Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
#ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
+17
prince501
nightsza
oilypicca
sagacity191
chickys3
Silver Fish
scuroluce
hnee
nimosyne
YuHua
Yuwadee Wana
annminki
Malangporyim
pipitan
Mayao
schneewittchen
anurakbeer
21 posters
หน้า 1 จาก 1
#ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
#ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
ปวดหัว
ในหัวสมองคล้ายมีเครื่องเย็บกระดาษกดเย็บรัวๆ ไม่หยุด เจ็บจี๊ดๆๆ เขาคล้ายกับได้ยินเสียงแสบหูของกระจกที่ถูกทุบแตกขณะพ่อแม่ทะเลาะกันอีกครั้ง
"คุณเคยสั่งสอนลูกชายบ้างหรือเปล่า ตั้งกี่ปีแล้ว นอกจากกินเหล้าก็คือกินเหล้า คุณช่วยดูแลบ้านนี้หน่อยจะได้ไหม"
"บ้าน? บ้านหลังนี้ใครซื้อ เฟอร์นิเจอร์พวกนี้ใครซื้อ ทุกวันนี้แม่งจำได้แต่วันเงินเดือนออก ไม่เคยจำได้ว่าเงินเดือนพวกนี้ได้มายังไง"
"ของพวกนี้ ฉันไม่แคร์!"
"ไม่แคร์ใช่ไหม พังให้หมด! พังมันให้หมด! ไม่แคร์ใช่ไหม! ทุบทิ้ง! ไม่ต้องเอาไว้แล้ว ฉันก็ไม่แคร์!"
โครม! โครม! โครม!
ออกไป ออกไปให้หมด!
หลีชู่ออกแรงอุดหู ตื่นขึ้น แล้วก็มองเห็นผ้าม่านสีขาวกับไฟนีออนที่อยู่ข้างๆ มัน
เขาหอบหายใจ พยายามสูดอากาศเข้า เสียงทะเลาะที่ข้างหูจึงค่อยๆ สงบลง เขาลืมตาขึ้นอย่างแรง แรงจนไม่ได้ยินอะไรอีก
พยาบาลกำลังเปลี่ยนขวดน้ำเกลือ ตกใจกับการขยับตัวของเขา "แค่ลืมตาเธอต้องออกแรงขนาดนี้ด้วยหรือ อย่างกับศพคืนชีพ"
หลีชู่หรี่ตา นึกในใจว่า 'เวรกรรมจริงๆ ไม่ได้ฝันร้ายอย่างนี้นานแล้ว ฝันทีเหมือนจริงขนาดนั้น หรือว่าฉันจะหนีไม่พ้นฝันร้ายอย่างนี้ไปชั่วชีวิต ไม่ได้ จะเป็นอย่างนี้ไม่ได้เด็ดขาด'
เขาหลับพักสายตาครู่หนึ่ง ค่อยๆ ฟื้นสติ รู้ตัวว่าตนอยู่ในโรงพยาบาล แต่นึกไม่ค่อยออกว่าเข้าโรงพยาบาลได้อย่างไร "ผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง" เขาอ้าปากพูด แต่คอนั้นแห้งอย่างประหลาด ยังมีกลิ่นแปลกๆ อีกด้วย
"เธอถูกพบหมดสติอยู่ในตรอกแห่งหนึ่งบนถนนชางพู มีคนใช้ก้อนอิฐทุบหัวสิบกว่าที สมองกระทบกระเทือนระดับกลาง ความจริงที่เธอยังมานอนตัวเป็นๆ อยู่ตรงนี้ได้ฉันเองก็คาดไม่ถึง เธอควรอยู่ที่ฌาปณสถานมากกว่า" พยาบาลกล่าว แล้วหลีชู่จึงสังเกตเห็น เธอเป็นนางพยาบาลวัยกลางคน การทำงานอดนอนเป็นเวลานาน ทำให้เธอดูโทรมมาก "คุณหมอบอกว่ากระโหลกของเธอหนา สมองค่อนข้างเล็ก ก็เลยโชคดี" พยาบาลกล่าวเสริมอีกคำ
