[OS] "คืนข้ามปี" (เฮย*เสีย) (NC-15)

[heikitsune]

DMBJ One-Short Fiction] “คืนข้ามปี” (เฮย*เสีย)

By : จิ้งจอกแดงสกุลเฮย

________________

ควันบุหรี่สีเทาเบาบางลอยอ้อยอิ่งในอากาศก่อนจะละลายหายไปกับความหนาวเย็นบาดผิว เสียงครึกครื้น และแสงสีแห่งนครหังโจว

อู๋เสียมองควันบุหรี่ที่ตนพ่นออกมาเลือนหายไปต่อหน้าต่อตาก่อนจะสูดนิโคตินเข้าปอดอีกเฮือกใหญ่แล้วพ่นควันขาวออกมา

ชายหนุ่มยืนพิงต้นไม้ใหญ่ไร้ใบอยู่ในสวนสาธารณะเงียบเหงา ทอดสายตามองไปยังอีกฟากของถนนที่เต็มไปด้วยร้านค้าเปิดไฟสว่างไสว เสียงเพลงดังกระหึ่มและคลื่นฝูงชนเดินกันหนาแน่น

แค่เพียงถนนเส้นเดียวกั้น…..กลับเหมือนอยู่คนละโลก

คิดไปแล้วสมองก็อดไม่ได้ที่จะไพล่นึกไปถึงประตูสำริดบานใหญ่ที่ตั้งตะหง่านอยู่ ณ ส่วนลึกของหุบเขาหิมะขาวโพลน….

ประตูสำริดที่กั้นเขากับจางฉี่หลิง….ประตูสำริดแห่งฉางไป๋ซานที่แยกโลกของเขากับจางฉี่หลิงออกจากกัน

“อยู่ที่นั่น นายจะเหงาไหมนะ….เอาเป็นว่าอยู่ที่นั่นนายจะรู้ไหมนะว่าถึงวันที่สามสิบเอ็ดธันวาแล้ว”

เสียงรำพึงรำพันด้วยความหงอยเหงาดังแผ่วเบาพร้อมกับควันอีกสายปรากฏขึ้นท่ามกลางความมืดสลัวยามค่ำ

“ใครคนนั้นจะเหงาไหมไม่รู้ แต่ท่าทางนายน้อยจะเหงาน่าดูเลยนะ~ ~”

เสียงร่าเริงจนเหมือนจะอ้อนหาอวัยวะเบื้องล่างชอบกลดังขึ้นใกล้ตัวทำเอาอู๋เสียสะดุ้งตัวโยน ด้วยสัญชาตญาณเอาตัวรอดอันน้อยนิดร่างโปร่งถอยหลังกรูดอย่างรวดเร็ว

แต่ก็ยังช้าไป….ข้อมือถูกมือเจ้าของเสียงจับยึดไว้อย่างแน่นหนาเสียแล้ว

“นายน้อย~ ~ ~ ผมสะเทือนใจนา คุณเล่นทำเหมือนผีหลอกแบบนี้” เฮยเสียจื่อตัดพ้อแบบทีเล่นทีจริงและด้วยท่าทีที่ทำให้อู๋เสียอยากจุดไฟแช็กเผาร่างสูงทิ้งชอบกล

“นายแว่น มาทำอะไรที่หังโจว!” เสียงกร้าวแข็งตวาดถามเสียงดัง แต่สำหรับคนโดนถามแล้วกลับดูไม่ต่างจากลูกแมวเหมียวกำลังขู่ฟ่อๆเสียเท่าไหร่ รอยยิ้มจางๆวาดประดับใบหน้าคมหล่อ เพียงออกแรงเบาๆอู๋เสียก็ถูกดึงมาจนเกือบจะแนบชิดติดตัวเขา

“ก็มาหานายน้อยไง” ลมหายใจร้อยเป่ารดผิวแก้มเย็นเฉียบยามที่เลื่อนใบหน้าเข้าใกล้แล้วกระซิบตอบ ฝ่ายนายน้อยสามนั้นตอนนี้ใบหน้าแดงก่ำเหมือนมะเขือเทศสุกงอม รู้สึกถึงความร้อนวูบวาบที่ผิวได้เลย

