[OS] #dmbjdaily 12 days left : Xiao Hua

[sudarat689]

#dmbjdaily 12 days left : Xiao Hua

“พ่อฮะ พี่ชายคนนั้นใครเหรอ”
“คนสนิทของพ่อเอง ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปอาเฮยจะมาเป็นอาจารย์สอนลูกนะ เสี่ยวฮัว”
“....”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณชายเก้า”
และหลังจากนั้นชีวิตของผมก็ไม่สงบสุขอีกเลย
“ไม่ได้ครับ คุณต้องหันข้าง ยืดแขนออกไปแบบนี้”
“...” ผมหงุดหงิด....
“คุณชายยืนผิดท่านะครับ ผมบอกว่าต้องหันข้าง ยื่นกระบองของคุณออกไป ยืนให้อยู่ในระดับพอดีที่คุณจะฟาดถนัด”
“...” ผมทำตาม กางขาแล้วทำอย่างเขาบอก...
“หัวของคุณต้องหันไปแบบนี้” เขาเข้ามาประชิดตัวของผม “แขนอยู่ในมุมนี้ แล้วกางขาออกประมาณนี้ครับ” มือเขาวางที่เอวเล็กๆของผมแล้วเอื้อมมือมาจับคางให้หันไปประมาณ 45 องศา กางขาขนาดพอดีเหมือนท่าถือดาบ
“....”
“ถ้าคุณไม่หันหะ....”
“โอ๊ย!! อะไรของนายกัยเนี่ย” ผมเขวี้ยงกระบองทิ้งอย่างเหลืออด หน้าหงิกหน้างอแล้วนั่งลงกับพื้น “นายจะให้ฉันยืนท่าบ้าๆนั่นทำไม! มันก็แค่ท่ายืนเองไม่ใช่เหรอ แค่ท่ายืนมันจะต้องเรื่องมากขนาดนี้รึไง?”
“...” เขายิ้ม แล้วมองหน้าผม “งั้นคุณลองกับผมก่อน ลุกขึ้นครับ”
เขาดึงผมลุกขึ้นแล้วถอยห่างจากผมไปประมาณ 5 ก้าว
“อ่ะ”
วืบบ
ผมผงะ รับกระบองที่เขาโยนให้ไม่ทัน อย่าว่าแต่ไม่ตั้งใจเลย เขาโยนมาไกลและเร็วขนาดนั้นถ้าผมตั้งใจรับจะทันหรือเปล่า
“จะฝึกกับผมก็ต้องรับให้ได้ คราวหน้ามีสมาธิกว่านี้ด้วยครับ”
ผมถือดาบ ตั้งท่าแบบที่ตัวเองถนัดไม่ใช่แบบที่เขาสอน หลังจากนั้นมันเร็วมาก เขาเหมือนเข้ามาประชิดตัวผม หาดกระบองเข้าที่กระบองของผม แต่มันยังไม่หลุดมือ เขาเปลี่ยนกระบองไปที่มืออีกข้างฟาดกระบองของผมจนหล่นไปด้านหลัง
“ตาย” เขาพูด และในขณะนี้กระบองอยู่ที่คอของผม
ผมอ้าปากหวอ เริ่มเข้าใจสิ่งที่เขาพูด
“คุณรู้หรือยัง ว่าท่ายืนสำคัญยังไง”
“...”
“ท่ายืน มันจะทำให้เรารักษาสมดุลของร่างกาย ไม่ให้ล้ม หรือว่าเมื่อคู่ต้อสู้ประชิดตัวหรือฟาดอาวุธเข้ามาหาเรา การหลบหลีกและเห็นการเคลื่อนไหวของศัตรูจะดีกว่าท่ายืนแบบถนัดที่ทุกคนชอบใช้ ถ้าคุณได้เบสิกพื้นฐานพวกนี้ ไอ้พวกเทคนิคพวกนั้นจะง่ายสำหรับคุณไปเลย คุณเข้าใจที่ผมบังคับคุณให้ฝึกยืนรึยัง”
“ฉันเข้าใจแล้ว”

