[OS] "Hello, Halloween" (Allเสีย) (เกือบNC....) (แต่งส่ง #DMBJdaily ธีมฮัลโลวีน)

[heikitsune]

[DMBJ One-Short Fiction] “Hello, Halloween” (allเสีย)

By : จิ้งจอกแดงสกุลเฮย…

_____________

“แฮ่!!” เสียงร้องเสียดแก้วหูดังขึ้นข้างกาย เรียกสายตาเอือมระอาจากเจ้าของร้านขายของเก่าเจ้าเก่าแก่(และสภาพร้านซอมซ่อ)อย่างอู๋เสียให้หันไปมองด้วยความเบื่อและเอื่อยเฉื่อยอย่างยิ่ง

“ทริคออร์ทรีตครับเถ้าแก่!!” เสียงอู้อี้ของหวังเหมิงที่ดังจากใต้หน้ากากของหนังเรื่องScreamเรียกเสียงถอนหายใจยาวจากผู้เป็นนายจ้าง ชายหนุ่มปิดหนังสือเล่มหนาที่อ่านค้างไว้อยู่ ก่อนที่จะ…….

โป๊ก!!!!!!!

“โอ๊ย!!!!”

ใช้สันหนังสือฟาดเข้าให้เต็มแรงด้วยรักและหมั่นไส้ยิ่ง อู๋เสียทอดสายตามองลูกจ้างค่าแรงหกร้อยหยวนที่ล้มลงนั่งก้นจ้ำเบ้ากับพื้น มือลูบหัวป้อยๆด้วยความเจ็บปวด อะไร แรงเขามันน้อยนิดเท่าแรงสุนัขชิวาว่า เจ้าหวังเหมิงทำมาเป็นสำออยอย่างกับโดนฟาดซะหนักอย่างไรอย่างนั้น

เอ…หรือว่าเพราะพักนี้ไปคว่ำกรวยบ่อย แรงเลยเยอะขึ้น เหอะ! จะอะไรก็ช่าง!

คนที่เพิ่งใช้สันหนังสือนิยายสยองขวัญขายดีประทุษร้ายทำร้ายร่างกายคนอื่นตัดความคิดของตัวเองทิ้งเสียดื้อๆก่อนมันจะลามปามยาวไกลออกนอกทะเลไปมากกว่านี้ เขาเอื้อมมือไปดึงหน้ากากออกจากศีรษะของหวังเหมิงพร้อมกับไล่ให้อีกฝ่ายกลับบ้านได้แล้ว เดี๋ยววันนี้เขาจัดการปิดร้านเอง

“แล้วเถ้าแก่ยังไม่กลับบ้านเหรอครับ” หวังเหมิงซึ่งสะพายกระเป๋าเตรียมพร้อมทุกสิ่งเสร็จสรรพหันมาถามเขาเหมือนเพิ่งนึกออก

“ฉันจะอยู่อ่านนิยายก่อน ที่บ้านมีเสียงอารองตวาดด่าคนมาเป็นทีๆไม่มีสมาธิ ที่นี่เงียบกว่า” เขาว่าพลางเปิดหนังสือนิยายอ่านต่อ อีกมือก็โบกไล่เจ้าลูกจ้างช่างสอดให้กลับบ้านไปซักที

หวังเหมิงก้มหัวปลกๆสองสามครั้งให้ผู้เป็นนายจ้างก่อนจะเดินออกจากร้านไป

แล้วร้านทั้งร้านก็ตกอยู่ในความเงียบ อู๋เสียเงยหน้าขึ้นจากนิยายในมือ มองบานประตูสลับกับกุญแจร้านบนโต๊ะ สุดท้ายเขาก็ปล่อยผ่านอีก คิดว่าไม่จำเป็นจะต้องล็อคประตูร้านก็ได้ในเมื่อตนยังนั่งอยู่ที่ข้างหน้าร้านนี่ ลองไอ้โจรหน้าไหนกล้าบุกมาปล้นสิ เขาจะเอาไอ้ถ้วยโถโอชามข้างหลังนี่ปาให้เลือดอาบหัวให้

