Countdown
We've been
togerther for

ค้นหา
 
 

Display results as :
 


Rechercher Advanced Search


[OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ*

+5
gaaraclub
kame_kazuha
justpn04
Feran.FS
sinnerdarker
9 posters

Go down

[OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ* Empty [OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by sinnerdarker Mon 27 Oct 2014, 20:28

*****สปอยเล่มสิบนะคะ*****



Title : ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง

Author : Sinnerdarker

Rating : PG

Main Character : นายอ้วน , อู๋เสีย (โมเมนต์ผิงเสีย)

แอบขอมุขเดะน้อยมาจากฟิคครอบครัวสุขสันต์ของท่าน Silver Cloud นะครับ แฮร่ <3

เป็นเรื่องราวหลังจากฟิค The Last Moment ราวๆ 3-4 ปี ใครยังไม่อ่านไปอ่านได้ หรือยังไม่อ่านก็ไม่เป็นไรค่ะ ถือเป็นเรื่องราวในอนาคตหลังจากจบเล่มสิบ

ฟิค The Last Moment

ต่อจากฟิค “ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง” นี้มีฟิคที่เสี่ยวหลิงเล่านะคะ

"บันทึกของเสี่ยวหลิง"



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++





"เทียนเจิน! เด็กนั่นแม่งลูกใครวะ!!"

นายอ้วนชี้นิ้วมาทางผมด้วยหน้าตาที่ตกใจสุดขีด ส่วนผมก็กระชับเด็กที่ตนอุ้มไว้ แล้วตอบไปสบายๆ

"จะลูกใครล่ะ ก็ต้องลูกฉันสิวะนายอ้วน" ผมว่าพลางก้มหน้ามองลูกชายตัวเองที่เงยหน้ามองผมตาแป๋ว ผมจ้องตาของเขากลับแล้วจับเด็กชายตัวน้อยยกมือขึ้นโบกซ้ายขวาทักทายนายอ้วน "ไหนทักทายลุงอ้วนซิ"

ลูกชายของผมยกสองมือขึ้นโบกไปมา ดวงตาใสแจ๋วมองนายอ้วนพร้อมหัวเราะเอิ๊กอ๊าก

"เออ น่ารัก-...เดี๋ยวๆๆ เทียนเจิน! นายไปแต่งงานมีลูกตอนไหน ไปเก็บลูกใครมาเลี้ยง หรือไปทำสาวไหนท้องแล้วเขาไม่เอาลูกนาย แล้วนายแม่งเอาเสี่ยวเกอไปเขวี้ยงทิ้งไว้ไหน!? มาคุยกับเสี่ยอ้วนให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้!"นายอ้วนว่าแล้วเดินมาดึงแขนผมลากให้เข้าไปในร้าน ผมกึ่งเดินตามกึ่งขืนตัว หมอนี่แม่งลืมไปรึเปล่าว่าผมอุ้มเด็กอยู่

"ไม่ได้แต่งกับใครทั้งนั้น ส่วนนี่ลูกฉันจริงๆ แล้วก็ไม่ต้องถามถึงแม่เด็ก เพราะฉันไม่คิดจะตอบ" ผมดึงมือออกแล้วตอบเสียงเรียบ นัยน์ตามองนายอ้วนอย่างแน่วแน่

"ตกลงนายแม่งทำผู้หญิงท้องไม่รับผิดชอบ?" นายอ้วนถามผม ทำสีหน้าไม่เชื่อสายตา "สงสัยเสี่ยอ้วนจะเรียกนายว่าเทียนเจินไม่ได้แล้วสิเนี่ย…."

"อย่าจินตนาการอะไรแปลกๆ สิวะ! นายไม่คิดบ้างเหรอว่าฉันเก็บเด็กมา?" ผมตอบกลับเสียงเหนื่อย ลูบหลังลูกชายในอ้อมแขนตน "อีกอย่างที่ฉันอุ้มอยู่นี่ไม่เรียกรับผิดชอบเรอะ?"

