[OS] 盗墓笔记 - dmbjdaily "พี่ชาย"/"น้องชาย"- No Pairing [อู๋เสีย และหนุ่ม ๆ สกุลอู๋]

[kyokikuma]

[OS] 盗墓笔记


Character - อู๋เสีย และหนุ่ม ๆ สกุลอู๋


Rate - ...เรื้อน... ;3; /มุกใต้สะดือและกำกวมของหนุ่มโสดเยอะมากค่ะ


Note - dmbjdaily "พี่ชาย"/"น้องชาย"


** ขอบพระคุณสำหรับทุกคอมเมนต์ใน "โทรศัพท์มือถือ" กับ "พ่อ" ค่ะ  คราวนี้ขอส่งเป็นเดย์ลี่ควบสองวันนะคะ   **







...หลังจากจดหมายแห่งรักของเตี่ยฉบับนั้น ก็ผ่านมาเกือบเดือนได้แล้ว...





ผมนั่งเคาะรังแค เกาขี้กลาก แคะขี้เล็บ ดูดขี้ฟัน ขบคิดอย่างหนักชนิดที่ว่า หน้าไม่ล้าง ฟันไม่แปรง น้ำท่าไม่อาบ หมกมุ่นอยู่กับรหัสลับของเตี่ยเหมือนคนบ้า...หรือจริง ๆ แม่งมันบ้าตั้งแต่ที่ผมเอามันมาใส่สมองแต่ทีแรกเนี่ย...


แถมไอ้เจ้าลูกน้องโคตรขี้เกียจพอมันเห็นสารรูปผมเป็นเอามากขนาดนี้ มันกลับทำตัวขยันขึ้นมาอย่างผิดหูผิดตา เปิดร้านรับลูกค้ากระตุ้นยอดขาย แถมสั่งอีกว่าให้ผมนอนอยู่ข้างหลังอย่างเดียวพอ ถ้าไม่คอขาดบาดตายจริง ๆ อย่าโผล่ออกมาหน้าร้านเลย


...ตกลงใครเป็นเถ้าแก่ ใครเป็นลูกจ้างกันแน่วะเนี่ย...


...แต่เออ...ถ้าทำให้มันขยันทำการทำงานคุ้มค่าจ้างขึ้นมาได้นี่ก็ไม่เลวนัก ถ้าจะโสโครกต่อไปอีกนิด...





แต่มันก็ไม่ได้คำตอบที่ต้องการรู้อยู่ดี !!!





จะโทรไปหาเพื่อนร่วมขบวนการแบบเสี่ยอ้วน หรือเสี่ยวฮัว ก็เจอแต่ฝากหมายเลขโทรกลับ...สงสัยไอ้พวก "มืออาชีพ" จะไปขุดดินกันเพลินแหง ๆ ชิส์...


...ใช่สิ...ตูมันอ่อน...มีแข็งอย่างเดียวล่ะวะทั้งเนื้อทั้งตัวเนี่ย...


ส่วนนายแว่นดำหรือเมินโหยวผิงนั่นเลิกคิดได้เลย แค่เหตุการณ์ลักพาตัวในปักกิ่งไปอ่านบทอัศจรรย์วันนั้น ผมว่าคงทำร้ายหัวใจ ทำลายสมองยันตับทะลวงต่อไปยังลำไส้ทะลุปราณชีพจรจุดตันเถียนของสองคนนั่นไปเรียบร้อยแล้ว...ไอ้คนแจกเรื่องก็เหมือนแกล้ง จัดเรทซะไล่ลำดับ จาก ธรรมดายันอาร์สิบแปดได้ถูกคนโคตร ๆ...


...เสี่ยวฮัวต้องมีความแค้นกับสองคนนั่นแบบล้ำลึกแหง ๆ...


ไม่ได้การล่ะ...ผมไม่ควรทำให้เจ้าคุณชายหน้าตาดีฝีปากจัดนั่นแค้นเคืองถือโทษจนโดนหมายหัวไปอีกคน...


...ไม่ดี ๆ ไม่ควรกวนหมอนั่นบ่อย ๆ ไม่งั้นจะโดนเพ่งเล็งเอา.......





...แต่แม่ง มันคาใจ...





...ผมว่าถ้าผมไม่ได้คำตอบให้หายข้องใจ นอกจากความโสโครกแบบที่ไอ้ลูกจ้างตัวแสบของผมมันจิกตามองผมอยู่ทุกวี่วันด้วยสายตาเหยียดหยามรังเกียจขั้นสุดนี่แล้ว ผมคงได้รับวงปีใต้ตาของแพนด้ามาเป็นของแถมด้วยแน่ ๆ





...ก็ผมอยากรู้ว่า ซันซุนติ่ง x ปู มันคืออะไรนี่ !!!...







