[OS] #dmbjdaily (โคม) หลายคน มีสปอยล์

[anurakbeer]

"พวกนายรู้ประวัติของโคมฟ้ากันไหม" เสี่ยวฮัวเปรยขึ้นขณะนั่งลงรอบกองไฟ

"ไอ้ต้นเหตุที่ทำให้ฉันโดนรัวหัวเป็นไทโกะโนะ ทัตสึจิน นั่นนะเหรอ" นายอ้วนขมวดคิ้ว

"เปล่า นั่นเป็นโคมฟ้าอีกแบบหนึ่ง ฉันหมายถึงโคมที่ลอยขึ้นฟ้าน่ะ หรือที่เรียกอีกอย่างว่าโคมลอย" เสี่ยวฮัวอธิบาย

"อ๋อ โคมข่งหมิงรึ รู้สิ สมัยก่อนมีไว้ส่งข่าวขอความช่วยเหลือ ข่งหมิง (ขงเบ้ง) กุนซือแห่งแคว้นสู่ เป็นผู้ประดิษฐ์ขึ้นใช้ครั้งแรกในยุคสามก๊ก ตอนนั้นกองทัพของเขาถูกกองทัพของสุมาอี้ล้อมไว้ ขงหมิงคำนวณทิศทางลม แล้วนำเอากระดาษมาทำเป็นรูปโคม จุดลอยขึ้นฟ้า สุดท้ายก็ส่งข่าวไปถึงกองหนุนสำเร็จ ทำให้รอดพ้นวิกฤต" นายอ้วนกล่าว

"ไม่คิดว่าเทพบุตรอ้วนแแห่งวงการคว่ำกรวยสำนักเหนือ จะรอบรู้กระทั่งตำนานสามก๊ก" เสี่ยวฮัวกล่าวชมยิ้มๆ

"ไม่เท่าไหร่หรอก สมัยถูกเกณฑ์ไปอยู่บ้านนอก บังเอิญเจอการ์ตูนที่มีหน้าปากเป็นรูปสาวสวยบึ๊บบั๊บอยู่เล่มหนึ่ง ไอ้ฉันก็นึกว่าเป็นหนังสือปลุกใจเสืออ้วน หยิบติดมือกลับแคมป์ พอเปิดดูกลับกลายเป็นตำนานสามก๊ก หน้าปกแม่นางเตียวเสี้ยน แต่อยู่ว่างๆ ไม่มีอะไรทำ เปิดอ่านไปเรื่อยๆ ก็เพลินดี" นายอ้วนตอบเขินๆ ก่อนจะหันมาทางผม

"เทียนเจิน อึ้งไปเลย นึกไม่ถึงว่าเสี่ยอ้วนจะก็มุมนี้ด้วยหรือไง"

"เรื่องนี้ฉันก็รู้ แต่ตำนานเกี่ยวกับโคมฟ้าเนี่ย นอกจากแจ้งขอความช่วยเหลือ ยังมีอีกความหมายหนึ่งนะ คือบอกกับชาวบ้าน ว่าปลอดภัยแล้ว กลับบ้านได้แล้ว" ผมที่อยู่ในภวังค์ความคิด กล่าวขึ้นลอยๆ เสี่ยวฮัวและนายอ้วนต่าง รวมทั้งซิ่วซิ่วก็ล้อมวงเข้ามาอย่างสนใจ

ผมมองหน้าพวกเขางงๆ "พวกนายไม่รู้เหรอ" นอกจากเสี่ยวฮัว ทุกคนส่ายหน้า โดยเฉพาะซิ่วซิ่ว เขย่าแขนผมรัวๆ บอกให้รีบเล่า

"เรื่องราวเกิดขึ้นภายหลังน่ะ การปล่อยโคมลอยกลายเป็นช่องทางการสื่อสารอย่างหนึ่ง ส่วนมากจะใช้ในการสงคราม จนกระทั่งช่วงยุคปลายราชวงศ์ชิง ชาวบ้านทางมณฑลฮกเกี้ยนอพยพย้ายถิ่นฐานมาตั้งรกรากอยู่ที่เกาะไต้หวัน สร้างหมู่บ้านขึ้นกันทางภาคเหนือของเกาะ ชื่อว่าหมู่บ้านผิงซี เนื่องจากอยู่ไกลปืนเที่ยง จึงมีโจรผู้ร้าย ยังมีโจรภูเขาออกปล้นสะดมภ์ เวลาที่พวกโจรบุกมา ชาวบ้านก็จะพากันหนีขึ้นเขา รอจนพวกโจรออกไปจากหมู่บ้านแล้ว ชาวบ้านที่แอบอยู่ในหมู่บ้าน ก็จะปล่อยโคมลอย เพื่อบอกคนอื่นๆ ที่อยู่บนเขารู้ว่าหมู่บ้านปลอดภัยแล้ว กลับบ้านได้แล้ว" ผมเล่ารวดเดียวจบ นายอ้วนพยักหน้าหงึกๆ เสี่ยวฮัวก้มเล่นมือถือ เหมือนกำลังค้นข้อมูลเพิ่มเติม ซิ่วซิ่วมองผมตาแป๋ว

