[OS] #dmbjdaily (Halloween) Halloween Eve [ฮัวเสีย]

[Naitear]

Title : Halloween Eve
Fandom : Daomubiji, บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน
Pairing : เซี่ยอวี่ฮัว x อู๋เสีย [ฮัวเสีย]
Rate : PG

**คำเตือน : มีสปอยเล่มสิบนิดหน่อยค่ะ ; w ; **


------------------------------------------------------------------------------------------------


วันนี้เป็นวันฮัลโลวีน


ไม่สิ – มันเป็นวันก่อนวันฮัลโลวีน


ดูเหมือนว่าที่บ้านสกุลเซี่ย(หรือไม่ก็ตัวเสี่ยวฮัวเอง)จะเรียกวันนี้ว่า “วันฮัลโลวีนอีฟ” (ซึ่งผมก็พอจะเดาได้รางๆว่าเขาเอามาจากอะไร) และตามธรรมเนียม “วันอีฟ” แล้ว (ตามที่เสี่ยวฮัวบอก) ก็ต้องมีการละเล่นอะไรบ้าง


ดังนั้นวันนี้ผมจึง “จำเป็นต้อง” และ “หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะ” ไปงานฮัลโลวีนที่บ้านของเขา


บ้านของเสี่ยวฮัวจะมีการจัดงานเลี้ยงฮัลโลวีนทุกปี ผมเดาว่ามันอาจจะเป็นเพราะบ้านของเขาทำธุรกิจทำมาค้าขาย จึงต้องรับเอาวัฒนธรรมต่างประเทศเข้ามาเพื่อให้ตัวเองคุ้นชินกับบรรดาลูกค้าตาฟ้าหัวเหลืองของเขา (หรือเป็นความพอใจของตัวเขาเองก็สุดจะหยั่งรู้) ด้วยเหตุนี้ ผม นายอ้วน และซิ่วซิ่วด้วยอีกคน(ที่เท่าที่ดูน่าจะทำใจเรื่องย่าฮั่วได้แล้ว และกลับมาร่าเริงตามปกติ) จึงถูกชวนให้เข้าร่วม โดยที่ทั้งสองคนนั้นก็รีบตอบรับอย่างสมัครใจทันที


เริ่มแรกเมื่อถูกชวน ผมทำท่าทีไม่ค่อยอยากไปนัก ในขณะที่กำลังจะปฏิเสธก็ถูกถองเข้าอย่างแรงที่หัวไหล่ มองไปก็เห็นนายอ้วนทำท่าซุบซิบอยู่ข้างๆ “ข้าวฟรีอาหารฟรีเชียวนะเทียนเจิน! ไม่แน่อาจจะมีสาวๆใส่ชุดแม่มดมาให้ดูก็ได้!!” เมื่อมองไปอีกทางก็เห็นซิ่วซิ่วทำท่าปิ๊งๆยกมือจะไปอยู่แล้ว ตามด้วยเสี่ยวฮัวขยับยิ้มกดดันให้ผม


เอาวะ ไปก็ไป


แต่การที่ผู้ชายอายุเกือบสามสิบจะแต่งตัวเป็นผีไปบ้านคนอื่นก็ดูจะพิเรนทร์ไปหน่อย (อันที่จริงแค่แต่งตัวเป็นผีในวัยนี้ก็ดูพิลึกเกินไปแล้ว) ผมโทรไปหาเสี่ยวฮัวเรื่องความคิดนี้ หลังจากที่เขาเงียบไปพักหนึ่งสายก็ตัดไป และภายในไม่ถึงหนึ่งนาทีก็มีข้อความตอบกลับมาแทนทันที


‘เตรียมชุดไว้ให้นายแล้ว เจอกัน’


………….ที่ส่งข้อความมาเพราะกะมัดมือชกให้แต่งนี่หว่า โธ่เว้ย!


