[Trans] ราชานักตก (钓王) #ตอนพิเศษตรุษจีน2016 - Chapter 27

[souless_angel]

ราชานักตก 27《钓王27》

ไม้ตีอึ


สายเบ็ดขาดแล้ว ผมคงจะจดจ่อเกินไป ทำให้ขณะหันไปเห็นนายอ้วน ก็เห็นเขากำลังจ้องผมอย่างปากอ้าตาค้าง เห็นได้ว่าไม่รู้สักนิดว่าเกิดอะไรขึ้น
ผมเพิ่งจะสบถแม่ออกไปคำหนึ่ง คันเบ็ดถัดไปก็ดังขึ้นอีก

ผมรีบตรงเข้าไปจับคันเบ็ดไว้ คันเบ็ดโก่งโค้งอย่างน่าสะพรึง นายอ้วนตะโกนบอก "ปล่อยสาย!" ผมจึงนึกขึ้นได้ว่ารอกล็อกสายไว้ รีบปลดล็อกปล่อยสายทันที
แล้วสายเบ็ดก็ถูกสาวออกไปอย่างบ้าคลั่ง ผมรีบขึ้นล็อกอีกครั้ง คราวนี้พละกำลังยิ่งแรงกว่าเดิม คันเบ็ดถูกดึงจนโก่งเป็นวงโค้งอีกรอบ
ผมอยากจะจับตรงด้ามจบ แล้วปล่อยสายอีกรอบ แต่พบว่าไร้ประโยชน์ สายเบ็ดขึงตึง ทำท่าจะขาดอีกแล้ว

"ปล่อยสายอีก!" นายอ้วนร้องบอก ผมปล่อยสายอีก สายพุ่งออกไปอย่างบ้าคลั่งอีก ล็อกอีก นึกในใจว่าทำแบบนี้มันไม่ได้
การปล่อยสายเก็บสายนั้นทำไปเพื่อหยอกปลา หากมีแต่ปล่อยแล้วไม่สาวกลับ พอสายหมดจะทำยังไง

"ช่วยหน่อยเซ่!" ผมตะโกนใส่นายอ้วน นายอ้วนเกาหัว "ช่วยยังไงเล่า"

"ตาแก่นั่นต้องเตรียมการไว้แน่!" ผมถูกปลากระชากไปมา นายอ้วนรีบไปรื้อสิ่งของของตาแก่ "เหยด!" เขาพลันร้องเสียงตื่น
หยิบเอาตะขอเหล็กอันหนึ่งขึ้นมา นี่เป็นตะขอด้ามยาวแบบที่ใช้เกี่ยวปลาใหญ่ขึ้นบกเวลาตกปลาในทะเล มีความคมมาก

ปลาใหญ่ในน้ำจืด บ่อยครั้งจะตกขึ้นมากันด้วยคันเบ็ดขนาดเล็กทั้งนั้น ขอเพียงแค่เย่อจนปลาหมดแรง สายเบ็ดนั้นมีความเหนียวพอสำหรับยกปลาขึ้นมา
ดูท่าตาแก่จะไม่ได้เตรียมการวิธีอื่นเอาไว้อีก แต่คิดจะตกปลาขึ้นมาด้วยวิธีตกปกติเท่านั้น

"ฉันลงไปละกัน" นายอ้วนพูดกับผม "ลุยกับมันสักตั้ง"

เมินโหยวผิงพลันคว้าถุงบรรจุเหยื่อของผม ผมถามเขาว่าจะทำอะไร เขาชี้ไปทางตำหนักพญามังกรน้ำตาย แล้วหยิบข้อต่อที่สองของเบ็ดสำรองขึ้นมา
ล้วงเอาเหยื่อปลาก้อนหนึ่งออกมา ใช้คันเบ็ดตีมันออกไปเหมือนตีกอล์ฟ

เหยื่อตกปลาปลิวตกลงไปในทะเลสาบเบื้องหน้า สายเบ็ดที่จมอยู่ในน้ำของผมเกิดริ้วน้ำ แล้วสายเบ็ดของผมก็ถูกลากดึงไปยังทิศทางนั้นทันที
ไอ้ปลานี่ดูท่าจะหิวโซจริงๆ เมินโหยวผิงหิ้วถุงเหยื่อบอกให้ผมตามไป พลางวิ่ง พลางฟาดเหยื่อออกไปด้วยคันเบ็ด ตกลงไปบนผิวน้ำด้านหน้าของตัวปลา
ทีละก้าว ทีละก้าว ล่อมันไปสู่ด้านหน้าของตำหนักพญามังกร