"วันที่เกิดเหตุ บังเอิญตรงกับเทศกาลหยวนเซียว ในวันที่ 15 เดือน 1 ต่อมาจึงกำหนดให้มีการปล่อยโคมลอยกันในวันนี้" เสี่ยวฮัวกล่าวเสริม

"ทำไมอยู่ๆ ก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมาล่ะ" ผมถาม เสี่ยวฮัวเล่าว่า ตอนเช้าเขาคุยกับคุณเบียร์ รู้ว่าวันนี้เป็นวันสำคัญทางประเพณีวันหนึ่งของเมืองไทย พวกเขานอกจากจะจุดเทียนใส่ในกระทงไปลอยน้ำแล้ว ยังมีประเพณีจุดโคมลอยด้วย แต่ความหมายของการจุดโคมลอยของเมืองไทย เป็นการลอยโคมเพื่อบูชาเจ้าผู้ให้กำเนิดตนบนสวรรค์ เรียกว่า "พ่อเกิดแม่เกิด"

เสี่ยวฮัวเล่าว่า "สมัยนี้การปล่อยโคมลอย นอกจากความหมายตามที่เล่ามา ยังเป็นการขอพรอีกด้วย ผู้คนนิยมเขียนคำขอของตัวเองลงรอบๆ โคม ก่อนจะอธิษฐานแล้วปล่อยขึ้นฟ้า"

"จริงสิ ฉันจำได้ว่าเคยเห็นหนังหลายเรื่องมีฉากอย่างนั้น" ผมเงยหน้าขึ้นมองพระจันทร์ทรงกลด กับท้องฟ้าไกลออกไปมืดมิดที่แต้มเต็มไปด้วยดวงดาววิบวับ จิตใจล่องลอยไปไกล

อากาศหนาวๆ ปะทะกับเปลวไฟอุ่นๆ นายอ้วนส่งเบียร์แช่เย็นมาให้ ผมเปิดฝากระดกซด แล้วพลันได้ยินเสียงหวานๆ ของซิ่วซิ่วร้องเย่ขึ้นอย่างตื่นเต้น ผมหันมองมา ก็เห็นเสี่ยวฮัวขนเอาโครงไม้ กระดาษสา กาว พู่กัน สารพัดอุปกรณ์และจานเชื้อเพลิงออกมา พร้อมเรียกทุกคน

"เร็วเข้า มาช่วยกันหน่อย"

ราวครึ่งชั่วโมง โคมกระดาษสามสี่ใบก็ขึ้นรูปเรียบร้อยแล้ว คุณพ่อ อารอง ต่างออกมาจากเต๊นท์ ทุกคนหยิบพู่กันเขียนพรที่ขอลงบนมุมหนึ่งของโคม พ่อกับอารองใบหนึ่ง ผมกับนายอ้วนใบหนึ่ง เสี่ยวฮัวกับซิ่วซิ่วใบหนึ่ง พวกเราจับโคมกันคนละมุม ช่วยกันจุดไฟ รอให้อากาศร้อนอัดแน่นภายในกระดาษจนพองโป่ง ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยมือ ให้พวกมันลอยสูงขึ้นสู่ท้องฟ้า หายลับไปกับรัตติกาล

ทางนี้ปลอดภัยดี ทางนั้นสุขสบายดีไหม หากเป็นไปได้ ก็ส่งข่าวมาบ้างนะ


Talk

ว่าจะไม่เขียนแล้วเชียว แต่เมื่อเช้าขณะหาข้อมูลจะสอนเรื่องโคมลอย ก็มีพล็อตเข้ามาซะงั้น กลับจากนอกบ้านกินข้าวเสร็จก็ก้มหน้าก้มตาเขียน ไม่รู้จะยัดเยียดข้อมูลจนเกินไปหรือเปล่า

เขียนแค่เรื่องโคม ต้องหาข้อมูลไม่ใช่น้อยเหมือนกัน เรื่อง "พ่อเกิดแม่เกิด" อ่านจากแหล่งข้อมูลแค่เว็บเดียว กลัวจะไม่แม่น จึงเพียงกล่าวถึงบางๆ