"โทษที หมายถึงผู้หญิงเขาไม่เอาลูกนายอ่ะ " นายอ้วนยักไหล่เหมือนไม่ใช่เรื่องสำคัญ นี่แม่งกำลังจะบอกว่าผมไม่มีน้ำยาผู้หญิงเลยไม่เอาเป็นสามีงั้นเหอะ "ส่วนเรื่องเก็บมาเลี้ยง ตอนแรกก็คิด แต่หน้าแม่งเหมือนนายเกินไป เสี่ยอ้วนเลยฟันธงว่าลูกนายชัวร์" นายอ้วนว่าพร้อมทำมือฟันฉัวะลงมา "แล้วตกลงไปไงมาไง"

"....บอกไม่ได้ บอกได้แค่ว่าเนี่ย ลูกฉันจริงๆ" ผมบอกนายอ้วนได้แค่นั้น แล้วยกมือเกลี่ยแก้มลูกชายในอ้อมแขนตนยิ้มๆ

วิธีที่เด็กคนนี้เกิดมาผมบอกไม่ได้จริงๆ หรือถึงพูดไปหมอนี่คงไม่เชื่อ เพราะผมเองยังรู้สึกเชื่อถือไม่ค่อยได้ ผมรู้แต่ว่านี่เป็นของแทนใจที่จะทำให้ผมใช้ชีวิตต่อไปได้

..เป็นของแทนใจอันไม่จีรัง

นายอ้วนมองผมครู่ใหญ่ ก่อนจะถอนหายใจเฮือก

“เออ ตามใจ เทียนเจินว่าดี เสี่ยอ้วนก็ว่าดี”นายอ้วนตอบผม เกาหัวแกรกๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ในร้านผม “นายเป็นไงบ้าง”

“สบายดี” ผมตอบนายอ้วน พร้อมกับหาเก้าอี้นั่งบ้าง ตอนนี้หวังเหมิงไม่อยู่ ผมใช้ให้ออกไปซื้อของ ไม่นึกว่าเฝ้าร้านเลี้ยงลูกอยู่ดีๆ หมอนี่จะโผล่มาซะฉิบ “แล้วนายล่ะ โอเคไหม?”

“โอเคดิ เสี่ยอ้วนออกจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข”

“ฉันถามถึงเรื่องหยุนไฉ่”

พอผมพูดออกไปแบบนี้ นายอ้วนก็นิ่งไป

ผมรู้ว่านี่เป็นการสะกิดบาดแผลที่ใหญ่ที่สุดแผลหนึ่งของเขา เป็นบาดแผลที่ไม่มีใครกล้าแตะต้อง แต่ผมคิดว่าควรจะถาม มันผ่านมาหลายปีแล้ว นายอ้วนไม่ใช่คนที่จะจมจ่อมกับอดีตได้นานถึงเพียงนั้น

หรืออย่างน้อยแม้ไม่ลืม ความเจ็บจะหายไป กลายเป็นความทรงจำที่ดี

ตอนที่นายอ้วนเพิ่งเสียหยุนไฉ่ไป ผมเสียใจมากที่ไม่ได้อยู่ข้างเขา แต่ผมเองในตอนนั้นไม่มีเรี่ยวแรงจะยืนอยู่ตรงนั้น  ทั้งยังมีเรื่องจำเป็นต้องทำ ไหนจะยังใส่หน้ากากอาสามอยู่ การอยู่โยงที่นั่นเพื่อดูแลนายอ้วนเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ รวมทั้งหลังจากนั้นผมเจอเรื่องมากมาย สุดท้ายจึงได้แต่โทรไปสอบถามความเป็นไปของนายอ้วนจากอากุ้ย

นี่คงเป็นคำแก้ตัวที่ดีที่สุดทำที่ผมจะคิดได้

และถึงจะเป็นแบบนั้น นายอ้วนก็ยังนับผมเป็นเพื่อน ราวครึ่งปีหลังทุกอย่างจบสิ้นลงนายอ้วนก็มาหาผม เขาไม่ได้ตำหนิเรื่องที่ผมหนีหายไปแม้แต่น้อย ทั้งยังหอบของกินจากปาหน่ายมาให้

นั่นเป็นเรื่องที่ผมปวดใจมาตลอด

ความเงียบยาวนานผ่านเลยไป มันไม่ได้น่าอึดอัดเท่าที่ผมคิด บางทีอาจเพราะผมชินชากับสิ่งเหล่านี้ไปเสียแล้ว