หลีชู่เริ่มแรกยังนิ่งอึ้ง แต่บรรดาคำว่าก้อนอิฐ ตรอก ก็ทำให้เขาค่อยๆ จำความได้ ว่าเกิดอะไรขึ้น ดูท่าแล้ว ตนจะถูกปล้น ไม่รู้ว่าถูกชิงอย่างอื่นไปด้วยหรือเปล่า ถ้าใช่ เขาไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วจริงๆ จับความรู้สึกส่วนต่างๆ ของร่างกาย ไม่พบว่ามีความผิดปกติ เขาจึงโล่งใจ นึกภาพไอ้หมอนั่นในตอนนั้น เลือดท่วมตัว น่าจะถูกคนตามล้างแค้น หรือมาเฟียยิงกันแล้วหนีมา จากนั้นก็แวะปล้นเขา
นี่มันไม่ใช่ซวยขั้นธรรมดาแล้ว แต่ซวยไปถึงบ้านอาม่าท่านกันเลยทีเดียว
"เมื่อกี๊ผมได้ยินเสียงพ่อแม่ทะเลาะกัน ผมฝันไปหรือหูแว่ว" หลีชู่คลำศีรษะ พบว่ามีเข็มน้ำเกลือที่มือ
"ไม่ใช่ ตอนนี้ฉันก็ได้ยินเสียงพ่อแม่เธอทะเลาะกันเหมือนกัน" พยาบาลกล่าว "สองวันก่อนพวกเขาตะโกนด่ากันอยู่บนทางเดินตรงนั้น พวกเราต้องเชิญพวกเขาออกไป ห้ามพวกเขามาเยี่ยมเธอพร้อมกัน เธออาจไม่รู้ แต่เธอหมดสติไปสิบกว่าวันแล้ว"
"สิบกว่าวัน บ้าน่า!" หลีชู่นึกด่าในใจ กัดฟันลุกขึ้นนั่ง พอขยับตัวก็รู้สึกเจ็บแสบที่หลัง ถึงกับเจ็บยิ่งกว่าหัวที่ปวดอยู่
"ผมบาดเจ็บที่หลังด้วยหรือ" หลีชู่ถาม
"หลังเหรอ ใช่ บาดเจ็บด้วย" พยาบาลกล่าว "โดนมีดฟัน ทางที่ดีอย่าไปเกา"
"แม่งเอ๊ย นี่มันยังฟันผมด้วย?" หลีชู่ของขึ้น ด่าว่า "กะอีแค่ปล้นเงินห้าร้อย จำเป็นต้องเหี้ยมโหดขนาดนี้ด้วยเรอะ ใช้อิฐทุบไม่พอ ยังเอามีดมาฟันอีก" ขณะนี้เขาพบว่าพยาบาลมีสีหน้าแปลกๆ
"มันเป็นไงบ้าง" เขาถาม
"มันไหน เธอหมายถึงคนที่มีแผลเต็มตัวนั่นสินะ" พยาบาลพลันพูดยิ้มๆ "เขาไม่ได้ดีไปกว่าเธอเท่าไหร่หรอก เขาตายไปแล้ว"
"ตายแล้ว?" หลีชู่ประหลาดใจ "ตำรวจตามจับเขาได้ วิสามัญแล้ว?"
"เปล่า ตอนที่พวกเขาพบตัวเธอ เขาก็ตายอยู่ข้างๆ เธอแล้ว เสียเลือดมากเกินไป เขาทับอยู่บนตัวเธอ เลือดของพวกเธอประกบติดกัน"
หลีชู่ตกตะลึง เขาต้องคิดสักครู่จึงเข้าใจความหมายของพยาบาล ดูท่าไอ้โจรจี้ปล้นดวงกุดคนนั้น ม่องเท่งไปตอนปล้นเขาได้ครึ่งๆ กลางๆ นี่มันดราม่าชัดๆ ถ้าตอนนั้นเขาไม่ได้ถูกฟาดหัวหมดสติ เผลอๆ ตำรวจมาถึงจะนึกว่าเขาเป็นคนปล้นอีกฝ่าย แต่ว่า บาดเจ็บขนาดนั้นทำไมยังต้องมาจี้ปล้นอีกด้วย สมควรตรงไปโรงพยาบาลมากกว่าไหม หรือว่าตอนนั้นเขาจะไม่มีกระทั่งเงินเรียกแท็กซี่ ถ้ารู้แต่แรก ขอยืมกันดีๆ ก็ได้นี่นา
หลีชู่รู้สึกผิด แต่ก็ปลอบตัวเองทันที อีกฝ่ายทำร้ายตนจนสลบจึงเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้เขายืมเงินไม่สำเร็จแล้วตรอมใจตายคาที่ต่างหาก
พยาบาลยิ้มให้เขา พูดว่า "เธอพักผ่อนเถอะ" พูดพลางก็ดึงม่านรอบเตียงของเขา
