[SF] Once upon a time *AU* [ผิงเสีย]

by **patri_perry** Mon 17 Nov 2014, 19:00

[Fic] Once upon a time [ผิงเสีย]
*warning AU*

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...
ปีศาจสีนิลแห่งหุบเขาแดนเหนือ ได้ตกหลุมรักเจ้าชายแห่งอาณาจักรสีขาวจากแดนใต้

เจ้าปีศาจคอยแอบมองเจ้าชายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน รู้สึกตัวอีกที มันก็ได้ลักพาตัวเจ้าชายผู้เป็นที่รักมาที่หอคอยของมันเสียแล้ว

แต่แทนที่เจ้าชายจะหวาดกลัวมัน กลับกลายเป็นว่า ทุกครั้งที่สบตา มันจะได้รับรอยยิ้มอันสุดแสนจะไร้เดียงสากลับมาจากเจ้าชาย

มันได้แต่คอยลอบมองเจ้าชายอยู่ห่างๆเช่นเคย ยามใดที่เจ้าชายหันมา มันจะแกล้งเมินเฉย ทำเป็นไม่สนใจ

เจ้าชายเอ่ยปากพูดคุยกับมันอยู่หลายครั้งหลายครา หากแต่มันกลับเงียบทุกครั้ง ด้วยเกรงว่าถ้าตอบกลับไป มันอาจพลั้งปากพรรณนาความรักที่มันมีต่อเจ้าชาย และแสดงกิริยาอันไม่เหมาะสมออกไป

แต่ทั้งคู่รู้ดี

ท่ามกลางความเงียบงันนั้น หัวใจสองดวงได้เชื่อมโยงเข้าหากัน ทีละนิด ทีละนิด...

เพราะรัก จึงไม่อยากทำร้าย

ปีศาจสีนิลรู้อยู่แก่ใจ ว่าวันหนึ่งเจ้าชายก็ต้องจากมันไป หากวันนั้นมาถึง แม้มันจะต้องเจ็บปวดเพียงไหนก็ไม่เป็นไร ขอเพียงเจ้าชายผู้เป็นที่รักไม่ต้องเจ็บปวดเพราะมัน... แค่นั้นก็เกินพอ

เพราะรัก จึงไม่อยากให้แปดเปื้อน

ความสะอาดบริสุทธิ์ไร้มลทินของเจ้าชาย เป็นสิ่งที่สองมือที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดและราคีต่างๆนานาของมันไม่อาจแตะต้อง ดังนั้น การแสดงออกถึงความรัก สำหรับมันแล้ว จึงถือเป็นเรื่องต้องห้าม

และเพราะรัก จึงรู้ว่าตนไม่คู่ควร

ตัวตนอันสูงส่งของเจ้าชาย ปีศาจต่ำช้าอย่างมันไม่อาจเอื้อมถึง เพราะอย่างนั้นมันจึงทำใจ และตัดสินใจ...

ที่จะปล่อยเจ้าชายไปในที่สุด....

“เจ้าชาย ท่านไปเถอะ” ปีศาจสีนิลเอ่ย เจ้าชายแห่งอาณาจักรสีขาวเบิกตาขึ้นเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรก ที่เจ้าปีศาจยอมพูดกับเขา “รีบจากไปโดยเร็วเสีย ก่อนที่ข้าจะทำร้ายท่าน”

“ไม่หรอก” เจ้าชายส่ายหน้า เรียกให้ปีศาจมองกลับมาด้วยความฉงน “ข้ารู้ ว่าเจ้าไม่มีทางทำร้ายข้าได้ ได้โปรดเถิด ขอข้าอยู่กับเจ้าเยี่ยงนี้ แม้ข้าไม่อาจกลับอาณาจักรชั่วชีวิตก็ไม่เป็นไร ข้ามีความสุขที่ได้อยู่กับเจ้า เจ้าก็รู้ไม่ใช่หรือ ว่าเราทั้งสองรู้สึกต่อกันเช่นไร” เจ้าชายวิงวอนพร้อมให้คำอธิบาย

“ไม่ได้” ซุ่มเสียงอันหนักแน่นเล็ดรอดออกมาจากปากของปีศาจสีนิล แม้ตอนนี้หัวใจของมันกำลังสั่นไหวและปวดร้าวอย่างหาที่สุดมิได้

“ไม่ได้จริงๆหรือ...?”