ผมลูบแผ่นหลังของลูกชาย เขานิ่งไปคล้ายจะหลับ ซึ่งเป็นเรื่องดี

อีกซักครู่ใหญ่ๆ ความเงียบก็คลายลง

“ฉันเหนื่อยจะเศร้าแล้วล่ะ เทียนเจิน”นายอ้วนว่าขึ้นในที่สุด พรูลมหายใจยาว “แต่ให้หาเมียอีกรอบก็ไม่เอาแล้วเหมือนกัน ฉันรักของฉันจริงๆ หรือไม่ก็ปล่อยใจไป ถ้าวันหนึ่งเจอคนที่ใช่อีกครั้ง ฉันก็คบ ไม่เจอก็ช่างแม่ง ดูแลอากุ้ยไปเรื่อยๆ ไม่ใช่เรื่องหนักหนาอะไร”

“คิดได้แบบนั้นก็ดี” ผมตอบเขาไปสั้นๆ

“แล้วนายล่ะ”

“อะไร?”

“เรื่องเสี่ยวเกอ”

พอโดนถามบ้างผมก็ไปไม่ถูก เข้าใจในความเงียบอันยาวนานก่อนหน้านี้ของนายอ้วนทันที

สถานการณ์ของผมกับเขาไม่เหมือนกัน หยุนไฉ่จากไปโดยไม่อาจหวนกลับ เห็นหลักฐานทนโท่ต่อหน้า แต่สำหรับผมกำหนดเวลาแม้ยาวนาน แต่ยังพอมีหวังได้พบ

อย่างน้อยผมก็หลอกตัวเองได้ว่าเขายังมีชีวิต

เมื่อช่วงที่ผมกลับจากฉางไป๋ซานใหม่ๆ ผมรู้สึกว่างเปล่ามาก เหมือนกับตัวเองไม่เหลืออะไร หนักหนายิ่งกว่าก่อนที่เสี่ยวเกอจะจากไป หากไม่ใช่ว่ารอยช้ำบนร่างกับตราลัญจกรตอกย้ำคำสัญญาของพวกเราทุกครั้งที่เห็น ผมอาจจะฟื้นตัวลำบากกว่านี้

ผ่านมาหลายปีแล้วนับจากตอนนั้น รอยช้ำทั่วร่างหายไปแล้ว แต่น่าหัวร่อที่ผมยังจดจำตำแหน่งของมันได้..เกือบทุกรอยที่เขาทำไว้

ผมสูดหายใจลึก หลับตาลง และเบิกขึ้นอีกครั้ง

“ฉันไม่เป็นไร” ผมตอบไปสั้นๆ โดยไม่มีคิดจะขยายความ

“แน่ใจเรอะเทียนเจิน?” นายอ้วนถามเสียงสูง “สองปีก่อนหน้านายแม่งยังกับศพ แถมยังขรึมลงจนคนสงสัย”

“ฉันก็แค่โตขึ้น”ผมหัวเราะขื่นใส่เขา ไม่อยากยอมรับผลกระทบอันรุนแรงนั้นเท่าไหร่

บางครับผมก็คิดว่าตัวเองบ้าเหมือนกัน ยึดติดกับผู้ชายที่ไม่เคยเชื่อมโยงผูกพันกับโลกฝั่งนี้ คนที่สำหรับเขาแล้วสิ่งใดบนโลกล้วนไร้ซึ่งความหมาย

ทำไมผมต้องสนใจผู้ชายที่ไม่เห็นความสำคัญของตัวผม

แต่จะว่าไปแล้ว เขาเองยังไม่เห็นความสำคัญของตัวเอง ดังนั้นผมจึงอยากให้ความสำคัญกับตัวเขา แม้สุดท้าย..เขาจะจากไปก็ตาม

เหลือไว้แต่เยื่อใยเบาบางที่เจ้าตัวอาจไม่ได้ให้ความสำคัญ

“เออ งั้นกลับมาเรื่องเดิม” นายอ้วนพูดขึ้นในที่สุด “ตกลงไปไงมาไงถึงได้ลูกชายมาดูแลคนนึง แล้วนี่เด็กนั่นชื่ออะไร”

