[OS] #dmbjdaily (ร้าว) เหตุเกิดจากแว่นตา [เอ้อร์เหลียน] (NC)

[iroiro]

เหตุเกิดจากแว่นตา [เอ้อร์เหลียน]

ในขณะที่อู๋เอ้อร์ไป๋กำลังอาบน้ำอยู่ เซี่ยเหลียนหวนก็ได้พบกับเรื่องราวสยองขวัญจนถึงขั้นแทบช็อคน้ำลายฟูมปาก


เหตุมันเกิดขึ้นจากเขากำลังสนใจแว่นตาที่อีกฝ่ายถอดทิ้งเอาไว้ที่โต๊ะข้างเตียง แต่เมื่อเอื้อมมือไปหยิบมือเจ้ากรรมดันอ่อนแรงขึ้นมาเสียพอดิบพอดี ทำให้แว่นร่วงลงไปยังที่พื้น หากแต่เรื่องยังไม่จบเพียงนั้น


เขารีบกระโจนพุ่งตัวลงจากเตียงเพื่อจะไปหยิบแว่น และในวินาทีที่เท้ากระทบกับพื้น...


กร๊อบ


...ก็ได้ยินเสียงนี้ขึ้นมา


สมองของเขาประมวลผลอย่างรวดเร็ว ใบหน้าเริ่มบิดเบี้ยวและซีดลงอย่างเห็นได้ชัด


ยิ่งกลั้นใจก้มหน้าลงไปมองที่พื้น... ยิ่งรู้สึกอยากแกล้งเป็นลมเหมือนนางเอกละครหลังข่าว


แว่นทรงสวยที่ปกติถูกสวมใส่โดยอู๋เอ้อร์ไป๋แทบทุกเวลา ตอนนี้กลายเป็นเพียงวัตถุหน้าตาประหลาดเหมือนซากอุกาบาต เลนส์ร้าวไปจนแทบจะแตกหลุดออกมาได้ กรอบก็บิดเบี้ยวไปหมด น้ำหนักตัวเขาที่กดทับลงไปไม่น้อยเลยจริงๆ จึงไม่แปลกใจที่มันกลายสภาพเป็นเช่นนี้ หากแต่ทำไมพระเจ้าจึงทำแบบนี้กับเขา มันจะเป็นแว่นใครก็ได้ที่เขาเหยียบทับ แต่ไม่ใช่ของอู๋เอ้อร์ไป๋!


แอ๊ด


ยังไม่ทันมีเวลาเตรียมใจหรือเอาแว่นไปซ่อนอะไรทั้งสิ้น ประตูสู่ยมโลก... ไม่สิ ประตูห้องน้ำก็เปิดอ้าออกกว้าง


เขารีบคว้าหมอนใบโตบนเตียงมาราวกับมันเป็นโล่ชั้นดี พลางขยับถอยไปชิดผนังใกล้ตัวอย่างรวดเร็ว กอดหมอนแน่นจนแทบจะกลายเป็นเนื้อเดียวกัน ใจเต้นระทึกยิ่งกว่าเจอบ๊ะจ่างตอนลงกรวย


คนร่างสูงที่ออกมาจากห้องน้ำถึงกับขมวดคิ้วกับสิ่งที่เห็น เซี่ยเหลียนหวนกลายเป็นก้อนกลมสีขาวไปเสียแล้ว เรื่องนี้แม้แต่ไม่ใส่แว่นก็ยังดูออก


ปมที่คาอยู่ในใจทำให้อู๋เอ้อร์ไป๋ตัดสินใจยังไม่ไปแต่งตัวสวนเสื้อผ้า แต่กลับเดินตรงมาทางก้อนสีขาวปริศนาแทน เล่นเอาเซี่ยเหลียนหวนแทบกรีดร้อง


พลันสายตาอู๋เอ้อร์ไป๋กวาดไปเจอซากวัตถุคล้ายอุกกาบาตคาอยู่ที่พื้น เขาแน่ใจว่าก่อนเข้าไปอาบน้ำมันยังไม่มีสิ่งนี้ปรากฏอยู่ ในวินาทีที่กำลังจะก้มหยิบมันขึ้นมาดู คนที่รวมเป็นหนึ่งเดียวกับหมอนก็แผดเสียงออกมา


“พี่เอ้อร์ไป๋! อย่าแตะมันนะ มันคือระเบิด!”


