[TRANS] iQiyi NPSS Exclusive interview

[souless_angel]

Link  > iQiyi 南派三叔专访

รายการ iQiyi Exclusive interview
iQiyi 南派三叔专访 ประจำวันที่ 24 สิงหาคม 2015
บทสัมภาษณ์ หนานไพ่ซานซู เรื่อง Dmbjs ตอนที่หนึ่ง
อนุรักษ์ กิจไพบูลทวี /แปล


       เพราะผมเป็นคนที่เขียนงานให้เป็นภาพ "เต้ามู่ปี่จี้" ตัวอักษรสี่ตัวนี้ สามารถทำเป็นสิ่งอื่นๆ ได้ตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว ผมจึงเชื่อตั้งแต่แรก
ว่ามันก็คือสิ่งที่เป็นภาพและเสียง (สื่อบันเทิง)

       ผมได้อ่านบท (สคริปต์ บทละคร) ผมเลือกตัวละคร (นักแสดง) สองคน หลี่อี้เฟิงกับหยางหยาง สำหรับตัวละครอื่นๆ ผมได้แสดงความเห็น
คำแนะนำอย่างชัดเจน ก่อนจะใส่ซีจี ผมได้ดูซีรี่ส์แล้ว (ภาพประกอบเป็นนักแสดงที่ถ่ายกับกรีนสกรีน) เพราะงานทำซีจีจะช้ามาก
ผมจึงไม่ได้ดูชิ้นงานที่เสร็จสมบูรณ์

       อีกเรื่องหนึ่งคือ บริษัท (ค่าย) นี้เขาเป็นผู้ถ่ายทำ เขาก็จะใช้ศิลปินของบริษัทเขา สำหรับผมก็คือ ผมสามารถคัดเลือกบุคคลที่เหมาะสมที่สุด
จากขอบเขตที่เขาให้ผมได้และขอบเขตที่พวกเขาเลือกใช้ได้ เพื่อทำงานนี้

       จึงมีจุดหลายจุด ที่คราวนี้ ผมได้ความกระจ่างชัดแล้ว นั่นก็คือ "บท" เขียนออกมายังไง กับโปรดักชั่น การถ่ายทำออกมายังไงนั้น
แทบไม่เกี่ยวข้องอะไรกันเลย ลำพังอ่านแต่บทมันไม่มีประโยชน์อะไรเลย


       ในส่วนของบท ผมพอใจ คนเขียนบทเป็นคนที่อ่านนิยายหลายรอบมาก เขาเข้าใจ "เต้ามู่ปี่จี้" ดีมาก เป็นเพราะเขาเข้าใจ เขาจึงได้แอบใส่ฉากภัตตาคารซินเย่ว์เข้ามา
เขามีความต้องการส่วนตัวอยู่ในนั้น

       ถัดมาก็คือโปรดิวเซอร์ (ผู้ควบคุมการถ่ายทำ) เป็นแฟนหนังสือตัวยง มีกระบวนการหลายอย่าง เกิดจากโปรดิวเซอร์คุกเข่าต่อหน้าคนจำนวนมากเพื่อบอกว่า
คุณต้องเชื่อฉัน เรื่องต้องเป็นอย่างนี้ คุณจะทำตามตรรกะของตัวคุณเองไม่ได้ คุณต้องทำตามตรรกะของนิยายเรื่องนี้ ดังนั้นโปรดิวเซอร์จึงเหน็ดเหนื่อยมาก
แต่สำหรับในประเทศจีน คำว่าโปรดิวเซอร์ ความจริงมีอำนาจไม่มาก ทำให้ช่วงหลังๆ มีปัญหามากมาย

       แล้วก็บทบาทของหลี่อี้เฟิงกับหยางหยาง ผมว่าพวกเขาโอเค หลี่อี้เฟิงให้ความรู้สึกที่คล้ายกับอู๋เสียมากสำหรับผม
ส่วนหยางหยาง ตัวเขาอายุน้อยไปหน่อย แต่รูปลักษณ์ภายนอกของเขา เหมาะสมมาก ดังนั้น "จุด" (ปัญหา) จำนวนมาก
ไม่ได้เป็นปัญหาในระยะเริ่มต้น

