[OS] #dmbjdaily (Halloween) Threesome Halloween [อารองxอาสามxอาเซี่ย]

[SilverCloud]

Title: Threesome Halloween
Pairing: อู๋เออร์ไป๋ x อู๋ซันเสิ่ง x เซี่ยเหลียนหวน
Rate: PG
หมายเหตุ: เมะ 1 เคะ 2 นะคะ เราเมนอารองเมะราชาค่ะ ♥♥♥♥
ปอลิง: ไทม์ไลน์ของเรื่องคือช่วงก่อนที่อาสามจะลงสุสานเรือจมประมาณ 3-4 ปี หรือก็คือ ราวๆ 24 ปีจากปัจจุบันในเนื้อเรื่อง(2005) นายน้อยยังเป็นหนูน้อยวัยเตาะแตะอยู่ค่ะ ♥



วันนี้วันที่ 30 ตุลาคม…



แล้วไงล่ะ? ก็แค่วันก่อนวันสิ้นเดือนที่เหล่าลูกจ้างต่างรอใจจดจ่อเพราะอีกสองวันก็จะได้รับเงินค่าจ้างจากเจ้านาย และบังเอิญว่าผมไม่ได้จัดอยู่ในประเภทลูกจ้างทำงานแลกเบี้ยเลี้ยง แต่เป็นเถ้าแก่นั่งบัลลังค์กระดิกเท้าเคาะบุหรี่ให้เหล่าลูกหมาใต้อาณัติปรนนิบัติพัดวี



และตอนนี้เถ้าแก่ซันเสิ่งผู้ยิ่งใหญ่คนนี้กำลังยืนเลือกฟักทองลูกโตสีเหลืองน่ากินท่ามกลางบรรดาแม่บ้านที่มาเลือกซื้อของทำกับข้าวอยู่ตรงโซนของสด



ถ้าถามว่าทำไมผมถึงได้มาอยู่ตรงนี้ เลือกซื้อกับข้าวเยี่ยงภรรยาที่ดีที่มีสามีรอทานข้าวเย็นอยู่ที่บ้านหลังน้อยน่ะเหรอ….



“ลูกเล็กแค่นั้นแกจะเอาไปแกะที่เขี่ยบุหรี่รึไง”



“ใหญ่ขนาดนั้นให้ฉันครอบหัวแกซะดีกว่ามั้ยหาซันเสิ่ง!”



บุรุษผู้มีหน้าตาเหมือนผมราวกับเคาะออกมาจากพิมพ์เดียวกันเพียงแต่ผมหล่อกว่าจมหันมาด่าอย่างเหลือทนกับสกิลการเลือกของของผม ก็คนมันไม่เคยมาทำอะไรแบบนี้นี่ จะไปรู้ได้ไงว่าเลือกแบบไหนถึงจะดี ปกติอยากได้อะไรแต่กระดิกนิ้วก็มีคนหามาประเคนให้แล้ว



“เฮ้ เจ้าลูกเต่าเหลียนหวน แค่ฉันยอมมาเป็นเพื่อนแกซื้อของก็ถือว่าบุญหล่นทับแกแค่ไหนแล้ว ยังจะมาบ่นเป็นอาม่าอยู่ได้ ”



หมอนี่แม่งขี้บ่นอย่างกับเมียแก่ๆ นี่ถ้าไม่ติดว่าตระกูลเซี่ยเป็นญาติกับตระกูลอู๋นะ ผมจะเอาผักในรถเข็นยัดปากบางๆ นั่นซะเลย



“แล้วแมวตัวไหนมันรับปากกับพี่เออร์ไป๋เป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะอาสาเป็นคนมาซื้อของด้วยเองวะ” แอบสะดุ้งกับชื่อที่อีกคนอ้าง ผมไม่ได้กลัวหรอกนะ แค่เหตุผลของเจ้าเหลียนหวน
มันแทงใจแค่นั้นเอ๊ง!



