[Drabble] รวมหนาวเดอะซีรีย์ 9 (ฮัวเฮย/ผิงเสีย)

[kuramajoy]

บอกไว้ว่าจะเขียนถึงคนรักเก่าของคุณชายเก้า พร้อมทั้งมีซีนแย่งชิงคุณชายแบบในละคร...

หนาวเดอะซีรีย์ 9

หน้าหนาวอย่างแท้จริงเริ่มมาเยือนปักกิ่ง แม้ว่าหิมะจะไม่ได้ดปรยปราย แต่ก็ได้หอบเอาลมหนาวเข้ามาเยือนยังบ้านของคุณชายเก้า

ผมอยู่ในห้องส่วนตัวที่ต่อมาภายหลังกลายเป็นห้องทำงานของเจ้าของบ้าน แต่เดิมผมเป็นคนที่คุณชายเก้าให้ความสำคัญมากกว่าใคร เมื่อเขาเข้าห้องมาจะต้องมาสัมผัสผมก่อนทุกครั้ง ผมเคยเป็นคนที่สำคัญที่สุดสำหรับเขา เป็นคนที่ครองครองหัวใจเกือบทั้งดวงของคุณชายเก้า เป็นคนที่เขาถามหาอยู่ตลอดเวลา ในใจคิดคำนึงถึงผม

จวบจนกระทั่งเมื่อเร็วๆนี้ กลับมีคนช่วงชิงทั้งเวลา และความสนใจของคุณชายไปจากผม

เจ้างูตัวใหญ่สีดำจอมยั่ว เฮยเสียจื่อ

เจ้างูแสนน่ารังเกียด เข้ามายัดเยียดตนเองให้กับคุณชาย ถูกถีบแตะไล่แค่ไหนก็ไม่ไป คอยป้วนเปี้ยนอยู่รอบๆใช้คติตื้อเท่านั้นที่ครองโลก และสุดท้ายมันก็ทำสำเร็จ

หนึ่งปีให้หลังคุณชายกลับเป็นฝ่ายลุ่มหลงวเสียเอง

ถึงกับยอมเอาเข้ามาในบ้านอย่างออกหน้าออกตา ซื้อบ้านให้ เปิดร้านให้ และทรัพย์สินหลายๆอย่างที่แอบโอนให้อย่างลับๆ...

แม้ปากจะบอกว่าน่ารำคาญที่สุด...แต่ทุกคนในบ้านรู้กันอย่างเงียบๆว่า...นายหญิงเป็นใคร

ถึงจะเรียกไม่ลงสักคนก็เถอะ

จบแล้วตระกูลเซี่ย บางทีอาจจะต้องใช้การผสมเทียมไม่ก็พึ่งปาฏิหาร...กับกิ่งสำริด

ไปหน้ามืดตามัวตรงไหนกัน ไม่สิ ไปสิ้นสติคว้าเอาได้ยังไง ...

ตั้งแต่มีเจ้างูเข้ามาคุณชายก็ทิ้งผมบ่อยครั้ง บาวทีเอาแต่กกอยู่กับสัตวืเลี้ยงปล่อยผมทิ้งไว้ข้ามคืนข้ามวัน จนโจต้องเรียกให้เขามาดูผม

ถึงแม้ผมจะพ่ายแพ้เจ้างุหลายครั้งหลายครา แต่นั่นเพราะผมเป็นนางเอก ไม่เคยต่อกรกับนางอิจฉาอย่างมันสักครั้งหนึ่ง ผมไม่เคยยั่วคุณชายได้แต่นั่งทำตัวว่านอนสอนง่าย ไม่เหมือนเจ้างูที่ถลาขึ้นตักบิดสะโพกยั่วยวน

วันนี้ผมจะเอาชนะให้ดู

ผมนั่งนิ่งรอคุณชายคนงานอยู่จวบจนถึงยามสาย คุณชายเดินเข้ามาในห้องทำงานด้วยเสื้อเชิ๊ตสีชมพูสบายๆ นั่งลงบนดต๊ะทำงานจ้องมองผม มือเรียวเอื้อมมือแตะตัวผมด้วยความอ่อนโยน

ผมไม่มีเพศจะเป็นเพศไหนก็ได้ไม่สำคัญแต่ท่าทางคุณชายจะชอบผุ้ชาย ?