“เสี่ยวหลิง”

“ชื่อแม่งยังกับสาวน้อย” นายอ้วนหันด่าผม ยื่นนิ้วมาจิ้มแก้มของเสี่ยวหลิงที่นอนหลับอยู่ ผมเลยตีมือเขาดังเผียะ

นายอ้วนโอดครวญ พึมพำว่าผมหวงลูกชาย ก่อนจะด่าผมรอบสอง“นี่นายใช้สมองส่วนไหนคิดเนี่ยเทียนเจิน ชื่อแม่งสุดยอด”

“ช่างหัวฉัน ลูกฉันฉันจะตั้งอะไรให้มันก็เรื่องของฉัน แล้วนี่นายมาทำอะไรฮะนายอ้วน? มาเยี่ยมหรือมาป่วน?”ผมถามเขากลับไป นายอ้วนทุบมือเหมือนนึกได้ แล้วก็ตอบเรียบๆ “มาเยี่ยมนั่นแหละ ว่าจะมาบอกชวนไปเที่ยวปาหน่าย ซักปลายเดือนนี้ ใครจะรู้ว่ามาถึงจะเห็นเทียนเจินแม่งอุ้มลูกอยู่ เสี่ยอ้วนตกใจแทบเป็นลม”

“ควรจะเป็นลมสลบเหมือดไปเลย” ผมจิกกัดเข้าให้ “ปลายเดือนหรือ…ถ้าไม่ติดอะไรจะติดต่อไปแล้วกัน”

“เออ งั้นก็โอเค เสี่ยอ้วนมาแค่นี้ล่ะ” นายอ้วนว่าพร้อมลุกขึ้นยืน เดินออกไปที่ประตูร้าน

“นี่นายถ่อมาแค่เพื่อจะชวนฉันเที่ยวเรอะนายอ้วน?” ผมถามอย่างประหลาดใจเมื่อเขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก่อนจะลุกตามไปเดินส่งที่หน้าร้าน

“จริงๆ ว่าจะชวนดวดเหล้า แต่เทียนเจินคงไปไม่ได้ใช่ไหมล่ะ”เขาบุ้ยใบ้มาทางเสี่ยวหลิง “ดูแลลูกเหอะ เสี่ยอ้วนจะไปเที่ยวให้ฉ่ำปอด เย็นนี้จะมาขอข้าวกิน เลี้ยงด้วยล่ะ”

ผมหัวเราะใส่นายอ้วน ยกมือตบไหล่เขา “ตามนั้น ไว้เจอกัน”

“เออ อีกเรื่อง” นายอ้วนว่าขึ้นเหมือนนึกได้ หันมาถามผมอย่างรวดเร็ว “ ‘หลิง’ เนี่ย เอามาจาก ‘ฉี่หลิง’ ใช่ไหม”

พอได้ยินแบบนั้นผมก็ตัวเกร็งทันที

“เสี่ยอ้วนไม่ถามแล้วกันนะว่าตกลงเด็กนี้แม่เป็นใคร แต่เสี่ยอ้วนจะบอกนะ ถึงหน้าจะเหมือนเทียนเจิน แต่ตาเด็กคนนี้แม่งทำให้นึกถึงเสี่ยวเกอว่ะ”

“ไปไหนก็ไปเลยไปนายอ้วน!!”ผมอดรนทนไม่ไหวถีบก้นเขาออกจากร้าน นายอ้วนหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ก่อนจะเดินหายลับไปกับฝูงชน

ผมหอบหายใจ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าออกยาวพอให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ พอดีกับที่เสี่ยวหลิงว่าขึ้นเสียงงัวเงีย

“อาป๊า...” เจ้าตัวว่าพลางขยี้ตาตัวเอง ส่งเสียงงึมงำในลำคอ

“ง่วงหรือเสี่ยวหลิง เดี๋ยวป๊าพาเข้าไปนอนน่ะ”ผมลูบแผ่นหลังของเสี่ยวหลิง นี่ก็เลยเวลานอนกลางวันของเขามาอักโขแล้ว ไม่แปลกที่จะรู้สึกง่วง ผมรีบพาลูกชายเข้าไปในร้าน เดินไปที่เตียงเล็กที่เอามาตั้งไว้ตั้งแต่เสี่ยวหลิงเกิดมา ก่อนจะวางเขาลงแล้วเริ่มกล่อมนอน

