจิงไม่คิดทำให้สงบลง เธอเลื่อนเก้าอี้ถอยหลัง ก่อนจะลนลานลุกขึ้น วิ่งกึ่งหนีออกไปจากห้อง ชนบดดี้การ์ดและคนรับใช้ในบ้าน วิ่งตาลีตาลานออกไปโดยไม่เหลียวหลัง

ชายหนุ่มพรูลมหายใจแผ่ว เอนหลังพิงพนักและแย้มรอยยิ้ม พลันเงามืดก็ปรากฏจากเบื้องบน

“คุณชายฮัวของผมเก่งที่สุด” เจ้าตัวว่าพลางฉกหอมแก้มเขา ชายหนุ่มร่างโปร่งบางขมวดคิ้ว ก่อนจะดึงคอีกฝ่ายมาฉกหอมแก้มขึ้น

“..? คุณชาย?” เฮยเสียจื่อลูบแก้มตัวเอง แต่ไหนแต่ไรไม่เคยโดนหอมแก้มตอบ

“ถือเป็นรางวัล ถ้านายไม่ทักฉันคงลืมว่าบริจาคน้ำเชื้อเอาไว้” เขาแย้มรอยยิ้มให้อีกฝ่าย “ไม่นึกว่านายจะเชื่อใจฉัน …ไม่สิ ก็นายตามสตอล์คฉันนี่นะ”

ได้ยินคุณชายเน้นประหนึ่งคาดโทษ เฮยเสียจื่อก็ขนลุกเกรียว รีบกอดรัดออดอ้อนทันใด “ยิ่งกว่าเรื่องตามสตอล์ค ผมเชื่อใจคุณจริงๆ สามปีมานี่คุณติดกับผมจนไปหาใครไม่ได้นี่จริงไหม?”

“หลงตัวเอง” เขาแค่นหัวเราะ ก่อนจะรู้สึกถึงนิ้วซุกซนที่ไล้วนที่ริมฝีปาก ชายหนุ่มอ้าปากงับมันเข้าไป คล้ายได้ยินเสียงครางพอใจของอีกฝ่าย

..แมวตัวนี้ไม่รู้จักพอเลยหรือไง

เซี่ยอวี่ฮัวคิดในใจ ก่อนจะงับกัดนิ่วเต็มแรงจนคนข้างหลังสะดุ้งเฮือก ร้องจากหนีไปสะบัดนิ้วเร่าๆ

“คุณชายใจร้าย!”

“ไม่ใช่เวลาเล่น ฉันเพิ่งผ่านพ้นวิกฤตไป”

“ก็ได้ครับ” เฮยเสียจื่อว่าพลางเป่านิ้วตัวเอง ส่วนตัวเขาก็หรี่ตาลง มีความขุ่นมัวบ้างอย่างในใจ

เรื่องราวก็จบลงแล้ว ผู้หญิงคนนั้นก็ออกไปจากชีวิตเขาแล้ว

แล้วความรู้สึกค้างคาลึกๆ นี่คืออะไร

++++++++++++++++++++++++++

ความค้างคาใจนั้นติดตัวเขาไปหลายวัน และไม่รู้เหตุใด เสียงร้องจ้าของทารกถึงยังติดในหู

มีความกังวลบางอย่างในใจ…แต่เขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร

.

.

‘นายกังวลเรื่องเธอหรือเปล่า?’

“หืม?” เขาขึ้นเสียงสูงใส่ปลายสาย

‘โทษทีเสี่ยวฮัว ฉันพูดผิด หมายถึง นายอาจจะกังวลเรื่องลูก ยังไงนั่นก็ลูกนายจริงๆ จะว่าไปนายยังไม่ได้อุ้มลูกเลยใช่ไหม?’

