[Drabble]บุหรี่(ฮัวเฮย)

[kuramajoy]

เกลียดบุหรี่
เซี่ยอวี้ฮัวเกลียดบุหรี่. ดังนั้นพอมีคนที่อบอวนไปด้วยกลิ่นบุหรี่เข้ามานัวเนียเขาจึงยันหน้ามันจนหงาย

"คุณชายโหดร้าย" เสียงบ่นกระปอดกระแปดพาให้คนงามเหลือบตาขึ้นมองเอกสาร พวกเขานั่งอยู่บนเตียงในห้องนอนของคุณชายฮัวคนงาม

"คุณชายจุ๊บหน่อยน๊า" ร่างสูงนอนกลิ้งเกลือกเป็นงูมองดูคุณชายคนสวยนั่งอ่านเอกสาร เจ้าตัวกลิ้งไปมาราวกับสัตว์เลี้ยงอ้อนนายแต่ครั้นกลิ้งไปโดนร่างบางของคนงามคุณชายฮัวเหลือบตาขึ้นก่อนจะใช้เท้ายันเจ้าคนวุ่นวายตกเตียง

"คุณชายโหดร้าย" เสียงบ่นดังขึ้นไม่หยุดงูสีดำยังไม่ยอมแพ้คลานขึ้นบนเตียงเข้าหาคนงามที่นั่งปลายเตียง

"เขาว่ากันว่าจูบวันละห้าครั้งทำให้อารมณ์แจ่มใสน๊าเอาแต่ทำงานเดี๋ยวหน้าเหี่ยวหรอกผมอยากให้คุณชายสวยใสอยุ่ทุกเมื่อ" เฮยเสียจื่อคลานบนเตียงยื่นหน้าทำปากจู๋หมายจะลวนลามคุณชายคนงามแต่กลับโดนกองเอกสารทุ่มใส่หน้าจนเกือบน็อกเอ้าคาที่

"คุณชายง่า" งูสีดำกุมใบหน้าที่แดงเถือกเพราะกองเอกสารไม่ละความพยายาม. คลานเข่ามาหาอีกรอบกลับโดนมือเรียวสวยยันใบหน้าจนกลิ้งโคโร่

"ฮือ. คุณชาย. ใจร้าย" คนกวนตีนเจ็บจนแทบทรุดเจ้าตัวนั่งกอดเข่าบ่นไม่หยุดข้างคนงามคุณชายแห่งตระกูลเก้าเหลือบมองความน่ารำคาญข้างๆ

เซี่ยอวี้ฮัวเกลียดบุหรี่กลิ่นของบุหรี่ฟุ้งกระจายมาจากเรือนร่างสูงที่อยุ่ในชุดสีดำสนิท

น่ารำคาญ...ทั้งงี่เง่าสูบบุหรี่. น่ารำคาญจนอยากถีบให้ไปไกลๆ

แต่ทำไมกันนะพอมันไม่อยุ่เขาก็เผลอมองหา

งี่เง่าจริงๆ

สายตางามตวัดไปมองยังร่างที่กอดเข่านั่งบนเตียงใบหน้าซุกอยุ่กับหัวเข่าท่าทีมืดมนดูแล้วน่าจะมีเห็ดงอกออกจากร่าง
ดูแล้วหากเจ้านี่มีหูกับหางจะหูตกหางลุ่อยุ่แน่

น่ารำคาญ. งี่เง่า. ปัญญาอ่อน

มือเรียวเอื้อมไปดึงคอเสื้อคนจิตตกก่อนที่จะประทับริฝีปากหนุ่มมอบความหวานของดอกไม้พาให้คนถุกกระชากเบิกตาโพรงลิ้นอ่อนแลบเลียราวกับสัตย์อ้อนเจ้าของ

"พอ" เซี่ยอวี้ฮัวสั่งเจ้าคนชอบอ้อนก่อนทีาจะกลับไปดูเอกสารอีกครั้ง

"คุณชายอีกทีนะ. อีกทีนะ". เฮยเสียจื่อไม่ฟังสักนิดเอาแต่เกาะก่ายร่างงาม สุดท้ายถูกอัดเข้าที่กลางลำตัวจุกจนลุกไม่ขึ้นนอนพะงาบอยุ่บนเตียง

เซี่ยอวี้ฮัวเกลียดบุหรี่.... เขาไม่ชอบกลิ่นและรสของมัน

ทว่า....

