[OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]

[kyokikuma]

[OS] 盗墓笔记


Character - All


Note - dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ"


** ...อป...อป...อป.......อปป้า หังโจวสไตล์ ♪♫~♬ **







' ไสตูดมาที่บ้านฉัน ภายใน 3 ชม. นี่เดี๋ยวนี้ '


...นี่คือข้อความเร่าร้อนดุเดือดที่เหมือนประกาศิตให้ผมต้องย้ายที่สถิตย์ร่างตนเองจากหังโจวมาปักกิ่งยังไงก็ได้ให้ทันภายใน 3 ชั่วโมงตามคำบัญชาผ่านหน้าจอขนาด 6 นิ้ว...แน่นอนว่าผมมาตัวเปล่า ไม่ได้กะค้างคืนแต่อย่างใด เลยกลายเป็นว่าสัมภาระที่น่าจะมีติดมือมาด้วย ของฝากเล็ก ๆ น้อย ๆ อะไรให้เจ้าของบ้านก็ไม่ได้มาทั้งนั้น


ตามองหน้าจอที่มีตัวเลขบอกเวลา นับถอยหลังลงไปเวลาที่ถูกสั่งให้มาถึงก็งวดใกล้ทุกขณะ ชะตาชีวิตผมเหมือนคนกำลังโดนนับถอยหลังเข้าสู่หลักประหารแบบเดียวกับขีดแบตเตอร์รี่มือถือที่โดนระบบปฏิบัติการสูบพลังงานชีวิตแต่ละเฮือก ๆ จนใกล้จะถึงขีดแดงอยู่รอมร่อ...


...มันจะอยู่ได้ถึงตอนโทรให้คนมารับไหมวะเนี่ย...


'หันมาทางซ้าย 3 นาฬิกาแล้วยืนนิ่ง ๆ'


.......ผมล่ะอยากจะร้องออกมาเป็นภาษาคาวาเรสเมียร์...ช่วงนี้ใครเอา NCIS ให้เสี่ยวฮัวดูมากเกินไปรึเปล่า ! หรือหมอนั่นกำลังบ้าซีรี่ย์สืบสวน ยิงเป้า เผาตึก กระทืบคนเล่นเรื่องไหนเรื่องหนึ่ง ถึงได้จัดชุดใหญ่ยังกับผมเป็นสายลับใต้บังคับบัญชา หรือพวกนักฆ่าที่โดนหมายหัวอะไรแบบนี้ !!!


"อึ๊ก !!!!"


ผู้ชายหน้าเข้มในชุดสูทสากล 3 คนเดินตรงมาทางผมเหมือนเลือกเหยื่อที่เล็งไว้แล้ว ผมได้แต่กอดมือถือคู่ใจที่ดูแล้วคงช่วยอะไรไม่ได้นอกจากเอาปาหัวหมาเล่นหากแบตเตอร์รี่มันสิ้นลมหายใจ


...ถามว่าทำไมไม่เอาปาหน้าไอ้คนที่เดินดุ่ย ๆ ตรงเข้ามานี่น่ะเหรอ ?


...ผมรักชีวิตครับ กล้ามแขนพี่เขาล่ำกว่าคอน้อย ๆ แสนบอบบางของผมอีก กลัวมันจะกร๊อบได้ในทีเดียวแบบที่เมินโหยวผิงทำกับผีดิบพันปีชะมัด...ผมไม่เสี่ยงล่ะ...


"นายน้อยสาม คุณชายให้พวกผมมารับครับ"


ผมกำลังตั้งท่าเตรียมสตาร์ทวิ่งหน้าตั้ง 1 x 500 เมตรก็เป็นอันได้หยุดฝีเท้านักกีฬาวิ่งไวประจำสุสานลงในทันที...คนของเสี่ยวฮัววันนี้มีออร่าประหลาด ๆ เหมือนข้อความที่เจ้าตัวส่งมาไม่มีผิด ! แต่ก็เลี่ยงไม่ได้เพราะพี่บึ๊กคนหนึ่งเดินนำ อีกสองคนประกบข้างประหนึ่งขบวนรับเสด็จนางสนมก่อนนำส่งไปตำหนัก...นี่ถ้าผมเดินช้า ไม่ทันใจ พี่แกต้องแบกผมกลางสนามบินแน่ ๆ .......


...ยังไงก็ตาม ขอให้ไม่เป็นเรื่องคอขาดบาดตายด้วยเถอะ !!!...





...แม่ง...





...นี่มัน...





...มันเหมือนจะแย่กว่าที่คิดไว้ซะอีก...


