[Drabble] #dmbjdaily "จาง" เหตุผลของการมีชีวิต (Reason to Live) [ผิงเสีย]

[ryu77]

[Drabble] “จาง” เหตุผลของการมีชีวิต (reason to live) [ผิงเสีย]




Title: เหตุผลของการมีชีวิต (Reason to Live)
Fandom: บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน
Pairing: เมินโหยวผิง x อู๋เสีย // ผิงเสีย [瓶邪]
Rate: ใสๆ ปนดราม่า
Notes: มาแนวดราม่าอีกแล้วค่ะ หากผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ ยังไงก็ฝากตัวด้วยค่ะ
 
 
เสียงจากกองไฟที่ก่อเอาไว้ เสียงฟืนไม้ที่กระทบกับไฟ ก็ไม่อาจทำให้จางฉี่หลิงหลุดออกจากภวังค์ความคิดตัวเองได้ ตัวเขายังคงจ้องมองเปลวไฟที่ลุกโชติช่วงนั่นอย่างไม่มีเบื่อ
 


ตั้งแต่เขาเกิดมา สิ่งที่จำได้มีเพียงแค่ ชื่อ และฝีมือในการตะลุยขุดสุสาน


ความจริงที่ว่า พ่อแม่เขาคือใคร ครอบครัวล่ะ....


เหตุผลของการมีชีวิตอยู่คืออะไร...?


หรือตัวเขา ไม่ใช่ จางฉี่หลิง...


ตัวเขา...คือ...ใครกัน ?




เขาทำได้เพียงคิดแต่เรื่องพวกนี้วนไปวนมา จนได้คำตอบว่า ตัวเขาอาจจะไม่ใช่มนุษย์ เป็นเพียงซากศพเดินได้ ซากศพที่ไร้ความรู้สึก ไร้ชีวิตจิตใจ ดำรงชีพ หายใจไปวันๆ


เขาไม่ใช่ทั้งมนุษย์ และปีศาจ เขาจึงไม่สามารถอยู่ร่วมกับฝั่งใดฝั่งหนึ่งได้


ทุกคนที่เข้ามาในชีวิต ผ่านมา แล้วก็ผ่านไป


ตัวเขาที่ขีดเส้นแบ่งระยะห่างอย่างชัดเจน จนทำให้ไม่มีใครหน้าไหนกล้าที่จะเข้ามาผูกสายสัมพันธ์กับเขา






แต่แล้ว...กลับมีมือหนึ่งยื่นเข้ามาหา พร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่นดั่งแสงตะวัน


คนๆนั้น ไม่ว่าเขาจะทำตัวเย็นชาขนาดไหน ไม่ว่าจะผลักไสออกไปอย่างไร คนๆนั้นก็ยังคงดื้อดึงที่จะผูกสายสัมพันธ์กับเขา


ตัวตนของคนๆนี้ เริ่มลุกล้ำเข้ามาในจิตใจของเขาทีละนิด จนทำให้ตัวเขาเริ่มกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
               
 
เมื่อความคิดสุดท้ายของเขาหยุดลง นัยน์ตาคมดุจเหยี่ยวเบนสายตาจากเปลวไฟไปยังคนที่ดื้อดึงที่จะยังผูกสายสัมพันธ์กับเขา ซึ่งตอนนี้นอนหลับอุตุ เข้านิทราอย่างเป็นสุข


เขาไม่เข้าใจเลยว่า กลางป่ากลางดงที่มีอันตรายอย่างนี้ เจ้าบ้าคนนี้นอนหลับอย่างสบายใจได้อย่างไร หากแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป ทำได้เพียงแค่จ้องมองอย่างสงสัยอยู่เงียบๆ


เขาเดินสาวเท้าเข้าไปหาร่างที่นอนหลับอย่างเบาๆ เพราะไม่อยากขัดช่วงเวลาแห่งการนอนหลับของคนๆนี้ ก่อนจะนั่งยองๆ มองใบหน้ายามนิทราของคนตรงหน้า




ไม่อยากให้คนตรงหน้าได้รับอันตราย


ไม่อยากให้คนตรงหน้าเจ็บปวด




จนถึงตอนนี้ สายสัมพันธ์ระหว่างเขากับคนๆนี้ เริ่มผูกกันเป็นปมรัดแน่น จนยากจะแก้ออก เขารู้ว่าคนตรงหน้าไม่อยากที่จะแก้มันออกไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่กับเขา...ไม่ใช่


ถ้าหากสายสัมพันธ์นี่มันจะทำให้คนๆนี้เจ็บปวด เขาก็พร้อม...ที่จะตัดสายสัมพันธ์นั่นทิ้ง โดยไม่ลังเล






จางฉี่หลิงลูบไล้เรือนผมนุ่มของคนที่นอนหลับอยู่ เผยรอยยิ้มอย่างอ่อนโยน อย่างที่สัมผัสไม่ได้จากตัวจางฉี่หลิงในยามปกติ




เขารู้แล้วว่า ตัวเขาเกิดมาเพื่ออะไร...


