Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[OS] #dmbjdaily กระดิ่ง 'Pavlov's bell' (ผิงเสีย : จางฉี่หลิงxอู๋เสีย)
+6
Shiaeri
Naitear
ryu77
MinMin
sinnerdarker
velvetronica
10 posters
หน้า 1 จาก 1
[OS] #dmbjdaily กระดิ่ง 'Pavlov's bell' (ผิงเสีย : จางฉี่หลิงxอู๋เสีย)
[OS] #dmbjdaily กระดิ่ง 'Pavlov's bell' (ผิงเสีย : จางฉี่หลิงxอู๋เสีย)
ช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่19 ผู้ชายที่ชื่อว่า อีวาน พาฟลอฟ ได้ทำการทดลองอันยิ่งใหญ่
หากจะเล่าง่ายๆ ก็คือเรื่องหมากับกระดิ่งของเขา พาฟลอฟทำการทดลองโดยสั่นกระดิ่งแล้วให้อาหารหมา ทำซ้ำหลายๆ ครั้งจนหมาเรียนรู้เงื่อนไข หลังจากนั้นเมื่อสั่นกระดิ่งหมาทุกตัวก็จะน้ำลายไหลออกมาเองแม้ไม่มีอาหาร
อากาศเย็นเยียบถึงกระดูกทำให้อู๋เสียนอนไม่หลับ หลังจากพยายามซุกตัวเข้าใต้ผ้าห่มผืนหนาแล้วขดตัวแน่นอยู่นานจนเริ่มหายใจไม่ออกชายหนุ่มก็ลุกขึ้นจากเตียง พอหันไปเห็นนาฬิกาที่แสดงเวลาเช้ามืดก็นึกอยากให้อารองอยู่ด้วยขึ้นมาตะหงิดๆ...อย่างน้อยก็จะได้ไปรำไทเก๊กเป็นเพื่อนกัน
ชายหนุ่มเดินเข้าห้องน้ำเปิดน้ำเย็นจัดวักใส่หน้าจนชายิบจึงรู้สึกตื่นเต็มตา เขาใช้เวลาไม่นานในการล้างหน้าแปรงฟันและเปลี่ยนชุด ไม่กี่นาทีต่อมาจึงอยู่ในชุดเสื้อโค้ทหนาหนักกับรองเท้าบู๊ทอุ่นสบายเป็นที่เรียบร้อย
ท้องฟ้าหน้าหนาวยามเช้ามืดยังคงมืดสนิท ชายหนุ่มปล่อยให้สองเท้าเดินไปตามพื้นคอนกรีตอย่างไร้จุดหมาย ลมเย็นที่ปะทะหน้าทำให้ความรู้สึกแห้งจนผิวน่ากลัวจะลอกเป็นแผ่น...โดยส่วนตัวเขาเองก็เฉยๆ แต่ถ้าเซี่ยอวี้ฮัวเห็นคงไม่แคล้วโดนดุว่าใบหน้ามันมีผลต่อธุรกิจ
พอคิดถึงตรงนี้...บางทีเขาก็นึกอยากขึ้นเหนือไปหานายอ้วนกับคุณชายเก้า แต่พอคิดถึงความหนาวเย็นด้านบนแล้วจึงยินดีซุกตัวอยู่ร้านของตัวเองมากกว่า
อีกอย่าง...หวังเหมิงชอบอู้มาสายตอนหน้าหนาว หากเขาหายตัวไปไกลอีกร้านคงได้ชิบหายของจริง
อู๋เสียหยุดยืนอยู่ที่หัวมุมถนนหนึ่งแล้วเงยหน้ามองท้องฟ้าสีดำไร้แสงดาว เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้นอนดูดาวใต้ท้องฟ้ากระจ่างตา แต่ที่เงยหน้าขึ้นเพราะสัมผัสได้ถึงเกล็ดน้ำแข็งที่ปลิวมาแตะไปหน้า
หิมะแรกของหังโจวในปีนี้
ละอองสีขาวบริสุทธิ์โรยตัวลงมาราวกับภาพฝัน อู๋เสียเหม่อมองมันอย่างใจลอย
ก่อนจะรู้สึกถึงอะไรอุ่นๆ ที่ข้างแก้ม...
ภาพเกล็ดหิมะเบลอจนกลายเป็นจุดขาวๆ ดวงๆ จากม่านน้ำตาที่เอ่อล้นบังสายตาของเขา ชายหนุ่มปล่อยให้มันไหลออกมาด้วยความรู้สึกราวกับมีโพรงขนาดใหญ่อยู่กลางอก
อู๋เสียยกมือกอดร่างกายที่กำลังสั่นเทา เขาเกลียดหิมะ...หลังจากปีนั้นที่ลงมาจากฉางไป๋ซาน เขาก็ต้องพบเจอกับฤดูหนาวที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต
หิมะ คือ ความทรงจำของจากลา
มันคือกระดิ่งของพาฟลอฟที่ทำให้เขานึกถึงความสูญเสีย
ชายหนุ่มทรุดตัวลงนั่งคู้ตัวกอดเข่า หิมะโปรยปรายลงมาใส่ศีรษะที่ไม่มีเครื่องป้องกัน แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจมันสักนิด เพราะความหนาวที่ร่างกายเทียบไม่ได้สักนิดกับพายุหิมะตรงกลางใจ
เมินโหยวผิงเป็นคนที่อยู่นอกกฏเกณฑ์ของคนธรรมดา เขาที่อยู่มานานเกินไปและภาระหน้าที่ของจางฉี่หลิงทำให้เขาเหมือนหุ่นยนต์ที่ถูกตั้งโปรแกรมเอาไว้
อู๋เสียสงสัย...ข้อเงื่อนไขในการการตัดสินใจของจางฉี่หลิง มีความรู้สึกอยู่ในนั้นแม้สักนิดไหม?