ผมมองใบหน้าของเขา เด็กคนนี้ใครๆ ก็ทักว่าเหมือนผม ถึงจะมีส่วนที่คล้ายคนอื่นคนก็ยังนึกว่าคล้ายแม่ซึ่งไม่มีใครรู้ว่าเป็นใคร ..ไม่นึกว่านายอ้วนจะบอกว่าเขามีส่วนที่คล้ายเมินโหยวผิง

หมอนี่ตาไวจริงๆ ผมว่าบางทีซักวันผมคงต้องเล่าที่มาของเด็กคนนี้ให้นายอ้วนฟัง บางทีเขาคงเข้าใจ และถึงแม้ไม่เข้าใจ ก็คงไม่พูดอะไร

เด็กคนนี้ปรากฏตัวขึ้นเมื่อหนึ่งปีก่อน

ผมนอนเล่นอยู่ในบ้าน ไม่มีอะไรทำ พอรู้ตัวก็ได้ยินเสียงวิ่งเล่นในบ้านที่ไม่มีใครอยู่ ผมจำได้ว่าประสาทเสียมาก แล้วพอหาต้นเสียงก็เจอเด็กคนนี้ยืนอยู่ในครัว อ้าแขนกอดผม เรียกผมว่าอาม๊า

ตอนนั้นผมเกร็งจนทำอะไรไม่ถูก แต่ไม่ได้หวาดกลัว ใบหน้าของผมและเขาเหมือนกันจนเกินไป มากเกินจะกลัว เหนือสิ่งอื่นใด ดวงตาของเด็กคนนี้ทำให้ผมนึกถึงใครบางคน

เมินโหยวผิง….จางฉี่หลิง

ตอนนั้นผมตัวสั่นจนทำอะไรไม่ถูก ปล่อยให้เด็กตรงหน้าเดินมากอดคอผมไว้ ผมยกแขนสั่นระริกขึ้นกอดเขา กอดแน่นจนรู้สึกถึงความอบอุ่น…รู้สึกถึงความจริง

ขอบตาผมร้อนผ่าว มันรื้นขึ้นมา ความอบอุ่นแผ่ซ่านเอ่อล้นในใจผม ความยินดีที่ไม่อาจอธิบายได้อาบล้อมดวงใจ

มันเกิดขึ้นเหมือนที่เหลาหย่างเคยเล่า เขากลับไปที่บ้าน จินตนาการถึงภาพมารดาที่ทำอาหารในครัวและร้องเรียกเขา มันเป็นไปโดยไม่ตั้งใจ เป็นธรรมชาติ พลังที่ยากจะควบคุม

ผมไม่แน่ใจว่าตนเองคิดอะไรอยู่ ทำไมเด็กคนนี้ถึงปรากฏตัวขึ้น.. ผมคิดอยู่นาน หากพลังนั้นมีจริง เหตุใดตัวจางฉี่หลิงถึงไม่โผล่มา

แต่ถึงโผล่มา ผมคงรับไม่ได้เหมือนที่ผมรับเด็กคนนี้ไว้ในอ้อมอก เพราะสุดท้ายแล้วจางฉี่หลิงคนนั้นก็เป็นตัวปลอม เป็นสิ่งที่เกิดจากความทรงจำและห้วงคิดของผม ไม่ใช่ตัวจริงที่เต็มไปด้วยความเร้นลับที่ผมไม่รู้ ไม่เหมือนเหลาหย่างที่สร้างตัวเองขึ้นมา เขาย่อมสร้างทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นตัวเองขึ้นอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

เหลาหย่างบอกว่าพลังของผมอ่อนมาก แต่ว่ามีอยู่ ผมกังวลเรื่องความทรงจำของตัวเองเล็กน้อย แต่เมื่อทบทวนแล้วตอนนี้ก็ยังดูครบถ้วนดี แต่ถึงหายไปบ้างก็ไม่เป็นไร ตราบเท่าที่ผมยังจำเรื่องสำคัญได้แม่นยำ ผมก็ยินดี

