[TRANS] อาจารย์เฮยเสียจื่อ ชีวิตของอู๋เสียบนเกาะร้าง 2

[BleuOnMine]

อาจารย์เฮยเสียจื่อ ชีวิตของอู๋เสียบนเกาะร้าง 2

--------

ผมหันกลับไปมองเกาะเล็กๆที่หนาวเย็นแห่งนี้ คิดว่ามันควรจะมีสนามฟุตบอลใหญ่ๆสักแห่ง อาณาเขตเท่าที่ผมมองเห็น คิดว่ากว้างราวๆ 3 กิโลเมตร พื้นที่ไกลๆตรงนั้นที่ผมมองเห็นรางๆเหมือนเห็นโครงเหล็กอะไรอยู่ด้วย น่าจะเป็นบ่อเลี้ยงอะไรสักอย่าง เป็นไปได้ว่าจะเป็นปู

ทั่วทั้งเกาะค่อนข้างราบ มีเพียงตรงกลางที่มีดินนูนขึ้นมา เหมือนกับเนินหลุมศพ สูงราวๆ 3-4 เมตร พื้นที่ที่เตรียมไว้สำหรับเพาะปลูกถูกทิ้งร้าง ทุกๆที่มีแต่ต้นหญ้า

ผมดับไฟ ปล่อยให้เหลือแต่กองถ่านที่ถูกเผาแล้ว เดินไปที่ฝั่ง ถอนต้นกกจำนวนเล็กน้อย เตรียมทำสัญลักษณ์ไว้บนเนินดิน ด้วยความตั้งใจของผม เพื่อไปปักมันไว้ในภายหลัง ผมคิดถึงประโยคสนทนาระหว่างผมกับเฮยเสียจื่อ “ก่อนอื่น ต้องไม่สนใจอะไร เหตุการณ์ที่ไม่สำคัญที่นายไม่สามารถคำนวณได้จะเกิดขึ้นมากมาย”

ผมดึงต้นกกออกมา คิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอีกครั้ง รู้สึกโมโหแล้วเดินออกไป

ปกติผมไม่ใช่คนที่จะมาทำอะไรแบบนี้ เฮยเสียจื่อควรจะสอนอะไรที่มันเข้ากับความสามารถของผมหน่อย

มาถึงกองไฟ ผมนั่งลงและคิดพิจารณาถึงบททดสอบนี้

เฮยเสียจื่อแท้จริงแล้วไม่ได้สอนอะไรผมเลย เขาพูดถึงสิ่งที่ทำให้คนปรารถนาที่จะแข็งแกร่งและสิ่งที่น่าหวาดกลัว

ก่อนจะมองเห็นจุดอ่อนของคนๆหนึ่งได้อย่างทะลุปรุโปร่ง

จุดอ่อนของผมคืออะไรกันนะ? ผมปล่อยมือให้แห้ง นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ภูมิอากาศชื้นๆพวกนั้น อุณหภูมิและความชื้นพวกนี้ทำให้ผมเกิดความรู้สึกเดิมๆ ผมกลัวว่าร่างกายของผมจะไม่สบาย

ผมต้องการที่แห้งๆอันเป็นส่วนตัว

ในหัวของผมเริ่มคิดสถาปัตยกรรมกันความชื้นที่แสนสะดวกสบาย ในขณะเดียวกันคำพูดของเฮยเสียจื่อก็ผุดขึ้นมา “อย่ามัวแต่หลงไปกับสิ่งไร้สาระที่ไม่สำคัญ”

“ไ-อ้งูพิษเอ๊ย!” ผมหยิบฟืนขึ้นมาจากกองฟืนแล้วขว้างออกไป “นี่ก็ไม่ได้นั่นก็ไม่ได้!”

ผมหยิบมันเทศขึ้นมา กลิ่นหอมของมันแตะจมูก ผมเป่าให้มันเย็นแล้วก็อ้าปากกิน แกะเปลือกทิ้งไว้ในกองไฟ จากนั้นก็เริ่มขยับตัว ถ้าเป็นเช่นนี้ ผมก็ควรทำในสิ่งที่นำมาซึ่งผลลัพธ์ได้ดีที่สุด ตอนนี้คงต้องลองขุดรูบนพื้น

การขุดรูนี้ต้องอาศัยความสามารถ ใต้ดินนี้เหมือนมีสิ่งที่ต้องระวังตัวให้มาก ผมปรบมือเข้าหากัน รับรู้ว่าตัวเองไม่มีพลั่ว หยิบหินขึ้นมาแล้วขุด มองรอยที่ขูดด้วยหินแล้ว พบว่าอาจจะต้องขุดสักสิบปี

เริ่มรู้สึกได้ถึงความเมื่อย ผมเดินไปที่ริมฝั่งทะเลสาบ มองพระอาทิตย์ที่ถูกบดบังโดยกลุ่มเมฆ นั่งอยู่นิ่งๆแล้วคิดนู่นคิดนี่

ผมเหลือมันเทศอยู่แค่หนึ่งหัว กับเวลาอีก 29 วันครึ่งบนผืนดินที่ไร้พืชผลแห่งนี้ รากก็ไม่มี อย่าบอกนะว่าผมคือผิงเสียเจินเปยจู้ผิงหนาน?*

ที่นี่ควรจะเป็นหุบเขาไท่หู ที่ผมกินได้โดยที่ผมไม่ต้องกังวลอะไร ต้นกกขึ้น ผมมีความสามารถในการถักทอ สามารถถักกระเป๋าใบเล็กๆอะไรอย่างนั้น ผมเชื่อว่าผมต้องตกปลาได้จำนวนหนึ่ง ขณะนี้ ผมเหมือนเห็นอะไรบางอย่างขึ้นมาจากทะเลสาบ

