[OS] ก้อนหินก้อนนั้น [ผิงเสีย]

[Berry _]

Daomubiji fanfic- (บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน) One Shot
Title : ก้อนหินก้อนนั้น
Paring : เมินโหยวผิง x อู๋เสีย
Rate : PG













"ฉันรักนาย"







แล้วทำไมฉันจะต้องมานั่งพูดกับก้อนหินด้วยล่ะวะ




ผมคิดก็พลางถอนหายใจ




ก้อนหินใหญ่เท่าตัวคนที่อยู่ในสวนหน้าร้านของผม
อา ใช่ ฉันรักนาย เมื่อครู่ อย่างที่รู้ ว่าผมก็ไม่ได้รักก้อนหิน
แต่เป็นความรู้อัดอั้นด้านใน
ในใจไม่ใช่ส่วนลึก แต่เป็นทั้งหัวใจ
ให้หมอนั่นไปหมดแล้ว





หมอนั่น
จางฉี่หลิง เมินโหยวผิง ไปคว่ำกรวย มีงานข้างนอก ติดต่อโดยผ่านทางนายแว่นดำ ตอนแรกที่คิดว่าผ ผมอยากจะรั้งเขาไม่ให้ไป เพราะกลัวอะไรหลายอย่าง แต่ก็ปล่อยให้เมินโหยวผิงไป ผมรู้เขาอยากไปมากแค่ไหน



แต่แค่ผมห่วงหา คิดถึง อาลัยอาวรณ์ เขา
เดินดุ่มในสวนเล็กของร้านไปเรื่อย ๆ เจอก้อนหินประดับนี่ก็ทรุดตัวลงนั่งใกล้ ๆ หันหน้าเข้าหาแล้วก็ระบายอารมณ์กับมัน
ไม่รู้ทำไมมันก็ออกมาเป็นคำว่ารัก เพราะมันก็เกิดจากรัก ความรู้สึกข้างต้นก็เลยเกิดขึ้นมา
อารมณ์ทุกอย่างปนเป แค่อยากให้เขากลับมาให้ผมเห็นหน้าก็พอ
ผมกลัวเขาเจ็บ กลัวเขาไม่กลับมา
ทั้งที่เขาเก่งมาก ระดับเทพเลย
นั่นเป็นความรู้สึกที่ก่อขึ้นในใจว่าถ้าหากเขาไม่กลับมาจากที่ไหนซักที่ ที่เขาไป
ไปโดยไม่บอกกล่าว




ผมคง











"ฉันก็รักนาย"








ห๊ะ








ก้อนหินบ้าอะไรพูดได้วะ







ไม่ ไม่ใช่








เสียงนั่นมัน
จางฉี่หลิง!





ผมคิดว่าตัวเองคงคิดถึงเมินโหยวผิงมากไปจนหูเพี้ยนได้ยินเป็นเสียงเขา ทั้งที่ตรงหน้าเป็นก้อนหิน
แต่สุดท้าย ผมเอี้ยวไปมองอีกฝั่งฟากของก้อนหินประดับสวน
ร่างกายเขา จางฉี่หลิง นั่งพิงอยู่อีกฝั่งหนึ่ง
ผมมองไม่เห็นใบหน้าเขา แน่นอนอยู่แล้ว เพราะเขานั่งอยู่ฝั่ง
แต่หมอนี่นั่งอยู่ตรงนั้น ตั้งแต่เมื่อไหร่




"ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน..."




ผมพูดทวนคำถามในใจ อีกฝั่งได้ยินแน่ ๆ แต่ไม่ตอบ แต่คำกล่าวก่อนหน้านั้น

และคำว่า'ฉันก็รักนาย' ของเขาที่ดังเเผ่วเบาแต่ชัดเจนมากสำหรับผม
เข้าหูเต็ม ๆ แบบนี้.....






จริงๆ จางฉี่หลิง เมินโหยวผิง นายคนนี้ก็เหมือนก้อนหิน
นิ่งสนิท ไม่ขยับถ้าไม่จำเป็น ดูไร้ความรู้สึก
แค่ดูเหมือน
ผมว่าก้อนหินอย่างเมินโหยวผิงมีหัวใจสีแดงอยู่ข้างใน





"ก้อนหินบ้า พูดได้ด้วย"





เมินโหยวผิงเงียบไปครู่หนึ่ง เขาโยนก้อนหินก้อนเล็กมายังฝั่งที่ผมนั่งอยู่







ก้อนหินนี่มีสีแดง อา..มาจากไหนกัน
แล้วผมก็นึกได้ว่าตรงสวนของผมมีบ่อเล็ก ๆ ด้านในนั้นมีก้อนหินสีธรรมชาติหลากสี












"อู๋เสีย นั่นหัวใจของก้อนหิน"










ผมขำเบา ๆ ออกมาแต่หากเขาก็ได้ยินเสียงที่ผมหัวเราะ
อะไรบางอย่างทำให้ผม เกิดความคิดบางอย่างเหมือนกัน
แล้วมือของผมก็กำก้อนหินสีแดง ไม่สิหัวใจของก้อนหินนั้น
ไว้แน่น








จางฉี่หลิง ก้อนหินก้อนนี้พูดมากจริง ๆ







จบจ้า_______________


ปล นี่ก็แต่งอะไรไม่รู้ออกมาอีก
มีพูดกันเรื่อยๆ ว่า เมินโหยวผิงคุงนิ่ง ไร้ความรู้สึกเหมือนก้อนหิน
แต่ก้อนหินก้อนนี้มีอู๋เสียอยู่ใกล้ๆ
ก้อนหินก็เลยมีหัวใจจจ

[yiring]

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เสี่ยวเกอเสี่ยวมากค่ะ #โดนดาบฟันคอขาด

หัวใจของก้อนหินนนนนน

อรั๊ย หุบยิ้มไม่ได้ ว๊ายยยยย แง้ หวานมุ้งมิ้งมากมาย

ชอบจังค่ะ

[Feran.FS]

โอ๊ย น่ารักกกกกกกกกกกก เสี่ยวเกออออออออออออออออออ

*หัวใจของก้อนหิน*

//ปิดหน้าปิดตา น่ารักไปย์

[Fenrir]

"หัวใจของก้อนหิน"

เสี่ยวเกอพูดอะไรมุ้งมิ้งเป็นด้วย!!!!

[MinMin]

หัวใจของก้อนหินนนนนนนนนนนนน

ขอได้มั้ยคะ คำนี้ โฮกกกกกกกก นายเมินโหยวผิง ตาก้อนหิน ตาคนหน้านิ่ง นายพูดอะไรแบบนี้เป็นด้วยเหรออออออ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด //นอนตายอย่างสงบ