หลีชู่บีบหว่างคิ้วตนเอง รู้สึกเหมือนฝัน ในความทรงจำของเขา ไม่กี่ชั่วโมงก่อนเขายังอยากไปหาร้านเน็ตสักแห่งหมกตัวสักคืน แต่บัดนี้กลับเกือบถูกฆ่าตาย มานอนอยู่โรงพยาบาล
ก็ดี ไหนๆ ก็ยังไม่ตาย จะได้หยุดเรียนสักเดือนแล้ว นั่นเท่ากับว่า ความเจ็บปวดของการไปเรียนสาหัสกว่าถูกมีดฟัน ครูอาจารย์พวกนี้ก็ควรสำนึกตัวเองได้แล้ว
เขานึกไปพลางก็หลุดขำออกมา นึกถึงตัวเองทำความชั่วไว้ แต่อาจารย์ยังต้องพาเพื่อนๆ หอบหิ้วตะกร้าผลไม้มาเยี่ยม นี่ก็คือโชคชะตาสินะ
สิบกว่าวันไม่ได้ขยับ เขารู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวมาก ขยับตัวทีหนึ่ง ความเจ็บปวดแผ่ซ่านมาจากแผ่นหลัง ดูท่าแผลมีดฟันจะร้ายแรงเอาเรื่อง
เขาขยับหัวไหล่ทีหนึ่ง ความเจ็บปวดเต็มแผ่นหลังประดังขึ้น เขาพลันตระหนักได้ว่า แผลที่หลังแปลกมาก เหมือนไม่ได้มีแค่แผลเดียว
เขานึกถึงสีหน้าของพยาบาล รู้สึกไม่ดี เอื้อมมือไปคลำดูข้างหลัง ครู่เดียว เขาก็คลำโดนบริเวณที่ปิดแผลไว้
บาดแผลน่าจะเลือดหยุดแล้ว ด้านนอกติดด้วยผ้าก๊อซ เขาล้วงเข้าไปในผ้าก๊อซ คลำโดนปากแผล มันตกสะเก็ดแล้ว จับแล้วรู้สึกคันๆ ขณะคลำไปพลาง เหงื่อก็เริ่มซึมออกมา
ปากแผลเยอะมาก อีกทั้งยิ่งคลำยิ่งรู้สึกสะพรึง ทำไมรูปทรงของแผลพวกนี้ สัมผัสของมันถึงได้แปลกประหลาดอย่างนี้ นี่เป็นแผลมีดฟันจริงๆ หรือ เขากัดฟันพลิกตัว เข่าอ่อนจนแทบทรุดคุกเข่าลงบนพื้น แต่เขาฝืนค้ำไว้ด้วยเก้าอี้ข้างๆ ดึงสายน้ำเกลือออก เดินเซมาถึงในห้องน้ำ กระชากผ้าปิดแผลที่หลังออก หมุนตัวดูหลังตนเอง
พริบตานั้น เขาช็อกสนิท นึกในใจ 'นี่มันคืออะไร'
ทั่วทั้งแผ่นหลังของเขา สลักเป็นรูปภาพประหลาดยิ่งนัก ซ้ำยังใช้มีดขูดขีดขึ้นมาทั้งหมด มันไม่ใช่การกรีดเพียงทีสองที แต่เป็นรอยมีดนับร้อยๆ ที่ แผลทุกแผลตกสะเก็ดหมดแล้ว กลายเป็นรอยแผลเป็นที่น่าสะพรึงกลัว
"นี่มันรูปอะไร" เขาเย็นเยียบไปทั้งตัว ความหวาดกลัวอันมิอาจบรรยายครอบงำทั่วร่าง เขาตะเบ็งเสียงออกมาดังสนั่น อย่างมิอาจเก็บกัก
Talk:
งานผมเข้าอีกแล้วครับผม สต๊อกไว้ได้แค่นี้เอง
ยังไงเจอคำผิดโพสต์บอกได้นะครับ ช่วยผมพิสูจน์อักษรด้วยเลย ^^
ปวดหัว
ในหัวสมองคล้ายมีเครื่องเย็บกระดาษกดเย็บรัวๆ ไม่หยุด เจ็บจี๊ดๆๆ เขาคล้ายกับได้ยินเสียงแสบหูของกระจกที่ถูกทุบแตกขณะพ่อแม่ทะเลาะกันอีกครั้ง
"คุณเคยสั่งสอนลูกชายบ้างหรือเปล่า ตั้งกี่ปีแล้ว นอกจากกินเหล้าก็คือกินเหล้า คุณช่วยดูแลบ้านนี้หน่อยจะได้ไหม"
"บ้าน? บ้านหลังนี้ใครซื้อ เฟอร์นิเจอร์พวกนี้ใครซื้อ ทุกวันนี้แม่งจำได้แต่วันเงินเดือนออก ไม่เคยจำได้ว่าเงินเดือนพวกนี้ได้มายังไง"
"ของพวกนี้ ฉันไม่แคร์!"