ลิ้นบางเลียยังริฝีปาก รสชาติจูบเมื่อครุ่ยังคงตราตรึง

เซี่ยอวี้ฮัวเกลียดบุหรี่

แต่กลับคิดว่ารสจูบหวานปนขมของนิโคตินก็ไม่เลวเหมือนกัน


**************************************

กลิ่นบุหรี่

เซี่ยอวี้ฮัวเกลียดบุหรี่ กลิ่นของนิโคตินฟุ้งไปทั่วห้องที่เป็นส่วนตัวของเขา เพราะหมอนั่น ....

นัยน์ตางดงามเหลือบมองยังร่างสูงที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนโซฟา นัยน์ตาที่ซุกซ่อนอยู่ใต้แว่นตากันแดดจ้องแป๋วไปยังหน้าจอโทรศัพน์ ...กลิ่นกายที่คุกกรุ่นของบุหรี่ลอยออกมาจากเสื้อผ้าและร่างของเจ้านั่น

พวกคว่ำกรวยส่วนใหญเป็นนักสูบตัวยง นายน้อยสามเองก็สูบราวกับเป้นโรงงานยาสูบไปแล้ว ไม่แปลกที่เฮยเสียจื่อจะสูบด้วยหมอนี่ทำได้หมดทุกอย่างตั้งแต่กินเหล้า เล่นพนัน สูบบุหรี่หรือมั่วผู้หญิง ไม่ว่าใครมาชวนอะไรก็เล่นด้วยหมด

ราวกับสัตว์ขี้เหงา

เสียงของโทรทัศน์ดังลอดออกมาพาให้รู้สึกหงุดหงิด คุณชายแห่งตระกูลเก้าขมวดคิ้วในยามที่นั่งพิงโซฟาตัวเดียวกัน ไขว่ห้างใช้น่องขาเป็นฐฐานสำหรับวางเอกสาร

พอเจ้านี่ไม่พูดให้หนวกหูก็หนวกหูเสียอื่นแทน...

นึกอยากถีบ แต่นี่เป้นโอกาสที่หาได้ยากยิ่งที่เฮยเสียจื่อจะอยู่นิ่ง ...ร่างงามปรายตาไปทางอีกฝ่ายที่ตั้งอกตั้งใจดูโทรศัทน์เหลือเกิน

รู้สึกหงุดหงิด...สนใจเจ้านั่นมากกว่าฉันหรือ

“นี่” นิ้วเรียวสะกิดยังไหล่ของคนตั้งใจดุทีวี นายแว่นหันมาทำหน้างุงงก่อนที่จะโดนกระชากไปรับริมฝีปากนุ่ม ความหอมหวานจากดอกไม้งามพาให้เจ้างูจอมเลื้อยหัวเราะร่า มันเลียปากนุ่มร้องขอจูบอีกรอบ ก่อนที่จะประทับลงบนดอกไม้พิษ ลำตัวเลื้อยพันแม้จะรู้ดีว่าโดนหนามแต่ก็กลับไม่ยอมปล่อย

ลิ้นร้อนปลกเปลี่ยนกันอยู่ ได้ยินเสียงเปียกชื้นดังขึ้นทั่วห้อง ก่อนที่ร่างสูงจะโอบกอดเกาะเกี่ยวพัวพันไม่ยอมปล่อย

เซี่ยอวี้ฮัวขมวดคิ้วเมื่อถูกกอด เฮยเสียจื่อชอบลงนลามเข้ามาพัวพันราวกับออดอ้อน ..ไม่สิมันก้อ้อนนั่นละ ...อ้อนตีน..