“ฉันก็ช่วยเลือกแล้วไง แต่แกเลือกมากเองนี่หว่า”



“ฟักทองจะเอาไปแกะต้องเลือกอย่างพิถีพิถันหน่อย ไม่งั้นมันก็แกะแล้วพังหมดดิ แล้วถ้าแกจะช่วยให้เสร็จช้าลงก็อยู่เฝ้ารถเข็นไปเหอะเสียเวลาเปล่า คนที่บ้านรอเราสองคนอยู่ ปาร์ตี้จัดคืนนี้นะไม่ใช่ชาติหน้า!”



“เออๆ งั้นก็รีบๆ เลือกรีบๆ หยิบเข้าสิ จะได้กลับกันซักที ฉันเบื่อขี้หน้าแกเต็มทนแล้ว”



“พูดอย่างกับหน้าแกกับฉันต่างกันนักนี่”


“ต่างสิ ฉันหล่อกว่าแกเยอะ” พูดพลางยักคิ้วสองจึ๊กใส่อีกคน เซี่ยเหลียนหวนเบ้ปากทำหน้าเหม็นเบื่อ ก่อนจะเลือกหยิบฟักทองส่งๆ มาสองสามลูกใส่ตะกร้ารถเข็น แล้วลากหัวรถที่มีผมเข็นตามไปคิดเงินที่เคาท์เตอร์ จากนั้นเราทั้งคู่หิ้วถุงคนละสองมือขึ้นรถกลับบ้านใหญ่ที่ทุกคนกำลังรอจัดงาน โดยตลอดทางที่กำลังขับรถในใจผมเกิดข้อกังขาขึ้นมา….



…..ไหนเมื่อกี้มันบอกว่าต้องเลือกฟักทองอย่างพิถีพิถันไงวะ?.......



☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁



กลางลานบ้านของบ้านใหญ่ตระกูลอู๋เต็มไปด้วยบรรยากาศคึกคักอย่างที่นานปีจะมีสักครั้ง พรุ่งนี้เป็นวันฮาโลวีน บ้านอู๋กับบ้านเซี่ยจึงมาจัดงานฉลองร่วมกันให้แก่หลานชายทั้งสองที่ปีนี้คนนึงมีอายุได้ 4 ขอบ และอีกคนที่อ่อนกว่า 1 ปี



ถึงจะบอกว่าบ้านเซี่ยก็เถอะ แต่จริงๆ คนที่มาร่วมด้วยก็มีแค่เขา คุณพ่อที่มาหาหมาแก่อู๋ และเซี่ยอวี่เฉินตัวน้อยที่ตอนนี้ขลุกอยู่ในห้องนั่งเล่นกับอู๋เสีย ลูกชายคนเดียวของพี่ใหญ่อู๋ หลานสุดรักสุดหวงของเหล่าอาๆ ผู้หลงหลานหัวปักหัวปำ



แน่นอนว่าเขาเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ก็เสี่ยวเสียน่ะ ทั้งน่ารักแล้วก็ไร้เดียงสาซะขนาดนั้น ถึงเสี่ยวฮัวเองจะน่ารักไม่แพ้กัน แต่มันก็ต่างกับความบริสุทธิ์ราวกระต่ายน้อยของอีกฝ่าย ขนาดพี่สองจอมเฮี้ยบคนนั้นยังยอมตามใจหลานคนเดียวเลย



นึกถึงใครอีกคนแล้วพาให้นึกถึงเรื่องสมัยก่อน ในตอนที่ได้เจอหน้ากันครั้งแรก อีกฝ่ายมีท่าทีเมินเฉยกับใบหน้าของเขาที่เหมือนกันกับน้องชายเจ้าตัวรากับแฝด ดูไม่ตกใจกับความเหมือนนี้เลยแม้แต่น้อย ต่างกับพี่อีฉยงที่อ้าปากค้างหงายหลังตกเก้าอี้ไปทันที