วันนี้รถติด มองเห็นพระจันทร์สวยมาก ก็อยากใส่พระจันทร์ทรงกลดลงไปในฟิค

ส่วน "หนัง" ที่กล่าวถึง คือ "You are the apple of my eye" มาจากนิยายที่ผมแปล และ "ผิงซี" ผมก็ไปเยือนมาแล้ว เสียดายที่ยังไม่เคยเห็นฉากปล่อยโคมแบบจริงจัง เพราะเดี๋ยวนี้ไต้หวันมีกฎหมายควบคุมเรื่องการปล่อยโคมที่เคร่งครัดมาก

ฉากเขียนพรที่อยากได้ลงบนโคม ส่วนใหญ่จะไม่ให้คนอื่นรู้ครับ เขียนเสร็จก็ปล่อยเลย ใครถามก็ไม่ให้บอกด้วยนะ

ขอความช่วยเหลือ บอกว่าปลอดภัยแล้ว เรียกให้กลับบ้าน

คุณคิดว่า แต่ละคู่ จะเขียนถึงใคร...

แอบใส่ตัวเองลงไปในฟิคอีกแล้ว -///-

[uxmishi]

//เจิมคอมเม้นท์ด้วยมือสั่นเทา


เป็นฟิคที่อ่านแล้วได้รับความรู้มากๆเลยค่ะ >< มีแต่เรื่องราวที่ไม่เคยรู้มาก่อนทั้งนั้น ฮืออออออออ ชอบประโยคสุดท้ายมากกกกกก

"ทางนี้ปลอดภัยดี ทางนั้นสุขสบายดีไหม หากเป็นไปได้ ก็ส่งข่าวมาบ้างนะ"

ขออนุญาตจินตนาการไปว่า อู๋เสียเขียนถึงเมินโหยวผิง แล้วนายอ้วนก็เขียนถึงหยุนไฉ่แล้วกันนะคะ

ขอความช่วยเหลือ บอกว่าปลอดภัยแล้ว เรียกให้กลับบ้าน

ความหมายแรกยังไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่ความหมายอีก 2 อย่างที่เหลือของโคมฟ้านั่น มันโรแมนติกมากๆจริงๆค่ะ ><

[anurakbeer]

ผมมโนนิยามของส่งความคิดถึงลงไปด้วยน่ะครับ ส่งถึงท่านย่าฮั่วด้วย พี่พานด้วย...
แก้ไข
เพิ่งรู้ตัวว่าลืมอาหนิง แง

[Narakas]

อรั๊ย หนูหาข้อมูลเอง ข้อมูลตีกันมั่วเลยค่ะ งงสารทจีนกับหยวนเซียว
เห็นสารทจีนปล่อยโคมแต่หยวนเซียวประดับโคม งงๆ
แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าเขาขอพรกันหรือเปล่า ถถถถถ

ขอบคุณสำหรับฟิคอบอุ่นนี้ค่ะ <3

[anurakbeer]

สารทจีนไหว้ผีครับ เขาปล่อยโคมกันด้วยเหรอ
หยวนเซียวนี่อะไรเป็นโคมเอาหมดครับ
หาข้อมูลจากจีนเรื่องโคมลอยนี่ เชียงใหม่ขึ้นหราเลยครับ แม้แต่หน้าวิกิ

[Narakas]

สารทจีนเห็นว่าลอยโคมน้ำอ่ะค่ะ

หาข้อมูลลอยโคมนี่ยี่เป็งขึ้นเพียบจริงๆค่ะ 55555

[MinMin]

เวลาพูดถึงโคมแล้วจะนึกถึงการมาของดวงวิญญาณกับการนำทางดวงวิญญาณตลอดเลย แต่ความหาแต่ความหมายที่ว่า"ปลอดภัยแล้ว" มันดูอบอุ่นมากๆเลยค่ะ

[sinnerdarker]

อา อ่านแล้วทังรู้สึกอบอุ่นทั้งได้ความรู้เลยค่ะ ขอบคุณมากฮับ // #มโนว่านายน้อยพูดถึงเสี่ยวเกอ แง