การทิ้งอู๋เสียเอาไว้...ทิ้ง'เรา'เอาไว้ให้ห่างกันนานถึงสิบปี จางฉี่หลิงได้เอามันเป็นส่วนในการตัดสินใจด้วยหรือไม่
ชายหนุ่มปล่อยให้น้ำตาไหลรินอย่างเงียบงัน บนถนนที่ไม่มีผู้คน ในอากาศหนาวที่ไม่มีอ้อมกอดอบอุ่น โลกใบนี้โหดร้ายขึ้นมาทันทีเมื่อไม่มี'เขา' แม้แต่เกล็ดหิมะงดงามยังกลายเป็นดั่งใบมีดที่กรีดลงกลางใจ
อู๋เสียไม่เคยรู้ว่าใจของจางฉี่หลิงคิดอะไร...แต่สำหรับเขา จางฉี่หลิงคือแรงกระตุ้นที่ไร้เงื่อนไข
สิบปี...สิบปีที่เขาวิ่งตามภาพเงาราวกับคนบ้า สิบปีที่ทุ่มเทฝึกแทบล้มประดาตายเพื่ออะไรสักอย่างที่จับต้องไม่ได้ สิบปีที่สูญเสียทุกอย่างแม้แต่ตัวตนของตัวเอง
มันสุดแสนเหงาและทรมาน...
อู๋เสียปาดน้ำตาลวกๆ ก่อนจะยืดตัวขึ้นและเดินกลับบ้าน บนทางเท้าเริ่มมีคนขี่จักรยานผ่านไปมาบ้างประปราย แต่อากาศหนาวเช่นนี้มีแต่คนจะรีบๆ หลบเข้าที่กำบังเกินกว่าจะมานั่งสนใจผู้ชายวัยสามสิบกลางๆ ที่นั่งคู้ตัวอยู่ริมถนน
เขาเดินอย่างใจเย็นกลับไปที่บ้าน ตั้งใจจะหาอะไรร้อนๆ กินเสียหน่อยค่อยไปที่ร้าน แต่แล้วกลุ่มคนขนาดย่อมที่หน้าบ้านของเขาทำให้แผนการทุกอย่างเป็นอันต้องพับ
"เฮ้ย!!!"
เขาร้องลั่นเมื่อเห็นบุคคลที่เป็นเสมือนอาจารย์ทำท่าจะงัดบ้านด้วยท่วงท่าที่เขาเกรงว่าจะเสียประตูบ้านไปทั้งบาน
"อ่าว...อยู่นี่เอง" เสียงหวานนี้เป็นของนางเอกงิ้วคนดัง ใบหน้าสวยเอียงคอนิดๆ ก่อนจะหันไปบอกให้นายแว่นดำที่กำลังจะต้องโทษทำลายทรัพย์สินหยุดมือ
"นายไปไหนมาวะ!! ปล่อยให้เสี่ยอ้วนรอหนาวๆ แบบนี้ใช่ได้ที่ไหน!?" คำพูดนี้เป็นของคนร่างท้วมที่ขี้โวยวายที่สุด
"มากันได้ยังไง" เจ้าของบ้านร้องถามก่อนจะขยับตัวหลบมือที่ยื่นเข้ามาใกล้ของเฮยเสียจื่อ
"ดี...อย่างน้อยก็ยังหวาดระแวงสมเป็นนายน้อยอู๋"
เซี่ยอวี้ฮัวส่ายหัวนิดๆ กับความวุ่นวายตรงหน้าก่อนจะชี้นิ้วให้เขาเปิดประตูบ้าน แล้วแขกก็พากันกรูเข้าไปโดยไม่รอคำเชิญ
"มาเยี่ยม...ตอนนี้ทางเหนือหนาวอย่างกับช่องฟรีซ สกุลอู๋ผู้กลัวหนาวคงไม่คิดขึ้นไปเยี่ยมเยียนพวกเราแน่"
คุณชายเก้าตอบเสียงนิ่งเมื่อทุกคนเข้ามานั่งผึ่งฮีทเตอร์กันในห้องนั่งเล่น อู๋เสียมองภาพตรงหน้าตาปริบๆ ก่อนจะมีรอยยิ้มจุดขึ้นที่มุมปาก
"ดีแล้ว อยู่นี่อบอุ่นกว่าเยอะ จะอยู่กันสักกี่วันล่ะ"
พ่อนางเอกงิ้วคนดังยักไหล่ แต่คนตอบกลับเป็นนายอ้วนหวังว่าหากเสร็จธุระการงานเมื่อไรก็จะกลับ แต่เจ้าของบ้านกลับรู้สึกได้ถึงกระแสความห่วงใยที่แทรกมา
หังโจวหิมะตกไม่มาก แต่ละปีก็ตกอยู่ไม่กี่วัน...ดังนั้นหากเป็นไปได้ก็จะมีใครสักคนมีธุระที่หังโจว
เซี่ยอวี้ฮัวหันมาบอกเขาว่าฮั่วซิ่วซิ่วฝากความคิดถึงมาให้ ช่วงนี้ยุ่งมากจึงมาไม่ได้แต่ไว้จะส่งของขวัญปีใหม่มาแทน ว่าจบก็หันไปคุยล้งเล้งกับสหายร่างอ้วนและนายแว่นดำที่ดูจะเพิ่มดีกรีความกวนประสาทเป็นเท่าทวีคูณ
อู๋เสียมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกที่อุ่นขึ้น คุณชายแห่งบ้านสกุลเซี่ยเป็นคนมองอะไรเฉียบขาด หลายปีก่อนที่เขากลับลงมาจากฉางไป๋ซานเพียงลำพัง เซี่ยอวี้ฮัวที่หมั่นไส้เขาถึงขีดสุดยังอุตส่าห์มารับไปส่งโรงพยาบาล
เขาเงียบสนิทราวกับคนบ้าอยู่หลายวัน แต่เมื่อเปิดปาก เขาก็พรั่งพรูเรื่องราวของเขากับจางฉี่หลิงให้หมอนั่นฟังทั้งหมด ใบหน้าสวยขึงตึงรับฟังอย่างสงบนิ่งจนจบไม่พูดอะไรขัดแม้หนึ่งคำ
'คุณชายสกุลอู๋กำลังจะทำสกุลจางล่มสลาย'
คำนั้นเหมือนจะเป็นมุกตลกแต่คุณชายสกุลเซี่ยพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังอย่างยิ่ง