"ไม่แคร์ใช่ไหม พังให้หมด! พังมันให้หมด! ไม่แคร์ใช่ไหม! ทุบทิ้ง! ไม่ต้องเอาไว้แล้ว ฉันก็ไม่แคร์!"
โครม! โครม! โครม!
ออกไป ออกไปให้หมด!
หลีชู่ออกแรงอุดหู ตื่นขึ้น แล้วก็มองเห็นผ้าม่านสีขาวกับไฟนีออนที่อยู่ข้างๆ มัน
เขาหอบหายใจ พยายามสูดอากาศเข้า เสียงทะเลาะที่ข้างหูจึงค่อยๆ สงบลง เขาลืมตาขึ้นอย่างแรง แรงจนไม่ได้ยินอะไรอีก
พยาบาลกำลังเปลี่ยนขวดน้ำเกลือ ตกใจกับการขยับตัวของเขา "แค่ลืมตาเธอต้องออกแรงขนาดนี้ด้วยหรือ อย่างกับศพคืนชีพ"
หลีชู่หรี่ตา นึกในใจว่า 'เวรกรรมจริงๆ ไม่ได้ฝันร้ายอย่างนี้นานแล้ว ฝันทีเหมือนจริงขนาดนั้น หรือว่าฉันจะหนีไม่พ้นฝันร้ายอย่างนี้ไปชั่วชีวิต ไม่ได้ จะเป็นอย่างนี้ไม่ได้เด็ดขาด'
เขาหลับพักสายตาครู่หนึ่ง ค่อยๆ ฟื้นสติ รู้ตัวว่าตนอยู่ในโรงพยาบาล แต่นึกไม่ค่อยออกว่าเข้าโรงพยาบาลได้อย่างไร "ผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง" เขาอ้าปากพูด แต่คอนั้นแห้งอย่างประหลาด ยังมีกลิ่นแปลกๆ อีกด้วย
"เธอถูกพบหมดสติอยู่ในตรอกแห่งหนึ่งบนถนนชางพู มีคนใช้ก้อนอิฐทุบหัวสิบกว่าที สมองกระทบกระเทือนระดับกลาง ความจริงที่เธอยังมานอนตัวเป็นๆ อยู่ตรงนี้ได้ฉันเองก็คาดไม่ถึง เธอควรอยู่ที่ฌาปณสถานมากกว่า" พยาบาลกล่าว แล้วหลีชู่จึงสังเกตเห็น เธอเป็นนางพยาบาลวัยกลางคน การทำงานอดนอนเป็นเวลานาน ทำให้เธอดูโทรมมาก "คุณหมอบอกว่ากระโหลกของเธอหนา สมองค่อนข้างเล็ก ก็เลยโชคดี" พยาบาลกล่าวเสริมอีกคำ
หลีชู่เริ่มแรกยังนิ่งอึ้ง แต่บรรดาคำว่าก้อนอิฐ ตรอก ก็ทำให้เขาค่อยๆ จำความได้ ว่าเกิดอะไรขึ้น ดูท่าแล้ว ตนจะถูกปล้น ไม่รู้ว่าถูกชิงอย่างอื่นไปด้วยหรือเปล่า ถ้าใช่ เขาไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วจริงๆ จับความรู้สึกส่วนต่างๆ ของร่างกาย ไม่พบว่ามีความผิดปกติ เขาจึงโล่งใจ นึกภาพไอ้หมอนั่นในตอนนั้น เลือดท่วมตัว น่าจะถูกคนตามล้างแค้น หรือมาเฟียยิงกันแล้วหนีมา จากนั้นก็แวะปล้นเขา
นี่มันไม่ใช่ซวยขั้นธรรมดาแล้ว แต่ซวยไปถึงบ้านอาม่าท่านกันเลยทีเดียว
"เมื่อกี๊ผมได้ยินเสียงพ่อแม่ทะเลาะกัน ผมฝันไปหรือหูแว่ว" หลีชู่คลำศีรษะ พบว่ามีเข็มน้ำเกลือที่มือ
"ไม่ใช่ ตอนนี้ฉันก็ได้ยินเสียงพ่อแม่เธอทะเลาะกันเหมือนกัน" พยาบาลกล่าว "สองวันก่อนพวกเขาตะโกนด่ากันอยู่บนทางเดินตรงนั้น พวกเราต้องเชิญพวกเขาออกไป ห้ามพวกเขามาเยี่ยมเธอพร้อมกัน เธออาจไม่รู้ แต่เธอหมดสติไปสิบกว่าวันแล้ว"
"สิบกว่าวัน บ้าน่า!" หลีชู่นึกด่าในใจ กัดฟันลุกขึ้นนั่ง พอขยับตัวก็รู้สึกเจ็บแสบที่หลัง ถึงกับเจ็บยิ่งกว่าหัวที่ปวดอยู่
"ผมบาดเจ็บที่หลังด้วยหรือ" หลีชู่ถาม
"หลังเหรอ ใช่ บาดเจ็บด้วย" พยาบาลกล่าว "โดนมีดฟัน ทางที่ดีอย่าไปเกา"
"แม่งเอ๊ย นี่มันยังฟันผมด้วย?" หลีชู่ของขึ้น ด่าว่า "กะอีแค่ปล้นเงินห้าร้อย จำเป็นต้องเหี้ยมโหดขนาดนี้ด้วยเรอะ ใช้อิฐทุบไม่พอ ยังเอามีดมาฟันอีก" ขณะนี้เขาพบว่าพยาบาลมีสีหน้าแปลกๆ
"มันเป็นไงบ้าง" เขาถาม
"มันไหน เธอหมายถึงคนที่มีแผลเต็มตัวนั่นสินะ" พยาบาลพลันพูดยิ้มๆ "เขาไม่ได้ดีไปกว่าเธอเท่าไหร่หรอก เขาตายไปแล้ว"
"ตายแล้ว?" หลีชู่ประหลาดใจ "ตำรวจตามจับเขาได้ วิสามัญแล้ว?"