“ก็จะมาทำไม…อย่าบอกนะว่าจะให้ฉันฝึกวิชากับนายตั้งแต่ปีใหม่นี่!!!” งอแงแง้วๆไปพลางก็ดิ้นขลุกขลักพยายามเว้นระยะออกห่างจากอาจารย์จำเป็น ลางสังหรณ์กำลังทำงานเตือนเขาว่ามันอันตรายชอบกล

น่าเศร้า ความพยายามของอู๋เสียไม่เป็นผลสำเร็จ เพียงเฮยเสียจื่อออกแรงดึงอีกทีเขาก็โดนคนสูงกว่าโอบรัดเอวไว้แน่นแล้ว……และไม่น่าจะปล่อยไปง่ายๆด้วย

“นายน้อย เคยมีใครบอกคุณไหมว่าคุณมันโคตรเพ้อเจ้อ” ไม่พูดเปล่ายังดีดหน้าผากเนียนเข้าให้อีก

“ไม่ได้เพ้อเจ้อ! แล้วตกลงมาทำไม” อู๋เสียซึ่งล้มเลิกความพยายามทิ้งระยะห่างจากเฮยเสียจื่อปล่อยให้อีกฝ่ายโอบเอวไว้ส่งเสียงงึมงำไปด้วยมือก็ลูบหน้าผากแดงๆของตัวเอง

“ก็มาฉลองปีใหม่กับนายน้อยไง” ถุงพลาสติกหลายใบที่หิ้วอยู่ด้วยมืออีกข้างถูกชูลูกศิษย์เห็น มีทั้งเนื้อ ผัก วัตถุดิบสำหรับทำอาหาร ทั้งเหล้าอย่างดีและขนมกรุบกรอบ

“นายไม่ได้ไปร้องเกะข้ามปีกับพวกเสี่ยวฮัวเรอะ”

เสียงทุ้มหัวเราะในลำคอเบาๆก่อนศีรษะที่ปกคลุมด้วยเรือนผมนุ่มสีรัตติกาลจะซบลงกับไหล่บาง

“ผมคิดถึงนายน้อย”

เพียงประโยคสั้นๆแต่กลับเรียกเลือดให้สูบฉีดยังหน้าขาวนวลได้เป็นอย่างดี ริมฝีปากบางเม้มแน่นจนกลายเป็นเส้นตรง สงบสติอยู่หลายวินาทีกว่าจะเอ่ยตัดบทได้

“อะไรก็ช่าง หนาวจะตายแล้วกลับเถอะ”

“แล้วแต่คุณจะบัญชา~”

“งั้นปล่อย”

“หือ?”

“ปล่อยเอวฉันว้อย!!!”

แทนที่แขนแกร่งจะละออกไปกลับรัดแน่นขึ้นอีกซะฉิบ อู๋เสียหันไปค้อนนายแว่นตาเขียว แต่กลับได้รับรอยยิ้มกว้างกลับมา

“ไม่เอา ผมจะกอดนายน้อยไว้แบบนี้ล่ะ ถ้าอยากให้ปล่อยก็ต้องสลัดให้หลุด”

แล้วคิดว่าอู๋เสียจะมีปัญญาสลัดท่านอาจารย์หลุดไหม

.

.

.

“นายน้อย ทำไมเราต้องมาเข้าทางหลังบ้านด้วยล่ะ” คำถามพาซื่อของเฮยเสียจื่อเกือบทำให้นายน้อยสกุลอู๋เอาหัวโขกกำแพงบ้านตาย

“หิ้วนายเข้าบ้านก็แย่พอแล้ว ยิ่งอยู่ในสภาพนี้ไม่ต้องคิดเลยว่าอารองจะเชือดฉันยังไง” เฮยเสียจื่อคิดว่าเขาแอบเห็บไฟแลบออกมาจากปากนายน้อยของเขาด้วย….ทำไมล่ะ สภาพนี้มันทำไม

สภาพที่เขากอดเอวนายน้อยแน่นจากข้างหลัง เอาคางเกยไหล่อยู่เท่านั้นเอง มันทำไมกัน

“นายน้อยทำเหมือนกับผมเป็นเมียน้อยไม่มีผิดเลยยยยยย” สิ้นคำประท้วงอู๋เสียก็หันมาค้อนตาเขียวอีก นี่ถ้ายังไม่เลิกค้อน ตากลมโตน่ารักนั่นต้องหลุดออกจากเบ้าแน่ๆ

“ฉันไม่ให้นายเป็นทั้งเมียหลวงเมียน้อยนั่นแหละ!!”

