[OS] #dmbjdaily (Halloween) Wuxia's Diary [อารองxอาสาม (+อู๋เสีย)]

[ennewiis]

❥WUXIA’SDIARY



Title : Wuxia’s Diary
Fandom : 盜墓筆記, Daomu Biji, บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน
Pairing : อารอง x อาสาม (+ อู๋เสีย)
Category : Comedy
Rate : PG, R



คำเตือน : โปรดระวังอย่าให้(ไดอารี่)บุตรหลานของท่านคลาดสายตา

สวัสดีบันทึกหน้าแรกของผม ผมชื่อเด็กชายอู๋เสีย หรือเสี่ยวเสียตามที่คุณพ่อ อารอง และอาสามชอบเรียกกัน อันที่จริงก็ทุกคนนั่นแหละที่เรียกผมว่าเสี่ยวเสีย เพราะอะไรน่ะเหรอ? ผมเคยถามอาสามครั้งนึงและอาก็ตอบผมมาว่า “เพราะเสี่ยวเสียเป็นเสี่ยวเสียที่น่ารักของทุกคนไง!” แม้จะยังไม่ค่อยเข้าใจนักแต่ผมก็คิดว่าคงเป็นแบบนั้นน่ะแหละ เพราะผมน่ารักจริง ๆ นี่หน่า เป็นเด็กสิบขวบที่น่ารักน่าชังที่สุดของบ้าน

แต่เรื่องชื่อหรือความน่ารักของผมไม่ใช่เรื่องสำคัญของบันทึกหรอกนะ เพราะนี่เป็นบันทึกหน้าแรกผมจะบันทึกเรื่องที่ผมเจอมาเมื่อเร็ว ๆ นี้ลงไปแล้วกัน

เรื่องมันเริ่มขึ้นเมื่อวันที่ 31 ตุลาคมที่ผ่านมา นับดูแล้วก็เมื่อประมาณสองสามวันก่อน วันนั้นที่บ้านของผมยังใช้ชีวิตตามปกติ ไม่มีการเซ่นไหว้ หรือจัดงานรื่นเริงตามบ้านอื่นในละแวกใกล้เคียง ที่จริงบ้านเราก็ไม่เคยจัดงานตามประเพณีเหมือนบ้านอื่นเขาอยู่แล้ว ยิ่งเป็นประเพณีของต่างชาติบ้านแบบนี้เรายิ่งไม่ให้ความสนใจใหญ่ วันทั้งวันผมเลยได้แต่มองผ่านหน้าต่าง ดูลูกเด็กเล็กแดงทั้งวัยใกล้เคียงและวัยเดียวกับผมที่แต่งตัวเหมือนผีจีนและผีรูปร่างแปลก ๆ ที่ผมไม่รู้จักวิ่งเล่นไปตามท้องถนนโดยไม่มีทางได้ย่างก้าวออกไปร่วมวงกับพวกเขาด้วย

ผมนั่งมองอยู่แบบนั้นจนเบื่อแล้วจึงย้ายตัวเองลงจากเก้าอี้ทำงานของพ่อ ตั้งใจจะออกไปหาที่นั่งอ่านบันทึกของคุณปู่อีกครั้ง คิดเสียว่ามันเป็นการฉลองเทศกาลวันฮาโลวีนในแบบฉบับของเด็กตระกูลอู๋ก็แล้วกัน

แล้วเหตุการณ์มันก็เกิดขึ้นตรงนี้ครับ เมื่อผมเดินผ่านห้องทำงานของอารองไปแค่สองสามก้าวผมก็ต้องหยุด เพราะผมได้ยินเสียงร้องเบา ๆ ดังมาจากในห้อง เด็กผู้ชายน่ารักในวัยอยากรู้อยากเห็นอย่างผมก็สงสัยสิครับว่ามันคือเสียงอะไร เลยรีบเขย่ง ก้าว แล้ว… ย่องเข้าไปใกล้เพื่อแนบหูเล็ก ๆ ของตัวเองกับประตูบานใหญ่ที่ปิดสนิทอยู่

“…อ… อย่า… นี่มันเวลางาน”

“…ปกติไม่เห็นสนนี่ ทีวันนี้ดันมานึกขึ้นได้เหรอเจ้าสาม”

