[Trans] 012 You are insane, I am stupid #ตอนพิเศษ 2015

[anurakbeer]

(Talk จากหนานไพ่ฯ : ขอบคุณคำอวยพรของทุกคน วันเกิดผมเอร็ดอร่อยมาก ขอให้เป็นกำลังใจให้ผมอัพเดทต่อไป เขียนได้ไม่ดีนัก พยายามเรียกความรู้สึกกลับมา โปรดอภัยด้วย)


*** *** ***

"ใช่แล้ว จริงแท้แน่นอน" ผมพิมพ์ตอบไป
ผมนั่งบนโซฟา บีบนวดที่เอวไม่หยุด
โซฟาเป็นหนังแท้ หนังชั้นนอกปริแตกเพราะเผชิญกับความร้อนๆ เย็นๆ หลายครั้ง ส่วนใหญ่ลอกร่อน ทำให้ตัวโซฟาดูเก่ามาก แต่สปริงกับฟองน้ำข้างในยังสบายอยู่ เป็นโซฟาทำมือชั้นหนึ่ง
เดิมทีโซฟาเป็นสีน้ำตาล บัดนี้ซีดขาวดูเป็นสีเทา ขาทั้งสี่ข้างของโซฟา ยึดติดกับพื้นปูนแน่นหนา
มันไม่ถูกต้อง โซฟาตัวนี้ ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปกะทันหันของแม่หนูนั่นแน่

ไม่มีข้อความตอบกลับมา เหงื่อท่วมตัวของผมแห้งไปเพราะหลอดไฟอบรอบหนึ่ง แล้วตามด้วยออกมาอีกรอบหนึ่ง อีกฝ่ายก็ยังไม่ตอบ
ผมมองมือถือ นึกถึงข้อความประโยคสุดท้าย เขาไม่รู้ว่าในนี้มีคนอื่นอยู่ เขารู้สึกแปลกใจมากกับการที่ผมเจอคนอื่นที่นอกจากตัวผม หากเป็นเหตุการณ์ปกติ ขณะนี้เขาควรกำลังตรวจสอบเรื่องนี้อยู่ ไม่ว่างตอบผม
แต่มันผิดธรรมชาติ
ผมปาดเหงื่อบนหน้า คิดดูอีกรอบ พบว่ามันไม่เพียงผิดธรรมชาติเท่านั้น แต่ยังมีปัญหาในทางตรรกะอีกด้วย

ผมเปิดโปรแกรมโน้ตขึ้นมา เรียบเรียงรายละเอียดทุกอย่างที่ผมตระหนักได้เมื่อครู่ลงไปในมือถือ
ผมจะดูมือของเธอ เธอซ่อนมือตัวเองไว้
ทีแรกนายเจ็ดนิ้วหวงคำพูดมาก แต่ตอนที่ผมไล่กวดหญิงสาวคนนั้น เขากลับคุยกับผมรัวๆ ให้ข้อมูลที่ผมต้องสะดุ้ง ทำให้ความเร็วของผมชะลอลง
ห้องห้องนี้ออกแบบให้มีแสงสว่างมากเกินไป อยู่ในพื้นที่สว่างจ้าขนาดนี้ อยู่ๆ ก็ดับไฟแล้วเปิดใหม่จะทำให้แสงบาดตา เป็นสถานที่ใช้กลบังตาที่ดีที่สุด ส่วนหญิงสาวคนนี้จะกลับมาถึงห้องนี้ให้ได้ จุดประสงค์ก็เด่นชัด อีกทั้งคนที่ไม่รู้กลไกไม่สามารถใช้กลบังตาได้ แสดงว่าหญิงสาวคนนี้ รู้เรื่องกลไกที่นี่ดี
เจ็ดนิ้วเคยส่งข้อความถึงหญิงสาวคนนี้ เรื่องนี้ผมเห็น ซึ่งเป็นเพราะอาศัยจังหวะที่ผมดูข้อความนั่น เธอจึงมีโอกาสผลักผมออก แต่ตอนนี้เขากลับแสร้งทำเป็นตกใจ หากเขาไม่รู้ว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งอยู่นี่ หรือหญิงสาวคนนี้จะไม่ใช่คนของเขา? ถ้าเช่นนั้นหมายความว่ามีคนอีกคนหนึ่งยึดตำแหน่งฐานส่งข้อความอีกแห่ง สื่อสารกับหญิงสาวคนนี้ นี่เป็นรายการวาไรตี้โชว์แบบกลุ่ม A กับกลุ่ม B งั้นหรือ ไม่ เรื่องราวไม่น่าจะซับซ้อนขนาดนั้น
จังหวะที่เขาส่งข้อควมเข้ามา สอดคล้องกับการแสดงอากัปกิริยาต่างๆ ของหญิงสาวคนนี้ เห็นได้ว่าเขารู้ระยะห่างระหว่างผมกับหญิงสาวคนนั้นดี