พอคิดถึงเรื่องจานชามที่ชั้นข้างหลังกายก็พลันนึกถึงคนที่ลงกรวยไปทีไรก็คว้าเอาของพวกนี้ติดมือมาให้เขาด้วย จะขายในร้าน จะขายต่อ จะทำอย่างไรก็ได้แลกเป็นเงินมาให้ได้เป็นพอ พวกเขาบอกว่าพักนี้เขาน่าจะกินข้าวไม่ครบสามมื้อตัวถึงได้ผอมบางสะโองสะองเหมือนสาวน้อยน่ารักมากขึ้นทุกวัน

ใช่ คนที่ไปลงกรวยแล้วมีของฝากติดมือมาหาเขาทุกครั้งไม่ได้มีแค่คนเดียว แต่มีถึงสามคน

มุมปากกระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้มบาง โชคชะตาช่างตลกแท้ ส่งคนหล่อสามคนมาติดพันเขาซึ่งไม่ได้มีอะไรดีเลย ถ้าบรรดาสาวน้อยบนโลกรู้มีหวังคงนั่งร้องห่มร้องไห้กันเป็นแถบ

แม้จะเปิดหน้าหนังสือค้างไว้และสายตาก็จรดจ้องที่ตัวหนังสือบนนั้น หากแต่บัดนี้สมองของอู๋เสียกลับไม่ได้รับรู้เรื่องราวสยองขวัญสั่นประสาทชวนขนหัวลุกในนั้นเลยสักนิด ในสมองมีแต่เรื่องของหนุ่มหล่อทั้งสามคนที่ผลัดกันแวะเวียนมาหาเขาได้เรื่อยๆไม่ขาดตอน

และเพราะจมดิ่งในห้วงความคิดนานไปหน่อยจึงไม่ได้รู้ตัวเลยว่ามีคนเปิดประตูเข้าร้านมาจนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เงาดำสายหนึ่งพาดทับลงบนร่าง

“หือ?”

“นิยายสนุกมั้ยเสี่ยวเสีย” เสียงไพเราะก้องกังวานเสนาะหูดังขึ้นเรียกให้อู๋เสียเงยหน้าขึ้นมอง ภาพที่เห็นตรงหน้าเล่นเอาเขาถึงกับช็อคอ้าปากค้าง แทบทำหนังสือหล่นจากมือ

เสี่ยวฮัว หรือ เซี่ยอวี้ฮัว ทายาทหนึ่งในเก้าสกุลใหญ่เช่นเดียวกันกับเขาและยังเป็นเพื่อนเล่นกันตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ก็เป็นคนช่วยพาเขาลงกรวยบ้างช่วยปล่อยของขายบ้าง หนึ่งในสามหนุ่มหล่อที่ชอบมีของฝากติดไม้ติดมือมาฝากเขาบ่อยๆ

แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือทำไมวันนี้เสี่ยวฮัวถึงใส่ชุดนางเอกละครงิ้วที่ยาวรุ่มร่ามกับวิกผมดำยาวสลวยถักเปียหลวมๆประดับด้วยช่อดอกไม้ที่สีชมพูติดกระดิ่งซึ่งส่งเสียงดังกรุ๊งกริ๊งทุกครั้งที่เจ้าตัวขยับกาย

“เสี่ยวฮัว ชุดนาย วิกนั่น ช่อดอกไม้นั่น มัน มัน มัน” จะว่าเสี่ยวฮัวที่ใบหน้าไร้เครื่องสำอางค์แต่ยังงดงามจนใจอ่อนระทวยทำให้สมองของเขาเกิดอาการติดขัดในการคิดก็ดี หรือจะว่าสมองโดนความช็อคเล่นงานจนงงงวยพูดไม่ออกก็ดี


ทำไมอยู่ดีๆเสี่ยวฮัวของเขาถึงได้นึกสนุกแต่งสาวออกจากบ้าน(วะ)!!!!


“ที่ประดับผมนี่เหรอ จำได้มั้ย ฉันชอบใส่ตอนเด็กๆล่ะ” เซี่ยอวี้ฮัวว่าพลางยกมือเท้าคางกับโต๊ะ มองเขาด้วยสายตาหวานเชื่อมจนหัวใจเต้นผิดไปแล้วสามถึงเจ็ดจังหวะ

“อะ อืม จำได้ นายก็ใส่ที่ประดับผมอันนี้ตอนฉันขอแต่งงาน เฮ้ย!!!! ไม่ใช่แล้ว!! เซี่ยอวี้ฮัว!! นายนึกอะไรถึงแต่งหญิงจากปักกิ่งมาหาฉันที่หังโจว!!!” อู๋เสียที่เกือบต้องมนตร์สเน่ห์หนุ่มสวยจนคล้อยตามคำพูดไปรีบดึงสติของตัวเองกลับมา มือที่กลับมาเรียวบางเพราะไม่ได้ไปลงกรวยนานแล้วกระแทกหนังสือปิดเป็นรอบที่สองของวันจากนั้นชี้หน้าถามเพื่อนสมัยเด็กอย่างคาดคั้น

เสี่ยวฮัวหัวเราะเบาๆ ลุกขึ้นจากที่นั่ง เดินอ้อมเข้ามาประชิดตัวอู๋เสีย ฝ่ามือร้อนเชยดวงหน้าน่ารักขึ้นให้ตาสองคู่สบประสานกัน ร่างสูงก้มหน้าลงช้าๆจนสามารถได้กลิ่นแป้งหอมซึ่งส่งกลิ่นหอมอ่อนจางออกมา ริมฝีปากที่เคลือบทับด้วยลิปสติกสีชมพูเงาวาววาดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“รำลึกความหลังของเราในวันฮัลโลวีนไง” เสียงเพราะจนทำให้คนฟังต้องมนตร์สะกดกระซิบแผ่ว สมองมึนชาแทบนึกอะไรไม่ออกแล้ว อู๋เสียทอดมองร่างงดงามตรงหน้าด้วยสายตาหวานเยิ้มเหม่อลอย ริมฝีปากนุ่มโดนริมฝีปากร้อนทาบทับอย่างอ่อนโยน

จูบคลอเคลียที่ทำให้จั๊กจี้ผสมเสียววูบวาบค่อยทวีความร้อนแรงขึ้นทีละนิด มือหยาบที่ประคองใบหน้าของคนตกอยู่ในความมึนงงบีบกรามเบาๆให้ปากอ้าออก ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไป กวาดชิมความหวานที่แสนคิดถึง เกี่ยวกระหวัดหยอกล้อลิ้นนุ่มอย่างขี้เล่น

ในขณะที่บทรักกำลังจะเพิ่มความร้อนแรงขึ้นอีกระดับนั่นเอง…เสี่ยวฮัวกลับถูกผู้มาใหม่ซึ่งเข้ามาตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้เช่นกันโยนไปข้างหลังอย่างแรง

“ไม่ดีนาคุณชายเก้า แอบฉวยโอกาสกับนายน้อยสามแบบนี้น่ะ” น้ำเสียงร่าเริงขี้เล่นอันเป็นปกติของผู้ชายที่ชื่อเฮยเสียจื่อปลุกให้ประสาทของอู๋เสียกลับมาทำงานตามปกติ เขาสะบัดหน้าไปมาไล่ความมึนงงเพราะมัวเมาไปกับเสน่ห์ของเสี่ยวฮัว เพราะสติยังไม่กลับมาแบบร้อยเปอร์เซนต์ครบถ้วนเขาจึงไม่แน่ใจว่าตัวเองคิดไปเองหรือเปล่า

น้ำเสียงของนายแว่นดำที่พูดกับเสี่ยวฮัววันนี้แข็งกระด้างกว่าปกติ ซ้ำยังแฝงจิตสังหารเย็นเยือกเอาไว้ด้วย

ตอนที่คิดว่าจะตบหน้าตัวเองเรียกสติซักหน่อย อีกบุคคลที่โผล่มาแบบเงียบๆก็ดึงไหล่เขาเข้ามาใกล้ตัว ให้ใบหน้าซบลงกับหน้าท้องแบนราบ

“อู๋เสีย” เสียงเรียบนิ่งเป็นเอกลักษณ์เรียกเขาเบาๆ นี่ไม่ต้องเงยหน้าขึ้นไปมองก็รู้เลยว่าเป็นใคร