เขาควบคุมกำลังได้มหัศจรรย์มาก คันเบ็ดตีวงสวิงรูปแบบต่างๆ เสียงดังหวีดหวิว แต่เมื่อกระทบลงไปบนเหยื่อปลา เหยื่อนั่นจะถูกตบออกไปทั้งก้อน ไม่แตกกระจาย

พวกเราพุ่งตรงไปจนถึงหน้าตำหนักมังกร ผมเจอกับสันดอนตื้นเขินใต้ผิวน้ำนั่นอีกครั้ง แล้วก็รู้เจตนาของเมินโหยวผิง เขาตั้งใจล่อปลามายังเขตน้ำตื้น
แต่ขณะนี้ เหยื่อล่อปลาตีออกไปจนหมดเกลี้ยงแล้ว

"อาหารแห้ง!" ผมตะโกนใส่นายอ้วน

นายอ้วนบอก "ฉันมีแต่เนื้อตากแห้งกับปูของตาแก่แล้วนะ"

"ไม่ต้องเก็บแล้ว!" ผมกล่าว นายอ้วนชักแท่งเนื้อตากแห้งออกมาจากหลัง ชูไว้ ผมใช้ขาหมาขาว (ชื่อดาบ... หรือมีดประจำตัวของอู๋เสีย)
ฟันเป็นชิ้นๆ ทุกการฟันออกมาหนึ่งชิ้น เมินโหยวผิงก็หวดออกไปเหมือนตีเบสบอล นายอ้วนเห็นแท่งเนื้อในมือสั้นลงๆ มองคนสองคนที่สลับกันคนนึงฟัน คนนึงหวดตรงหน้าเขา กลอกลูกตาจนจะเป็นบ้า

แท่งเนื้อตากแห้งกุดเกลี้ยงในพริบตา เหลือข้อสุดท้ายในมือนายอ้วนโยนให้เมินโหยวผิงตรงๆ เมินโหยวผิงหวดมันออกไป
จากนั้นก็ตามด้วยพวกปูที่น่าสงสารของตาแก่ หวดไปจนหมด ผมใช้ไฟฉายส่องดูน่านน้ำตื้น มองเห็นวงน้ำเป็นพวงยังหายไปไม่หมด
เนื้อแห้งทุกชิ้นทั้งหมดตกลงไปบนตำแหน่งที่เหมาะสม เกิดเป็นเส้นวงคลื่นสมบูรณ์แบบ

และในขณะเดียวกันผมยังเห็นด้วยว่า เงาดำขนาดใหญ่เงาหนึ่ง กำลังว่ายผ่านวงคลื่นพวกนี้ ระยะห่างไกลเกินไป เห็นได้แค่เงา แต่ตัวยาวมาก อย่างกับมังกร

"ขึ้นมาแล้ว!" ผมดีใจมาก "เอาอีก!" แล้วนายอ้วนก็บอก "หมดแล้ว!"

"นายพกมาแค่เส้นเดียว!"

"พกมาเส้นเดียวก็หรูแล้ว นายแม่งตอนออกเดินทาง สักเส้นก็ไม่ยอมให้ฉันพก!"

ผมคลำเอวนายอ้วนอย่างไม่เชื่อคำพูด นายอ้วนโมโห "ถอยไปไกลๆ ฉันใช่พวกแอบพกของเถื่อนหรือไง"

"ยังมีอะไรอีก"

"มีเหลือแต่เจี๊ยวแล้ว ให้ตัดให้นายด้วยเลยมั้ย!" นายอ้วนเดือด

ผมกัดฟันหันกลับไปมองผิวน้ำ ตำแหน่งของเงานั่นยังอยู่ไกลจากพวกเราเกินไป ยังต้องล่อให้ใกล้เข้ามาอีกหน่อย

นายอ้วนล้วงเอาเหล้าของเขาออกมา โยนให้เมินโหยวผิง เมินโหยวผิงรับไว้แล้วจับไหล่ผมลอยตัวขึ้น เตะขวดเหล้าออกไปกลางอากาศ นี่เป็นสิ่งของชิ้นสุดท้ายแล้ว

หัวของผมหันไปมา มองหาสิ่งของไปทั่ว กลัดกลุ้มกังวลอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ทันใดนั้นเองก็พลันปวดท้อง ต้องรีบกุมไว้ นึกในใจว่า
ช่างมาไม่ได้จังหวะ แต่นายอ้วนกลับมองผม ทำหน้าอย่างกับผีบ้า ถามว่า "เสี่ยวเกอ เคยตีขี้มั้ย"

---

หนานไพ่ฯ Talk:
ตอนหน้าตอนสุดท้าย

คนแปล Talk:
ตอนหน้ายาวมากกก ยังไม่รับปากว่าจะโพสต์วันไหนนะคร้าบ ฟู่!