[OS] #DMBJdaily (Chupa-Chups) : Chup!♥ [หย่างเสีย]

[Koume]

[OS] #DMBJdaily (Chupa-Chups) : Chup!♥ [หย่างเสีย]

สั้น
สั้นมาก
สั้นมากที่สุด
/ร้องไห้ใส่เวลาหนึ่งชม.



--------------------



ผู้ชายอายุยี่สิบกว่ากับลูกกวาดนี่มันดูยังไงๆอยู่นะ

ผมได้แต่นั่งถือแท่งลูกกวาดไว้ในมือ นึกถึงเมื่อเช้านี้ ลูกจ้างหกร้อยหยวนของผมหอบขนมมาเต็มสองมือ บอกว่าจับฉลากได้มาเป็นลัง กินไม่ไหวแล้ว เจ้านายช่วยด้วยครับ ผมฟังแล้วตบกะโหลกหวังเหมิงไปหนึ่งที เจ้าเด็กนี่คิดอะไรถึงเอาขนมมาให้ผม แต่ถึงจะด่าไปก็ยังช่วยแบ่งมานิดหน่อยอยู่ดี เพราะอย่างนั้นตอนนี้เลยมีลูกอมหลากสีสันกองรวมกับกระดาษท่าเปิ่นกองอยู่บนโต๊ะทำงาน

เดิมทีผมกะว่าจะเอาไปให้คนอื่น ขนมเยอะแบบนี้จะให้กินเอง กี่ชาติก็คงไม่หมด แต่พอกำลังจะกวาดลงถุงดันเหลือบไปเห็นบางอย่างที่กองซ่อนอยู่ในนั้นเสียก่อน เอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมา ที่แท้ก็เป็นแท่งอมยิ้มสีส้มนี่เอง มิน่าผมถึงได้รู้สึกตะหงิดๆใจ ทั้งที่ปกติแล้วไม่ได้ชอบกินของหวานขนาดนี้เสียหน่อย

สีส้มดูเปรี้ยวจี๊ดถึงฟัน ชวนให้นึกถึงสมัยเด็กที่เคยแอบย่องเข้าสวนส้มกับใครบางคน

เพราะมันหน้าร้อน เด็กน้อยสองคนที่ว่างจัด เกิดเล่นคิดพิเรนทร์บ้าๆฆ่าเวลา แอบย่องไปขโมยส้มของตาเฒ่าเจ้าของสวน พฤติกรรมตอนนั้นน่าตีมาก ถ้าอารองรู้มีหวังโดนเฉ่งยาวยิ่งกว่าตำนานจิ๋นซี แต่ในเมื่อผ่านมาแล้วก็ไม่เป็นไร ไม่จำเป็นต้องให้ใครรู้เรื่องนี้นอกจากผมกับเขาก็พอ

ผมแกะห่ออมยิ้มออก แลบลิ้นเลียไปเพียงเล็กน้อย ได้กลิ่นส้มขึ้นจมูก

...หวานเชี่ยๆเลยครับ





เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง ไอ้ลูกกวาดแท่งเจ้าปัญหายังไม่ลดลงเลยสักนิด ความหวานชนิดโครตพ่อโครตแม่ของมันนี่แหละที่เป็นปัญหา ไม่รู้ว่ามันหวานเกินไปหรือเพราะผมไม่ถนัดทานของพวกนี้เองกันแน่

นั่งแกว่งเท้าเล่นไปได้สักครู่ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูจากหน้าร้าน เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาพอดี หากจะให้คำบรรยายเดิมก็คือตัวสูง แว่นตาดั้งอยู่บนจมูกโด่ง หน้าตาไม่จีนไม่ฝรั่ง และดูไม่เข้าร่องเข้ารอย

ผมขมวดคิ้วเป็นปมเล็กน้อย

“ใคร...—“

“ละ เหล่าอู๋ ไอ้ไข่ย้วย เล่นมุขนี้อีกแล้วเรอะ”