“...ไม่ได้อุ้ม” จะให้อุ้มอย่างไร เจ้าหล่อนมาถึงก็เอาแต่กดดันจะให้เขารับหล่อนเป็นเมีย ..จะว่าไปก็จริง ทำไมไม่ให้เขาอุ้มลูก

หรือคงเพราะเป้าหมายของหล่อนคือให้เขาแต่งงานด้วย เพื่อจะใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย ลูกในอ้อมแขนจึงเป็นแค่ข้ออ้าง เป็นเครื่องมือ

..คิดได้แค่นั้น ความไม่สบายใจก็คืบคลานเข้ามา

‘เริ่มเป็นห่วงแล้วใช่ไหมล่ะ’

ปลายสายกล่าวทีเล่นทีจริง เหมือนจะบอกว่าสุดท้ายก็ไม่พ้นบ่วง

“….ฉันวางสายล่ะ”

เขากดปุ่มวางสายจากอู๋เสีย ปิดฝาทับมือถือ แล้วเคาะมันกับคางเบาๆ

…ไปดูซักหน่อยจะเป็นอะไรไป



+++++++++++++++++++++



ชายหนุ่มในชุดสูทเชิ้ตชมพูก้าวลงมาจากลีมูซีน ตามด้วยชายร่างสูงใหญ่ในชุดแจ๊กเกตสวมแว่นตาสีดำ เขามองห้องเช่าชั้นต่ำที่เป็นที่อยู่ของหญิงสาว หรี่ตาลงเล็กน้อยอย่างรังเกียจ

…เขาแค่เป็นห่วงเด็กเท่านั้น

เซี่ยอวี่ฮัวบอกตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าไปที่หน้าประตูบ้าน แต่ครั้นจะเคาะลงไป ก็พลันได้ยินเสียงของหยิงวัยกลางคนจากประตูข้างๆ

“ยัยหนูที่อยู่ห้องนั้นเขาไม่กลับมานานแล้วล่ะ ได้สามสี่วันแล้วมั้ง ถ้าจะมาหาก็ขอโทษด้วยนะพ่อหนุ่ม”

“ไปไหนหรือครับ? คุณยาย” เฮยเสียจื่อแย้มยิ้มผูกมิตรเดินเข้าไปถาม สาววัยกลางคนหน้าแดงเขินอายเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวตอบ “ไม่รู้เหมือนกัน เห็นวันนั้นลนลานอุ้มลูกกลับมา เก็บข้าวของแล้ววิ่งออกไปเลย”

ฟังมาถึงตรงนี้ เซี่ยอวี่ฮัวเริ่มเอะใจ เขาเดินไปหาร่างอ้วนท้วม กล่าวคำถามเพิ่ม “เธอพาลูกตัวเองไปด้วยไหมครับ?”

“…อ๊ะ” เจ้าหล่อนเหมือนเพิ่งนึกได้ หน้าซีดเผือดขึ้นมา “ระ..เรื่องนั้นป้า…”

“….เฮยเสียจื่อ พังประตู!!”

เขารีบสั่งคนข้างกาย และนายบอดดำก็ทำหน้าที่ได้ดี  ถีบทีเดียวประตูก็หล่นลงอยู่ในห้องแล้ว ในขณะที่ผู้เห็นเหตุการณ์หวีดร้อง กล่าวด้วยน้ำเสียงลนลาน

“คุณ..ทำแบบนั้นเดี๋ยวเจ้าของห้องเช่าก็…!”

“ผมจะชดใช้ทีหลัง” เซี่ยอวี่ฮัวกล่าว รีบเดินเข้าไปในห้อง ภายในระเกะระกะไปหมด ของทั้งหลายวางเรี่ยราดราวกับถูกรื้อค้น ..บางทีหลิวเหม่ยจิงคงรีบร้อนจากไป กลัวเขาจะตามฆ่าหรือไง

ชายหนุ่มเย้ยหยันในใจ ทว่าหัวใจเริ่มเต้นรัวร้อนรน ดวงตาสอดส่ายมองหาสัญญาณของชีวิต

แอะ…

แอ๊..


เสียงร้องของทารกดังขึ้น คลายความกังวลทั้งหมดลงในพริบตา

พอหันไปทางต้นเสียง ก็เจอนายบอดดำอุ้มทารกไว้ในอ้อมแขน  ฮัมเพลงในคอ โยกร่างเล็กๆ ไว้ราวกับจะปลอบโยน

“..ยังไม่ตาย?” เขาพึมพำถาม ค่อยๆ เดินเข้าไปหา และอีกฝ่ายส่ายหน้าตอบ

“ยังครับคุณชาย แต่ใกล้เต็มที เขาอ่อนแรงมาก” เฮยเสียจื่อเอ่ยตอบ เกลี่ยใบหน้าเล็กกลมของรางในอ้อมแขน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขา ใบหน้าดูเคร่งขรึมจริงจัง “แล้วจะเอาอย่างไรต่อครับ คุณชาย”

“ยังไงต่อ?”

