Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[OS] Illness (อารอง*อาสาม)
4 posters
หน้า 1 จาก 1
[OS] Illness (อารอง*อาสาม)
Title: Illness
Paring: เออร์ซัน (อารอง * อาสาม/ อู๋เออร์ไป๋ * อู้ซันเสิ่ง)
Author: A Wooden Doll (https://awoodendoll.wordpress.com/)
Warning: Spoil กลางเรื่องนิดหน่อยค่ะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อู๋ซันเสิ่งในยามปกตินั้นบ้าดีเดือด มุทะลุ ดุดัน...ผู้คนต่างรู้กันว่าเขามักจะคุยด้วยหมัดด้วยเท้ามากกว่าคำพูด บางครั้งพี่สามคนนี้ก็ถึงกับปลิดชีวิตผู้อื่นเพียงเพื่อความโลภของตนเสียด้วยซ้ำ
หากในยามนี้ความน่าเกรงนั้นหายไปสิ้น เมื่อบุรุษผู้นี้นอนหมดสภาพหอบเพ้อถึงเฉินเหวิ่นเจิน ซ้ำยังไข้ขึ่นสูงอยู่ที่บ้านของพี่รอง...อู๋เออร์ไป๋
ใช่ว่าคนอย่างอู๋ซันเสิ่งอยากจะมาที่ไหนกันล่ะ...
หลังกลับจากตักทราย อู๋ซันเสิ่งก็มีอาการไข้ขึ้น ซ้ำยังหอบและเพ้ออย่างที่เห็น...คนสนิทอย่างพานจื่อก็จนปัญญา ไม่รู้จะหอบร่างพี่สามของมันไปโรงพยาบาลพร้อมบอกว่าเพิ่งไปตักทรายคว่ำกรวยมาดี หรือจะไปหาเซียนปราบผีที่ไหนดี อดีตนายทหารในสงครามเวียดนามจึงได้แต่ฝากความหวังไว้ที่ความเฉลียวฉลาดของอู๋เออร์ไป๋...
พานจื่อหอบร่างของพี่สามของมันมาถึงหน้าบ้าน...ก่อนจะร้องขอให้อู๋เออร์ไป๋รับผิดชอบดูแลด้วยใบหน้าเป็นกังวล
ตักทรายเจอบ๊ะจ่างตัวสองตัวน่ะเรื่องปกติ...แต่อะไรก็ตามที่ทำให้เป็นแบบนี้หลังตักทรายน่ะ
...ไม่ปกติหรอกนะ
ปกติพี่สามของมันเป็นคนเข้มแข็ง ถึงจะเจ็บปวดกับเรื่องของเฉินเหวิ่นเจินอย่างไรก็ไม่ค่อยปริปากนัก...หากนี่กลับนอนเพ้อถึง
ต้องเป็นบ๊ะจ่างหรืออะไรสักอย่างมาดลใจอย่างแน่นอน หากอาการไข้นั่นก็น่าเป็นห่วง ซ้ำไอ้พานจื่อก็ไม่ค่อยจะมีความรู้เสียด้วย
"เจ้าสาม...เฮ้" อู๋เออร์ไป๋เรียกเสียงเรียบ มือตบเข้าที่หน้าเบาๆอย่างพยายามจะเรียกสติ น้องชายผู้นอนอยู่ตรงกลางห้องส่งเสียงพึมพำบางสิ่งไม่ได้ศัพท์ ที่พอจะฟังรู้เรื่องก็มีแต่คำ'เหวิ่นเจิน'เท่านั้น
เออร์ไป๋มั่นใจว่านี่คือเจ้าสามตัวจริงอย่งแน่นอน...หากเป็นเจ้าสามอีกคนล่ะก็ ไม่มีทางนอนเพ้อถึงเฉินเหวิ่นเจินเช่นนี้แน่
มือนั้นตบอยู่อีกสองสามทีก่อนจะผละไป เออร์ไป๋เลิกคิดที่จะเรียกเจ้าสามแล้ว...หากในตานั้นปรากฎรอยความเป็นห่วง เขาลุกขึ้นหันไปเตรียมยาแทน
อู๋ซันเสิ่งดื่มยาขมนั้นเข้าไป...แม้ตอนดื่มก็ไม่มีสติ หลับไปและตื่นขึ้นอีกทีตอนเย็นของวันต่อมา
"...เจ้ารอง?" เสียงแหบครางออกอย่างงงๆ
นี่เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร
"ลูกหมาของแกบอกแกโดนดีเข้า...ดื่มนี่แล้วพักไป" อู๋เออร์ไป๋เลือกที่จะไม่สนใจคำเรียกนั่น มือหยิบแก้วยายื่นไปตรงหน้า พูดเสียงราบเรียบก่อนจะลุกเดินออกไป...
