【AU】 Small Miracle [ตัวละครหลัก เซี่ยอวี่ฮัว,เฮยเสียจื่อ]

by **tear** Fri 26 Dec 2014, 13:59

[AU] Small Miracle

No Pairing

ตัวละครหลัก เซี่ยอวี่ฮัว และ เฮยเสียจื่อ

........................................................

คืนนี้เป็นคืนจันทร์เพ็ญ แสงจันทร์ส่องสว่างอาบย้อมท้องนภาจนเป็นสีทองสุกใส เกล็ดหิมะที่โปรยปรายลงมาจากฟากฟ้า ราวกับปุยนุ่นที่ล่องลอยไปทั่ว แต่งแต้มสีขาวบริสุทธิ์ลงบนทิวถนนหนทางและอาคารบ้านเรือน

ทว่าสำหรับเขาที่ทั่วทั้งร่างเปียกชื้นจากน้ำสีแดงข้นเหนียวใต้ร่างที่หลั่งไหลไม่ขาดสายและนอนขดอยู่ในตรอกเล็กๆ แห่งหนึ่ง ละอองสีขาวเหล่านั้นก็คือเพรชฆาตดีๆ นี่เอง

ไม่น่าเชื่อว่าการตัดสินใจผิดพลาดเพียงครั้งเดียวจะนำมาสู่หายนะจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด...

ชายหนุ่มคลี่ยิ้มเย้ยหยันตัวเอง เขาพยายามกระเสือกกระสนหนีมาจนสุดท้ายก็หมดแรง ล้มแปะลงตรงนี้

อา.. บางทีเราอาจจะตายไปทั้งแบบนี้ก็ได้ เขาครุ่นคิดแล้วหลับตาลงอย่างอ่อนแรง

บางที ตายไปทั้งแบบนี้อาจจะดีกว่า

ขณะที่สติกำลังหลุดลอย เสียงแว่วหวานขับขานท่วงทำนองสูงต่ำก็ดังแว่วเข้ามาในโสตประสาทดึงรั้งสติที่กำลังจะจางหายให้หวนคืน

เขาพยายามฝืนลืมตาขึ้น ดวงตาที่ผิดปกติทำให้ภาพข้างหน้าพร่ามัวเลือนราง

เริ่มแรกเขาเห็นเพียงถนนว่างเปล่า จากนั้นเด็กผู้หญิงในชุดสีชมพูหวานก็ปรากฏกายขึ้น เธอเดินฮัมเพลง มือขวาจับจูงชายชราคนหนึ่งเอาไว้

อะไรบางอย่างในตัวเขา... บางทีอาจจะเป็นความปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่ เรียกร้องให้เขาเหนี่ยวรั้งทั้งสองคนเอาไว้ เพราะงั้นเขาถึงได้ส่งเสียงออกไป

เด็กน้อยหยุดกึก ดวงตากลมโตคู่นั้นหันมองมาและสบตาเขากับเขาพอดี เขาร้องออกไปอีกครั้ง เด็กน้อยเบิกดวงตากลมโตออกกว้าง ปล่อยมือจากชายชราแล้ววิ่งตรงมาหาเขาทันที

"ปู่จ๋า เขาบาดเจ็บล่ะ"

เด็กน้อยประคองร่างเขาขึ้นมาอย่างเบามือ มือน้อยๆ นั่นช่างแสนอบอุ่นจนเขาอดที่จะซุกไซร้ใบหน้าเข้าหาไม่ได้

"มันไม่รอดแล้วล่ะ ปล่อยไว้แบบนั้นเถอะ"

ชายชราปรายตามองเขาเพียงแว่บเดียว แล้วเอ่ยสั่งให้เด็กน้อยทิ้งเขาเอาไว้

"แต่ว่า..."