เสียงของคนสองคนในห้องนั้นเป็นเสียงอารองกับอาสามไม่ผิดแน่ ผมตั้งใจจะเปิดประตูเข้าไปเพื่อเล่นกับพวกเขา แต่เสียงหวีดร้องและหยุดไปของอาสามทำให้ผมต้องคิดใหม่อีกครั้ง มือของผมค้างอยู่กลางอากาศ ไม่กล้าเอื้อมไปดันประตูและไม่กล้าเอาลงมาแนบกับตัว ผมไม่รู้ว่าทำไมอาสามถึงได้ร้องเสียงทรมานแบบนั้น

“…ฉันบอกนายแล้วว่าอย่าหายไปไหนโดยไม่บอก จำได้ไหม?”

“จำ… อ๊ะ… จำได้” เสียงอาสามฟังดูตะกุกตะกัก ผมไม่เคยรู้มากก่อนว่าอาสามจะติดอ่างกับเขาด้วย “อึก… ลึกไปแล้ว… เอาออก… อ”

“นั่นแหละดีแล้ว เพราะนี่เป็นบทลงโทษของนาย”

หลังจากที่อารองพูดจบ อาสามก็ร้องเสียงประหลาดออกมาอีก ดูท่าว่าอารองจะกำลังลงโทษเรื่องที่อาสามแอบหนีออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกเมื่อไม่กี่วันก่อน ตอนนั้นทั้งบ้านวิ่งวุ่นตามหาเขากันเสียทั่วตำบลแต่ก็ไม่เจอตัว มาเจออีกทีก็ตอนกลับมาถึงบ้านแล้วเห็นเขาหลับเอาหน้าแนบกับโต๊ะกินข้าวกลางบ้านนั่นแหละ ผมจำได้ว่าพ่อโมโหมากจนตบหน้าอาไปหนึ่งที อารองก็มองด้วยสายตาที่น่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก ไม่คิดว่าการที่เขาไม่ด่าในวันนั้นเพราะมารวบยอดเอาวันนี้ ช่างน่ากลัวเสียเหลือเกิน

ผมยังยืนฟังเสียงของอาที่หมือนคนหายใจไม่ออกอยู่สักพัก ก่อนเสียงร้องสุดท้ายของอาสามจะทำให้ผมสะดุ้ง มันดังมาก จนผมไม่ต้องแนบหูฟัง ผมรีบวิ่งออกจากหน้าห้องทำงานของอารองมาซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่มบนที่นอนของตัวเอง ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวต่อเรื่องที่เจอมาเมื่อครู่นี้ และไม่ออกจากห้องเลยจนกระทั่งอาสามนั่นแหละที่ถีบประตูเพื่อเอาตัวผมออกมา

เมื่อผมเห็นเขาผมก็ร้องไห้โฮจนเขาตกใจต้องรีบกอดรีบโอ๋ผมแล้วถามว่าผมเป็นอะไร เจอผีที่แหวกนรกออกมาทักทาย หรือเจอสัตว์ประหลาดถึงไดอ้ขวัญเสียแบบนี้ ผมมองผ่านเขาไปด้านหลังเห็นพ่อกับอารองยืนอยู่ เห็นอารองมองหน้าผมน้ำตาก็ยิ่งไหลไม่ยอมหยุด ร้องไห้โฮอยู่ทั้งคืนจนทั้งบ้านไม่ได้หลับได้นอน วันถัดมาเมื่อผมที่ตาบวมตุ่ยหยุดร้องไห้เหลือแค่การสะอึกสะอื้นทั้งสามคนก็รีบถามผมว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ผมมองพ่อ มองอาสาม แต่ไม่กล้ามองอารอง เอาแต่ก้มหน้าแล้วเล่าสิ่งที่ผมพบเจอมาทั้งหมดให้เขาฟัง พอเล่าเสร็จผมก็เหลือบมองพวกเขา อาสามหน้าแดงเหมือนคนไข้ขึ้น พ่อถอนหายใจแล้วพูดอะไรบางอย่างเหมือน “ว่าแล้ว” หรือ “ฉันบอกพวกแกแล้วใช่ไหม” ก่อนจะปล่อยให้ทั้งสองคนจัดการเรื่องของผม ส่วนตัวเองเดินกลับห้องทำงานที่ผมไปเล่นซนไว้โดยไม่หันมามองข้างหลังอีก

“เสี่ยวเสีย…” ผมสะดุ้งเมื่ออารองเรียกชื่อ กลัวว่าจะโดนเขาลงโทษเหมือนที่อาสามโดน แต่เมื่อมือใหญ่อันอบอุ่นของเขาลูบหัวผมเบา ๆ เหมือนที่เคยทำเป็นประจำ ความหวาดกลัวของผมก็ค่อย ๆ หายไป ผมเงยหน้ามองเขาด้วยสีหน้าท่าทางน่าสงสารที่สุดเท่าที่ทำได้

“ใครทำผิดต้องโดนลงโทษแกรู้กฎใช่ไหม” ผมพยักหน้า บ้านเรามีกฎกติกาที่ต้องทำตามอย่างเคร่งครัด ผมรู้แต่ดูเหมือนอาสามจะทรมานมากจนผมกลัว

“อาสามร้องเหมือนจะตาย… ผมกลัว” ผมตอบเสียงเบา “อาสามโดนทำอะไรเหรอครับ?”

ผมหันไปถามอาสามที่ยืนหน้าแดงอยู่ไม่ไกลสักเท่าไหร่ ดูเหมือนอาสามจะไข้ขึ้นหนักกว่าเดิม เขาทำปากพะงาบ ๆ เหมือนปลาขาดอากาศ ต้องให้อารองเป็นคนพูดแทน

“โดนลงโทษด้วยลูกอมรสขิงน่ะเสี่ยวเสีย มันเผ็ดจนเจ้าสามทนไม่ได้”

“อ๋อ อันที่คุณพ่อเอามาเหรอครับ ที่เผ็ด ๆ “ ผมถึงบางอ้อ ครั้งก่อนพ่อผมไปทำธุรกิจที่ต่างเมืองและเอาลูกอมรสขิงกลับมาด้วย ผมคิดว่ามันจะอร่อยเพราะสีสันและรูปทรงที่น่ากินของมัน แต่พออมเข้าไปผมถึงรู้ว่าตัวเองคิดผิด ลิ้นของเด็กสิบขวบไม่สามารถรับของเผ็ดแบบนั้นได้จึงไอไปน้ำหูน้ำตาไหลไป สงสัยอาสามก็เป็นแบบผมตอนนั้น ผมพยักหน้าหงึกหงักให้อารองว่าเข้าใจแล้ว อารองลูบหัวผม ชมว่าเสี่ยวเสียเด็กดี ผมล่ะปลื้มใจ

หลังจากนั้นอารองก็ให้ผมสัญญาว่าจะไม่เอาเรื่องนี้ไปแพร่ง… แพร่งพรายหรือเปล่านะ ผมใช้คำถูกไหมก็ไม่รู้ แต่มันแปลว่าอย่าเอาไปเล่าให้คนอื่นฟังนั่นแหละ ถ้าผมไม่รักษาสัญญาอาจะเอาลูกอมขิงรสเผ็ดนั่นมาให้ผมอมด้วย แล้วอารองก็ลากอาสามที่ยังทำปากเหมือนปลาขึ้นไปข้างบน บอกว่าจะไปลงโทษต่อเพราะทำให้ผมร้องไห้

ผมรักษาสัญญากับอารองมาตลอด ผมไม่เล่าให้ใครฟังทั้งนั้น ไม่พูดออกมาอีกเลย แต่อย่างที่บอก นี่เป็นบันทึกหน้าแรกของผม ผมจะเขียนมันไว้ในนี้แล้วกัน ในอนาคตที่สัญญาหมดแล้วผมจะได้ไม่ลืมที่จะเอามาเล่าต่อ อ่อ แต่เผื่อใครมาอ่านเจอหรือเห็นเข้าก็อย่าไปบอกอารองนะ ก็ผมกลัวอารองมารู้แล้วจะโดนยัดลูกอมรสขิงเหมือนอาสามนี่หน่า

