[TRANS] เฮยเป้ยเหล่าลิ่ว

[anurakbeer]

เฮยเป้ยเหล่าลิ่ว
黑背老六

เฮยเป้ยเหล่าลิ่วเป็นคนที่เก็บตัวเงียบ รู้แต่เพียงเขาเคยเป็น "นักดาบ" จากมณฑลส่านซี การกระทำของเขาไม่เหมือนคนตะวันตกเฉียงเหนือเลยแม้แต่นิด ซ้ำยังเป็นคนนิ่ง พูดน้อย คนอื่นไม่ไม่อาจสื่อสารกับเขาได้เลย

การคว่ำกรวยของเขา ก็เพื่อหยิบของ จากนั้นก็ขายทิ้ง ไม่มีศิษย์ ตัวคนเดียว เนื่องจากสูบฝิ่น เขาจึงมักตกสู่สภาพมึนเมาเยี่ยงคนบ้า กลางดึกของทุกวันต้องฝึกดาบ ฝึกจนกว่าจะหมดสิ้นเรี่ยวแรง ส่วนในยามกลางวัน ก็จะหดตัวอยู่ข้างๆ เสมือนขอทาน

เฮยเป้ยเหล่าลิ่วติดตามหัวหน้านักดาบ หมายจะมาสมัครเข้ากองทัพขบวนหนึ่ง ปรากฏว่าระหว่างทางเจอทหารญี่ปุ่น หลังจากรบพุ่งกัน คณะนักดาบเหลือเขารอดชีวิตเพียงคนเดียว เขาถือดาบหักของหัวหน้า หวาดกลัวสุดชีวิต

นักดาบที่ไร้หัวหน้า เท่ากับไม่มีอะไรเลย เขาย้อนกลับไปทางที่ทหารญี่ปุ่นมา หมายจะลุยเข้าไปรบรา จนกว่าตัวเองจะล้ม ปรากฏว่าการย้อนมานี้ กลับลุยเข้ามาถึงถนนเส้นเก่าเส้นหนึ่งในเมืองฉางซา

เขานั่งลงแล้วก็หลับไป พอตื่นขึ้นมา ไม่รู้ว่าใครเอาหมั่นโถวมายัดใส่อกไว้ให้ใบหนึ่ง นับจากนั้น ถนนเส้นนี้ ก็คือที่พักอาศัยของเขา

บนหลังของเฮยเป้ยเหล่าลิ่ว มีรอยฝ่ามือสีดำประทับอยู่รอยหนึ่ง นั่นคือสาเหตุที่เขาได้ชื่อ "เฮยเป้ย" (หลังดำ) ครั้งหนึ่งที่เขาคว่ำกรวย เสี้ยวขณะที่ออกจากอุโมงค์โจร พลันรู้สึกว่ามีอุ้งมือตะปบหลัง เขาซึ่งไม่รู้ธรรมเนียม ไม่เกรงกลัวภูตผี คว้าดาบหันมาฟัน ถึงกับไล่พลังก้อนนั้นให้ล่าถอย แต่รอยฝ่ามือสีดำ ก็ประทับลงบนแผ่นหลังเขาแล้ว

ผู้คนกล่าวว่า นั่นคือมือของ "เทพเงินตรามืด" (黑财神 เฮยไฉเสิน) เทพเงินตรามืดเป็นเสมือนพระภูมิประจำสุสานโบราณ ใครที่เอาของออกมาจากสุสานโบราณ จะต้องมีอันเป็นไป ทว่าสุสานโบราณแห่งนี้ ภายหลังเหล่าลิ่วกลับมาอีกหลายครั้ง ไม่มีเทพเงินตราใดๆ มาฉุดดึงเขาอีกแล้ว

ในสกุลทั้งเก้า มีเพียงเหล่าลิ่วคนเดียว ที่ไม่เคยรู้สึกว่า ในหลุมในสุสานมีเรื่องใดที่ต้องห้าม มีกฎใดต้องรักษา เมื่อมีดาบอยู่ในมือ ความยำเกรงใดๆ ล้วนถูกฟันสับคว่ำล้มได้ทั้งนั้น

เนินหูเอ๋อร์หลิ่งเมืองฉางซา บนถนนที่มุ่งหน้าสู่มณฑลยูนนาน ผู้คนขบวนหนึ่ง จำนวนสามสิบกว่าคน กำลังคุมเกวียนเล่มหนึ่งออกเดินทาง คบเพลิงกระจายอยู่เป็นหย่อมๆ ไม่สว่างไม่มืด ไป๋อี๋ (白姨) กำลังเหม่อมองอย่างสิ้นหวัง พลันได้ยินเสียงผิวปากจากคนเวียดนามที่นำอยู่หน้าสุด ทุกคนต่างตื่นตัว ได้ยินเสียงเหลาฉี่ตะโกนด่าว่า "มีอะไรกัน ยังไม่ทันออกจากเมือง ก็เกิดเรื่องกันแล้วรึ"

เขาไม่พอใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว บัดนี้อยากเห็นหน้าคนที่มาหาเรื่องเขาเต็มทน เหลาฉี่ควักปืนออกมา  กระโดดลงจากเกวียน เดินหน้าสองสามก้าว แล้วก็เห็นใต้แสงคบเพลิงเบื้องหน้า มีชายหน้าตามอมแมม มือถือดาบเล่มหนึ่ง ที่แท้เฮยเป้ยเหล่าลิ่ว บุกมาช่วยเหลือนางคณิกาคนรัก

วิชาดาบของเฮยเป้ยเหล่าลิ่วรวดเร็วปานลมกรด ทุกดาบป้ายโลหิต ไม่ทันถึงธูปครึ่งดอก พวกคนที่คุมเกวียน ก็นิ่งสนิทจนหมด เขาตวัดดาบฟันกุญแจที่ล็อกรถ เจอตัวไป๋อี๋ แยกนางขึ้นหลังแล้วเดินย้อนกลับ ไป๋อี๋จดจำถ้อยคำสองคำที่พูดไม่มากนักของเขาได้เสมอ "อยู่นี่ กลับบ้าน" เกล็ดหิมะโปรยปรายจากฟากฟ้า แผ่นหลังของเหล่าลิ่ว แผ่ไอร้อนฉ่า ท่ามกลางหิมะที่ตกหนัก บนแผ่นหลังอันอบอุ่นของเฮยเป้ยเหล่าลิ่ว นางจึงพลันรู้ตัวว่า ผู้ที่ตนต้องรอ ไม่ใช่ไอ้คุณชายหน้าขาวผู้ร่ำรวยคนนั้น แต่เป็นบุรุษผู้เห็นนางเป็นสมบัติอันล้ำค่าเพียงหนึ่งเดียว ตรงหน้าผู้นี้

เมื่อยุคปี 70 ของศตวรรษก่อน เคยมีกองทัพแดงหมายจะจับตัวเฮยเป้ยเหล่าลิ่ว เขาในวัยเจ็ดสิบกว่า สังหารศัตรูติดกันสามคน สุดท้ายถูกกองทัพยิงตาย เป็นเพียงหนึ่งเดียวในเก้าสกุล ที่ไร้ทายาทสืบสกุล ไร้ทรัพย์สินศฤงคาร และมีจุดจบที่เป็นโศกนาฏกรรมมากที่สุด

แต่ร่ำลือว่า ก่อนที่จะถูกยิง เขาได้เป็นบ้าไปแล้ว เขาลงกรวยไม่เคยเตรียมการป้องกันใดๆ ทั้งสิ้น ดังนั้นร่างกายจึงพังตั้งแต่ยังไม่ถึงอายุห้าสิบ ในช่วงบั้นปลายชีวิต เขาอยู่เยี่ยงขอทานผสมร่างกับโจรกระจอก นานๆ ทีก็ไปคุ้ยหาสิ่งของชิ้นเล็กออกมาขาย แลกเหล้ากินนิดหน่อย ภายหลังปลดแอก ฝิ่นผิดกฎหมาย เขาก็เปลี่ยนมาสูดตะปูขึ้นสนิม

*** *** ***

สามสกุลระนาบ ได้แก่เฉินผีอาซื่อ อู๋เหลาโก่ว เฮยเป้ยเหล่าลิ่ว จะว่าไปแล้ว อันดับหนึ่งยังคงเป็นเฉินผีอาซื่อผู้เหี้ยมโฉด เศร้าสลดที่สุดคือเฮยเป้ยเหล่าลิ่วผู้ไร้ลูกหลาน อู๋เหลาโก่วคือหนึ่งเดียวที่จบชีวิตด้วยดี

ในยุคสมัยนั้น สิ่งที่สกุลทั้งสามคว่ำไม่ใช่กรวย แต่เป็นความหวังแห่งการมีชีวิตรอดอันน้อยนิด ในโลกที่โหดร้ายทารุณ



Talk:

นึกว่าวันนี้จะไม่ได้อัพซะแล้ว ติดธุระสารพัด

ทีแรกตั้งใจจะข้ามไปแปลเรื่องท่านย่าฮั่วก่อนเพื่อแกล้งสต๊าฟ แต่ออกจากบ้านมาโดยมีแต่ข้อมูลปู่หกติดอยู่ในไอแพด ทำให้โปรเจ็กต์นี้ต้องพับไป ยกประโยชน์ให้จำเลย

ดูเหมือนฉากปู่หกแบกคนรักกลับบ้าน จะขัดๆ กับในหน้าประวัติรวมนิดหน่อย

จำนวนวิวกับคอมเมนต์น่าจะเป็นดัชนีวัดความนิยมได้

ปู่อู๋มาวินมาก

[Feran.FS]

อ่านแล้วแทบกรี๊ดอัด ปู่แบกย่ากลับบ้านได้หวานมุ๊งมิ๊งมากค่าาาาาา กลุ่ม 9 สกุลนี่เหมือนจะมุ๊งมิ๊งกับศรีภรรยาเกือบทุกคนเลยนะคะนี่..

[grandmother]

คิดว่าวันนี้จะไม่ได้อ่านซะแล้ว ขอบคุณม๊ากมากค่ะ

[Nerin]

ขอบคุณที่ลงให้อ่านค่ะ ^^
ดูแล้วก็มีแต่ปู่แกลุยเดี่ยวอยู่คนเดียว ตายคนเดียว หมดสิ้นสกุล ถ้าจะไม่ส่งคนไปช่วยผลัดเวรก็ไม่แปลก แกคงลืมไปหมดแล้วแหละ หรือไม่ก็ไม่ได้สนใจ T_T

[MinMin]

"อยู่นี่ กลับบ้าน"
ชอบสองคำนี้จริงๆ โฮววววววววว
โศกนาฏกรรมมากค่ะ อ่านแล้วเจ็บเลย

แต่ยุคปู่ๆนี่ดราม่าจริงๆ ทุกคนต่างพยายามที่จะมีชีวิตกันน่าดู

ขอบคุณที่แปลให้อ่านค่ะ

[giggletroll]

ปู่น่าฉงฉาน ;_;
ขอบคุณที่แปลมาให้อ่านค่าา

[souless_angel]

ท่านเฮยเป้ยยยยย ท่านเท่มากกกกกก กรี้ดดดดดดดด
ที่กลางแผ่นหลังมีรอยมือสีดำด้วยยย เท่โฮกค่าาาาา
เท่อะะะะ เท่มากก ชอบนักดาบบบบ
เท่ตรงลงกรวยไม่เตรียมไรเจอไรก็ฟันเละเนี้ยแหละะะ แงง
แอบโมเอะตรงกลางวันหดตัวอยู่เหมือนขอทาน 55555
นึกภาพแล้วน่ารัก 555555
ตรงมีคนเอาหมั่นโถวมายัดใส่อกอีกกก ดีนะไม่สองลูก
ตอนไปช่วยคนรักชอบที่สุดเลยยย พาฉันกลับบ้าน
เอ้ยยย อยู่นี่ กลับบ้าน 5555 นี่คือเท่จิกหมอน
แต่เสียใจที่ตอนจบเป็นโศกนาฎกรรม แงงง

สุดท้ายยย อย่าแกล้งสต๊าฟตาดำๆ เลยค่าาา 555
ขอบคุณค่านึกว่าวันนี้จะไม่มาแล้วววว <3

[patri_perry]

ชีวิตปู่เฮยดูอนาถมาก ;---;
ว่าแต่..แว่นดำนี่สรุปลูกใครคะ555 เห็นในกรุ๊ปบอกกองธง
ขอบคุณคุณเบียร์มากค่าาา

[TimothyJ]

ตอนแรกสงสัยกับฉายาของนายแว่น ต่อมาเห็นในเล่มเคยกล่าวไว้ว่า สกุลเฮยกลายเป็นขอทานแล้ว
พอมาตรงนี้กลายเป็นไร้ทายาท แสดงว่าจบตั้งแต่รุ่นปู่สินะคะ

กระซิกๆ เราออกจากปลื้มเขา รักมั่นคงแบบนี้หายากมากๆ

[Koume]

"อยู่นี่ กลับบ้าน"
โอ้ย ท่อนนี้ไม่ไหวแล้วค่ะ ปู่เฮยขาาฟฟฟฟฟฟฟฟ
แต่ฉากจบปู่เศร้าจังเลยค่ะT v T; ฮือออ ดมตะปู แง..ทำไมแอบขำ(....)

[Eclipse]

ชีวิตปู่มันตกอับเหลือเกินค่ะ ทั้งๆที่เป็นคนมีฝีมือขนาดนั้น

แต่แกดูซื่อตรงกับความรู้สึกตัวเองมากเลย เรื่องชิงตัวแม่นางนี่คือเขิน ชอบปู่อะ!

[zerin]

ปู่เฮยยย ตอนไปช่วยหญิงคนรักเท่มากเลยค่ะ โรแมนติกมากกก ////

[Shiaeri]

ปู่หล่อมากค่ะ ถึงปู่จะถูกยิงตาย แต่ปู่เท่มาก ;__;
ปู่แลดูไม่เชื่ออะไร นอกจากดาบของตัวเอง เชื่อว่าทุกสิ่ของปู่ได้มาจากตัวปู่เอง
รักปู่ว

[kaew_nya]

ปู่เฮยดูเป็นคนโหดๆ แต่ก็มีโมเม้นต์โรแมนซ์นะคะเนี่ย
ไปช่วยสาวที่ชอบ แล้วแบกสาวเจ้าขึ้นหลังด้วย โฮรววววว

แต่ชีวิตปู่ดูรันทดไม่มีหลักมีแหล่งจริงๆอ่ะคะ
รู้สึกเศร้านิดๆกับคนที่เลือกใช้ชีวิตแบบนี้
คิดว่าจากฝีมือปู่น่าจะก่อร่างสร้างตัวได้แท้ๆ

ขอบคุณคุณเบียร์มากๆนะคะ

[Dreamy]

ปู่เฮยยยยยยยยยย คือปู่แลดูเป็นคนที่โหดมากแต่ก็รักจริงสุดๆ ฉากอุ้มใส่หลังคือเท่มาก แต่จุดจบของชีวิตปู่น่าสงสารสุดๆ อย่างน้อยก็ยังได้มีมุมชีวิตที่ดีครั้งหนึ่งตอนไปช่วยสาวละกันนะคะปู่ขา ;w;

[susuwatari]

ปู่เฮยดูเถื่อนมากก แต่ก็โรแมนติคมากเหมือนกันค่ะ
แต่สงสารตอนจบของปู่จัง/พรากก

[Mill]

โอยยย ถึงจะจบลงไม่ดีเท่าไร แต่รู้สึกว่าเป็นผู้กล้าอีกคนเลยค่ะ
ใช้ชีวิตอย่างซื่อตรงและห้าวหาญ ทั้งยังจริงใจรักเดียว
ในสามตระกูลระนาบนี่ปู่อู๋รอดพ้นมาได้คนเดียวเลย T T

[meanato]

ปู่เฮยยยยยยยยยยยย น่าสงสาร ฮือออออออ

[kagahika]

ปู่เฮยเป็นคนที่ซื่อตรงดีจัง ผู้ชายซื่อๆแบบนี้แหละที่อบอุ่นที่สุดแล้ว

[renile]

ว่าจะแอบตามอ่านอย่างเงียบๆ อ่านแล้วก็สะเทือนใจจนทนไม่ไหว

อ่านมาจนถึงปู่เฮยแล้วก็สะท้อนใจ จะว่าเป็นชีวิตของคนที่ทำอาชีพอย่างนี้ จุดจบไม่ค่อยดี หรือว่าชีวิตก็อย่างนี้ มีขึ้นลง แล้วแต่ว่าจะขึ้นลงที่ตรงไหนนะคะ...

มองว่าเป็นเรื่องเศร้า แต่ก็เป็นเรื่องของชีวิตนึงในอีกหลายๆชีวิต

ฮือ ฉากไปตามสาวนี่ยอดเลย ; ;

[Narakas]

ชอบปู่คนนี้มากค่ะ ฮืออออออออ

สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นนนนน

[hnee]

บุรุษไร้พ่าย ยอดฝีมือตกยาก ได้เจอกับภรรยาที่รักและรับนางกลับไปจากมือคนชั่วร้าย แต่ท้ายสุดยังต้องจบชีวิตในสภาพที่น่าสังเวชถึงขนาดนั้น น่าเจ็บปวดใจจริงๆ

[Yuwadee Wana]

ทำไมชีวิตปู่เฮยมันช่างรันทดเยี่ยงนี้เนี่ยยยยยย เฮ้อ

[kame_kazuha]

ปู่เฮยยยยย โหด แต่ชีวิตรันทดสุดล่ะ

ขอบคุณคุณเบียร์

[gaaraclub]

เฮยเป้ยเหล่าลิ่ว โรแมนติกมากกกกกกก ประโยคอยู่นี่ กลับบ้าน คือหมดชีวิตค่ะ ฟฟฟฟฟฟฟ แต่ชีวิตช่วงสุดท้ายนี่เศร้า เป็นผลมาจากการใช้ชีวิตในวัยหนุ่มแท้ๆ ฮือออ