ผมหันไปมองนาฬิกาใกล้จะเที่ยงแล้ว เดี๋ยวเจ้าตัวป่วนคงจะมา ..

คุณชายยังคงแตะต้องตัวผมด้วยความรักใคร่ มองผมด้วยสายตาจริงจัง พิจารณาผมตั้งแต่หัวจรดเท้า ริมฝีงามแย้มเล็กน้อย นิ้วเรียวคลี่ตัวผมออกทีละแผ่น

อาดูสิ ตัวผมได้รับความรักถึงขนาดนี้ ไม่เสียชาติเกิดที่เป็นเอกสารแล้ว...

ใช่แล้วครับ ผมเป็นกองเอกสาร ทุกๆวันผมจะถูกนำมาตั้งที่โต๊ะของคุณชาย คุณชายกับผมรักกันมาก เขาจะพาผมไปในทุกๆที่ บางคืนพวกเราก็ร่วมนอนด้วยกัน ..

จนกระทั่งมีเจ้างูนั่นเข้ามา มันปัดผมทิ้งให้พ้นทาง เดี๋ยวนี้แม้แต่เตียงคุณชายก็ถูกมันยึกครองไปหมด

คุณชายขมวดคิ้วยามที่ผมเผยให้เห็นถึงเนื้อหาอันเคร่งเครียด ...นิ้วเรียวไล้ไปตามตัวของผมอย่างแผ่วเบา ความรักของเราสองคนจะไม่มีพรากจากจนกระทั่งประตูห้องน้ำงานถูกถีบออกพร้อมกับเสียงสิบแปดหลอด

"คุณชาย กินข้าวกันเถอะ" เจ้างูตัวโตเดินมาพร้อมกับจานใส่สปาเกตตี้ซอสมะเขือเทสน่าทาน ดูเหมือนจะเป็นของทำเอง เพราะมันโรยของแฮม เนื้อไก่ ถั่วลันเตา และแครอทที่แกะเป็นรูปหัวใจ เส้นผมสีดำขลับยุ่งเหยิงท่าทางเหมือนเพิ่งตื่นนอน ใบหนาได้รุปสวมใส่แว่นดำอันใหญ่ เรือนร่างสูงสวมใส่เสื้อเชิ๊ตสีดำสนิท กับกางในสีดำสนิทแนบเนื้อ...ปลายเสื้อเชิ๊ตที่สั้นเต่อปิดต้นขาวขาวๆไม่มิด แถมด้วยกระดุมที่ไม่ได้กลัดสามเม็ดบน เผยให้เห็นร่องรอยจ้ำไปทั่วเนินอก...

" บอกแล้วไงว่าอย่าแต่งตัวแบบนั้นเดินไปเดินมา มันเสียสายตา นายช่วยเห็นใจคนในบ้านและลูกตาของฉันได้ไหม มันเสียสุขภาพจิต" คุณชายเก้าบ่นก่อนที่จะเปิดลิ้นชักหยิบเสื้อผ้าตัวใหม่ชุดหนึ่งโยนใส่หน้าไอ้ชีกอ

"ฮะๆ มีคนเสริฟเซ็กซี่แบบนี้ไม่เร้าใจหรอครับ" เฮยเสียจื่อหัวเราะหยิบเอาเสื้อกล้ามกับกางเกงขายาวสีดำสนิทมาสวมใส่ วางจานสปาเกตตี้ลงบนโต๊ะทำงาน "ว่าไปคุณชายมีเสื้อกับกางเกงไซด์ผมติดห้องด้วยหรอครับเนี่ย"

"ก็นายชอบเดินแก้ผ้าร่อนไปมา เพื่อไม่ให้สุขภาพจิตฉันเสียจำเป็นต้องพกเอาไว้ไงละ "คุณชายเก้านวดขมับตัวเองวางผมลง ท่าทางยกที่หนึ่งผมจะโดนเจ้างูใช้ความอุบาสของตัวเองเรียกร้องความสนใจคุณชายจนสำเร็จ