"เปล่า ตอนที่พวกเขาพบตัวเธอ เขาก็ตายอยู่ข้างๆ เธอแล้ว เสียเลือดมากเกินไป เขาทับอยู่บนตัวเธอ เลือดของพวกเธอประกบติดกัน"
หลีชู่ตกตะลึง เขาต้องคิดสักครู่จึงเข้าใจความหมายของพยาบาล ดูท่าไอ้โจรจี้ปล้นดวงกุดคนนั้น ม่องเท่งไปตอนปล้นเขาได้ครึ่งๆ กลางๆ นี่มันดราม่าชัดๆ ถ้าตอนนั้นเขาไม่ได้ถูกฟาดหัวหมดสติ เผลอๆ ตำรวจมาถึงจะนึกว่าเขาเป็นคนปล้นอีกฝ่าย แต่ว่า บาดเจ็บขนาดนั้นทำไมยังต้องมาจี้ปล้นอีกด้วย สมควรตรงไปโรงพยาบาลมากกว่าไหม หรือว่าตอนนั้นเขาจะไม่มีกระทั่งเงินเรียกแท็กซี่ ถ้ารู้แต่แรก ขอยืมกันดีๆ ก็ได้นี่นา
หลีชู่รู้สึกผิด แต่ก็ปลอบตัวเองทันที อีกฝ่ายทำร้ายตนจนสลบจึงเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้เขายืมเงินไม่สำเร็จแล้วตรอมใจตายคาที่ต่างหาก
พยาบาลยิ้มให้เขา พูดว่า "เธอพักผ่อนเถอะ" พูดพลางก็ดึงม่านรอบเตียงของเขา
หลีชู่บีบหว่างคิ้วตนเอง รู้สึกเหมือนฝัน ในความทรงจำของเขา ไม่กี่ชั่วโมงก่อนเขายังอยากไปหาร้านเน็ตสักแห่งหมกตัวสักคืน แต่บัดนี้กลับเกือบถูกฆ่าตาย มานอนอยู่โรงพยาบาล
ก็ดี ไหนๆ ก็ยังไม่ตาย จะได้หยุดเรียนสักเดือนแล้ว นั่นเท่ากับว่า ความเจ็บปวดของการไปเรียนสาหัสกว่าถูกมีดฟัน ครูอาจารย์พวกนี้ก็ควรสำนึกตัวเองได้แล้ว
เขานึกไปพลางก็หลุดขำออกมา นึกถึงตัวเองทำความชั่วไว้ แต่อาจารย์ยังต้องพาเพื่อนๆ หอบหิ้วตะกร้าผลไม้มาเยี่ยม นี่ก็คือโชคชะตาสินะ
สิบกว่าวันไม่ได้ขยับ เขารู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวมาก ขยับตัวทีหนึ่ง ความเจ็บปวดแผ่ซ่านมาจากแผ่นหลัง ดูท่าแผลมีดฟันจะร้ายแรงเอาเรื่อง
เขาขยับหัวไหล่ทีหนึ่ง ความเจ็บปวดเต็มแผ่นหลังประดังขึ้น เขาพลันตระหนักได้ว่า แผลที่หลังแปลกมาก เหมือนไม่ได้มีแค่แผลเดียว
เขานึกถึงสีหน้าของพยาบาล รู้สึกไม่ดี เอื้อมมือไปคลำดูข้างหลัง ครู่เดียว เขาก็คลำโดนบริเวณที่ปิดแผลไว้
บาดแผลน่าจะเลือดหยุดแล้ว ด้านนอกติดด้วยผ้าก๊อซ เขาล้วงเข้าไปในผ้าก๊อซ คลำโดนปากแผล มันตกสะเก็ดแล้ว จับแล้วรู้สึกคันๆ ขณะคลำไปพลาง เหงื่อก็เริ่มซึมออกมา
ปากแผลเยอะมาก อีกทั้งยิ่งคลำยิ่งรู้สึกสะพรึง ทำไมรูปทรงของแผลพวกนี้ สัมผัสของมันถึงได้แปลกประหลาดอย่างนี้ นี่เป็นแผลมีดฟันจริงๆ หรือ เขากัดฟันพลิกตัว เข่าอ่อนจนแทบทรุดคุกเข่าลงบนพื้น แต่เขาฝืนค้ำไว้ด้วยเก้าอี้ข้างๆ ดึงสายน้ำเกลือออก เดินเซมาถึงในห้องน้ำ กระชากผ้าปิดแผลที่หลังออก หมุนตัวดูหลังตนเอง
พริบตานั้น เขาช็อกสนิท นึกในใจ 'นี่มันคืออะไร'
ทั่วทั้งแผ่นหลังของเขา สลักเป็นรูปภาพประหลาดยิ่งนัก ซ้ำยังใช้มีดขูดขีดขึ้นมาทั้งหมด มันไม่ใช่การกรีดเพียงทีสองที แต่เป็นรอยมีดนับร้อยๆ ที่ แผลทุกแผลตกสะเก็ดหมดแล้ว กลายเป็นรอยแผลเป็นที่น่าสะพรึงกลัว
"นี่มันรูปอะไร" เขาเย็นเยียบไปทั้งตัว ความหวาดกลัวอันมิอาจบรรยายครอบงำทั่วร่าง เขาตะเบ็งเสียงออกมาดังสนั่น อย่างมิอาจเก็บกัก
Talk:
