[Drabble] #dmbjdaily 'collar' : thistle and vine [อู๋เสีย]

[casey]

มีฉะปอยภาคซาไห่

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++











ผมออกมาสูบบุหรี่อยู่ที่ริมระเบียง
ควันบุหรี่สีเทาลอยเรียบเรื่อยในอากาศ
บางเบาทว่าชัดเจน คล้ายกับจะสัมผัสได้





เหมือนกับเขา





ลมพัดมาหอบใหญ่ พาควันสีเทาให้ไกลออกไป
ผมขยับจัดผ้าพันคอใหม่เล็กน้อย นิ้วมือก็สัมผัสกับรอยนูนรอยหนึ่ง
ร่องรอยที่ปรากฏนั้นบอกชัด ว่าทุกสิ่งกลับไปเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว
บาดแผลเหล่านั้นเป็นสัญลักษณ์ถึงสิ่งที่ต้องแบกรับ


ไม่มีเทียนเจินอู๋เสียอีกต่อไป
ณ ที่นี้มีเพียงเถ้าแก่อู๋







อู๋เสียในวันนั้นพยายามมากมายเหลือเกินที่จะแข็งแกร่งกว่าที่เป็น
หากว่าต้องกลายเป็นก้อนหิน แล้วความเจ็บปวดบรรเทาลงก็ยินดี
แต่ทุกครั้ง เถาวัลย์และไม้หนามอันแหลมคม บาดเกี่ยวให้สะดุดล้ม ให้เป็นรอยแผล

ครั้งที่หนึ่ง ครั้งที่สอง ครั้งที่สาม ครั้งที่สี่ ครั้งที่----

เถาวัลย์ค่อยๆรัดแน่นขึ้น ผูกพันธนาการจนแทบได้ยินเสียงเต้นของหัวใจ






ขณะนั้นก็นึกถึงช่วงเวลาที่อยู่กันพร้อมหน้า หัวเราะได้อย่างสุดเสียง
ไม่ต้องรับรู้อะไร ไม่ต้องสูญเสียอะไร ไม่ต้องลาจากใคร
บางครั้งสงสัย ที่ทำไปทั้งหมดมีความหมายหรือไม่
หรือเป็นเพียงความพยายามอันโง่เง่าไม่เข้าท่า











อากาศเย็นลงแล้ว ผมดับบุหรี่ก่อนจะเดินเข้าห้องไป




















"นายจะทบทวนอย่างจริงจังอีกสักครั้งไม่ได้เลยหรือ ที่นายทำอยู่ตอนนี้ มีความหมายหรือ"

"ตัวความหมาย มันมีความหมายหรือ คำว่า'ความหมาย' ในตัวมันเองก็ไม่มีความหมาย"











++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เห็น collar แล้วนึกถึงปลอกคอ (=รอยแผล) ที่ทำให้กลับไปเทียนเจินไม่ได้อีกแล้ว
ตอนแรกคิดว่าคงไม่ทัน พล็อตโล่ง แต่เสร็จตอนตีหนึ่งครึ่ง อืมๆ
(แต่ไปๆมาๆหยั่งกะเดลี่ผ้าพันคอ)

ปูลู อยากรู้มากว่าแผลที่คอเป็นแบบไหน โดนหลอดลมด้วยมั้ย ตัดเส้นเลือดใหญ่ลึกรึเปล่าอะไรยังไง < บ้า

[Malangporyim]

ฮืออออออออออออ ชอบตรงสีเทาาาาาา
อยู่ๆ ก็แฟลชแบ็กกก เถ้าแก่คนบ้าาาา ดราม่านักกกกก /น้ำตาไหล

ฮือๆๆๆ ถึงจะไม่เทียนเจินแล้ว แต่ก็มีคนนึงรอนายอยู่นะ อีกนิดเดียวก็ได้เจอกันแล้วนะ ; w ;

[feyralin]

ฮืออออ ปลอกคอ ที่ดี ชอบที่เปรียบเทียบกับเถาวัลย์มากเลยค่ะ

ขณะนั้นก็นึกถึงช่วงเวลาที่อยู่กันพร้อมหน้า หัวเราะได้อย่างสุดเสียง
ไม่ต้องรับรู้อะไร ไม่ต้องสูญเสียอะไร ไม่ต้องลาจากใคร
บางครั้งสงสัย ที่ทำไปทั้งหมดมีความหมายหรือไม่
หรือเป็นเพียงความพยายามอันโง่เง่าไม่เข้าท่า

โฮฮฮฮฮฮฮฮ อ่านถึงตรงนี้แล้วน้ำตาไหล คิดถึงช่วงเวลานั้นมากจริงๆ
เพลงเทียนเจินนี่ลอยมาเลย โอ๋ๆนะคะนายน้อย

สิ่งที่นายน้อยเสียไปมันมากเหลือเกิน พอถึงจุดๆหนึ่งที่เราหยุดเดินแล้วมองกลับไป มันเลยเหมือนกับว่าสิ่งที่ทุ่มเทไปมันเปล่าประโยชน์รึเปล่า แต่เชื่อเถอะค่ะ ว่าไม่มีการกระทำใดๆที่ให้ไปแล้วไม่มีความหมาย ไม่งั้นใครบางคนคงไม่มาร่ำลาแล้วให้สัญญาว่าจะเจอกันอีกสิบปีให้หลังหรอกนะคะ //_\\

ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ

[yakusoku]

ง่าา เรื่องแอบเศร้า
ชอบประโยคของคำว่าความหมายจริงๆ

[DarkAki]

ถึงจะย้อนกลับไปไม่ได้ แต่ก็สร้างขึ้นมาใหม่ได้นะนายน้อย

อนาคตมันมีหลายทางให้เราเจอ ให้เราเขียน

อยู่กับที่รั โครกๆๆ เพื่อนรักจะอ่อนแอบ้างก็ได้ จะเทียนเจินบ้างก็ไม่มีใครว่าอะไรหรอกค่ะ ^^