ผมมองไปทางซ้าย เสี่ยอ้วนนั่งทำหน้าเชาเชางงได้อย่างน่ารักน่าเอ็นดู น่ากระโดดเอาเข่าลอยถวายแบบโทนี่จาเป็นที่สุด หันไปทางขวานายแว่นดำที่ผมรู้สึกแสยงไม่เลิกโบกมือทักทายพร้อมรอยยิ้มลึกลับกวนประสาท ....แล้วนั่น.......เมินโหยวผิงที่หันมาใส่ใจในรถพยักหน้าให้ผม 0.3 เซนติเมตรเป็นการรับรู้ตัวตนของผมแล้ว ก่อนจะหันไปเหม่อมองก้อนเมฆรูปน่องไก่กรอบ K F /ปี๊บ/ ต่อไป...


...ซาบซึ้งน้ำตาแทบไหล...


ส่วนคนสุดท้าย หน้าตึงเนียนเด้งมีออร่าแผ่ออกมาเหมือนเพิ่งไปสปามาหมาด ๆ ไม่เกิน 2 ชั่วโมงนี่เอง นั่งหลังตรงอยู่ตรงเบาะหน้าสุดฝั่งด้านหลังคนขับ และเว้นที่ว่างอีกหนึ่งไว้ ซึ่งก็คงไม่ใช่ใคร...เป็นที่ของผมนี่แหล่ะ...


หลังจากที่ผลักรุนดุนก้นให้ผมกระแซะร่างลงนั่งข้างเจ้าของรถซักที คุณพี่หนึ่งในสามคนที่ไปคุกคามปล้นเอาสวัสดิภาพชีวิตของผมจากประตูสนามบินก็ออกรถโดยไม่ต้องมีคำสั่งแต่อย่างใด และแม้ว่าในรถจะมีชายฉกรรจ์นับหัวอยู่ได้ถึง 8 คน...แต่น่าแปลกที่กลับไม่มีใครส่งเสียงพูดอะไรออกมาเลยแม้แต่คำเดียว...





...คือ...อยากถามเหลือเกินว่า เอาตูมาทำบ้าอะไรวะ !!!...





"นายเอามือถือมาไหม"


เสี่ยวฮัวถามผมแบบไม่ต้องการคำตอบ มือเรียว ๆ ของเขาคว้ามั่บเอาฟางเส้นสุดท้ายในชีวิตที่ผมกำไว้อย่างหวงแหนไปหน้าตาเฉย พอเขาเห็นว่าสัญญาณชีพจรของมันขาดไปแล้วก็รีบกระทำการอุกอาจปั๊มหัวใจมันด้วยที่ชาร์ตแบตเตอร์รี่สำรองทันที หลังจากพยายามกระตุ้นอยู่ 2-3 ครั้ง เขาก็คืนชีพมันได้สำเร็จ และเลื่อนหน้าจออย่างคล่องแคล่วพลางพิมพ์อะไรยุกยิกซักอย่าง ก่อนจะยัดมันคืนมาในมือผม


"อ่าน"


...นายเป็นสายลับรหัสอะไรแฝงตัวมาเป็นลูกพี่ลูกน้องฉัน ! ตอบมานะเว๊ย !!!!...


...ผมก้มหน้าลงทันทีเพราะสายตากร้าว ๆ ของเสี่ยวฮัวนั่นเอาจริงเอาจังมากจนน่าขนลุก แถมมีแววแค้นเคืองอะไรซักอย่างอยู่ด้วย...ไม่ดีไม่งามอย่างยิ่งหากนางสนมตัวน้อย ๆ จะขัดพระบัญชาฮ่องเต้ ในระหว่างที่แวดล้อมไปด้วยสนมอีกหลายนาง...ผมอาจจะโดนเตะออกนอกรถตอนกำลังขับข้ามทางด่วนเอาก็ได้.......คิดแล้วไม่ดีอย่างยิ่ง ไม่สมควรทำ.......


ในระหว่างที่ผมกำลังงมกับหน้าจอมือถือ เหลือบทางหางตาเห็นลูกพี่ลูกน้องของผมก็ยื่นมือไปขอโทรศัพท์ของคนอื่นมา แล้วกดอะไรยุกยิก ๆ แบบเดียวกันกับที่ทำให้ผม ก่อนจะส่งคืนเจ้าของ ยกเว้นคนเดียว......


...เมินโหยวผิง...


ผมกับเขารู้จักกันพอสมควร จะว่าสนิทก็ได้จะไม่สนิทก็ได้ ทักษะการใช้ชีวิตแบบคนปกติของหมอนี่ติดลบบัดซบชนิดเกินเยียวยา และผมมั่นใจว่าเขาไม่พกมือถือแน่ ๆ ...





...โคตรท้าทายเลยว่าเสี่ยวฮัวจะจัดการยังไง...