งานผมเข้าอีกแล้วครับผม สต๊อกไว้ได้แค่นี้เอง
ยังไงเจอคำผิดโพสต์บอกได้นะครับ ช่วยผมพิสูจน์อักษรด้วยเลย ^^
แก้ไขล่าสุดโดย anurakbeer เมื่อ Sun 17 May 2015, 16:24, ทั้งหมด 1 ครั้ง
anurakbeer- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 184
Points : 3933
Join date : 27/10/2014
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
อา.....นึกว่านายโรคจิตจะเป้นนายน้อย น้องหลีสภาพเละเทะทีเดียว...ให้น้องซูมาหาสิ5555555+
รีบๆมาต่อนะคะ^^
รีบๆมาต่อนะคะ^^
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
ใครฟะ ใครทำหลีชู่แบบนี้ โฮววววว น่าสงสารโดนทุบแล้วยังเอามีดมาวาดรูปเล่นที่หลังน้องเค้าอีก //ขอบคุณคุณเบียร์มากๆเลยคร่าาา
Mayao- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 26
Points : 3317
Join date : 23/04/2015
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
สู้ๆกับงานใหม่นะคะ ขอบคุณสำหรับตอนล่าสุดเช่นกันค่า
เพิ่งอ่านได้แค่ตอนสอง ดันถูกใจน้องหลีชู่กระโหลกหนาคนนี้แล้วค่ะ 55555555
อันนี้ที่เห็นน่าจะพิมพ์ผิดค่ะ
เพิ่งอ่านได้แค่ตอนสอง ดันถูกใจน้องหลีชู่กระโหลกหนาคนนี้แล้วค่ะ 55555555
อันนี้ที่เห็นน่าจะพิมพ์ผิดค่ะ
- Spoiler:
- แต่คอแห้งนั้นอย่างประหลาด -> แต่คอนั้นแห้งอย่างน่าประหลาด
หลังเรหอ -> หลังเหรอ
pipitan- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 12
Points : 3376
Join date : 20/02/2015
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
ตายละ เบลอจนไม่เห็นคำผิดในตอนนี้ (จนเปิดดูสปอยเลอร์ของปิปิตันเม้นต์บน ; ; )
ฮือ น้องหลีชู่คะ ...เด็กมโน คำพูดคำเดียว พามโนไปหนักมาก 5555 ขำ
โถ กะโหลกหนา สมองน้อย โถ 5555555
ขอบคุณสำหรับแปลนะคะ เรื่องงานก็สู้ๆ ค่า~~*
ฮือ น้องหลีชู่คะ ...เด็กมโน คำพูดคำเดียว พามโนไปหนักมาก 5555 ขำ
โถ กะโหลกหนา สมองน้อย โถ 5555555
ขอบคุณสำหรับแปลนะคะ เรื่องงานก็สู้ๆ ค่า~~*
Malangporyim- ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
- จำนวนข้อความ : 290
Points : 3779
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : ทุ่งด้วงโฮโม
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
ทำไมต้องว่าน้องหลีสมองน้อยด้วยT_T แค่เงินน้อยก็ทำร้ายกันเกินพอแล้วนะ....55555555555555
annminki- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 46
Points : 3482
Join date : 30/11/2014
Age : 31
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
ขอบคุณสำหรับคำแปลค่ะ หรือว่าแผลนั่นจะเป็นแผนที่อะไรสักอย่าง ที่คนนั้นก่อนตายเลยมาฝากทิ้งไว้
Yuwadee Wana- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 352
Points : 3827
Join date : 27/10/2014
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
รอยสักรูปกิเลนรึเปล่า!?