ด้วยสาเหตุนี้ผมจึง “จำเป็นต้อง” และ “หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะ” ไปงานเลี้ยงฮัลโลวีนบ้านเขา (ย้ำอีกรอบ)


ผมขยับเสื้อเชิ้ตปกสีอ่อนที่ตนเองใส่มาด้วยท่าทีไม่คุ้นชินนัก เหลือบไปข้างๆก็เห็นนายอ้วนกับซิ่วซิ่วหยอกล้อสนุกสนานเฮฮากันใหญ่ ยังดีที่รถที่เสี่ยวฮัวส่งมารับไม่ได้แคบจนเกินไปนัก ไม่เช่นนั้นแค่นายอ้วนนั่งคนเดียวก็คงอึดอัดตายกันพอดี


เพียงแต่ในตอนนี้ ผมรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปซักอย่าง


ถ้าให้เดา น่าจะเป็นสายตาเรียบนิ่งนั่น ถึงปกติแล้วผมกับเขาจะไม่ค่อยได้สุงสิงกันเท่าไหร่ แต่พออยู่กับนายอ้วนทีไรก็พาลนึกถึงบรรยากาศเก่าๆขึ้นมาทุกที บรรยากาศของการคว่ำกรวย บรรยากาศของการที่ผมกับนายอ้วนคุยเฮฮาแล้วก็มีคนคนหนึ่งคอยเฝ้าระวังให้พวกเราอยู่อย่างเงียบๆ


เมินโหยวผิง










ขณะที่ก้าวลงจากรถ ผมก็รู้สึกแปลกใจว่า “งานฮัลโลวีนอีฟ” ไม่ได้จัดใหญ่โตอย่างที่คาด


มันเป็นแค่เพียงห้องเล็กๆ จัดลวดลายเป็นรูปฟักทองแกะสลัก ตามมาด้วยค้างคาวและโครงกระดูกปลอมอีกนิดหน่อย (และดูท่าว่าคนที่โดนชวนจะมีแต่พวกเราจริงๆ) ยังไม่ทันจะได้ฟังนายอ้วนบ่นงึมงำ ก็เห็นเสี่ยวฮัวโบกมือเรียกพวกเราจากไกลๆ


มื้อเย็นค่ำนั้น “พ่องิ้วของเรา” (ตามที่นายอ้วนเรียก) จัดอาหารอร่อยๆมาเต็มโต๊ะ นายอ้วนซัดของกินกระจาย ซิ่วซิ่วคุยไม่หยุด บรรยากาศดูสนุกสนาน เพียงไม่นานเสี่ยวฮัวก็ลุกขึ้นจากโต๊ะ ปรบมือเรียกความสนใจจากพวกเรา


“ต่อจากนี้ฉันจะให้แต่ละคนจับฉลาก ใครจับได้ผีตัวไหนก็ต้องแต่งตัวเป็นผีตัวนั้น”


ผมเหวอ มาไม้นี้เรอะ


เริ่มแรกผมคิดว่าเขาจะให้ผมเลือกเองว่าจะได้แต่งเป็นอะไร แต่ถ้าแบบนี้ผมจับได้ผีแม่ย่าก็แย่น่ะสิ! ยังไม่ทันจะท้วง หันไปก็เห็นเสี่ยวฮัวยิ้มกว้าง ยื่นโถจับฉลากมาให้ “ฉันให้สิทธิพิเศษนายคนแรกเลยนายน้อยสาม”


ผมเหงื่อตก ในใจอยากจะกัดลิ้นตาย ขณะที่เอื้อมมือออกไปกวนๆจับก็ภาวนาอย่างสุดซึ้งว่าอย่าให้ผมได้เป็นตัวประหลาดๆเลยเถอะ


เมื่อจับได้แล้วผมก็ชักมือสั่นๆออกมาจากโถ จากนั้นจึงคลี่ฉลากออกดู


‘มนุษย์หมาป่า’


………..แต่งเป็นหมาเรอะ!!!