"ไม่มีแต่ เสี่ยวเฉินกลับกันได้แล้ว"

เด็กน้อยเม้มริมฝีปากแน่น แม้จะไม่ยินยอมแต่ท่าทางประกาศิตจากปู่จะถือเป็นคำขาด จึงจำต้องปล่อยร่างเขาลงตามเดิม ทว่าก่อนจะไปเด็กน้อยได้ล้วงเอาผ้าเช็ดหน้ามาพันแผลให้เขาอย่างรีบร้อน แล้วปลดเสื้อคลุมมาห่อตัวเขาไว้อีกชั้น

"ขอโทษนะเจ้าแมวน้อย ฉันช่วยนายได้เท่านี้เอง"

หลังลูบหัวเขาด้วยแววตาเสียใจ เด็กน้อยก็หันกลับแล้ววิ่งตามหลังชายชราที่เดินนำไปนานแล้ว

บางทีอาจเป็นเพราะเสียเลือดมากจนเลอะเลือน เขาถึงได้คล้ายจะมองเห็นปีกสีขาวพิสุทธิ์จากกลางหลังเล็กๆ นั่น

อา...

เขาขยับหาง

เขานี่ช่างแสนโชคดีถึงได้พบนางฟ้าก่อนตาย

ร่างเล็กๆ นอนขดตัวกลมซุกหาไออุ่นที่ยังหลงเหลือบนเสื้อคลุมผืนนั้น

........................................................

หลายปีต่อมา

"แม๊ววววววว" คุณชายยยยยยยย เสียงงอแงดังมาพร้อมเสียงแกรกกรากจากเล็บที่ข่วนบานประตู เรียกเสียงถอนหายใจจากคนในห้อง

เซี่ยอวี่ฮัววางเอกสารลง ตัดสินใจเดินไปปลดล็อกประตูก่อนที่จะถูกแมวบ้าบางตัวทำเป็นรอย

พอประตูเปิดออกร่างสีดำก็โดดผึงเข้าใส่คุณชายคนงามทันควัน ตามด้วยเสียงร้องประท้วงที่เขาขังมันเอาไว้นอกห้อง

"ม๊าวๆๆๆๆ แง้วๆๆๆๆ" เจ้าแมวตัวโตโผเข้าใส่อกเขาพร้อมกับสะบัดหางควับๆ อย่างไม่พอใจ ดวงตารียาวจ้องมองเขาอย่างคาดโทษ

"รู้แล้วๆ ก็นายชอบมากวนตอนฉันทำงานนี่ ถ้าจะเข้ามาต้องเป็นเด็กดีนะ ห้ามมานอนทับเอกสาร หรือฉี่ใส่อีกล่ะ"

มือเรียวลูบหัวทุยๆ อย่างรักใคร่ ก่อนจะอุ้มเข้าไปในห้อง

"ม๊าวววว" ฝันไปเถอะ เขาอุตส่าห์อ้อนวอนตาแก่นั่น ทั้งที่ชีวิตนี้ไม่เคยเชื่อเชียวนะ แถมหลังจากนั้นเขายังต้องลำบากตามหาคุณชายตั้งนาน ใครจะไปรู้ล่ะว่า เด็กน้อยน่ารักคนนั้นจะไม่ใช่เด็กผู้หญิงอย่างที่คิดไว้

ถ้าไม่ใช่เพราะวันนั้นเขาแอบย่องเข้ามาขโมยปลาแซลมอนเกรดเอที่ย่างไว้บนเตา แล้วบังเอิญได้ยินเสียงแว่วหวานที่ตราตรึงนั้น ป่านนี้เขาก็ยังหาไม่เจอหรอก

เพราะงั้นนะ คุณชายทำให้เขาต้องลำบากขนาดนี้ คุณชายก็ต้องเห็นเขาสำคัญที่สุด ต้องมองเขาเพียงคนเดียว ใส่ใจเขาเพียงคนเดียว รักเขาให้มากๆ สิถึงจะถูก!

เจ้าแมวดำส่ายหางยิ้มกริ่ม

เพราะงั้นนะ เอกสารพวกนี้น่ะ ไปตายซ้า!!!

เท้าทั้งสี่ส่งแรงดีดผึงออกจากอ้อมกอดอุ่น แลนดิ้งลงบนโต๊ะทำงานอย่างสวยงาม ก่อนจะ...

แคว่กๆๆๆๆ!!!

"เสี่ยวเฮย! ห้ามตะกุยเอกสารนะ!!!"

แล้วเสียงโวยวายปนเสียงร้องแง้วๆ ก็ดังขึ้น พาให้เหล่าบอดิการ์ดต้องส่ายหน้าอย่างระอา คาดเดาได้เลยว่า

สุดท้ายคุณชายก็แพ้แมวอยู่ดี

...........................................................

อุ่นจัง... เพราะงั้น... ได้โปรด.... ขออีกสักครั้ง....

ท่ามกลางสติขาดๆ หายๆ ตัวเขาซึ่งนอนซุกอยู่ในเสื้อคลุมนุ่ม พลันรู้สึกได้ถึงแสงสว่างอันเจิดจ้า แม้จะหลับตาอยู่ก็ยังแสบตาจนน้ำตาเกือบไหลออกมา

'เจ้าแมวน้อยที่น่าสงสาร เราได้ยินความปรารถนาของเจ้าแล้ว'

ใครกัน..?

'เราจะมอบชีวิตอันยืนยาวให้กับเจ้า เพื่อเจ้าจะได้ทำความปรารถนานั้นให้เป็นจริง'

หลังเสียงอันอ่อนโยนนั่น เขาก็รู้สึกอุ่นวาบ ความเจ็บปวดเลือนหาย สติกลับมาแจ่มชัด

เมื่อลืมตาขึ้นมอง เขาก็เห็นเพียงเงาร่างสีขาวสีทอประกายแสงนวลตา ร่างนั้นคลี่ยิ้มเมตตาให้เขาก่อนกลายเป็นละอองแสงสลายหายไป

เขาสะบัดขน ลองขยับเคลื่อนไหวร่างกาย มันไม่เจ็บแล้ว เขานั่งงุนงงอยู่ตรงนั้นเพียงครู่ จากนั้นก็ดีดตัวขึ้นรีบวิ่งตรงไปตามทางที่เด็กน้อยคนนั้นจากไป

คราวนี้... คราวนี้แหละ... เขาหมายมาดอยู่ในใจ เท้าทั้งสีพาร่างเพรียวเผ่นแผล๊วไปตามถนนที่ปูด้วยปุยหิมะที่ขาวบริสุทธิ์

เสียงดนตรีจากร้านค้าดังเป็นท่วงทำนองเดียวกับที่ได้ยินจากปากเด็กน้อยเมื่อครู่

" We wish you a merry christmas
We wish you a merry christmas
We wish you a merry christmas
And a Happy new year~"

.............................................

สวัสดีค่ะ หายหน้าหายตาไปนานเลย พอดีงานทับงดด้วงค่ะ ถถถถ

นี่เคลียร์เสร็จแล้วเลยพอมีเวลาด้วง อิย์

กะให้เป็นของขวัญคริสตมาส (แบบเลทๆ) ค่ะ

ขอให้มีความสุขกันมากๆ กับเทศกาลแห่งความชื่นชมยินดีนี่นะคะ

by **SilverCloud** Fri 26 Dec 2014, 17:38

กรี๊ดดดด อยากได้แมวแว่นอ่า นึกภาพตามแล้วขำค่ะ ท่าทางคุณชายคงต้องปวดหัวกับแมวขี้หึงแม้กระทั่งเอกสารทุกวันแน่ๆ ถถถถ ชอบแนวนี้อ่ะ มันดูมุ้งมิ้งแมวแว่นน่าบี้มาก

by **kuramajoy** Fri 26 Dec 2014, 18:37

อ่านแล้วน้ำลายไหลเลยคะ
เชียร์ให้เขียนเป็นเรื่องยาว
อิแมวตัวนี้มันน่าดีดจริงๆ แต่ก็น่ารักมาก
เกเรมากอะเฮย
เสี่ยวเฮย เรียกน่ารักมากแว๊
ฮืออยากฟัดแมว อยากดึงหางแมวเลยอะ