“โอ๊ย! เจ็บนะคุณชายฮัว “ อีกฝ่ายประท้วงในยามที่เขาถีบมันจนกระเด็น กลิ่นนิโคตินยังคงคุกกรุ่นในจมูก ไม่ว่าจะเสื้อผ้า ผม หรือร่างกายหมอนั่นก้อบอวนไปด้วยกลิ่นบุหรี่

เหม็น...ไม่ชอบ

เซี่ยอวี้ฮัวไม่ชอบบุหรี่...

ทว่าความอบอุ่นที่เจือไปด้วยนิโคตินเมื่อครู่กลับทำให้เขาพึงพอใจ...

เพราะคิดแบบนั้นจึงได้หยิบหมอนอิงเขวี้ยงใส่หัวมันจนต้องกลิ้งหลบ สุดท้ายเจ้างูจอมเลื้อยก็ร่วงโซฟาไม่เป็นท่า...

“ฮือๆ คุณชายใจร้าย พอเสร็จงานผมก้รีบกลับมาเลยนะ แต่คุณเอาแต่ทำงาน ผมเลยยืมวีดีโอที่อยากดุกับคุณชายมา คุณชายทิ้งให้ดูคนเดียวแล้วมายั่วแต่ไม่ให้ทำต่อนี่มันโครตโหดอะ “

เจ้านั่นบ่นกระปอดกระแปดทำปากยื่นอย่างน่าตี เลยเผลอถีบร่วงโซฟาไปทีหนึ่ง พวกเราโรมพันเสียจนต้องเอากองเอกสารทุ่มหัวมันอีกรอบถึงได้สงบ แอบออกไปเอาเอกสารกองใหม่มาครู่เดียวก็เห็นยังเด้กดื้อเผลอนอนพิงโซฟา ดวงตาที่อยู่ใต้แว่นกันแดดหลับพริ้ม

วันนี้มันพุ่งตรงมาทั้งสภาพน้ำไม่อาบ มาถึงก็พุ่งเข้าใส่โทรทัศน์ เซี่ยอวี้ฮัวรู้ดีว่ามันกำลังดูวีดีโอดังนั้นเขาจึงแกล้งไม่สนใจ ..

เซี่ยอวี้อัวนั่งลงข้างยังคนที่นอนพิงโซฟา ริมฝีปากชุ่มชื้นจากการจูบเมื่อครู่เผยอออก ยิ่งเข้าใกล้กลิ่นบุหรี่ก้ยิ่งชัดเจน เซี่ยอวี้ฮัวไม่ชอบบุหรี่ทว่าในยามที่โน้มลงไปจุมพิตยังเจ้าหญิงนินทราก็ไม่เลวเหมือนกัน...

ริมฝีปากของคนขี้โวยวายก็นุ่มไม่หยอก..

กลิ่นบุหรี่คุกกรุ่นในห้อง ดูเหมือนจะติดตัวเขามาในยามที่โอบกอดคนขี้เซา ...

แย่เฮะ สงสัยต้องฉีดน้ำยาปรับอากาศเสียแล้ว ส่วนตอนนี้..นัยน์ตางามเหลือบมองคนที่หลับ ศีรษะได้รูปพิงพนักโซฟา มือเรียวของนักแสดงงิ้วเกลี่ยยังพวงแก้มนุ่ม สอดมือเข้าไปใต้ศีรษะรั้งร่างกายสูงให้ลงมานอนราบบนโซฟา

“อือ” เจ้าตัวดีปัดมือเขาพลิกตัวนอนซุกหนังของโซฟา คล้ายกับเด็กละเมอ...

แย่จังสงสัยกลิ่นจะติดโซฟา สะโพกสวยของคุณชายฮัวนั่งไขว่ห้างบนพนักโซฟา ..ถูกแย่งที่ทำงนไปเสียหมด แต่การได้ความสงบสุขกลับคืนมาพร้อมกับอาหารตาข้างๆแม้จะมีกลิ่นบุหรี่นิดหน่อยกคงไม่เป็นไร..