คนต่อไปคือซิ่วซิ่ว เธอยิ้มแฉล้มขณะกว้านมือจับฉลากขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และเมื่อเปิดดู เธอก็ร้องขึ้นมาอย่างดีใจที่จับฉลากได้เป็นแม่มดพอดี (และอาจจะดีใจที่ไม่ต้องคอสเพลย์เป็นสัตว์หน้าขนเหมือนผม)


เท่านี้ผมก็ว่าความฝันที่นายอ้วนจะได้เห็นสาวๆใส่ชุดแม่มดที่นี่จะเป็นจริงเสียที สายตาของผมเผลอเหลือบไปเห็นนายอ้วนยิ้มอย่างปลื้มปริ่มขณะที่เสี่ยวฮัวยื่นโถไปให้เขาจับบ้าง นายอ้วนคว้าๆจับๆอยู่สองสามที แล้วเขาก็คว้าฉลากขึ้นมา


‘วานรสมุทร’


ผมปล่อยก๊ากดังลั่น ขณะที่นายอ้วนโวยวายไปมาว่าจะไม่ยอมเป็นไอ้ตัวน่าเกลียดที่เสี่ยวเกอจับหักคอหรอกนะ ผมว่าที่จริงแล้วเขาก็เหมาะดี แต่สำหรับนายอ้วนน่าจะเป็นวานรสมุทรที่กินปลาในทะเลเยอะไปจนพุงพลุ้ยมากกว่า


เท่านี้ก็เหลือคนเดียว ผมหันไปเห็นเสี่ยวฮัวยิ้มขำๆ รู้สึกนึกหมั่นไส้ขึ้นมานิดหน่อย จึงคว้าโถมาจากมือเขา ยื่นไปให้ตรงหน้าเขาบ้าง


“นายก็ยังไม่ได้จับ!”


เสี่ยวฮัวเหวอไปนิด ก่อนจะยิ้มขำๆแล้วควานจับไปมาเหมือนผมตอนแรก ในตอนนี้ผมภาวนาให้เขาจับได้ตัวประหลาดๆน่าเกลียดๆเหมือนนายอ้วน จะเป็นผีแม่ย่าก็ได้ ถือซะว่าชำระแค้นก็แล้วกัน


แต่สวรรค์ก็จะดูเข้าข้างเขา เสี่ยวฮัวยิ้มกว้างขณะโบกฉลากที่เขียนว่า ‘แวมไพร์’ ไปมา


แม่มโกงรึเปล่าวะ!!


ผมส่งค้อนปะหลับปะเหลือกให้เขา เสี่ยวฮัวที่หัวเราะจนท้องแข็งก็ยื่นมือมาตบบ่าผมปับๆ


“น่าๆ จะแลกฉลากของฉันกับนายก็ได้นะ ถือซะว่าฉันเป็นเจ้าบ้านที่ดี”


(พอถึงตอนนี้ผมก็ได้ยินเสียงอ้วนร้องออกมาจากไกลๆว่า “ไม่ยุติธรรม!!” )


ผมมองหน้าเขา “นายจะยอมแลก ?”


เสี่ยวฮัวยิ้มพราย ยักไหล่ “มันก็แล้วแต่นะนายน้อยสาม ถ้าหากว่านายเป็นแวมไพร์ และฉันเป็นมนุษย์หมาป่า ฉันก็จะยอมถวายเลือดของฉันให้นายแต่โดยดี แต่ถ้าหากนายเป็นมนุษย์หมาป่า แล้วฉันเป็นแวมไพร์ ไม่ว่าท่านจ้าวป่าจะทำอะไร ผีดิบดูดเลือดตนนี้ก็ยอมทั้งสิ้น”


ผมแยกเขี้ยวใส่เขา นี่มันจงใจกวนประสาทกันชัดๆ ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ไม่ต่างไม่ใช่รึไง


แต่เมื่อใช้สิทธิ์แลกได้ผมก็แลก ไม่นานนักทั้งห้องก็เต็มไปด้วยตัวประหลาด ผมขำก๊ากใส่นายอ้วนก่อนเพื่อน เห็นเขามองผมด้วยสายตาเคียดแค้น