หลักการแจงนับของนายอ้วน เป็นประโยชน์มากกับการเรียบเรียงความคิด ยังมีจุดที่ผิดธรรมชาติอีกมากมาย

ข้อความของนายเจ็ดนิ้ว กับเรื่องที่ผมเห็น ความขัดแย้งมีมากขึ้นอีกเรื่อยๆ ทำให้เรื่องราวทั้งหมดซับซ้อนขึ้นทุกทีจนอ่านไม่ออก เหมือนอาสามกับผมในคราวนั้น
แต่ถ้าหากว่า เรื่องราวมันเรียบง่ายมากล่ะ ผมเชื่อเฉพาะสิ่งที่ผมเห็น หญิงสาวคนนี้ไม่ใช่บุคคลลึกลับหมายเลขสี่ที่ปรากฏตัวขึ้นในนี้ หญิงสาวคนนี้เป็นไปได้อย่างยิ่งว่า ก็คือตัวเจ็ดนิ้วนั่นเอง
ถ้าเช่นนั้น เขาใช้วิธีการทำให้เปียโนอยู่ๆ ก็โผล่ขึ้นมาเพื่อสร้างบรรยากาศ จากนั้นขังพวกเราไว้ หลังจากแยกเสี่ยวฮัวกับผมได้ เพื่อทำให้ผมหวาดกลัว จึงปลอมตัวเป็นเสี่ยวฮัวอยู่ที่บันไดเหนือผม หวังจะให้ผมรู้สึกว่าบันไดแห่งนี้มีมิติทับซ้อน แต่เธอไม่นึกว่าผมจะไหวตัวเร็วขนาดนี้ อารามตกใจ ทำให้หนีไม่ทัน ซ้ำยังถูกผมถีบล้ม
สุดท้ายเธอมาถึงห้องนี้ ใช้มือถือควบคุมแสงไฟในห้อง จากนั้นสั่งการกลไก หนีไปสำเร็จ แต่เพราะความแตกไปก่อนแล้ว สิ่งปลูกสร้างลึกลับและสถาปนิกประหลาดก่อนยุคปลดแอก ห้องปิดตายทะลุมิติอันน่าสะพรึง---สิ่งเหล่านี้นับว่าพังทลายแล้ว เธอไม่สามารถอธิบายการปรากฏตัวของตัวเองได้
ตั้งแต่ต้นนจบ สถานที่แห่งนี้มีคนเพียงสามคน ผม เธอ เสี่ยวฮัว
น่าจะเป็นเช่นนี้ นึกถึงตรงนี้ หัวใจของผมเต้นช้าลงแล้ว หากผมคาดไม่ผิด บัดนี้เธอกำลังเค้นสมองอย่างหนัก เพื่อหาวิธีอธิบายทุกสิ่งที่ผมเห็นอย่างสมเหตุสมผล

ผมยืนขึ้น ตรงไปยังตำแหน่งเดียวกับที่เธอยืนเมื่อครู่ เมื่อเธอใช้มือถือปิดไฟเสร็จแล้ว จะต้องใช้มือเปิดกลไก
ผมยกมือขึ้น ยื่นเข้าไปกลางหลอดไฟร้อนผ่าว เส้นขนบนมือผมหงิกงอทันที ผมใช้นิ้วมือแตะหลอดไฟทีละดวง เมื่อร้อนก็หดกลับ ทดลองอยู่ครึ่งชั่วโมงกว่า ในที่สุดก็เจอหลอดที่ไม่ร้อนเกินไปนัก สามารถจับได้ด้วยมือเปล่า
ผมออกแรงดึงลงมา โซฟาตรงหน้าพลันกระดกขึ้น ผมมือหนึ่งจับยึดโซฟาอยู่ เมื่อโซฟากระดกขึ้น ผมจึงถูกเหวี่ยงออกไป ลอยหวือกลับไปตรงปากทางเข้ามา
ในพริบตาที่ห้องมืด ยายหนูคนนี้ใช้กลเม็ดนี้ ลอยข้ามศีรษะผม ไปอยู่ข้างหลังผม

"มันคือมายากล" ผมพลันหมดความสนใจ เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นในความมืดเหนือทางเดิน มีเชือกเส้นหนึ่งห้อยลงมา ผมจับเชือกไว้ เชือกเส้นนั้นชักกลับขึ้นบนทันที ดึงตัวผมลอยขึ้นไปสู่ความมืดด้านบน
ในชั่วพริบตา ตะเกียงด้านล่างที่ส่องแสงเหมือนสิ่งประดับทิ้งระยะห่างไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นวัตถุสีดำพุ่งผ่านหน้า ผมหายเข้าไปในท่อมืดสนิท
เชือกชักขึ้นด้วยความเร็วสูง ดึงผมขึ้นบนไปเรื่อยๆ ราวหกเจ็ดวินาที เชือกจึงหยุด ผมตะกายมือไปทั่ว คว้าโดนเหล็กเส้นที่คล้ายกับราวจับ ทดลองใช้เท้า ในที่สุดก็สัมผัสกับพื้น
รอบตัวมืดสนิท มีเพียงไกลออกไปด้านหน้า มีจุดแสงเล็กๆ จุดหนึ่ง วูบวาบไม่หยุด
ผมเปิดไฟฉายของมือถือ ส่องดูรอบๆ บนพื้นเต็มไปด้วยส่วนปลายของเหล็กเส้น แทงทะลุออกมาจากพื้นปูน หากหกล้มตรงนี้สักที ต้องกลายเป็นถังหูหลู (ผลไม้เคลือบน้ำตาลเสียบไม้แบบลูกชิ้น) เป็นแน่
บนผนังก็เช่นกัน ผมก้าวย่างลงไประหว่างเหล็กเส้นอย่างระมัดระวัง เดินเข้าไปหาแสงไฟนั่นทีละนิด

"เจอตัวแล้ว" ผมพูดกับแสงนั่น เห็นได้ชัดว่ามันคือแสงไฟจากหน้าจอมือถือ "คุณผู้หญิง ฉันรู้ว่าเป็นเธอ เลิกเล่นละครได้แล้ว"

เพียะ โคมไฟตั้งโต๊ะถูกเปิด ลำแสงสีเหลืองแผ่ซ่านออกมา ผมมองเห็นโซฟาแบบรุ่นเดียวกันเปี๊ยบกับตัวเมื่อครู่ตั้งอยู่ตรงหน้า ข้างๆ โซฟฟา คือโคมไฟตั้งโต๊ะที่วางอยู่กับพื้น
ผมเห็นแม่หนูคนนั้นนั่งอยู่บนโซฟา ถูกมัดด้วยเชือกอย่างแน่นหนา มองผมด้วยสายตาหวาดกลัว หันหน้ามา เสี่ยวฮัวเดินออกมาจากด้านหลังของโคมไฟ ในมือถือถ้วยชามาอยู่หนึ่งใบ
"โทษที มาถึงก่อนก้าวนึง" เขานั่งลงบนโซฟา พูดว่า "เอวนาย โอเคไหม"