แล้วที่ให้เลือดปนกันนี่เพราะอยากให้เลือดมีฤทธิ์ต้านแมลง เหมือนนายเมินกับนายน้อยรึเปล่า
แล้วที่ให้เลือดปนกันนี่เพราะอยากให้เลือดมีฤทธิ์ต้านแมลง เหมือนนายเมินกับนายน้อยรึเปล่า
YuHua- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 14
Points : 3443
Join date : 06/12/2014
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
กะโหลกหนา... สมองน้อย... คุณหมออธิบายจริงๆใช่มั้ย
ถ้าไม่ใช่คุณหมอนี่จะคิดว่าหลอกด่าแล้วหนา 55555555
สงสัยตรงเลือดปนกัน คงไม่ได้ถ่ายทอดซัมติงสเปเชียลให้กันหรอกนะ
น้องหลีนี่โดนดึงมายุ่งเฉยๆใช่มั้ย ดวงตกมากขร่ะะะะะะะะะ
ขอบคุณสำหรับการแปลค่า ^^
ถ้าไม่ใช่คุณหมอนี่จะคิดว่าหลอกด่าแล้วหนา 55555555
สงสัยตรงเลือดปนกัน คงไม่ได้ถ่ายทอดซัมติงสเปเชียลให้กันหรอกนะ
น้องหลีนี่โดนดึงมายุ่งเฉยๆใช่มั้ย ดวงตกมากขร่ะะะะะะะะะ
ขอบคุณสำหรับการแปลค่า ^^
nimosyne- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 28
Points : 3490
Join date : 03/11/2014
Age : 25
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
ร่วมด้วยช่วยหลีซู่ตะลึงหวาดหวั่น ไอ้ภาพสลักด้วยมีดบนหลังนั่นมันไม่ธรรมดา แต่สิ่งนี้จะนำหลีซู่มาเจอกับอาเสีย ไปทัศนศึกษาโหดหินด้วยกัน
hnee- ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
- จำนวนข้อความ : 203
Points : 3673
Join date : 27/10/2014
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
นพซซ. สอนด้วงอย่างนึงว่า พระเอกเรื่องนี้ต้องเป็นนักมโน
โถ... น้องหลีกะโหลกหนา สมองน้อย นี่ไม่รู้จะสงสารหรือขำดี ถถถถถถถถถถถถ
แผลที่หลังนั่นน่าสะพรึงมากค่ะ..
โถ... น้องหลีกะโหลกหนา สมองน้อย นี่ไม่รู้จะสงสารหรือขำดี ถถถถถถถถถถถถ
แผลที่หลังนั่นน่าสะพรึงมากค่ะ..
scuroluce- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 38
Points : 3507
Join date : 27/10/2014
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
ตบบ่า น้องเอ๊ย จริงๆเขาไม่ได้มาปล้น เขามาสักให้ฟรีก่อนตาย
Silver Fish- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 17
Points : 3490
Join date : 27/10/2014
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
ขอบคุณค่า
กระโหลกหนา สมองน้อย สิ่งนี้มันเป็นความจริงสินะ.....
มาถึงตอนนี้ยังมิวายคิดว่าตัวเองโดนชิงอย่างอื่นอีก ถถถถถถถถ
กระโหลกหนา สมองน้อย สิ่งนี้มันเป็นความจริงสินะ.....