'จางฉี่หลิงที่ถูกโปรแกรมมาให้ทำตามหน้าที่เพียงอย่างเดียว ยังมีการลังเลหันหลังกลับมาตามขุดคนใกล้ตายกลางหิมะจนข้อมือหักเพียงเพราะเสียงร้อง...สกุลจางคงต้องเริ่มหาจางฉี่หลิงคนใหม่ได้เสียที'
เมื่อแรกเขาฟังคำเหล่านั้นไม่เข้าใจ แต่ต่อมาจึงได้รู้ว่ามันคือคำปลอบใจของเซี่ยอวี้ฮัวที่มองอะไรได้ทะลุปรุโปร่งกว่าเขายิ่งนัก
'กระดิ่งของพาฟลอฟ' ไม่มีความจำเป็นอีกต่อไปเมื่อตัวกระตุ้นนั้นไร้เงื่อนไข
หากสำหรับอู๋เสีย...จางฉี่หลิงคือสิ่งที่เขาวิ่งตามไขว้คว้าอย่างไร้เงื่อนไข สำหรับจางฉี่หลิง...อู๋เสียก็คือสิ่งที่เขาอยากปกป้องเอาไว้อย่างไร้เหตุผลเช่นกัน
อู๋เสียสูดลมหายใจลึกๆ เพื่อทับถมความว่างเปล่าอก แล้วบอกตัวเป็นครั้งที่นับไม่ถ้วน
แล้วเราจะเจอกันอีกครั้ง...จางฉี่หลิง
::talk::
สุขภาพตับยังดีกันอยู่มั๊ยค้าาาา //โดนตรบ
ตอนแรกว่าจะเขียนdrabbleที่จบแค่ตอนที่นายน้อยนั่งคู้ตัวริมถนน แต่แบบ...ปวดตับตัวเองเกินไป ขอเพิ่มละกัน หงิง ; - ;
พอเห็นหัวข้อนี้ก็นึกถึงเรื่อง 'กระดิ่งของพาฟลอฟ' ขึ้นมาเลย เพราะสำหรับเรามันคือสัญลักษณ์ของเงื่อนไข เสียงกระดิ่งคือตัวกระตุ้นที่มีเงื่อนไขรองรับว่าจะได้อาหาร แต่อาหารคือตัวกระตุ้นที่ไม่มีเงื่อนไข ไม่ว่าจะมีเสียงกระดิ่งหรือไม่หมาก็น้ำลายไหล เหมือนกับว่าเงื่อนไขมันเกิดขึ้นจากประสบการณ์การเรียนรู้ แต่ตัวกระตุ้นที่ไร้เงื่อนไขมันคือสิ่งที่ไม่อย่างไรมันก็กระตุ้นเราได้...ไม่รู้ว่าสื่อออกมาได้ดีแค่ไหน แอออ ถ้าอ่านไม่รู้เรื่องบอกได้นะคะ orz
ช่วงนี้หนาว เขียนอะไรก็หนาวไปหมดเลอ หวังว่าฟิคนี้จะไม่สะท้านจนเกินไป ขอบคุณค่า
ช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่19 ผู้ชายที่ชื่อว่า อีวาน พาฟลอฟ ได้ทำการทดลองอันยิ่งใหญ่
หากจะเล่าง่ายๆ ก็คือเรื่องหมากับกระดิ่งของเขา พาฟลอฟทำการทดลองโดยสั่นกระดิ่งแล้วให้อาหารหมา ทำซ้ำหลายๆ ครั้งจนหมาเรียนรู้เงื่อนไข หลังจากนั้นเมื่อสั่นกระดิ่งหมาทุกตัวก็จะน้ำลายไหลออกมาเองแม้ไม่มีอาหาร
อากาศเย็นเยียบถึงกระดูกทำให้อู๋เสียนอนไม่หลับ หลังจากพยายามซุกตัวเข้าใต้ผ้าห่มผืนหนาแล้วขดตัวแน่นอยู่นานจนเริ่มหายใจไม่ออกชายหนุ่มก็ลุกขึ้นจากเตียง พอหันไปเห็นนาฬิกาที่แสดงเวลาเช้ามืดก็นึกอยากให้อารองอยู่ด้วยขึ้นมาตะหงิดๆ...อย่างน้อยก็จะได้ไปรำไทเก๊กเป็นเพื่อนกัน
ชายหนุ่มเดินเข้าห้องน้ำเปิดน้ำเย็นจัดวักใส่หน้าจนชายิบจึงรู้สึกตื่นเต็มตา เขาใช้เวลาไม่นานในการล้างหน้าแปรงฟันและเปลี่ยนชุด ไม่กี่นาทีต่อมาจึงอยู่ในชุดเสื้อโค้ทหนาหนักกับรองเท้าบู๊ทอุ่นสบายเป็นที่เรียบร้อย
ท้องฟ้าหน้าหนาวยามเช้ามืดยังคงมืดสนิท ชายหนุ่มปล่อยให้สองเท้าเดินไปตามพื้นคอนกรีตอย่างไร้จุดหมาย ลมเย็นที่ปะทะหน้าทำให้ความรู้สึกแห้งจนผิวน่ากลัวจะลอกเป็นแผ่น...โดยส่วนตัวเขาเองก็เฉยๆ แต่ถ้าเซี่ยอวี้ฮัวเห็นคงไม่แคล้วโดนดุว่าใบหน้ามันมีผลต่อธุรกิจ
พอคิดถึงตรงนี้...บางทีเขาก็นึกอยากขึ้นเหนือไปหานายอ้วนกับคุณชายเก้า แต่พอคิดถึงความหนาวเย็นด้านบนแล้วจึงยินดีซุกตัวอยู่ร้านของตัวเองมากกว่า
อีกอย่าง...หวังเหมิงชอบอู้มาสายตอนหน้าหนาว หากเขาหายตัวไปไกลอีกร้านคงได้ชิบหายของจริง
อู๋เสียหยุดยืนอยู่ที่หัวมุมถนนหนึ่งแล้วเงยหน้ามองท้องฟ้าสีดำไร้แสงดาว เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้นอนดูดาวใต้ท้องฟ้ากระจ่างตา แต่ที่เงยหน้าขึ้นเพราะสัมผัสได้ถึงเกล็ดน้ำแข็งที่ปลิวมาแตะไปหน้า
หิมะแรกของหังโจวในปีนี้
ละอองสีขาวบริสุทธิ์โรยตัวลงมาราวกับภาพฝัน อู๋เสียเหม่อมองมันอย่างใจลอย
ก่อนจะรู้สึกถึงอะไรอุ่นๆ ที่ข้างแก้ม...