เซี่ยอวี้ฮัวไม่ชอบบุหรี่

แต่ในยามที่เห็นดวงตาคู่นั้นหลับพริ้มก็ไม่เลวเช่นกัน

***********************
รสชาติบุหรี่

เซี่ยอวี้ฮัวเกลียดบุหรี่ ....เขาไม่คิดวาของเสพติดให้โทษบั่นทอนสุขภาพแบบนั้นมันดีตรงไหน...หากเครียดก็หาอะไรคลายเครียดแทนการสูบสิ ไม่เข้าใจทำไมเฮยเสียจื่อกับนายน้อยสามเอาแต่สูบกันเป็นเจ้าของกิจการบุหรี่กันอยู่ได้

เซี่ยอวี้ฮัวเกลียดกลิ่นบุหรี่ กลิ่นเจือจางด้วยนิโคตินฉุนจมูก เขาชื่นชอบกลิ่นหอมของน้ำหอมมากกว่า

ทว่า...ทำไมกันนะในยามที่ไม่ได้กลิ่นและรสชาติหวานอมขมของมันแล้วถึงได้โหยหาถึงเพียงนี้

เฮยเสียจื่อไปคว่ำกรวยที่ทะเลทรายห่างไกลเดือนหนึ่งยังไม่กลับมา แม้แต่มือถือก็ติดต่อไม่ได้ ในยามปกติหมอนั่นจะส่งข้อความมากวนประสาทได้ทุกวัน พาเรือนร่างที่อบอวนไปด้วยกลิ่นบุหรี่มาให้เขาถีบถึงที่ แต่มันหายไปเดือนหนึ่งแล้ว

“ไปเอาบุหรี่มาให้ฉันที” ครั้นออกคำสั่งไปคนคุ้มกันของเขาก็เบิกตาโตก่อนที่จะถามย้ำ พาให้รู้สึกหงุดหงิดจนต้องสั่งซ้ำ ใช้เวลาไม่เกิน 3 นาทีบุหรี่ยี่ห้อเดียวกับที่เฮยเสียจื่อสูบก็ถูกเสริฟมาที่โต๊ะของเขา มันเป็นบุหรี่ราคาถูกก้นกรองจึงไม่ดีนัก ในยามที่ปลายลิ้นแตะกลับรู้สึกสากกระด้าง

ไม่เหมือนลิ้นนุ่มนิ่มนั้น

เซี่ยอวี้ฮัวจุดบุหรี่ กลิ่นนิโคตินเหม็นอบอวนไปทั่วห้อง ...เหม็นเกินไปด้วยซ้ำ ...ไม่เหมือนกลิ่นกายคุกกรุ่นของหมอนั่นสักนิด

คุณชายเก้าอ้าปากยัดก้นกรองคุณภาพห่วยเข้าปากก่อนที่จะสูดควันเข้าไปอึกหนึ่ง...คนงามเกือบจะสำลักเมื่อรสชาติมันแย่กว่าที่คิดเอาไว้มากนัก ...

ขม..ไม่เหมือนรสชาติหวานเจือขมที่ได้รับทุกวันสักนิด

เซี่ยอวี้ฮัวไม่ชอบบุหรี่แต่กลับกำลังสูบอยู่ แต่สูบไปแล้วครึ่งมวลเสียด้วย

ไม่อร่อยสักนิด...

เมื่อไรหมอนั่นจะกลับมานะ...

เซี่ยอวี้ฮัวเกลียดบุหรี่แต่อดยอมรับไม่ได้ ในยามที่ได้ลิ้นลอสรสชาตินิโคตินจากปากของเฮยเสียจื่อมันหวานปนขม เป้นรสชาติที่ลืมไม่ลง และชวนให้เสพติด..

ราวกับนิโคตินอันร้อนแรง...

***********************
ติดบุหรี่

เสียงเครื่องปรับอากาสดังคละเคล้ากับเสียงเพลงคลาสิก ยามบ่ายในเซฟเฮ้าสว่นตัวของเซี่ยอวี้ฮัวกำลังราบรื่นหากแต่เจ้าของห้องรู้ดีว่ามันไม่ได้เรียบง่ายเช่นกัน

เพราะคนที่เคยพุดมากกลับไม่พูด...

เฮยเสียจื่อนั่งอยู่บนพื้นมุมห้อง ร่างสูงนั่งกอดหมอนข้างซุกตัวราวกับเด็กน้อย ...เงียบสงบจนผิดวิสัย ไม่มีแม้แต่เสียงใดๆลอดออกมา

มันกำลังโกรธ ...ไม่สิ ไม่ถึงขั้นนั้น เขาไม่เคยเห็นมันโกรธมาก่อน แต่มั่นใจว่าถ้างูโกรธคงไม่แค่เงียบแล้วัน่งสงบเสงี่ยมแน่

มันกำลัง..งอน กระมั้ง

เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ มันกลับมาหาเขาในสภาพเลอะโคลนไปทั่ว พุ่งตรงเข้าหาเขาที่เพิ่งออกมาจากประชุม ตัวเขลอะไปหมด

จำไม่ได้แล้วว่าตอนนั้นพูดอะไรออกไป ..ไม่สิไมใช่จำไม่ได้แค่ไม่อยากรื้อฟืน ...

รู้แต่ว่ามันถลึงตาแล้วก็เดินไปอาบน้ำและนั่งอยู่ตรงนั้นมาชั่วโมงกว่าแล้ว...

ดูออกว่ายจริง

ครั้นคนพูดมากไม่พูดทั้งห้องจึงตกอยู่ในบรรยากาสวังเว

เซี่ยอวี้อัวขยับตัว แม้ว่าเขาจะสบายหูแต่กลับรู้สึกแปลกๆ...ราวกับไม่ชิน

ไม่ได้กลิ่นบุหรี่อีกแล้ว ท้งเสียงหนวหูก็ไม่มีสมควรเป้นความรื่นเริงไม่ใช่หรือ แล้วทำไม หัวใจจึงเต้นเชื่องช้าลง..ราวกับกำลังเสียใจ

นัยน์ตาคู่งามของคนสวยเหลือบมองยังงูที่ซุกตัวอยู่มุมห้อง มันงอนเขาแต่ก็ไม่ยอมไป เฮยเสียจื่อไม่ได้หวังอยากให้เขาง้อแต่ไหนแต่ไร มีแค่มันฝ่ายเดียวที่เข้าหา แต่มันก็แค่....ไม่อยากจากเขาไป

รู้ดี ..เพราะรู้จึงอดไม่ได้ที่จะเดินไปเปิดลิ้นชักโต๊ะทำงาน บุหรี่ทีใช้ให้ลูกน้องซื้อมาคราวก่อนยังเหลืออยู่ เขาใช้ไปแค่สามมวลเท่านั้น และก็...อมยิ้มขนาดใหย่พอดีปากสองอัน

คุณชายฮัววางเอกสารลงบนโต๊ะมือข้างหนึ่งหยิบซองบุหรี่ อีกข้างหยิบอมยิ้มอันโตเดินไปทางมุมห้องที่มีเจ้างูตัวใหญ่นั่งพัวพันหมอน

“...” ครั้นเดินไปใกล้เจ้างูสีดำรู้ตัวมันผงกหัวขึ้นมา นัยน์ตาสวยงามใต้แว่นกันแดดมองเขา ไม่พุดอะไร ก่อนที่จะหลุบลง..

ยังไม่หายงอน..

เขาหยิบซองบุหรี่หยอ่นลงไปบนหมอนที่มันนั่งกอดอยู่ เจ้างูมองซองบุหรี่ยี่ห้อที่ตัวเองสูบก่อนที่จะมองหน้าเขา ..

“จะสูบก็ได้” ตามปกติเขาไม่อนุญาตให้มันสูบเพราะเกลียดบุหรี่ เจ้างูเอยคอหยิบบุหรี่ออกมาจากซองหนึ่งมวลคว้าไฟแช็กจากกระเป๋ากางเกงแล้วกลิ่นบุหรี่แสนเหม็นก็ลอยไปทั่วห้อง

กลิ่นของมันเหม็นมากจนอดไม่ได้ที่จะลงนั่งเคียงข้างเจ้างู นิ้วเรียวคีบเอาบุหรี่ออกจากริมฝีปากแทนที่ด้วยความหอมหวานของกลีบดอกไม้

จุ๊บ...

“อ๊ะ คุณชาย!” ในที่สุดคนที่เงียบมาตลอดก็เปิดปากพูด แต่เท่านั้นมันก้ทำปากยื่น ขมวดคิ้วใส่อีกเขาเหลือบตามองท่าทีของมันก่อนที่จะเขยิบเข้าใกล้

จุ๊บ..

“ฮึ่ย!” เฮยเสียจื่อคำรามริมฝีปากนั้นรับจูบของเขาแต่โดยดี กลับเป้นฝ่ายรั้งให้แนบชิด

จุ๊บ..

จูบที่สามที่พาให้คนที่เงียบใจอ่อนยวบ เจ้างูเลื้อยพัวพันเจ้าของแม้จะติดงอนอยู่บ้างแต่กลับกัดริมฝีปากอ้อนจูบเบาๆ

จุ๊บ..

จูบที่สี่ที่พาให้คนที่งอนหายงอนเป็นปลิดทิ้ง เฮยเสียจื่อพุ่งเข้ากอดรัดฟัดเหวี่ยงคุณชายเก้าก่อนที่จะโดนถีบจนจุก

“คุณชายจะน่ารักไปแล้ว วันนี้ให้ผมปล้ำสักหนเถอะ” เจ้านั่นโวยวายเข้ามาพัวพันลวนลามอีกรอบจนโดนฝ่าเท้าเรียวถีบกลางท้องจุกจนลุกไม่ขึ้นอยู่หลายนาที

เซี่ยอวี้ฮัวเกลียดบุหรี่ ทว่ารสชาตินิโคตินอันหวานหอมกลับทำให้เขาเผลอเลียริมฝีปาก

จุ๊บ..

จูบที่ห้าที่พาให้เจ้างูสติแตกกอดรัด อยากจะทำมากกว่านั้นแต่สุดท้ายกลับได้แต่จูบรสเลิส..

“คุณมันขี้โกง “เจ้างุประท้วงท่าทีดูหัวเสีย “ขี้โกงที่สุดทำแบบนี้ แบบนี้ ...ฮึ้ย น่ารักแบบนี้ผมก็ต้องยกโทษให้นะสิ บ้าที่สุด คุณมันแย่”

จุ๊บ..

คำต่อว่าทั้งหมดกลืนหายลงไปในลำคอ เจ้างูยินยอมแต่โดยดี ยอมที่จะตกเป้นข้าทาสของราชินีผู้เจ้าเล่ห์ ชั่วร้ายและงดงามยิ่งกว่าผู้ใด

ริมฝีปากนุ่มนวลละออกไป รสหวานจางหายไปในลำคอนั่นทำให้ปากของงูขยับจะอ้าก่อนที่อมยิ้มอันใหญ่จะถูกเข้าปาก แทนที่บุหรี่

“ฉันไม่ชอบบุหรี่”

เซี่ยอวี้ฮัวเกลียดบุหรี่ ทว่าคนตรงหน้าราวกับนิโคตินที่ชักชวนเขาให้เสพติด

“แค่กๆ” เจ้างูดิ้นรนในยามที่คนตรงหน้ากระทุ้งอมยิ้มเข้าปากเขาเกือบถึงคอหอย นี่คือการฆาตกรรมแบบใหม่หรือไร

“วันนี้ห้ามสูบแล้ว เอานี่ไปซะ”

เซี่ยอวี้ฮัวเกลียดบุหรี่ เกลียดกลิ่นของบุกรี่ เกลียดรสชาติของบุหรี่

แต่ไม่ได้เกลียดเฮยเสียจื่อ...

“อื้อ!” เฮยเสียจื่อดิ้นรนเป็นอิสระจากมือมารคู่นั้น ไอขโลกจวนเจียนตาย ในปากยังคงมีอมยิ้มอันโต ชายหนุ่มขมวดคิ้วมองใบหน้างดงามที่คลี่ยิ้ม เซี่ยอวี้ฮัวกลับไปนั่งยังหัวเตียง

“ฉันไม่ชอบของหวาน” ทำต่อรองที่ไม่ได้เข้าหูอีกฝ่ายสักนิด

“แต่ฉันชอบ..”คนงามแห่งตระกุลเก้าดึงอมยิ้มเปื้อนน้ำลายออกจากปากเจ้างู ลิ้นนุ่มสีชมพูอ่อนเลียยังหยาดหยดที่ติดอยู่อมยิ้มอันโตก่อนที่จะอมเข้าไป อ้าอย่างยั่วเย้าดึงออกมายื่นให้กับเจ้างูที่มองตาค้าง

“คุณชาย...คุณนี่มัน”

“จะเอาหรือไม่เอา” คำเดียงจบ..เจ้างูทำท่ากระฟัดกระเฟียดก่อนที่จะรับอมยิ้มเข้าไปอม ..ราวกับเป็นจูบทางอ้อมอันหอมหวานแม้ว่ามันจะไม่ได้ชอบของหวาน

คำต่อว่าทั้งหลายกลืนหายลงไปในลำคอยามที่เวี่ยอวี้ฮัวกระทุ้งอมยิ้มใส่จนเกือบขาดใจตาย เฮยเสียจื่อยินยอมทำตามแต่โดยดีขยี้บุหรี่ทีสูบค้างมวลนั้นทิ้งลงถังขยะ อมอมยิ้มรสหวานแปร่งในปาก ลุกขึ้นจากมุมห้องทอดทิ้งหมอนที่กอดมาชั่วโมงกว่า เอนตัวพิงแผ่นหลังอบอุ่นของคนงาม

“ฮื้อฮุนฮันฮนเอ้าเอ่” เสียงอู้อี้ไม่ได้ศัพท์ลดมาจากในลำคอทั้งที่ปากไม่ว่างพาให้คนงามคลี่ยิ้ม แม้จะไม่ได้เห็นหน้ากันแต่แผ่นหลังที่ได้แนบชิดก็พาให้รู้สึกดี

อบอุ่นจนร้อน...วันนี้เครื่องปรับอากาสเสียหรือไง

“ขอโทษนะที่ไม่ได้เทียนเจิน” คำหยอกเย้าดังออกจากเจ้าบ้านพาให้เจ้างูหัวเราะ เฮยเวียจื่อดึงอมยิ้มออกมาจากปากเลีย หรี่นัยน์ตาลงอย่างเซ็กซี่ ก่อนที่จะคลี่ยิ้มยั่วยวน

“ขอโทษนะที่ไม่ได้เย็นชา..”

สุดท้ายในยามเย็นของเซฟเฮ้าเซี่ยอวี้ฮัวก็กลับเต็มไปด้วยเสียงคุยจ้อไม่หยุดของเจ้างู

ท่าทางความสงบสุขจะห่างออกไป

เซี่ยอวี้อัวเหลียดบุหรี่แต่ไม่ได้เกลียดรสหวานที่เจือมากับมัน..

เฮยเสียจื่อกลับมาแล้วเขาคงไม่ต้องพึ่งนิโคตินปลอมๆอีกต่อไป ตักจวงสารเสพติดเอาจากเรือน่รางนั้นโดยตรงท่าทางจะเป็นการบำบัดที่ไม่เลว..

เซี่อวี้ฮัวเกลียดบุหรี่....แต่ชื่นชอบรสหวานอันกลมกล่อม..

[faliona01]

งั้นเสี่ยวฮัวก็กินบุหรี่ลงท้องไปเลยนะคะ จะได้ไม่ต้องดม
(โดนตบ!!!!!!!!)

คุณชายน๊า..... เป็นคุณชาย นี้มัน คุณช๊าย คุณชายจริงๆ
ยามอารมณ์ไม่ดีก็มีเจ้าแว่นมาให้ปวดหัวหนักยิ่งกว่าเก่า (เงิบ!)

แหม๋คุณชาย บอกมาเถอะคะ ถึงไม่ชอบ แต่ถ้าเป็นเเว่นอะรับได้ ชิมิคะ?