"ฮึ ฮึ เสียสายตา หรือหวงกันละครับ" เจ้างูเหยีดยยิ้มยั่วยวน เขวี้ยงเสื้อผ้าตัวเก่าไปไว้มุมห้อง ก่อนที่จะเสนอหน้าเข้ามาหา หยิบชามสปาเกตตี้ใช้ส้อมม้วนเส้นพอดีคำ ร่างสูงนั่งลงบนโต๊ะทำงานหันหน้าเข้าหาคุณชายคนงาม ยื่นสปาเกตตี้มาให้ "เอ้า อ้ามหน่อยนะครับคนดี"

"หลบไปฉันจะทำงาน นายละกินหรือยัง" คุณชายแย่งส้อมจิ้มเข้าปากเจ้างุตัวดี เฮยเสียจื่ออ้าปากอมเอาเส้นสปาเกตตี้ไว้ ทว่าในจังหวะที่จะดึงส้อมออกมันกลับกัดส้อมเอาไว้ด้วยฟันขาว หรี่นัยน์ตายั่วเย้า ลิ้นนุ่มเลียที่ส้อม ก่อนที่จะอ้าปากปล่อย

ยั่ว...ยั่วกันชัดๆ

“ผมอิ่มแล้วครับ ผมทำไปกินไปด้วยจานนี้นะของคุณชาย แต่ถ้าคุณชายจะให้ผมกินอะไร ผมขอของว่างเป็นโปรตีนเหลวแทนแล้วกัน” เฮยเสียจื่อแลบลิ้นยั่วเย้า หัวเราะคิกคัก

ดูมันขอ!

“น้อยๆหน่อย” คุณชายดึงส้อมกลับคืนมา ยกมือทุบหัวเจ้างูจอมยั่ว “อยู่กับนายไม่ได้ไปไหนเกินเตียงสักที”

“แหมคุณชายก็ “เจ้างูเบ้ปากก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม “ก็เห็นชอบไม่ใช่หรอครับ ถึงได้คึกทุกวัน”

ผัวะ! คุณชายทนไม่ไหวถีบเจ้าแว่นร่วงหล่นจากโต๊ะทำงานนอนไปกุมสะโพกอย่างอเน็จอนาถ มือเรียวย้ายจานอาหารก่อนที่จะหยิบผมขึ้นมาอีกครั้ง

เย่ ยกนี้ผมจะชนะแล้ว...ที่ไหนได้ เจ้างูยังไม่ยอมแพ้ เลื้อยมาพัวพันคุณชายจากข้างหลัง

“คุณชายกินหน่อนสิครับนะ ผมอุตส่าห์ทำให้ หรือจะให้ป้อนด้วยปาก”เฮยเสียจื่อใช้ สองมือโอบรอบคอคุณชาย ดันหน้าอกตัวเองเข้ากับผนักเก้าอี้

“เอาไว้นายมีคัพเอฟ ค่อยมาทำท่านี้แล้วกัน...” คุณชายเก้า เอื้อมมือไปดีดหน้าผากเจ้างูจอมกวน ก่อนที่จะถอนหายใจ มือข้างหนึ่งหยิบผมขึ้นมามองด้วยความรัก มืออีกข้างหยิบส้อมม้วนเส้นสปากเกตตี้เข้าปาก

“อร่อยไหมละครับ ผมใส่ความรักลงไปเลยนะ” เจ้างูทำมือเป็นรูปหัวใจ ส่งจูบให้คุณชายแสนรัก คุณชายเก้ายกมือปากขึ้นมาเพียงวูบหนึ่งก่อนที่จะจางหายไปอย่างรวดเร็ว

“งั้นๆ” แม้จะทำท่าเป็นยกผมขึ้นดุแต่สายตาของคุณชายกลับไปหยุดอยู่ที่อื่น มันพาให้ผมรู้ว่า ยกที่สองผมแพ้ราบคาบ

ฮึ้ยต่อไปยกที่สาม ผมต้องช่วงชิงเอาหัวใจของคุณชายกลับคืนมาให้ได้ ...

คุณชายทานข้าวเรียบร้อยพลักจานข้าวไปหยิบผมขึ้นมา ก่อนที่ผมจะโดนพลักดดยมือมาร

“คุณชายกินเสร้จแล้วมาเล่นกันเถอะ” นายแว่นถลาเข้ามานั่งเบียดผมบนโต๊ะ

ฮึ่ม! นายจะมีเรื่องกับฉันให้ได้ใช่ไหม ....