คำพูดนั้นทำคนก้มลงไปชะงักชั่วครู่ เซี่ยเหลียนหวนไม่ใช่คนชอบพูดเล่นหรือโกหก แต่จากสัญชาตญาณคราวนี้เขาคิดว่าสิ่งที่พูดไม่ใช่เรื่องจริงแน่ ฉะนั้นชั่วครู่ที่ว่าก็กินเวลาเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น ก่อนวัตถุที่ว่าจะมาอยู่ในมือของเขา


“…”


ความเงียบเพียงชั่วครู่บีบคั้นหัวใจเซี่ยเหลียนหวนจนถึงที่สุด มันเหมือนกับช่วงเวลาก่อนที่ระเบิดจะลง หากแต่มันก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น อู๋เอ้อร์ไป๋เพียงขมวดคิ้วมองมันค้างอยู่แค่นั้น พลางถอนหายใจราวกับเสียดายมัน


เห็นเช่นนั้นเซี่ยเหลียนหวนจึงค่อยปล่อยมือจากหมอนแล้วยื่นหน้าออกมาน้อยๆ


“...พี่เอ้อร์ไป๋ไม่โกรธเหรอ?”


“หืม?” อีกฝ่ายส่งเสียงตอบกลับมาอย่างสงสัยพลางเดินเข้ามาใกล้


“ก็แว่น... นึกว่าพี่จะโกรธ แล้วลงโทษแรงๆ... อะไรแบบนี้”


“ก็แค่แว่น ถึงจะเสียดาย แต่จะเอามาเป็นเรื่องโกรธเสี่ยวเหลียนได้ยังไง” ร่างสูงพูดพลางขยับรอยยิ้มอย่างที่เขาคิดว่าเป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนและเจิดจ้าที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมาในชีวิต ความจริงแล้วพี่เอ้อร์ไป๋อาจเป็นเทพบุตรมาเกิดก็ได้


กำลังเคลิ้มอยู่จึงไม่ทันได้รู้สึกตัว ไปๆมาๆเขาก็ถูกอีกฝ่ายช้อนตัวขึ้นมาอุ้มท่าเจ้าหญิงเดินมาจนถึงหน้าห้องน้ำเสียแล้ว


“พี่เอ้อร์ไป๋?”


“โกรธน่ะไม่โกรธ แต่สำหรับเด็กที่ไม่ถนอมของก็ต้องมีการลงโทษบ้างเพื่อให้จำ” รอยยิ้มเจิดจ้านั้นยังไม่หายไปจากใบหน้า แต่คราวนี้เขาเริ่มคิดว่ามันดูน่ากลัวแทนแล้ว


“เสี่ยวเหลียนก็ยังไม่ได้อาบน้ำด้วยพอดีเลย” ร่างที่ยังมีหยดน้ำเกาะพราวบนอกพูดพลางเข้าไปในห้องน้ำ วางเขาลงในอ่างอย่างนุ่มนวล และสุดท้ายเดินไปล็อกประตูห้องน้ำอย่างดี


ทั้งที่รู้ว่าอันตรายกำลังคืบคลานเข้ามาใกล้ตัวเขาอย่างรวดเร็ว หากแต่ไม่สามารถวิ่งหนีไปได้แล้ว ทำได้เพียงร้องประท้วงอยู่ในใจ


เขาขอถอนคำพูด! พี่เอ้อร์ไป๋ไม่ใช่เทพบุตรลงมาเกิด แต่เป็นปีศาจรูปหล่อที่คอยล่อลวงเหยื่อชัดๆ!


“เอาล่ะ เสี่ยวเหลียน”


“พี่เอ้อร์ไป๋! ไม่...”


ยังพูดไม่ทันจบดี เสียงของเขาก็ถูกกลืนหายไปเนื่องจากถูกริมฝีปากของอีกคนประกบเข้ามา เรียวลิ้นร้อนกวาดทั่วโพรงปากราวกับกำลังลิ้มชิมรส มือที่ยังว่างปลดกระดุมเสื้อและกางเกงออกอย่างรวดเร็ว แล้วยื่นไปหยอกเย้าเนินอกของเขาจนมันแข็งเป็นไต ร่างกายที่เคยขัดขืนของเขาอ่อนยวบยาบลงทันใดกับความวาบหวามที่ได้รับมา ฝ่ายร่างสูงเห็นเช่นนั้นก็อยากจะลงโทษให้มากกว่านี้ มือหนาจับแก่นกายร้อนที่ตื่นตัวขึ้นของอีกฝ่ายพลางปลุกเร้าอย่างร้อนแรง ปากก็ยังซุกซนวนเวียนขบเม้มทิ้งรอยตีตราไว้บนร่างกายของอีกฝ่าย


“อา พี่..เอ้อร์ไป๋ อ๊ะ!”