ไม่ใช่ว่าผู้มีศักดิ์เป็นพี่ไม่อยากจะเพ่นกบาลเจ้าบ้านี่สักทีสองทีโทษฐานทำให้เป็นห่วง หากดูแล้วหากทำอะไรมันตอนนี้ล่ะก็คงได้ไปนอนในนรกจริงๆแน่ พี่รองจึงได้แต่เก็บความไม่พอใจไว้ในใจ
แม้อู๋ซันเสิ่งจะงงอยู่บ้าง หากก็ยอมดื่มยานั้นเข้าไป...เขารู้ตัวเองดี นี่คงจะไม่สบายหรืออะไรแน่ๆถึงได้ปวดอย่างกับหัวจะระเบิดเช่นนี้ ไหนจะความปวดเมื่อยที่ตัวนี่อีกเล่า
ดื่มยาแล้วก็ล้มตัวนอนลงต่อ...เมื่อกี้เพียงลุกขึ้นนั่ง อู๋ซันเสิ่งก็รู้สึกว่าแผ่นดินเคลื่อนที่จนจะอ้วกออกมาแล้ว เผลอเพียงไม่นานก็หลับไป...ครานี้ไร้เสียงครางถึงเหวิ่นเจิน
เพียงวันที่สาม อู๋ซันเสิ่งก็ลุกขึ้นพูดคุยเถียงกับพี่รองของมันได้...แม้จะยังไม่หายดีนัก หากใบหน้าก็พอมีสีเลือดอยู่บ้าง
"แกจะนอกคอกไปคว่ำกรวย ฉันก็ไม่ว่าหรอกนะ แต่ดูแลตัวเองซะบ้าง...ฉันไม้ได้ว่างขนาดมาดูแลแกได้หรอกนะ"
"ฉันอยากให้แกดูแลที่ไหนล่ะ...แต่ชีวิตแกนี่นะไม่ว่าง นอกจากเปิดโรงน้ำชาโขกมหากรุก แกก็ไม่เห็นจะทำอะไร" ซันเสิ่งตอกกลับไปบ้างก่อนจะพยายามลุกขึ้นไปห้องน้ำ...หรืออาจจะแค่พยายามจะหนีจากบทสนทนาตรงหน้า
"เฮ้ย...ระวังหน่อยสิ" อู๋เออร์ไป๋ผุดลุกไปช่วยประคองเมื่อเห็นอีกฝ่ายเซไปด้านข้าง
"...รู้แล้วน่า เจ้ารอง"
"พี่รอง...เรียกพี่รอง" ครานี้เออร์ไป๋ไม่ยอมปล่อยผ่าน เขาแก้คำเรียกให้พร้อมถามต่อ
"แกเจออะไรในกรวยนั่น?"
"...!" ซันเสิ่งดูตกใจ...พี่รองไม่เคยถามแบบนี้มาก่อน ในหัวระลึกถึงเรื่องที่เจอในกรวยนั่นแล้วก็ชะงักกึก "...ก็แค่กรวยธรรมดา ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอก"
เออร์ไป๋เหยียดยิ้ม พูดอีกเสียงเรียบเย็น "ฉันเคยบอกแล้วไง คนรองน่ะมักจะได้อะไรดีๆไปก่อนคนที่สามเสมอ..."
"แกเจอเรื่องของเฉินเหวิ่นเจิน"
ใช่แล้ว ตามที่เออร์ไป๋คิด...อู๋ซันเสิ่งไม่ได้โดนของโดนดีอะไรหรอก เจ้านี่เพียงแค่เจอเรื่องของเฉินเหวิ่นเจินในกรวยเท่านั้น ประกอบกับเจอไอศพทำให้ร่างกายอ่อนแอ...ไข้ขึ้นสูงขนาดนั้น ไม่เพ้อออกมาก็แปลกแล้ว
ซันเสิ่งปิดสีหน้าตกใจไม่มิด ส่วนเออร์ไป๋เหยียดยิ้ม...