เหลาหย่างทำหน้าละเหี่ยใจ เขาโดนผมทักแบบนี้มาหลายรอบแล้ว รอบแรกๆยังพอตกใจ แต่พักหลังมานี่เริ่มใช้ไม่ได้ผล ชักจะรู้แกวกันแล้ว คิดว่าคงต้องหาวิธีใหม่มาแกล้งหมอนี่ต่อ

ผมหัวเราะเบาๆ พูดถามปนหยอกเย้าเขาไปว่า “ตกลงนายแวะมาทำไม ร้านฉันไม่ขายสำริดทองหรอกนะ”

เหลาหย่างสถบด่าตระกูลผมไปสองสามที แต่เมื่อสายตาเหลือบมาเห็นของในมือผมก็ทำสีหน้าประหลาดใจนิดนห่อย “ฉันจะแวะมาไม่ได้หรือไง ว่าแต่เดี๋ยวนี้นายกินของพวกนี้ด้วยเหรอเหล่าอู๋”

ฟังคำถามเขาแล้วยักไหล่หน่อยๆ บอกว่าลูกจ้างเอามาให้ ก็เลยลองชิมดู หมอนั่นไม่ได้ติดใจอะไรมาก แค่พยักหน้าแล้วยืนดูของเก่าๆในร้านผมไปเรื่อยเปื่อย

ผมเพียงแค่เลียลูกกวาดรสส้มไปอีกนิดหน่อย จู่ๆสมองก็เกิดความคิดอะไรบางอย่างแล่นเข้ามาในหัว

การแกล้งเพื่อนตัวเองเป็นอะไรที่สนุกมากเลยทีเดียว

ลอบยิ้มมุมปากน้อยๆ ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปหาอีกฝ่าย

“นี่ เหลาหย่าง”

จังหวะที่เซี่ยจื่อหยางหันมาพอดี ผมที่ถือแท่งอมยิ้มรอเอาไว้อยู่ก่อนแล้ว ใช้มืออีกข้างดึงคอเสื้อเขาให้ริมฝีปากลงมาประทับที่ขนมหวานตรงกันพอดี ริมฝีปากพวกเราไม่ได้สัมผัสกัน หากก็ใกล้เพียงพอที่จะรับรู้ถึงลมหายใจของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน

เริ่มแรกเหลาหย่างมีสีหน้าตกใจ แต่เพียงวินาทีต่อมาหมอนั่นก็เริ่มฉีกยิ้ม หลับตาลงแล้วแนบริมฝีปากจุมพิตผ่านลูกอมหวานฉ่ำ ไม่ซับซ้อน ไม่หวือหวา เพียงแค่ได้ยินเสียงจังหวะหัวใจของกันและกันเท่านั้น

เนิ่นนานกว่าจะผละตัวออกไป รสส้มของลูกอมยังติดอยู่ในปลายลิ้น

เหลาหย่างมองผ่านเลนส์แว่นตาแล้วหัวเราะ ถามผมว่า

“รสเป็นยังไงบ้างล่ะ เหล่าอู๋”

ผมเอียงคอลงนิดหน่อย กัดลูกอมแท่งนั้นเอาไว้ในปากอีกครั้ง แลบลิ้นไปตามแนวความยาวแท่งขนม

“ขมไปหน่อย”

เซี่ยจื่อหยางฉีกยิ้ม เอื้อมมือมาโอบรั้งเอวให้แนบชิดติดกัน

“ถ้าอย่างนั้นคงต้องลองชิมใหม่แล้วล่ะ”





(END. เถอะเบเบ๋)


------------


เนื่องจากไปยุคุณเดมิ-หะ....ดรีมเอาไว้ ซึ่งเหลือเวลาให้หนู...1ชม. /ปั่นไฟลุก/อ้างไปเรื่อย มีเวลาทั้งวันก็ไม่ปั่น
เอาล่ะ เรามาใสๆ ไม่มีเวลาแล้ว!!