“เรียกชื่อเต็มฉันสิ เซี่ยเหลียนหวน” เสียงแหบพร่าที่มีเสน่ห์อย่างขี้โกงนั้นกระซิบที่ข้างหู... อย่างนี้แล้วเขาจะปฏิเสธได้ยังไง


ตลอดคืนนั้นเสียงครางเสียวซ่านดังขึ้นไม่ขาด เซี่ยเหลียนหวนร้องเรียกชื่ออู๋เอ้อร์ไป๋ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง


...นี่อาจจะเป็นการลงโทษที่แสนสุขสมก็ได้






เพียงแต่วันรุ่งขึ้นเซี่ยเหลียนหวนคาดว่าตนจะลุกไม่ไหว




ต่ออีกนิด

เช้าวันรุ่งขึ้นอู๋เอ้อร์ไป๋ตื่นเช้าอย่างที่ติดเป็นนิสัยไปแล้ว อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยจึงนึกขึ้นได้ว่าแว่นตาถูกคนบนเตียงที่เขาอุ้มกลับมาเมื่อคืนเหยียบไปเรียบร้อยแล้ว

แต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับเขาสักเท่าไหร่

ร่างสูงก้าวเดินไปยังข้างเตียง เอื้อมมือเปิดลิ้นชักบนสุดแล้วคว้าบางสิ่งออกมา

มันคือแว่นตาสำรอง

แบบเดียวกับที่ถูกเหยียบไปแล้วเมื่อคืนไม่มีผิดเพี้ยน

เขาสวมมันเข้าไปพลางขยับยิ้ม

“เสียดายแว่นจริงๆนะ”

-248 days left-

------------------------------

อารองร้ายกาจมากกก แต่เราชอบนะ!!!
แงงง แต่งเอ้อร์เหลียนมาอีกแล้วค่ะ คงคอนเซปต์เดิม รังแกอาเซี่ยเหลียนหวนให้ถึงที่สุด
สารภาพว่าไม่เคยแต่งเรทมาก่อน อาเซี่ยควรภูมิใจมั้ยที่ทำให้เราแต่งออกมา 555
แต่ฉากที่ประทับใจที่สุดไม่ใช่ฉากเรท เป็นฉากที่อาเซี่ยคอยๆยื่นหน้าออกมาจากหมอน ฮือ มุ้งมิ้งอะไรอย่างนี้

[susuwatari]

อารองร้ายกาจจจจ
หาเรื่องลงโทษอาเซียก็บอกตรงๆเต๊อะค่ะ อิอิ

[SilverCloud]

อารองร้าย นี่คือแกล้งเพื่อหาเรื่องกินอาเซี่ยสินะคะ ทำดีมากค่ะ ด้วงชอบบบบบ ฟฟฟฟฟ // อาา แพนี้ที่รอคอย คู่อาๆนี่ช่างดีงามจริงๆ

[Yuwadee Wana]

สัมผัสได้ถึงความมุ้งมิ้ง

เสี่ยวเหลียนทำไมน่ารักอย่างนี้

อยากอ่าน 3p 230

[Tang_An-An]

อารองร้ายกาจมากกกกกกก
ทำไมเหลียนหวนดูน่ารักจัง
มุ้งมิ้งไปแล้ววววว><

[Naitear]

แงงงงงง เอ้อร์เหลียน แงงงงงงงงงงง ///////////

ชอบอารองเจ้าเล่ห์ร้ายๆแบบนี้มากเลยค่ะ ฮรู่วว นี่มันซาตานมาเกิดชัดๆ!! #โดนสมุดบัญชีปาใส่ แต่ก็เข้าใจนะคะ อาเซี่ยน่ารังแกมาก น่ารักมาก ถ้าไม่รังแกมันก็คงไม่ได้ล่ะเนอะ ก๊ากกกกก #เซี่ยเหลียนหวนผู้พร้อมปลุกเชื้อเอสในตัวคุณ

ขอบคุณสำหรับฟิคค่าา แฮ่