"อ่านซะ"


...ครับ...ผมลืมไปว่าคนบ้าบางคนพกมือถือทีละ 2 เครื่องเป็นอย่างต่ำ และเสี่ยอ้วนแม่ง คือ คน คนนั้น ในเพื่อนร่วมทริปของเรา...


หัวหน้าแก๊งส์ลักพาตัวตะลอนทั่วปักกิ่งของเรานอกจากจะเป็นนักแสดงงิ้วที่ดีและเป็นนักคว่ำกรวยฝีมือเด็ดแล้ว...ฝีมือล้วงกระเป๋ายังจัดว่าแซ่บและกริบชนิดมืออาชีพมาเองยังไงยังงั้น... กว่าเสี่ยอ้วนจะรู้ตัว เมินโหยวผิงก็ก้มหน้าก้มตามองโทรศัพท์มือถือที่ไม่ใช่ของตัวเองในมือตัวเองอย่างสงสัยว่าควรจะจัดการมันแบบเดียวกับที่จัดการด้วงศพหรือไม่ ยังไงดี...


...อย่านะเอ็ง...เครื่องนั้นมันไอฟง 6 รุ่นล่าสุดเลยนะเว๊ย !... ขนาดมันเท่าด้วงศพ แต่คุณประโยชน์มันคนละเรื่องเลยนะ !!!


ชะรอยว่าพระศาสดาไอฟงบนสวรรค์จะได้ยินคำภาวนาของผมเลยส่งเทพแว่นดำมาช่วยชี้แนะหนทางสว่างของชีวิตให้คนใบ้แซ่จางใช้มือถือในมือให้ถูกวิธีที่ไม่ใช่ เอาวิชาดัชนีหนีบกลไกสุสานทะลวงเมนบอร์ดเครื่องใช้อิเลคโทรนิคส์นั้นให้หายสงสัย...


แล้วหลังจากนั้นทั้งรถก็ตกอยู่ในความเงียบ เพราะแต่ละคนเริ่มก้มหน้าก้มตาสำรวจและอ่านสิ่งที่เสี่ยวฮัวอยากให้เราอ่านกัน...





.......แม่ง...





............แม่งเอ๊ย !!!!!!!!!!...





...นี่มันอะไรกัน !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!...


ตาผมแทบจะถลนออกมานอกเบ้า หลังจากอ่าน 3 บรรทัดแรกของข้อความส่วนหนึ่งในย่อหน้าที่ยาวเหยียดจบลง ผมอ้าปากพะงาบ ๆ พูดอะไรไม่ออก เงยหน้าขึ้นก็เห็นลูกพี่ลูกน้องของผมคิ้วขมวดเข้าหากันชนิดจับผูกโบว์ได้ 3 ชั้น ...เขาเหลือบตามามองทางผมแว่บหนึ่ง แล้วยิ้มปริศนาแบบ...แบบว่า.......เป็นคนที่ร่วมชะตากรรมเดียวกัน...ยังไงยังงั้น...


ผมรีบลูบหน้ารัว ๆ ตั้งสติ กลั้นใจหันกลับไปมองมือถือด้วยความรู้สึกหวาดกลัวประหนึ่งมันเป็นมือเหี่ยว ๆ จากกิ่งก้านของต้นสนงูไฮดร้า ไล่สายตาอ่านบรรทัดต่อไปด้วยความรู้สึกอยากจะแหกปากร้องดัง ๆ แล้วร้องไห้ให้รู้แล้วรู้รอด...


...แขนเรียวของอู๋เสียกอดประคองคนรักที่กำลังจะห่างไกล ซึมซับช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันเป็นคืนสุดท้ายอย่างดื่มด่ำแต่ทว่าเศร้าหมองยิ่งนัก หัวใจหนักอึ้งลงทุกวินาทีที่ความมืดเริ่มโรยตัวลงมา แม้อยากจะร้องไห้คร่ำครวญขอร้องไม่ให้ไป แต่ก็รู้ดีว่า คนแบบจางฉี่หลิงนั้นคงยากที่จะถูกรั้งเอาไว้ได้.........





...สัญญาณขาดเรียบร้อย...





มือถือในมือผมร่วงหล่นลงไปกับพื้นรวมทั้งที่ชาร์ตสำรองพร้อมกับที่วิญญาณผมล่องลอยตามสาวงามแห่งหังโจวไปสวรรค์


...กว่าจะรวบรวมเศษเสี้ยวสติที่แตกละเอียดไม่มีชิ้นดีให้ประกอบคืนรูปคืนร่างขึ้นมาได้ ผมก็แทบจะเรียบเรียงคำพูดเป็นภาษาคนไม่ออก...นึกได้แต่ภาษาที่สามและสี่ที่ผมถนัดเอาไว้ใช้คุยกับหมาของปู่เท่านั้น...