“เทียนเจิน นายแม่งใช้เส้นใช้สายเพื่อนเก่า ฉันน่ะนะเป็นแค่เสี่ยอ้วนผู้น่าสงสาร เส้นสายก็ไม่มี ต้องแต่งเป็นไอ้ตัวน่าเกลียดนี่” แล้วเขาก็สะบัดครีบให้ดู “อย่าให้ฉันจับนายแต่งได้บ้างนะ ผีแม่ย่งผีแม่ย่าหรือแม้แต่มี่ลั่วถัว เสี่ยอ้วนก็จะไม่ปราณีนาย!!”


ผมฟังแล้วก็ขนลุกเกรียวเลยทีเดียว


ซิ่วซิ่วใส่ชุดแม่มดดูน่ารักมาก เห็นเสี่ยวฮัวกับนายอ้วนผลัดกันถ่ายรูปซิ่วซิ่วคนละสองสามแชะ ผมก็อดเข้าไปแจมด้วยไม่ได้ ไม่นานนักก็ได้รูปถ่ายหมู่ของทั้งสี่คนมา


เสี่ยวฮัวเห็นผมจ้องรูปหมู่สี่คนอยู่ก็ดึงชายผ้าคลุมแวมไพร์ของผมให้เข้าไปหา ผมแอบเซไปชนเขาหน่อยหนึ่ง (เห็นคนตรงหน้ารูปร่างเพรียวกว่าผมนิดหน่อยแต่ดูท่าว่ากำลังจะเยอะกว่าผมน่าดู) ยังไม่ทันจะได้ถามว่ามีอะไร ก็เห็นเสี่ยวฮัวยิ้มให้ ผมรู้สึกว่าเขาที่มีหูหมาครอบอยู่บนหัวกับหางที่ส่ายดึ๊กๆไปมาก็น่ารักไม่น้อย


“อู๋เสีย ฉันยังไม่เคยมีรูปคู่กับนายเลยนะ”  และตอนที่ผมจ้องเขาเพลินๆ เสี่ยวฮัวก็พูดประโยคนี้ออกมา


ผมจึงให้ซิ่วซิ่วกับนายอ้วนช่วยถ่ายรูปคู่ของผมกับเขาให้หน่อย ขณะกำลังถ่ายก็เห็นนายอ้วนหัวเราะกั่กๆ วิ่งไปดูก็เห็นเขาซูมหน้าผมซะจนหน้าหล่อๆเสียโฉม ทะเลาะตบตีกับเขาครู่ใหญ่ก็เห็นว่าใกล้จะตีหนึ่งแล้ว พอมองออกไปข้างนอกก็เห็นว่าฝนตก ดูท่าว่าคงจะกลับบ้านไม่สะดวกแน่ๆ


“คืนนี้นายค้างบ้านฉันก็ได้” เสี่ยวฮัวว่า ก่อนจะเดินไปสั่งให้ลูกน้องเขาช่วยจัดแจงที่นอนพวกเราให้ ผมเห็นดังนั้นจึงเดินไปกะจะรอที่โซฟา เห็นนายอ้วนกับซิ่วซิ่วในชุดเดิมนั่นหลับสนิทไปแล้ว (บทจะหลับพวกนี้ก็หลับอย่างรวดเร็วจริงๆ) พอเห็นว่าบนโซฟาถูกจับจองจนไม่มีที่นั่งแล้ว ผมจึงไปนั่งบนเก้าอี้เอนอีกตัวหนึ่งแทน


เสียงสายฝนพรำอยู่ภายนอกทำให้ผมเริ่มเคลิ้ม เริ่มหลับตาจะนอนลงไปอีกคน ก็พลันได้ยินเสียงฝีเท้าของเสี่ยวฮัวเดินเข้ามาในห้อง เขาน่าจะสั่งการลูกน้องเสร็จแล้ว เสียงฝีเท้านั่นเดินมาอยู่ที่ข้างตัวผม สักพักก็รู้สึกได้ถึงผ้าห่มหนักๆบนตัว