       แก่นแกนปัญหาของซีรี่ส์เรื่องนี้จึงอยู่ที่ ความสมดุลทางการถ่ายทำ



       ส่วนของ "บทนำ" สอง EP ถ่ายทำกันตอนสุดท้าย ในตอนนั้น กองถ่ายไม่มีใครแล้ว ทีแรกจะไปถ่ายที่ทิเบต เดิมทีต้องสวมชูปา (ชุดทิเบต)
ออกมาจากภูเขาหิมะ มีหิมะตกหนัก เปิดตัวให้สะท้อนกับเนื้อเรื่องของ "จั้งไห่ฮวา" (ภาคทิเบต)

       และเพื่อประหยัดงบ เมื่อคุณเปลี่ยนทิเบตไปเป็นมองโกลใน หิมะก็ไม่มีแล้ว มีแต่พายุทราย เสี่ยวเกอก็จะสวมชูปาไม่ได้แล้ว ทุกๆ จุดในบทละคร
ต่อไม่ติดเลย สำหรับคนในวงการ (ถ่ายทำ) จะรู้สึกว่าเมื่อไปทิเบตไม่ได้ก็ไปมองโกลในแทน แต่ว่ามันเป็นผลงานดัดแปลงทาง IP (ลิขสิทธิ์ทางปัญญา/ คาแรกเตอร์)
ไม่มีใครบอกพวกเขาว่าทิเบตกับมองโกลในมันต่างกันมากแค่ไหน มันคือจุดสองจุดที่ไม่เหมือนกันโดยสิ้นเชิง ไม่มีใครบอก...

       ภายหลังผมถามผู้กำกับ เขาบอกว่าเปล่านี่ สคริปต์ของเขาเขียนไว้ว่าเป็นมองโกลในอยู่แล้ว ผมจึงตระเวณถาม ว่าทำไมถึงมีสคริปต์เวอร์ชั่นมองโกลใน
แล้วผมก็พบว่า ผมหาคำตอบไม่ได้ ไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย



       ผู้เขียนบท ภายหลังเพราะปัญหาบางอย่าง ทำให้ถูกห้ามไม่ให้ไปยังกองถ่ายอีก (หัวเราะ) "คุณคนเขียนบท ขออภัย
กรุณาอย่ามารบกวนการทำงานของพวกเราอีก" อะไรทำนองนี้


       ในทีมงานมีครึ่งหนึ่งเป็นแฟนนิยาย ครึ่งหนึ่งไม่ใช่ มันจึงเป็นกระบวนการ PK (ต่อสู้) กันอย่างแข็งกร้าว ย่อมต้องมีแพ้มีชนะ
เรื่องใหญ่มากเรื่องหนึ่งที่พวกเราพยายามกันอย่างหนักก็คือการเปลี่ยนเสื้อฮู้ด (ตอนต้นเรื่อง=ภาพประกอบเป็นฮู้ดหนังหัวแหลมตัวแรกในฉาก "แรกพบ" ใต้บ้านอาสาม)
ให้เป็นชุดรัดรูปแบบที่สวมในตอนหลัง มันใช้เรี่ยวแรงถึงขนาดไหน ตอนนั้นพวกเราเปลี่ยนใจคอสตูมคนนั้นไม่ได้เลย คอสตูมบอกกว่า
นี่ก็คือแฟนตาซี ผมบอกว่ามันไม่ใช่อย่างนี้จริงๆ นะ เขาบอกนี่คืองานแฟนตาซี ถ้าคุณจะจ้างฉันคุณก็จงใช้ตามนี้ ตอนนั้นถ่ายทำไปแล้ว (หมายถึงฉากสวม "ฮู้ดฆาตกร")
เมื่อถ่ายทำเสร็จพวกเราได้ดูแล้ว ผมรู้สึกว่าไม่ไหวนะ ผมบอกว่าเรื่องนี้ผมจะไม่เข้าร่วมโปรโมตแน่ๆ ผมบอกว่าคุณต้องแก้ ตอนหลังจึงได้เปลี่ยนเป็นชุดของเสี่ยวเกออย่างที่เห็น

       ดังนั้นการถ่ายทำภาพยนตร์ลิขสิทธิ์ ถ้าคุณต้องการยึดต้นฉบับล้วนๆ จริงๆ คุณต้องหาแฟนคลับจำนวนมากๆ มาอยู่ในทีม จึงจะมีความเข้าใจที่ตรงกัน