“คุณจะเลี้ยงดูเขาไหม”

“!?” ชายหนุ่มสะดุ้งเฮือก สะบัดหน้าไปทางอื่น “ทำไมฉันต้อง..”

“คุณชาย ตอนนี้แม่ของเขาทิ้งลูกไปแล้ว เป็นสิทธิ์ของคุณชายที่จะดูแลหรือไม่ เชื่อผมเถอะ ผู้หญิงนั่นยังไม่ได้จดทะเบียนวันเกิดเด็กนี่แน่ๆ อย่าว่าแต่จดวันเกิดเลย เผลอๆยังไม่ได้ตั้งชื่อด้วยซ้ำ ตอนนี้เขาเป็นสิทธิ์ของคุณชายอย่างเต็มที่”

“..ฉันยังไม่อยากเป็นพ่อใคร!” เซี่ยอวี่ฮัวร้องค้าน ทว่าเฮยเสียจื่อไม่คิดยอมรับคำตอบนั้น

“ คุณชาย ไม่ใช่อยากไม่อยาก ตอนนี้คุณเป็นพ่อเขาแล้ว  อยู่ที่ว่าคุณจะยอมรับไหม ความอยู่รอดของเขาขึ้นกับคุณ จะเลี้ยงเองหรือไปฝากใครเลี้ยงก็ตามใจ ….เอ้า อย่างน้อยก็ลองอุ้มหน่อยสิครับ”

เฮยเสียจื่อยื่นเด็กมาให้เขา คุณชายเก้าสะดุ้งเฮือก ดวงตาปรายมองร่างที่ปรือตาอยู่ในผ้าขนหนูสีชมพูอ่อน

เขากรอกตาขึ้นมองเฮยเสียจื่อเล็กน้อย ก่อนจะรับร่างเล็กๆ มา ตัวเด็กเบามาก เล็กมาก ราวกับจะพังได้หากเขาใช้แรงมากไป

“ประคองคอเด็กไว้ด้วยครับคุณชาย” เฮยเสียจื่อแนะนำ และเขาก็ทำตามที่บอก ยกนิ้วขึ้นเกลียแก้มนุ่มของร่างในอ้อมแขนอย่างประหลาดใจ

….เด็กทารกบอบบางถึงเพียงนี้เชียว

….เล็กถึงเพียงนี้เชียวหรือ…

เขาเกลี่ยนิ้วไปตามโครงหน้าของร่างที่แสนน่ารักน่าชัง เกลี่ยตามจมูกน้อยๆ พวงแก้มนิ่มๆ และคล้ายกับนิ้วของเขาทำให้ทารกน้อยรำคาญ อีกฝ่ายจึงขยับยุกยิก เบิกดวงตากลมโตใสแจ๋วขึ้นมองเขา

ร่างนั้นกะพริบตาปริบๆ ก่อนจะยกแขนขึ้น ป่ายปะบนใบหน้าเขา

…พลันความรู้สึกบางอย่างก็ผุดวาบขึ้นมา

นี่ลูกเขา

ไม่เกี่ยวกับว่าแม่เป็นใคร ไม่เกี่ยวกับตั้งใจให้เกิดหรือไม่ แต่นี่คือลูกชายของเขา..ลูกของเขาจริงๆ

ความอบอุ่นแผ่ซ่านในหัวใจ…อบอุ่นจนร้อนผ่าว..นานเพียงใดที่ไม่ได้รู้สึกแบบนี้...นานเพียงใดที่ไม่ได้สัมผัสความอบอุ่น..จากความรักอันปราศจากเงื่อนไขเช่นนี้

แปลกนัก..ทำไมหล่อนไม่ให้เขาอุ้มเด็กคนนี้ เขาแทบจะตกหลุมรักลูกตัวเองตั้งแต่แรกพบด้วยซ้ำ บางทีอาจจะหน้ามืดยอมแต่งกับหล่อนแต่แรกก็ได้

