[Drabble] สิ่งที่เชื่อมโยงฉันกับโลกใบนี้ (ผิงเสีย)

[Narakas]

เอ่อ บอกก่อนว่าฟิคนี้ไม่ใช่ฟิคแซะ ไม่เสื่อมนะคะ เหอๆ

จู่ๆ ก็อยากแต่งค่ะ แต่งตามอารมณ์ อัพตอนดึกๆ เบลอๆ นี่ล่ะค่ะ

ลืมแปะสปอย์อีกแล้ว ฟฟฟฟฟฟฟ

สปอยล์เล่ม 10 ค่ะ




สิ่งที่เชื่อมโยงฉันกับโลกใบนี้



"ฉันมาบอกลา เวลาของฉันมาถึงแล้ว"



เขานิ่งเงียบอยู่นานเพื่อข่มอารมณ์ความรู้สึกที่ท่วมท้น พยายามพูดประโยคนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบที่สุด

ความจริงเขาควรจะจากไปเงียบๆ แต่รู้ตัวอีกที ขาคู่นี้ก็พาเขามาอยู่ตรงหน้าบุคคลที่เขาอาลัยที่สุดแล้ว

อู๋เสีย...

"ฉันมาบอกลานาย"

เขาพูดขึ้นอีกครั้งที่ภัตตาคารโหลวว่ายโหลว

"ทุกสิ่งเหล่านี้สิ้นสุดลงแล้ว ฉันทบทวนดูความเชื่อมโยงของฉันกับโลกใบนี้ ดูเหมือนเท่าที่เจอ ก็มีแต่นาย"

เขาพูดประโยคนี้ออกมา แต่สิ่งที่เขาต้องการจะสื่อจริงๆ คนตรงหน้าคงไม่มีวันรู้

เพราะนายคือคนที่ฉันอาวรณ์ที่สุดบนโลกใบนี้ อู๋เสีย

เขามองบุคคลตรงหน้าเป็นครั้งสุดท้าย แล้วพูดขึ้น

"ลาก่อน"

เขาเดินออกจากภัตตาคาร เลียบไปตามถนนกูซานลู่ บ่อยครั้งที่แอบหันกลับมาเหลือบมองหน้าต่างชั้นบนแล้วต้องข่มความรู้สึกหลากหลายยามเมื่อเห็นโต๊ะที่คนคนนั้นนั่งอยู่

เมื่อเดินออกห่างจนลับตา ไม่เห็นภัตตาคารหลังนั้นแล้ว จู่ๆ หัวใจก็รู้สึกหนักอึ้ง

แต่เขาก็ยังคงก้าวเดินต่อไป

เขาเดินทางไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงเอ้อร์เต้าไป๋เหอ

"เสี่ยวเกอ!"

เสียงอันแสนคุ้นเคยดังขึ้น เขาประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นคนที่เขาบอกลาไปแล้ววิ่งตรงมาหา ปฏิกิริยาตอบรับของเขาคือหันหลังให้แล้วเดินต่อไปเรื่อยๆ แต่มุมปากกลับยกยิ้มโดยไม่รู้ตัว ความรู้สึกหนักอึ้งในหัวใจพลันมลายหายไปตั้งแต่ได้ยินเสียงเรียก

นายมาจริงๆ

เขาเดาได้อยู่แล้วว่าถ้าเขาไปบอกลา คนคนนี้จะต้องตามมาแน่นอน

ดังนั้น เขาจึงไม่พูดอะไร ไม่ถามอะไรทั้งนั้น

เขามุ่งเดินไปข้างหน้า แต่ก็แอบเหลือบมองคนที่เดินโซซัดโซเซตามหลังเป็นพักๆ ด้วยหัวใจที่พองโต พยายามข่มความรู้สึกทำใจแข็งไม่ให้ละทิ้งหน้าที่อันสำคัญของตัวเอง

เพื่อสิ่งสำคัญยิ่งกว่า...ที่ต้องปกป้อง...



ฉันรู้...ว่านายจะต้องเรียกฉัน...
นายมักจะรั้งฉันไว้เสมอ...
ใช่แล้ว...

เพราะนายคือสิ่งเดียวที่เชื่อมโยงฉันเอาไว้บนโลกใบนี้



------------

//โปรยดอกไม้ เสี่ยวเกอซึน

[meanato]

อยากไปหาเขาก็ไปหาเลยสิ มานั่งซึนอยู่ได้///

[MinMin]

นายไม่คิดจะหันหลังแล้ววิ่งกลับไปหาเหรอ...

ความรู้สึกของเมินโหยวผิงตอนเดินจากไปคงเป็นอย่างในฟิคนี้จริงๆ เขาอาจจะคาดหวังให้อู๋เสียตามมา แม้จะรู้ว่ายังไงก็ต้องจากไป แต่ก็ยังอยากสัมผัสกับความผูกพันที่หลงเหลืออยู่บนโลกใบนี้

เมินโหยวผิง นายมันซึนจริงๆเลย~

[kame_kazuha]

อะไรพ่อคนซึน อยากให้เขามาด้วยก็บอกตรงๆเดะ แหมๆๆ

[darkgreen]

ซึนนะคะพ่อคนปากแข็ง >w<

[delivery]

ไอ้ซึนเดเระ

นี้มันซึนชัดๆ