มาถึงตอนนี้ยังมิวายคิดว่าตัวเองโดนชิงอย่างอื่นอีก ถถถถถถถถ
chickys3- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 12
Points : 3418
Join date : 30/12/2014
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
เอิ่ม มาวาดอะไรบนหลังหลีชู่
น่าสงสารจริงๆ
ขอบคุณค่ะ
น่าสงสารจริงๆ
ขอบคุณค่ะ
sagacity191- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 53
Points : 3512
Join date : 06/11/2014
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
หลีชู่นายดวงตกมั้ย โดนลากมาเอี่ยวด้วยเลย น่าสงสารรรรรรรร
oilypicca- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 61
Points : 3532
Join date : 27/10/2014
Age : 32
ที่อยู่ : ใต้เตียงเรือนหอสกุลจาง
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
อาจจะเป็นแผนที่ลายแทงสมบัติหรือเปล่า
nightsza- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 51
Points : 3279
Join date : 28/06/2015
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
โดนมีดฟัน ฟันเป็นรูปอะไรทำไมมันดูเหมือนจะมากมาย ภาคนี้เหมือนหลีชู่จะเป็นคนดำเนินเรื่องเลยอ่ะ คิดถึงนายน้อย TT___TT
prince501- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 64
Points : 3264
Join date : 23/07/2015
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
หรือนี่จะคือดายอิ้งเมสเสจ?!
เอาเลือดวาดก็กลัวจะโดนลบ แอบเขียนไว้ก็กลัวจะหาย เลยเล่นกรีดไว้บนหลังคนเลยสินะครับ....
เอาจริงดิ๊!? โหดฝุดๆไปเบยยยย ข้อความถึงเถ้าแก่อู๋หรือเปล่าน้อ
เอาเลือดวาดก็กลัวจะโดนลบ แอบเขียนไว้ก็กลัวจะหาย เลยเล่นกรีดไว้บนหลังคนเลยสินะครับ....
เอาจริงดิ๊!? โหดฝุดๆไปเบยยยย ข้อความถึงเถ้าแก่อู๋หรือเปล่าน้อ
Rozenkreuz- ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
- จำนวนข้อความ : 625
Points : 3847
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
เลือดเเนบกัน...นึกถึงเลือดกันเเมลงของเสี่ยวเกอเฉย...
กรีดหลังเป็นรูป?...นึกถึงเสี่ยอ้วนกรีดพุง555+
กรีดหลังเป็นรูป?...นึกถึงเสี่ยอ้วนกรีดพุง555+
meanato- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 487
Points : 3960
Join date : 27/10/2014
Age : 26
ที่อยู่ : หลังประตูสัมฤทธิ์
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
anurakbeer พิมพ์ว่า:"คุณหมอบอกว่ากระโหลกของเธอหนา สมองค่อนข้างเล็ก ก็เลยโชคดี" พยาบาลกล่าวเสริมอีกคำ
เหมือนโดนด่าว่าโง่ยังไงก็ไม่รู้ 555 สมองน้อยไรงี้
Nlm1122- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 33
Points : 3218
Join date : 07/08/2015
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 02 รอยแผล
ดูท่าคนบาดเจ็บจะไม่ได้ตายเปล่าสินะ
การกรีดแผ่นหลังแล้วถ่ายเลือดตัวเองลงไป
คงเพื่อให้สืบทอดภารกิจบางอย่างที่เจ้าตัวทำไม่สำเร็จเสียมากกว่า
เลยต้องตีจนสลบสนิทเลยสินะ
เวลากรีดจะได้ไม่ร้องจนเสียแผนใหญ่
เขาเห็นอะไรในตัวเด็กหลีซูคนนี้กันนะ
รอติดตามเจ้าค่ะ
การกรีดแผ่นหลังแล้วถ่ายเลือดตัวเองลงไป
คงเพื่อให้สืบทอดภารกิจบางอย่างที่เจ้าตัวทำไม่สำเร็จเสียมากกว่า
เลยต้องตีจนสลบสนิทเลยสินะ
เวลากรีดจะได้ไม่ร้องจนเสียแผนใหญ่
เขาเห็นอะไรในตัวเด็กหลีซูคนนี้กันนะ
รอติดตามเจ้าค่ะ
arshura09- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 118
Points : 3143
Join date : 14/01/2016
Similar topics
» #ซาไห่ Part 1 Chapter 20 สิ่งที่แตะต้องไม่ได้
» #ซาไห่ Part 1 Chapter 07 ความลับบนแผ่นหลัง
» #ซาไห่ Part 1 Chapter 21 ความทรงจำของหลีชู่
» #ซาไห่ Part 1 Chapter 22 สองสมมติฐานกับสามความเป็นไปได้
» #ซาไห่ Part 1 Chapter 09 เรื่องราวของอู๋เสีย (1)
» #ซาไห่ Part 1 Chapter 07 ความลับบนแผ่นหลัง
» #ซาไห่ Part 1 Chapter 21 ความทรงจำของหลีชู่
» #ซาไห่ Part 1 Chapter 22 สองสมมติฐานกับสามความเป็นไปได้
» #ซาไห่ Part 1 Chapter 09 เรื่องราวของอู๋เสีย (1)
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth