[Drabble] ไฟบุหรี่ [เฮยเสีย]

by **kuramajoy** Wed 26 Nov 2014, 23:58

ไฟบุหรี่

(นอกใจคุณชายเปป..ขอเฮยเสีย ครึ่งหน้า)

ควันบุหรี่สีจางลอยขึ้นบนท้องฟ้า ก่อนที่จะสบายหายไปราวกับไม่มีตัวตน หลงเหลือไว้เพียงกลิ่นและความทรงจำเหมือนกับชายผุ้นั้นไม่มีผิด

อู๋เสีย นายน้อยสามแห่งตระกูลอู๋อัดนิโคตินเข้าปอด กัดก้นกรองคุณภาพต่ำก่อนที่จะพิงระเบียงเซฟเฮ้าของเซี่ยอวี้ฮัว เพื่อนสนิท

ผมมาขอข้อมูบางอย่างแต่ไม่คิดว่าจะมาพบเจอกับคนที่ไม่น่าเจอได้ในที่แบบนี้

“นายน้อยสามขอต่อบุหรี่ด้วยสิ” น้ำเสียงร่าเริงมาพร้อมกับ เรือนร่างสูงใญ่ในอาภรณ์ดำสนิท เฮยเสียจื่อแลบลิ้นยียวนในปากคาบบุหรี่ไม่ได้จุดอยู่มวลหนึ่ง

“นายก็ไปเอาไฟที่ในห้อง ไฟแช็กวางอยู่บนโต๊ะ” ผมขมวดคิ้วรู้สึกหงุดหงิด มองไปยังท้องฟ้าอัดบุหรี่เข้าปอดจนเกือบไอ เฮยเสียจื่อหัวเราะคิกคักอยู่เคียงข้าง

ทำไมหมอนี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ที่นี่คือห้องส่วนตัวของเวี่ยอวี้ฮัว ผมมาที่นี่เพราะว่ามีงานจะให้ช่วยแต่กลับเจอหมอนี่ยึดบ้านเปิดพร้อมต้อนรับราวกับเป็นบ้านตนเอง

“เหนื่อยเนอะ พอสูบบุหรี่แล้วสบายใจขึ้น” เฮยเสียจื่อคาบบุหรี่ที่ไมได้จุดไฟมายืนพิงระเบียงเป็นเพื่อน นายน้อยสามเหลือบมองยังร่างสูงที่เคียวก้นกรอง

“ทำไมไม่ไปเอาไฟในห้องกัน” ผมต่อว่ามันแต่เฮยเสียจื่อเพียงแลบลิ้นยียวนก่อนที่จะขยับแว่นกันแดดหนาเตอะ เรือนร่างสมส่วนพิงระเบียงยื่นใบหน้าเข้ามาชิดใกล้จนได้กลิ่นของน้ำหอม มันเป้นกลิ่นที่ผมจำได้มันคือกลิ่นประจำตัวของเซี่ยอวี้ฮัว

“อยากต่อไฟกับนายน้อยสามไม่ได้หรอ นะ น๊า” เสียงออดอ้อนยียวนดูน่ารำคาญพาให้นายน้อยสามขยับกราม ผมเดินหนีทว่ากลับโดนรั้งข้อมือไว้ด้วยมือแกร่ง เฮยเสียจื่อหัวเราะก่อนที่จะชากร่างเล็กกว่าของผมสวมกอดแนบแน่น

“นายทำอะไร” ต่อว่าแต่กลับโดนดึงบุหรี่ออกจากริมฝีปาก เฮยเสียจื่อยัดบุหรี่ที่ไม่ได้ถูกจุดของตนเองเข้าปากผม ก่อนที่ลิ้นสีชมพูของมันจะเลียยังปลายก้นกรองบุหรี่ ท่าทียั่วเย้าเสียจนพาให้รู้สึกหน้าแดง ริมฝีปากได้รุปนั้นขยับก่อนที่จะกัดปลายก้นบุหรี่ เลียเบาแล้วอมเข้าไปสูดนิโคตินพ่นควันสีเทามาเต็มหน้า

“นายมัน..” นายน้อยสามหมดคำต่อว่าตกอยู่ในอ้อมกอดแกร่งที่โอบล้อม เฮยเสียจื่อแข็งแกร่งกว่าเขาแค่กอดเอาไว้ราวกับหยอกล้อแต่เผมรู้ดีว่า ...สลัดไม่หลุด

“การสูบบุหรี่ไม่ใช่ว่า จะสักแต่จุดแล้วสูดอัดเข้าไป” นายแว่นแลบลิ้นยื่นใบหน้า ดึงบุหรี่ออกจากปาก ควันสีเทาที่ติดอยู่ปลายถูกตวัดตามการเคลื่อนไหวของนิ้วเรียว ...นายแว่นตวัดราวกับจะเขียนอักษรกลางอากาศ หยอกล้อแม้แต่ควันของบุหรี่ ท่าทีราวกับเด็กน้อยที่กำลังสนุกกับของเล่น

อ้อมกอดแข็งแกร่งนั้นคลายออกแล้วแต่ผมไม่ได้หลีกหนี ขาหยุดอยู่กับที่ราวกับต้องมนต์ มองยังชายที่คว้าบุหรี่ผมไปเล่น ไฟสีแดงที่ติดอยู่บุหรี่พอวาดเล่นกลางอากาศกลับดูสวยงามราวกับฝัน แม้มันจะเป้นภาพในชั่ววินาที

“สวยไหม” เฮยเสียจื่อเลิกเล่นหยิบบุหรี่เข้าปากเหยีดยยิ้มกว้าง หัวเราะไปกับท้องฟ้าสีคราม ควันสีเทาของบุหรี่ลอยขึ้นบนฟากฟ้าอย่างอ้อยอิ่ง

“แต่มันก้เป้นเวลาแค่เปปเดียว” เขาเดินเข้าไปพิงกับรั้วเคียงข้างเจ้าคนขี้เล่น เฮยเสียจื่อโน้มตัวมาจนแทบจะชิดใกล้ ได้กลิ่นหอมคุกกรุ่น เสียงลมหายใจนั้นและเสียง..หัวใจของผมในยามที่สบกับนัยน์ตาคู่สวยที่ลอดใต้แว่น

ปลายสีแดที่มีไฟของบุหรี่ของเขาแตะลงยังปลายบุหรีที่ผมคาบอยู่ เฮยเสียจื่อโน้มใบหน้าแตะค้างอยู่ราวห้านาทีเพียงพอให้ไฟติด ผมมองยังขนตายาวของเขาเพิ่งจะรู้ว่าตาของหมอนี่เป็นสีสันที่แปลกประหลาด กลิ่นหายโอบล้อมตัวตนของผมเอาไว้

“อ๊ะติดแล้วๆ” น้ำเสียงร่าเริงดังขึ้นเมื่อไฟสีแดงที่ต่อติด ผมหยิบบุหรี่มวลใหม่ในปากก่อนที่จะมองบุหรี่ของตัวเองที่เปื้อนน้ำลานของเขาไปหมด

ราวกับจูบทางอ้อม

“นี่นายน้อยสาม เมื่อกี้จำได้ใช่ไหม แม้มันจะเป้นเวลาแค่ชั่วเสี้ยวนาทีแต่เราจำมันได้ก็พอแล้วไม่ใช่หรือ” นายแว่นคาบบุหรี่คาไว้ในปาก นิ้วเรียวของเขาหยิบมันออกชั่วครู่ปล่อยให้ควันสีเทาขึ้นไปราวกับภาพฝัน ก่อนที่จะยัดเข้าปากตัวเองสูดเข้าไปอึกหนึ่ง

“ความทรงจำนะดีนะ เพราะมันสวยงามและจะไม่มีตายตราบใดที่เรายังคงดำรงอยู่”

ผมเหยีดยยิ้ม...มองยังท้องฟ้าอันงดงาม ความทรงจำอันงดงามที่มีต่อเขาคนนั้นจะไม่มีวันลืม

“การสูบบุหรี่นะนายน้อยสามใช่ว่าจะเอาแต่อัดนิโคตินเข้าปอดเสียเมื่อไร “นายแว่นพิงตัวกับรั้ว หัวเราะร่วนหมุนบุหรี่ในมือไปมา “บางทีผมก็เลือกบุหรี่ที่จะสูบไม่ได้ มีอะไรก้สูบไป ถึงเราเลือกยี่ห้อมันไม่ได้แต่เราก็เลือกวิธีสูบมันได้ นายน้อยสามรู้ไหมการใช้ไฟจุดบุหรี่โดยตรงมันจะเผาไหม้ไวกว่าการต่อบุหรี่ ...นายน้อยสามเอาแต่จุดให้ตัวเองสูบทำไมไม่แบ่งปันผมบ้าง บุหรี่ของคุณมันเปื้อนไปด้วยน้ำลายไปหมด คุณเอาแต่กัดมันสูดอัดเข้าไปอย่างรีบเร่ง มันก็หมดมวลไวแล้วคุณก็จุดมันใหม่ คุณคิดจะทำแบบนี้อีกนานเท่าไร ทำไมไม่แบ่งไฟให้กับคนข้างเคียงแล้วสูบไปพร้อมกันละ “

“ถ้าฉันจะแบ่งไฟให้นาย นายจะเอาหรือไง ?” ผมกัดยังบุหรี่มวลใหม่ไม่ได้สักเอาแต่ดูมันเข้าปอดอีกแล้ว เฮยเสียจื่อแลบลิ้นยียวนก่อนที่จะหัวเราะ

“นายน้อยสาม หนอนายน้อยสาม คุณเอาแต่มองไปยังประตูบานนั้นอย่างเดียวไม่เคยจะมองอะไรเลย” นายน้อยหมุนตัวเอาแขนพาดระเบียงดูแล้วน่าหวาดเสียวว่าจะตกลงไป “การสูบบุหรี่นะนายน้อยมันต้องรู้จังหวะ คุณจะดูดมันตอนไหน ควรจะกัดก้นกรองตอนไหน ควรจะพ่นควันเมื่อไร ควรจะคีบมันออกจากปากเพื่อพักบ้าง หากคุณทำได้ก็ไม่ต้องคอยจุดบุหรี่มวลใหม่อยู่ตลอด ยิ่งจุดมากขึ้นไฟของคุณก็จะหมดไวขึ้น “

มือหนาของเขาเอื้อมมาขยี้ศีรษะของผมจนยุ่งเหยิงไปหมด ผมรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังหลายเป้นตุ๊กตาให้เขาขยี้เล่น ได้ยินเสียงหัวเราะรื่นเริงลอยมาตามลม

ผมหลุบตาคิดถึงยังประตูสำริดนั้นรู้สึกในจิตใจสั่นไหว หากแต่มือนุ่มของเขากลับเอื้อมมาเกาะเกี่ยวนิ้วเอาไว้ราวกับออดอ้อน บ่งบอกให้ผมรู้ว่า ในยามที่อัดนิโคตินบนระเบียงยังมีเขายืนสูบบุหรี่เป็นเพ่อน ผมอัดบุหรี่เข้าปอดรู้สึกว่ามวลใหม่ที่เฮยเสียจื่อให้มากำลังจะหมดแล้ว

“หึหึ นายน้อยสามดูคุณสิบุหรี่มวลใหม่ใกล้จะหมดแล้ว ทั้งที่ของผมยังไม่หมดสักนิด” เฮยเสียจื่อคีบเอาบุหรี่ในปากของผมออกไป แทนที่ด้วยมวลที่เขาแย่งจากผมไปตั้งแต่แรก ..

“ขอบใจ” ผมกัดยังบุหรี่มวลเก่าที่ได้มา พาให้ช้อนตามอง..

“นายน้อยสาม หากคุณจุดบุหรี่แล้วแบ่งไฟให้คนรอบข้างคุณก็จะมีบุหรี่สูบตลอดไปแม้ว่าคุณจะรีบร้อนสูดมันมากไปเท่าไร”

ผมเหลือบมองเฮยเสียจื่อก่อนที่จะคีบบุหรี่ออกจากปาก หยาดหยดของน้ำลายผมและเขาผสมผสานกัน

“นายยินดีจะมอบบุหรี่ให้กับฉันงั้นหรือ” ผมยื่นบุหรี่ให้กับเขาเฮยเสียจื่อแลบลิ้นเลียยังริมฝีปากบาง

“ผมก้ให้ไปแล้วไม่ใช่หรือ การมอบบุหรี่ให้กับคนอื่นอาจจะเหงาปากไปบ้างแต่ว่า...” ร่างสูงเข้ามาชิดใกล้ก่อนที่จะโน้มใบหน้าตัว โดยไม่ทันระวังตัว เขาก็คีบบุหรี่ออกจากมือผมพร้อมทั้งความนุ่มนิ่มของริมฝีปากบางจะแตะราวกับแมลงปอแตะผืนน้ำ มันไม่ได้จาบจ้วงหากแต่เพียงแค่มอบความนุ่มนวล

“ทำแบบนี้ก็ได้เหมือนกัน”นายแว่นหัวเราะร่า มือหนาคืบบุหรี่ยัดใส่ปากของผมตามเดิม หมุนตัวเล่นอยู่บนดานฟ้าทิ้งให้ผมแตะยังริมฝีปากตัวเอง เผลอทำบุหรี่ตกพื้นตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้

ไม่มีบุหรี่อีกแล้ว...สิ่งที่สมองจดจำได้หาใช่นิโคตินแต่เป้นความนุ่มนวลที่ผสานไปกับความร้อนนิดผ่าวนั้น..

“หึหึ นายน้อยสามคุณทำบุหรี่ตกแล้วละ “ มือใหญ่เอื้อมมาหาผมราวกับจะเชิญชวน “ถ้างั้นเราไปจุดสูบกันอีกครั้งไหม ?”

ไม่รู้ทำไมถึงได้เปลอวางมือลงกับความร้อนนั้นกันนะ...

end

ปล. อย่าให้คุณชายกลับมาเห้นนะแกกกกก ไม่งั้นแกตายแน่อิแว่น

by **SilverCloud** Thu 27 Nov 2014, 00:07

อื้อหือ นายแว่นพูดมีหลักการแถมมีการอุปมาอุปมัยอีก พอจะหลอกนายน้อยล่ะพูดจาเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาเลยนะแว่น ถ้าคุณชายมาเห็นแกได้ตายจริงๆแน่ นอกใจคุณชายไม่พอยังตอดนายน้อยสามสุดหวงของคุณชายอีก

by **Yuwadee Wana** Thu 27 Nov 2014, 00:47

ทำไมเรากลับรู้สึกว่านายแว่นช่วยปลอบประโลมความทุกข์ใจของนายน้อยมากกว่าจะล่วงเกิน คิดเป็นอื่นกันล่ะ//จริง ๆ นายแว่นไม่กล้าล่วงเกินนายน้อยหรอก กลัวโดนคุณชายฆ่า ถ้าเค้าจะหากิ๊ก ก็ต้องเป็นคนอ่ืน เพราะนายน้อยสามคนนี้เป็นคนสำคัญของคนสำคัญของเค้า