ผมไม่ได้ตั้งคำถามกับเด็กที่ปรากฏขึ้นในบ้านอย่างไร้ที่มา ผมตั้งชื่อให้เขา ตั้งใจใช้ ‘หลิง’ จาก ‘ฉี่หลิง’ มันงี่เง่ามากกับการตั้งชื่อให้เด็กโดยไร้หัวคิด แต่ผมอยากจะตั้งชื่อนี้ให้เสี่ยวหลิงจริงๆ เพราะสำหรับผมเขาเป็นของเตือนใจที่ทำให้นึกถึงใครบางคน

เตี่ยกับม๊าตกใจมากตอนที่เจอกับเสี่ยวหลิงครั้งแรก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงอารอง พวกเขาพยายามคาดคั้นผมว่าแม่เด็กเป็นใคร แต่ผมยืนกรานจะไม่บอก และไม่คิดจะบอก ผมบอกแค่ว่าแม่ของเด็กคนนี้ไม่มีความคิดจะแต่งเข้าสกุลเรา และจะถือว่าเด็กคนนี้เป็นผู้สืบทอดสกุลอู๋ แน่นอนว่าเสียงรอบข้างบอกให้ผมแต่งเมียเข้าบ้านเพื่ออย่างน้อยลูกชายผมจะได้มีแม่ แต่ผมยืนกรานจะไม่ทำเช่นนั้น ด้วยเหตุผลเช่นไร..คิดว่าทุกท่านคงทราบดี

หลังจากนั้นผมค่อนข้างเต็มไปด้วยความวิตกกังวล จำได้เลือนรางว่าพลังนี้ไม่เสถียรเท่าใดนัก ผมกังวลเสมอ วันใดเสี่ยวหลิงจะหายไปอย่างไร้ร่องรอยหรือเปล่า เขาจะมีโอกาสโตไหม และเขาจะเติบโตเป็นอิสระจากความคิดของผมหรือเปล่า ผมต้องการให้เขามีตัวตนจริงๆ ไม่ใช่ตุ๊กตาที่เกิดจากความปรารถนาของผม

แต่ผ่านไปปีหนึ่ง ก็ดูเหมือนเสี่ยวหลิงจะเติบโตขึ้น ผมรู้เพราะคอยวัดส่วนสูงเขาตลอด ส่วนเรื่องนิสัยผมคงต้องค่อยๆ ดูไป ยังมีเวลาอีกนานแสนนาน ความกังวลหนึ่งเดียวของผมตอนนี้ที่เหลืออยู่คือกลัวว่าเสี่ยวหลิงจะอันตรธานหายไป

ผมร้องเพลงกล่อมเสี่ยวหลิง ลูกชายตัวน้อยของผมหลับตาปรือ ได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอดังขึ้น

ผมอดจินตนาการไม่ได้ อีกหกเจ็ดปีจากนี้หากเขาเติบโตขึ้นเรื่อยๆ เป็นเด็กหนุ่ม หากผมไม่หลงเขามากจนไม่กล้าพาไปที่ฉางไป๋ซาน ..หากว่าผมได้พบเมินโหยวผิงอีกครั้งจริงๆ อีกฝ่ายจะทำหน้าอย่างไร

ผมหัวเราะเล็กน้อย พยายามไม่ให้ดังจนปลุกเสี่ยวหลิงขึ้นมา และหลุบตาลง จ้องมองร่างเล็กด้วยความรัก ก่อนจะก้มลงจูบกระหม่อมเบาๆ

ไว้ถึงตอนนั้นค่อยคิดก็แล้วกัน

END



+++++++++++++++++++++++++++++++++++



ตอนแต่งลุ้นตัวเองมาก ตูจะหลุดเป็นอ้วนเสียไหม..(..)