"แกลืมเฉินเหวิ่นเจินไปได้แล้ว ตัวแกอีกคนคิดถูกจริงๆที่จะกำจัดผู้หญิงคนนั้นไป"
"นายไม่ต้องมาพูดหรอกน่า!!" ซันเซิงเผลอขึ้นเสียงใส่ นั่นทำให้พี่คนรองชะงักไป...
เขาทนมาตั้งแต่ตอนเจ้าสามเพ้อแล้ว...ไม่เข้าใจว่าเจ้านั่นจะเพ้อถึงผู้หญิงที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามทำไม...ความเด็ดขาดของเจ้าน้นหายไปไหนหมด
เขา...อู๋เออร์ไป๋ทั้งรักทั้งห่วงเจ้าน้องชายบ้านี่ หากมันกลับเอาแต่จมอยู่กับอดีตที่ย้อนมาไม่ได้แล้ว
ให้ตายสิ!
"แกนั่นแหละ...จะมัวแต่จมอยู่กับอดีตนั่นไปทำไมกัน" เออร์ไป๋ตะคอกใส่...ทั้งห่วง ทั้งหวง ทั้งเจ็บ แล้วก็...รัก
"แกกับเหวิ่นเจิน...มันจบแล้ว แกต้องก้าวไปข้างหน้า เหมือนอย่างที่เธอทำนั่นแหละ!"
ก้าวไปข้างหน้า...ข้างหน้าไหนกันล่ะ
หลังเหตุการ์ณที่ซีซา...ดูเหมือนอู๋ซันเสิ่งจะไม่มีข้างหน้าให้ก้าวไปอีกแล้ว เรื่องทุกเรื่องต่างก็ผุดเข้ามาในหัวไม่ได้หยุด
ทุกสิ่งที่ทำลงไปนั้นไม่ใช่การ'ก้าวไปข้างหน้า'หากมันคือการทำเพื่ออดีตข้างหลังนั่นต่างหาก
"ถ้าแกไม่รู้จะก้าวไปทางไหน...แกจงคิดไว้ว่าทำเพื่ออนาคตของตระกูลอู๋ เพื่อลูกหลานตระกูลอู๋..." เออร์ไป๋พูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ หากสีหน้านั้นจริงจัง
"แล้วก็..." กล่าวออกอีกคำแล้วก็ก้มไปกระซิบที่ข้างหู "เพื่อฉัน" มือสากโอบไหล่ที่สั่นเทาเพราะคำพูดเมื่อครู่ไว้
"ถ้าแกจะล้ม ฉันจะช่วยพยุงแกอย่างวันนี้เอง อย่าจมกับอดีต...ซันเสิ่ง"
เสียงจริงจังกระซิบแผ่วเบาหากให้ความรู้สึกหนักแน่น ริมฝีปากประทับเบาๆที่หน้าผาก...
ใช่ ไม่มีอะไรจะต้องกลัว...ซันเสิ่ง
.
.
.
.
.
.
End
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Paring: เออร์ซัน (อารอง * อาสาม/ อู๋เออร์ไป๋ * อู้ซันเสิ่ง)
Author: A Wooden Doll (https://awoodendoll.wordpress.com/)
Warning: Spoil กลางเรื่องนิดหน่อยค่ะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อู๋ซันเสิ่งในยามปกตินั้นบ้าดีเดือด มุทะลุ ดุดัน...ผู้คนต่างรู้กันว่าเขามักจะคุยด้วยหมัดด้วยเท้ามากกว่าคำพูด บางครั้งพี่สามคนนี้ก็ถึงกับปลิดชีวิตผู้อื่นเพียงเพื่อความโลภของตนเสียด้วยซ้ำ
หากในยามนี้ความน่าเกรงนั้นหายไปสิ้น เมื่อบุรุษผู้นี้นอนหมดสภาพหอบเพ้อถึงเฉินเหวิ่นเจิน ซ้ำยังไข้ขึ่นสูงอยู่ที่บ้านของพี่รอง...อู๋เออร์ไป๋
ใช่ว่าคนอย่างอู๋ซันเสิ่งอยากจะมาที่ไหนกันล่ะ...