เขาเกิดมาเพื่อเจอคนๆนี้ ปกป้องคนๆนี้ให้พ้นจากภยันตราย


คอยปกป้อง ไม่ให้ความเจ็บปวดใดๆมาย่างกราย


ไม่ว่าตัวตนของเขาจะเป็นเช่นไร...อย่างไรก็ตาม




เสียงต่อท้ายประโยคของตัวเองดังขึ้นออกมา พลางโน้มใบหน้าคมลงมา จุมพิตเข้าที่กลางหน้าผากมนอย่างแผ่วเบา ราวกับร่ายเวทมนต์ เพื่อให้คนที่นอนอยู่ ได้นิทราอย่างเป็นสุข




“เหตุผลของการมีชีวิตอยู่ของฉันคือ นาย...”


“...อู๋เสีย”
 


 

*END*

-Reason to Live-

 
แถม


นายน้อยสามพบเจอแต่เรื่องร้ายๆ หากแต่ไม่ว่าจะเจอเรื่องร้ายแค่ไหนก็ตาม เขาก็จะเห็นจางฉี่หลิงคอยปกป้องเขาอยู่เบื้องหน้าตลอด จนทำให้อู๋เสียรู้สึกปลอดภัยและอบอุ่นเสมอ เมื่อได้อยู่กับคนๆนี้ ดังนั้น ยามนอนหลับ เขาก็หลับได้อย่างเป็นสุข


“เพราะนายนะ...จางฉี่หลิง”








คุยกันนิด


พึ่งรู้หัวข้อเดลี่เมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง เลยรีบปั่นคลานมาส่ง จนออกมา่เป็นDrabbleอย่างที่เห็นเนี่ยแหละค่ะ


ที่จริงฟิคในเรื่องนี้ ก็สามารถอธิบายความสัมพันธ์ของเสี่ยวเกอมีต่อนายน้อยได้ตามในแบบฉบับของเราแล้วค่ะ
แต่ว่า เราอาจจะแต่งออกมาอีกตอนที่อาจจะอธิบายได้เห็นภาพชัดกว่านี้ (หวังว่าจะมี ในสักวันนะ)


พูดถึงหัวข้อนี้ก็คือ "จาง" เราก็เอาเนี่ยแหละ "จางฉี่หลิง" ดื้อๆเลย ไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้งเล๊ย ฮาา


ปล. ตอนกำลังเขียนอยู่ โดนเพื่อนแกล้งรบกวนสมาธิค่ะ ถ้าหากป่วงไปหน่อย ก็ขอโทษด้วยนะคะ




ยังไงก็ขอบคุณที่อ่านกันค่ะ 

[sinnerdarker]

นานๆ จะได้อ่านฟิคจากมุมมองของอีตาบ้าจางฉี่หลิงค่ะ

นายยอมแม้กระทั่งตัดความสัมพันธ์กับนายน้อยหรือ ทำแบบนั้นนายอาจปกป้องร่างกายของนายน้อยได้ แต่หัวใจจล่ะเสี่ยวเกอ? หัวใจของนายน้อยล่ะ

อ่านแล้วรู้สึกเหมือนเสี่ยวเกออยู่ในความเคว้งคว้างมาตลอด ความจริงมีแสงสว่างสาดส่องไปทางเขา ทว่าเขาปกิเสธจะหันมอง จะรับไว้ กระทั่งนายน้อยปรากฏตัวขึ้น ดึงดันจะอยู่กับเขา จนสุดท้ายแสงสว่างนั่นก็ทำให้จางฉี่หลิงกลายสภาพจากซากศพเป็นมนุษย์ ฮือออ

นายน้อยที่นอนเป็นสุขขอเพียงให้สาม-- แค่กๆๆๆๆ จางฉี่หลิงนอนข้างๆ นายมันโมเอร้!!

ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ!

[MinMin]

จางฉี่หลิงคือใคร...นั่นสิคะ อ่านมาจนจบเล่มสิบเราก็ยังสงสัยอยู่ว่าตกลงแล้วหมอนี่เป็นใครกันแน่ แต่ก็อย่างที่อ่านในฟิค เราชอบมากเลยที่สื่อออกมาประมาณว่าเขาไม่รู้ว่าตัวเองคือใคร แต่รู้ว่าอยู่ไปเพื่อใคร (เราเข้าใจถูกหรือเปล่า...)

ความสัมพันธ์แบบผิงเสียนี่มันดีจริงๆเลยนะคะ
ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ

[zerin]

หวาน โรแมนติก ละมุนมากเลยค่ะ ;//////; ชอบจัง เสี่ยวเกออ่อนโยนมากเลย นายน้อยจะรุ้ตัวบ้างมั้ยว่าเค้ารักนายขนาดไหนนน