ปีศาจส่ายหน้า และเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เมื่อหยาดน้ำตาเม็ดงามร่วงหยดลงมาจากดวงตาของเจ้าชาย

“ถ้าเช่นนั้น ขอข้าเดินเข้าไปใกล้ๆเจ้าได้หรือไม่ ข้าอยากเห็นหน้าเจ้า อยากสัมผัสตัวเจ้า เพียงสักครั้งก่อนที่จะไป”

ปีศาจสีนิลนิ่งเงียบ มันรู้สึกสับสน แต่ท้ายที่สุดก็พยักหน้า เจ้าชายแห่งอาณาจักรสีขาวเยื้องย่างเข้าไปหามัน สองมือบรรจงปลดผ้าคลุมออก เผยให้เห็นใบหน้าคมคายรับกับเรือนผมสีดำสนิทดุจรัตติกาล เจ้าชายพิศมองเข้าไปในดวงตาที่สะท้อนประกายความเจ็บปวดและความโศกาของมันแล้วจุดยิ้มเศร้าบนริมฝีปาก

ใครกันหนอเป็นผู้ริเริ่มเรียกมันว่าปีศาจ ถ้าไม่นับใบหูแหลม เขี้ยวคม สองนิ้วที่ยาวกว่าปกติของมัน และเล็บสีดำวาวนี้ อมนุษย์ตรงหน้าก็แทบไม่แตกต่างจากเขาหรือมนุษย์คนไหนเลย

ยิ่งหัวใจดวงนั้นแล้ว...

เจ้าปีศาจยกนิ้วขึ้นเกลี่ยน้ำตาบนใบหน้าของเจ้าชาย ก่อนจะคุกเข่าลง แนบริมฝีปากลงกับหลังมือของมนุษย์ผู้เป็นที่รักของตน

ปีศาจสีนิลตัดสินใจที่จะปล่อยเจ้าชายให้เป็นอิสระ และไม่หวังที่จะพบเจ้าชายอีก ขอเพียงแค่ได้เก็บวันเวลาเหล่านี้ไว้ เป็นความทรงจำอันล้ำค่าในจิตใจของมันก็เพียงพอ

แต่ทว่า...
สายไปเสียแล้ว...

มันไม่รู้เลยว่า ในระหว่างที่เจ้าชายผู้เป็นที่รักของมันได้มาใช้ชีวิตอยู่ที่หอคอยแห่งนี้ อาณาจักรสีขาวได้ตระเตรียมกองทัพ เดินทางบุกน้ำลุยไฟมาที่หุบเขาแดนเหนือเพื่อสังหารปีศาจที่อาจหาญมาลักพาตัวเจ้าชายคนสำคัญของอาณาจักรไป

ประตูหอคอยชั้นบนสุดถูกเปิดออก ปรากฏร่างอัศวินองครักษ์ของเจ้าชาย

“เจ้าชาย ข้ามาช่วยแล้ว! ปล่อยเจ้าชายเดี๋ยวนี้เจ้าปีศาจ!” องครักษ์ผู้มีใบหน้างดงามหาใครเปรียบกล่าวเสียงดัง

ปีศาจสีนิลยอมปล่อยมือจากเจ้าชายและถอยห่างออกไปแต่โดยดี พยายามไม่มองเจ้าชายที่กำลังร้องไห้ปานจะขาดใจ มันค้อมหัวลง ก่อนจะพูดว่า

“ฝากดูแลเจ้าชายด้วย”

องครักษ์คนงามแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่เจ้าปีศาจยอมปล่อยเจ้าชายง่ายดายถึงเพียงนี้ แต่ในเมื่อไม่จำเป็นต้องลงมือ เขาก็ไม่อยากเปลืองแรง เขาก้มหัวลงและผายมือ เชื้อเชิญเจ้าชายให้เดินออกนอกประตูไป

“ลาก่อน” ปีศาจสีนิลเอ่ย

เจ้าชายแห่งอาณาจักรสีขาวมองมันด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์อย่างสุดซึ้ง

ก่อนจะเบิกตากว้าง และกรีดร้องเสียงหลง

“อย่า!!!!”