ผมได้ยินเสียงผ่อนหายใจยาวของเสี่ยวฮัว เขาคงไม่รู้ว่าผมแกล้งหลับจึงเดินเข้ามาใกล้ๆ เกลี่ยเส้นผมที่ปรกบนหน้าผมออก แล้วยืนนิ่งอยู่สักพัก ราวกับกำลังนึกหวนถึงบางสิ่ง แล้วจึงพูดออกมาเบาๆ



“อู๋เสีย นายอาจจะไม่รู้สึกตัว แต่นอกจากนายคนนั้นแล้ว ก็ยังมีฉันคนนี้ที่อยู่ข้างนาย”



ผมได้ยินเสียงเครือที่คล้ายกับกระซิบนั่นกล่าว แล้วเสียงฝีเท้าของเสี่ยวฮัวก็เดินออกนอกห้องไป



.
.
.
.
.
END….?





.
.
.
.
.
.
ผมนั่งอยู่บนเก้าอี้เอนนั่นอยู่ครู่หนึ่ง สักพักก็รู้สึกตัวว่านอนไม่หลับแล้ว จึงลุกขึ้นยืดเส้นยืดสาย เดินออกไปจากห้องพร้อมกับถือผ้าห่มนั่นออกไปด้วย


ภายนอกห้องเป็นทางเดินยาว ระหว่างทางเดินก็มีอยู่ห้องหนึ่งที่ส่องแสงสว่าง ผมชะโงกหน้าเข้าไปดูทางหน้าต่าง ก็เห็นว่าบนโต๊ะทำงานที่มีเอกสารกองอยู่เต็มไปหมด คุณชายเก้าแห่งบ้านสกุลเซี่ยกำลังหลับฟุบอยู่กับโต๊ะด้วยท่าทีเหน็ดเหนื่อย


ผมถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป เอาผ้าห่มหนาหนักนั่นห่มให้กับเสี่ยวฮัว ผมคิดว่าหลังจากเขาเล่นกับพวกเราแล้วก็คงกลับมาทำงานต่อ เป็นเจ้าบ้านสกุลเซี่ยถือเป็นเรื่องที่หนักและความรับผิดชอบสูงจริงๆ


เสี่ยวฮัวหลับตาพริ้ม ผมเห็นบนโต๊ะมีรูปถ่ายรูปหนึ่งที่ดูราวกับเพิ่งอัดออกมาสดๆร้อนๆ เป็นรูปผมในชุดแดรกคิวล่ากับเสี่ยวฮัวในชุดหมาป่าที่ต่างก็ยิ้มแย้มไม่ต่างกัน


ผมมองรูปนั้น แล้วก็ยิ้มออกมาบางๆ




......ใช้เวลาระหว่างสิบปีนี้ ในการคิดเรื่องอื่นที่ไม่ใช่เรื่องของนายบ้างก็ดีอยู่หรอกนะ เมินโหยวผิง




........................291 days left.....................................




END.


---------------------------------------------------------------------------------------


Talk : โฮรวววว โฮรวววววว ; w ; มันทันด้วย ทีแรกนึกว่าจะไม่ทันซะแล้วค่ะ เห็นมีให้เล่นทั้งทีก็อยากจะเล่น #dmbjdaily บ้าง
ส่วนตัวเรารู้สึกว่าการที่เสี่ยวฮัวคอยดูแลนายน้อยอยู่ข้างๆตลอดมันสื่อถึงความเป็นห่วงของเสี่ยวฮัวออกมาได้ชัดเจนมากเลยค่ะ การที่พ่องิ้วของเราเขาจัดฮัลโลวีนอีฟขึ้นมา อาจจะเพราะอยากช่วยให้นายน้อยเลิกคิดมากจากเหตุการณ์ที่ผ่านมาก็ได้นะคะ
และส่วนตัวเสี่ยวฮัวเองก็คงจะเจ็บปวดอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้ค่ะ //โค้งงามๆ ; w ;