หวังว่าทุกคนจะรักเหลาหย่าง จุ๊บ♥

[karnzaya]

หยางเสียยยยยย
แงงงง น่ารักมากกกก ฟิคนี้น่ารักกก ต้องการหยางเสียโมเม้นต์แบบนี้มานานแล้ว
แออออ ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ ////// w //////

[demidream]

/แดกกกก

/แดกคนแดกจูปาจุ๊บกรี้ดดดดดด /แดกกกกกกก
กรี้ดดดดดดดดดดดดฟกกฟกหฟหฟฟกหฟหห /แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก

แงงงงงง้ แงงงงง้ /ดีดดิ้นใส่ขุ่นพุ่ม แงงงงงง ใจหนูมันรับไม่ไหวววว โฮว5555555 โคตรหวาน โคตร โคตรแงงงงงงงง

/ทำมือไอลัฟยอลลล กรี้ด5555

/แท่ดๆๆๆเอาเหลาหย่างฟิคนี้ไปนอนกอด โฮว5555

[Narakas]

โฮ้วววว น้ำตาไหลแทนเหลาหย่าง

แพไม่ล่มมมมมมมมม ฮาาาาาาาาาาาาา

[darkgreen]

หยางเสียยยยยยยยยย!! ยินดีด้วยค้า ในที่สุดก็มีความหวังว่่าจะรวบรวมขอนไม้สร้างเป็นแพได้ซักที แต่คงอีกนานนนนนนนน วะฮ่าฮ่าฮ่า//ไม่คิดจะจมแพตัวเองเล๊ยยยยย >w<

[Ak_Zokyo]

โอยหวานนนนนนนนนนนนน ฟิคหย่างเสียหวานๆไม่มาม่าไม่ห่าฮี้มีบนโลกกกกกกกก /คุณพุ่มตร่อยคว่ำ

คิดไปคิดมารสส้มก็ตรงกับฟีลคู่นี้ดีนะคะ เป็นเพื่อนกันจะให้หวานก็หวานไม่สุดติดจะเปรี้ยวเข็ดฟัน บันเทิง แถมมีดราม่ารสฝาดๆขมๆโดดเข้ามาอีก นี่มันชั่ย ชั่ยเลยยย

[karnalone]

คู่นี้มันบันเทิง ๕๕๕๕๕ มีเรื่องสารภาพ ชอบอ่านเซี่ยจื่อหยางเป็นซื่อเจี่ยหยางทุกทีเลยค่ะ T_T อันที่จริงเขียนไม่คล้ายกันเลยนะ  ขอโทษนะเหลาหย่าง  เราจะพยายามไม่อ่านผิดอีกต่อไปนะ ถถถถถ

กรี๊ดแปป ไม่ไหวค่ะ ฟิคนี้ทั้งเหล่าอู๋ ทั้งเหลาหย่าง ได้ใจเรามากกกกกกก  ฮรือออ ชอบฟีลนี้คู่นี้ ถึงจะชอบดราม่าและเสื่อมมากกว่าก็เถอะ ๕๕๕

เวลาอยู่กับเหลาหย่าง อู๋เสียดูเป็นตัวของตัวเองเต็มที่ดีค่ะ ไม่กัํกอะไร ถึงปกติกับคนอื่นจะไม่กัํกเท่าไหร่อยู่แล้วก็เถอะ ๕๕๕๕

โอ๊ย อยากได้เหล่าอู๋เวอร์ชั่นนี้จัง ได้เหลาหย่างมาด้วยจะดีมาก ฮรือออออ //โดนตบ  ฟิคนี้คือดีงามมากค่ะ

[Shiaeri]

ในที่สุดก็เจอฟิคคู่นี้ที่นายน้อยไม่ลืมเหลาหย่าง 5555555555555555

น่ารักมาก โอ้ยยยย ชิมค่ะ ด้วงขอชิมด้วยยยยยยยยยยยยยย กี๊ดดดดดด

[Tang_An-An]

โอ้ว....ในที่สุดก็ไม่ล่มแล้วเจ้าค่ะ หย่างเสีย อร้ายยยยยย

[ennewiis]

ฟหกด่าสววววววววว
ทำไมนายน้อยถึงได้เป็นคนแบบนี้คะ!? ทำตัวน่ารักน่าลากกลับห้องมาก เหลาหย่างควรจัดให้สักที แอร๊ย \(//∇//)\

ทำไมถึงเป็นคู่ที่เหมาะกับอะไรหวานๆ และเป็นรสส้มแบบนี้นะ