นั่งจิบชามองเพดานร้านด้วยสายตาประหนึ่งเซียนผู้ละกิเลสเหนือโลก ทิ้งซึ่งสุขและทุกข์ทั้งปวงแล้ว กลิ่นหอมกรุ่นของใบชากระป๋องใหม่ที่ผมไม่รู้ว่าใครไปซื้อมาตั้งแต่เมื่อไหร่ลอยอวลอยู่ใต้จมูก...ผมซดมันหมดไปสามกาจึงเพิ่งสังเกตุเห็นกรอบรูปเล็ก ๆ ที่วางอยู่ไม่ไกลกับกระป๋องใบชาบนโต๊ะ


...มันเป็นรูปตอนผมยังเล็กมาก ๆ กับ ปู่ ย่า เตี่ย ม๊า อารอง อาสาม และซันซุนติ่ง...





...นี่ไงกุญแจของปริศนาแรก !!! ไอ้นี่แหล่ะที่ผมตามหา !!!...





ผมแทบจะร้องลั่นร้านว่าเจอซันซุนติ่งแล้ว...แต่ก็กลัวเขาจะมองว่าผมบ้าไปจริง ๆ กับอีแค่เจอ ซันซุนติ่ง(ตะปูสามหุน) จะแหกปากร้องหาง้าวกวนอูเพื่อ !!! ...ถ้าผมแหกปากว่าไอออกมาเป็นซันซุนติ่ง(ตะปูสามหุน) .....เออ...อันนั้นค่อยดูน่าตื่นเต้นหน่อย....





ซะที่ไหนวะ !!!!!!





รูปภาพครอบครัว และน้องหมาหน้าตาบ้องแบ้วหนึ่งตัวไม่ได้ช่วยห่- อะไรเลยแม้แต่น้อย ผมมองรูปนั้นแล้วก็เบ้ปาก เห็นแต่ความหล่อน้อยของเตี่ย หล่อปานกลางของอารอง และบอกไม่ถูกว่าควรจะหล่อดีไหมของอาสาม แล้วก็เลื่อนโฟกัสมาหยุดที่ัหน้าตาซื่อ ๆ ดูไร้พิษภัยของปู่แล้วก็ปลงยังไงไม่รู้...


...ตกลงความหล่อน้อยนิดของผม มันมาจากพันธุกรรมที่ผิดพลาดไม่ได้คัดสรรของใครกัน !...


ไม่ได้การ...ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป ผมจะต้องโดนไอ้พวกมีเอกลักษณ์แบบเสี่ยอ้วน และหน้าตาโดดเด่นเหมือนเสี่ยวฮัวกับเมินโหยวผิงแย่งซีน จนคนจำเถ้าแก่น้อยแซ่อู๋ได้แค่นายหน้าจืดนี่แน่ ๆ


...เอกลักษณ์อยู่ที่ความหน้าจืด และเงาหัวไม่มีนี่มันชิ-หายเกินไปแล้ว...


.......จะว่าไป ในบรรดาลูกสามคนของปู่ ผมพิจารณาอยู่นาน ก็มีเตี่ยนี่แหล่ะที่หน้า....อืม...ธรรมดาที่สุดแล้ว ฟากอารองนี่ ถ้าบอกว่าหล่อแบบพวกเจ้าพ่อตัวร้ายในหนังฮ่องกงที่เป็นจอมวางแผนอะไรแบบนั้นก็เข้าเค้าแกอยู่...ส่วนอาสามนี่ถือได้ว่าหน้าตาไม่เลวเลยทีเดียวล่ะ ตอนแกหนุ่ม ๆ ก็มีสาวติดพันอยู่ไม่น้อยเท่าที่ผมจำความได้...





...อป...อป...อป...อปป้า หังโจวสไตล์ ♫ ~♪...





ผมเกือบจะกลิ้งตกเก้าอี้ไปเอาหัวโหม่งชั้นวางของจากการเขย่าอย่างแรงของไอฟ่งเสิ่นเจิ้นที่บีบคอให้เสี่ยอ้วนไปหิ้วมาให้....ห่-เอ๊ย มือถือบ้าอะไรวะ สั่นทีเขย่าไ-แทบหลุดทั้งพวง...


หลังจากนี้ผมจะกลับไปใช้อากงโฟนเหมือนเดิมดีกว่า !!! ...รู้สึกปลอดภัยกว่าเยอะ !...


รีบล้วงโทรศัพท์ที่สั่นประหนึ่งเครื่องสร้างแผ่นดินไหวย่อม ๆ ก่อนมันจะทำให้ไอ้ที่ไม่ควรยานของผมหย่อนมากกว่าที่ควรจะเป็น...ทันทีที่กดรับ เสียงเย็นยะเยือกจนถึงปลายประสาทก็ดังมาให้ได้ยินจนเผลอยืนตรงเท้าชิดหนีบเข่าเข้าหากันแม้ไม่มีใครอยู่รอบข้างเลยก็ตาม....





"ไอ้ลูกหมา... แกกล้าดียังไงนินทาเตี่ยแก !!!"





...ครับ...หนึ่งในเทพพิทักษ์ไท่ซ่านเหล่าจวินอีฉยงที่บ้านผม...อู๋เอ้อร์ไป๋ครับ...


"แกรู้ไหมว่าพี่ใหญ่จามผิดปรกติมาตั้งแต่สิบนาทีสี่สอบสองวินาทีมาแล้ว โดยไม่มีไข้ ! ฉันนึกออกถึงแกคนเดียวอู๋เสีย ไอ้ลูกอกตัญญู !!! แกรับสารภาพมาตอนนี้ลดโทษหนึ่งในสาม ถ้าดื้อเพ่งฉันจะเพิ่มโทษแกสี่เท่า ถ้าแกเงียบลงโทษเท่าเดิม !"


"อ...อารอ - - -"


"แกรู้ไหมว่ากว่าพี่ใหญ่จะเลี้ยงแกโตมาขนาดนี้ได้ต้องเสียเงินเสียเวลาเสียกำลังกายกำลังใจไปเท่าไหร่ ! แกกล้าดียังไงถึงทำกับเตี่ยแกแบบนี้ รู้ไหมว่าพี่ใหญ่จามไม่หยุดเพราะแกนินทา ! นี่ถ้าเป็นอะไรไปล้มหมอนนอนเสื่อ ฉันจะให้แกมานั่งคุกเข่าเฝ้าหน้าเตียง โขกหัวคำนับเตี่ยแกวันละร้อยครั้ง !!!! "


"อารอ - - -"


"ถ้าเตี่ยแกต้องเข้าโรงพยาบาล ฉันจะริบร้านแกแล้วส่งแกไปฝึกพร้อมกับหมาที่บ้านใหม่ !!"


"อ - - -"





...ปู่ครับ....ช่วยด้วย !!!...





ผมยืนให้ตะคริวกินมัดกล้ามเนื้อ Gluteus Maximus จนเบี่ยงซ้ายเบี่ยงขวาก็แล้ว เริ่มออกท่าแอโรบิคก็แล้วก็ยังไม่หาย...แถมอารองยังจัดชุดใหญ่ว่าด้วยความกตัญญูต่อบิดามารดาและผู้อาวุโสจนผมน้ำตาแทบร่วงจากการที่ฟังแกไปด้วยเดินไปด้วยจนเตะใส่ขาโต๊ะชนเล็บขบเข้าอย่างจัง...


...แม่งเอ๊ย....รู้งี้ตัดตั้งแต่เมื่อวานก็ดี....


...จวบจนกระทั่งแบตเตอร์รี่ไอฟ่งของผมใกล้จะดับชีพสูญวิญญาณนั่นแหล่ะ อารองถึงยอมกลับสวรรค์ไปทำหน้าที่เทพพิทักษ์ต่อเพราะลูกค้าติดต่อเข้ามาด่วน และสำคัญมาก...หาไม่แล้วคืนนี้ทั้งคืนผมก็คงได้นั่งคุกเข่าสำนึกผิดฟังแกจัดหนักต่อไปได้อีกยันเช้าแน่ ๆ .....


...สาธุ...ขอขอบพระคุณลูกค้าท่านนั้นเป็นอย่างสูง อู๋เสียเทพมือขวาชั้นผู้น้อยนี้จะไม่ลืมเลย.......







...อป...อป...อป...อปป้า หังโจวสไตล์ ♫ ~♪...





หลังจากเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นสถิตย์ยังแท่นชาร์ตได้ไม่ถึงห้าวินาที...สัญญาณดับชีพจากอุปกรณ์อำนวยความสะดวกที่ตอนนี้ผมอยากเขวี้ยงลงทะเลก็ดังขึ้นอีกครั้ง.......


ผมยืนชะงักมือค้างเหมือนคนเป็นตะคริวพาดจากไหล่ลงมาที่หัวนมชนกับกล้ามเนื้อมัดเดียวในท้องกระทันหัน เหงื่อไหลพลั่ก ๆ เป็นน้ำตกจนรู้สึกได้ว่าหลังเริ่มชื้นจนเสื้อที่ใส่อยู่เปียก อาการชักใกล้เคียงคนเป็นพาร์คินสันไปทีละนิด แต่หนักเข้าอาจจะออกแนวทรงเจ้าก็ได้เพราะรู้สึกว่าซีกขวานี่มันสั่นไปทั้งซีกเลยทีเดียว


...ควรจะรับดีมั๊ยวะ...ถ้าอารองแกเสร็จธุระแล้วโทรมาปิดบัญชีอีกรอบนี่.......


ยืนค้างอยู่ในท่าเตรียมตะกุยฝาบ้านไม่ทราบนานเท่าใด ไอ้ลูกจ้างจอมอู้ที่ตอนนี้ขยันจนน่าร้องไห้ ก็แหกปากมาจากหน้าร้านด่าผมเป็นชุดว่าทำเสียงดังรบกวนลูกค้าที่กำลังตกลงราคาของอยู่ ให้ผมรีบ ๆ ทำให้เสียงมันเงียบลงซะ !


...นี่ตกลงใครเป็นเจ้านาย ใครเป็นลูกจ้าง หือ !!!...


ผมสบถสรรเสริญบรรพบุรุษมันในใจอยู่สามวินาทีก่อนจะกลั้นใจกดรับสาย คิดว่าเป็นตายเท่ากัน...บางทีอารองอาจจะยังไม่เสร็จธุระ นี่อาจจะเป็นสายเรียกเข้าจากคนรู้จักของผมหรือเพื่อน ๆ ก็ได้...





"ไอ้ลูกหมา ! ถ้าฉันกลับไปแล้วไม่เตะก้นแก ลากคอแกไปขอขมาพี่ใหญ่ อย่ามาเรียกฉันว่าอาสามอีก !!!"





.............ครับ...เทพพิทักษ์ไท่ซ่านเหล่าจวินอีฉยงอีกองค์...อู๋ซันเสิ่งครับ...





ผมยืนตัวลีบหนีบไข่หันซ้ายแลขวาล่อกแล่กเหมือนน้องหมาที่บ้านตอนระแวงภัยยังไงยังงั้น หน้าก้มงุดคอหดไม่รู้สึกอยากจะรู้อยากจะเห็นเลย...นี่ผมกลัวจริง ๆ นะว่าอาสามแกจะโผล่มายืนข้างหลังในวินาทีใดวินาทีหนึ่งแล้วก็หิ้วคอผมไปกราบแทบเท้าเตี่ยน่ะ...


...หากเทียบอารองเป็นสายบุ๋น เปิดปากทีด่าไฟแลบชนิดที่ทำให้ผีอยากผูกคอตายอีกรอบได้...


...อาสามแม่งก็เป็นฝ่ายบู๊ที่เดาใจยาก ไปมาไวกว่าผี และมือไวตีนหนักอย่าบอกใคร...





"ฉันจะถึงบ้านพรุ่งนี้ อาจจะเร็วกว่าก็ได้ ! เตรียมตัวให้พร้อมด้วยล่ะ !!!"


เสียงตัดสายจากฝั่งคู่สนทนาทำให้สติที่กำลังบินหนีไปกลับเข้าร่าง ผมรีบตบ ๆ หูตัวเอง เพราะเสียงตะโกนเมื่อกี้ของอาสามมันไม่เบาเลย เล่นเอาขี้หูเกี่ยวก้อยสามัคคีชุมนุมรอบกองไฟ สมองลั่นสมองไหลไปอยู่อีกซีกหมด


...เอ.......เมื่อกี้อาสามบอกว่าจะถึงบ้านพรุ่งนี้คืออะไรวะ...


คิดไปคิดมาจนแทบจะตีลังกาเล่นกายกรรมกลางร้าน เหงื่อที่ไหลซึมจนเปียกเต็มหลังเริ่มเป็นน้ำตกร่วงจากชั้นบนบริเวณไหล่ไหลตามร่องกระดูกผ่านเกาะแก่งของสิวและรอยแผลเป็นข้างหลังลงไปยังร่องรับน้ำที่มีฝายแก้มลิงดันอยู่ข้างล่าง.......น้ำตาพาลจะไหลเพราะพรุ่งนี้ผมรู้แล้วว่า 'โดนหนัก' แน่ ๆ...ไม่ว่าจะเป็นฝีปากคมกริบกระซวกไส้ไหลลงไปกองนองพื้นของอารอง หรือวิชาบาทาสยบหลานของอาสาม





...ทางไหนแม่งก็ตาย...





ผมปาดน้ำตาลูกผู้ชายสกุลอู๋ทิ้ง ตั้งสติที่เอียงกระเท่เร่ให้ตั้งตรง ก่อนจะค่อย ๆ คลานแบบหนอนชาเขียวห่อปอเปี๊ยะไปควานหาธูปในลิ้นชักขึ้นมาจุดด้วยมือสั่นเทา รู้สึกเหลือทางเลือกน้อยนิดเหลือเกิน.......มหาเทพอู๋อีฉยงของบ้านช่างศักสิทธิ์ทรงฤทธิ์แก่กล้าขนาดที่ว่าผมแค่เปรยเรื่องหน้าตาที่หล่อน้อยนิดของแกในใจ กลับโดนเทพพิทักษ์ซ้ายขวาโทรมาล่อเสียขี้ขึ้นสมอง


...ปู่ครับ...ลูกชายคนรองกับคนที่สามปู่แม่งรักพี่ชายเกินไปแล้วครับ...


ระหว่างจุดธูปไหว้ปู่ขอความคุ้มครองเผื่อในวันพรุ่งนี้หน้ากรอบรูปใบน้อยที่เป็นรูปหมู่ ผมครุ่นคิดอยู่นานจนธูปไหม้ลามลงมาครึ่งก้านก็ยังคิดไม่ตกอยู่ดีว่าจะต้องหาอะไรไปเซ่นไหว้ลูกชายคนโตของปู่กับน้องชายทั้งสองคนของแกให้พึงพอใจอย่างที่สุด...ผมถึงจะรอดพ้นชะตากรรมอันน่าหวาดเสียวนี้ไปได้...


...นั่นสิ...จะว่าไป เมื่อกี้ก่อนที่สมองผมจะไหล รู้สึกตัวเองคิดอะไรอยู่ซักอย่างเหมือนจะเกี่ยวกับ...ปู.......





ห่- แม่งเอ๊ย ! แล้วจะไปหาปูจากไหนตอนนี้วะเนี่ย !...











End.


/ไม่ร้องนะคะอู๋เสีย ต้องเข้าใจว่าพี่ชายคนนี้เขาเป็นที่รักของน้องชายมากนะคะ 5555 =3=

[Ak_Zokyo]

เทพพิทักษ์ไท่ซ่านเหล่าจวินอีฉยง <<< แงงงงงง ชอบฉายาตำแหน่งอาๆมากค่ะ โอ๋นายน้อย นายเป็นลูกคนเดียวนี่นา ต้องเข้าใจว่าพี่ชายเป็นที่รักมากนะ /แต่พอคิดในแง่ว่าผู้ชายนิ่มๆคนนั้นได้การอารักขาจากน้องทั้งสองขนาดนี้มีความรู้สึกลาสท์บอสลอยขึ้นมาเลยค่ะ หรือว่า...!

นี่นายน้อยโดนยับมากี่รอบแล้ว มีปฏิกิริยาพิเศษกับคำว่าลูกหมามั้ยคะเนี่ย (แต่จริงก็ลูกหลานหมาห้ากันทั้งบ้านนี่นะ) เป็นพาร์ทต่อที่ตลกมากค่ะ แง 5555555555 ขอบคุณสำหรับฟิคเรื้อนๆอีกฟิคนะคะ

ปอลิง.ยอมรับว่าคำบรรยายแบบมุกใต้เข็มขัดบางมุกก็ทำเราสะดุ้งปาดเหงื่อไปเหมือนกันค่ะ จั่วเรื่องนี้ไว้ที่หัวฟิคด้วยดีมั้ยเอ่ย? ^ ^;;

[kuramajoy]

โอยยย นายน้อยคะ
พรืด ฮ่าๆๆ โถๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นายน้อยน่าจะลองไปหา อารองxพ่อๅxอาสาม ดูนะคะ

ว่าแต่คุณชายแกล้งอิแว่นอะ

[Tang_An-An]

ฮ่าาๆๆๆๆ อ่านแล้วฮามาก ๆ เลย อารองกับอาสามนี่เป็นบราค่อนใช่ไหม5555