[OS] น้ำตานายช่าง [ว่านxวัง] [G] #dmbjdaily น้ำตา

by **JaBajang** Tue 09 Dec 2014, 22:53

เรื่อง : น้ำตานายช่าง
Pairing : คิงว่านหนู x วังฉางไห่
Rate : G ใสๆ
#dmbjdaily

+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.

ทั่วทุกตารางนิ้วของสุสานหลวงใต้ดินเต็มไปด้วยช่างฝีมือและแรงงานต่างๆที่กำลังเร่งมือกันอย่างเต็มที่เพื่อให้การตกแต่งและซ่อมแซมสุสานแห่งนี้เสร็จทันกำหนดเวลา ในฐานะผู้ควบคุมงานใหญ่วังฉางไห่เองก็จำเป็นต้องเข้ามาตรวจดูความเรียบร้อยเป็นประจำ วันนี้ก็เช่นกันเขาเริ่มต้นเดินตรวจงานตั้งแต่ส่วนของซุ้มประตูทางเข้าตั้งแต่ช่วงเช้า จนกระทั่งเมื่อมาถึงส่วนทางเดินก็กินเวลาไปเกือบครึ่งวัน และเมื่อกำลังจะก้าวเท้าเพื่อไปตรวจงานในส่วนห้องสำหรับใส่สมบัติต่อก็พลันมีเสียงแตรเขาสัตว์ดังก้องไปทั่วสุสาน และไม่ทันรอให้เสียงแตรเงียบลงเท้าของวังฉางไห่ก็เปลี่ยนเป็นวิ่งเร็วๆไปยังทิศทางที่เขาเพิ่งผ่านมา ตลอดเส้นทางคนงานที่เมื่อครู่ยังตอกสิ่วตอกลิ่มกันไม่ได้หยุดมือกลับพากันก้มลงหมอบกราบลงกับพื้นสุสาน วังฉางไห่เร่งจังหวะการวิ่งขึ้นอีกเมื่อเสียงจากแตรเขาสัตว์เริ่มเบาลงจนกระทั่งเกือบถึงซุ้มประตูเขาจึงเปลี่ยนเป็นเดินเร็วๆแทน

"ถวายบังคมฝ่าบาท" เขาคุกเข่าพร้อมกล่าวคำถวายความเคารพแก่ผู้ที่เป็นเจ้านายเหนือหัวของดินแดนแห่งนี้...กษัตริย์ว่านหนู จอมกษัตริย์แห่งแคว้นตงเชี่ย
"ลุกขึ้นเถิดท่านวังฉางไห่" น้ำเสียงนั้นกล่าวเรียบเสียจนผู้ถูกเรียกไม่สามารถจับอารมณ์ได้ แต่ก็ลุกขึ้นตามคำสั่ง

"ข้าได้ยินจากท่านเสนาฯว่าการซ่อมแซมสุสานนั้นคืบหน้าไปมาก จึงอยากมาเห็นด้วยตัวเองสักครั้ง หวังว่าท่านวังฉางไห่คงไม่ขัดข้อง"
เมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายเขาถึงกับลอบยิ้มเยาะในใจเสียทีหนึ่ง ด้วยฐานะเชลยศึกที่ถูกจับมาน่ะหรือจะกล้า'ขัดข้อง'ได้

"หามิได้ เป็นข้าน้อยที่ต้องขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงเสด็จมา"

"ถ้าเช่นนั้นข้าคงต้องขอรบกวนท่านให้ช่วยนำทางเสียแล้ว หวังว่าคงจะไม่ได้ทำให้ท่านเหนื่อยมากจนเกินไปหรอกนะ" สิ้นประโยคก็รู้ตัวว่าโดนเสียดสีเข้าให้แล้ว เพราะการวิ่งเมื่อครู่แม้จะเป็นระยะทางไม่ยาวมากนักแต่สำหรับเขาที่มักจะทำงานขีดๆเขียนๆเป็นส่วนใหญ่ก็พอที่ทำให้เหงื่อซึมได้ แม้จะเจ็บใจแต่นั่นก็ไม่ได้ส่งผลถึงหน้ากากอันนอบน้อมที่เขาสวมเอาไว้

"ขอฝ่าบาททรงวางพระทัย"

"ท่านวัง เชิญนำทาง"

และแล้วขบวนเสด็จขององค์กษัตริย์ว่านหนูก็เริ่มออกเดินเข้าสู่อาณาเขตของสุสานโดยมีวังฉางไห่เป็นผู้อธิบายรายละเอียดของการตกแต่งซ่อมแซมในจุดต่างๆ จากการสังเกตกษัตริย์ว่านหนูนั้นดูพึงพอใจในการตกแต่งตามจุดต่างๆที่วังฉางไห่สามารถรักษาเอกลักษณ์ของแคว้นตงเชี่ยไว้ได้ ไม่ว่าจะเป็นรูปสลักนูนต่ำมังกรร้อยขาตามเสาหรือภาพวาดฝาผนังระบุเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ของแคว้นตงเชี่ยตามห้องต่างๆได้อย่างสมบูรณ์ แม้กระทั่งเหล่าข้าราชบริพารที่ตามเสด็จยังอดที่จะเอ่ยปากชมไม่ได้ว่าชาวฮั่นผู้นี้สามารถถ่ายทอดความเป็นแคว้นตงเชี่ยออกมาได้ไม่ผิดเพี้ยนแต่กระนั้นสิ่งที่กษัตริย์ว่านหนูแสดงออกยังคงเป็นเพียงการยิ้มรับและพยักหน้า แม้จะไม่ถึงกับทำให้รู้สึกหวาดหวั่นมากนักแต่วังฉางไห่ก็ยังคงรู้สึกถึงความกังวลที่รบกวนอยู่ในใจอยู่ดี นอกจากนั้นเขายังสังเกตด้วยว่าแขนของกษัตริย์ว่านหนูที่เคยมีเป็นโหลที่เคยเห็นในวันขึ้นครองราชย์นั้นกลับเหลือเพียงแค่สองดั่งมนุษย์ธรรมดาทั่วไป นับว่าเป็นอีกปริศนาที่เขาคิดอย่างไรก็คิดไม่ตก หรือแท้จริงแล้วกษัตริย์แห่งแคว้นตกเชี่ยจะไม่ใช่ตะขาบแต่เป็นจิ้งจก นึกจะถอดแขนถอดหางเมื่อไหร่ก็ได้