“ใจร้ายที่สุดดดดดด”

“ปัญญาอ่อน!” ประตูเปิดออกอย่างพอดิบพอดีกับคำด่าลอดออกจากปาก ร่างเล็กบางลากปลิงเกาะตนให้เข้ามาในบ้านมืดๆ มือก็ควานหาสวิตซ์ไฟที่ผนังอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ก็หาไม่เจอเสียที

แป้ก! เสียงแหลมๆดังสั้นๆ ไฟสีส้มสลัวๆถูกเปิดขึ้น เจ้าของบ้านหันไปมองปลิงที่นึกจะผละออกไปก็ออกไปซะเฉยๆด้วยสีหน้างุนงง

“นายรู้ได้ยังไงว่าสวิตซ์ไฟอยู่ตรงนั้น”

“ก็เคยบอกแล้วว่าผมมองเห็นในที่มืดได้ดีกว่า” เฮยเสียจื่อว่า จัดการถอดแว่นกันแดดที่ใส่อยู่ตลอดปีตลอดชาติออกวางลงที่โต๊ะตัวเตี้ยตัวหนึ่งเผยให้เห็นดวงตาคมกริบสีประหลาดทว่าสวยดึงดูดยิ่งนัก

ยามสบลึกเข้ากับดวงตาคู่นั้น ใบหน้าของอู๋เสียพลันร้อนวูบขึ้นมาอีกโดยไร้สาเหตุ ได้แต่ยกมือข้างหนึ่งขึ้นปิดหน้าแล้วบ่นอุบอิบคล้ายจะบอกตัวเองมากกว่า

“ฉัน ฉันไปเปิดไฟดวงอื่นก่อน”

ยังไม่ทันได้ขยับตัวอีกฝ่ายก็รั้งตัวเขาไปกอดจากทางด้านหลังอีก ทำไมวันนี้เขาถึงได้เปลืองเนื้อเปลืองตัวแบบนี้ฟะ!!!

“ไม่ต้องเปิดหรอก ถ้าเปิดผมจะมองไม่เห็น” เฮยเสียจื่อกระซิบเสียงแผ่วข้างหู ลมหายใจร้อนเป่ารดให้ความรู้สึกโหวงๆในช่องท้อง ริมฝีปากแนบสัมผัสกับสันกรามของร่างบางแผ่วเบา

“ก็ ก็ไปใส่แว่น” สติเริ่มกระเจิดกระเจิง(อีกแล้ว) ถ้าไม่ดิ้นให้หลุดโดยเร็วเขาต้องเป็นลมตายแน่ๆ

“ใส่แล้วมันทำอะไรๆไม่ถนัด” ลิ้นนุ่มแลบเลียลำคอทำเอาอู๋เสียสติหลุดจริงๆ

….แต่ไม่ได้หลุดในแบบที่ใครจะคาดคิด

ตึง!! ฝ่าพระบาทยันร่างสูงกว่าเต็มแรงจนร่างที่ถูกถีบล้มก้นจ้ำเบ้ากับพื้น ดวงตาคู่สวยช้อนขึ้นมองอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็พบว่าคนถีบจัดการโกยถุงใส่ของที่เขาซื้อมาเผ่นเข้าห้องครัวไปแล้ว

“ฉันเอาของไปเก็บเข้าตู้เย็นก่อนล่ะ” ทิ้งคำลาไว้เพียงแค่นี้แล้วหายตัวไปจากสายตา

เฮยเสียจื่อไม่ได้ตามเข้าไปในครัวต่อ เพียงคาบบุหรี่ของตนไว้แล้วจุดสูบพร้อมกับขำเบาๆไปด้วย