       เจ้าของบทประพันธ์ของงานที่นำไปดัดแปลง ต่างต้องแบกรับเรื่องนี้กันทั้งนั้น มันเป็นเรื่องปกติมาก ผมจึงไม่ได้โต้แย้งอะไร สิ่งที่ผมเสียใจมากก็คือ
ความจริงในตอนนั้นผมสามารถทำอะไรได้มากกว่านี้ แต่เพราะผมรู้สึกว่า IP (ลิขสิทธิ์ทางปัญญา) ของผม ยังไม่ได้รับการยอมรับในทางภาพและเสียง (ภาพยนตร์-ซีรี่ส์-สื่ออื่นๆ)
ผมจึงขาดความเชื่อมั่นในการมีปากมีเสียงมากเกินไป

       หลังจากผ่านสถิติต่างๆ ของงานนี้ (ภาพประกอบเป็นยอดวิวออนไลน์ของไอ้ฉีอี้) และฟีดแบ็กจากผู้ชม ต่อไปนี้ผมพูดอะไรก็จะกล้าขึ้น
อย่างน้อยเมื่อใครพูดกับผมว่า "ของของคุณมันคือหนังสือเล่มหนึ่ง แฟนหนังสือคุณก็มีแค่หยิบมือนั่น ส่วนสิ่งที่พวกเราทำคือซีรี่ส์ อย่าเอาแฟนหนังสือคุณมาอ้าง"
มีคนจำนวนมาก จะเอาคำพูดนี้มาปิดปากคุณ เมื่อก่อนผมตอบโต้เขาไม่ได้ ตอนนี้ผมตอบได้แล้ว ผมยังสามารถออกแถลงได้ด้วยว่า
"หม้อดำ (หมายถึงผลเสีย คำตำหนิต่อว่าที่เกิดขึ้น) นี่คุณเป็นคนแบกมันนะ ถ้าคุณต้องการได้ประสบการณ์ของผมเป็นตัวช่วยให้คุณสื่อสารด้วยดีกับแฟนหนังสือ
คุณก็ต้องเชื่อฟังผม คำพูดของผม คือสิ่งที่ถูกต้อง"


       ส่วนเรื่อง dmbjs คราวนี้ผมรู้สึกว่า เป็นไปได้ว่าในส่วนตัวของผมเอง ผมล้มเหลวในการควบคุมมัน แต่สำหรับผลงานของ dmbjs นั้น ประสบความสำเร็จสูงมาก
มันคือการก้าวหน้าก้าวใหญ่มากแล้ว โดยเฉพาะพล็อตเรื่องแนวนี้ ที่สามารถปรากฏตัวอยู่บนหน้าจอเป็นครั้งแรก ถ้าเรายังรักษาจังหวะเช่นนี้ต่อไปได้
วงการบันเทิงของจีนก็จะมีพล็อตที่หลากหลายเกิดขึ้นตามมาไม่รู้จบ

       ในส่วนนี้ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม สำหรับคนทุกคนที่ได้ทุ่มเทให้กับ dmbjs ความดีความชอบของพวกเขา เป็นสิ่งที่มิอาจมองข้ามเลย


       ผมก็ยังคงเป็นคนเล่าเรื่องคนหนึ่ง ความจริงเป้าหมายของผมยังคงเป็นแปลงเนื้อเรื่องไปสู่สื่อชนิดอื่นๆ แปลงเป็นเกม แปลงเป็นหนัง แปลงเป็นซีรี่ส์
แปลงเป็นมังฮวา (การ์ตูนเล่ม) ผมเพียงอยากเห็นมันปรากฏตัวอยู่บนสื่อที่ต่างๆ กัน (ภาพประกอบเป็นภาพนิ่งเต้ามู่บุไต---ละครเวที) นี่เป็นเป้าหมายสูงสุดของผม

       เกม คือส่วนที่ผมโหยหาแล้วไม่เคยได้มา สำหรับ "เต้ามู่ปี่จี้" ผมเคยคิด อยากสร้างเกมให้มันด้วยตัวเอง แต่ระหว่างผมกับเกม เอาเป็นว่าเส้นทางของมันขรุขระมาตลอด
       สิ่งแรกสุดที่ผมทำก็คือให้ลิขสิทธิ์ ให้กับเอเจนซี่เกมที่ไม่พร้อม และเมื่อเห็นแล้วผมก็ต้องช็อก ผมเห็นอู๋เสียในชุดเกราะของตะวันตก
ถือดาบยักษ์ ฟันผีเสื้อ ผมบอกเขาว่า คุณช่วยชี้แจงหน่อย ว่าฉากไหนของนิยายผมเหรอที่มีเรื่องนี้ ในนั้นยังมีการเลี้ยงแรคคูน เลี้ยยงสัตว์เลี้ยงน่ารักอีกเยอะแยะ
แล้วยังซื้อไข่ได้ด้วย ผมถามว่าแล้วสุสานล่ะ อย่างน้อยให้สุสานผมสักหน่อยสิ (ภาพประกอบเป็นภาพในเกม) เขาบอกว่านี่ไงสุสาน ผมบอกว่านี่ไม่ใช่ นี่มันหมู่บ้าน
เขาบอกว่า พวกเราต้องการแค่ลิขสิทธิ์เพื่อเอาตัวละครเข้ามา เนื้อเรื่องข้างในไม่เกี่ยวกัน คือดูปุ๊บก็รู้ว่ามันไม่ใช่แล้ว ดังนั้นจึงยังมีปัญหามากมาย

       คราวนี้ ในที่สุดผมก็ได้เจอกับผู้ที่พร้อมจริงๆ มีแพลตฟอร์มที่ดีมาก "เสี่ยวหมี่" (<<ยังไม่แน่ใจว่าหมายถึงค่ายเกมหรืออะไร)
ทั้งระบบ โค้ด สิ่งต่างๆ พร้อมกว่ากันมาก (ภาพประกอบเกมเต้ามู่ตัวใหม่) เกมเกมนี้สามารถปรากฏโฉมต่อหน้าผู้ชม ด้วยคุณภาพที่ค่อนข้างสูงขึ้น
อีกทั้งตรรกะของมัน เป็นปกติดีมาก ไม่เหมือนกับเกมก่อนๆ ของผม ตรรกะไม่ถูกต้อง

       คาดว่าจะพบกับทุกคนได้ ภายในสิ้นปีนี้


       ถ้าคุณอยากให้เรื่องราวของคุณสามารถสืบทอดต่อไป คุณก็ต้องใช้พาหะ ใช้สื่อที่ต่างกันเผยแพร่มัน มังฮวา เกม ภาพยนตร์ ซีรี่ส์
ทั้งหมดนี้ผมอยากให้มันมีครบ ในภาพรวม ถ้าเราตัดเอาส่วนที่เป็นเรื่องลบ เรื่องไม่แฮปปี้ออกแล้วละก็ ความเสียสละของผู้คนส่วนใหญ่
ยังคงเป็นทางบวก ผมต้องขอบคุณพวกเขา




       (โปรดติดตามตอนต่อ วันพรุ่งนี้)

[Rozenkreuz]

สะอึกเลยครับ ผมเรียนด้านสื่อสารมวลชนมา แต่ไม่ได้เรียนเอกฟิล์ม ต้องขอออกตัวเลยว่าไม่ได้เข้าใจกระบวนการ Production อย่างถ่องแท้ รู้แค่เพียงในตำรา แต่ไม่เคยรู้ว่าเวลาทำงานจริงจะมีปัญหาเยอะขนาดนี้ (แม้จริงๆจะเคยเรียนเขียนบท และพบว่าเป็นคนเขียนบทไม่มีพาวเวอร์อะไรเลย เมื่อเข้าสู่กระบวนการหลัง Per-pro คุณจะหมดหน้าที่ทันที ยกเว้นแต่คุณจะสนิทกับคนในกองและสามารถเจรจาได้บ้าง ซึ่งนั่นก็เป็นเพียงกลุ่มคนไม่กี่สิบคนในคลาส เทียบไม่ได้เลยกับกองถ่ายจริงที่มีคนเป็นร้อย) จะให้ไปตบตีกับPD รึ บางทีความเข้าใจของคนทำหนังสือกับทำงานด้านภาพยนตร์ก็ต่างกันจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาบรรยาย ถ้าคุณไม่อยู่ในโลกเดียวกัน จะให้พูดภาษาไหนมันก็ไร้ความหมาย หรือบางทีพีดีเข้าใจ แต่คนในกองแบ่งออกเป็นสารพัดหน้าที่ ยึดถือความคิดตัวเองเป็นใหญ่ จะให้คอสตูมแบบนี้ พร็อบดีๆ? แพงไปเอาแบบนี้ไปแก้ขัดซะ ฝ่ายรีเสิจโลเคชั่น นายทุนต้องการแบบใช้แทนกันได้ ไปทะเลดูไบไม่ไหว เอาเป็นหาดลักษณะเดียวกันในไทยได้มั้ย? ไอ้มองโกลปริศนานั่นผมว่าก็คงพวกนายทุนหรือฝ่ายจัดสรรงบประมาณแอบไปแก้เอาแหงแซะ พวกระดับทำงานจริงล่า
ๆได้สคริปต์มาก็กลายเป็นอย่างนั้นไปซะแล้ว
เวลาที่อ่านแปลบทสัมภาษณ์ของท่านประมุขแล้วอยากจะบอกว่ามัน Insight มาก ใครที่ด่าเปิงไม่รู้เรื่องอ่านเข้าคงเหมือนโดนตบหน้า (ขายลิขสิทธิ์ให้พวกนายทุนก็เหมือนขายลูกทิ้งให้พวกค้าทาสนะผมว่า 555)