"หึ" เสียงกลั้นหัวเราะดังมาจากผู้ที่อยู่เบื้องหน้าในระหว่างที่เขากำลังจมอยู่ในภวังค์ทำให้วังฉางไห่สะดุ้งจนตัวโยน เหล่าขุนนางที่ทันมองเห็นก็หลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ บัดนี้พวกเขาเดินวนกลับมายังซุ้มประตูทางเข้าเรียบร้อยแล้ว

"ได้มาเห็นกับตาตัวเองเช่นนี้ข้ารู้สึกพอใจเป็นอย่างมากท่านวังฉางไห่ ทุกสิ่งสะท้อนให้เห็นว่าท่านได้เข้าใจถึงวัฒธรรมและศิลปะของเราชาวตงเชี่ยเป็นอย่างดี" คำพูดประโยคนี้เป็นเหมือนดั่งสายลมที่พัดเอาความกังวลให้หายไปหมดสิ้น วังฉางไห่ทรุดตัวลงหมอบกับพื้น ก่อนจะกล่าวตอบด้วยความซาบซึ้ง

"ฝ่าบาทกล่าวชมเกินไปแล้ว กระหม่อมเป็นเพียงนายช่างผู้ต่ำต้อยหากไม่เพราะแคว้นตงเชี่ยมีศิลปะวัฒนธรรมอันสูงส่งอยู่แล้วไฉนเลยจะสร้างงานที่ดีเช่นนี้ได้"

กษัตริย์ว่านหนูสืบเท้าเข้ามาใกล้ วังฉางไห่จึงก้มหน้าต่ำลงอีกเนื่องจากไม่ต้องการให้ใครเห็นว่าความปลอดโปร่งในใจของเขานั้นมันมากพอที่จะทำให้ขอบตาเริ่มรู้สึกร้อนขึ้นมา

"มันเป็นการตกแต่งสะท้อนศิลปะตงเชี่ยดั้งเดิมที่ดีจริงๆท่านไม่ต้องถ่อมตัวหรอก...." กษัตริย์ว่านหนูยังคงกล่าวชมเชย เพียงการเน้นน้ำหนักเสียงตรงคำว่า 'ดั้งเดิม' นั้นดูจะเยอะไปสักหน่อยสำหรับการพูดปกติ

"....เพียงแต่....ข้าต้องการให้การตกแต่งสุสานครั้งนี้เป็นแบบผสมผสานระหว่างวัฒนธรรมตงเชี่ยกับฮั่น ไม่เช่นนั้นข้าจะจำเป็นต้อง'เชิญ'ท่านมาหรือ หวังว่าท่านคงจะรับฟังคำขอให้แก้ไขการตกแต่งสุสานของกษัตริย์แคว้นเล็กๆอย่างข้าในครั้งนี้"

และเมื่อเห็นวังฉางไห่ยังคงหมอบนิ่งอยู่เช่นเดิมผู้พูดจึงกล่าวต่อไป

"และเพื่อป้องกันความคลาดเคลื่อนของการสื่อสาร ข้าคงต้องรบกวนให้ท่านวังฉางไห่มารายงานความคืบหน้าแก่ข้าโดยตรงทุกวันเสียแล้ว" พูดจบกษัตริย์ว่านหนูจึงหันหลังกลับไป เสียงแตรเขาสัตว์ดังก้องไปทั่วทุกบริเวณของสุสานโบราณอีกหนึ่งครั้ง เพียงชั่วครู่ขบวนเสด็จก็ลับตาไปแต่วังฉางไห่ยังคงหมอบอยู่ที่เดิมอีกสักพักใหญ่ มือที่วางอยู่บนพื้นกำแน่นและเปียกชื้นด้วยน้ำที่ไหลออกมาจากดวงตา

................(จบ)...................

.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.
โฮฮฮ.....ในที่สุดก็ได้กลับมาแต่งคู่นี้อีก ดีใจน้ำตาจะไหล(เข้ากับหัวข้อเดลี่สุดๆๆๆๆ)
คิดถึงคิงว่านกับนายช่างมากๆๆๆ T_T
หวังว่าต่อไปนี้จะได้มีโอกาสแต่งคู่นี้ต่อไปเรื่อยๆนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านจากก้นบึ้งของหัวใจด้วงตัวน้อยๆมากๆเลยค่ะ