น่ารัก นายน้อยสามของเขาน่ารักจริงๆ น่ารักจนทนไม่ไหวแล้ว

บุหรี่ที่เพิ่งถูกสูบไปแค่สองเฮือกถูกดึงออก ลิ้นแดงแลบเลียริมฝีปาก

“นายน้อย ถ้าคุณยังไม่หยุดน่ารักผมจะทนไม่ไหวเอานา”

อาจจะเป็นเรื่องดีที่อู๋เสียเผ่นเข้าครัวไปแล้ว ไม่งั้นที่เขี่ยบุหรี่แก้วอาจจะถูกร่อนใส่หัวคนที่นั่งพิงโซฟานุ่มอยู่ในตอนนี้ก็เป็นได้

.

.

.

พอเดินออกมาจากในครัวก็เจอเฮยเสียจื่อที่บัดนี้สลัดเสื้อหนังตัวอุ่นทิ้งไปแล้วเหลือไว้เพียงเสื้อกล้ามสีดำบางๆ กำลังแหงนหน้ามองเพดานสูบบุหรี่ด้วยท่าทีเหมือนคนเหม่อลอย

บุหรี่ของหมอนี่มันคงไม่ได้แอบสอดไส้กัญชาไว้ใช่มั้ย…

อู๋เสียสาวเท้าเข้าไปใกล้ช้าๆ ถ้าเกิดสถานการณ์ไม่น่าไว้ใจเขาจะได้ปากระป๋องเบียร์อัดหน้าอีกฝ่ายแล้วชิ่งซะ ทว่าเมื่อรับรู้ว่าเจ้าของบ้านกลับออกมาจากห้องครัวแล้ว นายแว่นเพียงตบเบาะรองนั่งข้างตัวเบาๆเชิญชวนให้นั่งลง

“หนาวจะตาย ทำไมไม่นั่งโซฟา” ปากก็บ่นไปแต่ก็ทิ้งตัวลงนั่งแต่โดยดี จัดการเบียร์ที่เย็นโดยไม่ต้องแช่ในมือยื่นไปให้

“วันนี้ที่บ้านคุณไม่มีคนอยู่เลยเหรอ” นอกจากไม่ตอบแล้วยังสวนคำถามกลับมาให้อีก

“อยู่เรือนใหญ่กันหมด นี่มันแค่เรือนเล็กที่ฉันยึดมาอยู่”

“อ้าว แล้วทำไมนายน้อยไม่ไปอยู่กับคนอื่นเขา”

ลมหายใจถูกทอดถอนออกมาเฮือกใหญ่ก่อนเบียร์คำใหญ่จะถูกกระดกไหลลงคอไป…ย้อมใจตัวเอง

“อยู่เงียบๆคนเดียวแล้วมันได้คิดอะไรมากขึ้น”

ความเงียบเข้าครอบคลุมทั้งสอง เฮยเสียจื่อสูบบุหรี่ต่อไปเงียบๆส่วนอู๋เสียเขย่ากระป๋องเบียร์ไปมาอย่างใจลอย

“คุณหมายถึงมีเวลาให้คิดถึงคนใบ้จางมากขึ้น”

“ไม่ใช่!!” เสียงหวานแหวกลับในทันที แต่กลับรู้สึกว่าขอบตาร้อนผ่าวชอบกล

เสียงทุ้มหัวเราะแผ่ว มือกร้านยกขึ้นลูบแก้มใส ดวงตาคมกับดวงตาโตสบจ้องลึก

“นายน้อยโกหกไม่เก่งเลยรู้มั้ย” พูดจบริมฝีปากบางก็ทาบทับลงบนริมฝีปากนุ่ม เชื่องช้า อ่อนโยน มอบความหวานลุ่มลึกให้กับร่างเล็ก

ตอนแรกนายน้อยสามก็ดิ้นขลุกๆพยายามผลักเฮยเสียจื่อออกไป แต่เรี่ยวแรงก็ถูกสูบหายไปไหนหมดก็ไม่รู้เลยได้แต่ปล่อยเลยตามเลย

นายแว่นละริมฝีปากออก ให้อู๋เสียได้หายใจหายคอแล้วจึงประกบจูบอีกครั้ง คราวนี้ทวีความรุนแรงขึ้นเป็นเท่าตัว บดขยี้อย่างเอาแต่ใจ รุกรานจนอู๋เสียระทวยแทบลงไปนอนกองกับพื้น อ้อมแขนแกร่งจึงฉวยโอกาสตวัดกอดรัดเอาไว้

แค่ออกแรงบีบที่กรามเบาๆริมฝีปากนุ่มก็เผยอออกง่ายดายเปิดโอกาสให้ลิ้นนุ่มกวาดชิมรสหวาน กระหวัดเกี่ยวลิ้นเล็ก ช่วงชิงลมหายใจและสติไปแทบสิ้น

“อื้อ” เสียงครางประท้วงดังขึ้น จูบร้อนแรงจึงต้องจบลงอย่างเสียไม่ได้

“ผมก็โกหกไม่เก่ง” เฮยเสียจื่อกระซิบเสียงพร่า ฉกหอมแก้มอีก

“อิจฉา อิจฉาเจ้าคนใบ้จางที่นายน้อยคิดถึงหมอนั่นทุกลมหายใจ”

ริมฝีปากเคลื่อนจากแก้มลงไปที่ลำคอ

“ต่างจากผม ทั้งที่ผมทุ่มเททุกอย่างให้คุณ”

นาบลงเม้มผิวขาวจนเป็นรอยจางแล้วดูดซ้ำจนเป็นรอยแดงจัด

“แต่คุณก็ไม่รักผมอยู่ดี”

อู๋เสียไม่เหลือสติพอจะคิดอะไรอีกแล้ว ทั้งเรี่ยวแรง ทั้งสติ ทุกอย่างเหมือนถูกร่างสูงที่รัดตนไว้ในอ้อมกอดช่วงชิงไปจนหมด ได้แต่ครางแผ่วในคอ รับฟังเสียงเศร้าระบายความในใจระหว่างปรนเปรอมอบสัมผัสวาบหวามให้

“สามร้อยหกสิบสี่วันจากสามร้อยหกสิบห้าวันของหนึ่งปี มีกี่วันที่คุณคิดถึงผม”

มือร้อนเลิกเสื้อยืดตัวหนาขึ้นเผยให้เห็นผิวขาวจัด ลิ้นลากเลียแผ่นอกบางที่หอบแรงให้หอบมากขึ้นอีก

“แต่ก็ไม่เป็นไร”

เพียงฝากรอยไว้ทั่วลำคอขาวดูจะยังไม่เพียงพอ เฮยเสียจื่อลงมือประทับตราบ่งบอกความเป็นเจ้าของไว้ทั่วอกขาว มือสากบดบีบยอดอกรังแกจนเสียงครางแผ่วหวานๆกลายเป็นเสียงครางดังลั่นบ้านสองชั้นหลังเล็ก

“จากวันนี้…จนกว่าจะถึงวันนั้น จนกว่าจะถึงวันที่หมอนั่นจะกลับมา”

แทบจะบ้าแล้ว ยามที่ลิ้นเลียไปทั่ว ตวัดรัวลงที่ยอดอกจนแข็งเป็นไตทำให้เขาแทบบ้า ความเสียวซ่านที่ได้รับมากเกินจะรับไหว

….อาจเพราะห่างไกลสัมผัสแบบนี้มานานนัก

“ขอให้ที่ข้างๆคุณเป็นของผม”

มือลากลงต่ำ ผ่านหน้าท้องแบนราบ ลูบเอวคอดก่อนเกี่ยวเข้าที่เอวกางเกงยีนส์เนื้อหนา

“ให้ทุกค่ำคืนปีใหม่ของคุณมีผมเคียงข้าง”

.

.

เสียงพลุจุดต่อเนื่องดังขึ้นแว่วๆจากด้านนอก ปีใหม่มาเยือนแล้ว….เหลือเวลาอีกเก้าปี เก้าปีที่เขาจะอยู่ในสายตาและห้วงความคิดของอู๋เสียเสมอ

….ก่อนจะถูกลืมเลือนไปอีกคราเมื่อพลุปีใหม่ของปีที่สิบดังขึ้น….