รอตอนต่อไป ขอบคุณสำหรับคำแปลครับ ปกติผมไม่ชอบอ่านอะไรพวกนี้ แต่ บสภ. ของท่านประมุขนี่กินใจทุกครั้งเลย ได้มุมมองแปลกๆ เรื่องน่าเบื่อก็เขียนให้น่าอ่านได้เฉยเลย สมเป็นนักเขียนจริงๆ
ปล.จริงๆ มีช่วงหนึ่งผมอยากเป็นนักเขียนบท ผมว่าการแปลงงานหนังสือดีๆ ให้ออกมาเป็นอะไรที่คนทั่วไปดูได้คงจะเจ๋งน่าดู แต่พอลองทำแล้วซาบซึ้งถึงแก่นว่าความเข้าใจของผมกับพีดีแม่งคนละโลก เราสุดโต่งไปคนละทาง และผมไม่ชอบยอมให้ใคร การที่คนทำภาพยนตร์เอาหนังสือที่ผมบูชาไปย่ำยีจนป่นปี้นี่ผมรับไม่ได้จริงๆ ฮือ ให้สร้างนี่ไม่ไหวจริง แต่ถ้าแค่ดูผมยังพอจะสร้าง Mind set ใหม่ได้ว่าที่ผมดูอยู่นี่คือแบบรีเมค ผ่านการแก้ไขให้เหมาะสมกับการสร้างหนังแล้ว จะให้เหมือนหนังสือเป๊ะคงเป็นไปไม่ได้ (และต่อให้เหมือนได้ก็คงน่าเบื่อน่าดู) ยังไงตัวหนังสือหนาหลายร้อยหน้าก็ยังเป็นสิ่งที่ผมรักที่สุดอยู่ดี

พยายามทำความเข้าใจท่านประมุขนี่ไม่ง่ายเลยนะครับ ถถถ แล้วผมบ่นอะไรล่ะเนี่ย เบลอๆ มันไป (คือผมเป็นคนพูดน้อย แต่ถ้าได้พิมพ์แล้วหยุดตัวเองไม่ได้...เวิ่นเว้อสามวันก็ไม่จบ..) ว่าแต่อยากเล่นเกมจังเลย แต่ผมอ่านจีนไม่ออก... เกมสมาร์ทโฟนก็เรื่องหนึ่ง แต่ถ้าเป็นเกมPC นี่.. ไม่รู้จะเริ่มมั่วที่ตรงไหนเลยนะเนี่ย 5555 อยากจะถามเรื่องสกิลอยู่เหมือนกัน ท่าไหนก็อัลไล อ่านไม่รู้เรื่อง ฮืออออ

[Malangporyim]

ประมุขน่ายัก...

ทำไมถ่อมตัวจัง แฟนๆ พร้อมซัพพอร์ตมากมายขนาดนี้แล้วแท้ๆ แง

ประทับใจที่ประมุขบอกว่าจะครองโลกจะแตกแขนงเป็นสื่ออื่นเยอะๆ และอยากทำเกม โอ้โห นี่มันฝันเดียวกับคนส่วนใหญ่ในสายผลิตยุคใหม่ๆ นี่เลยนะคะ (*ชี้ชาวทวีตแต่ละคน* สายคอมมู, สายออริฯ อะไรเหล่านี้ เชื่อว่าหลายๆ คนก็มีความฝันอยากเอาเนื้อเรื่องของตัวเองไปทำเกมนั่นแหละ) แล้วคุณก็ทำมันได้แล้ว สุดยอดอะ ชื่นชมมากจริงๆ *ซับ*