และก็เป็นเขาเพียงคนเดียวอีกนั่นแหละที่สามารถแยกผมกับซันเสิ่งได้ เวลาที่เราสองคนแกล้งเล่นสลับตัวกัน…



“เฮ้ย!! ถ้าจะนั่งว่างเป็นหินประดับสวน ก็ช่วยมาทำตัวให้เป็นประโยชน์บ้างสิวะ”



เสียงตะโกนเรียกปลุกผมขึ้นจากพวังความคิด หันไปมองเห็นเจ้าสามจอมโวยวายกับพี่อีฉยงกำลังช่วยกันวางฟักทองแกะสลัก และหาที่แขวนโคมรูปบ๊ะจ่างก้อนใหญ่



จริงๆ แล้ววันฮาโลวีนไม่ใช่งานเทศกาลของประเทศจีนด้วยซ้ำ แถมวันจริงๆ คือวันพรุ่งนี้อีกต่างหาก แต่ที่เลือกจะจัดงานกันวันนี้ก็เพื่อให้หลานๆ ทั้งสองได้สนุกกัน รวมทั้งให้ผู้ใหญ่ได้ผ่อนคลายกันก่อนเริ่มงานใหญ่ในวันรุ่งพรุ่งนี้



“เจ้าสาม อย่าเสียมารยาทสิ ทำไมถึงไม่รู้จักพูดดีๆ กับน้องเหลียนหวนบ้างล่ะ คนหน้าตาเดียวกัน?แท้ๆ”



“ช่างเถอะครับพี่อีฉยง ผมปลงกับชาเป่ย*ในปากเขานานแล้วครับ”



“แก!..”



“เสียงดังโวยวายอะไรกันดังเข้าไปถึงข้างใน”



เสียงทุ้มต่ำราบเรียบดังขัดขึ้นทำเอาเจ้าสามหุบปากฉับแทบไม่ทัน ร่างสูงสมส่วน(ที่ดูจะสูงที่สุดในสามพี่น้อง) ก้าวเข้ามากลางวงสนทนา สายตาคมภายใต้กรอบแว่นตวัดมองน้องชายตัวเองด้วยหางตา ซันเสิ่งผู้ไม่กลัวฟ้าไม่เกรงดินถึงกับหลบสายตา ทำเป็นมองนกมองฟ้า มองโคมไฟในมือ แต่ไม่ยอมมองหน้าพี่เออร์ไป๋เลย



ผมแอบขำกับท่าทางราวเด็กน้อยกระทำความผิดแล้วโดนจับได้นั่น ก่อนจะต้องสะดุ้งเช่นกันเมื่อพี่สองเบนเป้าหมายมาที่ผมแทน



“เสี่ยวเหลียน ถ้าไม่มีอะไรทำจะเข้าไปนั่งตากแอร์ในห้องหนังสือก็ได้นะ ไม่ต้องไปฟังเจ้าสามมัน ถึงยังไงนี่ก็เป็นงานที่จัดขึ้นเพื่อพวกหลานๆ นายไม่ต้องช่วยหรอก เดี๋ยวจะเหนื่อเปล่าๆ”



อื้อหือ ช่างเป็นคำพูดประชดประชันที่หวานหูที่สุดเท่าที่ผมเคยได้ยินมาเลย ไหนจะรอยยิ้มบาดใจนี่อีก ขืนผมยังทำตัวเป็นตะไคร่ริมสระอีกมีหวังได้โดนซือเย๋ตระกูลอู๋เชียดด้วยฝีปากเป็นแน่



หลังจากนั้นพวกเราไม่ได้พูดอะไรกันอีก ต่างคนต่างช่วยจัดสถานที่ เข้าครัวไปช่วยเจ้ใหญ่ทำอาหาร กว่าจะเสร็จทั้งหมด กว่างานจะพร้อมก็ค่ำพอดี



☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁



“Trick or Treat แฮ่!!!”