ผมมองเห็นเสี่ยวฮัววางมือถือตัวเองลงบนตัก ก่อนจะใช้ปลายนิ้วนวดคลึงขมับและแผ่ออร่า'ห้ามเข้าใกล้ ห้ามถามอะไรทั้งสิ้นจนกว่าฉันจะพูดด้วย' ออกมาจนต้องกลืนคำพูดที่รวบรวมออกมาได้ลงคอไปอีก ผมนึกถึงคนที่น่าจะเป็นที่พึ่งในด้านให้ความบันเทิงทางอารมณ์ได้ดีที่สุดจึงหันไปหาเสี่ยอ้วน แต่ให้ตายเถอะ.....เสี่ยอ้วนแม่งช๊อคท่าถือมือถือค้างไปเรียบร้อยแล้ว.......


ผมเอะใจอะไรบางอย่าง จึงรีบหยิบมือถือในมือสหายมาดู ไล่กวาดสายตาอ่านทีละบรรทัด แล้วก็ถึงแก่การอึ้งจนเกือบทำมันร่วงลงพื้นไปอีกเครื่อง...


...เพราะว่าเป็นสหายกันจึงทำให้ไว้ใจ แม้ว่าจะต้องมองดูคนที่ตนรักหลุดลอยไปอยู่กับคนอื่น แต่หากได้เห็นรอยยิ้มนั้น...ไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เขาก็ยินดีจะทำ.......คนบางคนเคยพูดไว้ว่าความไม่รู้นั้นช่างเป็นบาปหนัก และตัวนายน้อยสามแห่งสกุลอู๋เองก็เป็นคนที่มีบาปใหญ่หลวงนักที่ทำให้คนรอบข้างลุ่มหลงจนไม่อาจจะหักใจได้โดยง่าย ไม่เว้นแม้แต่เขาที่ได้เข้ามาใกล้ชิดในฐานะมิตรสหายก็ตาม


"เสี่ยอ้วนจะดูแลนายแทนไอ้คนมีปัญหานั่นระหว่างที่เขาไม่อยู่เองนะเทียนเจิ่น อย่ากังวลไปเลย นอนเถอะ..."





...สัญญาณขาดอีกรอบ...





...ตอนนี้สมองผมว่างเปล่าเหมือนเอาก้อนเมฆขาว ๆ บนท้องฟ้ายัดใส่เข้าไปจนเต็มแล้วล่ะ...


ผมหันไปหานายแว่นที่นั่งคอตกเงียบกริบไม่มีปากมีเสียงแม้แต่ครึ่งคำด้านหลังเสี่ยอ้วน มือข้างหนึ่งปิดหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ ก่อนจะฉกมือถือในอุ้งมือที่สั่นระริกของหมอนั่นมาสไลด์ดูด้วยความรวดเร็ว...ไอ้ที่หมอนั่นเจอต้องเด็ดดวงมากแน่ ๆ ไม่อย่างงั้นมือคงไม่สั่นเหมือนคนเป็นแอลกอลฮอลล์ลิซึ่มแบบนี้...


"คุณชาย....อย่าเพิ่ง........อา.......ผมยัง...อื๊ม !...."


".........นายรู้สึกดีไม่ใช่รึไง"


"...คุณทำแรงไปแล้ว อึ๊ก !!!"


"...ฉันอยากให้นายจำ.......จะได้ไม่ทำงี่เง่า...แบบนี้อีก"


"...อ๊ะ !!!! คุณ...คุณช -.......เซี่ย...อวี้ฮัว......."





...เตี่ยครับ...ช่วยผมด้วย...





ผมรู้สึกหมดแรงทั้งพลังกายพลังใจที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว...นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน...หันไปมองสภาพเพื่อนร่วมเดินทาง 2 ใน 4 คน ตายสนิทจากความช๊อค เหลือคนเดียวที่ผมยังไม่เห็นปฏิกิริยาจากเขา เพราะเขานั่งเบาะที่อยู่หลังผมพอดี


คิดได้แล้วก็ใช้วิชาตีนหมาตีลังกากลับหัวไปมอง แต่ผมไม่ทันได้คิดว่าจะเจอเมินโหยวผิงหันหน้าตรงมาพอดี...ประสานสายตาเข้าอย่างจังกับดวงตานิ่งสนิทบนใบหน้าที่เฉยเหมือนผ้าแพรถูกขึงจนตึง


...หรือหมอนี่จะใช้การได้ ???...


ผมสบถในใจดังลั่นพลางนึกไปว่า เสี่ยวเกอคนนี้ไม่ธรรมดา นอกจากวิชาขุดสุสานแล้วยังมีภูมิต้านทานอะไรแบบนี้ด้วย ! คิดแล้วแทบนึกอยากขอกราบเขาเป็นอาจารย์ ให้ช่วยฝึกวิชาต้านทานสิ่งลึกลับพวกนี้ให้หน่อย


...ไม่สิ มันมีอะไรประหลาด ๆ .......