“อย่าเล่นนะ” คุณชายบ่นแต่มีหรือไอ้หน้าด้านนั่นจะรู้สวึกมันคลี่ยิ้ม โผเข้าคลอเคลียราวกับสัตว์เลี้ยงอ้อนเจ้าของ

ผมรู้สึกเหมือนโดนแย่งความสำคัย ไม่ได้ ถ้าไม่ทำอะไรเดี๋ยวเจ้างูนั่นจะชนะอีกยก ผมแกล้งปลิวตัวเองร่วงลงจากกองเอกสาร เลือกเอกสารสำคัญที่ต้องประทับตราในวันนี้ คุณชายเงยหน้าเห็นผมเข้าพอดี มือข้างหนึ่งจับผมเอาไว้ อีกข้างหนึ่งยันหน้าเจ้างูไปให้พ้นๆ

สำเร็จ ท่าทางยกนี้ผมจะชนะ...

จุ๊บ!

เสียงจูบดังขึ้นเมื่อเจ้างูตัวดีก้มลงจูบมือเรียว เลื้อยไปจูบแขนเรียว ก่อนที่จะกดริมฝีปากลงบนพวงแก้มนุ่ม

“คุณชายวันี้หนาว ไปเดินเล่นกันเถอะ ป่านนี้ในเมืองประดับไฟกันแล้ว” ร่างที่เคยนั่งอยู่บนโต๊ะเลื้อนมาอยู่ตักคุณชายตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ สองมือดอบกอดเจ้านายอย่างออดอ้อน

“มันหนัก ตัวก็ไม่ได้เล้ก ใหญ่ยังกับอะไรดี” คุณชายเก้าบ่นแต่ริมฝีปากกลับยกขึ้น ..

เฮ้ยไม่นะ ผมจะมาแพ้เอาตรงนี้หรือ...

จุ๊บ!

เจ้างูจูบที่ขมับสวย ลามไปยังจมูกโด่งสันได้รุป ก่อนที่จะเอาพวงแก้มคลอเคลีย มันจะน่ารักถ้าคนทำไม่ใช่ผู้ชายตัวโตๆ...

“แต่ถึงจะตัวใหญ่คุณชายก็ชอบนอนทับไม่ใช่หรือไง “

คำพูดสองแง่สองง่ามที่พาให้คุณชายถีบเจ้าตัวดีร่วงหล่นกับพื้นอีกรอบ ..มือเรียวกลับมาจับผมอีกครั้ง

เย้ หรือว่าคราวนี้ผมจะชนะ

“นายไม่ชอบแสงไม่ใช่หรอไง ตาสู้แสงไม่ได้ยังจะกระเดะไปดูไฟอีก”

“ไม่เห็นเป้นไรเลย” นายแว่นลุกขึ้นมากกจากล้มกลิ้งบนพื้น ใบหน้าดูดีประดับด้วยรอยยิ้ม “ถ้าใส่แว่นดำเอาไว้ก็ไม่เป็นไร แล้วถึงจะมองไม่เห็นคุณชายจะจับมือนำทางผมไม่ใช่หรือไง”

“นายนี่นะ” คุณชายถอนหายใจวางผมลง วินาทีที่เห็นรอยยิ้มสดใสของคุณชายผมก็รุ้สึกว่าพ่ายแพ้เสียแล้ว

พ่ายแพ้ให้กับเจ้างูยกที่สาม น็อกเอ๊า KO เสียเรียบร้อย...

ให้ตายเถอะ ฝากไว้ก่อนนะ

ผมมองสองคนที่พากันออกนอกห้องทำงานท่าทางจะเตรียมตัวออกไปข้างนอก

คอยดูเถอะ ผมจะเอาคืน

ผมตะโกนอย่างเดียวดายในห้องทำงานไร้ผู้คน ลมหนาวจากหน้าต่างพัดผ่านให้ตัวผมปลิวลงจากโต๊ะทำงาน

หนาวจริง....

end ตอนต่อไป เมียหลวง โทรศัพย์มือถือ (ผิด พอเหอะ)

[The_Dark_Lady]

ลั่นแรง...
อ่านตอนแรกนี่นึกว่าแฟนคุณชายจริงๆ จนกระทั่งมาเจอคำว่ากองเอกสาร...