หลังกลับจากตักทราย อู๋ซันเสิ่งก็มีอาการไข้ขึ้น ซ้ำยังหอบและเพ้ออย่างที่เห็น...คนสนิทอย่างพานจื่อก็จนปัญญา ไม่รู้จะหอบร่างพี่สามของมันไปโรงพยาบาลพร้อมบอกว่าเพิ่งไปตักทรายคว่ำกรวยมาดี หรือจะไปหาเซียนปราบผีที่ไหนดี อดีตนายทหารในสงครามเวียดนามจึงได้แต่ฝากความหวังไว้ที่ความเฉลียวฉลาดของอู๋เออร์ไป๋...
พานจื่อหอบร่างของพี่สามของมันมาถึงหน้าบ้าน...ก่อนจะร้องขอให้อู๋เออร์ไป๋รับผิดชอบดูแลด้วยใบหน้าเป็นกังวล
ตักทรายเจอบ๊ะจ่างตัวสองตัวน่ะเรื่องปกติ...แต่อะไรก็ตามที่ทำให้เป็นแบบนี้หลังตักทรายน่ะ
...ไม่ปกติหรอกนะ
ปกติพี่สามของมันเป็นคนเข้มแข็ง ถึงจะเจ็บปวดกับเรื่องของเฉินเหวิ่นเจินอย่างไรก็ไม่ค่อยปริปากนัก...หากนี่กลับนอนเพ้อถึง
ต้องเป็นบ๊ะจ่างหรืออะไรสักอย่างมาดลใจอย่างแน่นอน หากอาการไข้นั่นก็น่าเป็นห่วง ซ้ำไอ้พานจื่อก็ไม่ค่อยจะมีความรู้เสียด้วย
"เจ้าสาม...เฮ้" อู๋เออร์ไป๋เรียกเสียงเรียบ มือตบเข้าที่หน้าเบาๆอย่างพยายามจะเรียกสติ น้องชายผู้นอนอยู่ตรงกลางห้องส่งเสียงพึมพำบางสิ่งไม่ได้ศัพท์ ที่พอจะฟังรู้เรื่องก็มีแต่คำ'เหวิ่นเจิน'เท่านั้น
เออร์ไป๋มั่นใจว่านี่คือเจ้าสามตัวจริงอย่งแน่นอน...หากเป็นเจ้าสามอีกคนล่ะก็ ไม่มีทางนอนเพ้อถึงเฉินเหวิ่นเจินเช่นนี้แน่
มือนั้นตบอยู่อีกสองสามทีก่อนจะผละไป เออร์ไป๋เลิกคิดที่จะเรียกเจ้าสามแล้ว...หากในตานั้นปรากฎรอยความเป็นห่วง เขาลุกขึ้นหันไปเตรียมยาแทน
อู๋ซันเสิ่งดื่มยาขมนั้นเข้าไป...แม้ตอนดื่มก็ไม่มีสติ หลับไปและตื่นขึ้นอีกทีตอนเย็นของวันต่อมา
"...เจ้ารอง?" เสียงแหบครางออกอย่างงงๆ
นี่เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร
"ลูกหมาของแกบอกแกโดนดีเข้า...ดื่มนี่แล้วพักไป" อู๋เออร์ไป๋เลือกที่จะไม่สนใจคำเรียกนั่น มือหยิบแก้วยายื่นไปตรงหน้า พูดเสียงราบเรียบก่อนจะลุกเดินออกไป...