กลิ่นคาวอันเป็นเอกลักษณ์ของเลือดคลุ้งอยู่ในอากาศ

เจ้าชายทรุดลงกับพื้น เขาพยายามตะเกียกตะกายลุกขึ้นเพื่อที่จะวิ่งไปหาเจ้าปีศาจสีนิล แต่ก็ถูกเหล่าทหารกรูกันเข้ามาพาตัวออกไปจากชั้นบนสุดของหอคอย

สิ่งสุดท้ายที่ได้เห็นคือรอยยิ้มของปีศาจ

.
.
.
.

รอยยิ้มของเจ้าปีศาจที่ถูกองครักษ์อีกคนของเขาทำร้ายจากทางด้านหลังจนสิ้นใจ...

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา องครักษ์ทั้งสองก็พาเจ้าชายเดินทางกลับถึงอาณาจักรสีขาว

เจ้าชายของพวกเขาเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน ไม่พูดไม่จา วันๆมัวแต่นั่งอยู่ที่ริมระเบียงห้อง เหม่อมองออกไปยังทิศเหนือ ใครพูดด้วย เจ้าชายก็ไม่สนใจ แม้จะเป็นพี่เลี้ยงอ้วนคนสนิท หรือกระทั่งพระราชาผู้เป็นบิดาแท้ๆของเจ้าชายก็ตาม

พวกเขารู้ในขณะนั้นเอง ว่าสามารถพาเจ้าชายกลับมาได้เพียงแค่ตัว

เพราะหัวใจของเจ้าชายอยู่ที่นั่น

ที่หอคอยในหุบเขาแดนเหนือแห่งนั้นนั่นเอง...

-TBC-

--------------------------------------------------------

องครักษ์อีกคนของเจ้าชายคือเฮียแว่นดำค่ะ /ชี้ผู้ต้องหา /โดนแฟนคลับเฮียแว่นตบตี

อยากเขียน AU มานานแล้วค่ะ พล็อตเยอะมาก แต่ได้แค่ร่างๆไว้ เพราะไม่ค่อยว่าง(แต่พยายามทำตัวเหมือนว่าง55555) ตอนแรกที่คิดไว้มีเยอะกว่านี้หน่อยนึงค่ะ แต่มันจะเป็นการทำร้ายเฮียแว่นแกเกินไป /เบือนหน้าหนี

ที่จริงเก่งระดับนั้น พ่อปีศาจของเราป้องกันตัวได้อยู่แล้วเนอะ แต่ ณ จุดนั้นคือกำลังเสียใจมาก อาลัยอีกคนจนลืมห่วงตัวเองนั่นแหละ รู้สึกตัวอีกทีก็โดนแทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจไปซะแล้ว ;-;

จบแบบนี้จะโดนปาหม้อไหกะละมังรองเท้าใส่มั้ยเนี่ย555555

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่าาา（´∀` ）

--------------------------------------------------------

ตอนต่อ Always look at you → https://dmbjth.thai-forum.net/t539-topic

by **Tang_An-An** Mon 17 Nov 2014, 19:47

อ๊า...ไรเตอร์ทำร้ายกัน ฮือออ เศร้าอ่ะY^Y

by **faliona01** Mon 17 Nov 2014, 20:03

อย่าพิมพ์แบบนี้!!!!!!! เดี๋ยวพีคจัดเเต่งออกมาอีก
(ยับยั้งใจตัวเอง)

โฮๆๆๆๆๆๆๆ น้ำตาไหลพราก จางอากงงงงงงงงงงงงง
โฮรว...... ทำไมท่านต้องพบจุดจบแบบเน๊.....

แต่ถ้าเป็นเราเราก็จะให้ท่านตายอยู่ดี QvQ ผู้ชายไร เลเวลก็สูง หล่อเท่
แถมยังเป็นชายผู้กุมใจอู๋เสีย
บัดซบที่สุด (ทุบเตียง)

ฉันไม่ได้รังเเกท่านด้วยความรักแม้แต่นิดเลยเชียวนะค๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

by **PHRAPRAI** Mon 17 Nov 2014, 21:10

เศร้ามากค่ะ แงง อุตส่าห์รักกันทั้งที ทำไมนะทำไม

อิแว่นดำ!!!!! ฉันเกลียดเอ็งเหลือเกินในฟิคนี้เหลือเกิน

ฮืออออออ รีบเพื่อ ถามเจ้าชายก่อนมั้ยยยยยยยย

by **Shiaeri** Mon 17 Nov 2014, 22:37

องครักษ์บ้าที่สุด โอ้ย ฮืออออ
ปีศาจก็บ้า ถ้ารักก็รั้งไว้สิ เจ้าโง่!!! ;-------------;

by **kame_kazuha** Mon 17 Nov 2014, 22:37

ม่ายยยยยยยยยย

by **sinnerdarker** Mon 17 Nov 2014, 23:13

อย่าบอกนะว่าปิศาจตายย นายแค่ถูกขังใช่ไหม ใช่ไหมมมม /กรี๊ดใส่รัวๆ

แงง ไม่นึกเลยว่าจะมีคนเขียน AU แฟนซี ติ่งแฟนซีเพ้อปลาบปลื้มค่ะ ฟฟฟฟฟ

เจ้าชายสีขาวกับปิศาจสีนิล แอร๊ยยยย

by **meanato** Tue 18 Nov 2014, 11:37

องครักษ์บ้าาาาาาาาาาาาา
ปีศาจบ้าาาาาาาาาาาาาา
กล้าดียังไงทำร้ายคนที่เจ้าชายรัก
กล้าดียังไงมาทิ้งเจ้าชาย
ฮรืออออออออออ

by **Feran.FS** Tue 18 Nov 2014, 12:46

กรี๊ดดดดดดดด อ๊าาาาาาา โน่วววววววว//ด้วงร้าวรานปานสิ้นใจ
โฮวววววว

by **SilverCloud** Fri 21 Nov 2014, 00:13

น้ำตาไหลเลยค่ะ อิแว่นทำไมถึงทำแบบเน้!!!! แกอิจฉาปีศาจเมินใช่มั้ยที่เค้าหล่อกว่า ตอบ!! #ไม่ใช่ประเด็น
เจ้าชายน้อยผู้น่าสงสาร ถึงกายจะอยู่แต่จิตวิญญาณได้ตายตามปีศาจตนนั้นไปแล้วสินะ

by **Rozenkreuz** Fri 10 Jul 2015, 16:37

แงงงงงงง อิแว่นนนนนน ผมจะงอนไปสามวัน ฮรืออออ

[SF] Once upon a time AU [ผิงเสีย]

[SF] Once upon a time AU [ผิงเสีย]

Re: [SF] Once upon a time AU [ผิงเสีย]

Re: [SF] Once upon a time AU [ผิงเสีย]

Re: [SF] Once upon a time AU [ผิงเสีย]

Re: [SF] Once upon a time AU [ผิงเสีย]

Re: [SF] Once upon a time AU [ผิงเสีย]

Re: [SF] Once upon a time AU [ผิงเสีย]

Re: [SF] Once upon a time AU [ผิงเสีย]

Re: [SF] Once upon a time AU [ผิงเสีย]

Re: [SF] Once upon a time AU [ผิงเสีย]

Re: [SF] Once upon a time AU [ผิงเสีย]