“คิกๆ อาฉามตาหลกจัง”



อู๋เสียที่เพิ่งเริ่มจะพูดคล่องหัวเราะคิกคักอาสามของเขาที่ตอนนี้อยู่ในชุดท่านเคาท์แวมไพร์ มีเขี้ยวปลอมขาววับ กับปากแดงแจ๋ที่ละเลงน้ำแดงซะเต็มที่ หลานตัวน้อยอยู่ในชุดมนุษย์หมาป่าสีน้ำตาลเข้ม มีออฟชั่นเสริมเป็นพวงหางฟูนุ่ม และหูยาวติดหมวกฮู้ดของชุด



“ตลกตรงไหน อาออกจะหล่อซะขนาดนี้ มามะ มาให้อางับคอสูบเลือดดีกว่า” วงแขนช้อนร่างหลานรักขึ้นนั่งตัก แกล้งจุ๊บแก้มนุ่มเร็วๆ อู๋เสียหัวเราะเอิ๊กอ๊ากด้วยความจั๊กกะจี้



“อาฉามหลงตัวเอง แล้วสูบเลือดคืออัลไลหลอ” เอียงคอสงสัย แผ่รังสีโมเอ้พลังทำลายล้างสูงจนหายใจคนมีอายุ?แทบละลาย



หลานเขาจะน่ารักเกินไปแล้ว! ถ้าโตขึ้นแล้วยังไร้เดียงสาแบบนี้ไม่ดีแน่ เขาไม่ยอมให้หนุ่ม?หน้าไหนได้อู๋เสียไปเป็นแฟนหรอกนะ หรือถ้าจะคบกันจริงก็ต้องผ่านเขาก่อน ไม่งั้นไอ้หมอนั่นได้ลงไปเล่นกับปลาใต้ทะเลซีซาแน่!!



“อยากรู้เหรอเสี่ยวเสีย งั้นช่วย‘เรื่องนั้น’อาก่อนสิ” ทำหน้าเจ้าเล่ห์ ยิ้มหวานหลอกล่อเต็มที่



“งั้นอู๋เฉียไม่อยากรู้แล้ว อาฮามปล่อย จะไปหาน้องนางฟ้า”



ร่างเล็กบนตักดิ้นลงจากอ้อมกอด ซันเสิ่งยอมปล่อยแต่โดยดี เจ้าตัวน้อยเมื่อเป็นอิสระก็รีบวิ่งแจ้นไปหาเพื่อนเล่นทันที



ส่ายหน้าขำๆ มือเรียวยกเครื่องดื่มสีสวยขึ้นดื่ม บรรยากาศอันอบอุ่นแบบนี้ไม่ได้เห็นมานานแล้ว หลังยุดปฏิวัติได้ไม่นาน ตัวเขาที่ก้าวเข้าสู่เส้นทางของคนคว่ำกรวยแล้วไม่คิดเลยว่าจะได้มาจัดงานฉลองแบบนี้กับหนึ่งในเก้าตระกูลใหญ่ที่เป็นญาติดองกัน กวาดสายตาไปเรื่อยก่อนจะสะดุดเข้ากับร่างหนึ่งในชุดพ่อมดสีม่วงดำ ร่างนั้นยืนพิงต้นไม้มุมหนึ่งเงียบๆ กอดอกทอดสายตามองไปทางหนึ่ง
เขามองตามสายตาของเซี่ยเหลียนหวนไปเจอกับพี่รองในชุดสีดำของซาตาน ราชาของเหล่าปีศาจทั้งมวล กำลังเล่านิทานวันฮาโลวีนให้หลานทั้งสองฟังอยู่ ก่อนจะทันได้คิดอะไร ขาก็พาตัวเองไปหยุดยืนข้างอีกฝ่ายเสียแล้ว



“สนใจพี่รองงั้นเหรอ?” ถึงแม้จะรู้ว่าคำตอบคือไม่ใช่ แต่เขาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยแซวอยู่ดี แถมไอ้ความรู้สึกคันยิบๆ ในอกนี่ก็ทำเอาอยากหาทางระบาย



เหลียนหวนถอนสายตากลับมามองคนข้างๆ ใบหน้าที่เหมือนกันฉายแววจริงจัง



“ถ้าบอกว่าใช่  แล้วแกจะทำไมงั้นเหรอ?”