ผมรีบเอื้อมมือไปโบก ๆ พัดผ่านไปมา ดึงปลายจมูกคนแซ่จางนี่แรง ๆ สองสามที แต่พี่แกก็ยังจ้องผมนิ่งเหมือนเดิม ไม่มีปฏิกิริยาอะไรซักอย่าง





...เวรเอ๊ย !!! หมอนี่ก็ช๊อคไปแล้ว !!!





ก่อนที่จะทันได้คิดอะไรต่อ มือเจ้ากรรมที่ไวกว่าสมองก็เอื้อมไปดึงไอฟง 6 ของเสี่ยอ้วนที่ถูกยืมไปบริจาคให้คนอื่นใช้ชั่วคราวมาเปิดอ่าน ผมรีบแสกนกรรมว่าใครจะเป็นคนชิบหายในกรณีนี้ สายตาเหลือบเห็นตัวเลข 18 อะไรซักอย่าง แล้วมี 3p แปะห้อยท้ายด้วย...แล้วก็แทบจะกัดลิ้นตัวเองตายไปอีกรอบ


"...ซันเสิ่งนายทำอะไรเสี่ยวเหลียน"


".......ผมไม่ยกเขาให้พี่หรอก เขาเป็นครึ่งหนึ่งของผม"


" นายไม่อยากทำแบบนั้นหรอก ตอบฉันมาว่านายทำอะไร !"


"...พี่แคร์เขามากขนาดนั้นเลยรึ ? กับน้องชายคนนี้เคยรักเหมือนที่รักน้องคนละสายเลือดแบบนั้นบ้างไหม พี่เอ้อร์ไป๋..."





...เตี่ย !!!! เตี่ยไม่ต้องช่วยผมแล้ว !!! ผมไม่อยากอ่านเรื่องของเตี่ยด้วย !!!!!!!!!!!!!!!!...





...คำว่าพ่ายแพ้แบบหมดรูปยังไม่สามารถอธิบายความน่าอนาถของพวกเรา 5 คนที่นั่งเงียบกริบอยู่ในที่นั่งบริเวณตอนหลังรถแวนคันใหญ่ได้ใกล้เคียงแม้แต่นิด ผมรู้สึกว่าตัวเองแก่ลงไปหลายปีแม้เวลาจะผ่านไปได้ไม่ถึง 30 นาที นับตั้งแต่เจอกับเสี่ยวฮัวก็ตาม...เขาเองก็เช่นกัน...ผมรู้สึกเหมือนอุปทานเห็นตีนกาและริ้วรอยจาง ๆ ประดับแต่งแต้มที่หางตาคู่นั้นขึ้นมานิด ๆ...


เสี่ยวฮัวยังคงไม่ได้พูดอะไร แต่ยื่นโทรศัพท์มือถือของเขามาให้ผม ผมเองก็หมดสิ้นส่วนประกอบของสติที่จะเสีย...มันคงไม่มีอะไรเสียหายกว่านี้อีกแล้วล่ะ...





...เชี่ยแม่ง ! ขอถอนคำพูด !!!!!!!!!!!...





"...ไปหังโจวแล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่...ที่นั่นจะปลอดภัย"


"...แล้วเรื่องที่เคยเกิดขึ้นที่นี่..."


"..........ให้คิดว่าเป็นความทรงจำที่ห่างไกล"


"...จะลืมได้อย่างไรจางฉี่ซาน........จะให้ลืมได้อย่างไร..."


"ข้าก็ไม่อยากลืม แต่สมควรให้สกุลอู๋มีชีวิตรอดต่อไปมากกว่าตายเสียที่นี่มิใช่หรือ...อย่างน้อย...อยู่เพื่อข้า..."





...เตี่ยครับ !!! แม้แต่ปู่แม่งก็ไม่รอดครับเตี่ย !!!!!!!!





ผมตั้งท่าจะชักเข้าจริง ๆ แต่โดนมือหนัก ๆ ที่น่าจะหนักพอ ๆ กับเท้าของเสี่ยวฮัวตบเรียกสติจนหัวทิ่มตกจากเบาะ...เจ็บจนน้ำตาแทบไหล... เขาไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่าบอกให้คนขับรถจอดรถที่หน้าร้านอาหารสงบ ๆ แห่งหนึ่งแล้วหันมาพูดกับผมว่า


"อันที่จริงมันมีเยอะกว่านี้...นี่ฉันเลือกไอ้ที่นายน่าจะพอทำใจไหวให้อ่าน.......ไม่ต้องถามด้วยว่าอันอื่นมันขนาดไหน ฉันไม่อยากนึกถึงมัน......."