ภาพเกล็ดหิมะเบลอจนกลายเป็นจุดขาวๆ ดวงๆ จากม่านน้ำตาที่เอ่อล้นบังสายตาของเขา ชายหนุ่มปล่อยให้มันไหลออกมาด้วยความรู้สึกราวกับมีโพรงขนาดใหญ่อยู่กลางอก
อู๋เสียยกมือกอดร่างกายที่กำลังสั่นเทา เขาเกลียดหิมะ...หลังจากปีนั้นที่ลงมาจากฉางไป๋ซาน เขาก็ต้องพบเจอกับฤดูหนาวที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต
หิมะ คือ ความทรงจำของจากลา
มันคือกระดิ่งของพาฟลอฟที่ทำให้เขานึกถึงความสูญเสีย
ชายหนุ่มทรุดตัวลงนั่งคู้ตัวกอดเข่า หิมะโปรยปรายลงมาใส่ศีรษะที่ไม่มีเครื่องป้องกัน แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจมันสักนิด เพราะความหนาวที่ร่างกายเทียบไม่ได้สักนิดกับพายุหิมะตรงกลางใจ
เมินโหยวผิงเป็นคนที่อยู่นอกกฏเกณฑ์ของคนธรรมดา เขาที่อยู่มานานเกินไปและภาระหน้าที่ของจางฉี่หลิงทำให้เขาเหมือนหุ่นยนต์ที่ถูกตั้งโปรแกรมเอาไว้
อู๋เสียสงสัย...ข้อเงื่อนไขในการการตัดสินใจของจางฉี่หลิง มีความรู้สึกอยู่ในนั้นแม้สักนิดไหม?
การทิ้งอู๋เสียเอาไว้...ทิ้ง'เรา'เอาไว้ให้ห่างกันนานถึงสิบปี จางฉี่หลิงได้เอามันเป็นส่วนในการตัดสินใจด้วยหรือไม่
ชายหนุ่มปล่อยให้น้ำตาไหลรินอย่างเงียบงัน บนถนนที่ไม่มีผู้คน ในอากาศหนาวที่ไม่มีอ้อมกอดอบอุ่น โลกใบนี้โหดร้ายขึ้นมาทันทีเมื่อไม่มี'เขา' แม้แต่เกล็ดหิมะงดงามยังกลายเป็นดั่งใบมีดที่กรีดลงกลางใจ
อู๋เสียไม่เคยรู้ว่าใจของจางฉี่หลิงคิดอะไร...แต่สำหรับเขา จางฉี่หลิงคือแรงกระตุ้นที่ไร้เงื่อนไข
สิบปี...สิบปีที่เขาวิ่งตามภาพเงาราวกับคนบ้า สิบปีที่ทุ่มเทฝึกแทบล้มประดาตายเพื่ออะไรสักอย่างที่จับต้องไม่ได้ สิบปีที่สูญเสียทุกอย่างแม้แต่ตัวตนของตัวเอง
มันสุดแสนเหงาและทรมาน...
อู๋เสียปาดน้ำตาลวกๆ ก่อนจะยืดตัวขึ้นและเดินกลับบ้าน บนทางเท้าเริ่มมีคนขี่จักรยานผ่านไปมาบ้างประปราย แต่อากาศหนาวเช่นนี้มีแต่คนจะรีบๆ หลบเข้าที่กำบังเกินกว่าจะมานั่งสนใจผู้ชายวัยสามสิบกลางๆ ที่นั่งคู้ตัวอยู่ริมถนน
เขาเดินอย่างใจเย็นกลับไปที่บ้าน ตั้งใจจะหาอะไรร้อนๆ กินเสียหน่อยค่อยไปที่ร้าน แต่แล้วกลุ่มคนขนาดย่อมที่หน้าบ้านของเขาทำให้แผนการทุกอย่างเป็นอันต้องพับ
"เฮ้ย!!!"
เขาร้องลั่นเมื่อเห็นบุคคลที่เป็นเสมือนอาจารย์ทำท่าจะงัดบ้านด้วยท่วงท่าที่เขาเกรงว่าจะเสียประตูบ้านไปทั้งบาน
"อ่าว...อยู่นี่เอง" เสียงหวานนี้เป็นของนางเอกงิ้วคนดัง ใบหน้าสวยเอียงคอนิดๆ ก่อนจะหันไปบอกให้นายแว่นดำที่กำลังจะต้องโทษทำลายทรัพย์สินหยุดมือ
"นายไปไหนมาวะ!! ปล่อยให้เสี่ยอ้วนรอหนาวๆ แบบนี้ใช่ได้ที่ไหน!?" คำพูดนี้เป็นของคนร่างท้วมที่ขี้โวยวายที่สุด
"มากันได้ยังไง" เจ้าของบ้านร้องถามก่อนจะขยับตัวหลบมือที่ยื่นเข้ามาใกล้ของเฮยเสียจื่อ
"ดี...อย่างน้อยก็ยังหวาดระแวงสมเป็นนายน้อยอู๋"
เซี่ยอวี้ฮัวส่ายหัวนิดๆ กับความวุ่นวายตรงหน้าก่อนจะชี้นิ้วให้เขาเปิดประตูบ้าน แล้วแขกก็พากันกรูเข้าไปโดยไม่รอคำเชิญ
"มาเยี่ยม...ตอนนี้ทางเหนือหนาวอย่างกับช่องฟรีซ สกุลอู๋ผู้กลัวหนาวคงไม่คิดขึ้นไปเยี่ยมเยียนพวกเราแน่"
คุณชายเก้าตอบเสียงนิ่งเมื่อทุกคนเข้ามานั่งผึ่งฮีทเตอร์กันในห้องนั่งเล่น อู๋เสียมองภาพตรงหน้าตาปริบๆ ก่อนจะมีรอยยิ้มจุดขึ้นที่มุมปาก
"ดีแล้ว อยู่นี่อบอุ่นกว่าเยอะ จะอยู่กันสักกี่วันล่ะ"
พ่อนางเอกงิ้วคนดังยักไหล่ แต่คนตอบกลับเป็นนายอ้วนหวังว่าหากเสร็จธุระการงานเมื่อไรก็จะกลับ แต่เจ้าของบ้านกลับรู้สึกได้ถึงกระแสความห่วงใยที่แทรกมา
หังโจวหิมะตกไม่มาก แต่ละปีก็ตกอยู่ไม่กี่วัน...ดังนั้นหากเป็นไปได้ก็จะมีใครสักคนมีธุระที่หังโจว
เซี่ยอวี้ฮัวหันมาบอกเขาว่าฮั่วซิ่วซิ่วฝากความคิดถึงมาให้ ช่วงนี้ยุ่งมากจึงมาไม่ได้แต่ไว้จะส่งของขวัญปีใหม่มาแทน ว่าจบก็หันไปคุยล้งเล้งกับสหายร่างอ้วนและนายแว่นดำที่ดูจะเพิ่มดีกรีความกวนประสาทเป็นเท่าทวีคูณ
อู๋เสียมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกที่อุ่นขึ้น คุณชายแห่งบ้านสกุลเซี่ยเป็นคนมองอะไรเฉียบขาด หลายปีก่อนที่เขากลับลงมาจากฉางไป๋ซานเพียงลำพัง เซี่ยอวี้ฮัวที่หมั่นไส้เขาถึงขีดสุดยังอุตส่าห์มารับไปส่งโรงพยาบาล
เขาเงียบสนิทราวกับคนบ้าอยู่หลายวัน แต่เมื่อเปิดปาก เขาก็พรั่งพรูเรื่องราวของเขากับจางฉี่หลิงให้หมอนั่นฟังทั้งหมด ใบหน้าสวยขึงตึงรับฟังอย่างสงบนิ่งจนจบไม่พูดอะไรขัดแม้หนึ่งคำ
'คุณชายสกุลอู๋กำลังจะทำสกุลจางล่มสลาย'
คำนั้นเหมือนจะเป็นมุกตลกแต่คุณชายสกุลเซี่ยพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังอย่างยิ่ง
'จางฉี่หลิงที่ถูกโปรแกรมมาให้ทำตามหน้าที่เพียงอย่างเดียว ยังมีการลังเลหันหลังกลับมาตามขุดคนใกล้ตายกลางหิมะจนข้อมือหักเพียงเพราะเสียงร้อง...สกุลจางคงต้องเริ่มหาจางฉี่หลิงคนใหม่ได้เสียที'
เมื่อแรกเขาฟังคำเหล่านั้นไม่เข้าใจ แต่ต่อมาจึงได้รู้ว่ามันคือคำปลอบใจของเซี่ยอวี้ฮัวที่มองอะไรได้ทะลุปรุโปร่งกว่าเขายิ่งนัก
'กระดิ่งของพาฟลอฟ' ไม่มีความจำเป็นอีกต่อไปเมื่อตัวกระตุ้นนั้นไร้เงื่อนไข
หากสำหรับอู๋เสีย...จางฉี่หลิงคือสิ่งที่เขาวิ่งตามไขว้คว้าอย่างไร้เงื่อนไข สำหรับจางฉี่หลิง...อู๋เสียก็คือสิ่งที่เขาอยากปกป้องเอาไว้อย่างไร้เหตุผลเช่นกัน
อู๋เสียสูดลมหายใจลึกๆ เพื่อทับถมความว่างเปล่าอก แล้วบอกตัวเป็นครั้งที่นับไม่ถ้วน
แล้วเราจะเจอกันอีกครั้ง...จางฉี่หลิง
::talk::
สุขภาพตับยังดีกันอยู่มั๊ยค้าาาา //โดนตรบ
ตอนแรกว่าจะเขียนdrabbleที่จบแค่ตอนที่นายน้อยนั่งคู้ตัวริมถนน แต่แบบ...ปวดตับตัวเองเกินไป ขอเพิ่มละกัน หงิง ; - ;
พอเห็นหัวข้อนี้ก็นึกถึงเรื่อง 'กระดิ่งของพาฟลอฟ' ขึ้นมาเลย เพราะสำหรับเรามันคือสัญลักษณ์ของเงื่อนไข เสียงกระดิ่งคือตัวกระตุ้นที่มีเงื่อนไขรองรับว่าจะได้อาหาร แต่อาหารคือตัวกระตุ้นที่ไม่มีเงื่อนไข ไม่ว่าจะมีเสียงกระดิ่งหรือไม่หมาก็น้ำลายไหล เหมือนกับว่าเงื่อนไขมันเกิดขึ้นจากประสบการณ์การเรียนรู้ แต่ตัวกระตุ้นที่ไร้เงื่อนไขมันคือสิ่งที่ไม่อย่างไรมันก็กระตุ้นเราได้...ไม่รู้ว่าสื่อออกมาได้ดีแค่ไหน แอออ ถ้าอ่านไม่รู้เรื่องบอกได้นะคะ orz
ช่วงนี้หนาว เขียนอะไรก็หนาวไปหมดเลอ หวังว่าฟิคนี้จะไม่สะท้านจนเกินไป ขอบคุณค่า
velvetronica- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 100
Points : 3664
Join date : 08/11/2014
Re: [OS] #dmbjdaily กระดิ่ง 'Pavlov's bell' (ผิงเสีย : จางฉี่หลิงxอู๋เสีย)
velvetronica พิมพ์ว่า:'จางฉี่หลิงที่ถูกโปรแกรมมาให้ทำตามหน้าที่เพียงอย่างเดียว ยังมีการลังเลหันหลังกลับมาตามขุดคนใกล้ตายกลางหิมะจนข้อมือหักเพียงเพราะเสียงร้อง...สกุลจางคงต้องเริ่มหาจางฉี่หลิงคนใหม่ได้เสียที'
ไม่ขอพูดอะไรค่ะ อบอุ่นใจมาก TvT อบอุ่นใจสุดๆ น้ำตาจะไหลแล้ว บรรยากาศกำลังหนาวสั่นก็ได้ความอบอุ่นของเหล่าสหายมาช่วย ฮืออออ แถมประโยคบนนี่ทำซินเกือบกรี๊ดดดด
แล้วยังนี่อีก
velvetronica พิมพ์ว่า:หากสำหรับอู๋เสีย...จางฉี่หลิงคือสิ่งที่เขาวิ่งตามไขว้คว้าอย่างไร้เงื่อนไข สำหรับจางฉี่หลิง...อู๋เสียก็คือสิ่งที่เขาอยากปกป้องเอาไว้อย่างไร้เหตุผลเช่นกัน
โอ๊ยยยย หวานนนน แงงงงงงง ชอบค่ะ ออบุ่นหัวใจมาก ดีใจที่หนาวนี้มีฟิคอบอุ่นหัวใจค่ะ (ส่วนแกก็เขียนฟิคทำร้ายหัวใจคนอื่นเขา.....) ฟืดด ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ!
