[OS] #dmbjdaily (Time Machine) Not any more [ฮัวเสีย]

[Koume]

[OS] #dmbjdaily (Time Machine) Not any more [ฮัวเสีย]





คุณชายเซี่ยชอบนั่งดูการ์ตูนก่อนนอน มันทำให้เขานึกถึงเรื่องราวสมัยเด็ก

ตอนนั้นมีไอ้โง่คนหนึ่งที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นผู้ชาย

เวลาผ่านมาหลายปีแล้ว จนพวกเขาทั้งสองคนโตเป็นผู้ใหญ่

จนถึงตอนนี้หมอนั่นก็ยังคงเป็นตัวโง่งมอยู่ดี



สนูปปี้จบตอนแล้ว เขาเลยได้ยินเสียงพากย์ของการ์ตูนยอดฮิตตลอดกาลฉายแทน

ดูไปสักพัก พลันเห็นภาพซ้อนโนบิตะกับใครบางคน

โดราเอม่อนช่วยด้วย โดราเอม่อน

เอะอะก็เรียกอยู่นั่นแหละ ไม่รู้จักช่วยเหลือตัวเองหรือไงกัน



“อยู่กับฉัน นายต้องช่วยตัวเอง”

เขาเคยพูดคำนี้ใส่นายน้อยสามคนนั้น

คนสกุลเซี่ยวางตัวเองรอบคอบเสมอมา

แต่ดูเหมือนคำกล่าวนั้นจะไม่ได้ผลเท่าไรนัก.... ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน

เอาเถอะ เขาก็ไม่ได้รังเกียจคำขอร้องนักหรอก



“เสี่ยวฮัว ช่วยฉันหน่อยสิ”

จู่ๆนายน้อยสามก็โทรมาหาเขากลางดึก หมอนี่ไม่เคยรู้จักเวลาเลยหรือ

“มีอะไรอีกล่ะ นายน้อยสาม”

ถึงกระนั้นเขาก็ยังพูดถามไปอยู่ดี... ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเผลอทำเสียงดีใจเล็กๆ

“เสี่ยวเกอหายไปอีกแล้ว”

เซี่ยอวี่ฮัวบีบโทรศัพท์ในมือแน่น ใบหน้ายังคงเปื้อนยิ้มเหมือนเดิม

“นายน้อยสาม”

คุณชายเก้าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานที่สุด แต่คนปลายสายกลับรู้สึกหนาวถึงไขสันหลัง

“อะไร?”

อู๋เสียถามอย่างกล้าๆกลัวๆ นานแล้วที่เสี่ยวฮัวไม่ได้ใช้เสียงแบบนี้เรียกเขา

“นายคิดว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว”



และแล้วก็เข้าสู่ช่วงซักฟอกจำเลย เหมือนเห็นอนาคตว่ายังไงก็ไม่น่ารอด

หลายต่อหลายครั้ง เมื่อไรก็ตามที่อู๋เสียโทรมาหาเขา มักจะพูดถึงคนคนนั้นเสมอ

เสี่ยวเกอหายตัวไปอีกแล้ว ช่วยด้วย เสี่ยวฮัว ฉันจะทำยังไงดี

ไอ้คนบัดซบแซ่จางสมควรตายนั่น....

“สี่ทุ่ม...ขอโทษ ถ้านายง่วงก็นอนก็ได้นะ”

ครั้งแรกยังพอรับได้ ครั้งสองสามสี่ยังพอทนไหว แต่มากเข้า เขาเองก็ไม่อยากฟังเหมือนกัน

เซี่ยอวี่ฮัวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ กดปิดเสียงโทรทัศน์ตรงหน้า

เขาไม่อยากได้ยินเสียงอะไรอีก



“...เสี่ยวฮัว เป็นอะไรไป ทำไมถึงเงียบ”

“นายน้อยสามสนใจด้วยหรือ”

พูดตอบกลับไปแทบในทันที เสียงห้วนจนปลายสายสะอึกเงียบไป

เขารู้ว่าตัวเองกำลังทำตัวแย่ อีกฝ่ายคงเสียใจไม่น้อย

แต่เขาเองก็เบื่อหน่ายกับช่วงเวลาแบบนี้เต็มทน

“โทษทีนะ เดี๋ยวฉันค่อยโทรไปหานายใหม่”

ชายหนุ่มถอนหายใจ กดวางสายโดยไม่ฟังคำพูดใดๆต่ออีก



โดราเอม่อน ช่วยฉันด้วยสิ

เซี่ยอวี่ฮัวรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหุ่นยนต์ตัวนั้น สิบปีนี้คอยอยู่รับฟังคำเอาแต่ใจของอีกฝ่าย

สมัยเด็กนายน้อยสามเป็นตัวโง่งมยังไง โตมาก็ยังคงซื่อบื้ออยู่อย่างนั้น

นายเดือดร้อนอะไรมาอีกล่ะ ก็ได้ ฉันจะช่วยนายแค่นิดหน่อยเท่านั้นนะ

ตอนนี้เขาอยากได้ไทม์แมชชีนไปย้อนเวลายิงนายใบ้จางทิ้งชะมัด



คุณชายเก้านั่งแหงนหน้ามองเพดานห้อง เอาแต่นั่งเหม่ออยู่อย่างนั้น

ไม่รู้ผ่านไปเท่าไร ในตอนนั้นก็ได้ยินเสียงโทรทัศน์ดังขึ้น หน้าจอโชว์เบอร์ของนายน้อยสาม

อู๋เสียเป็นคนดื้อดึง เขาเพิ่งบอกไปเองแท้ๆว่าเดี๋ยวจะโทรกลับไป

“มีอะไร” ถึงกระนั้นก็ยอมกดรับอยู่ดี

อีกฝ่ายยังคงเงียบเสียง เหมือนไม่รู้จะเรียบเรียงคำพูดยังไง

“ถ้านายไม่มีอะไรจะพูด ฉันจะวาง...”

“ฉันอยู่หน้าบ้านนาย”

นายน้อยสกุลอู๋พูดขัดประโยคเขา จากนั้นจึงกดวางสายแล้วทิ้งให้เขามองหน้าจอมือถือด้วยความตกใจ



เขาไม่รู้ว่าตัวเองก้าวเท้าเร็วขนาดไหน แต่หลังจากโดนกดวางสายโทรศัพท์ ไม่กี่นาทีเขาก็รีบวิ่งมาถึงหน้าบ้าน

แม้จะยังไม่มีหิมะ แต่อุณหภูมิข้างนอกก็ยังหนาวจัดอยู่ดี

อู๋เสียยืนอยู่หน้าประตู ฉีกรอยยิ้มน้อยๆ ในมือยังถือโทรศัพท์เอาไว้อยู่

“นึกว่านายจะไม่ยอมลงมาซะอีก”

ลมหนาวพัดจนบาดผิว สองแก้มของอู๋เสียแดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด

คุณชายเซี่ยขมวดคิ้วหน่อยๆ จับมือเย็นเฉียบของอู๋เสียไว้แล้วพาเข้าไปในบ้าน แต่กลับโดนอีกฝ่ายดึงมือออก

เขามองการกระทำนั้นด้วยความสงสัยปนหงุดหงิด

ซ้ำยังยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นกับคำถามถัดไป

“นายโกรธที่ฉันโทรมากวนตอนนายนอนอยู่เหรอ”

อู๋เสียยังคงถามเสียงซื่อ ไม่เคยรับรู้อะไรเหมือนเคย

เซี่ยอวี่ฮัวถอนหายใจ เขาไม่รู้จะทำยังไงกับความโง่ส่วนนี้ของนายน้อยสามดี

“...นายเอาแต่พูดถึงคนแซ่จาง”

พอเขาเกริ่นขึ้นช้าๆ อู๋เสียถึงรู้ตัวว่าทำอะไรผิด รอยยิ้มค้างค่อยๆเจื่อนลง

“นายน้อยสาม กี่ปีมาแล้วที่นายเอาแต่พูดถึงหมอนั่น ฉันเองก็ไม่ได้อยากขัดอะไรนาย ฉันรู้ว่านายเสียใจเรื่องที่ฉางไป๋ซาน แต่นี่มันผ่านมาสิบปีแล้ว ทำไมนายถึงยังโทรมาพูดถึงเขาอยู่”

สีหน้าของอู๋เสียเริ่มซีดเผือดขึ้นเรื่อยๆ ส่วนอวี่ฮัวเองก็ไม่เคยรู้มาก่อนตัวเองอัดอั้นมานานขนาดไหน

“...ก็เสี่ยวเกอเป็นเพื่อนฉันนี่....”

“แต่ฉันเป็นแฟนนาย”

นางเอกงิ้วคนงามทำหน้าบึ้งตึงผิดกับใบหน้าเขินเล็กน้อยของอู๋เสีย

ผ่านมาสองสามปี ดูเหมือนนายน้อยสามจะยังไม่ชินกับสถานะนี้

เขาทนฟังเรื่องคนใบ้จางมาหลายปีแล้ว จนถึงตอนนี้เขาอยากจะพอสักที

แต่เมื่อกำลังจะอ้าปากพูดต่อ อู๋เสียดันชิงพูดซะก่อน

“...หมอนั่นเป็นแค่เพื่อนจริงๆนะ”

อู๋เสียพูดอึกอัก เอื้อมมือเย็นเฉียบมาบีบมือเขาเอาไว้ ฉีกยิ้มน้อยๆ น้ำเสียงขอโทษกึ่งออดอ้อนเอาใจ

“อย่าโกรธสิ อวี่เฉิน”