...ผมควรขอบคุณเขาสินะที่เขาเอาแบบเบา ๆ เบาะ ๆ มารับน้องผม ไม่ใช่ชนิดที่สร้างความทรงจำประทับใจจนทำให้เกิดรอยตีนกาบนหน้าเขาขึ้นมาได้น่ะ...


"...นายไปได้มันมาจากไหน......แม่ง.......ที่สุดแห่งจินตนาการ...ที่สุดจนพูดไม่ออกเลย..."


...เขาถอนหายใจ เอามือนวดขมับอีกรอบ...


"ฉันมีแฟนคลับที่ต่างประเทศอยู่กลุ่มหนึ่ง ทุกปีตอนหน้าหนาวจะบินมาดูการแสดงที่ปักกิ่ง งวดนี้นึกครึ้มอะไรไม่รู้ หนึ่งในนั้นบอกว่าพวกเธอกับเพื่อน ๆ ร่วมกันทำเว็บบอร์ดแลกเปลี่ยนข้อมูลกัน ถ้าสนใจก็ลองเข้าไปพูดคุยทักทายกันได้ เพราะชื่อฉันก็เป็นส่วนหนึ่งของบอร์ด.......ใครแม่งจะคิดว่า เป็นอะไรพรรค์นี้..."


"แล้วชื่อฉัน กับคนอื่น ๆ ล่ะมาจากไหน ไม่เห็นมีเหตุผลเลย.........................เฮ้ย ! หรือว่า บันทึกนั่น..."


...นาทีนี้เสี่ยวฮัวเริ่มเปลี่ยนจากนวดขมับจะเป็นทึ้งหัวตัวเองแทนแล้ว และผมก็บังเกิดความรู้สึกอยากจะทำตามเหมือนกัน...พวกเรานั่งเงียบกันพักใหญ่ก่อนที่ท้องผมจะร้องประท้วงขึ้นเบา ๆ จึงได้สะกิดคนที่เชิญมาให้เลี้ยงข้าวหน่อย...แต่ก่อนหน้านั้น อาจจะต้องใช้หลาย ๆ วิธี ปลุกแต่ละคนที่ยังไม่หายช๊อคดีจากการโดนทำร้ายจิตใจอย่างแสนสาหัสนั่นขึ้นมาเสียก่อนล่ะ


...ที่เขาบอกว่า 'อย่าวางใจแฟนคลับ' สุภาษิตนี้ใช้ได้ทุกวงการจริง ๆ ให้ตาย...











**แถม**


"อย่าบอกนะว่านายอ่านทั้งหมดในบอร์ดแล้วน่ะ"


".............................................."


"...เอาพาราไหม ?"


"...ก็ดี..."






End.


/พอเจอหัวข้อนี้ พล๊อตนี้ก็มาทันทีเลยค่ะ     ฮา

[karnzaya]

ลั่น 5555555555555555555555555555
แฟนคลับพวกนั้นเรียกตัวเองว่าด้วงใช่มั้ยคะ 55555555555555555555
ชอบอะ แง ฟฟฟฟฟฟฟฟ

[mage]

โอ๊ยไม่ไหวแล้วค่ะะะ 5555555555555555
นั่งขำไปคนบ้าอยู่หน้าคอม ดีใจมากที่ไม่มีใครอยู่บ้านแล้ว กร๊ากกก
ตอนแรกซีเรียสจนเดาทางไม่ถูกเลยค่ะ >w<b

โถโถโถ...ว่าแต่เสี่ยวฮัวถึงขั้นลงทุนอ่านหมดบอร์ดนี่ ยังไงกันคะ 5555

[Ak_Zokyo]

[คอมเม้นท์นี้อาจมีคำหยาบเพื่อเพิ่มอรรถรส ฟีลมาเต็มค่ะ มาเต็ม]

ขำน้ำตาไหล ขำไม่บันยะบันยัง ขำจนปวดท้องแล้วค่ะ โฮยยยยยยยยยยยยยย ลั่นนนน โคตรลั่น ลั่นที่สุด

ตอนแรกแบบ เฮ้ย ยังไง เดาทางไม่ถูก (แต่บรรยายได้ตลกมากค่ะ 555555555555555) พอมาถึงเปิดเจอฟิคกับปฏิกิริยาแต่ล่ะคนว่าก็ลั่นแย่แล้ว ไปถึงอาๆ เตี่ยไม่ต้องช่วยแล้วครับผมยังไม่อยากอ่านเรื่องของเตี่ย ปู่ก็ไม่รอดนี่หลุดก๊ากแบบ

..เตี่ยครับ !!! แม้แต่ปู่แม่งก็ไม่รอดครับเตี่ย !!!!!!!!

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก เชี่ยแม่ม กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

คุณชายอ่านทั้งหมดในบอร์ด แปลว่าอ่านฟิคหนูด้วยใช่มั้ยคะ ดีใ-- #ผิด คัดมาให้แบบจงใจแกล้งอ่ะ เลือกที่อีกฝ่ายเคะมาด้วยน่อว โอย กร๊ากค่ะ กร๊ากกกกกก ห่าฮี้มาก ขำลืมตาย ขอบคุณสำหรับความบันเทิงแต่หัววันแบบนี้นะคะ /ไปขำต่อนอกกระทู้ 5555555555555555555555555555555555

[Mill]

555555555555555555555555
พูดอะไรไม่ออกได้แต่จำค่ะ 5555555555555
ฮือออออ /ตบบ่าทุกคนในเรื่องนะคะ
ตลกเกินไปค่ะ พลอตล้ำมาก บรรยายก็ขำ แงงงงงงง

[sinnerdarker]

โคตรพ่อโคตรแม่ฮาแบบไม่ไวแล้วค่ะ แงงงงงงงงงงงงงงง

ชอบฟิคนี้ค่ะ กรี๊ดดดดดดดด โอยครบทุกเม็ดดดด สงสารรรรรรรรรร 555555 แล้วแบบ เสี่ยวฮัวอ่านครบ ทำใจอ่านไปได้ไงวะคะแงงงง เสี่ยวฮัวข่นบ้าาา อย่ามาเอาพลองตีด้วงนะแงงงง

ชอบค่ะ ชอบบ //เขวี้ยงหัวใจใส่คนเขียน แอออออออ กรีีดดดดดดดดดดดด

จะบอกว่าฟิคนี้บูมในทวิตมากค่ะ รีกันไม่หยุดหย่ดอน ชอบมาก ขออีกนะคะ โอย ชุ่มหัวใจมากค่ะ

เสี่ยวเกอน่าสงสาร ช๊อคตาตั้งไปแล้ว ฟฟฟฟฟฟ นายแว่นกคงเอ๋อแด่ก "ทำไมผมเคะ!!?"

นายน้อยปล่อยไป ไม่เห้ฯจะช๊อคเลย มีอารมณ์ดูของคนอื่นด้วย //เหล่นะคะเหล่

เลิศที่สุดก็รุ่นปู่นี่ล่ะ UvU,,,

ขอบคุณสำหรับฟิคฮาแตกสติหลุดค่ะ 55555

[Narakas]

เข้ามาขำค่ะ 55555555555555555555

มอบรางวัลฟิคออฟเดลี่ให้เลยค่ะ

แงงงงงงงงงงงง 55555555555555

[kame_kazuha]

คุณชายย มอบรางวัลนักอ่านแห่งปีให้เลย 555

อ่านครบแล้วใช่ไหม เห็นแฟนอาร์ตป่าว

[SilverCloud]

พรืดดดดด คุณชายใจเย็นๆ นะคะ ว่าแต่อ่านหมดบอร์ดนี่ แอบชอบแนวนี้รึเปล่-- #โดนฟาด
นายน้อยดูมีภูมิคุ้มกันสุดแล้วนะคะ คนอื่นนี่วิญญาณออกจากร่างกันไปเป็นที่เรียบร้อย ถถถถ นายแว่นแวดูน่าสงสาร แมนๆอยู่ดีๆกลายเป็นเคะน้อยไปซะงั้น

[freya_friend]

55555555555555555555555555555555555555555555555+ ชอบมุกที่เล่นกับเตี่ยมากค่ะ 55555555555555+

[Shiaeri]

/ลุกขึ้นปรบมือให้อย่างจริงใจและจริงจัง

เป็นฟิคที่ดีและเลอค่าที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาเลยค่ะ 5555555555555555555555555555555555555555555555555555555
โอ้ย ขำจนน้ำตาจะไหล นี่อ่านบนรถไฟฟ้าตัวสั่น
ชอบ ชอบมาก โอ้ย 555555555555555555555555555555

ท่อนนี้คือแบบ โอ้ย จะตาย หายใจไม่ทัน 5555555555555555555555555
ชอบค่ะ อยากกดเฟบรัวๆ

[velvetronica]

คือขำมากกกกกกกกก ไม่ไหวแล้ววววว 555555555555

ชอบที่บรรยายมากเลยค่ะ ที่บอกว่าเตี่ยไม่ต้องช่วยผมนะ ผมไม่อยากอ่านเรื่องของเตี่ย พอมาบอกว่า เตี่ย ปู่แม่งก็ไม่รอด นี่คือลั่นค่ะ ขำมากกกกกกกก แงงงงงงงง 55555555555

ชอบค่ะชอบบบบบบบบบบบบบบ คือคุณชายคะ คุณชายอ่านหมดนี่อ่านฟิคหนูด้วยใช่มิ แงงงงงงงงง5555555555 โฮรว มี15ด้วย น้ำตาจิไหล

//กอดค่ะ ชอบฟิคนี้มากกกก อ่านแล้วบันเทิงงงงงงง

[zerin]

ลั่นค่ะลั่น ตอนแรกอ่านมายังงงๆจะไปทางไหน พอมาถึงฉากไคลแม็กซ์ ฮาแตกเลยค่ะ โอ้ยย55555555555555555555555 เสี่ยวฮัวอ่านไปหมดนั่น เครียดตายมั้ยคะ ด้วงขอโทษ5555555555555555

[Koume]

......แง้555555 เสี่ยวฮัวล็อกอินชื่ออะไรในบอร์ดคะ บอกด้วงด้วยค่ะฟฟฟ
อ่านถึงบทรุ่นปู่ๆแล้วรู้สึกผิดบาปทันที โฮ หนูขอโทษค่ะปูู่อู๋ หนูขอโทษ55555555
แต่อยากอ่านต่อ.. เสี่ยวฮัว หนูขอลิ้งค์ฟิคด้วย
นายน้อยลองขุดดูดีๆอาจจะเจอยิ่งกว่านั้นนะคะ รังด้วงลึกลับกว่าปริศนาเจ้าแม่ซีหวังหมู่อีก(...)
ว่าแต่เสี่ยวฮัวแกร่งมากค่ะ ไล่อ่านในบอร์ด แง้5555 คิดยังไงกับบทพระรองคะ /โดนเสี่ยวฮัวชก

[fay_13]

55555555555555555+ อย่างลั่นเลยฟิคนี้ อ่านแล้วนั่งขำบ้าบออยู่คนเดียว แถมอ่านในออฟฟิศจะออกเสียงก็ไม่ได้ กลั้นหัวเราะจนตัวสั่น น้ำตาไหลพรากๆ กันไปข้าง

นายน้อยก็ยังจะไปไล่อ่านของคนอื่นๆ อีกนะคะ คุณชายพลังจิตช่างกล้าแข็ง... อ่านครบทั้งบอร์ดแล้วอยากได้ยาแก้ไมเกรนมั้ยคะ??

ขำตายไปเรียบร้อยวันนี้

[Tang_An-An]

โอ้ย...ฮา เจ็บแผลผ่าไส้ติ่งเลยค่ะ5555555
สงสารนายเมินช็อคนิ่งไปเลย5555
เสี่ยวฮัวคะ ทนอ่านจนหมดบอร์ดนี่สุดยอด55

[karnalone]

จะฮายังไง มันแบบ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕  เกินจะต้านทานค่ะ  นึกภาพทุกคนแล้ว ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ ยิ่งภาพนายแว่นนี่แบบ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

พารากี่กระปุกดีคะคุณชายเก้า เดี๋ยวจะส่งไปให้สมนาคุณเป็นพิเศษที่อ่านทุกเรื่องในบอร์ด

ขำตรงที่อู๋เสียจะให้เตี่ยช่วย แต่ดันมีรุ่นปู่ด้วยนี่แหละ ๕๕๕๕๕๕๕๕

รักหรอกจึงจิ้นน่ะ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

[kuramajoy]

แต่ละคนคงอยากจะวิ่งมาเอาดีเซลราดเผาไฟด้วงกันนะคะ
เสี่ยวฮัวจิตแข็งมากอ่านหมด
แต่คือของคนอื่นคักมาไม่มีเรททำไมอิแว่นเรท ถถถถถถ น่าสงสารแว่น. จิตใจยังคงดีอยุ่ไหมคะ
ดีนะไม่เอสเอมด้วย

ว่าแต่นายน้อยทำใจเถอะคะ. ตระกูลอู๋โดนกินมาแต่บรรพบุรุษ

[Feran.FS]

โอ๊ยยยยย แหมมม //ทำมือหยุบหยับใส่

นั่นมันยังน้อยมิใช่หรือไงคะ 5555555555555555555555//ขำอัด

อ่านแล้วหลุดขำกลางห้องแล็บเลยค่าาา

[Rozenkreuz]

เสี่ยวเกอช็อคกับ 3p เหรอ ยังฝึกมาไม่พอนะครับ ถถถถถถถถถถ
แฟนคลับกลุ่มนี้เรียกตัวเองด้วยชื่อแมลงหน้าตาน่ารักราวกับเอเลี่ยนชนิดหนึ่งใช่ไหมครับ //แค่กๆๆ

[Zeth]

แต่ละคน ไม่รู้จะสงสรหรือจะหัวเราะดี 555