ส่วนความเป็นวิทยาศาสตร์ในฟิคนี้ขออนุญาตกราบลา (..) #เด็กศิลป์สังคมจะไม่พูดอะไร
sinnerdarker- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 343
Points : 4070
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : บ้านสกุลหวัง
Re: [OS] #dmbjdaily กระดิ่ง 'Pavlov's bell' (ผิงเสีย : จางฉี่หลิงxอู๋เสีย)
เชื่อมโยงได้ดีมากจริงๆค่ะ โฮวววววววววววววว
ขอพักตับสักแปป..
คาดว่าเสี่ยวเกอคงทำให้อู๋เสียมีพฤติกรรมที่เกิดจากการฝังใจแล้วค่ะ 555+
ชอบตรงที่บอกว่ากระดิ่งพาฟลอฟไม่มีความจำเป็นอีกต่อไปเมื่อตัวกระตุ้นนั้นไร้เงื่อนไข มันเหมือนสรุปฟิคนี้ได้ในประโยคเดียวจริงๆค่ะ
ชอบคำปลอบของเสี่ยวฮัวมากๆเลย สมเป็นเสี่ยวฮัวจริงๆค่ะ 55+
ขอพักตับสักแปป..
คาดว่าเสี่ยวเกอคงทำให้อู๋เสียมีพฤติกรรมที่เกิดจากการฝังใจแล้วค่ะ 555+
ชอบตรงที่บอกว่ากระดิ่งพาฟลอฟไม่มีความจำเป็นอีกต่อไปเมื่อตัวกระตุ้นนั้นไร้เงื่อนไข มันเหมือนสรุปฟิคนี้ได้ในประโยคเดียวจริงๆค่ะ
ชอบคำปลอบของเสี่ยวฮัวมากๆเลย สมเป็นเสี่ยวฮัวจริงๆค่ะ 55+
MinMin- ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
- จำนวนข้อความ : 222
Points : 3859
Join date : 28/10/2014
Re: [OS] #dmbjdaily กระดิ่ง 'Pavlov's bell' (ผิงเสีย : จางฉี่หลิงxอู๋เสีย)
velvetronica พิมพ์ว่า:หากสำหรับอู๋เสีย...จางฉี่หลิงคือสิ่งที่เขาวิ่งตามไขว้คว้าอย่างไร้เงื่อนไข สำหรับจางฉี่หลิง...อู๋เสียก็คือสิ่งที่เขาอยากปกป้องเอาไว้อย่างไร้เหตุผลเช่นกัน
ตายค่ะ ด้วงขอตายตรงนี้เลยค่ะ >////<
มันใช่มากๆเลยค่ะ สำหรับสองคนนี้
แต่คำว่าไร้เงื่อนไข กับ ไร้เหตุผลนี่ ตีความเป็นคำว่า รั- เอ้ย! มิตรภาพรึเปล่าคะ //พูดพร้อมกันว่า มิตรภาพ ฮาา
ryu77- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 64
Points : 3556
Join date : 01/11/2014
Re: [OS] #dmbjdaily กระดิ่ง 'Pavlov's bell' (ผิงเสีย : จางฉี่หลิงxอู๋เสีย)
ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ เป็นฟิคของเด็กวิทย์ที่เด็กศิลป์(คำนวณ)ชอบค่ะ!! แว //////////
ที่จริงแล้วเราชอบที่มีอะไรวิทย์ๆเข้ามาประกอบค่ะ (ติดมาตั้งแต่ Interstellar (?)) ดูเป็นอะไรที่เข้ากับความมีเหตุผลและความเป็นจริงดี และคุณเวลก็เขียนออกมาดีมากเลยค่ะ แอบคิดว่าสำหรับด้วง กระดิ่งของพาฟลอฟก็คือชื่อแพริ่ง เช่นผิงเสีย ฮัวเสีย รึเปล่านะ #ก๊าก
ชอบคำพูดของเสี่ยวฮัวที่คุณซินโควทเหมือนกันค่ะ ชอบการที่นายน้อยสับสนแล้วก็นึกถึงตอนที่เสี่ยวฮัวพูดอย่างนี้ มันเป็นการยืนยันว่าเมินโหยวผิงก็มีความรู้สึก มีหัวใจกับเขาจริงๆ ไม่ได้เป็นหุ่นยนต์ที่แค่ถูกตั้งโปรแกรมไว้ให้ทำตามหน้าที่อย่างเดียว มันทำให้เรานึกถึงคอมเมนท์ในฟิคหนึ่งเมื่อนานมาแล้วค่ะ ที่บอกว่าเมินโหยวผิงก็เหมือนเป็นหุ่นยนต์ที่ทำงานตามคำสั่งที่ตัวเองลงโปรแกรมไว้แล้ว แต่ในตัวหุ่นยนต์นั้นก็มีไวรัสที่เรียกว่าความรู้สึกอยู่ ปกติแอนตี้ไวรัสของนายเมินจะทำงานดีเลยไม่แสดงให้เห็นเท่าไหร่ จนกระทั่งมีตัวกระตุ้นไวรัสที่ชื่อว่า"อู๋เสีย"มา เราจึงได้เห็นมันทำงาน
แต่ก็ตามที่คุณเวลบอก "'กระดิ่งของพาฟลอฟ' ไม่มีความจำเป็นอีกต่อไปเมื่อตัวกระตุ้นนั้นไร้เงื่อนไข" ค่ะ ^ ^
ขอบคุณสำหรับฟิคแนววิทย์ๆนะคะ ฮู่วว อ่านแล้วจำไปสอบกลางภาค 55555555555
ที่จริงแล้วเราชอบที่มีอะไรวิทย์ๆเข้ามาประกอบค่ะ (ติดมาตั้งแต่ Interstellar (?)) ดูเป็นอะไรที่เข้ากับความมีเหตุผลและความเป็นจริงดี และคุณเวลก็เขียนออกมาดีมากเลยค่ะ แอบคิดว่าสำหรับด้วง กระดิ่งของพาฟลอฟก็คือชื่อแพริ่ง เช่นผิงเสีย ฮัวเสีย รึเปล่านะ #ก๊าก