สิ่งนี้ขนาดไม่ได้เล็ก ทั้งตัวมันสีเหมือนดิน และมีเท้า ผมงุนงงเล็กน้อย จากนั้นหลังของผมก็เย็นวาบ

นั่นคือจระเข้ที่กำลังขึ้นมาบนฝั่ง

ที่นี่ไม่ใช่ไท่หูใช่มั้ย? ทำไมไท่หูถึงมีจระเข้? ผมถอยหลังกลับ ในใจสั่นระรัว พระเจ้ากำลังล้อเล่นใช่ไหม? ถ้าจะล้อเล่นก็อย่าล้อเล่นแบบนี้สิ

ผมหันกลับไปมองอีกครั้ง จากนั้นผมเริ่มคิด สัตว์ตรงนั้นคืออะไรกันแน่? แม่นายสิ สัตว์ตรงนั้นจะไม่ใช่จระเข้ได้ยังไง?

แน่นอนว่ามันมาเพื่อฝึกผม แม่นายเฮยเสียจื่อเล่นผมแล้ว จระเข้ตัวนั้นเดินเข้ามา ด้วยความยาวขาของผม โอกาสที่มันจะฆ่าผมได้ไม่สูงมาก แต่ตอนกลางคืนผมจะนอนยังไง!?

จระเข้เดินขึ้นมาอาบแดด ผมมองไปรอบๆ ไม่ทันจะได้มองรอบที่สอง ผมก็มาถึงบนเนินดิน เหมือนกับว่าความสะดวกสบายไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด ผมจะต้องหาที่หลบที่ปลอดภัยสักที่หนึ่ง

------------

*ผิงเสียเจินเปยจู้ผิงหนาน เป็นการล้อเลียนผิงเถียนเจินเปยจู้ผิงหนาน (平田真悲剧平男) ค่ะ
คลิกตามลิ้งค์นี้ได้เลยนะคะสำหรับคนที่อยากดูเต็มๆ
จิ้ม

ก็.... หมดที่เคยลงไว้ในทวิตละค่ะ ตอนต่อๆจากนี้ก็คงลงแต่ในบอร์ดนะคะ แล้วเจอกันค่ะ :3

[Kip2532]

ขอบคุณที่แปลนะคะ

[kuramajoy]

จริงๆพี่เฮยจะบอกนายน้อยนายอย่าคิดไร้สาระให้มากกกนายน้อย

[usahanyan]

สะดุดกึกตรง 'ผิงเสีย' ค่ะ อิ๊
ขอบคุณที่แปลนะคะ>/\<

[SilverCloud]

บนเกาะร้างกับจระเข้หนึ่งตัว? ฟังดูก็โรแมนติกไม่เลวนะคะนายน้อย ถถถ

[fasai777]

เริ่มจะสงสารนายน้อยแล้วสิ เป็นเราบอกเลยอยู่ไม่ได้เหมือนกัน555 ขอบคุณนะคะ

[Starsong]

นายน้อยประมาทไปมั๊ยคะเนี่ยย??
แบบเริ่มต้นมายังไม่ทันสำรวจอะไรเลย ก็หม่ำเสบียงที่มีอยู่หมดไปแล้วครึ่งนึงนี่มันช่าง... -_____-
//หูผึ่ง อะไรผิงเสียๆนะะะ~~~ XD

[Yuwadee Wana]

เห็น ผิงเสีย แล้วหูผึ่งค่ะ 5555
นายน้อยกับจระเข้ เรื่องราวจะดำเนินต่อไปอย่างไร ตื่นเต้นจัง
ขอบคุณที่แปลมาให้อ่านนะคะ

[nimosyne]

การสบถด่าตลอดทางคงเป็นซิกเนเจอร์ของนายน้อยไปซะแล้ว
โดนปล่อยเกาะกับจระเข้หนึ่งตัว ไม่รู้จะพูดอะไร 55555555
ท่านอาจารย์คงกลัวอู๋เสียเหงา เลยหาเพื่อน(ร่วมโลก)ให้
มองในแง่ดีก็ไม่ได้ได้ตัวคนเดียวแล้ว กลายเป็นสองตัวคนเดียว
สู้ๆนะคะ นี่พึงวันแรก นายน้อยต้องสู้ ถถถถถถถถถถถถถ

ขอบคุณสำหรับทรานส์ค่ะ

[arshura09]

เลือกที่โล่งกว้าง แถมยังกำหนดอะไรไม่ได้เลย
อาจารย์เฮยคงมองออกว่านายน้อยช่างคิด
คิดเล็กคิดน้อย คิดนั่นคิดนี่ ซึ่งบางทีอาจไม่จำเป็น
ทำให้เคลื่อนไหวได้ช้า
ดังนั้นการไขว่คว้าเอาชีวิตรอดในแต่ละช่วงเวลาโดยไม่ปล่อยให้คิดอะไรมากมาย น่าจะทำให้การเคลื่อนไหวเร็วขึ้นอีกระดับ
ซ้ำยังไม่ติดกับดักความคิดตัวเองนานเกินไป
ปัญหาตอนนี้คือนายน้อยจะเอาตัวรอดในการฝึกได้อย่างไร
ในเมื่อเจ้าตัวดูจะยังไม่เห็นจุดนี้ของตัวเองสักเท่าไรเลย คึคึ

สู้ๆค้ะ