ไม่ใช่ว่าผู้มีศักดิ์เป็นพี่ไม่อยากจะเพ่นกบาลเจ้าบ้านี่สักทีสองทีโทษฐานทำให้เป็นห่วง หากดูแล้วหากทำอะไรมันตอนนี้ล่ะก็คงได้ไปนอนในนรกจริงๆแน่ พี่รองจึงได้แต่เก็บความไม่พอใจไว้ในใจ
แม้อู๋ซันเสิ่งจะงงอยู่บ้าง หากก็ยอมดื่มยานั้นเข้าไป...เขารู้ตัวเองดี นี่คงจะไม่สบายหรืออะไรแน่ๆถึงได้ปวดอย่างกับหัวจะระเบิดเช่นนี้ ไหนจะความปวดเมื่อยที่ตัวนี่อีกเล่า
ดื่มยาแล้วก็ล้มตัวนอนลงต่อ...เมื่อกี้เพียงลุกขึ้นนั่ง อู๋ซันเสิ่งก็รู้สึกว่าแผ่นดินเคลื่อนที่จนจะอ้วกออกมาแล้ว เผลอเพียงไม่นานก็หลับไป...ครานี้ไร้เสียงครางถึงเหวิ่นเจิน
เพียงวันที่สาม อู๋ซันเสิ่งก็ลุกขึ้นพูดคุยเถียงกับพี่รองของมันได้...แม้จะยังไม่หายดีนัก หากใบหน้าก็พอมีสีเลือดอยู่บ้าง
"แกจะนอกคอกไปคว่ำกรวย ฉันก็ไม่ว่าหรอกนะ แต่ดูแลตัวเองซะบ้าง...ฉันไม้ได้ว่างขนาดมาดูแลแกได้หรอกนะ"
"ฉันอยากให้แกดูแลที่ไหนล่ะ...แต่ชีวิตแกนี่นะไม่ว่าง นอกจากเปิดโรงน้ำชาโขกมหากรุก แกก็ไม่เห็นจะทำอะไร" ซันเสิ่งตอกกลับไปบ้างก่อนจะพยายามลุกขึ้นไปห้องน้ำ...หรืออาจจะแค่พยายามจะหนีจากบทสนทนาตรงหน้า
"เฮ้ย...ระวังหน่อยสิ" อู๋เออร์ไป๋ผุดลุกไปช่วยประคองเมื่อเห็นอีกฝ่ายเซไปด้านข้าง
"...รู้แล้วน่า เจ้ารอง"
"พี่รอง...เรียกพี่รอง" ครานี้เออร์ไป๋ไม่ยอมปล่อยผ่าน เขาแก้คำเรียกให้พร้อมถามต่อ
"แกเจออะไรในกรวยนั่น?"
"...!" ซันเสิ่งดูตกใจ...พี่รองไม่เคยถามแบบนี้มาก่อน ในหัวระลึกถึงเรื่องที่เจอในกรวยนั่นแล้วก็ชะงักกึก "...ก็แค่กรวยธรรมดา ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอก"
เออร์ไป๋เหยียดยิ้ม พูดอีกเสียงเรียบเย็น "ฉันเคยบอกแล้วไง คนรองน่ะมักจะได้อะไรดีๆไปก่อนคนที่สามเสมอ..."
"แกเจอเรื่องของเฉินเหวิ่นเจิน"
ใช่แล้ว ตามที่เออร์ไป๋คิด...อู๋ซันเสิ่งไม่ได้โดนของโดนดีอะไรหรอก เจ้านี่เพียงแค่เจอเรื่องของเฉินเหวิ่นเจินในกรวยเท่านั้น ประกอบกับเจอไอศพทำให้ร่างกายอ่อนแอ...ไข้ขึ้นสูงขนาดนั้น ไม่เพ้อออกมาก็แปลกแล้ว
ซันเสิ่งปิดสีหน้าตกใจไม่มิด ส่วนเออร์ไป๋เหยียดยิ้ม...
"แกลืมเฉินเหวิ่นเจินไปได้แล้ว ตัวแกอีกคนคิดถูกจริงๆที่จะกำจัดผู้หญิงคนนั้นไป"
"นายไม่ต้องมาพูดหรอกน่า!!" ซันเซิงเผลอขึ้นเสียงใส่ นั่นทำให้พี่คนรองชะงักไป...
เขาทนมาตั้งแต่ตอนเจ้าสามเพ้อแล้ว...ไม่เข้าใจว่าเจ้านั่นจะเพ้อถึงผู้หญิงที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามทำไม...ความเด็ดขาดของเจ้าน้นหายไปไหนหมด
เขา...อู๋เออร์ไป๋ทั้งรักทั้งห่วงเจ้าน้องชายบ้านี่ หากมันกลับเอาแต่จมอยู่กับอดีตที่ย้อนมาไม่ได้แล้ว
ให้ตายสิ!