ชอบคำพูดของเสี่ยวฮัวที่คุณซินโควทเหมือนกันค่ะ ชอบการที่นายน้อยสับสนแล้วก็นึกถึงตอนที่เสี่ยวฮัวพูดอย่างนี้ มันเป็นการยืนยันว่าเมินโหยวผิงก็มีความรู้สึก มีหัวใจกับเขาจริงๆ ไม่ได้เป็นหุ่นยนต์ที่แค่ถูกตั้งโปรแกรมไว้ให้ทำตามหน้าที่อย่างเดียว มันทำให้เรานึกถึงคอมเมนท์ในฟิคหนึ่งเมื่อนานมาแล้วค่ะ ที่บอกว่าเมินโหยวผิงก็เหมือนเป็นหุ่นยนต์ที่ทำงานตามคำสั่งที่ตัวเองลงโปรแกรมไว้แล้ว แต่ในตัวหุ่นยนต์นั้นก็มีไวรัสที่เรียกว่าความรู้สึกอยู่ ปกติแอนตี้ไวรัสของนายเมินจะทำงานดีเลยไม่แสดงให้เห็นเท่าไหร่ จนกระทั่งมีตัวกระตุ้นไวรัสที่ชื่อว่า"อู๋เสีย"มา เราจึงได้เห็นมันทำงาน
แต่ก็ตามที่คุณเวลบอก "'กระดิ่งของพาฟลอฟ' ไม่มีความจำเป็นอีกต่อไปเมื่อตัวกระตุ้นนั้นไร้เงื่อนไข" ค่ะ ^ ^
ขอบคุณสำหรับฟิคแนววิทย์ๆนะคะ ฮู่วว อ่านแล้วจำไปสอบกลางภาค 55555555555
Naitear- ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
- จำนวนข้อความ : 232
Points : 3772
Join date : 27/10/2014
Age : 27
ที่อยู่ : หลังผ้าม่านในห้องของคุณชายฮัว
Re: [OS] #dmbjdaily กระดิ่ง 'Pavlov's bell' (ผิงเสีย : จางฉี่หลิงxอู๋เสีย)
velvetronica พิมพ์ว่า:'จางฉี่หลิงที่ถูกโปรแกรมมาให้ทำตามหน้าที่เพียงอย่างเดียว ยังมีการลังเลหันหลังกลับมาตามขุดคนใกล้ตายกลางหิมะจนข้อมือหักเพียงเพราะเสียงร้อง...สกุลจางคงต้องเริ่มหาจางฉี่หลิงคนใหม่ได้เสียที'
อ่านถึงตรงนี้แล้วจะร้องไห้เลยค่ะ ฮือ ชอบ ชอบมากๆ
คนที่ละทิ้งแล้วซึ่งทุกอย่าง มีปีนภูเขาหิมะ จะไปยังประตูสำริด แค่คนๆเดียวที่เดินตามมาโดยไม่ได้ขอตกลงหลุมหิมะ ก็หันกลับมาช่วยจนตัวเองบาดเจ็บ มันกด่าหด่หกดสหกดหกาดหกสดหสกด โอย ไม่ไหวแล้วข่ะ ด้วงจะตาย Q/////Q
ชอบทฤษฏีกระดิ่งของพาฟลอฟนะคะ ! ถึงแม้จะมีงงๆบ้าง
ชอบตัวกระตุ้นที่ไร้เงื่อนไขยังไงไม่รู้ค่ะ อ่านแล้วอบอุ่น----
Shiaeri- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 135
Points : 3671
Join date : 10/11/2014
ที่อยู่ : หน้าประตูสำริด
Re: [OS] #dmbjdaily กระดิ่ง 'Pavlov's bell' (ผิงเสีย : จางฉี่หลิงxอู๋เสีย)
แวบที่เห็นชื่อฟิคคือทั้รู้สึกหลอกหลอน ทั้งขำ โอย ต่อไปนี้จะจำทฤษฎีของพาลอฟเป็นทฤษฏีผิงเสียแล้ว แงงงงงง
ตอนแรกนึกว่าจะดราม่ามากกกกก เตรียมตับพังเต็มที่ ปรากฏมีผองเพื่อนมาเยียวยา อบอุ่นหัวใจ ปลื้มปริ่มค่ะ โอยยยย ไม่พังค่ะ รู้สึกพี่เวลฮีลด้วงได้ในฟิคเดียว ; 7 ;)b
เราคิดว่าพี่เวลเป็นคนเขียนฟิคละเอียดจริงๆนะคะ อย่างเรื่องการแสดงออกกะเก็บเนต้าด้วย เก่งมาก! ชอบหมดเลย ชอบทุกคนมาก ทั้งอาจารย์เฮยงัดประตูบ้านกะโมเม้นท์นายน้อนระวังตัว เสี่ยอ้วนโวยวาย ประโยคกัดของเสี่ยวฮัวก็ชอบมาก แงงงงงง ล่มสลายแ่น่ ตระกูลจาง จางฉี่หลิงของพวกนายวิ่งกลับมาช่วยแฟนจนข้อมือหักเชียวน-- #กร๊อบ
ชอบหลายๆประโยคตามที่คุณซินกะหลายๆคนโควทมาเลย ไม่โควทพร่ำเพรื่อแล้ว ก๊ากกกกก เราว่าไม่ตับพังนะคะ ฟิคนี้ออกจะพูดถึงความสัมพันธ์ของคู่นี้อย่างมีเหตุผล (ล่ะมั้ง? มีเส่ะ ยกการทดลองมาอ้างอิงขนาดนี้) แง ชอบมากเลยค่ะ > <,,
ตอนแรกนึกว่าจะดราม่ามากกกกก เตรียมตับพังเต็มที่ ปรากฏมีผองเพื่อนมาเยียวยา อบอุ่นหัวใจ ปลื้มปริ่มค่ะ โอยยยย ไม่พังค่ะ รู้สึกพี่เวลฮีลด้วงได้ในฟิคเดียว ; 7 ;)b
เราคิดว่าพี่เวลเป็นคนเขียนฟิคละเอียดจริงๆนะคะ อย่างเรื่องการแสดงออกกะเก็บเนต้าด้วย เก่งมาก! ชอบหมดเลย ชอบทุกคนมาก ทั้งอาจารย์เฮยงัดประตูบ้านกะโมเม้นท์นายน้อนระวังตัว เสี่ยอ้วนโวยวาย ประโยคกัดของเสี่ยวฮัวก็ชอบมาก แงงงงงง ล่มสลายแ่น่ ตระกูลจาง จางฉี่หลิงของพวกนายวิ่งกลับมาช่วยแฟนจนข้อมือหักเชียวน-- #กร๊อบ
ชอบหลายๆประโยคตามที่คุณซินกะหลายๆคนโควทมาเลย ไม่โควทพร่ำเพรื่อแล้ว ก๊ากกกกก เราว่าไม่ตับพังนะคะ ฟิคนี้ออกจะพูดถึงความสัมพันธ์ของคู่นี้อย่างมีเหตุผล (ล่ะมั้ง? มีเส่ะ ยกการทดลองมาอ้างอิงขนาดนี้) แง ชอบมากเลยค่ะ > <,,