*** *** ***

ผมตะลึงงันไปครู่หนึ่ง มองดูสีหน้ากระหยิ่มยิ้มย่องของเสี่ยวฮัว ซ้ำยังยกขาขึ้นไขว่ห้าง วางถ้วยชาลงบนตัก ผมนึกด่าในใจ ไอ้หมอนี่ พี่น้องกันทั้งที เอาชนะฉันได้ต้องภาคภูมิใจอย่างนั้นด้วยเรอะ
ผมกุมเอวเดินตรงไปหาเขา มองดูยายหนู แล้วก็เห็นหัวของเธอปูดโนเป็นลูกใหญ่
"พวกคุณไม่ใช่ลูกผู้ชาย ซ้อมผู้หญิง!" หญิงสาวร้องไห้กล่าว
ผมจับมือของเธอขึ้นมา แล้วเห็นฝั่งนอกของนิ้วโป้งสาวน้อย มีรอยแผลเป็นจากการผ่าตัด รู้สึกกระจ่าง หรือว่าจะมีเจ็ดนิ้วจริงๆ ผ่าตัดออกไปสองนิ้ว
ผมหันไปถามเสี่ยวฮัว "นายมาถึงเมื่อไหร่"
เสี่ยวฮัวจิบชาคำหนึ่ง "ครึ่งชั่วโมงได้มั้ง ฉันตามหลังนายมาตลอด"
"นายตามหลังฉันมา? นายไม่ได้ติดกับแม่หนูนี่หรือ"
"นายหมายถึงที่บันไดหรือ กับดักแบบนั้นจะเล่นงานฉันได้ยังไง ฉันแค่คิดว่า เธอต้องไม่เห็นว่าฉันโดนกับดักหรือเปล่า จึงตัดสินใจเงียบไว้ ไม่นึกว่านายจะปีนขึ้นไปได้ทันทีขนาดนั้น ฝีมือไม่เลวนะเดี๋ยวนี้ แต่สมรรถนะต้องฝึกเพิ่มอีกหน่อย นายต้องเลิกบุหรี่แล้ว"
"อย่าเพิ่งพูดเรื่องนั้น แล้วไงต่อ" ผมพลันรู้สึกตัวว่า เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ เสี่ยวฮัวมองเห็นทั้งหมดจากข้างหลัง หน้าพลันแดงขึ้นมา เชี่ยเอ๊ย ขายหน้าจริงๆ
"จากนั้นฉันก็ตามนายมาตลอด จนถึงห้องหลอดไฟนั่น พอดีแม่หนูนี่กลับออกมาคว้าเชือก ฉันวิ่งเข้ามาคว้าปลายเชือกไว้ทัน นายก็รู้ว่าฉันเก่งเรื่องเชือกอยู่แล้ว ฉันจัดการเธอเรียบร้อยตั้งแต่อยู่บนเชือกแล้ว" เสี่ยวฮัวชูถ้วยชา ถามผมว่าเอาไหม
ผมกุมหน้า รู้สึกตัวเองโง้โง่ โง่จนหาที่สุดมิได้ อะไรมันจะโง่ได้ถึงขนาดนั้น
"จากนั้นฉันก็เห็นที่นี่มีชุดชงชา นึกขึ้นได้ว่านายสนใจมากตอนอยู่ข้างล่าง ก็เลยตั้งใจจะพัก---"
"หยุด ไม่ต้องพูดแล้ว" ผมหันไปทางยายหนู ตัดสินใจเปลี่ยนเรื่อง "เธอเป็นใครกันแน่ ทีนี้พูดความจริงได้แล้วสิ"



Talk:

ไม่ว่ายังไงก็ตาม HBD ท่านประมุขนะขอรับ (20 ก.พ.) โลกที่คุณสร้างมันเร้าใจนัก ไม่แพ้ชีวิตจริง... แค่กๆ ของคุณเลย... รักนะจุ๊บๆ

ป.ล. อย่าฟิตนัก แปลไม่ทัน
อะไรนะ 013-014 มาแล้ว?
#ตายแป๊บ

[feyralin]

"เอวนาย โอเคไหม" <<โฮฮฮฮฮ เสี่ยวฮัวช่างไม่เมตตาปรานีต่อเอวนายน้อยสามเลย เห็นแต่แรกแล้วทำไมไม่ช่วยคะะะ 555555555

คุณเบียร์คะ ด้วงไม่รู้จะพูดอย่างไรดีสำหรับขั้วสุดท้ายที่เราท่านต่างพบเจอ เอาเป็นว่าที่รู้กันคือ สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าภูติผี คืออดีตอันแฟนตาซีของนพซซ--แค่กๆ

ขอบคุณสำหรับทรานส์นะคะ //ด้วงแทะอย่างดุร้าย

[Malangporyim]

ปกติเราไม่ใช่เมนเสี่ยฮัวค่ะ แต่มาอ่านทรานส์อันนี้แล้วแบบ...แง้ เริ่มชอบเสี่ยวฮัวซะแล้วล่ะ

จิบชาอย่างราชาจริงๆ (?) ชอบอะ กวนมาก 555 สมแล้วที่เป็นคนที่บอกว่าอยู่กับฉันนายต้องดูแลตัวเอง กวนจริงอะไรจริง *ประทับใจ*

ขอบคุณสำหรับคำแปลนะคะ ประมุขฟิตมาก คุณเบียร์ก็ฟิตมากเช่นกัน สุขสันต์วันเกิดหนานไพ่ซานซูด้วยคนค่า \(^๐^)/

ปล. ตามไปอ่านนิยายน้องเบียร์จังของคุณเบียร์แล้วนะคะ รอตอนต่อไปเหมือนกันค่ะ สู้ๆ

[carrotkun]

โอ๊ย เราดองเม้นท์คุณเบียร์ไว้แต่ข้ามมาเม้นท์อันนี้ก่อน เพราะมีน้องฮวาแงงง (ทำไมแย่งี้นะ๕๕๕)
โอ๊ย ขอบคุณที่แปลให้มากๆเลยนะคะ นี่มันเร็วมากเลยประมุขเพิ่งปล่อยมาแท้ๆ

ตอนหายตัวไปนี่มันชวนแปลกใจจริงๆ แต่พอเห็นนายดูฉลาดขึ้นกว่าแต่ก่อน คิดได้ว่ากลไลอะไรยังไงนี่มันรู้สึกนายน้อยโตขึ้นแล้วจริงๆ โฮๆ คนดีของบ่าว

แต่ฉากที่ก๊าวกว่านั้นคือเสี่ยวฮวาข่าาาา แงงงงงง//////// คนงามของบ่าวววววววววววว
ทำไมถึงได้เท่ขนาดนี้น้าาาา แล้วดูมาจิบชาโชว์อีก โอ๊ย๕๕๕๕
ชอบทั้งที่ถามว่าเอวนายโอเคมั้ย ทั้งมาชวนจิบชา แล้วยังท่าทางภูมิใจนั่นอีก๕๕๕๕
/คุณเบียร์บอกพอครับไม่ต้องเม้นท์แล้วครับ๕๕๕/

สงสารยายหนูละเกิน โดนคุณชายลงไม้ลงมือ /ลูบๆ/

[GhostInGrave]

โอ๋ๆๆๆๆๆๆ นายน้อยยยย ไม่เป็นไรนะ นายวิเคราะห์ทุกอย่างออกด้วยตัวเอง เราว่ามันสุดยอดเลยนะ อย่าด่าตัวเองสิ ก็แค่เสี่ยวฮัวคิดออกเร็วกว่านายและตามนายมาตลอดก็แค่นั้นเอ๊งงงงงงงงงงงง

ปล.เสี่ยวฮัวเท่โฮรกเลยค่ะ โฮวววววววววว


ขอบคุณคุณเบียร์มากๆเลยนะค้าาาาา

[fasai777]

5555 ทำไมเสี่ยวฮัวทำร้ายจิตใจนายน้อยแบบนี้ นางอายมากนะนั่นความภูมิใจอันน้อยนิดของนางหดหายไปหมดเลย ไม่ร้องนะอู๋เสีย5555 ขอบคุณคุณเบียร์มากๆเลยนะคะ แปลออกมาเข้าใจง่ายสนุกด้วย

[SilverCloud]