ได้ข่าวว่าอันนี้คุณเบียร์ตั้งใจแปลมาก แปลไวมากตั้งแต่ก่อนทีมไซโคจะเข้าถึงตัว ขอบคุณมากนะคะ *ซับ* ไม่รู้จะเม้นต์อะไรดีที่มีสติกว่านี้ แง แต่ก็เข้าใจค่ะ ว่างานแปลงบทประพันธ์นี่ต้องผ่านกระบวนการที่วุ่นวายจริงๆ อะไรที่อยากพูด เม้นต์บนพูดไปหมดแล้ว แง้ว 5555

ถึงยังงั้น เราก็ชอบซีรีส์นะคะ ผู้ชายที่นพซซ.เลือกให้ อร่อยมาก คุณเป็นคนเลือกผู้ชายเก่งจริงๆ นั่นแหละค่ะ และขอบคุณสำหรับชุดรัดรูปของจางฉี่หลิงนะคะ ^q^ (แม้จริงๆ จะอยากได้เท่กว่านี้ก็เถอะ ใจจริงอยากได้แบบในแฟนอาร์ต หรือแบบในบุไต 5555 แต่ได้แบบนี้ก็ดีกว่าฮู้ดฆาตกรจริงๆ แล)

บทแปลนี้แอบขำที่คุณบ.มีวงเล็บเอาไว้ให้ด้วยว่าคำไหนหมายถึงอะไร มีแปลภาษากาวด้วย 5555 แง แม้กระทั่งมังฮวา (ที่ทีมเราแปลเมาเมื่อนานมาแล้ว 5555555555) ก็ยังอธิบายให้ กราบค่ะ ขอบคุณค่ะ จริงๆ ม่านฮว่าถูกก็เอาที่ถูกเถิดค่ะคุณเบียร์ แง /กุมอกกระอักเลือด  (ส่วนเราในไอดีส่วนตัวหนีไปใช้มังงะแล้ว แง ข้ามชนชาติไปอีก หนีปัญหาแรงมาก 55555)

โอย พูดวกไปวนมา แง ขอบคุณมากนะคะที่แปลมา ประมุขน่ายัก ขอบคุณแพรวที่เป็นผู้นำสารด้วย กระทู้ที่ 370 ของแพรวเป็นสัมภาษณ์ซานซู ที่ดี ที่ดีจริมๆ

ขอบคุณค่ะ

[Luckey.B]

ขอบคุณนะคะที่แปลมาให้อ่านกัน

พออ่านแล้วก็ มึนงงกับขั้นตอนการถ่ายทำจริงนั้นหล่ะคะ ยุบยับเลย
ถึงออกมาจะมีความต่างกับหนังสือ แต่เราก็ชอบนะคะ

ไม่รู้จะพูดอะไรดีเลยคะ แต่ชอบความคิดท่านประมุขนะคะที่ว่าถ้าอยากให้งานของคุณสืบทอดต่อก็ต้องใช่การเผยแพร่ในหลายรูปแบบ มันเป็นจริงขึ้นมาแล้วคะ ดีใจด้วยคะ ท่านประมุข

ว่าแต่เกมส์ที่ท่านประมุขพูดถึงว่าได้ท่างเสี่ยวหมี่เป็นผู้ทำนั้นชื่ออะไรค่ะ อยากรู้จังคะ เราจะไปหาเล่นบ้างคะ //ส่งสายตาปริบๆ ด้วยความอยากเล่นเกม

[DuongHuen]

thank you

[NadaMin]

อ่านแล้วสงสาร
เข้าใจเลยว่า ทำไม dmbjs ออกมาประมาณนี้

แอบขำตรงชุดเสี่ยวเกอ ดีใจที่ประมุขเปลี่ยนชุดให้เสี่ยวเกอ เสียใจที่เสี่ยวเกอไม่ใส่ฮู้ดน้ำเงิน ^^

แต่ก็อย่างที่ นพซซ บอก ซีรีย์ประสบความสำเร็จมากจริงๆ ยอดวิวถล่มทลาย แจ้งเกิดหยางหยางเลย
แต่มันก็ยังขนาดเสน่ห์บางอย่างของเต้ามู่ไปอยู่ดี
เพราะฉะนั้นคิด(และให้กำลังใจ)ว่า ฉบับหนังคงออกมาดีกว่านี้ เพราะ นพซซ คงมีคำว่ากล่าวตักเตือนทีมงานจากฉบับซีรีย์ไปไม่มากก็น้อย ^^

จากแฟนนิยายค่ะ