จากนั้นเรื่อยมาผมก็ฝึกท่ายืน กว่าจะยืนได้ถูกต้องก็เกือบสองอาทิตย์ แล้วเขาก็ยังให้ผมฝึกยืนอย่างนั้นเป็นชั่วโมง เขาเริ่มจากการโยนกระบองให้ผมรับให้ได้ก่อน กระบวนท่าจากนั้นก็เป็นเทคนิคที่เขาสอนมา เขาบอกว่าพวกนี้ผมจะเอาไปปรับปรุงให้มันดีกว่าเดิมก็ได้ มันแล้วแต่คนที่ใช้และคู่ต่อสู้ของผม
ผมอายุ 21 แล้ว 7 ปีที่ฝึกกับเขาทำให้ผมได้อะไรมากมาย กลับจากมหาวิทยาลัยก็นึกครึ้มอยากจะลองวิชาสักหน่อย ผมรู้ว่าช่วงเวลาแบบนี้เขาจะอยู่ที่สวนหลังบ้าน ว่าแล้วก็ย่องเบาๆมือปลดกระบองที่พกเอาไปเรียนด้วยค่อยๆทำให้มันยาวอยู่ด้านหลังด้วยมือเดียว เห็บแผ่นหลังเขาแวบๆ เขากำลังสูบบุหรี่ เมื่อพ้นธรณีประตูหลังบ้างผมก็โผวูบด้วยความเร็วหมายจะฟาดที่หลังคอเขาให้สลบ
หมับ! แกร๊ง!
“อ่ะ..”
เขาหันมาหลบกระบองของผมได้ ซำยังจับมันโยนออกไปข้างๆตัวเขาอีกต่างหาก มือข้างหนึ่งของเขาคว้าเข้าที่เอวของผมและอีกข้างจับปลายคางของผมให้เชิดขึ้นก่อนริมฝีปากเย็นชืดนั่นจะประกบลงมา
“อื้อ...”
“เล่นแรงขึ้นทุกวันนะครับ คุณชายเก้า” เขาพูดหลังจากผละริมฝีปากออกไป
“ปล่อยฉัน...”
“ผมปล่อยแน่ แต่คุณต้องบอกผมก่อน มาเร็วขนาดนี้กะเอาผมตายหรือ....”
“ถ้านายปล่อยให้ฉันฟาดได้ นายจะเป็นอาจารย์ได้หรือไง เฮยเสี่ยจื่อ”

เขายิ้มแพรวพราวก่อนก่อนจะจูบที่หน้าผากผมแรงๆทีหนึ่งก่อนจะปล่อยผม
ใช่....
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา การฝึกฝนของผมเป็นไปอย่างเข้มงวดด้วยตัวของเขาเอง
ผมเก่งขึ้น ใช้มันได้อย่างแม่นยำและรวดเร็ว

และระหว่างนั้นความรู้สึกของเราก็พัฒนามาด้วย
จนมันเติบโตมาเป็นความรักของผมกับเขานี่ล่ะมั้ง




-------------------------------------------------------------------------------------------------

อ่า พอพูดถึงชื่อของแต่ละคนก็นึกแหละค่ะ ว่าจะแต่งประมาณเกี่ยวกับคนนั้น แต่มันก็นึกไม่ออก เลยมาลงเอยที่แบบนี้แทน
แต่ถ้าเป็นเฮยเสี่ยจื่อก็อาจจะแต่งแนวนี้อีกแหละค่ะ มันมีปัญหาตรงที่จะแต่งแต่รู้ข้อมูบไม่พอนี่สิคะ แฮ่ๆ
เสี่ยวฮันคนงามกับนายบอดเฮยแบบสั้นๆค่ะ

[The_Dark_Lady]

ฮิฮิ คู่รักคู่กัดสินะ...
แนวอาจารย์กินเด็กนี่ไม่เลวเลยค่ะ ไม่เลวเลย//เช็ดน้ำลาย
PS.

นิดนึงนะคะ: