[OS] ผู้ขาดแคลนความรัก [เอ้อร์เย่วหง] [No Pairing]

[Naitear]

Title : ผู้ขาดแคลนความรัก
Fandom : Daomubiji, บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน
Pairing : No Pairing
Rate : PG





---------------------------------------------------------------------------------------------------------





ชายคนหนึ่ง สูญเสียคนรัก


เพียงแค่คืนเดียว แต่ราวกับโลกแตกสลาย เป็นความสูญเสียที่ร่ำไห้เท่าไรก็ไม่อาจหวนคืน


กาลเวลาผันผ่าน เขาไม่อาจเปิดใจรับใครได้อีก




จนกระทั่ง ได้เจอเด็กคนหนึ่ง


เด็กคนนั้น สูญเสียชีวิตวัยเด็ก แบกรับภาระอันหนักหนาไว้ ขาดแคลนความรัก ทั้งจากญาติสนิทและครอบครัว


เขารู้สึก ราวกับได้เห็นตัวเอง




เขาเป็นอาจารย์ เด็กคนนั้นเป็นศิษย์


ทุกครั้งที่ได้อยู่เคียงข้าง พร่ำสอน พูดคุย


รู้สึกอบอุ่นใจ


กำแพงใจที่เคยโบกปูนปิดทับ ค่อยๆร้าวกะเทาะออกมา




ทั้งที่เป็นอาจารย์ แต่ราวกับได้ถูกสอน


ให้รู้จักความรักอีกครั้ง


เสี้ยวหนึ่งที่ขาดหายไป ได้ประกอบเข้าด้วยกัน




ผู้ที่ขาดแคลนความรัก เติมเต็มให้แก่กันและกัน


เด็กชายผู้ไม่รู้จักความรักของผู้เป็นพ่อ


ชายหนุ่มผู้ที่ความรักไม่อาจได้เติมเต็ม


บัดนี้ได้รับรู้




ได้แต่คาดหวังให้เด็กคนนั้น ไม่พังทลายเช่นเขา


เติบโต สดใส งดงาม ให้สมกับชื่อที่เขาตั้งให้


เป็นดอกไม้ที่ผลิบาน แม้ในวันที่ลมหนาวพัดกระหน่ำมา




ชายหนุ่มผู้สูญเสียความรัก


ยามนี้ได้รับคืนกลับมา


และเขามีความสุขเหลือเกิน





ในห้วงลมหายใจสุดท้าย เขายิ้ม


ชายหนุ่มกล่าวคำพูด ให้แก่เด็กชาย


ที่ทำลายกำแพง ทำให้เขารักได้อย่างสุดหัวใจ


"เซี่ยอวี่ฮัว ข้ารักเจ้าดั่งลูกตนเอง"




เสียงนั้นสะท้อนวังเวง ก้องอยู่ในใจเด็กชาย


มีน้ำตาหยดหนึ่งไหล


พร้อมกับลมหายใจสุดท้ายที่หยุดลง










.
.
.
.

ฤดูหนาวแล้ว


ใบไม้แห้งโปรยปรายพัดผ่านลงบนพื้น ระเกะระกะไปตามทางเท้า เซี่ยอวี่ฮัวขยับขาหลบกองซากใบไม้ที่ถูกกวาดมารวมกัน ลัดเลาะไปตามทางเดินสุสาน


วันนี้เป็นวันสำคัญ


ชุดสูทตัวเก่งที่ใส่อยู่ตอนนี้ดูประณีตกว่าที่เคย หากผู้ที่สวมมันมากลับไม่ได้นำอะไรติดไม้ติดมือมามากนัก มีเพียงดอกเหม่ยฮัวบานสะพรั่งหนึ่งช่อใหญ่ภายในมือ และรอยยิ้มอ่อนซึ่งหาได้ยากยิ่งบนใบหน้าของชายหนุ่มผู้นำตระกูลเซี่ย


เบื้องหน้าเขามีหลุมศพสองหลุม ตั้งเคียงอยู่คู่กัน


โลงหนึ่งตั้งอยู่ รอคอยผู้ที่เธอรักมาเนิ่นนาน ส่วนอีกโลงหนึ่งเพิ่งจะตามมา ไล่หลังคนรักนานหลายสิบปี


เป็นหลายสิบปีอันคุ้มค่า คุ้มค่าพอที่จะสอนให้คนหนึ่งรู้จักความรักอีกครั้ง คุ้มค่าพอที่จะทำให้เด็กขาดความรักคนหนึ่งได้รับการเติมเต็ม


เซี่ยอวี่ฮัววางช่อดอกไม้ลงตรงหน้าหลุมศพทั้งสอง โน้มตัวลงคารวะทักทาย ก่อนจะคุกเข่าลงกับพื้นดิน


..ไล้มือไปบนป้ายหลุมศพที่สลักไว้อย่างสละสลวยแผ่วเบา


แล้วนัยน์ตาที่นิ่งสงบนั้นก็กลายเป็นมุ่งมั่น เขาลุกขึ้น ก้าวเดินออกไปสู่หนทางข้างหน้า ทิ้งความอาลัยอาวรณ์ไว้เบื้องหลัง


เด็กชาย เติบโตเป็นชายหนุ่ม


เป็นดอกไม้ที่สวยงาม แต่กล้าแกร่ง


เผชิญพายุหนาวอันโหมกระหน่ำ ตามที่อาจารย์ของเขาหวังได้แล้ว















ใบไม้ยังคงพัดปลิว ป้ายหน้าหลุมศพที่สลักไว้ยังคงจารึกอยู่บนแผ่นหิน


"แด่ เอ้อร์เย่วหง

ผู้เป็นอาจารย์อันเป็นที่รักยิ่ง

และเป็นบิดาผู้ให้ความรักไปด้วยในคราวเดียวกัน"


ดอกเหม่ยฮัววางตั้งไว้อยู่ข้างหน้าป้ายนั้น บานสะพรั่งงดงาม









.
.
.

END.





--------------------------------------------------------------------------------------------------------




TALK. : ดอกเหม่ยฮัว (梅花) ก็คือดอกบ๊วยค่ะ เป็นดอกไม้ชนิดเดียวที่บานในฤดูหนาว สวยงามแม้ในสภาพอากาศอันโหดร้าย
เราอยากเขียนความสัมพันธ์ฉันท์ศิษย์อาจารย์ของคู่นี้มานานแล้วค่ะ คิดว่าเป็นคู่ที่เติมเต็มกันและกัน เพราะท่านเอ้อร์ก็เสียภรรยาไป และเสี่ยวฮัวก็ขาดพ่อ ปู่ไม่ให้ความรัก มีภาระแบกรับบนบ่า (ถึงแม้จะมีแม่อยู่ข้างๆก็ตาม) แต่เราว่า มันก็เป็นเรื่องที่เด็ก ถึงแม้จะเก่งขนาดไหน ก็ไม่สามารถอดทนได้ค่ะ
เรื่องป้ายหลุมศพ สารภาพเลยค่ะว่าหาข้อมูลไม่เจอ แต่จำได้ว่าเขียนประมาณนี้ ถ้าหากผิดติงได้เลยนะคะ T v T)
(ใจจริงแอบคิดว่าเสี่ยวฮัวน่าจะถือว่าปู่เอ้อร์เป็นปู่รึเปล่า เพราะอายุห่างกันมาก แต่ปู่เอ้อร์ยังสวยอยู่เนอะ(?) แล้วก็"พ่อ"เป็นคำที่ให้ความอบอุ่นมากกว่าเนอะคะ?)

P.S. .....ถ้าอาเซี่ยเหลียนหวนมาล้างแค้นเรา ฝากลากเราไปทิ้งด้วยค่ะ O<--< #พ่อตัวจริงวอนถามว่าแกเอาฉันไปไว้ไหน #เอาไปไว้กับอารอ--- #แค่ก
ที่จริงแล้วมีลูกอีกสามคนของปู่เอ้อร์ด้วยค่ะ ที่จะมาล้างแค้นเราอีกคน .... #บัญชีเยอะ

ขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่านค่ะ #ฮา

[mage]

แฮชแทคสุดท้ายของพีเอสโดนใจมากค่ะ (ฮา)

ชอบฟิคนี้ที่เป็นความรู้สึกเศร้าๆเหงาๆนะคะ แต่อ่านไปก็อมยิ้มไปด้วย ต่างฝ่ายต่างเติมเต็มส่วนที่ขาด จนกลายเป็นส่วนที่ไม่ขาดหาย
เป็นความรู้สึกที่อบอุ่นค่ะ : )

[zerin]

ภาษาสวยมากเลยค่ะ กินใจ อ่านแล้วหน่วงๆ ตึงๆเป็นความเศร้าที่เจือความอบอุ่น ความสุขที่แสนเศร้า(เอ๊ะ ยังไง งงO<---<) ขอบคุณสำหรับฟิคดีๆนะคะ ชอบมากเลยย ; ;

[sinnerdarker]

โอเค ได้นั่งหน้าคอมแล้ว

ขอบอกว่าชอบฟิคนี้มากจริงๆ นะคะคุณไนร์ TvT มันทำให้ซินเห็นความสัมพันธ์ค้ำชูของสองศิษย์อาจารย์คู่นี้ ต่างฝ่ายต่างมอบและรับ ให้สิ่งที่ขาดแคลนแก่กัน เป็นสิ่งที่ออบุ่นล้ำค่ามาก

ขอบคุณที่แต่งฟิคเยียวยาจิตใจมาให้นะคะ ฮืออ

[fay_13]

อ่านแล้วอบอุ่นดีจังเลยค่ะ ชอบมากเลย ปู่เอ้อร์ใจดีแถมยังอบอุ่น อ่อนโยน ถึงงคุณชายจะไม่ได้อยู่กับครอบครัวแต่ก็เชื่อว่าปู่เอ้อร์ทำหน้าที่ทั้งอาจารย์และพ่อให้กับคุณชายได้ดีแน่นอน

ขอบคุณสำหรับฟิคดีๆ นะคะ

[faliona01]

ปู่เออร์ผู้สูญเสียความรัก กับ เสี่ยวฮัว ผู้ขาดความอบอุ่น
อาจารย์ผมไม่อยากได้ชื่อเสี่ยวฮัว
แก้กลก้าวห่วงให้ได้อย่างพ่อก่อน

คะอาจารย์ นอกจากอาจารย์ในเรื่องนี้จะอบอุ่นเป็นกันเองแล้ว
รู้สึกเหมือนลึกๆในใจ ปู่เเกก็ติสแตกไม่น้อยนะคะ (ทำหน้าละเมอ)
เป็นอาจารย์และพ่อในคนเดียวกัน

ปู่เออร์ค๋า.... ปั้นออกมาได้งามเหลือเกิน VvV

[Feran.FS]

อ่านแล้วรู้สึกถึงฟีลครอบครัวดีจังเลยค่ะ แงงงงงงงงงงง แบบ พ่อลูกน่าร๊ากกกก //โดนอาเหลียนไล่ตบ

[Yuwadee Wana]

อยากอ่านความสัมพันธ์ศิษย์อาจารย์คู่นี้มานานแล้วเหมือนกันค่ะ
สมใจแล้ว
ทั้งสองฝ่ายต่างก็เติมเต็มกันและกันในห้วงเวลาที่ต่างฝ่ายต่างขาด


อบอุ่นและประทับใจมากค่ะ
ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