ไม่หลุดค่ะไม่หลุด 55555
sinnerdarker
sinnerdarker
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 343
Points : 4015
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : บ้านสกุลหวัง

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by Feran.FS Fri 31 Oct 2014, 20:54

//วิ่งมากรี๊ดอัด เสี่ยวหลิงของหมาาาาาาา(?)
ชอบอ่ะ ชอบบบ
Feran.FS
Feran.FS
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 457
Points : 3903
Join date : 27/10/2014
Age : 28
ที่อยู่ : ใต้เตียงนอนเซี่ยจื่อหยาง...

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by justpn04 Sun 02 Nov 2014, 00:09

ติดตามเสี่ยวหลิงในกรุ๊ปมาตลอด แล้วก็หลงเด็กเข้าจนได้ ฟฟฟฟฟ
ลูกชายนายน้อยคนนี้น่ารักสุด ๆ เลยยยย
รอตอนต่อไปนะคะ~
justpn04
justpn04
ด้วง
ด้วง

จำนวนข้อความ : 34
Points : 3468
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : เสาบ้านสกุลอู๋

http://justpn04.tumblr.com

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by Feran.FS Sun 02 Nov 2014, 00:15

justpn04 พิมพ์ว่า:ติดตามเสี่ยวหลิงในกรุ๊ปมาตลอด แล้วก็หลงเด็กเข้าจนได้ ฟฟฟฟฟ
ลูกชายนายน้อยคนนี้น่ารักสุด ๆ เลยยยย
รอตอนต่อไปนะคะ~

เน๊ออออ น่ารักเน๊อออออออ //ฟัดเสี่ยวหลิงรัวๆ
Feran.FS
Feran.FS
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 457
Points : 3903
Join date : 27/10/2014
Age : 28
ที่อยู่ : ใต้เตียงนอนเซี่ยจื่อหยาง...

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by kame_kazuha Sun 16 Nov 2014, 21:53

ลูกนายน้อยและเสี่ยวเกิออ โอย น่าฟัด
kame_kazuha
kame_kazuha
ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
ด้วงต้นไม้เทพเจ้า

จำนวนข้อความ : 274
Points : 3706
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : สุสานสักที่

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by gaaraclub Thu 20 Nov 2014, 21:17

ตอนแรกแอบนึกว่าขุ่นลูกเกิดมาจากตอนที่แล้วค่--- *เดี๋ยว*

แอ้ยยย จะติดตามต่อนะคะ ><
gaaraclub
gaaraclub
ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา

จำนวนข้อความ : 81
Points : 3512
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : แขนเสื้อปู่อู๋

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by Yuwadee Wana Fri 21 Nov 2014, 14:58

กำเนิดเสี่ยวหลิง ของแทนใจที่ไม่จีรัง ทั้งรักและเกรงว่าจะสูญเสียมันไป
Yuwadee Wana
Yuwadee Wana
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 352
Points : 3789
Join date : 27/10/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by ryu77 Tue 02 Dec 2014, 20:33

เสี่ยวหลิงน่ารักกกกกกก!
ขอฟัดได้ไหมคะ พี่ซิน ฮ่าๆ

นายอ้วนนี่สมกับเป็นเพื่อนสนิทนายน้อยเลยนะ รู้ทันทุกเรื่อง แต่จากท่าทางนายอ้วนก็คงเดาได้ล่ะมั้งว่าเป็นลูกใคร แต่แค่ไม่รู้ว่าทำไมเสี่ยวหลิงถึงเกิดมาได้แค่นั้น...ล่ะมั้ง
ryu77
ryu77
ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา

จำนวนข้อความ : 64
Points : 3501
Join date : 01/11/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by kuramajoy Mon 22 Dec 2014, 23:07

แงงน่ารัก ดีใจด้วยนะ อย่างน้อยก็ได้ของต่างหน้ามา
kuramajoy
kuramajoy
ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
ด้วงต้นไม้เทพเจ้า

จำนวนข้อความ : 206
Points : 3732
Join date : 27/10/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by nuu_baitoey Fri 17 Jul 2015, 17:30

น่ารักมากค่ะ ชอบที่เอาเรื่องในเล่มจริงมาเชื่อมโยง ทำให้รู้สึกสมจริงดี^^
nuu_baitoey
nuu_baitoey
ด้วง
ด้วง

จำนวนข้อความ : 31
Points : 3462
Join date : 27/10/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

ขึ้นไปข้างบน

- Similar topics

 
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