(FIN 31.12.2014)

HAPPY NEW YEAR!!!!

ฮาาาาาา สุขสันต์วันปีใหม่นะคะทุกคน ในฐานะลูกเรือแพเฮยเสียเราย่อมไถคู่นี้รับปีใหม่ค่ะ (\\\\w\\\\\)

[Narakas]

แงงงงง ตามมาเม้นค่า เฮยเสียช่างหายากกกกกก

ฮรือ ขอเป็นลูกเรือด้วยค่ะ ติดตามนะคะะะ

[Demine]

/ตะกายขึ้นมาบนเรือลำน้อย
กรี๊สสสสสส แรร์!ของแรร์!!คู่แรร์!!!
นานนานนนนนนนนนนนนนนนนนนทีจะเจอ ฮืออออ ขอบคุณมากค๊า; v ;
/ฟิคอร่อยมาก ฮืออออ/แผล่บ

[Naitear]

โฮฮฮฮฮฮฮฮ ;; v ;; หวานมากแต่ก็เจ็บปวดด เป็นฟิคเฮยเสียที่ล้ำค่ามากค่ะ!! #น้ำตาจะไหล

ชอบที่นายเฮยเป็นคนที่ชอบโผล่มาตอนจังหวะเหมาะๆแล้วก็งาบแบบนี้จังค่ะ(?) ว่าไงดี เป็นสตอล์คเกอร์ที่รู้จักฉวยโอกาสสินะคะ 555555555 (ส่วนตัวแอบคิดว่าถ้าโดนตามจริงนายน้อยคงไม่รู้ตัวว่าโดนตามอยู่ตลอดแหง O<--<) มีการซื้อของมาให้ หนุงหนิงหนุงหนิง คิดว่ามันคือการแสดงความรักที่เฮยเสียจื่อสื่อออกมาได้ดีสุดแล้วค่ะ 55555555555

แต่ที่ไม่โอคือนายน้อย!! ; - ; ฮืออออ อะไรคือยังรักเจ้าคนหลังประตูนั่นอยู่แต่ก็ยอมให้เขามาหนุบหนับกันคะ!!! #บีบพุง

ชอบภาษาฟิคนี้มากเลยค่ะ บรรยายเซ็กซี่มากจนคิดว่าเซ็กซี่สมกับเป็นเฮยเสียจื่อเลยจริงๆ 555555555 ฉากหนุบหนับอ่านแล้วเขินมาก //////// ขอบคุณสำหรับฟิคเฮยเสียอันแสนจะหายากนะคะ ชาบู!!!

[Tang_An-An]

อร้ายยยย เฮยเสีย เรืออะไรก็ช่างขอให้มีนายน้อยเป็นเคะก็พอ5555
นายแว่นนี้ทำตัวเป็นชู้จริง ๆ แอบเศร้าเบา ๆ อ่ะ ฮืออออออออออออ

[kuramajoy]

เดี๋ยวนายน้อยปล่อยตัวให้เฮยแต่ปล่อยใจให้ผิงนี่มันอะไรค่า
กรีดร้อง
อิเฮยนี่ช่างเนียนมาก
คือนายดอกเข้ามากิน
ดีงามคะ เข้ามากินทุกคืนน้า

[asra]

/ซับเลือดที่จมูกเบาๆ
คู่นี้แรร์จริงอะไรจริง ว่าแต่นายน้อยคะขัดขืนหน่อยสิคะขัดขืนให้มันจริงจังหน่อย!
นี่อะไร้~แว่นลูบนิดจูบหน่อยระทวยเลย (หรือแว่นมันเชี่ยว ฮา~)

[lilitho]

เฮยเสียยยยย /ดึงทิชชู่มาซับเบาๆ เรือนี่หาเสพยากนัก /ไหว้ย่อขอบคุณน้ำตาไหล
แอบเศร้าที่สุดท้ายจะโดนลืมในปีที่สิบ โฮรววว แว่นนน มาให้ปลอบมามะ นายน้อยนี่ก็เหลือเกิน มีนายเมินอยู่แล้วทั้งคน

[SayWindy]

เฮยเสียอันแสนหายากกกกกก
แงงงงงง แว่นน่าสงสารรรรรรรร ;w;

[Ployrinn]

ไม่เคยสนใจนายแว่นมาก่อนเลย สงสัยต้องกลับไปอ่านเต้ามู่ฯ ใหม่
ชอบบรรยายกาศ หวานไม่แพ้เรือหลักเจื่อดราม่าเบาๆ แต่ชอบอ่ะ T///T
จะหลงนายแว่นก็เพราะฟิคนี้นี่แหละครับ 55555555
คู่นี้ก็ฟินไปอีกแบบนะ เราอวย all นายน้อ-//สัญญาณขาดหาย

[BleuOnMine]

ว่าจะมาเม้นท์นานละค่ะ แต่พึ่งมีโอกาสเปิดคอมแบบดีๆ T w T
ดีใจมากค่ะที่เจอคู่นี้ มาถ่อเรือ(แพ)เฮยเสียด้วยกันนะคะ! #ถ่อๆๆ
นายน้อยใจร้ายที่สุด เมียหลวงเมียน้อยก็ไม่ใช่ ระดับนี้เป็นได้แค่ชู้ใช่มั้ยคะ!? #ล้มโต๊ะ
แต่ชอบมากๆเลยค่ะ โดยเฉพาะประโยคนี้

Code:

“นายน้อย เคยมีใครบอกคุณไหมว่าคุณมันโคตรเพ้อเจ้อ”

โอ๊ย มันใช่ค่ะ มันใช่! 555555 เอาใจเราไปเลยค่ะ นายน้อยมันเพ้อเจ้อจริงๆ XD

ปล. นายน้อยอย่ามโนว่าตัวเองผอมเอวคอดกิ่วสิคะ #บีบพุง

[karnalone]

เพราะฟิคเรื่องนี้ทำให้เราลงแพ เฮยเสีย แบบไม่อยากขึ้นแล้วค่ะ แงงงง มันใช่อ่ะ ใช่มากกก
ชอบสองคนนี้ฟีลนี้

เฮยเสียจื่อ ไอ้ที่กอดเขาแบบนั้นมันไม่ทำไมหรอก แต่ไม่ปกติเว้ย! 555555555555 
ขำมากตรงนี้

นายน้อยโตขึ้น แต่ไงก็ยังเทียนเจินเหมือนเดิมล่ะนะ 

ชอบมากๆๆๆๆ เลยค่ะ

[Dreamy]

แอร๊ เฮยเสียแรร์ไอเทม!!!!!
แงงงงงงงง ชอบมากเลยค่ะไม่คิดว่าจะเจอแรร์ไอเทม รู้สึกมีกำลังใจแจวเรือ ฟฟฟฟฟ
นายน้อยไม่ยอมให้นายแว่นเป็นทั้งเมียหลวงและเมียน้อย แต่ยอมให้เป็นอนุสามีได้ใช่มั้ยค--- //ดาบลอยมาแทงคอจากฉางไป่ซาน

[gginggong]

นายแว่นนนน เข้าใจความรู้สึก ฮา ไม่ขอเป็นตัวจริงที่นายน้อยรัก แต่ก็เป็นคนที่มีตัวตนในยามที่เขาไม่อยู่ ขอแค่จดจำว่ามีตัวตนต่อนายน้อยแค่นี้ก็พอใจละ

นายแว่น นายแผนสูงนะเนี่ยยย 9ปี เนี่ย นายน้อยก็หันมาชอบนายพอดี เหมือนน้ำหยดลงหินทุกวันมันยังกร่อนนับภาษาอะไรกับใจคนที่อ่อนไหวง่าย เผลอๆปีที่สิบนายน้อยอาจเลือกนายแว่นเป็นตัวจริง ส่วนนายใบ้จางงงงง กลายเป็นแค่คนที่ผูกพัน 55555

ไม่ก็ 3 p ไปเลยย ลั่นนนน

[meanato]

แรร์มากกกก จิตใจของนายน้อยหนักแน่นราวหินผานะ!!!!(รึเปล่าหว่า~)