ชายหนุ่มแค่นหัวเราะ รู้สึกคล้ายมีน้ำตารื้นอยู่ในดวงตา รู้สึกรักเด็กน้อยในอ้อมแขนจนไม่อาจปฏิเสธได้อีกต่อไป

เขาซุกจมูกดุนดันกับพวงแก้มนิ่ม คล้ายได้ยินเสียงอืออาขัดใจ ..ดูชายหนุ่มเหมือนจะคิดมากไปเอง หวาดกลัวไปเอง เขาไม่ได้เป็นหุ่นยนต์ ไม่ได้คิดว่าทุกอย่างเป็นหมากให้ใช้ และจะไม่มีวันยอมใช้เด็กคนนี้เป็นหมาก หรือแม้ต้องใช้..เขาจะต้องมั่นใจว่าเด็กคนนี้ต้องปลอดภัย

..ลูกของเขา เลือดเนื้อเชื้อไขของเขาต้องปลอดภัย

เขาจูบกะโหลกของเด็กในอ้อมแขน หัวเราะนิดหน่อย แม่เด็กเป็นใครไม่สำคัญแล้ว นี่ลูกเขา

ลูกของเซี่ยอวี่ฮัว…

.

.

.

..เขาจำได้แล้วว่าบริจาคน้ำเชื้อไว้ทำไม

เพราะเขาไม่แน่ใจว่าตนจะแต่งงานไหม ในอนาคตอันแสนไกล เขาไม่เคยคิดอยากแต่งงาน ไม่คิดรักกับหญิงสาวคนไหน และหัวใจที่อุตส่าห์มีความรักก็ล่มสลายลงไปแล้ว

..ยามนี้ แม้ได้รับกลับคืนก็ยังเจือจางเบาบาง ยังไม่อาจเรียกได้ว่ารัก และแม้วันใดเรียกได้ว่ารัก เขาก็คงไม่แต่งงานกับหญิงคนใดอีกตลอดไป

เซี่ยอวี่ฮัวคาดเดาตัวเองไม่ได้ ..ตอนนั้น เหมือนกับกลัว กลัวว่าตระกูลเซี่ยจะจบลงที่เขา ถึงเผลอทำเรื่องเอาไว้ บริจาคน้ำเชื้อเข้าธนาคารไป เพื่ออย่างน้อยใครที่นำน้ำเชื้อของเขาไปจะพาสายเลือดสกุลเซี่ยไปด้วย ไม่ให้ขาดตอนที่เขา และจากนั้นก็ลืมมันไป แทบไม่ได้ใส่ใจอีกเลย

และเขาดีใจที่ตนตัดสินใจทำมันลงไป จึงได้เด็กคนนี้ไว้ในอ้อมอก

เซี่ยจื่อฮวา

.

.

.

“เตี่ยฮัว ทำไมต้องแต่งตัวเสี่ยวฮวาแบบนี้ล่ะ” เด็กชายร้องงอแง ชูแขนระบายยาวยวงขึ้นอย่างขัดใจ ไม่รวมชุดรุ่มร่ามและเครื่องประดับบนศีรษะของตน “เสี่ยวฮวาเป็นผู้ชายน้า ไม่ชอบแต่งแบบนี้อ่ะ”

“ชู่ เสี่ยวฮวาน่ารักออก ดีไม่ใช่หรือ สวยก็ได้ หล่อก็ดี”เซี่ยอวี้ฮัวหลอกล่อลูกชายของตน พยายามติดเครื่องประดับแซมบนเส้นผมดำขลับ

“งืม..เหมือนเตี่ยฮัวเหรอ?” เซี่ยจื่อฮวาเงยหน้ามองเขา

“ใช่ เหมือนเตี่ยไง” เขาก้มยิ้มให้ลูกชาย อดจูบหน้าผากมนๆ ไม่ได้ ข้างฝ้ายคนโดนจุ๊บหัวเราะคิกคัก ก่อนจะหันมาหอมแก้มเขาหนึ่งฟอด “รักเตี่ยฮัวจัง~~~ อ๊ะ แล้วเตี่ยเฮยล่ะฮะ?”

“ออกไปรับแขกนะ วันนี้มีคนสำคัญมาเยี่ยม” เขาเอ่ยตอบลูกชาย จับศีรษะเล็กๆ ให้กลับไปมองกระจกเช่นเดิม

“ใครเหรอ?” เสียงใสเอื่อนเจื้อยแจ้ว

“…เพื่อนน่ะ”

..ตอนนี้คงเรียกว่าเพื่อนได้เต็มปากแล้วกระมัง

.

.

.

พอเดินออกไป ก็เจออู๋เสียยืนคุยกับนายบอดดำอยู่ ข้างๆ มีร่างของเด็กชายที่ดูสูงขึ้นเล็กน้อย ยืนอยู่เคียงข้างกัน

เด็กคนนั้นมีโครงใบหน้าเดียวกับบิดาของตน ทว่าดวงตาคล้ายได้คนอื่นมา เด็กชายเป็นคนเงียบ ไม่ค่อยพูด ทว่าดวงตาคู่นั้นมักบอกถึงสิ่งที่เจ้าตัวรู้สึกเสมอ

เสี่ยฮวาที่ไม่เคยเจอเด็กรุ่นเดียวกันสะดุ้ง หลบอยู่หลังกางเกงเขา เซี่ยอวี่ฮัวขำนิดหน่อย ก่อนจะตบศีรษะของร่างที่หลบอยู่ เอ่ยปากพูดออกไป

“อู๋เสีย เสี่ยวหลิง”

“ไง” อู๋เสียทักทายเขา

“สวัสดีครับ อาฮัว” อีกฝ่ายผงกหัวทักทายเขา ใบหน้ายังคงนิ่งเรียบไร้รอยยิ้มหรือความรู้สึกใดใด

“ไม่ได้เจอกันนาน โตขึ้นนะ มีคนจะแนะนำให้รู้จัก” ชายหนุ่มกล่าว ดันเด็กขี้อายให้โผล่หน้าออกมา “นี่เซี่ยจื่อฮวา ลูกฉัน จะเรียกว่าเสี่ยวฮวาก็ได้”

“โอเค เสี่ยวฮวา ส่วนนี้อู๋ซานหลิง ลูกของลุงนะ” อู๋เสียตบหัวลูกตัวเอง เจ้าของนามหลับตาเล็กน้อยเพราะตกใจ ก่อนจะยกมุมริมฝีปากนิดหน่อยเป็นรอยยิ้ม แนะนำตัวกับเด็กอีกคน


[OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว] B28a7zjciaa47dl [OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว] B28a72bccaaznny


“พี่ชื่ออู๋ซานหลิงนะ ขอเรียกว่าเสี่ยวฮวาได้ใช่ไหม?”

“…อืม” เสี่ยวฮวาผงกหัว “…งั้นเสี่ยวฮวาเรียกพี่ว่าพี่ซานหลิงได้ไหม น้า~~”

ไม่รู้ทำไม เด็กชายที่อายุมากกว่าก็หน้าแดงพรืด ก่อนจะผงกหัวเบาๆ และยิ้มให้ “อืม”

เซี่ยอวี่ฮัวมองเด็กสองคนทักทายกัน ไม่รู้เหตุใดจึงเกิดลางสังหรณ์ประหลาด

.

.

ก็ให้เป็นเรื่องของอนาคตไปแล้วกัน



END



คิดเอาไว้นานแล้วว่า จะไม่ให้เสี่ยวฮวาเกิดจากกิ่งสำริด มันเกร่อไป เพราะเสี่ยวหลิงก็เกิดจากกิ่งสำริดไปแล้ว ตอนแรกจะให้เป็นลูกหลงตาแว่น  แต่เพราะต้องหน้าเหมือนเสี่ยวฮัว เลยบ๊ะ….เป็นลูกเสี่ยวฮัวจริงๆ ไปแล้วกัน

อีกอย่าง อ่านฟิคเสี่ยวฮัวประเด็นพ่อไม่รักไปมากก็คิดว่า เสี่ยวฮัวต้องกลัวบ้างล่ะว่าตัวเองจะเหมือนพ่อ เลยเขียนเพราะอยากให้สี่ยวฮัวคิดว่า ตัวเองมีหัวใจ ลูกจะเกิดจากใครแล้วทำไม นี่ลูกเขา รักของเขาจริงๆ

แต่เสี่ยวฮวาโผล่มาตึ๋งเดียวเอง /ร้องเลย ซอรี่ค่ะลูก

นิยายเรื่องนี้ตรรกะทุเรศบ้างบางจุด ขออภัยมาใน ณ ที่นี้ด้วย

ปล. แว่นแม่งเท่ไป

ปลล. แต่งๆไปไม่รู้ตกลงแม่งฮัวเฮยหรือเฮยฮัว orz

ปลลล. ลาจากการด้วงอาทิตย์หนึ่งนะคะ จุ๊บๆ ติดสอบค่า

ปลลลล. ได้ใช้รูปของอัคคุงแล้วเฟเ้ยยยยยยยยย
sinnerdarker
sinnerdarker
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 343
Points : 4015
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : บ้านสกุลหวัง

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว] Empty Re: [OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว]

ตั้งหัวข้อ by Ak_Zokyo Sat 06 Dec 2014, 02:31

ชอบฟีลลิ่งที่คุณชายทำเพื่อตระกูลเซี่ย การวางหมากแก้เกมอย่างตระกูลเซี่ยเหมือนกันค่ะ เป็นความคิดที่น่าเศร้า แต่ก็ก๊าวอ่ะ ฮืม

โชคดีที่การสตอล์คของนายทำประโยชน์ให้คุณชาย ไม่งั้นถ้าแดงในสถานกาณณ์อื่นไม่อยากจะคิดสภาพเลยว่าแว่นจะโดนลงโทษอะไรบ้าง 555555555555555

พาร์ทแรกว่าก้ำกึ่งหรอก แบบว่าเป็นคู่ที่อาจจะไม่ฟิคตำแหน่งตายตัว ริบะได้ แต่ช็อตหอมแก้มกะงับนิ้ว กับสกิ๊ปมาช็อตพังประตูเป็นต้นไปนี่ โอเค น้องเห็นความเฮยฮัวชัดแจ้งค่ะ นายแว่นเท่ไป โอ๊ย เสี่ยวฮัวก็แบบ โงยยยยยยย คุณพ่อขา ;; 7 ;;

อีกทีว่าช็อตนายแว่นหอมแก้มหยอก แล้วโดนคุณชายหอมกลับเป็นรางวัลนั่นน่ารักมาก น่ารักมากทั้งที่ฟีลควรหน่วง โฮรว ตายไป คนสวยงับนิ้วอีก คือมัน.... แงงงงงงงง ชอบอ่ะ

/เกือบหลุดเสียงตอนเลื่อนมาเห็นแฟนอาร์ต แอร๊ โมเม้นท์แรกพบของเด็กๆมาแล้ว ถือว่าดีลแล้วสินะคะ แอร๊ๆ เขิน รู้สึกเหมือนได้ของขวัญวันเกิด(?) #คิดไปเอง แอ ขอบคุณมากเลยค่า ฮรุมมมมมมมม ;///////////;

ว่าแต่เตี่ยคะ ลางสังหรณ์แม่นจังเลย<3 ขอบคุณสำหรับฟิคก๊าวๆเช่นเคยค่า <33333
Ak_Zokyo
Ak_Zokyo
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา

จำนวนข้อความ : 154
Points : 3607
Join date : 27/10/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว] Empty Re: [OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว]

ตั้งหัวข้อ by zerin Sat 06 Dec 2014, 03:19

เสี่ยวฮวามาแล้วววว ชอบจัง ชอบโมเม้นแรกที่คุณชายอุ้มลูก รู้สึกอบอุ่นมากเลยค่ะ คุณชายไม่ได้ไร้หัวใจหรอกน้า อิแว่นแม่งเท่เกิน บ้าจริมม รออ่านฮวาหลิงต่อไปนะคะ----- แค่ก
zerin
zerin
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา

จำนวนข้อความ : 188
Points : 3628
Join date : 05/11/2014
ที่อยู่ : เกาะอยู่หลังประตูสำริด

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว] Empty Re: [OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว]

ตั้งหัวข้อ by fay_13 Sat 06 Dec 2014, 09:25

โอยยย น่ารัก ขอเม้นท์รวบยอดในบอร์ดเลยแล้วกันน้าน้องซิน

เสี่ยวฮัวน่ารักมากกกก คุณชายกลัวตัวเอง กลัวสายเลือดตัวเองว่าจะทำให้ลูกตัวเองเจ็บปวดเหมือนตัวเองโดนทำสินะคะ คุณชายคะ... คุณชายมีความเป็นพ่อคนเต็มเปี่ยมตั้งแต่ยังไม่มีลูกเลยนะรู้ตัวมั้ย? และเพราะความกลัวเลยทำให้ตัวเองไม่กล้าคาดหวังที่จะแต่งงานหรือว่ามีลูกเพราะกลัวว่าตัวเองจะทำให้ลูกต้องเจ็บปวด ผิดหวัง เสียใจแบบที่ตัวเองต้องเจอมา คือแบบ... โมเมนท์นี้มันก๊าวมากกกกกกกกกกกก (ขอกรี๊ดแปบ) ช่างเป็นคุณพ่อดีเด่นจริงๆ

เสี่ยวฮวาน่ารักมาก เห็นแฟนอาร์ทแล้วน่ารักน่าหอมแก้มมาก เหมือนคุณชายเปะเลย ดูท่าอนาคตจะได้ซานหลิงเกอเกอสินะ (ว่าแต่ใครรุกอ่ะน้องซิน / โดนอัดดับ)
fay_13
fay_13
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา

จำนวนข้อความ : 100
Points : 3542
Join date : 01/11/2014
ที่อยู่ : แพฮัวเฮย

http://akiraalittlebird.wordpress.com/

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว] Empty Re: [OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว]

ตั้งหัวข้อ by meanato Sat 06 Dec 2014, 12:10

หลงเสี่ยฮัว เกลียดเม่ยจิง หลงเสี่ยวฮวา//-นายแว่นเท่ม๊วกกกกก
meanato
meanato
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 487
Points : 3922
Join date : 27/10/2014
Age : 25
ที่อยู่ : หลังประตูสัมฤทธิ์

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว] Empty Re: [OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว]

ตั้งหัวข้อ by Vi-o-let Sat 06 Dec 2014, 13:01

เสี่ยวฮัวเด็ดขาดมากค่ะ สมกับเป็นเสี่ยวฮัวดี
ตอนผลตรวจ DNA ออกมานี่ช็อคเลย แงงงง
ดีนะนายแว่นมันตามสตอล์คมาโดยตลอด
//เข้าขั้นโรคจิตแล้วแก ไม่ทำงานการรึไงยะ555
ชอบที่เสี่ยวฮัวบอกว่านี่หรือคำพูดคนที่รักฉัน แล้วแว่นมันจริงจังขึ้นมา แบบ...คนกะล่อนยิ้มไปวันๆ อย่างแกรักคุณชายเข้าจริงๆ สินะ อยู่เคียงข้างกันมาสามปีทีเดียว ฮรืออ *จุดพลุ

ความรู้สึกของเสี่ยวฮัวที่อยากฆ่าผญ แล้วก็ลูกอู๋เสีย อ่านแล้วชอบมากๆ เลยค่ะ (แกจิตป่ะ?) คือแบบรักมากจนไม่อยากให้มีความสัมพันกับคนอื่นมันกร๊าวมาก แต่สุดท้ายก็ไม่ทำเพื่อความสุขอู๋เสีย เป็นรักที่ยิ่งใหญ่มากกกก

ท้ายสุดคุณชายก็ใจอ่อนนะคะ คงเป็นเพราะจิตวิญญาณความเป็นแม่ //แค่กๆ กลายเป็นลูกของเฮยฮัวไปซะเลย ทีนี้ก็เป็นครอบครัวแล้วน้า พอเด็กสองคนเจอกันน่ารักมากกกกก ดีเลยลูก ทีนี้ตระกูลอู๋กับเซี่ยจะได้ดองกันซักทีหลังจากอกหักมาหลายรุ่น (ได้ข่าว ผช ทั้งคู่นะ5555)

ขอบคุณสำหรับฟิคค่า
Vi-o-let
Vi-o-let
ด้วงฝึกหัด
ด้วงฝึกหัด

จำนวนข้อความ : 18
Points : 3456
Join date : 03/11/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว] Empty Re: [OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว]

ตั้งหัวข้อ by kame_kazuha Sat 06 Dec 2014, 15:53

บ๊ะ เสี่ยวฮัวสมกับเป็นคุณชายเซี่ยจริงๆ วางหมากไว้ (จนลืม)

เป็นพ่อคนละนะ เสี่ยวฮัว ดูแลลูกดีๆ

ท่าทางในอนาคต อู๋เซี่ยจะได้ดองกันอีกแน่ๆ
kame_kazuha
kame_kazuha
ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
ด้วงต้นไม้เทพเจ้า

จำนวนข้อความ : 274
Points : 3706
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : สุสานสักที่

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว] Empty Re: [OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว]

ตั้งหัวข้อ by sha Sat 06 Dec 2014, 18:35

โอยยย ชอบที่เสี่ยวฮัวกลัวใจตัวเองขนาด
พอลองได้อุ้มเด็กแล้วก็รู้เลยล่ะสิว่าเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง
ปล่อยไปไม่ได้หร้อกกก

นี่ก็ชอบเฮยด้วย ไอความรู้สึกไม่ชอบใจแต่ทำอะไรไม่ได้นั่นน่ะ /me กุมอก
sha
sha
ด้วง
ด้วง

จำนวนข้อความ : 35
Points : 3446
Join date : 18/11/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว] Empty Re: [OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว]

ตั้งหัวข้อ by faliona01 Sat 06 Dec 2014, 20:50

ติ่งแตก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เจ๊จะไม่ทน!!!

กรีดร้องขอเสี่ยวฮวามาอุ้ม เเง้ๆๆๆๆๆๆๆ ทำไมเด็กๆของมู้นี้มันช่างมุ้งมิงค์ยิ่งนัก
เรารักเด็ก เรารักเด็ก เรารักเด็ก

ชอบเด็กมากๆเลยค๊า!!!!!!!!!!!!
faliona01
faliona01
ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
ด้วงต้นไม้เทพเจ้า

จำนวนข้อความ : 261
Points : 3708
Join date : 02/11/2014
ที่อยู่ : เตียงหยกเย็นในถ้ำสุสานโบราณ

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว] Empty Re: [OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว]

ตั้งหัวข้อ by SilverCloud Sun 07 Dec 2014, 15:09

นายแว่นมีโมเม้นต์อบอุ่นแบบนี้กับเค้าด้วยแฮะ ท่าทางจะเป็นแม่?ที่ดีให้ลูกคุณชายได้นะคะ
ตอนแรกนึกว่าเสี่ยวฮวานายแว่นเป็นคนอุ้มท้อง?เองซะอีกค่ะ
SilverCloud
SilverCloud
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 433
Points : 3901
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : ตู้เสื้อผ้าของอารอง

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว] Empty Re: [OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว]

ตั้งหัวข้อ by Yuwadee Wana Tue 09 Dec 2014, 17:57

เสี่ยวฮวาถือกำเนิดแล้ววววว

นำ้ตาไหลกับความรักของพ่อที่คุณชายได้สัมผัส คนอ่านก็ได้สัมผัสด้วย
นายแว่น นายเหมาะจะเป็นแม่ที่ดีมากกกกก
Yuwadee Wana
Yuwadee Wana
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 352
Points : 3789
Join date : 27/10/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว] Empty Re: [OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว]

ตั้งหัวข้อ by Rozenkreuz Mon 06 Jul 2015, 16:16

เห็นลางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เรือใหม่มาแต่ไกลลลลล
ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ

ดีงามครับ กิ่งสำริดยังมีให้หัก ไม่ต้องกลัวไป ฮ่าๆๆๆๆ
Rozenkreuz
Rozenkreuz
ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่

จำนวนข้อความ : 625
Points : 3809
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด

ขึ้นไปข้างบน Go down

ขึ้นไปข้างบน

- Similar topics

 
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