อู๋เสีย เด็กที่น่ารักที่สุดในตระกูลอู๋

3 พฤศจิกายน 1xxx



มือที่กำลังถือสมุดบันทึกเล่มเล็กสั่นระริก เขาเจอสมุดเล่มนี้ตกอยู่ใจกลางบ้าน เมื่อเห็นว่าหน้าปกเขียนไว้ว่า “Wuxia’s Diary” ก็รู้ว่าเป็นของหลาชายสุดที่รักวัยสิบขวบที่ตอนนี้ออกไปเดินเที่ยวกับอารองอยู่ ด้วยความใคร่รู้และอยากจะเอาไปหยอกล้อหลานชายตัวเองเล่นจึงแอบเปิดอ่าน แต่ดูท่าเขาจะพลาดเสียแล้ว เพราะสิ่งที่บันทึกไว้มันดันเป็นเรื่องของเขา แถมไอ้เด็กนี่ยังบรรยายซะละเอียด สมกับเป็นเด็กหัวดีที่เขาภูมิใจ แต่ตอนนี้ชักจะเริ่มเกลียดความหัวดีของมันแล้ว

“เสี่ยวเสีย… ไอ้หลานไม่รักดี!”



UNTIL WE MEET AGAIN

■  ■  ■  ■  ■  ■  ■  ■  ■  ■

Talk: เล่น #dmbjdaily กับเขาบ้างค่ะ ธีมวันนี้ฮาโลวีนแต่ไม่ได้มีกลิ่นอายเลย OTL

อยากจะแต่งอารองกับอาสามมาสักพักแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี ขอเอาหนูน้อยอู๋เสียมาเล่าเรื่องราวให้ฟังดีกว่า แต่คำศัพท์มันออกจะเกินเด็กไปหน่อยนะอู๋เสีย ไม่ถนัดการเล่นกับเด็กจริง ๆ ค่ะ อาจจะแปลกประหลาดไปหน่อย ต้องขออภัยด้วย

ขอบคุณที่อ่านจนจบค่า ♥

[pepperminttk]

อู๋เสียหลงตัวเองแต่เด็กเลย
เตี่ยไม่คิดจะว่ากล่าวอะไรซะหน่อยเหรอคะ?
ปล่อยไปแบบนี้มันจะดีเหรอคะ? (ปล่อยไปก็ดี =///=)
แล้วโตมา อู๋เสียจะไปทำโทษเขาหรือให้เขาทำโทษกันล่ะ? ♥♥♥

[FateKiRi]

เสี่ยวเสียน่ารักน่ารักจังเลย //คว้ามาฟัดแก้ม
แหมๆคุณอาท่างสองค่ะ ลูกอมรสขิง อารองก็คิดได้55555555
การจดบันทึกของนายน้อยละเอียดดีจริงๆ อาสามพลาดแล้วละที่มาแอบอ่านแบบนี้

[Feran.FS]

อร๊ายยยยยยย น่าร๊ากกกก//ฟัด คือชอบเด็กแบบนี้ เจ้าเล่ห์หน่อยๆ อิอรั๊งงงงงงง ชอบบบบบ ชอบบบบบ//ด้วงดิ้น

[bloodnine]

อ่านไปกล่งเรื่องคือหน้าแดง..ตอนท้ายคือขำก๊าก แบบว่าเอิ่ม..

หลานคุณน่ารักออกนะคะ..อาสาม
(สั่งเปิดบันทึกฟินๆ)(?)

[tear]

เสร็จล่ะค่ะะะะะะ ถถถถถถถ โถเสี่ยวเสีย ถูกสอนเรื่องไม่ดีแต่เด็กซะแล้ววว

[gaaraclub]

กรี๊ดดดดด ชอบมากค่าาาา ชอบคู่อารองอาสามคู่ศีลธรรมค้ำคอมากก
อารองลงโทษได้แจ่มจะแด๋ว(?)สุด หนูน้อยอู๋เสียไม่รู้เรื่องนี่น่ารักจริงๆ =.,= ฮ่าาา

[polarzmw]

เสี่ยวเสียน้อยน่าร้ากกกกก เป็นเด็กดีมากข่ะ ไปเที่ยวกับพี่สาวไห-- //โดนอารองมวองด้วยสายตาเย็นเยือก
บางทีอารองอาสามคงต้องทำห้องให้เก็บเสียงได้นะคะ~