ขอบคุณคุณเบียร์ที่แปลมาให้เสพมากเลยนะคะ ฮรืออออ

เสี่ยวฮัวร้ายกาจ เห็นอยู่ทุกอย่างแต่ดันปล่อยให้นายน้อยเดินปวดกุมเอวเป็นคนท้องอยู่ได้ไง นี่คงแอบขำตายเลยสินะคะ ตอนที่เดินตามมา ถถถถถ

นายน้อยน่าสงสาร ลูกพี่ลูกน้องไม่ช่วยแถมยังเหมือนจะทับถมอีกแหนะ ไม่เป็นไรนะคะ ฟฟฟฟ

[tear]

กรี๊ดคุณชายคุณชายคุณชายคุณชายคุณ--- //คุณเบียร์บอกพอเถอะครับ

คุณชายเท่ไปแล้วค่ะะะะะะ แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง้

โอ๊ยอ่านตอนแรกๆแล้วใจหายวูบนึกว่าเสี่ยวฮัวจะหายไปไหนซะแล้ว

คุณชายสุดยอดเลยค่ะะะ แงงงงง้ หลงรักเข้าอีกจนได้ ฮือออออออออออออ คุณชายขาาาาาาาา สาธุขอบทเท่คุณชายเยอะๆ แงงงงงง้

ขอบคุณสำหรับคำแปลนะคะ

[karnalone]

คุณชายยยยยยยยยยยย  ด้วงไม่ไปไหนแล้วค่ะ  ยอมตกหลุมอยู่ตรงนี้แหละค่ะ  เท่อะไรอย่างเน้  ฮรือออออออออ  เอาใจบ่าวไปค่ะ  เอาไปเลยยยยยยย

ไม่เคยตกหลุมใครแล้วยิ่งบ้าหนักขึ้น(ยกเว้นโกคุ)เท่านี้มาก่อนเลย  คือทุกครั้งที่คุรชายออกโรงนี่รู้สึกว่ายิ่งตกหลุมหนักขึ้นๆ แบบทำไรไม่ได้จริงๆ รู้ตัวอีกทีก็ยิ่งลงลึกๆ ซะแล้ว แถมไม่อยากขึ้นอีกตะหาก
 
ตอนนี้่ขำอู๋เสีย ๕๕๕๕๕๕๕ คุณชายแกล้งนายน้อยสามอ่ะะะะ  ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕  โอ๋นะๆ อู๋เสีย  ชั่วโมงบินนายกับคนๆ นั้นน่ะต่างกันเยอะ  แต่มาขนาดนี้ก็เทพแล้วนะ!! (ถึงจะยัง..อ่อนกว่าคนอื่นก็เหอะ แค่กๆ)

ขอให้เอวนายหายไวๆ นะ เป็นลุงแซ่บๆ แบบอาของคุณบ้างสิ อาสามงี้ อารองงี้ แซ่บเว่อร์ทั้งน้านน

ขอบคุณคุณเบียร์ที่แปลมามากนะคะ m(_ _)m

[cronflag]

โธ่ เสี่ยวฮัวพูดแบบนั้นทำร้ายนายน้อยมากเลยนะคะ แง้
มาเหนือสุดๆ นั่งรออย่างสบายอารมณ์ เท่สุดใจขาดดิ้น

ขอบคุณคุณเบียร์มากค่าสำหรับคำแปล

[Starsong]

คือตั้งแต่ประโยค “เอวนาย โอเคไหม” จากเสี่ยวฮัว ไปจนถึง “ผมกุมหน้า รู้สึกตัวเองโง้โง่ โง่จนหาที่สุดมิได้ อะไรมันจะโง่ได้ถึงขนาดนั้น” ของนายน้อย ทำเอาหัวเราะขาดใจตายไปแล้วจริงๆอ่ะค่ะ
//นายน้อยสามเป็นคนตลก!!!