"แกนั่นแหละ...จะมัวแต่จมอยู่กับอดีตนั่นไปทำไมกัน" เออร์ไป๋ตะคอกใส่...ทั้งห่วง ทั้งหวง ทั้งเจ็บ แล้วก็...รัก
"แกกับเหวิ่นเจิน...มันจบแล้ว แกต้องก้าวไปข้างหน้า เหมือนอย่างที่เธอทำนั่นแหละ!"
ก้าวไปข้างหน้า...ข้างหน้าไหนกันล่ะ
หลังเหตุการ์ณที่ซีซา...ดูเหมือนอู๋ซันเสิ่งจะไม่มีข้างหน้าให้ก้าวไปอีกแล้ว เรื่องทุกเรื่องต่างก็ผุดเข้ามาในหัวไม่ได้หยุด
ทุกสิ่งที่ทำลงไปนั้นไม่ใช่การ'ก้าวไปข้างหน้า'หากมันคือการทำเพื่ออดีตข้างหลังนั่นต่างหาก
"ถ้าแกไม่รู้จะก้าวไปทางไหน...แกจงคิดไว้ว่าทำเพื่ออนาคตของตระกูลอู๋ เพื่อลูกหลานตระกูลอู๋..." เออร์ไป๋พูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ หากสีหน้านั้นจริงจัง
"แล้วก็..." กล่าวออกอีกคำแล้วก็ก้มไปกระซิบที่ข้างหู "เพื่อฉัน" มือสากโอบไหล่ที่สั่นเทาเพราะคำพูดเมื่อครู่ไว้
"ถ้าแกจะล้ม ฉันจะช่วยพยุงแกอย่างวันนี้เอง อย่าจมกับอดีต...ซันเสิ่ง"
เสียงจริงจังกระซิบแผ่วเบาหากให้ความรู้สึกหนักแน่น ริมฝีปากประทับเบาๆที่หน้าผาก...
ใช่ ไม่มีอะไรจะต้องกลัว...ซันเสิ่ง
.
.
.
.
.
.
End
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
awoodendoll- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 1
Points : 3292
Join date : 03/05/2015
Re: [OS] Illness (อารอง*อาสาม)
พี่รองเท่มากเลยคะะ
gustoon- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 104
Points : 3563
Join date : 22/11/2014
ที่อยู่ : ใต้เตียงนายน้อยอู๋
Re: [OS] Illness (อารอง*อาสาม)
อารองคอยดูแลขนาดนี้ ทั้งรักทั้งหวงเลยสินะ
nightsza- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 51
Points : 3285
Join date : 28/06/2015
Re: [OS] Illness (อารอง*อาสาม)
อารองคนซึน...หึหึ
ฉันเห็นเส้นชายขอบอยู่ลิบๆล่ะ อ่าาาาาา ค้ำคอร์ที่ดีย์
ฉันเห็นเส้นชายขอบอยู่ลิบๆล่ะ อ่าาาาาา ค้ำคอร์ที่ดีย์
The_Dark_Lady- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 301
Points : 3639
Join date : 21/06/2015
Age : 29
ที่อยู่ : On the Land, Below the sky
Similar topics
» [Drabble] #dmbjdaily (สอง) Shame Pride [อารอง]
» [Drabble] #dmbjdaily (สาม) WHY!? [อาสาม+อู๋เสีย]
» [OS] #dmbjdaily (เมิน) IGNORE [อาสาม+อู๋เสีย]
» [OS] สักครั้ง [เฮียพาน-อาสาม] #dmbjdaily หวัง
» [Drabble] #dmbjdaily (สาม) What is My True Form? [อาสาม]
» [Drabble] #dmbjdaily (สาม) WHY!? [อาสาม+อู๋เสีย]
» [OS] #dmbjdaily (เมิน) IGNORE [อาสาม+อู๋เสีย]
» [OS] สักครั้ง [เฮียพาน-อาสาม] #dmbjdaily หวัง
» [Drabble] #dmbjdaily (สาม) What is My True Form? [อาสาม]
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth