[Drabble] ความฝันหรือความจริง (หวังเหมิง,อู๋เสีย)

[cadifa]

[Drabble] ความฝันหรือความจริง (หวังเหมิง,อู๋เสีย)



หนึ่งวันของหวังเหมิงไม่มีอะไรมาก นั่งๆนอนๆอยู่ที่ร้านขายของเก่า

บางครั้งผมก็รู้สึกว่าชีวิตของผมน่าเบื่อมากเกินไป รู้สึกว่าเวลาของผมถูกใช้ไปโดยเปล่าประโยชน์กับเกมคอมพิวเตอร์

ท่ามกลางวันเวลาอันน่าเบื่อหน่ายนี้มีเพียงแค่บางสิ่งที่ทำให้ผมกระตือรือร้นได้ หนึ่งในนั้นคือเจ้านายของผม

พักหลังมานี้เจ้านายของผมยุ่งมาก แน่นอนว่าผมก็ยุ่งมากตามไปด้วย เดิมทีเถ้าแก่อู๋ยังอยู่ที่ร้านบ่อยๆแต่เมื่อมีงานยุ่งยากเข้ามาเขามักจะทิ้งให้ผมเฝ้าร้านคนเดียว

ผมเบื่อมาก เทียบกันการแอบงีบได้โดยไม่มีใครรู้กับการโดนตะโกนด่าเวลาผมแอบงีบ ผมพบว่าตัวเองชอบอย่างหลังมากกว่าเยอะ

ผมพบว่าเป็นเพราะผมชอบเสียงของเจ้านายมาก

...
..
.

วันนี้ผมทำงานพลาด เพราะผมทำกระดาษที่จดเบอร์โทรศัพท์ของลูกค้าที่เพิ่งมาติดต่อหายไป นอกจากจะโดนด่าจนหูชาแล้ว วันนี้เจ้านายจิกตาขู่คาดโทษมากกว่าทุกวัน

แม้ว่าจะกลัวไม่น้อยแต่ผมก็ต้องยิ้มเจื่อนๆรองรับมือรองรับเท้าของเถ้าแก่เทียนเจินคนนี้ต่อไป

สุดท้ายแล้วเจ้านายก็เท้าลั่นเตะผมเต็มแรงไปสามที ทำเอาขาของผมเจ็บไปหมด ผมแอบนวดขาช้ำของตัวเองไปหลายที พอมองไปที่เจ้านายก็พบว่าเขาเองก็มองผมอยู่เช่นกัน เจ้านายรั้งสายตากลับแล้วเดินออกจากห้องไป ผมอดใจหายไม่ได้ เจ้านายโกรธผมจริงๆหรือ?


ทว่าสิ่งที่คิดไม่ถึงคือไม่นานเจ้านายก็เดินกลับมา โยนกล่องใบหนึ่งให้ผม เขาไม่พูดอะไรก็เดินออกไปอีกแล้ว

ผมเปิดกล่องดู พบว่าข้างในคือกระปุกยาหลายกระปุก ผมมองยี่ห้อและวันหมดอายุ

อืม...ของใหม่ แถมยี่ห้อแพงซะด้วย

เจ้านายผมไม่ได้ใจดีมากกว่าปกติหรอกนะ เพราะทุกทีเขาก็เป็นแบบนี้แหละ

ผมโล่งอก เจ้านายยกโทษให้ผมแล้ว ตอนนั้นรู้สึกว่าขาหายเจ็บไปเลย แต่เมื่อผมขยับตัวก็รู้ว่าคิดไปเองเพราะผมยังเจ็บขาอยู่ ผมเปิดกระปุกยา จากนั้นก็หุบยิ้มไม่ได้เลย ตัวผมเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน

...
..
.

วันนี้ตอนบ่ายแก่ๆน่านอนมาก ในตอนที่ผมกึ่งหลับกึ่งตื่น ผมก็พบว่าเจ้านายของผมเปิดประตูร้านเข้ามา ท่ามกลางความง่วงงุนผมคิดเอาไว้แล้วว่าจะโดนเจ้านายด่าแน่ๆ คิดไม่ถึงว่าเขากลับเดินมาอยู่ๆข้างๆผมเงียบๆ ไม่มีการด่าหรือว่า จากนั้นเจ้านายก็พูดกับผม แต่เป็นเพราะผมง่วงมากเกินไปจึงจำไม่ได้ว่าเขาพูดอะไร

ตอนนั้นผมรู้สึกเสียดายมาก ผมไม่น่างีบในวันนี้เลย...


สองสามชั่วโมงหลังจากนั้นผมตื่นขึ้นมา แต่สมองยังมึนๆเบลอๆก็กลับมากระจ่างใสในชั่วพริบตาเมื่อพบว่าเก้าอี้ข้างๆผมมีคนนั่งอยู่

เส้นผมสีน้ำตาลดูชี้ฟูมากกว่าปกติ เปลือกตาคู่นั้นปิดอยู่ บดบังดวงตาใสกระจ่างเอาไว้ทำให้ผมรู้สึกเสียดายเพราะอยากมองมันมากๆในตอนนี้ พอเจ้านายหลับก็ลดความดุลงไปเยอะ เจ้าตัวดูอ่อนวัยลงเมื่อนอนพิงเก้าอี้หลับในตอนนี้

ผมไม่คิดว่าเจ้านายเองก็มางีบหลับเหมือนผม

ผมค่อยๆลุกขึ้น พยายามขยับตัวให้เบาที่สุด ผมไม่อยากให้เจ้านายตื่น

หลายวันมานี้เจ้านายไปนู้นมานี้ไม่ได้พัก เขาควรจะดูแลตัวเองมากกว่านี้จริงๆ

ครู่หนึ่งผมรู้สึกอยากดูแลเจ้านายสุดหัวใจ ไม่อยากให้เจ้านายเจอเรื่อเครียดๆหรือทำงานจนไม่มีเวลาว่าง

รู้ตัวอีกทีผมก็พบว่าตัวเองยื่นมือออกไปแตะที่ใบหน้าของเจ้านายแล้วก็เผลอหลุดหัวเราะออกมา ถ้าเป็นเวลาปกติที่เจ้านายยังได้สติอยู่เขาจะด่าผมยังไงบ้าง สิ่งแรกที่คิดคือ 'เล่นบ้าอะไรของนาย ไม่มีอะไรทำแล้วรึไง!'

เจ้านายของผมหลับสนิท ผมเองก็ไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนเล็กน้อยๆ

จากนั้นผมก็สงสัย ตอนที่ผมกึ่งหลับกึ่งตื่นนอนนั้นเจ้านายลากเก้าอี้มานอนข้างๆผมหรือ นี่เป็นความจริงหรือความฝันกันแน่?

เปรียบเทียบกันแล้วผมคิดว่านี้เป็นความจริง


มองเจ้านายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ผมคิดว่าดีเหลือเกินที่สถานที่รอบข้างผมนี้มีเจ้านายอยู่ด้วย


บางทีถ้าชีวิตของผมมีเจ้านาย แค่นี้ผมก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว...




********

[lazyfox]

โอยยย ชอบโมเมนต์คู่นี้จัง น่ารักมากค่า

[yakusoku]

ความรูสึกแบบว่าหวังเหมิงเป็นทาสรับใช้ที่ดีนะ

[onihazard]

หวังเหมิงจะพูดต่ออีกนิดมั้ยว่า ถ้าเจ้านายขึ้นเดือนให้ผมด้วยก็จะดีมาก 5555
ไม่ค่อยได้เห็นมุมนี้ของนายน้อยเท่าไหร่เลย น่ารักดี ปกติจิกหัวใช้งานหวังเหมิงยังกะอะไร อุ...

[meirong2810]

เริ่ดดดดด เมะทาสนี่มันดีจริมๆ