Ak_Zokyo- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 154
Points : 3662
Join date : 27/10/2014
Re: [OS] #dmbjdaily กระดิ่ง 'Pavlov's bell' (ผิงเสีย : จางฉี่หลิงxอู๋เสีย)
นี่มันสุดยอดจริงๆค่ะ การเอาทฤษฏีทางวิทยาศาสตร์มาใส่ในเนื้อเรื่องดราม่าได้อย่างลงตัวนี่มันสุดยอดมากๆ //กราบ3ที//
ดีแล้วที่คุณเวลไม่หยุดแค่นายน้อยนั่งร้องไห้ ไม่งั้นด้วงต้องบ่อน้ำตาแตกมากกว่านี้แน่เลย ฮืออออออออออออ
10ปีนี้อยู่กับเพื่อนๆไปก่อนนะนายน้อย เดี๋ยวคนหน้านิ่งก็กลับมาแล้วนะ TvT
ดีแล้วที่คุณเวลไม่หยุดแค่นายน้อยนั่งร้องไห้ ไม่งั้นด้วงต้องบ่อน้ำตาแตกมากกว่านี้แน่เลย ฮืออออออออออออ
10ปีนี้อยู่กับเพื่อนๆไปก่อนนะนายน้อย เดี๋ยวคนหน้านิ่งก็กลับมาแล้วนะ TvT
Snake_Blind- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 41
Points : 3510
Join date : 06/12/2014
Age : 33
Re: [OS] #dmbjdaily กระดิ่ง 'Pavlov's bell' (ผิงเสีย : จางฉี่หลิงxอู๋เสีย)
'จางฉี่หลิงที่ถูกโปรแกรมมาให้ทำตามหน้าที่เพียงอย่างเดียว ยังมีการลังเลหันหลังกลับมาตามขุดคนใกล้ตายกลางหิมะจนข้อมือหักเพียงเพราะเสียงร้อง...สกุลจางคงต้องเริ่มหาจางฉี่หลิงคนใหม่ได้เสียที'
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
สครีมลั่น!!!!!!!!!! เจ้า ค๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! กร๊ีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กระดงกระดิ่งไม่ต้องมีเเล้ว!! ก็มันไร้เงื่อนไขขนาดนี้
หน้าทงหน้าทีช่างมัน
โอ๊ย!!! เสี่ยวเกอๆๆๆๆๆๆ ออกจากประตูไวๆทีเถอะ
สาว เอ๊ย! หนุ่ม เขาเป็นห่วงนะรู้ไหม แม่ยกหายใจ ไฟแทบจะลุกรนพื้นเเล้ว
โอย..................
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
สครีมลั่น!!!!!!!!!! เจ้า ค๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! กร๊ีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กระดงกระดิ่งไม่ต้องมีเเล้ว!! ก็มันไร้เงื่อนไขขนาดนี้
หน้าทงหน้าทีช่างมัน
โอ๊ย!!! เสี่ยวเกอๆๆๆๆๆๆ ออกจากประตูไวๆทีเถอะ
สาว เอ๊ย! หนุ่ม เขาเป็นห่วงนะรู้ไหม แม่ยกหายใจ ไฟแทบจะลุกรนพื้นเเล้ว
โอย..................
faliona01- ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
- จำนวนข้อความ : 261
Points : 3763
Join date : 02/11/2014
ที่อยู่ : เตียงหยกเย็นในถ้ำสุสานโบราณ
Re: [OS] #dmbjdaily กระดิ่ง 'Pavlov's bell' (ผิงเสีย : จางฉี่หลิงxอู๋เสีย)
โห เอาป๋าพาฟลอฟมาโยงได้ไงเนี่ย 555
เก่งครับ อ่านแล้วคุณชายเซี่ยหล่อเลยอ่ะ
เก่งครับ อ่านแล้วคุณชายเซี่ยหล่อเลยอ่ะ
Rozenkreuz- ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
- จำนวนข้อความ : 625
Points : 3864
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด
Similar topics
» [OS] #dmbjdaily "กระดิ่ง" [หยางเสีย]
» [OS] ขอให้เป็นเพียงฝัน (ผิงเสีย)#dmbjdaily(ฝัน)
» [Drabble] #dmbjdaily (กระดิ่ง) นัยแห่งการครอบครอง [15 - จางฉี่ซาน x อู๋เหลาโก่ว]
» [Drabble] #dmbjdaily (กระดิ่ง) กระสุนนัดนั้น [อู๋เสีย + พานจื่อ *สปอยเล่มสิบสาหัสมาก* *No Pairing*]
» [OS] #dmbjdaily '520' (ผิงเสีย :: เหม่งจาง,ผิงเสีย)
» [OS] ขอให้เป็นเพียงฝัน (ผิงเสีย)#dmbjdaily(ฝัน)
» [Drabble] #dmbjdaily (กระดิ่ง) นัยแห่งการครอบครอง [15 - จางฉี่ซาน x อู๋เหลาโก่ว]
» [Drabble] #dmbjdaily (กระดิ่ง) กระสุนนัดนั้น [อู๋เสีย + พานจื่อ *สปอยเล่มสิบสาหัสมาก* *No Pairing*]
» [OS] #dmbjdaily '520' (ผิงเสีย :: เหม่งจาง,ผิงเสีย)
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth