[OS] เข็มขัดและปลอกคอ [จางฉี่ซาน&อู๋เหลาโก่ว]

by **MinMin** Fri 19 Dec 2014, 01:28

เข็มขัดและปลอกคอ

เรื่องทั้งหมดเริ่มต้นจากบทสนทนาทั่วๆไป อู๋เหลาโก่วแค่ต้องการหาอะไรสักอย่างมาทำปลอกคอหมาที่ถูกกัดขาดไปนับไม่ถ้วน...

เขาต้องการแค่นั้นจริงๆ

"ท่านจางฉี่ซาน เข็มขัดของท่านทำจากวัสดุเนื้อดี ถ้าเอาไปทำปลอกคอหมา หมาของข้าคงกัดไม่ขาด"

"หมาของเจ้าไม่หนีไปไหน ทำไมจึงต้องทำปลอกคอด้วย"

"คนอื่นจะได้รู้ว่าหมาพวกนี้เป็นของข้า หากพวกเขาทำร้ายหรือรังแกพวกมัน พวกเขามีเรื่องกับอู๋เหลาโก่วแน่"

"ถ้าเช่นนั้นข้าควรหาปลอกคอให้เจ้าด้วย"

"...ท่านจางฉี่ซาน ข้าไม่ใช่หมา..."

มาวันนี้ หากย้อนเวลาไปได้ เขาคงอยากไปขอเข็มขัดจากเซี่ยจิ่วเย๋เสียมากกว่า แต่คงเป็นไปไม่ได้เสียแล้ว

ตอนนี้หมาของเขามีปลอกคอ...ส่วนเขาเองก็มีปลอกคอ หรือถ้าจะให้พูดอย่างที่คนทั่วไปเข้าใจง่ายๆคือ เขามีสร้อยที่ต้องสวมตลอดเวลา

แต่เขาเป็นคนลุย ชอบขุดดินหากินกับสุสาน ไหนจะต้องดูแลหมาหลายสิบตัว สร้อยเส้นบางๆที่แม้คนให้จะยืนยันหนักหนาว่าทำจากวัสดุพิเศษก็ไม่แน่อาจจะขาดหล่นหายที่ไหนก็ได้

ความสวยงามของมันเขาเสียดาย จึงถอดเก็บไว้ จะใส่ก็ต่อเมื่อมีเหตุต้องเจอกับคนให้สร้อยเท่านั้น

แต่เรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น...

คืนนั้นอู๋เหลาโก่วเดินกลับบ้านตอนฟ้ามืดแล้ว ไหล่ข้างหนึ่งสละให้เพื่อนที่เคยคว่ำกรวยด้วยกัน หมอนี่เคยช่วยเขากับหมาไว้หลายครั้ง ดังนั้นตอนที่มันมาชวนไปดื่มเหล้าย้อมใจที่ถูกสาวสลัดรัก เขาจึงไม่อยากปฏิเสธ หลังจากฟังคนรักคุดพล่ามร่วมชั่วโมง เหล้าก็เริ่มออกฤทธิ์ อู๋เหลาโก่วดื่มไม่มาก ผิดกับอีกคนที่เมาไม่รู้เรื่องแล้ว

เขาจ่ายเงิน พยุงพาเพื่อนไปส่งบ้าน ไม่นึกว่าระหว่างทางจะเจอกับคนที่เขาไม่อยากเจอด้วยในตอนนี้

จางฉี่ซานอยู่ในชุดเครื่องแบบ ท่าทางเหมือนเพิ่งกลับจากการไปประชุมกับคนใหญ่คนโตถึงได้สวมเสื้อผ้าเต็มยศขนาดนี้ ผิดกับคนติดตามสองคนที่อยู่ในชุดลำลองสบายๆเหมือนกับไม่ได้ไปงานเดียวกัน

อู๋เหลาโก่วยิ้มให้จางฉี่ซาน ผงกหัวทำความเคารพแล้วลากเพื่อนเดินผ่านไป...ได้แค่สองก้าวก็ต้องหยุด เมื่อถูกจางฉี่ซานมายืนขวางอยู่ข้างหน้า

"ไม่คิดจะทักทายกันหน่อยหรือ"

"สวัสดี ท่านจางฉี่ซาน...ข้าทักท่านแล้ว เปิดทางให้ข้าไปเถอะ"

คำขอนั้นไม่ได้ผล เมื่อคนตรงหน้าไม่ขยับไปไหน อู๋เหลาโกวตั้งใจจะเลี่ยงไปข้างๆ แต่ก็ถูกลูกน้องอีกสองคนของจางฉี่ซานดักไว้

"ท่านจางฉี่ซาน..."

"เจ้าลืมอะไรหรือเปล่า"

อู๋เหลาโก่วคิดสักพัก ตอบว่า "ข้าคิดว่าไม่"

คนฟังพยักหน้า กำลังจะเอื้อมมือไปหาอีกฝ่ายหนึ่ง ทว่า กลับถูกปัดกลายอากาศโดยคนเมา

"อย่ามาแตะผู้หญิงของข้า!"

อู๋เหลาโก่วแทบจะปล่อยร่างที่พยุงอยู่ร่วงลงกับพื้นด้วยความตกใจ ไอ้นี่เมาไม่รู้เรื่องแล้ว! เขามองเพื่อนที่กำลังชี้หน้าเจ้าบ้านสกุลจาง...เจ้าจะเมายังไงไม่ว่า แต่อย่าลากข้าไปซวยด้วย!!

"เจ้าเป็นใครข้าไม่รู้ แต่นี่มันคนของข้า! อย่า..."

อู๋เหลาโก่วพยายามตะครุบปิดปากเพื่อน แต่ยิ่งพยายามหยุดเหมือนจะยิ่งแย่ลง โดนเฉพาะเมื่อคนเมาหันมาดึงเขาไปกอด แล้วพูดว่า

"ข้ารักเจ้าคนเดียวจริงๆ"

ประโยคจากเพื่อนชายชวนขนลุก คนฟังถึงกับลืมมิตรภาพ ผลักและถีบเพื่อนลงไปนอนกับพื้น เขาอ้าปากจะด่า แต่ก็ต้องกลืนคำพูดทั้งหมดลงไปเมื่อรู้สึกได้ถึงมือที่วางบนไหล่

อู๋เหลาโก่วค่อยๆหันไปอย่างช้าๆ สบตากับจางฉี่ซานที่ก้มมองเขาด้วยสายตานิ่งสงบ...สงบก่อนพายุจะเข้า...

"ข้ามีเรื่องต้องคุยกับเจ้า" น้ำเสียงช่างราบเรียบไม่มีความหงุดหงิดหรือโกรธเคืองเจือปนอยู่เลย แต่คนฟังรู้สึกเหมือนกำลังจะถูกส่งลงไปเผชิญหน้ากับศพโลหิต

"ข้าต้องพาเพื่อนไปส่ง..."

"ลูกน้องของข้าจัดการได้" จางฉี่ซานหันไปสั่งการคนติดตามสองสามประโยค คนเมาที่นอนอยู่กับพื้นก็ถูกหิ้วตัวไป เมื่อเหลืออยู่แค่สองคน เจ้าบ้านตระกูลจางก็ยิ้ม ล้วงมือเข้าไปในแขนเสื้อของอีกคน ดึงสิ่งมีชีวิตตัวจิ๋วที่ซ่อนตัวอยู่ข้างในออกมา

จางฉี่ซานหิ้วคอหมาน้อยที่กำลังครางหงิงอย่างน่าเอ็นดู แกว่งไปมาหน้าเจ้าของ

"ถ้าเจ้าอยากได้หมาของเจ้าคืน พาข้าไปที่บ้าน"

อู๋เหลาโก่วสบถในใจ...แต่เขาไม่มีทางเลือก...

หมาที่บ้านของเขายังคงหมอบให้กับจางฉี่ซานเช่นเคย แผนการใช้หมาไล่คนจึงต้องพับเก็บโดยปริยาย เขาพาแขกที่ไม่ได้รับเชิญมาถึงห้องรับรอง จึงเอ่ยปากว่า

"ข้าขอหมาคืน"

ทวงยังไม่ทันจบคำ จางฉี่ซานก็วางซันชุ่นติงลงกับพื้น มันรีบวิ่งไปหาเจ้านาย เขาอุ้มขึ้นมากอดทันที

"ท่านทำให้หมาของข้าตกใจ"

"ข้าทำอะไรได้มากกว่านั้น"

อู๋เหลาโก่วเงยหน้ามองคนพูดที่ขยับมาชิดตัวเขาอย่างรวดเร็ว ตกใจจนปล่อยหมาลงพื้น ซันชุ่นติงกระโดดถึงพื้นอย่างสวยงาม แต่เจ้าของถูกผลักชิดผนัง หลังกระแทก แถมยังโดนกักไม่ให้หนีไปไหนอีก...สภาพไม่สู้ดีเท่าไรนัก

"เจ้าลืมอะไรบางอย่าง" จางฉี่ซานกล่าว ใช้นิ้วจิ้มลงไปที่คอของคนที่ถูกกักไว้ เลื่อนไปซ้ายขวา ขยับไปจับหลังคอ

อู๋เหลาโก่วพลันนึกได้ทันทีว่าลืมอะไร...

"ปลอกคอของเจ้าไปไหนเสียแล้ว"

"ข้าขอตัวไปหยิบ..."

คำพูดขาดหายเมื่อท่ายืนถูกเปลี่ยนเป็นท่านอน จางฉี่ซานผลักร่างเล็กกว่าลงกับพื้น นั่งคร่อมไว้แล้วเริ่มปลดเข็มขัดของตัวเอง

"เจ้าจะเรียกหมาของเจ้าเข้ามาก็ได้ ข้าไม่มีปัญหากับการมีผู้ชม"

เมื่อโดนดักคอไว้ล่วงหน้า อู๋เหลาโก่วอดไม่ได้ที่จะสบถออกมา...หมาของเขาทำอะไรคนคนนี้ไม่ได้จริงๆ

"บางทีสร้อยบางๆอาจจะไม่เหมาะกับเจ้า"

"ท่านจางฉี่ซาน ข้า..."

เขาเงียบลงเมื่อนิ้วเรียวยาวแตะที่ปาก รอยยิ้มของคนตรงหน้าทำให้เขาสั่นสะท้าน...นี่ไม่ใช่ท่านจางฉี่ซานที่เขารู้จัก

เขารู้สึกได้ถึงเข็มขัดที่ทาบลงบนคอ

"ปลอกคออันนี้ดูจะไม่เหมาะกับเจ้า"

จากนั้นเข็มขัดก็ถูกเปลี่ยนตำแหน่งเปลี่ยนหน้าที่...กลายเป็นเครื่องพันธนาการข้อมือ

"ท่านจางฉี่ซาน ข้ากลัวทำสร้อยของท่านขาด จึงไม่ใส่ติดตัว" อู๋เหลาโก่วบอก เมื่อข้อมือถูกมัดไว้ เขาก็เริ่มรู้สึกหวาดกลัวคนคนนี้เป็นครั้งแรก

...แม้จะเคยได้ยินว่าท่านจางฉี่ซานเป็นคนเลือดเย็น แต่เขาก็ไม่เคยคิดว่ามันเป็นความจริง มาวันนี้...เขาเริ่มไม่แน่ใจเสียแล้ว

"งั้นข้าควรจะหาสร้อยที่เจ้าไม่ต้องกลัวขาด เจ้าคิดว่าควรเป็นสร้อยแบบไหน"

"...ข้าไม่รู้ แต่ท่านปล่อยข้าก่อนเถอะ ข้า..."

"เจ้าไม่ต้องสวมสร้อยเส้นนั้นแล้ว" จางฉี่ซานพูดแทรกขึ้น มือจับคางของคนที่อยู่ข้างล่างเชยขึ้น "ข้ารู้แล้วว่าควรเป็นสร้อยแบบไหนที่เจ้าจะไม่ต้องกลัวขาด และทำให้คนอื่นรู้ว่าไม่ควรมายุ่งกับเจ้า"

สิ้นเสียงนั้น อู๋เหลาโก่วก็สะดุ้งกับสัมผัสแรกที่ลำคอ คำพูดที่จะเปล่งออกมากลับขาดหายจากแรงกดที่คอ เสียงครางเล็ดลอดมาอย่างแผ่วเบาเมื่อฟันคมขบเม้มลงมา

จางฉี่ซานมองรอยแดงที่ปรากฏขึ้นบนผิวเนื้ออย่างพึงใจ

"ข้าจะทำปลอกคอเส้นใหม่ให้เจ้าเอง"

________________________

...ต่อที่ฟิค "ใต้ผ้าพันแผล" นะคะ

by **ri0bik** Fri 19 Dec 2014, 02:50

กัปตันนนนนนนนนนนนยยสุดยอด!!
#จางเลิกเจแล้ว!!

by **Naitear** Fri 19 Dec 2014, 09:52

มาอ่านอีกรอบก็ยังก๊าวค่ะะะ ฟหดดหฟฟกดดหฟฆหฟฟฟกหฟ #แงงงงงงง

ถึงกับขำลั่นบ้านตอนเพื่อนเมาๆของปู่อู๋ก่อเรื่องค่ะ 555555555 "ข้ารักเจ้าคนเดียวจริงๆ" แงง นายไม่สัมผัสรังอำมหิตจากนายทหารที่นั่งอยู่ตรงนั้นบ้างเรอะะ คนนั้นเขาก็รักปู่อู๋ของเขาคนเดียวนะะ 55555555 แต่สุดท้ายปู่อู๋ก็รับเคราะห์กรรมไป... #ซันชุ่นติงแอบซวยด้วย...

แอบแปลกใจที่ปู่จางทำขนาดนั้นแต่ยังไม่เจแตกค่ะ ,, v ,, #เอ๊ะ แต่ทำรอยทั่วคอแบบนั้นมันปิดลำบากนะคะ ไม่เห็นใจปู่อู๋มั่งเลย แต่ถ้าเห็นใจคงไม่ใช่ลงโทษ(?)เนอะ

ขอบคุณสำหรับฟิคค่าคุณมิน ~

by **Ak_Zokyo** Fri 19 Dec 2014, 14:48

MinMin พิมพ์ว่า:"คนอื่นจะได้รู้ว่าหมาพวกนี้เป็นของข้า หากพวกเขาทำร้ายหรือรังแกพวกมัน พวกเขามีเรื่องกับอู๋เหลาโก่วแน่"

"ถ้าเช่นนั้นข้าควรหาปลอกคอให้เจ้าด้วย"

"...ท่านจางฉี่ซาน ข้าไม่ใช่หมา..."

"ไม่ใช่... แต่คนอื่นจะได้รู้ว่าเจ้าเป็นของข้า" << ต่อประโยคในใจให้พ่อพระนะคะ อรั๊ย lol

อ่านกี่รอบก็ยังก๊าวจริงๆ เอื้อ ชะตากรรมเพื่อนของปู่ที่ลูกน้องพาไปเป็นยังไงบ้างคะเนี่ย (แต่เรารู้ว่าไม่เป็นไรหรอก แค่อยากแซว<3 /โดนดักตีหัวลากไปเก็บ

MinMin พิมพ์ว่า:"เจ้าจะเรียกหมาของเจ้าเข้ามาก็ได้ ข้าไม่มีปัญหากับการมีผู้ชม"

ชอบท่อนนี้มาก มาก มาก แบบไม่รู้สาเหตุ (จริงๆเพราะสัมผัสได้ถึงความโม่ยแบบก๊าวลึกๆ แงงง) ใจเต้นเลยค่ะ /////// กู๊ดจ๊อบมากค่ะกัปตัน!

by **YuHua** Fri 19 Dec 2014, 17:04

ท่านจางเจ๋งมากกกกกกกกกกก

แต่ทำไมด้วงคนนี้ดันคิดฉาก sm ไปแล้วอ่ะ
ปู่อู๋เค้าขอโต๊ดดดดดดดดด

by **Tang_An-An** Fri 19 Dec 2014, 19:05

อร้ายยยยย ปู่จาง>//<
ปู่อู๋นี่โดนเพื่อนทำพิษแล้วไหมล่ะ55555

by **SilverCloud** Fri 19 Dec 2014, 21:15

ปลอกคอ อร๊ายยยย ปู่จางแอบเอสนะคะเนี่ย ปู่อู๋ซวยดีแท้ โดนเพื่อนเมาทำพิษซะแล้ว ถถถ

by **faliona01** Fri 19 Dec 2014, 21:37

ปู่จางฉบับขี้โมโห!!!!!!!!! ><

แค่นี้เองปู่เก๊าะ!!! ทำปู่อู๋สะงอแงเลย ไม่ดีๆ
ปู่ต้องใจเย็นๆนะคะ

สูดลมหายใจลึกๆ เพราะตระกูลอู๋เขาน่ารักทุกคน

ว่าแต่ ถ้าปู่จะสวมปลอกคอกันขนาดนี้คงต้องขยันทำเส้นใหม่บ่อยๆละคะ
เพราะมันจางเร็... (เเค่กๆ!!!)