คุณเบียร์ใส่ตัวเองในฟิคเยอะๆเลยค่ะ เดี๋ยวด้วงจะแอบรบกวนใส่บ้า-- /โดนคุณเบียร์ตี

เรื่องสารทจีน เห็นว่ามีลอยโคมป่ะคะ คือซินไม่รู้เนื้อหาเชื่อถือได้ไหม พอดีไปเจอเข้า เห็นว่าเรียกว่าจงหยวนเจี่ย คล้ายๆ กับลอยโคม(รูปดอกบัว/ใบบัว)ไปกับน้ำ เพื่อไม่ให้วิญญาณหลงทางน่ะค่ะ o]=[

edit : มันก็คือสารทจีนนี่หว่า ตาลายแพร่บค้ะ@_@

[Mill]

โอย นึกถึงตอนอ่านนี่ขำไทโกะโนะทัตสึจินมากค่ะ 55555

เป็นฟิคที่ได้ความรู้วิชาการมากเลยค่ะ
การลอยโคมนี่เหมือนส่งสัญญาณที่ดีเลยนะคะ
ทั้งอวยพร ขอพร และบอกว่ากลับบ้านได้แล้ว
นายน้อยเองตอนลอยก็อยากจะบอกประโยคหลังอยู่รึเปล่าน้า

[R.TARN]

"ว่าปลอดภัยแล้ว กลับบ้านได้แล้ว" ความหมายดีและเหมาะกับเรื่องนี้สุดๆเลย ;w;

ขอบคุณค่ะ อ่านของคุณเบียร์ได้ความรู้เพิ่มตลอดเลย >w<

[SilverCloud]

ทางนี้ส่งข่าวให้กลับบ้านได้แล้ว "ทางนั้น"ล่ะคะว่ายังไง อย่าปล่อยให้นายน้อยรอเก้อนะคะ

[Yuwadee Wana]

แอบมาอ่านค่ะ จะว่าไป ฟิคคุณเบียร์ถือเป็นฟิควิชาการ แข่งกับท่านจั่นเจาได้เลยนะคะเนี่ย อ่านเพลินได้ความรู้ไปด้วย สองประโยชน์ในคราวเดียว

คุณเบียร์ใส่ตัวเองในฟิคเยอะๆ เลยค่ะ มันให้ความรู้สึกว่าพวกเราอยู่ในโลกเดียวกันกับพวกนายน้อย โดยมีคุณเบียร์เป็นตัวเชื่อมค่ะ

[Feran.FS]

ตามเมนท์บนๆเลยค่ะ ฟิคพี่เบียร์ถือเป็นฟิควิชาการ แต่ว่า...แอบแฝงโมเมนท์จิ้นไว้อย่างร้ายกาจ!!! อ่านไปได้ทั้งความรู้และความฟิน ขอบคุณมากค่ะ!!


"...ปล่อยความคิดถึง
ปลิวไปในอากาศ
ล่องลอยหัวใจสะอาด
ปล่อยไปแสนไกล
กรุ่นกลิ่นบุหงา
พัดมาด้วยรักจากใจ
เพียงหวังให้ถึงใคร
คนที่รอคนนั้น
ส่งความคิดถึง
ปลิวไปในอากาศ
คิดถึงใจจะขาด
เธออาจไม่เข้าใจ
แค่อยากให้รู้
ไม่ได้ต้องการสิ่งใด
เธอไม่ต้องคืนใจ
ถ้าเธอไม่ต้องการ..."

[zerin]

อ่านแล้วได้ความรู้เพิ่มเติมมากเลยค่ะคุณเบียร์ ขอบคุณนะคะ ชอบจังที่สื่อความหมายว่า ปลอดภัยแล้ว กลับบ้านได้แล้ว แล้วก็ชอบที่คุณเบียร์เสริมว่า ส่งความคิดถึง มากๆเลยค่ะ คิดถึงทั้งเสี่ยวเกอ พี่พาน อาหนิง อาสาม หยุ่นไฉ่ ย่าฮั่ว ทุกๆคนเลย (แอบเดาว่าคุณพ่อกับอารองเขียนถึงอาสามรึปล่าวน้า?)

ขอบคุณสำหรับฟิคอบอุ่นหัวใจแบบนี้นะคะ ><

[Malangporyim]

ปลอดภัยแล้ว กลับบ้านได้แล้ว

เป็นความหมายที่น่ารักมากเลยค่ะ
ฮือ ดีจัง คิดเหมือนเม้นต์บนเลย อารองกับคุณพ่อ ต้องส่งข้อความนี้ไปให้น้องเล็ก (ทั้งสองคน) ของบ้านแน่ๆ เลย "กลับบ้านกัน"

[iced_mocca]

ฟิคคุณเบียร์ไม่ซาบซึ้งกระแทกใจก็มาพร้อมความรู้แบบเต็มๆ ทั้งนั้นเลย ><