เคยรู้มาว่าสกุเซี่ยติดหนี้ชีวิตกับสกุลอู๋ ดูเหมือนคนจ่ายหนี้ตระกูลครั้งนี้คงต้องเป็นเขา

ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกว่านายน้อยสามชักจะร้ายกาจขึ้นทุกวัน

คุณชายสกุลเซี่ยถอนหายใจ

“ถ้าย้อนเวลาได้ ฉันจะขังนายแต่ในบ้าน ไม่ให้รู้จักคนแซ่จางนั่นอีก”

“....เสี่ยวฮัว”

อู๋เสียมองด้วยสีหน้าดื้อดึง

โอเค ก็ได้ โดราฮัวจะช่วยนายแค่ครั้งนี้อีกครั้งเดียวนะ โนบิเสีย




----------------

[Tang_An-An]

อร้ายยยยยย
ในที่สุดก็เป็นตัวจริงเสียทีเนอะ..เสี่ยวฮัว
เขินน///
รักโราฮัวกับโนบิเสียจัง

[natty.poko]

เอร๊ยๆ โดราฮัววว
อ่านตอนแรกนึกว่าจะดราม่าซะแล้ว
นายน้อยแอบอ้อน "อย่าโกรธสิ อวี่เฉิน" //ฟฟฟฟ

[karnalone]

//กอดคนเขียน

คุณชายเป็นแฟนนายน้อย เย้!!!

ฮรืออออออ ดีใจมากๆ เลยค่ะ

ตอนแรกเราก็นึกว่าคุณชายต้องรักเขาข้างเดียวอีก แต่นี่มันไม่ใช่ และมันก๊าวมาก

นี่ถ้านายน้อยเป็นเพื่อนกับเสี่ยวฮัวเหมือนเดิมนี่ไม่ว่านะ  แต่พอรู้ว่าเป็นแฟนแล้ว  นายน้อยทำอย่างนี้ไม่ถูกนะคะ //อวย

กับคนที่นายน้อยมีสิทธิ์เอนไปหา เสี่ยวฮัวหึงน่ะถูกแล้ว ใครบ้างจะพอใจแฟนโทรมามีแต่เรื่องชายอื่น พูดถึงได้นายน้อยแต่อย่าเยอะเกินๆ

อยากเห็นหน้านายน้อยตอนเสี่ยวฮัวบอก ฉันเป็นแฟนนาย จังค่ะ ฟังแล้วยังเขินแทน ทั้งที่บรรยากาศออกจะซีเรียส ๕๕๕๕๕๕  อยากกรี๊ดมากกกกกกกก ฮรือออออ ดีใจจจจ

โดราเอม่อนแพ้ทางโนบิตะยังไง โดราฮัวก็แพ้ทางโนบิเสียแบบนั้นแหละค่ะ ยิ่งกว่าด้วย เพราะอีกฝ่ายคือคนรัก 

ฝันดีแล้วค่ะคืนนี้ได้อ่านเรื่องนี้ ฮรือออออออออออออ ยังดีใจค้างอยู่เลยยย

[maowdao]

เอ๊!!!!??? แฟนกันนี่นาาาาาาา 555555+
ตอนแรกมานึกว่าจะเป็นรักสามเส้าอีกแล้ว
นึกว่าเสี่ยวฮัวจะต้องเป็นพระรองแสนดี ที่นาง(นาย)เอกไม่รักแล้วซะอีก

แต่ว่าาาาา แฟนกันนี่!!!!! อร้ายยยยยย >//////////<
นายน้อยก็นะ... เอาแต่ถามถึงเพื่อน(จริงหรอ??)
โดราฮัว กับ โนบิเสีย น่าร๊ากกกก อ๊ะ... แล้วมีชิสุหลิง ละป่าวนะะะ ฮาาาาาา

ชอบการเล่าจากมุมเสี่ยวฮัวมากเลย อินๆๆ ยิ่งตอนที่บอกใครต่อใครว่าต้องช่วยตัวเอง
แต่เอาเข้าจริง เสี่ยวฮัวเองเป็นคนยื่นมือเข้ามาช่วยตลอดเลยยยย รักนายตรงนี้หละะะ~<3

THX U.

[mayachi]

ไม่เคยร้องไห้ให้กับฮัวเสียเรื่องไหนเลยยยย เรื่องนี้เรื่องแรก โฮรวววววววว ของคุณนะคะ T///\\\T


/คือเป็นผิงเสีย แต่อ่านออลเสีย ;//;

[fufasleepy]

โดน่ารักมากเจ้าค่า ><
เสี่ยวฮัวเรียกตัวเองว่าโดราฮัวด้วย 55555

[mimky]

ตายค่ะ ตาย
โดยเฉพาะประโยค แต่ฉันเป็นแฟนนาย เนี่ยตายสนิทเลย!