“นายแว่นดำ!!! เสี่ยวเกอ!! นี่นายสองคนมาทำอะไรเนี่ย!?” คราวนี้อู๋เสียถึงกับผุดลุกขึ้นยืน สายตามองสลับไปมาระหว่างนายแว่นดำเฮยเสียจื่อกับจางฉี่หลิงหรือก็คือเสี่ยวเกอของเขานั่นแหละ


นี่มันวันอะไรกัน ทำไมสุดหล่อทั้งสามคนของเขาถึงโคจรมาหาเขาพร้อมกันในวันเดียวกันอย่างนี้เนี่ย!!!


“กะจะมาเล่นทริคออร์ทรีตกัยนายน้อยสามนั่นแหละ แต่ดันมาเจอคนชอบฉวยโอกาสกำลังลวนลามนายน้อยสามอยู่” เฮยเสียจื่อว่าพลางหันไปส่งยิ้มแสยะแยกเขี้ยวให้กับเสี่ยวฮัวซึ่งเดินมาอยู่ข้างๆกันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ดวงตาสีแดงสดแปลกประหลาดใต้แว่นกันแดดจ้องเสี่ยวฮัวเอาจ้องเอาคล้ายกับว่าอยากคว้าปืนขึ้นมายิงทิ้งเสียให้รู้แล้วรู้รอด ด้านเซี่ยอวี้ฮัวก็ไม่ยอมแพ้ ส่งยิ้มหวานกลับไปให้คนที่กำลังมองตนด้วยความอาฆาต แต่สายตานั้นเย็นเยียบชวนให้หนาวไปถึงไขสันหลัง นี่ถ้ามีมีดอยู่ในมือก็คงปาดคอนายแว่นดำไปเรียบร้อยแล้ว

“ทริคออร์ทรีต? อ่า วันนี้วันฮัลโลวีนหรอกเหรอ” เพราะมีนิสัยไม่ชอบดูปฏิทิน อู๋เสียจึงมักจะหลงวันเวลาอยู่บ่อยๆจนคนรอบข้างชินแล้ว เมื่อสังเกตให้ดีจึงพบว่าทั้งเสี่ยวเกอและเฮยเสียจื่อต่างก็อยู่ในชุดที่แปลกตาไปจากทุกวัน และเป็นชุดที่ถ้าใส่เดินข้างนอกในวันปกติก็คงโดนมองว่าผิดปกติทางจิตแน่ๆ

เสี่ยวเกออยู่ในชุดผีจีนสีน้ำเงินเข้ม หมวกทรงกลมที่มียันต์สีเหลืองสดสว่างติดอยู่ถูกใส่ให้เฉียงไปทางด้านขวา ยันต์จะได้ไม่ตกลงมาบังหน้า

เฮยเสียเจื่อใส่ชุดทหารยุโรปที่ตัดเย็บด้วยผ้าหนังสีดำ ถึงจะเป็นชุดที่ดูธรรมดาที่สุดในบรรดาสามคน แต่ต้องยอมรับว่าพอหมอนี่ใส่ชุดแบบนี้แล้วขับรูปร่างสูงโปร่งให้ดูดีขึ้นออกเป็นกอง มองแล้วน้ำลายแทบจะหก

“ของนาย” ท่ามกลางบรรยากาศสงครามเย็นของเฮยเสียจื่อและเสียวฮัว เสียงของจางฉี่หลิงดึงสติที่หลุดลอยเป็นรอบที่สิบของวันนี้แล้วมั้งให้กลับเข้าร่าง มือหนายื่นถุงกระดาษใบใหญ่มาตรงหน้า

“ห่ะ!?”

“ชุดของนายน้อยสามไง ฉันเลือกให้อย่างสุดความสามารถเลยนะ” เฮยเสียจื่อคลายจิตสังหารลงในทันทีพร้อมกับหันมายิ้มกว้างและยกนิ้วโป้งขึ้นเป็นการรับประกันว่าชุดนี้เขาเลือกด้วยความสามารถทั้งหมดจริงๆ

พอหันไปมองหน้าจางฉี่หลิงเพื่อขอคำยืนยัน ก็ได้รับการตอบกลับเป็นเพียงการพยักหน้าเงียบๆ


ว่าแต่…เพราะแสงแดดข้างนอกหรือเปล่า เขารู้สึกเหมือนกับว่าเสี่ยวเกอของเขาหน้าแดงอยู่หน่อยๆอย่างไรอย่างนั้น


อู๋เสียสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนระบายออกเป็นช่วงยาวช้าๆ พิจารณาถึงทุกอย่าง เมื่อเห็นว่าไม่มีข้อเสียอะไรที่จะเล่นด้วยสักหน่อยก็เดินหิ้วถุงกระดาษไปยังหลังร้านเพื่อเปลี่ยนชุด

คล้อยหลังนายน้อยสามผู้แสนใสซื่อไปไม่เท่าไหร่ ชายหนุ่มสามคนที่หมายปองชายหนุ่ม(!?)คนเดียวกันก็นั่งจับกลุ่มสุมหัวแผ่รังสีอาฆาตส่งจิตสังหารใส่กันในทันทีทันใดนั้นเลย

“หมายความว่าไงเฮยเสียจื่อ นายโทรเรียกฉันมาจากปักกิ่งเพื่อโยนตัวฉันกระแทกผนังเล่นอย่างนั้นเหรอ” เซี่ยอวี้ฮัวเปิดประเด็นก่อน มือลูบกระโปรงยาวเบาๆ ตรวจสอบทุกมุมทุกด้านว่าให้แน่ว่าไม่มีรอยเปื้อน ณ ตรงไหน


อยู่ต่อหน้าเสี่ยวเสียเขาต้องดูดีตลอดเวลา!!! แถมชุดงิ้วนี่ก็แพงฉิบ!! เสียหายขึ้นมาเป็นเรื่องใหญ่มหาศาล!!


“นายทำอะไรอู๋เสีย” จางฉี่หลิงที่แม้ใบหน้าจะเรียบเฉยนิ่งสนิทเหมือนผิวทะเลสาบน้ำแข็งหากแต่เมื่อมองลึกเข้าไปในดวงตาแล้วจะเห็นว่าในแววตานั้นมีไฟโทสะโหมกระพือรุนแรงอยู่ ถ้าหากมีดาบดำอยู่ในมือเขาคงจ้วงอีกฝ่ายจนยับเยินเป็นบะช่อไปเรียบร้อย


แต่งหญิงมาเพื่อล่อลวงลวนลามอู๋เสียของเขา มันยอมได้ซะที่ไหนกันล่ะ!!!


“ก็ฉันบอกให้รอหน้าร้านไม่ใช่เหรอคุณชายเก้า ไหงดอดเข้ามาคนเดียวก่อนละ หืม” เฮยเสียจื่อสำทับเข้าอีก ดวงตาสีผิดมนุษย์ทอประกายแข็งกร้าวอย่างที่หาได้ยากยิ่งนัก แม้จะวางท่าดูดบุหรี่อย่างสบายใจแต่ไอ้ออร่าดำทะมึนที่แผ่มาจากตัวนี่ไม่ได้สบายไปด้วยเลย


ไม่ว่าจะใครก็อย่าอาจหาญมาแตะต้องนายน้อยสามของเขา จะแตะได้ก็ต่อเมื่อเขาลงมือก่อนแล้ว!!!


โดยไม่ต้องนัดหมายใดๆ ทั้งสามคนตบโต๊ะเสียงดังลั่นจนน่ากลัวว่าโต๊ะหินอ่อนสุดรักสุดหวงของอู๋เสียจะพังแหลกละเอียดก็วันนี้แล้วลุกขึ้นยืนมองหน้ากันเงียบๆ ในสมองหมุนเร็ววางแผนลอบฆ่าฝ่ายตรงข้ามอย่างเร็วที่สุดก่อนที่อู๋เสียจะเปลี่ยนชุดเสร็จ

“เฮยเสียจื่อ!!!!!!! นายบอดเวร!!! เชี่ยแม่! นี่มันชุดอะไรของนายวะ!?!!!” แต่ไม่ทันแล้ว อู๋เสียเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว เขาเดินออกมาจากหลังร้านพร้อมกันร่ายคำด่ายาวสาปแช่งตั้งแต่ตัวเฮยเสียจื่อลามขึ้นไปถึงบรรพบุรุษโคตรเหง้าเหล่าตระกูล

ทั้งสามคนสะบัดหน้าหันขวับไปมองคนที่เพิ่งเปลี่ยนชุดออกมาโดยอัตโนมัติอย่างรวดเร็วจนน่าหวาดเสียวว่าถ้าจังหวะพลาดเพียงนิดคออาจลั่นดังกร๊อบก่อนเคล็ดขัดยอกไปอีกหลายวัน

ทันทีอู๋เสียในชุดฮัลโลวีนปรากฏแก่สายตา ความอึดอัดภายในร้านเล็กๆพลันมลายหายสิ้นเหมือนไฟกองเล็กถูกที่ดับเพลิงฉีดดับ


เซี่ยอวี้ฮัวตกตะลึงพึงเพริด ปากอ้าค้างน้อยๆ ลืมเรื่องที่จะต้องวางมาดดูดีเมื่อเจออู๋เสียไปโดยสนิท

จางฉี่หลิงเบิกตาโตจนลูกตาแทบหลุดมานอกเบ้าแล้ว

เฮยเสียจื่อยกยิ้มเจ้าเล่ห์ บุหรี่ถูกโยนลงพื้นแล้วขยี้ดับ ลิ้นแลบเลียริมฝีปากด้วยท่าทางกระหาย


อู๋เสียอยู่ในชุดที่เรียกว่าโคตรเปลืองเนื้อเปลืองตัว นอกจากกางเกงหนังขาสั้นสีเทาซึ่งก็สั้นจนแทบจะปิดอะไรต่อมิอะไรไม่มิดแล้วก็ไม่มีอาภรณ์เสื้อผ้าอย่างอื่นปกปิดร่างกายอีกเลย ของประดับอื่นๆมีเพียงหูสุนัขจิ้งจอกนุ่มฟูกับหางยาวถึงเข่าฟูนุ่มนิ่มน่ากอดติดกับกางเกง และถุงมือที่ทำมาเป็นแบบอุ้งเท้าของสุนัข บุขนสีเทานิ่มๆอีกเช่นกัน


แค่นี้ มีแค่นี้ พ่องสิ้น!! นี่มันชุดเชี่ยอะไรของนายแว่นดำวะ!!!!!!!!


“ชุดปีศาจจิ้งจอกยังไงล่ะนายน้อยสาม” เฮยเสื่อจื่อสาวเท้าเข้ามาประชิดใกล้ กลิ่นบุหรี่ติดตัวจางๆผสมกับกลิ่นน้ำหอมที่อีกฝ่ายฉีดมาทำให้รู้สึกแปลกๆ

“น่ารักสุดยอดเลย” เสียงแหบพร่ากระซิบข้างหูก่อนมือซนจะลากไล้ตั้งแต่ลำคอขาวลงเรื่อยต่ำไปถึงขาอ่อน

“หืม?” เสี่ยวฮัวคล้ายสังเกตเห็นบางอย่าง เขากระชากวิกยาวๆนั่นออกจากศีรษะ เดินมาหยุดข้างกาย มือหนานาบเข้าที่แผ่นอกขาวเบาๆ

“อะ อะไรเสี่ยวฮัว” อู่เสียถามเสี่ยงสั่นเริ่มรู้สึกว่าชีวิตน้อยๆของตัวเองถูกคุกคาม

“รอยนี่ ที่ฉันทำสินะ” รอยยิ้มชั่วร้ายทว่าชวนให้หลงใหลปรากฏชัดบนใบหน้าหล่อติดสวยนิด อู๋เสียเริ่มหายใจหอบเมื่อเสี่ยวฮัวใช้เล็บของตัวเองครูดข่วนผิวอกเบาๆให้พอเกิดรอยแดง จากนั้นหยุดลงลูบไล้ยอดอกข้างหนึ่งเบาๆกระตุ้นอารมณ์วาบหวามให้พุ่งปะทุ ในขณะเดียวกันเฮยเสียจื่อก็ก้มหน้าลงดูดเม้มยอดอกอีกข้าง รัวลิ้นลงจนอู๋เสียสติเตลิดเปิดเปิง มือขาวที่ถูกกระชากถุงมือทิ้งไปโดยใครและเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ยกขึ้นปิดปากกลั้นเสียงครางน่าอายไม่ให้หลุดออกมา ขาเผลอจะก้าวถอยหลังหนี แต่เมื่อถอยไปก็ชนเข้ากับแผ่นอกของอีกคน

“อู๋เสีย” จางฉี่หลิงเรียกชื่อเขาที่ข้างหูก่อนเม้มริมฝีปากขบกัดด้วยความหมั่นเขี้ยวแล้วหันมาซุกไซร้ที่ลำคอ ประทับรอยสีกุหลาบเด่นชัดบนผิวนวล มือสอดแทรกเข้าไปในกางเกง ใช้นิ้วยาวกว่าคนปกติลูบไล้แท่งเนื้อกระตุ้นความต้องการให้พุ่งขึ้นอีก

“ฮ้า ยะ อย่า ไม่ เอา อ๊ะ อ๊า เสี่ยวฮัว! เสี่ยวฮัว!” จากคำขอร้องให้หยุดกลายเป็นเสียงครางรัญจวนปลุกอารมณ์ มือขยุ้มชุดสีชมพูหวานของคนขี้แกล้งที่แกล้งบดขยี้ยอดอกอย่างแรงหลังจากลูบไล้มาซักพัก เหมือนเสียงกรีดร้องครางจะปลุกอารมณ์ดิบของเซี่ยอวี้ฮัวให้ทวีหนักยิ่งขึ้น ยิ่งอู่เสียกรีดร้อง นิ้วก็ยิ่งบดขยี้หนักหน่วง

“นายน้อยสาม อา เรียกแต่คุณชายเก้าอย่างนี้ไม่ยุติธรรมนะ” เฮยเสียจื่อละริมฝีปากออกจากยอดอกแข็งชันข้างที่หยอกล้อ มือทั้งสองข้างปลดเข็ดขัดรัดเสื้อและกระดุมสามเม็ดล่างออกเผยให้เห็นกล้ามท้องเป็นลอนสวย เขาจับมืออีกข้างของอู๋เสียสอดเข้าใต้ชายเสื้อของตัวเองให้ลูบไล้ไปตามเรือนร่างแน่น ปากก็ขบกัดไตแข็งสีเข้มที่เคยเล้าโลมอย่างรุนแรงขึ้น

“อ๊า อ๊ะ มาก มากไปแล้ว ฉัน ฉัน” อู๋เสียตอนนี้อ่อนระทวยเหมือนขี้ผึ้งถูกไฟลน ถ้าไม่มีเสี่ยวเกอกอดรั้งเอวไว้ป่านนี้เขาคงลงไปนอนกับพื้นแล้ว แต่ใช่ว่าคนที่ช่วยฉุดรั้งร่างกายจะยอมน้อยหน้าอีกสองคน จางฉี่หลิงเกี่ยวกางเกงหนังตัวจิ๋วไร้ค่าพร้อมชั้นในของอู๋เสียทิ้งอย่างไม่ไยดี อุ้งมือร้อนกำรอบแท่งความเป็นชายแน่นรูดรั้งรัวเร็ว ทำสติยุ่งเตลิดเปิดเปิง ในหัวสมองมีหมอกขาวโพลนลงปกคลุม นึกอะไรไม่ออก พูดไม่เป็นคำได้แต่ครางกระเส่า ยิ่งโดนนิ้วหัวแม่โป้งบดขยี้ปลายยอดก็ยิ่งจะคลั่งซะให้ได้

“อ๊า อ๊า เสี่ยวเกอ เร็ว เร็วอีก เร็ว อื้อ!! อ๊าง!!” เมื่อขอก็จัดให้ จางฉี่หลิงกระชับอุ้งมือให้แน่นขึ้นอีกนิดเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น สะโพกมนไหวไปตามจังหวะชักนำของอีกฝ่าย เห็นแบบนี้เฮยเสียจื่อกับเสี่ยวฮัวก็สบโอกาสให้นิ้วปาดของเหลวขาวขุ่นที่ไหลย้อยจากแท่งเนื้อจนชุ่มก่อนสอดแทรกเข้าไปที่ช่องทางรักรัดขมิบแน่นด้านหลัง