คำตอบที่ไม่มีแววล้อเล่นเลยของอีกฝ่ายไม่ได้ทำให้เขาตกใจ ตรงกันข้ามอู๋ซันเสิ่งกลับหัวเราะถูกใจ กอดคอแฝดคนละฝาของตัวเอง กระซิบแผนการร้ายชิดริมหู



“ถ้างั้นเรามาทำเรื่องสนุกกันหน่อยมั้ยล่ะ? เสี่ยวเหลียน”



☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁


ปวดหัว...


อาการปวดตุบๆ ที่ศีรษะคือความรู้สึกชัดเจนที่สุดของเขาในขณะนี้ แผ่นหลังสัมผัสถึงความอุ่นนุ่มของฟูกนอน ปรือตาอันหนักอึ้งขึ้นมองเพดาน ที่นี่คือห้องนอนของเขาเอง


แล้ว… เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง จำได้ว่าก่อนหน้านี้เขากำลังเล่านิทานให้เสี่ยวเสียกับเสี่ยวฮัวฟัง จากนั้นเจ้าน้องชายทั้งสองก็เข้ามา ชักชวนแกมบังคับให้เขาดื่มเครื่องดื่มสีสวยในมือ เจ้าพวกนั้นร้ายนัก พออู๋เสียถามด้วยความสงสัยก็โกหกหน้าตายว่านี่คือเครื่องดื่มวิเศษที่เมื่อดื่มเข้าไปแล้วจะทำให้กลายร่างเป็นปีศาจฮาโลวีนได้ ต่อหน้าหลานรักที่กำลังมองตาแป๋วอย่างมีความหวัง จะให้เขาทำลายมันลงได้อย่างไร


เพื่อหลานคนเดียวของตระกูล อู๋เออร์ไป๋โดนเจ้าน้องจอมแสบสองตัวมอมเหล้าผลไม้ไปเกือนสี่ไห ปกติร่างสูงไม่ใช่คนดื่มจัดอยู่แล้ว สุดท้ายเขาโดนมอมจนเมาฟุบไป มารู้สึกตัวอีกทีก็อยู่บนเตียงแล้ว



“จะเอาไงต่อดี? หรือจะเลิกดี”



“เอาไงล่ะ ก็ต้องต่อสิ ขนาดนี้แล้วจะเลิกง่ายๆได้ไง”



“แล้วเราจะทำไงกับพี่สอง เขาหลับไม่ได้สติขนาดนั้น”



“ก็ถอดมันทั้งอย่างนั้นแหละ ดีซะอีก แบบนี้ก็เร้าใจไปอีกแบบ”



เสียงทะเลาะกันเบาๆ ดังขึ้นใกล้ประตู ผมยันตัวลุกขึ้นนั่ง สะบัดหัวไล่ความมึนงง ได้หลับไปสักพักพอจะทำให้หายสร่างเมาไปได้บ้าง สติของผมคืนกลับมาอย่างครบถ้วน เมื่อนึกทบทวนเรื่องราวเมื่อค่ำได้ มือพลันกำแน่น ขบกรามจนขึ้นสันนูน ในหัวนึกสารพัดวิธีเอาคืนเจ้าจอมแสบสองหน่อนั่น



เสียงหน้าประตูยังคงดังอยู่ สองคนนั้นคงยืนเถียงกันอยู่ข้างนอนไม่กล้าเข้ามา ผมยืนขึ้น เดินอย่างใจเย็นไปที่ประตู มือจับลูกบิดเตรียมเปิดออก



“ตะ แต่ถ้าพี่สองได้สติขึ้นมาไม่เอาเราสองคนตายเรอะ แกไม่กลัวรึไง”



“เหอะ กะอีแค่เจ้ารอง ใครจะไปกลัวกัน” ยืดอกทำหน้าภูมิใจ ถึงยังไงตอนนี้อีกฝ่ายก็ยังหลับอยู่ ไม่มีทางได่ยินอยู่แล้ว



แกร๊ก…



“ฉันบอกแกกี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกพี่รอง ห้ามเรียกเจ้ารอง”



ผมเปิดประตูออกไปเผชิญหน้ากับทั้งสอง กอดอกยืนพิงกรอบประตู ใช้สายตาไร้แว่นบดบังจ้องมองร่างของน้องชายคนเดียวที่ตอนนี้อ้าปากค้างไปแล้ว ก่อนจะเลื่อนไปมองเหลียนหวนที่หน้าซีดไม่แพ้กัน



“พะ พี่รองตื่นตั้งแต่เมื่อ...ไม่สิ พี่ตื่นแล้วเหรอ”



“ก็นานพอจะได้ยินอะไรๆ ล่ะนะ เสี่ยวเหลียน พี่ไม่คิดเลยนะว่าเราจะเป็นไปกับเจ้าสามด้วย”



ผมเอ่ยเสียงเย็นเยียบ มองเหล่าคนไม่เจียมที่ริอาจจะทำอะไรเกินตัว ก้าวเข้าหาอย่างผู้เหนือกว่า ตวัดมือข้างหนึ่งเกี่ยวเอวเซี่ยเหลียนหวน อีกข้างโอบไหล่อู๋ซันเสิ่ง



ทั้งสองคนสะดุ้งสุดตัว ทำท่าจะขัดขืนออกจากอ้อมแขน ผมจึงต้องสยบด้วยการมือซ้ายไล้ลงต่ำกอบกุมสะโพกนุ่มของเสี่ยวเหลียน แขนขวากระตุกเสี่ยวซันเข้าใกล้ ไซร้ปลายจมูกกับแก้มนวลบางเบา



เขาจำได้รางๆ ว่า ตอนที่ถูกหลอกให้ดื่มเหล้า สองคนนี้ Trick or Treat เขาสินะ และเพื่อเอาใจหลานเสีย เขาได้ตอบไปว่า...



“ถึงเวลาที่แกสองคนต้องมา Treat ฉันแล้ว เพื่อไม่ให้เสียน้ำใจ ฉันจะ ‘กิน’ ให้หมดไม่ให้เหลือแม้แต่หมดเดียวเลยล่ะ”












Fin.

291 days left… ก่อนเราจะพบกันที่ฉางไป๋ซาน



*ชาเป่ย คือสุนัขสายพันธุ์หนึ่งของจีนค่ะ ตัวจะมีรอยย่นคล้ายๆ กับปั๊ก เป็นสายพันธุ์เก่าแก่ของจีนทางใต้ เมื่อก่อนจะใช้เฝ้าสวนเฝ้าบ้าน แต่ปัจจุบันมีการพัฒนาให้มีความฉลาดขึ้น นิยมนำมาต่อสู้กันค่ะ (อันนี้แอบโหดร้ายนะคะ น้องออกจะหน้าตาน่ารัก)

[Aliseteuk]

อารองช่างเสะแท้ๆหนอ **เลือดขึ้นหน้า** ://///;

[meanato]

อา...ขอเลือดด่วน...จิ้นไปไกลแล้ววววววว

[Naitear]