[Rainxx_fon]

ฮืออ ความรู้สึกแรกที่อ่านจบคือ หน่วงงง
ไม่รู้ทำไม แลเห็นสามเส้าเราสามคนจางๆ T-T
เสี่ยวฮัวก็เคียงข้าง ส่วนอีกคนหายไปแต่ไม่เคยลืม..
#แล้วจะบิ้วท์ให้ตัวเองดราม่าทำไม T-T
เสี่ยอ้วนฮามาก วานรสมุทร 5555555
สนุกกก ชอบบ จะรอฟิคหน้านะคะ #วอททท

[lilitho]

แรกๆเฮฮา อ่านถึงกลางๆเริ่มหยิบทิชชู่ (ส่งให้เสี่ยวฮัว /โดนพลองฟาด)


"......ใช้เวลาระหว่างสิบปีนี้ ในการคิดเรื่องอื่นที่ไม่ใช่เรื่องของนายบ้างก็ดีอยู่หรอกนะ เมินโหยวผิง"

อ่านแล้วแบบ ถ้านายไม่รีบออกจากประตูสำริดนั่น นายน้อยมีโดนฉกโดนชิงโดนคาบไปแน่ๆเสี่ยวเกอออออ
ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ ^^

[Mill]

กรี๊ดดดดดดดดดด เสี่ยวฮัวน่ารักกกก ; 7 ;

โอ๊ย อ่านแล้วขำค่ะ 555555555 ชุดวานรสมุทร5555
ตอนแรกนึกภาพเสี่ยวฮัวในชุดแวมไพร์คงหล่อมากทีเดียว
แต่ในชุดหมาน้อยกระดิกหางก็ดูน่ารัก U/////U
ในที่สุดนายน้อยก็เริ่มมองเห็นแล้วสินะะะะะ

[heikitsune]

เสี่ยวฮั๊ววววววว!!!! น่ารักมากเกินไปแล้ว ฮรื้อออออออออ อ่านแล้วยิ้มไม่หุบเลยค่ะ ( ;; ///// ;; ) (ขำนายอ้วนจริงจัง 55555555555555.) นายเมิน...ถ้านายยังไม่รีบกลับมานายน้อยได้แต่งเข้าตระกูลเซี่ยแน่ๆ ทั้งน่ารักทั้งเพียบพร้อมขนาดนี้

[meanato]

เสี่ยวเกอกลับมาเร็วๆนะนายน้อยจะนอกใจแล้ว

[uglygirl]

เอาแล่ววววว
นายน้อยเริ่มไขว้เขว...รึเปล่า
เอาน่าหยวนๆนะเสี่ยวเกอ เพราะนายก็ทิ้งให้เค้ารอตั้งสิบปี
ให้โอกาสเสี่ยวฮัวบ้างซักนิด พยายามต่อไปนะเสี่ยวฮัว!!
.
.
.
ว่าแต่เสี่ยอ้วน ส่งรูปมาให้ดูบ้างจิ

[tear]

โอ๊ย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ขอกรี๊ดอัดไรเดอร์หน่อยค่ะะะะะะะ
นายน้อยยยยยยยรุ้ความในใจเสี่ยวฮัวแล้วอย่ามานิ่งนะะะะะะะะะะะะะะ
ฮือออออออออออออ รู้แล้วว่าคนเค้ารออยู่ก็หันมามองบ้างงงงงงงงงงงงง อย่าทำให้เสี่ยวฮัวต้องเจ็บปวดเซ่!!!! //เบลออิชั้นไปเถอะค่ะ ถถถ

[gaaraclub]

เสี่ยวฮัววววววววว หมาป่าน่าร๊ากกกก แอ้ยยยย

นึกว่าคุณชายจะได้เป็นพระเอกแล้ว แต่ยังมี3พีหน่วงๆ โฮรรรร
แต่ชอบค่ะ มาม่านิดๆที่รอคอย TvT