“มะ ไม่ไหว พวกนาย ฮื้อ รุม อา ไม่ อ๊า ไหว” ยิ่งครางก็ยิ่งจุดอารมณ์ของสามคน ผู้รุกรานทั้งสามมองหน้ากันก่อนจะกระตุกยิ้มชั่วร้าย แม้กระทั่งกับนายเมินโหยวผิงก็พลอยเป็นไปกับเขาด้วย

วันฮาโลวีนของอู๋เสียคงยังจะดำเนินไปอีกนาน….อย่างน้อยก็จนกว่าเซี่ยอวี้ฮัว จางฉี่หลิงและเฮยเสียจื่อจะพอใจ

หากตอนนี้เขายังมีสติอยู่ มีหวังคงจะแหกปากตะโกนออกมาเต็มเสียงว่า


เขาจะไม่เล่นฮัลโลวีนบ้าบออะไรกับเจ้าสามหน่อนี่อีกแล้ว!!!!!!!


[FIN] (30.10.2014)

[Naitear]

ฟิค All เสียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!! >[]< //สครีมเข้ามาเพราะแพร์ริ่งอย่างแรกเลยค่ะ //ฮา

อยากรู้ว่าที่มีพูดถึงอารองด่าคนนี่ใช่ด่าคุณอาอีกคนนึงในบ้านรึเปล่าคะ จะว่าไปด่าหรือว่าทำอย่างอื่------- #เอ้าบึ๊ดจ้ำบึ๊ดเรือเอ้อเหลียนกับเอ้อซัน #ปล่อยเบลอสองประโยคนี้เถอะค่ะ 55555555

เสี่ยวฮัวววววววว เสี่ยวฮัวแต่งหญิงงงงงงงงง T////////////T อ๋อยยยย บรรยายเสี่ยวฮัวได้สวยงามมากค่ะ แล้วที่นายน้อยบอกจำได้ว่าปิ่นนั่นเป็นของวันที่ขอแต่งงานนี่คืออะไรรรร //สครีมมม

นายเฮยมานี่หึงนายน้อยหรือหึงเสี่ยวฮัวคะะ 5555555555 //เดี๋ยว //ผิดเรือ นายเฮยแต่งชุดทหารดูหล่อมากกก โฮววววววว

ส่วนเสี่ยวเกอ คิดอะไรแต่งเป็นผีจีนคะะะ (คงเป็นผีจีนที่หล่อสุดแล้วล่ะค่ะนั่น แฮ่ก แฮ่ก) แต่เป็นผีจีนที่หล่อหน้านิ่งๆค่ะ ให้อภัย

ขอบคุณสำหรับฟิคแซ่บๆนะคะ U///w///U แฮร่

[meanato]

หมาป่าน้อยกำลังโดนกิน ร่างเล็กๆนั้นสั่นอย่างหวาดกลัว//นี่ฉันคิดไรอยู่เนี่ย

[Feran.FS]

//ปิดหน้าร้องกรี๊ดด อิย๊าาาาาาาาาา allเสีย
ว่าแต่....ทำในร้านเลยสินะ...อู้ววว

แซ่บดีจุง

[SilverCloud]

นายน้อยขอสาม...พรวดดดดด //ด้วงจมกองเลือดตาย
อยะ อยากเห็นนายน้อยในชุดจิ้งจอกยั่วสวาทจังเลยค่ะ

[Narakas]

กรี๊ดดดดดดดด
เพิ่งได้อ่านค่าาาาา พลาดไปได้ไงงงง ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

[kaew_nya]

อะ...Allเสีย *มือนึงปาดน้ำตา มือนึงชูนิ้วโป้งรัวๆ*
แอร๊ยยยยย รุมกลั่นแกล้งนายน้อยแบบนี้ได้ยังไง

[gaaraclub]

Allเสียยยยย กรี๊ดดดดดดดด
สุดยอดมากค่ะ นายน้อยมีหรือจะรอด =..,= *ด้วงสลายชีพ*