อารองอาสามอาเหลียนนนนน >///w///< แง๊ววววววว ก๊าวสามพีคู่นี้มากค่ะ แฮ่ก แฮ่กกก

อาสามกับอาเหลียนนี่ก็วางแผนร่วมกันตลอดเลยนะคะะ ถึงจะดูทะเลาะกันบ่อยๆ แต่เรื่องดูโอ้สมคบคิดแผนชั่วร้ายนี่ไม่เป็นรองใครทีเดียว (เว้นแต่อารองค่ะ **หัวเราะหึหึในลำคอ**)

ชอบตรงที่อาสามจะดูเสเพลหน่อยๆ ในขณะที่อาเหลียนเป็นคุณชายแล้วต้องมาฉะกับหนุ่มแว่นโหดแห่งบ้านสกุลอู๋ ฟฟฟฟฟฟฟฟ อาเหลียนสู้นะคะะ

ขอบคุณสำหรับฟิคก๊าวๆค่า > w < / #โบกธงไปมา

[Feran.FS]

โอ๊ยยยย อารองขราาาาาาาาาาาาา //ด้วงละลาย

[justpn04]

เหล่าอาคือดีงามมมมมมมมมม
เวลาเหล่าอา ๆ อยู่ด้วยกันนี่มันมีสีสันจังโลยยย~

[SilverCloud]

มาตอบคอมเม้นค่า ดีใจมีคนสนใจแพอาๆด้วย TvT

Aliseteuk
ไม่ใช่แค่เสะธรรมดานะคะ แต่อารองเป็นเสะราชา+ใส่แว่นด้วยแหละค่ะ ด้วงฟินนน หนุ่มแว่นจงเจริญ เฮ~~

meanato
นี่ค่ะ //ยื่นถุงเลือดกรุ๊ป Y ให้// คนแต่งเองก็จิ้นไปไกลจนนอนจมกองเลือดวันละหลายๆรอบเลยค่ะ โอจี้นี่ช่างดีงามจริงๆ

Naitear
ขอบคุณค่า >< เราจงใจแต่งให้นิสัยของอาสามกับอาเซี่ยออกมาแบบนี้เองค่ะ หนึ่งคือจะได้แยกได้ สองคือจากในเรื่อง+แฟนอาร์ตเราคิดว่าอย่างอาสามน่าจะเป็นพวกนักเลงหัวไม้ เป็นเคะดื้อรั้นน่าปราบ? ส่วนอาเซี่ยทางตระกูลเลี้ยงมาแบบคุณชาย สุขุมนุ่มลึก ดูเหมือนจะเรียบร้อยแบบฉบับคุณชาย แต่แอบมีบางมุมที่เอาแต่ใจตัวเองแบบน่ารัก แล้วจินตนาการให้ทั้งคู่ชอบทะเลาะกันแต่ก็แอบจับมือกันทำเรื่องไม่ดีแล้วมันกิ๊วก๊าวดีจริงๆค่ะ

Feran.FS
ใจเย็นๆนะคะ เรารู้ค่ะว่าความเมะขององค์ฮ่องเต้เออร์ไป๋นั้นพลังทำลายล้างสูง ขนาดอาสามกับอาเซี่ยจอมซนยังไปไหนไม่รอด ต้องสยบใต้ร่างอารองเลยค่ะ

justpn04
เวลาเหล่าอาๆ อยู่ด้วยกันก็เหมือนขนมหวานที่ใส่เครื่องครบนั่นแหละค่ะ อร่อยเหอะเคี้ยวกรุบกรับหนุบหนับจนต้องขอเติมใหม่เลยละค่ะ อุฮิ~

[Feran.FS]

โฮฮฮฮฮ พลังทำลายสูงจริงๆค่ะ ตามอ่านตอน2 แล้วต้องกลับมาอ่านตอน 1 ใหม่ เอื้ออออออ ตอน3 ล่ะคะ ตอนสามมมมม

#230คือดีงาม

[gaaraclub]

อร้ายยยยยยย 1ต่อ2 3พีแซ่บค่าาา -///-

[Zeth]

อารองคือดีงาม!!!