นี่มันอะไรกันคะะะะะะ!!! 555555555555555555555555 (ฮาตายรอบสอง)
/ไม่ร้องไห้นะคะเทียนเจินนนน /ลูบหัวแปะๆอย่างเอ็นดูเต็มที่ ;;v;; /

เอาล่ะ กลับมาตั้งสติแล้วเมนต์ดีๆกันบ้าง ^^”
การที่เกิดเรื่องพลิกความคาดหมาย แต่ก็ยังสามารถวิเคราะห์หาสาเหตุได้อย่างใจเย็นแบบนี้ พูดได้เต็มปากว่าอู๋เสียมีพัฒนาการขึ้นเยอะมากแล้วจริงๆ นายเก่งมากๆทั้งร่างกาย(ที่แก่เกินแกงไปหน่อย) ทั้งสมอง และสติเลย น่าภูมิใจ น่าภูมิใจจริงๆ >__<

แล้วก็เสี่ยวฮัวที่คิดว่าหายไป อุตส่าเป็นห่วงมาตั้งหลายตอน กลับมาปราฏกตัวด้วยมาดราชินี จัดการทุกอย่างเรียบร้อยตัดหน้านายน้อยไปแค่อึดใจเดียว

เล่นเอาความเท่ความเฉียบคมทั้งหลายทั้งมวลของนายยน้อยเป็นหมันไปในพริบตาเลย -v-
//ขอพูดประโยคนี้อีกที ไม่ร้องไห้นะคะเทียนเจินนนน 5555

ปล. ขอบคุณสำหรับคำแปลมากๆเลยค่าคุณเบียร์ XD

[Yuwadee Wana]

"เอวนาย โอเคไหม" กับ "นายก็รู้ว่าฉันเก่งเรื่องเชือก"
สองประโยคนี้เล่นเอาคำก๊ากไม่หยุด
เสี่ยวฮัวทำนายน้อยหน้าแดง(?)

ถถถถถ นายน้อยขา แค่นี้ก็ซุปเปอร์ฮีโร่แล้วค่ะ ไขปริศนากลไกด้วยตัวคนเดียว FC ภูมิใจม๊ากมากค่ะ จุ๊บๆๆ รักนะนายน้อย

[souless_angel]

"เอวนาย โอเคไหม"

5555555555555555555555555555 สงงงงงงงงงงงงง

นายน้อยอย่าอายเสี่ยวฮัวไปเลย เสี่ยวฮัวรู้หมดแล้วว่าคุณกากยังไง ถถถถถถ

แต่ว่านี่มันนนนน ฮัวเสียยยย แงงงงงงงงงง

เสี่ยวฮัวน่ารักกกก มีจิบชารอแบบสบายใจ ตอนที่แล้วนายน้อยเครียดแทบตาย

คิดหากลไก 555 แต่เสี่ยวฮัวจิบชารอ ดีออก 55555

แต่ประโยค นายก็รู้ว่าฉันเก่งเรื่องเชือกอยู่แล้ว <<< นี่มันอัลไลลลลล

ทำไมเลาคิดไม่ซื่อ ฮรึกกก

[panadda_au]

ขอบคุณที่แปลให้มากๆเลยนะคะ อ่านรวดเร็วมากกก คิดถึงๆ

[Rozenkreuz]

5555555
เสี่ยวฮัวมองเห็นจากข้างหลังทั้งหมด //เอามือปิดหน้า
อายแทนเทียนเจิน แงงง555

[arshura09]

นั่นยังไง ก็ว่าตัวเองคิดเกินไป
และเป็นไปดังคาด ยัยหนูนี่คือเจ็ดนิ้ว
แถมยังโดนเสี่ยวฮัวซ้อนกล จัดการไปได้ก่อนทั้งๆที่ตามหลังนายน้อยมาอีก
อู่เสียหนอ อู๋เสีย ต่อหน้าเสี่ยวฮัว เสียฟอร์มอีกแล้วน่อ
แล้วคือปล่อยให้ปวดหลัง ปวดเอว คิดปริศนามากมายตั้งนาน
ทำไมไม่บอดนายน้อยสักคำล่ะคะ เสี่ยวฮัว
นี่ผ่านมาสิบปี ยังสนุกกับการแกล้งนายน้อยสามอยู่รึเจ้าคะ